eitaa logo
کانال دروس آیت الله العظمی جوادی آملی
10.4هزار دنبال‌کننده
1.2هزار عکس
1.3هزار ویدیو
4.6هزار فایل
آخرین جلسات دروس و مباحث حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی (دام ظله) در قالب تصویر، صدا و متن بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء معاونت رسانه ارتباط با ادمین: @bonyad_esra_admin فهرست: https://eitaa.com/a_javadiamoli_doross/11098
مشاهده در ایتا
دانلود
💠 عدل و صلح 🔸 ما وقتی می‌توانیم درباره صلح و عقل و عدل جهان سخن بگوییم كه خود را بشناسیم; زیرا انسان یك موجود جهانی است و هرگز از بین نمی‌ رود. اگر بعد از مرگ خبری نبود و مرگ پایان راه بود، انسان می ‌توانست ددمنشانه زندگی كند و برابر قدرت و زوری كه دارد بر دیگران بتازد; ولی مرگ بین راه است، انسان با مُردن از پوست به در می ‌آید و برای ابد زنده است؛ اگر برای ابد زنده است، باید برای بعد از مرگ ره‌ توشه ‌ای تهیه كند. 🔸 ما برای اینكه نه بیراهه برویم و نه راه كسی را ببندیم, نه كسی جنگ را بر ما تحمیل كند و نه ما طبل جنگ بكوبیم، باید آن روح, روح و روح را فراهم كنیم تا بدانیم ما در برابر هر كاری مسئول هستیم و بعد از مرگ باید پاسخگوی آن باشیم. انبیا آمدند به ما بفهمانند انسان در رو در رویی با مرگ, انسان مرگ را می ‌میراند نه بمیرد! ما یك دشمن داریم به نام مرگ و در مصاف با مرگ, ما پیروز هستیم نه مرگ! ما مرگ را از پا در می‌ آوریم و وارد صحنه ‌ای می‌ شویم كه دیگر مرگ نیست. 🔸 ما برای اینكه در درونمان، و سامان بپذیرد باید آن غرور، خودخواهی و جاه‌ طلبی را تعدیل كنیم؛ غرور و خودخواهی ما دشمنی است كه هرگز با ما كنار نمی ‌آید، ما باید آن را سركوب كنیم. شما در جهان می ‌بینید که مار دشمن انسان است، اما خیلی ‌ها با مار كنار می ‌آیند، با آن زندگی می ‌كنند؛ عقرب دشمن انسان است و خیلی‌ ها با عقرب كنار می ‌آیند و با او زندگی می ‌كنند؛ اما با غرور و خودخواهی و نفس ‌پرستی هرگز نمی ‌شود كنار آمد كه او با ما كاری نداشته باشد، او از هر مار و عقرب و گزنده ‌ای بدتر است. ما هیچ چاره نداریم مگر اینكه این خودخواهی و غرور را رام كنیم و و بشویم آن‌ گاه دم از صلح بزنیم. 📚 دیدار اعضای اتحادیه بین المللی امت واحده با حضرت استاد تاریخ: 1393/01/18 🆔 @a_javadiamoli_doross
🔹 مگر کار آسانی است؟ چون هم از درون ما یک «اعدا عدوی» است که ما را به اختلاف می ‌خواند هم از بیرون دشمن‌ها صف کشیده ‌اند ما را «ارباً اربا» کنند. این جهاد اکبر به اصطلاح توده ما همین جنگ بین عقل و نفس است؛ حالا آنهایی که مثل امام راحل (رضوان الله تعالی علیه) این راه‌ ها را طی کردند آنچه را که ما اکبر می ‌دانیم پیش اینها اوسط است، آنها یک مرتبه برتری دارند که آن جا مشکل جهاد در بین است، برای توده ما ما همین تهذیب نفس ما است که آدم خوب بشویم یعنی بشویم، بد نکنیم، خلاف نکنیم، معصیت نکنیم، گناه نکنیم، همین! اگر کسی بخواهد با دیگری متحد بشود دشوار است، راه حل آن هم درمان آن هم قرآن کریم پیش‌بینی کرده، اولاً؛ خطر اختلاف را ذات أقدس الهی به عنوان یک بازگو کرده که این عذاب است، فرمود در مسیحی ‌ها در یهودی ‌ها ما این را القا کردیم، برای اینکه اینها را خواستیم تعذیب کنیم: ﴿وَ أَلْقَینا بَینَهُمُ الْعَداوَةَ وَ الْبَغْضَاءَ إِلى یوْمِ الْقِیامَةِ﴾,[3] ﴿أَغْرَینا بَینَهُمُ الْعَداوَةَ وَ الْبَغْضَاءَ إِلى یوْمِ الْقِیامَةِ﴾[4] چه در یهودی‌ ها چه در مسیحی‌ ها ما اینها را به تازیانه اختلاف تنبیه کردیم. اگر ـ خدای ناکرده ـ اختلافی در بین گروهی مخصوصاً عالمان دین ظهور می ‌کند، این نشانه تعذیب الهی است و عذاب الهی تنها راه آن التجای به درگاه خداست، اگر کسی بین خود و بین خدا خود را کند اختلاف رخت بر می ‌بندد و اگر ـ خدای ناکرده ـ امتی گرفتار شد، هرگز روی خیر را نخواهد دید. [1]. الكافی (ط ـ الإسلامیة)، ج‏1، ص32; «الْعُلَمَاءَ وَرَثَةُ الْأَنْبِیاء». [2]. الكافی (ط ـ الإسلامیة)، ج‏1، ص27. [3]. سوره مائده، آیه64. [4]. سوره مائده، آیه14. 📚 درس اخلاق تاریخ: 1378/12/12 🆔 @a_javadiamoli_doross
💠 نجات جامعه بشری 🔸 موضوع سخن موعودِ مُنتَظَر، نجات‌بخش جهان بشریت است؛ بشر اوّلاً باید باشد، ثانیاً از جهل علمی بِرَهد بشود، ثالثاً از جهالت عملی نجات پیدا کند بشود، رابعاً و خامساً و درجات بعدی از ستم بِرَهَد بشود و از بردگی خود و دیگران نجات پیدا کند بشود و از وابستگی به این و آن نجات پیدا کند بشود و از گزند استثمار و استعمار و استحمار و استعباد و مانند آن نجات پیدا کند، نه کسی را به بردگی بکشد و نه برده کسی بشود و ده‌ ها فضایل دیگر که اینها عامل است؛ همه این علل و عوامل را ذات اقدس الهی به وسیله قرآن و عترتِ اهل بیت (علیهم السلام) مشخص کرده است و انبیا را هم برای همین منظور فرستاده است که جامعه بشری را زنده کنند. 🔸 گاهی در یک جمله هدف والای دین را بازگو می ‌کند که وجود مبارک ولی عصر (ارواحنا فداه) با ظهور خود آن هدف را عملی خواهد کرد؛ آن جمله به صورت متن است که گاهی به صورت شرح و تفصیل آن متن را گسترش می ‌دهد. آن جمله ‌ای که به صورت متن است در سوره مبارکهٴ «انفال» آمده که فرمود: ﴿اسْتَجِیبُوا لِلّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا یحْییكُمْ﴾[1] و آنچه به صورت شرح آمده، در سایر سُوَر و آیات مسئله علم را، عقل را، عدل را، آزادی را، رهایی از وابستگی به غیر خدا را، موحّد ناب بودن را، صیانت از شِرک و مانند آن را ذکر کرده است و اینکه در لسان ائمه (علیهم السلام) آمده است: «مَنْ مَاتَ وَ لَمْ یعْرِفْ إِمَامَ زَمَانِهِ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیة»،[2] یک دارد؛ فرمود اگر کسی امام زمان خود را نشناسد مُرده است، یک؛ مرگش هم مرگ جاهلی است، دو؛ هم «کان» تامّه را از دست داد و هم «کان» ناقصه را؛ هم گرفتار سلب تامّ است و هم مبتلا به سلب ناقص؛ هم مرده است و هم مرگ او مرگ جاهلی است. برای اینکه زنده بشود اوّلاً و حیات او و طیب و طاهر بشود ثانیاً، پس باید امام زمان خود را بشناسد، این مطلب اوّل. 🔸 منظور از شناسایی تنها شناسایی شناسنامه ‌ای و تاریخی و سند و نسب و نسبت و سبب نیست، اینها لازم است ولی کافی نیست! عمده شناخت معنای امامت، معنای عصمت، معنای ولایت، معنای حجّیت، معنای وحی ‌یابی و الهام ‌پذیری، معنای همتایی با قرآن کریم و مانند آن است که اگر کسی امام و امامت را با این اصول و فروع یاد شده نشناسد مرده است، اولاً؛ مرگ او هم مرگ جاهلی است ثانیاً که اسفبار است! برای اینکه حیات پیدا کند اوّلاً و حیات او هم حیات عقلانی و انسانی و الهی بشود ثانیاً، باید امامت را نه تنها امام، ولایت را نه تنها ولی، عصمت را نه تنها معصوم، حجّیت را نه تنها حجّت بشناسد، این یک بخش. 🔸 بخش دیگر اینکه همه این ذوات قدسی ـ اهل بیت (علیهم السلام) ـ فرمودند قرآن و عترت همتای هم‌ هستند؛ فضیلتی که برای قرآن است، برای عترت (علیهم السلام) هم هست؛ منقبتی که برای عترت (علیهم السلام) است، برای قرآن هم هست. اگر کسی امام خود را نشناسد مرده است اوّلاً، مرگ او هم مرگ جاهلی است ثانیاً. چون قرآن و عترت همتای هم‌ می‌باشند، اگر کسی قرآن را نشناسد مرده است اوّلاً، مرگ او هم مرگ جاهلی است ثانیاً. همان‌طوری که مقصود از شناخت شناسنامه‌ای نبود، بلکه شناخت عقلی و کلامی بود، مقصود از هم معرفت شناسنامه‌ای نیست که قرآن کتاب آسمانی است، از طرف خدا نازل شده، در لیلهٴ قدر نازل شده، 114 سوره دارد، چند هزار آیه دارد، بخش‌هایی از قرآن‌ را کسی از حفظ کند و از بَر کند اینها نیست؛ تا وحی را نشناسد، رسالت را نشناسد، نبوّت را نشناسد، تکلّم الهی را نشناسد، ره‌آورد قرآن را نشناسد و محور اصلی قرآن را نداند او قرآن را نشناخته است و «مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیة». بنابراین وجود مبارک ولی عصر که است و قرآن کریم که همتای انسان کامل است، اینها می ‌توانند جامعه بشری را نجات بدهند. [1]. سوره انفال، آیه24. [2]. إعلام الوری بأعلام الهدی(ط ـ القدیمة)، ص442؛ وسائل الشیعة، ج‏16، ص246. 📚 کنگره مسلمانان آمریکا ایالت میشیگان تاریخ: 1395/05/10 🆔 @a_javadiamoli_doross
💠 عدل در دولت و مردم ▪️ اینكه در قرآن و غیر قرآن به ما نگفتند نماز بخوانید، بلکه به ما گفتند نماز را اقامه كنید سرّش آن است كه این است: ﴿وَ الْقُرْآنِ الْحَكِیم﴾،[1] كتاب حكیم حرف های حكیمانه می ‌زند؛ اگر نماز است، نباید بگوید نماز بخوان، چون ستون خواندنی نیست، باید بگوید ستون را اقامه بكن؛ یعنی این ستون را به پا بدار، تا صدر و ساقه حرفش هماهنگ باشد. ستون یك جامعه است؛ لذا گفتند مردم خودشان باید قیام كنند تا این ستون استوار باشد، منتها فرق در نماز و عدل این است: می ‌گوید خود ستون جامعه، امنیت جامعه، استقلال جامعه و آزادی جامعه است؛ لذا جامعه باید از افرادی كه ستون ‌گونه‌ اند تشكیل بشود. اگر خیمه را ستون ها نگه می‌ دارند، حكومت را نگه می‌ دارند. اقامه عدل یك مطلب است، دقیق‌تر از آن عادل ‌بودن [كه] مطلب دیگر است. اگر كسی بود است، اگر كسی عادلِ عاقل بود است و آن حكومت می ‌ماند! آن جامعه می‌ ماند! از امنیت برخوردار است و از آزادی متنعّم است. در سوره مباركه «حدید» فرمود: ﴿لِیقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْط﴾[2] مردم به قسط قیام بكنند؛ یعنی عدل را زنده كنند، خودشان عادل بشوند، وقتی عادل شدند می‌ شوند . از مردان بزرگ تعبیر می ‌كنند [كه] اینها ستون یك ملت ‌اند، اینها عمود دین ‌اند، عماد دین ‌اند، عماد الملّة‌ هستند و مانند آن. ▪️ سالار شهیدان (سلام الله علیه) دید نه‌تنها در دولتمردان از عدل و قسط خبری نیست، در توده مردم هم بشرح ایضاً [همچنین]. فرمود: مگر نمی ‌بینید كه به حق عمل نمی‌ شود؟ كسی به نام حكومت اسلامی بت‌ فروشی می ‌كند دیگران هم ساكت ‌اند! ابوریحان بیرونی در تحقیق ما للهند می‌ گوید معاویه این بت هایی كه از منطقه‌ های غرب شام به غنیمت گرفته بودند را مرصعاً از راه دریا و كشتی برای سلاطین هند می‌ فرستاد و با بت ‌فروشی بر ثروت خود می ‌اندوخت.[3] كسی به عنوان خلیفه رسمی مسلمان ها به گمان خود، با بت ‌فروش بخواهد ثروت تهیه كند و كسی فریاد برنیاورد معلوم می‌ شود هم دولتمردان سقوط كرده‌ اند، هم شهروندان آن دولت؛ این شده ظلم، آن هم كه ﴿إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِیمٌ﴾[4]. وقتی توحید كه است رخت بربندد، بت‌ پرستی كه به تعبیر قرآن كریم ظلم عظیم است بیاید و شرك كه است در دل رسوخ كند، هم به دنبال عقاید ظهور می ‌كند، احكام فقهی و حقوقی هم به دنبال اخلاق فاسدند. ملّتی كه از برخوردار است متخلّق خواهد بود [و] یك امّت متخلّق احكام فقهی و حقوقی را رعایت می ‌كند. كسی كه اصل استواری ندارد، چگونه فرع اخلاقی پیدا می ‌كند؟ [1]. سوره یس، آیه 2. [2]. سوره حدید، آیه 25. [3]. تحقیق ما للهند، ص87؛ «و إلى السبب الأول ذهب معاویة فی أصنام «سقلیة» لمّا فتحت فی سنة ثلاث وخمسین فی الصائفة وخمل منها أصنام الذهب مكلّلة مرصّعة بالجواهر فبعث بها إلى «السند» لتباع هناك من ملوكهم فإنّه رأى بیعها قائمة أثمن الدینار دینارا وأعرض عن الآفة الأخیرة فی حكم الإیالة لا الدیانة». [4]. سوره لقمان، آیه 13. 📚 سخنرانی محرم تاریخ: 1384/11/12 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 بأبی أنت و امّی یا حجّة الله 🔹 همه شما ـ ان‌ شاء الله ـ به وجود مبارك ولی‌عصر وابسته‌ هستید، به هر حال از شاگردان و فرستاده‌ های آن حضرت هستید! وجود مبارك امام زمان (ارواحنا فداه) دو كار می ‌كند كه یكی مهم است و دیگری أهم، ـ این بارها به عرض شما رسید ـ آن كار مهم, كار اجرای عدل و داد است كه «یمْلَأُ اللَّهُ بِهِ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلا»،[1] كار مهمی است و آن به عهده است، همه ما هم در این جهت سهیم هستیم و كاری هم أهمّ از عدل و أهمّ از داد می كند كه فرمود به بركت حضرت, ذات اقدس الهی «وَضَعَ اللَّهُ یدَهُ عَلَی رُءُوسِ الْعِبَادِ فَجَمَعَ بِهَا عُقُولَهُمْ وَ كَمَلَتْ بِهِ أَحْلَامُهُم‏»،[2] به بركت دست حضرت با ذات اقدس الهی عقل مردم زیاد می‌ شود؛ این به مراتب بالاتر از عدل است! چون جامعه ‌ای عدل‌ مدار است كه باشد؛ جامعه عقل‌ محور است كه عدل را تحمل می ‌كند! نه بیراهه می ‌رود و نه راه كسی را می‌ بندد, نه اختلاس می ‌كند و نه بی ‌عرضگی نشان می ‌دهد، این كار اصلی شما علماست كه جامعه را به , به , به , به دعوت كنید! هر وقت ما این حدیث نورانی را می ‌بینیم واقعاً برای ما حیرت ‌آور است! جامعه را می‌ شود عادل كرد، امّا چطور جامعه را عاقل كنیم؟ فرمود به بركت حضرت دستی روی سر مردم كشیده می‌شود که عقل مردم كامل می‌ شود، این چه كاری است؟! این مهم ‌ترین كار به دست شما علماست؛ كاری كه عوامانه است را، نه انجام دهیم و نه تشویق كنیم! عوام را بالا بیاوریم و به فكر عوامی نباشیم كه مردم چه می‌ خواهند, به مردم بگوییم شما چه بخواهید؟ نه ببینیم مردم چه می ‌خواهند و همان را بگوییم! باید به مردم بگوییم که شما چه بخواهید! بعد آن را برای مردم بازگو كنیم، این كارِ اصلی شما شاگردان ولی عصر است! حضرت كار اهمّش این است كه اول جامعه را عاقل می ‌كند، بعد كار مهمّش این است كه را در جامعه گسترش می‌ دهد. 🔹 را، می ‌شود به عدل و داد دعوت كرد؛ امّا اگر عاقل نباشند، چطور شما می ‌خواهید عدل را پیاده كنید؟ این طرف را ببندید، آن طرف زیرمیز؛ این طرف را ببندید، آن طرف روی میز؛ جامعه عاقل را می ‌شود عادل كرد، وگرنه با زور و بگیر و ببند این بسیار مشكل است كه انسان بتواند جامعه‌ای را پُر از كند؛ آن وقت 313 تن هم شاگردی مثل امام دارد، این البته می‌ تواند جامعه را اداره كند. چه قدرتی را ذات اقدس الهی به این ذخیره اوّلین و آخرین داد، خدا می ‌داند! این است كه وجود مبارك وقتی نام مبارك حضرت برده می‌ شود به احترام نام حضرت بلند می ‌شود و دست بر بالای سر می‌ گذارد برای همین است! این كار را كرد! وقتی نام مبارك حضرت را در حضورش بردند، به احترام وجود مبارك ولی عصر برخاست و دست بر بالای سر گذاشت،[3] این كار عادی نیست! كلّ این جهان را اول می‌ كند, بعد می‌ كند: «بأبی أنت و امّی یا حجّة الله». [1]. كتاب سلیم بن قیس الهلالی، ج‏2، ص567؛ بحار الأنوار (ط ـ بیروت)، ج‏36، ص316. [2]. الكافی (ط ـ الإسلامیة)، ج1، ص25. [3]. مستدرك سفینة البحار ج8، ص629؛ «و روی أیضاً عن مولانا الرّضا (علیه السلام) فی مجلسه بخراسان، قام عند ذكر لفظة القائم و وضع یدیه فی رأسه الشریف وقال: اللَّهُمَّ عَجِّلْ فَرَجَهُ وَ سَهِّلْ مَخْرَجَه‏»؛ «و روی العلاّمة المامقانی فی رجاله فی دعبل، عن محمّد بن عبدالجبار فی مشكاة الأنوار أنه لمّا قرأ دعبل قصیدته المعروفة علی الرّضا (علیه السلام) و ذكر الحجّة (علیه السلام) إلى قوله: «خروج إمام لا محالة خارج ٭٭٭ یقوم علی اسم الله والبركات» وضع الرّضا (علیه السلام) یده علی رأسه و تواضع قائماً و دعا له بالفرج» . 📚 سوره مبارکه شوری جلسه 18 تاریخ: 1394/03/12 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 رضای محبوب 🔸 ‌این چهارده نفر اگر یک بیانی را وجود مبارک حضرت امیر فرمود، همان بیان را وجود مبارک حضرت حجّت هم دارد، چون اگر ما خواستیم ببینیم، چیست؟ اگر فرمایش حضرت امیر را داشته باشیم، می ‌فهمیم که وجود مبارک ولیّ عصر هم چه چیزی می‌ خواهد بفرماید. وجود مبارک حضرت امیر فرمود؛ مردانی تربیت می ‌شوند که ‌اینها «الْآمِنُونَ» هستند، «الْمُطْمَئِنُّونَ» هستند، «الَّذِینَ یسْقَوْنَ مِنْ كَأْسٍ لا لَغْوٌ فِیها وَ لا تَأْثِیم‏»، «أُولَئِكَ شِیعَتُنَا وَ أَحِبَّتُنَا وَ مِنَّا وَ مَعَنَا أَلَا هَا شَوْقاً إِلَیهِم‏»، ‌این علی است! می ‌گوید دلم می ‌خواهد، شیعیانم را ببینم! این حرف، هم هست، حضرت آه می‌ کشد، می ‌گوید ‌ای کاش من شیعیانم را می ‌دیدم، دوستانم را می ‌دیدم! 🔸 نه بی راهه برویم و نه راه کسی را ببندیم، ‌این راه باز است، آن را قرآن به همه ما ـ به لطف الهی ـ داد؛ امّا باید بکوشیم، دومی ‌را پیدا بکنیم. فرمود من دو تا نور دارم: یک نور دارم که راه را نشان می ‌دهد، یک نور دارم می‌گویم تا کجا برو و چه چیزی را ببین! فرمود یک نوری است که ﴿یجْعَلْ لَكُمْ نُوراً تَمْشُونَ بِه﴾، این نور اول است، ‌این است. یک نور دیگری در قرآن معرفی کرده است، فرمود: ﴿یهْدِی اللَّهُ لِنُورِهِ﴾؛ یعنی «الی نوره» آن هدف است. 🔸 شدن، شدن، شدن، ‌این است، ولیّ شدن ‌این راه است. وقتی امیرمؤمنان صریحاً می ‌گوید، من مشتاق شیعیان هستم، ‌این کم حرف است؟ ما به جایی برسیم که امام زمان بگوید؛ من مشتاق دیدن فلان کس هستم! ‌این راه باز است. نه امام باید باشد نه امامزاده، یک طلبه ساده می ‌تواند با ولوی و نبوی و علوی و فاطمی‌ بودنش، ‌این راه را برود. آپارات: https://aparat.com/v/ZPaLx 📚 سخنرانی در جمع طلاب تاریخ: 1395/11/07 🆔 @a_javadiamoli_esra