eitaa logo
کانال رسمی وابسته به آیت الله العظمی جوادی آملی
10.8هزار دنبال‌کننده
4.7هزار عکس
1.5هزار ویدیو
24 فایل
مرجع رسمی اطلاع رسانی از آخرین اخبار مرتبط با آیت الله العظمی جوادی آملی و بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء esra.ir تلفن : 3ــ37782001 -025 فکس: 37765253 -025 ارتباط با ادمین کانال @bonyad_esra_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
💠 علم دین 🔹 امروز كه 25 ذیقعده است «دحو الارض» است، از پربركت‌ ترین روزهای ایام سال است و شاید بعضی از شما حوزویان و دانشگاهیان هم صائم باشید كه این روزه برای همه شما ـ ان‌شاء ‌الله ـ پربركت باشد. آنچه در جمع شما عزیزانی كه به رشته ‌های متنوع علوم اشتغال دارید و قابل طرح است این است كه گرچه علوم را گاهی به صورت تجریدی و تجربی از یك سو و تجربی و ریاضی و انسانی و مانند آن از سوی دیگر و به «عِلْمُ‏ الْأَبْدَان» و «عِلْمُ الْأَدْیان» تقسیم كردند از سوی سوم، ولی جامع همه آنها هدفمند بودن علم و عالم است كه همه ما را می ‌تواند در كنار هم جمع بكند؛ یعنی حوزه و دانشگاه را آن هدفمند بودن می ‌تواند جمع بكند. 🔹 توضیح مطلب این است كه حدیث معروفی از وجود مبارك پیامبر اسلام (علیه و علی آله آلاف التحیة و الثناء) رسیده است كه «الْعِلْمُ عِلْمَانِ عِلْمُ الْأَدْیانِ وَ عِلْمُ‏ الْأَبْدَانِ»؛[1] علم دو قسم است: بعضی از علوم مربوط به بدن انسان هاست؛ نظیر طب و سایر علوم وابسته به آن و برخی از علوم مربوط به دین است، نه بدن؛ نظیر فقه و تفسیر و كلام و امثال اینها. اما بزرگان اهل معرفت همین حدیث را به سبك دیگر معنا می‌ كنند؛ آنها علم را با موضوع ارزیابی نمی ‌كنند، علم را با هدف ارزیابی می ‌كنند. آنها می ‌گویند اینكه حضرت فرمود: «الْعِلْمُ عِلْمَانِ عِلْمُ الْأَدْیانِ وَ عِلْمُ‏ الْأَبْدَانِ» منظور علم بدن طب نیست و منظور علم دین تفسیر و فقه نیست، آن كسی كه فقه و تفسیر می ‌خواند و می ‌نویسد برای اینكه به دنیا برسد، او «عِلْمُ‏ الْأَبْدَان» دارد؛ آن طبیبی كه می ‌كوشد مشكل جامعه را حل كند او «عِلْمُ الْأَدْیان» دارد، این نگاه كجا و آن نگاه كجا؟! همین حدیث است! همین جمله است! یك كسی درس فقه می‌ خواند برای فقه فروشی، تفسیر می ‌خواند برای تفسیر فروشی، این «عِلْمُ‏ الْأَبْدَان» دارد، یك وقت است نه درس علم طب خوانده كه مشكلات جبهه را حل كند، مجروحان جبهه را درمان كند، او «عِلْمُ الْأَدْیان» دارد. 🔹پس همین حدیث همین جمله وقتی به دست یك انسان سطحی نگر بدهید می‌ گوید این علم به ‌لحاظ موضوع تقسیم می‌شود، موضوع یا بدن است یا دین؛ وقتی به دست یك اهل حقیقت دادید می ‌گوید این حدیث را برابر هدف باید تقسیم كرد نه برابر موضوع، اگر هدف «نشر معارف الهی» باشد و «خدمت به جامعه» باشد علم دین است، اگر هدف تأمین معیشت خودش باشد و كیف و جیب خودش باشد علم بدن است. پس «الْعِلْمُ عِلْمَانِ عِلْمُ الْأَدْیانِ وَ عِلْمُ‏ الْأَبْدَانِ» اگر منظور علم ادیان هدفمند بودن است این می ‌تواند همه ما را جمع بكند؛ یعنی موضوع و محمول معیار نیست، هدفمند بودن است! ممكن است كسی ادبیات بخواند و غرضش این باشد كه قرآن را بهتر بفهمد و بهتر معنا كند، یك وقت است طب می‌ خواند یا داروسازی می ‌خواند كه به جامعه انسانی و اسلامی خدمت بكند، یك وقت است فقه و اصول می ‌خواند كه به جامعه اسلامی و الهی خدمت بكند همه اینها دارای «عِلْمُ الْأَدْیان» است و این می ‌تواند حوزه و دانشگاه را با هم جمع بكند. وحدت حوزه و دانشگاه به «وحدت هدف» است، اگر همه ما به یك جا می ‌رسیم پس متحدیم. [1]. کنزالفوائد، ج2، ص107. 📚 درس اخلاق تاریخ: 1386/09/15 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 علم الادیان 🔹 امروز هم که 25 ذی‌قعده است « است از پُر برکت ‌ترین روزهای ایام سال است و شاید بعضی از شما حوزویان و دانشگاهیان هم صائم باشید که این روزه برای همه شما ـ ان‌ شاء ‌الله ـ پُر برکت باشد! 🔹 آنچه در جمع شما عزیزانی که به رشته‌ های متنوع علوم اشتغال دارید و قابل طرح است این است که گرچه علوم را گاهی به صورت تجریدی و تجربی از یک سو و تجربی و ریاضی و انسانی و مانند آن از سوی دیگر و به «علم الابدان و علم الادیان» تقسیم کردند از سوی سوم; ولی جامع همه آنها بودن علم و عالم است که همه ما را می‌تواند در کنار هم جمع بکند یعنی حوزه و دانشگاه را آن هدفمند بودن می ‌تواند جمع بکند. 🔹 حدیث معروفی از وجود مبارک پیامبر اسلام (علیه و علی آله آلاف التحیة و الثناء) رسیده است که «الْعِلْمُ عِلْمَانِ عِلْمُ الْأَدْیانِ وَ عِلْمُ الْأَبْدَان‏»[1] علم دو قسم است: بعضی از علوم مربوط به بدن انسان‌هاست; نظیر طبّ و سایر علوم وابسته به آن، برخی از علوم مربوط به دین است نه بدن، نظیر فقه و تفسیر و کلام و امثال اینها، اما بزرگان اهل معرفت همین حدیث را به سبک دیگر معنا می‌کنند، آنها علم را با موضوع ارزیابی نمی ‌کنند، علم را با هدف ارزیابی می ‌کنند، آنها می ‌گویند اینکه حضرت فرمود: «الْعِلْمُ عِلْمَانِ عِلْمُ الْأَدْیانِ وَ عِلْمُ الْأَبْدَان‏» منظور علم بدن طب نیست و منظور علم دین تفسیر و فقه نیست. آن کسی که فقه و تفسیر می‌ خواند و می ‌نویسد برای اینکه به دنیا برسد او دارد، آن طبیبی که می ‌کوشد مشکل جامعه را حل کند او دارد، این نگاه کجا، آن نگاه کجا! همین حدیث است، همین جمله است، کسی درس فقه می‌ خواند برای , تفسیر می‌خواند برای , این «علم الابدان» دارد. یک وقت است نه، درس علم طب خوانده که مشکلات جبهه را حل کند، مجروحان جبهه را درمان کند او «علم الادیان» دارد، پس همین حدیث، همین جمله وقتی به دست یک انسان بدهید می‌ گوید این علم به ‌لحاظ موضوع تقسیم می ‌شود موضوع یا بدن یا دین است وقتی به دست یک اهل حقیقت دادید می ‌بینید این علم این حدیث را برابر باید تقسیم کرد نه برابر موضوع، اگر هدف باشد، باشد، علم دین است. اگر هدف تأمین معیشت خود باشد و کیف و جیب خودش باشد علم بدن است، پس «الْعِلْمُ عِلْمَانِ عِلْمُ الْأَدْیانِ وَ عِلْمُ الْأَبْدَان‏» اگر منظور علم ادیان بودن است این می‌تواند همه ما را جمع بکند؛ یعنی موضوع و محمول معیار نیست, است; ممکن است کسی ادبیات بخواند و غرض آن این باشد که قرآن را بهتر بفهمد و بهتر معنا کند, یک وقت است طب می ‌خواند یا داروسازی می‌ خواند که به جامعه انسانی و اسلامی خدمت بکند, یک وقت است فقه و اصول می ‌خواند که به جامعه اسلامی و الهی خدمت بکند, همه اینها دارای هستند و این می ‌تواند حوزه و دانشگاه را با هم جمع بکند. [1]. كنز الفوائد، (کراجکی), ج‏2، ص107؛ بحار الأنوار (ط ـ بیروت)، ج‏1، ص220. 📚 درس اخلاق تاریخ: 1386/09/15 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 تسخیر هستی 🔹 فرمود: ﴿خَلَقَ لَكُمْ مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا﴾؛ هم می ‌توانید ببرید كه اینها آیات الهی اند هم می ‌توانید ببرید كه وسایل رفاهی را از این راه تحصیل كنید. اگر كسی با مشاهده آیات أرضی پی به خدای سبحان برد این در حقیقت بهترین بهره را از زمین برده است؛ ممكن است بهره‌ های مادی از گیاهان و دام ‌ها و امثال ذلك نداشته باشد امّا بهترین بهره را یك انسان موحّد، با می ‌برد. 🔹 این چنین نیست كه ﴿خَلَقَ لَكُمْ مَا فِي الْأَرْضِ﴾ فقط ناظر به بهره‌ های مادی باشد كه اگر كسی گوسفند نداشت و از دام استفاده نكرد مشمول این آیه نباشد، بلكه از هر چه كه در روی زمین است اگر انسان بهره توحیدی ببرد در حقیقت به مقصد رسیده است و بهره‌مند شده است. این ﴿خَلَقَ لَكُمْ مَا فِي الْأَرْضِ﴾ هم ناظر به منافع معنوی است هم ناظر به منافع مادی، لذا هم خدای سبحان اینها را به عنوان آیات ذكر می ‌كند هم به عنوان مواد اولیه برای تأمین رفاه انسان‌ ها؛ فرمود: ﴿خَلَقَ لَكُمْ مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا﴾، بعد می ‌پردازند به آفرینش آسمان ها. 🔹 یك مسئله این است كه آسمان قبل از زمین است یا زمین قبل از آسمان است یا آسمان را خدا قبلاً خلق كرد بعد به پرداخت نه خلق الأرض، چون خلق الأرض قبل از سماء است، اینها جداگانه باید بحث شود. یك بحث در این است كه آفرینش آسمان‌ ها هم برای منفعت انسان است، چون این آیه در سیاق شمارش اموری است كه خدای سبحان برای انسان خلق كرد و كرد؛ آیه در این سیاق نیست كه آیات الهی را شمارش كند، آیه در این سیاق است كه نِعَم الهی را شماره كند كه اینها نعمت‌ هایی هستند که خدا آفرید و برای شما خلق كرد. اینكه فرمود: «ثُمَّ اسْتَوَى إِلَى السَّماءِ فَسَوَّاهُنَّ» یعنی بعد از اینكه را برای شما خلق كرد را هم باز برای شما خلق كرد، پس آسمان ‌ها هم مسخّر شمایند. 🔹 این آیات تسخیر به این معناست كه شمس و قمر و سایر موجودات سمائی را مسخّر شما قرار داد و شما می ‌توانید بر آنها مسلّط باشید نه اینكه اینها را مسخّر خود قرار داد، مسخّر خدا هستند حرفی در آن نیست چه اینکه انسان هم مسخّر خداست؛ امّا در ردیف نِعَم كه می ‌شمارد، می ‌فرماید آسمان ها و زمین را مسخّر شما قرار داد برای شما مسخّر كرد یعنی در تحت تسخیر شما قرار داد. 📚 سوره مبارکه بقره جلسه 88 🌐 http://news.esra.ir 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠
  فرهنگ محاوره
🔸 ما یک علم داریم یک فرهنگ محاوره؛ مسئله علمی و تحقیق علمی را قرآن سر جایش تنظیم کرده است اما با مردم حرف زدن باید با باشد. تمام منجّمین چه در ایران چه در غیر ایران، اخترشناسان چه در شرق چه در غرب، همه ‌شان می ‌دانند که زمین حرکت می ‌کند، این طور نیست که آفتاب حرکت بکند، زمین حرکت می ‌کند؛ اما همه‌ شان در تقویم ‌ها می ‌نویسند آفتاب وقتی طلوع می‌ کند طلوعش این است غروبش این است فلان ساعت طلوع می‌ کند فلان ساعت غروب می ‌کند! خب مگر آفتاب طلوع می ‌کند؟! آفتاب سر جایش محفوظ است و سیر خاص خودش را دارد؛ اما این قسمت زمین همین که در حرکت وضعی به آفتاب رسید، اینجا می‌ شود روز و وقتی برگشت، اینجا می‌ شود شب. شب و روز را زمین تعیین می‌ کند؛ اما وقتی که تقویم می ‌نویسند می ‌گویند طلوع آفتاب فلان وقت است غروب آفتاب فلان وقت است. 🔸 ما یک فرهنگ محاوره داریم یک تحقیقات علمی؛ بحث علمی یک بحث است، فرهنگ محاوره و حرف زدن با مردم طور دیگر است. همین آقایی که تقویم می‌ نویسد می ‌گوید طلوع شمس این است غروب شمس این است، وقتی به کلاس درس رفت می ‌گوید شمس طلوع ندارد و غروب ندارد، این زمین است که به دور خود که می‌ گردد هر لحظه یک گوشه ‌اش شب است یک گوشه ‌اش روز است. 📚 سوره مبارکه نازعات جلسه 7 تاریخ: 1398/09/05 🌐 https://esra.ir 🆔 @a_javadiamoli_esra
دحوالارض در کلام آیت الله العظمی جوادی آملی 🔹
 پایگاه اطلاع رسانی اسراء
: حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی همواره بر اساس آیه شریفه ﴿وَمَن یُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِن تَقْوَی الْقُلُوبِ﴾، بر و گرامی داشت آنها، توصیه و تاکید می فرمایند. ایشان روز «دحوالارض» را یکی از پربرکت ترین روزهای ایام سال می دانند چرا که طبق برخی روایات زمین کعبه و حرم خدا، در این روز ظاهر گشته و گسترش یافته است. 🔹 آیت الله العظمی جوادی آملی در صفحه ۲۶۱ کتاب «صهبای حج» در این باره می نویسند: «کعبه اوّلین معبد مردمی و عبادتگاه توده انسان ها در روی زمین است: ﴿إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ...﴾ که تعیین محل و نقشه ساختن آن به رهنمود و دستور خدای سبحان بود: ﴿وَإِذْ بَوَّأْنَا لِإِبْرَاهِيمَ مَكَانَ الْبَيْتِ...﴾. بنابراین، کعبه اوّلین معبدی (نه اوّلین خانه) است که در روی زمین ساخته شد. گرچه بر اساس گفته شده: «مکان کعبه اولین زمینی بود که از زیر آب بیرون آمد»، لیکن استفاده این معنا که «اوّلین خانه ساخته شده کعبه است» از آیه، مشکل به نظر می ‏رسد؛ زیرا اولیّت آن را مقید کرده که برای عبادت بوده است. البته آیه شریفه ﴿إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ...﴾، معنای مزبور را نفی نیز نمی ‏کند، زیرا قیودی همچون وصف، همانطور که اطلاق ندارد مفهوم نیز ندارد، مگر اینکه جمله مشتمل بر وصف، در مقام تحدید باشد... . مطالعه بیشتر: ◀️ شمّه‏ ای از تاریخ کعبه ◀️ معنای دحوالارض ◀️ برنامه های معنوی ◀️ دعای روز دحوالأرض 👇👇👇👇 https://news.esra.ir/fa/w/300637 📚 کتاب صهبای حج 🌐 https://esra.ir 🆔 @a_javadiamoli_esra