🍃این پست در ادامه ی پست هفته گذشته است : #مهارتهای_انتخاب_همسر 🔴 داستان واره: چه خبر از زندگی؟! ▫️گفتم: تا به حال در بارۀ معیارهای همسر آینده‌ات فکر کرده‌ای؟ ▪️بادی به غبغب ‌انداخت و ‌گفت: بله که فکر کرده‌ام! ▫️گفتم: برایم بگو. ▪️کمی خودش را جا به جا کرد، با یک سرفه هم سینه‌‌اش را صاف کرد و‌گفت: اوّلاً، باید عفیف و باوقار باشد. ثانیاً، باید حجابش را رعایت کند. ثالثاً، باید اجتماعی باشد. رابعاً، از خانواده‌ای اصیل باشد. خامساً، اهل عشق ورزیدن باشد. سادساً... . 🔻چند معیار دیگر را نیز پشت سر هم ردیف کرد و بعد، ساکت ‌شد. در نگاهش تیز ‌شدم. سرش را تکان ‌داد و گفت: ماییم دیگر! کارمان روی حساب و کتاب است. ▫️چند سال بعد، دو باره دیدمش. پکر بود و بی‌حال. خیلی زود بود؛ امّا نمی‌دانم چرا موهایش جو گندمی شده بود. پرسیدم: چه خبر؟ ▪️گفت: از کجا؟ ▫️گفتم: از زندگی. ▪️گفت: نپرس. ▫️گفتم: چرا؟ ▪️گفت: عفیف نبود. ▫️گفتم: دیگر؟ ▪️گفت: حجابش را رعایت نمی‌کرد. ▫️گفتم: دیگر چه؟ ▪️گفت: روابط اجتماعی خیلی بازی داشت. ▫️گفتم: مگر به او نگفته بودی که ‌زن عفیفی می‌خواهی؟ ▪️گفت: چرا. اصلاً می‌گفت: «زنی که عفیف نباشد، زن نیست!». ▫️گفتم: مگر نگفته بودی زن باحجابی می‌خواهی؟ ▪️گفت: چرا. اتّفاقاً او هم گفت: «حجاب باید رکن اخلاقی یک زن باشد». ▫️گفتم: مگر نگفته بودی که باید در روابطش با دیگران، حساب شده عمل کند؟ ▪️گفت: چرا. او هم به من گفت: «اگر کسی نتواند در روابط اجتماعی، حساب شده عمل کند، هنوز بچه است و نباید به فکر ازدواج باشد». ▫️گفتم: پس کجای کار مشکل داشت؟ ▪️آهی کشید و با حسرت گفت: شب عروسی که شد، هوس کرد فقط یک توری روی سرش بیندازد و بس. گفتم: «خانم! این طور که نمی‌توانی حجابت را رعایت کنی». توری را نشانم داد و گفت: :مگر این حجاب نیست؟». برق از سرم پرید و گفتم: «خانم! پس عفّت زنانه‌ کجا رفت؟». گفت: «مگر عفت به اینهاست؟». فردای عروسی هم دیدم هر کس و ناکسی که وارد خانه می‌شود، چنان با او گرم می‌گیرد که انگار به اندازۀ محلّه و فامیل، برادر دارد! کنارش کشیدم و گفتم: «خانم! مگر شما به روابط اجتماعیِ حساب شده معتقد نبودی؟». گفت: «حساب شده تر از این؟». 🔻خلاصه، چه دردسرت بدهم که تازه فهمیدم تعریف او از حجاب و وقار و عفّت و...،  فقط در کلمات با من اشتراک داشته و آن معنایی که او از این کلمات در ذهن خود پرورش داده، با آنچه در ذهن من است، از زمین تا ثریّا فاصله دارد. 📚نیمه دیگرم، کتاب اول، ص38 #نیمه_دیگرم #کتاب_اول #از_من_بودن_تا_ما_شدن #ازدواج #داستان_واره #استاد_محسن_عباسی_ولدی https://eitaa.com/abbasivaladi

#داستان_واره 🍂دختر، لغزیده بود و در دام یک دوستی نابه‌جا افتاده بود. مادر، آرام و قرار نداشت. هر چیزی را می‏توانست تحمّل کند، جز این. 🍂وقتی به او گفتند که دخترت را به همراه یک پسر دیده ‏اند، آرزوی مرگِ دخترش را کرد. دختر که به خانه آمد، تا می‏توانست او را به باد کتک گرفت. به هر زوری که بود، دختر را وادار کرده بود که نزد مشاوره برود. دختر می‏ گفت: من خودم دردم را می‏دانم، نیاز به مشاوره نیست؛ امّا راهی برای درمانش ندارم. 🍂مادر که می ‏پرسید: «دردت چیست؟»، دختر، سکوت می‏کرد و مادر، عصبانی‏تر می‏شد. 🍂مادر، روی صندلی می‏نشیند و دختر، ایستاده. به دختر هم می‏گویم که بنشیند. کمی با فاصله از مادرش می‏ نشیند. 🍂مادر که حرف می‏زند، از بس عصبانی است، از واژه واژۀ حرف‏هایش، آتش می‏بارد. پای چشم دختر، کبود است. معلوم است که بد کتک خورده. سرش را هم که بالا نمی‏گیرد، برای همین است. نمی‏خواهد کبودی چشمانش را ببینم. 🍂 حرف‏های مادر را می‏شنوم: _ باور کنید به هر چیزی فکر می‏کردم، جز این که یک روز دخترم را با پسری ببیننم. مگر دختر من چند سال دارد؟ یک دانش‌آموز مدرسۀ راه‌نمایی چه‏ قدر باید جسور باشد که بتواند چنین کاری بکند. مگر من و پدرش برای تربیتش کم گذاشتیم؟ برای تربیت این بچّه‏ ها، روز و شب نداشتیم. حالا نمی‏دانم چه کنم؟ اگر پدرش بفهمد، تکّۀ بزرگش گوشش خواهد بود. خدا می‏داند روی پدرش در محلّه چه حساب‏هایی که باز نمی‏ کنند. _ حالا من مانده ‏ام و یک لکّۀ ننگ که در کنار من و در مقابل شما نشسته. شما می‏گویید من با این افتضاحی که این دختر به بار آورده، چه خاکی به سر بریزم؟ 🍂حرف‏هایش که تمام می‏ شود، نگاه خشم‏ آلودی به دخترش می‏کند. بعد هم چادرش را روی صورتش می‌کشد و زار زار گریه می‏ کند. 🍂چیزی نمی‏گویم. دختر هم ساکت است. سکوت اتاق را هِق هِق گریۀ مادر و زمزمه‏ هایی می‏شکند که او زیر لب با خدا دارد. 🍂دختر هم هنوز سر به زیر انداخته؛ امّا قبل از این که من سؤالی بپرسم، همان طور که چشم به زمین دوخته، به حرف می‏ افتد و می‏گوید:آقای مشاور! من می‏دانم که چرا به این روز افتادم. می‏گویم: چرا؟ می‏گوید: گدایی! می‏گویم: شما که فقیر نیستید. می‏گوید: از فقیر هم چیزی آن طرف‏تر هستیم! 🍂مادر، تعجّب می‏کند. خود را کمی به سمت دختر می‏کشد و می‏گوید: دختر ناشکر! مگر پدرت برای این که شما راحت زندگی کنید، شب و روز دارد؟ چه خواستی که برایت مهیّا نکرده؟ 🍂دختر، چشم از زمین بر می‏دارد و خیره‌خیره به مادر چشم می‏دوزد و در حالی که اشک در چشمانش حلقه زده و اجازۀ خروج می‏خواهد، می‏گوید: محبّت! 🍂بعد هم رو به من می‏کند و می‏گوید: من دختر فاسدی نیستم؛ امّا گدای محبّتم. محبّتی را که در خانه ندیدم، در خیابان به دست آوردم. 🍂مادربلند می‏ شود.در حالی که صدایش را بالا برده، به دخترش نگاه می‏کند و می‏گوید: من چه محبّتی باید می‏کردم که نکردم. صبح که بلند می‏شوی، سفرۀ صبحانه و چایِ تازه‌دَم، حاضر. لباس‏هایت، شسته و اتو کشیده. میان‌وعدۀ مدرسه‏ ات را در کیفت گذاشته‏ ام که فراموش نکنی. صبحانه‏ ات را که می‏خوری، نمی‏گذارم دست به سیاه و سفید بزنی. هنوز لقمۀ آخر در دهانت است که به مدرسه می‏روی. وقتی که بر می‏گردی، ناهار را آماده کرده‏ ام.تمیز کردن خانه، حتّی اتاقت هم که با من است. شب هم که شامِ آماده ‏ات را می‏خوری و بی آن که بگذارم دست به سیاه و سفید بزنی، به رخت‏خواب می‏روی. پدرت هم که هنوز آفتاب نزده، قبل از آن که تو بیدار شوی، بیرون می‏زند برای دو لقمه نان. هر چه هم خواستی که برایت فراهم کرده است. 🍂بعد هم رو به من می‏کند و می‏گوید: اگر اینها محبّت نیست، پس چیست؟ 🍂دختر، بی آن که از کسی اجازه بگیرد، می‏گوید: وظیفه! 🍂من می‏دانم دختر چه می‏گوید، حرف مادر را هم می‏ فهمم؛ امّا این دو، حرف یکدیگر را نمی‏فهمند. با یک پرسش، مادر را وادار به تفکّر می‏کنم: می‏گویم: مادر! یک سؤال. می‏گوید: می‏شنوم. می‏گویم: مادرِ شما هم برای شما این کارها را انجام می‏ داد؟ می‏گوید: بله. کدام مادر است که این کارها را برای بچّه‏ اش نکند؟ تازه قدیم ترها بدون امکانات بیچاره مادرها که چه‏ قدر برای بچّه‏ هایشان زحمت می‏ کشیدند. می‏ گویم: یک سؤال دیگر! می‏گوید: بپرسید. می‌گویم: وقتی که مادرتان برای شما این کارها را می‏ کرد، شما از این کارها برداشت محبّت می‏ کردید و می ‏گفتید: مادرم چه‏ قدر دوستم دارد؟ 🍂مادر، همین دیروز به پسر کوچکش گفته بود: «دروغ‏گو، دشمن خداست». پس نمی‏‏‏تواند دروغ بگوید. سکوت می‏ کند و حرفی نمی‏ زند. از دختر می‏ خواهم که چند لحظه‏ ای بیرون باشد تا من راحت‏تر با مادرش حرف بزنم. 📚منِ دیگرِ ما، کتاب دوم، ص ۱۰۸ #من_دیگر_ما #کتاب_دوم #گزاره‌های_رفتاری #تربیت_فرزند #محسن_عباسی_ولدی @abbasivaladi