. دل‌گویه‌ای با ناهید کیانی ✍فاطمه میری‌طایفه‌فرد ناهید جان سلام خداقوت، دست و پنجه‌ات طلا. وقتی فهمیدم از دور مسابقات آسیایی حذف شدی، تصمیم گرفتم با شما درد دل کنم. ناهید جان! به الله وسط پرچم‌مان قسم، چقدر از باختت ناراحت شدم و چقدر امید داشتم به مدالت. اصلا در شمارش طلا‌ها، مدالت را کنار گذاشته بودم. اما نشد. اما روزگار پستی و بلندی دارد، بالا و پایین دارد. خیلی شنیدیم شکست مقدمه پیروزی‌است. حتما درست است به شرطی که درس بگیریم. اصلا خدا شاید تلنگری می‌زند که حواسمان جمع شود که از علت تامه همه وقایع غافل نشویم. رنگ خدا و بوی خدا در شکست‌ها بیشتر حس می‌شود، وقتی که دلت می‌شکند و سیم بندگی وصل وصل می‌شود. شاید سختی‌ها تلنگری برای ناشکری باشد، برای شکری که فراموش شده. برای شکری که با ناشکری طاق زده شده. گاهی تلخی‌ها آزمون بندگی است که بله خدا هست. حضرت امیر(ع) فرمودند:« عرفت الله سبحانه بفسخ العزائم و حل العقود و نقض الهمم یعنی خداوند را به وسیله فسخ شدن تصمیمها گشوده شدن گره‌ها و نقض اراده‌ها شناختم. ناهید جان! پرچم قشنگ‌مان را مراقب باش و محکم بگیر، درست مثل پرچمداری بازی‌های آسیایی محکم محکم. نکند رنگ و ریو دنیای فراموشی، زیبایی‌های زندگانی‌مان را از یاد ببرد. هیچ جای دنیا خبری نیست، هرچه هست در دست خداست، عزت و ذلت. هم می‌دهد و هم می‌گیرد. خدا کند کفران نعمت نکنیم. ناهید جان در زیر سایه محبت اهل بیت بمانی و در زیر لوای پرچم ایران عزیزمان همیشه بدرخشی. #جهاد_روایت #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. «حفره» ✍زهرا نجاتی و آخرین خانه‌ی من و تو همین‌جاست. همین حفره باریک که ارتفاعش به قدر ارتفاع و حجم جسممان خواهد بود. وحیدا فریدا.. تنهای تنها.. نه مدرک و پز اجتماعی، همراهمان خواهد بود، نه از آنچه غیر از ملکات با خودمان همراه کرده‌ باشیم. از تمام کسانی که روزی دعوتمان می‌کرده‌اند به گناه، نه از آنها که می‌گفتند:_ انجام بده، گناهت پای ما، و نه از آنها که ادعای عشق به ما داشتند، خبری نخواهد بود. جسمی پاک نخواهیم داشت، و وضعی که از ما فرار خواهند کرد. ما می‌مانیم و آنچه با خود کرده‌ایم. ما می‌مانیم و دل که به یاد وه کسی تپیده است. ما می‌مانیم و تنها آنچه رنگ و بوی عادت و ملکه، در ما دارد. ما می‌مانیم و صدق نیت‌ها، نه مهربانی‌ها که دلیل مهرها، غضبها، تردیدها، عمل‌ها. ما می‌مانیم و حفره‌ای تاریک که تنها برای عده‌ای که دنیایشان به رنگ حسین فاطمه بود، روشن و درخشان خواهد بود. و کسانی که عشق در رابطه آنها و امام رئوف، حرف اول را می‌زده، مرگ و قبری، منور به نورش، خواهند داشت. امشب شب جمعه‌ است، هم یاد آن تنهایی کنیم، هم یاد کسانی که سال‌ها و ماهها و روزهاست زیر سنگینی لحد، آرام گرفته‌اند و فرصتی به جز لطف ما، برای نورانیت خانه ابدیشان ندارند. 🍃اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم🍃 #جهاد_روایت #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. افتخاری ✍نرگس سلیمانی واژه‌ی"افتخاری" می‌تواند یکی از زیباترین واژه‌ها در دنیای پسوندها باشد، و تویی که به دل آتش زدی و در دل ما "آتش نشان افتخاری" شدی! درست در زمانی که شیطان داشت بذر ناامیدی از نسل جدید را در دلمان می‌کاشت و عجیب ما را وسوسه می‌کرد که امید آقاجان‌مان را به آینده و نسل آینده نبینیم! "رفتی" و یا بهتر بگویم "آمدی" و دهه هشتادی‌ها را جور دیگری سربلند کردی! همان طوری که حججی سربلند کرد ما دهه هفتادی ها را! آمدنت به دنیای قهرمان‌ها که نه، به دنیای پهلوان‌ها چقدر پر برکت بود آتش نشان افتخاری! #علی_لندی #روز_آتش_نشان #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. باند سبز ✍️ فاطمه خانی حسینی سر شانه‌هایم آتشی کوچک نشسته بود و با پارچه لباسم بازی می‌کرد؛ به تدریج آتش، با تنم نیز هم‌بازی شد و تمام وجودم را در آغوش گرفت. تنم می‌سوخت، لااقل چیزی که احساس می‌کردم از تنم مانده؛ اما وضع چشمانم بدتر بود. مثل اینکه بسوزی و بخواهی بدوی و آتشت شعله‌ورتر شود. من نمی‌دویدم، تکان نمی‌خوردم، اما با پلک زدنم بیشتر می‌سوختم و دلم می‌خواست ضجه بزنم؛ اما دهانی برای ناله نداشتم. شاید ناله زدن مانند قطره‌ای روی دردم بریزد و از آن بکاهد. هرلحظه بیشتر و بیشتر می‌سوختم و آتشم شعله‌ورتر می‌شد. پوستم سوخته بود اما آتش از درونم برخاسته بود؛ گرما و عطش روز عاشورا را کاملا حس می‌کردم، قطره‌ای آب برای کویر تنم، حکم دریا را داشت. چشمانم در دود و گرما بسته شد و در خنکای باد کولر بیمارستان، باز. تنم بی‌حس بود، دستانم رمق نداشت. آن لحظه فقط برای خداحافظی با دل مادرم و نگاه پدرم آمده بودم. دست راستم را که در بین باندها گم شده بود؛ بالا آوردم، فقط همین... همیشه از صحبت‌های هنگام خداحافظی خوشم نمی‌آمد، فکر می‌کنم حرف‌هایی که در طول مهمانی می‌زدیم خیلی مهم‌تر از کلام آخر است، مهمانی من در این دنیا تمام شده بود و حرف‌هایم نیز ... تقدیم به شهید نوجوان علی لندی 🔗متن کامل در صفحه یادداشت #جهاد_روایت #روز_آتش_نشان #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. «ل۳۱ عاشورا» ✍سیده ناهید موسوی مصداق «ما رأیتُ إلا جمیلا ...» این دیالوگ تاریخی و ماندگار میان مهدی باکری و احمد کاظمی است.« کاش این‌جا بودی احمد، نمی‌دونی چه بهشتیه...» از فیلم‌ «غریب» تا سریال «عاشورا»، کردستان یا خوزستان فرقی نمی‌کند. شهید محمد بروجردی‌ها و شهیدان حمید و مهدی باکری ها مردانه و با اخلاص ایستادند،فقط برای دفاع از خاک وطن از خانه، خانواده و فرزندان خود گذشتند تا میهن به دست دشمن نیفتد. درک این همه دلاوری و مردانگی برای یک انسان معمولی بسیار سخت است، باید خواند و شنید و در تاریخ کنکاش کرد و فیلم‌ها تماشا کنید. تا ذره‌ای از این انسانیت ستودنی شهدا را احساس کرد. سه‌ برداران باکری که تا به امروز به خانه بازنگشتند. علی باکری به دست ساواک شهید شدند، حمید و مهدی که در عملیات جزیره مجنون شهید می‌شوند و تا بحال پیکرشان بازنگشته است، مزار و آرامگاهی ندارند اما نام‌هایشان زنده و بزرگ مردانی بی مثال اند و الگویی برای امروز و فردای این مرز و بوم هستند. سریال عاشورا، به کارگردانی آقای حجازی فر، روایت زندگی شهیدان مهدی و حمید باکری و یادی از حماسه سازان لشکر ۳۱عاشورا است. مهدی باکری نظامی ایرانی و از فرماندهان سپاه پاسداران در دفاع مقدس است. شهردار ارومیه و مشغول خدمت به مردم شهر بودند. اما حضور در جبهه را به پشت میز اداره و کارهای اداری ترجیح می‌دهند. شرایط سخت است اما آقا مهدی باکری در طول جنگ مجبور به انتخاب می‌شوند. برادرشان حمید همانند دیگر رزمندگان شهید می‌شوند و تا راهی برای خروج شهدا پیدا نشود، عقب کشیدن پیکر حمید جایز نیست. یا همه را می‌آوریم یا هیچکس حتی اگر برادرم باشد. فرمانده لشکر ۳۱عاشورا، شهید مهدی باکری، در لحظات حساس و سخت بهترین و منصفانه ترین تصمیمات را می‌گیرد. به موقع جدی و محکم است گاهی هم شوخی می‌کند به سرباز و رزمنده، پیر و جوان احترام می‌گذارد. دشمن عزمش را جزم کرده و سخت می‌تازد، اما او همچنان مقاومت می‌کند. شما بروید ما هستیم! اگر اتفاقی برای شما بیفتد روحیه رزمندگان از بین می‌رود! من هستم غیر ممکن است بچه‌های مردم را زیر آتش و گلوله رها کنم... آذری زبان و اهل ارومیه است اما وقتی اسم وطن و دفاع از خاک و ناموس باشد. در هر خطه که لازم است حاضر می‌شوند. در مرز و هور فرقی ندارد.کافیست شهید باکری پرورش داده باشید. تاریخ ساز و ماندگار می‌شوید به شرطی که از نفس خود، مادیات، مقام و منصب ها بگذرید، شهدا همگی درس هستند و چراغ هدایت برای بشریت، الان اما جبهه شاید خط مقدم، گلوله و خمپاره نباشد، اما جنگ هست، با رسانه، تفکرات، فرهنگ و عقاید، مجازی ولی کاملا حقیقی است. آگاهی و دشمن شناسی از هر زمان دیگری اکنون بیشتر نیاز است. تلنگر اصلی برای مسولین کشور است، صرف وعده دادن و حضور در ادارات، کار پیش نمی‌رود. برای ایران قوی باید کف میدان حاضر و مردم داری کرد تا دولت مردمی به کمال خود برسد و دِین خود را به شهیدان دفاع مقدس ادا کند. نصرٌ من الله و فتح قریب #شهید_باکری #سریال_عاشورا #موقعیت_مهدی #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

اول بانوان جهان اسلام افکار بانوان خورشید نشان از کشورهای جهان اسلام اگر در کنار هم باشند می درخشند و حق و حقیقت را #روایتگر می شوند. #زنان رسانه ای به دغدغه‌ی انسان #امروز می‌اندیشند و با تولید محتوای فاخر و بروز و به موقع روشنگری می کنند. #روزنامه #بانوی_اول #افکار_بانوان #رسانه #مشهد #قم #تهران https://virasty.com/serajonline/1696099834920269097 https://serajonline.com/News/OnlineNewsItem/19562 #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

#نساء_الشمس مؤتمر دولي في #إيران اجتمعت فيه مجموعة من النساء الناشطات في الإعلام لرواية الحقائق الغائبة عن الإنسان المعاصر https://virasty.com/gharibreza1/1696135280711929396 #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

وحدت، ارمغان پیامبر خاتم ✍مرضیه عاصی [1].یکی از زیباترین و والاترین واژه‌ها، واژه‌ی "وحدت و برادری" است، وحدتی که پیامبر رحمت در استمرار رسالت دیگر انبیای عظام برای جوامع بشری به ارمغان آورد. ایشان مهاجرین و انصار را به میثاق اخوّت و عقد برادری فرا خواند و بدین‌سان گل‌بانگ وحدت برای نخستین بار در فضای مدینه طنین افکند و دل و جان قرون و اعصار را نوازش داد و عطر دل‌انگیز آن، مسلمانان را مدهوش خویش ساخت. سنگ زیرین بنای اتحاد و همبستگی اسلامی نهاده شد و ارزش‌های متعالی اسلامی و برادری و اتحاد، جانشین ارزش‌های پوچ و خیالی جاهلی گشت. [2].پیامبر اسلام (صلی‌الله علیه و آله) با استناد به آیات قرآن، جوامع اسلامی رابه اعتصام به حبل متین الهی و پرهیز از تفرقه و تشکیل امت واحده در سایه عبودیتِ اَللّه، دعوت کرد. مسلمانان نیز در پرتو عمل به این دعوت و حرکت در طریق وحدت، متحد شدند و بر دشمنان چیره گشتند و به آیه‌ی" همگی به ریسمان الهی چنگ زنید و پراکنده نشوید"،(آل عمران/۱۰۳) جامه‌ی عمل پوشیدند و دیری نپایید که طعم فتح و پیروزی را چشیدند. وحدت اسلامی که معمار آن پیامبر گرامی (صلی‌الله علیه و آله) می باشد، یکی از عوامل مهم پیشرفت‌ها و پیروزی‌های پی درپی اسلام بوده است. [3].فاصله میان دوازده‌ی ربیع‌الاول که سالکَرد ولادت پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه وآله) بنا بر روایات أهل سنت است تا هفده‌ی همین ماه که تاریخ ولادت ایشان بنا بر روایات موجود در کتب شیعه می‌باشد، برای حفظ وحدت میان شیعیان و اهل سنت از سوی امام خمینی (رحمه‌الله علیه)، به عنوان "هفته‌ی وحدت" نامکَذاری شده است. درود خدا بر ایشان باد که نفاق و اختلافی که دشمن ایجاد کرده بود را به وحدت و یک‌رنگی رساند و دشمنی‌ها را به برادری اسلامی تبدیل کرد.گرامی باد هفته وحدت که در آن، میثاق‌ها استوار می شود، دست‌ها و بازوها در هم می‌تنند و چهره‌ها بر یکدیگر لبخند پیروزی و محبت می زنند. پيامبراکرم(ص) فرموده‌اند، "وحدت مایه‌ی رحمت و تفرقه موجب عذاب است." (نهج‌الفصاحه ص۴۳۳ ) [4].خدا، دین، کتاب و قبله یکیست و پیام این وحدانیت را پیام‌آور خاتم، به ارمغان می‌آورد. این است نوید همبستگی، در روزهای بین دو روایت از میلاد نبیّ اکرم (صلی‌الله علیه و آله ) که با نام "هفته وحدت" می‌شناسیم. وحدت و دوری ازتفرقه، وظیفه‌ای الهی است که محور و مدار آن، نه رنگ و نژاد، نه طبقه و خانواده و نه مال و ثروت؛ بلکه دین خدا و کلام حق است. چنان‌که خداوند می‌فرماید: "و همگان به ریسمان الهی چنگ بزنید و پراکنده نشوید و نعمت‌های خداوند را بر خود یادآور شوید که دشمنان همدیگر بودید و خداوند، دل‌های شما را الفت داد و به نعمت او با هم برادر شدید. (آل عمران/۱۰۳) [5].این روزها باید بیشتر حواسمان به شیطنت دشمنان در ایجاد اختلاف بین ایران و همسایگان و همچنین دامن زدن به اختلافات شیعه و سنی باشیم. دشمنان، به تکمیل جورچین‌شان توسط ما در ایجاد اختلاف و درگیری‌های قومی و مذهبی، دل خوش کرده‌اند، پس باید هوشیارباشیم. "این را ما باید همیشه در نظر داشته باشیم که در میان جبهه‌ی دشمنیِ ما در دنیا، دشمنانی هستند که تخصّصشان ایجاد اختلاف است؛ تخصّصشان، تفرقه بینداز و حکومت کن یا سیادت کن، است... این کار را هم انجام داده‌اند؛ از جمله اختلاف مذهبی، اختلاف شیعه و سنّی؛ نباید بگذاریم که این چیزها در کشور رخ بدهد یا اوج پیدا بکند.(بیانات در دیدارتصویری با جمعی از قشرهای مختلف مردم قم، ۱۹ دی ۱۴۰۰) [6].امید است که این همدلی، مقدمه‌ای برای پیروزی مستضعفان جهان بر صاحبان زر و زور و دشمنان وحدت جهان اسلام شود. منظور از وحدت اسلامی، همکاری و تعاون پیروان مذاهب اسلامی بر اساس اصول مسلم و مشترک دین مبین اسلام است. در سایه‌ی این وحدت می ‌توان در راستای تحقق اهداف و مصالح امت اسلامی موضعی واحد و همسو اتخاذ کرد و در برابر دشمنان اسلام ایستادگی نمود، در حالی که احترام به التزام قلبی و عملی هریک از مسلمانان به مذهب خود نیز حفظ می‌شود.در پایان ضمن گرامیداشت "هفته وحدت"، امید است که هر سال این هفته زمینه‌ساز اخوّت هر چه بیشنر بین مذاهب اسلامی و اعتلای دین مبین اسلام گردد. لینک متن در روزنامه سراسری سراج👇 https://serajonline.com/News/OnlineNewsItem/20563 #جهاد_روایت #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. قربانی غربت ✍پروین صادقی‌منش #بخش_اول معنای غربت، ناشناس‌بودن نیست؛ بلکه «تنها» و بی‌یار و بی‌یاور بودن است و چه بسا انسان در میان انبوهی از آشنایان نیز غریب واقع ‌شود. امام علی‌بن موسی‌الرضا (علیه السلام) نه‌تنها به «مرو» عزیمت ننمودند؛ بلکه به‌صورت تبعید و به‌اجبار به «مرو» منتقل شدند. «نرمش قهرمانانه» اصطلاحی است که رهبر معظم انقلاب، دردیدار با مسئولان وزارت خارجه و نمایندگان سیاسی کشوردر۱۷مرداد۱۳۷۵، عرصه‌ی دیپلماسی را میدان نرمش‌های قهرمانانه خوانده بودند؛ امام رضا (علیه‌السلام) در نمایش هنرمندانه‌ی پذیرش ولایتعهدی که به زور و تهدید مأمون انجام گرفت، هدف کلانی را مدّنظر قرار داده بودند و با استفاده از این نرمش در مقابل حکومت طاغوت، درنهایت موفق به تحقق اهدافی کلان و پیش‌بٌرد خطّ اصلی‌ای شدند که همه‌ی ائمه (علیهم‌السلام) دنبال آن بودند. بدین‌جهت، «امام رضا (علیه‌السلام) از فرصت پنج‌ساله‌ی جنگِ مأمون و امین، برای نشر اندیشه‌ها و عقاید در سراسر سرزمین‌های اسلامی استفاده‌ی فراوان بردند. این فعالیت‌ها مأمون را به فکر چاره‌جویی انداخت. او برای مقابله با شیعیان و علویان می‌توانست همانند خلفای سلف خود، برخورد سخت را در پیش گیرد؛ اما هارون حتی با زندان و مسموم‌کردن امام کاظم (علیه‌السلام) نتوانسته بود از گسترش فعالیت‌های شیعیان جلوگیری کند... امام فقط برای حفظ جانشان نبود که تسلیم خواسته‌ی مأمون و پذیرش ولایتعهدی شدند؛ بلکه ایشان می‌دانستند که با کشته‌شدن‌شان، آشوب و آشفتگی، تمام پایگاه‌های مردمی امام رضا (علیه‌السلام) را فرامی‌گیرد و این سرآغازی می‌شد بر کشتار گسترده‌ی خاندان و یاران آن حضرت. همچنین قیام‌های مسلحانه‌ای بدون تأمل و روال منطقی به راه می‌افتاد که فاقد هرگونه نظم و نسقی می‌بود». (18مرداد1363، پیام رهبر انقلاب به کنگره‌ی علمی بین‌المللی امام علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام). از عمده‌ترین دلایل ملقب‌شدن امام رضا (علیه السلام) به صفت «غریب» می‌توان به موارد ذیل اشاره نمود: ۱). تغییر جغرافیایی مکان زندگی؛ این تغییر نه‌تنها برای معصوم (علیه‌السلام) که حجت خدا در زمین و آسمان‌هاست ناگوار و غریبانه نبوده؛ بلکه درصورت ضرورت به‌عنوان یک «استراتژی» بدان عمل می‌گردید. چنان‌که پیامبر اکرم (صل‌الله علیه و آله ) برای تشکیل حکومت از زادگاه خود مکه به مدینه عزیمت نمود. بردن امام رضا (علیه‌السلام) به سوی مرو نیز به خاطر فشار اذهان عمومیِ مردم ایران بود که حکومت را حق اهل بیت (علیه‌السلام) می‌دانستند و مأمون برای فریبِ اذهان عمومی چنین نمود. پس جابه‌جاییِ مکانی به‌تنهایی موجب غربت نیست؛ بلکه «سلب اختیار از اتخاذ محل اقامت» برای یک امام و تبعید او، غربت است. غربت این است که بسیاری از مردم طرفدار و حتی شیعیان خوشحال شدند که «الحمدلله» امام به مرکز حکومت رفتند! آنها حتی نخواستند تأمل کنند که اگر او را برای حکومت می‌برند؛ پس چرا اجازه نمی‌دهند خانواده‌اش را به همراه ببرد؟! آری این یک اسارت بود؛ به همین‌دلیل ایشان وقت خروج از منزل به اهل خانه‌ی خود فرمودند: من می‌روم و شما برای من مجلس عزا برگزار کنید. [یعنی به‌جای خوشحالی و راضی‌شدن بفهمید و بفهمانید که این سفر شهادت است]. (راوندی، قطب الدین، الخرائج، الجرایح،ج۱،ص۳۶۳). پس غربت در این سفرِ اجباری بدین‌معناست؛ نه به‌خاطر نقلِ مکان از مدینه به مرو. همچنین شایعه‌پراکنی‌های مأمون و دروغ‌پردازی‌هایی که به نام امام (علیه السلام) انجام می‌دادند؛ از دیگر دلایل غربت آن حضرت بود و دیگر آنکه تا مرگ مأمون (لعنت‌الله علیه) که ده‌سال پس از شهادت امام (علیه السلام) واقع شد، هیچ‌کس حق نداشت بگوید که ایشان به شهادت رسیده ‌است و باید می‌گفتند که امام به مرگ طبیعی از دنیا رفته‌اند. ۲). پدر آن حضرت، امام موسی‌بن‌جعفر (علیه‌السلام) که سالیان درازی از عمر امامت خود را در زندان‌ها و تحت شکنجه‌ها گذراندند و عاقبت نیز در حبس و زیر شکنجه به شهادت رسیدند، نمایندگانی تحت عنوان «نماینده‌ی امام» در میان مردم داشتند که از سویی رابط بودند و از سوی دیگر وجوهات شرعیه را اخذ و در مواردِ امرِ امام، مصرف می‌کردند. این نمایندگان پس از شهادت ایشان، به‌خاطر آنکه وجوهات اخذشده را تصاحب کنند، هیچ‌یک امامت حضرت علی‌بن‌موسی (علیه السلام) را نپذیرفتند، برخی گفتند: امام کاظم (علیه‌السلام) شهید نشده است، برخی دیگر گفتند؛ او همان امام زمان است و برمی‌گردد و... (اعلام‌الوری، ص۳۰۳) و بدین‌ترتیب، شیعه‌ی هفت‌امامی نیز آنجا تأسیس گردید، و این خود نشانی دیگر بر غربتِ آن امام عزیز است. #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI