پدری به وسعت همۀ عوالم ✍️فخری مرجانی وقتی خداوند خلقت آدم را کامل کرد؛ همان زمان که تسویه شد و از روح خودش در او دمید؛ آن‌چنان خلقت عظیمی بود که به خود احسنت گفت: «فَتَبَارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ» و انسان آینۀ تمام‌نمای جمال و جلال پروردگارش شد. سال‌ها و سال‌ها گذشت تا مولودی در کعبه متولد شد. آن‌قدر آن شخصیت، عظیم و محبوب خدا بود که اجازه یافت در خانۀ خدا متولد شود. آن‌زمان که مولود کعبه شد؛ از عرش الهی، چند صباحی میهمان اهل زمین شد و لباس زمینیان بر تن کرد؛ پروردگارش در وصف او چه گفت؟! در وصف کسی که سه روز در کعبه میهمان خدایش بود و پس از آن میهمان پیامبر خدا(صلى‌الله‌علیه‌وآله). از همان شیرخوارگی، عبد خدا بود و جز او معبودی نمی‌شناخت. با نَفَس گرم رسول‌ خدا رشد کرد و نَفَس کشید. شاید به همین دلیل بود که خداوند در آیه مباهله، او را نَفْس رسول نامید. به تدریج در کنار رسول خدا قد کشید‌حتی صداى وحى را نیز مى‌شنید؛ نه اینکه وحی بر او نازل شود که او پیغمبر نبود؛ جبرئیل امین با على(علیه السلام) حرف نمى‌زد؛ اما او گفت‌وگوى جبرئیل با پیغمبر(صلى‌الله‌علیه‌وآله) را مى‌شنید. و همۀ این فضایل به دلیل عبودیت و بندگی او در مقابل پروردگارش بود. و تنها عبد خداست که می‌تواند دارای این همه فضایلی باشد که حتی چشم دشمنانش را خیره کند و نتوانند از آن سر باز زنند. اگر بندگی خدا نمی‌کرد که امیرالمؤمنین نمی‌شد. و آن‌گاه که خلافتش را غصب کردند، بعد از مجاهدت‌ها و تلاش‌ها وقتی دانست که اگر ادامه دهد، از اسلام جز نامی نمی‌ماند، سکوت کرد؛ هرچند راضی نبود به خلافت‌شان. و این ناشی از دیدِ وسیع و نافذ او بود که شرایط را شناخت و حاضر به نابودی دین خدا نشد؛ دینی که پیامبر اسلام(صلى‌الله‌علیه‌وآله) برای به ثمرنشاندن و گسترشش در جهان تلاش‌ها کرده بود. که علی(علیه‌السلام) نیز در این مجاهدت‌ها دوشادوش پیامبر بود؛ مانند کودکی که پیوسته مطیع امر پدر است. وقتی قضیه به اینجای داستان می‌رسد، غمی عظیم از نداشتن #پدری مهربان در دل انسان چنگ می‌زند؛ پدری که اگر غاصبان، خلافتش را غصب نکرده بودند، هنگامه‌ای در جهان اسلام به پا می‌کرد. و انسان‌هایی تربیت می‌نمود که بتوانند همۀ ابعاد وجودی‌شان را رشد دهند؛ نه اینکه فقط به فکر خور و خواب و چند روزۀ این دنیای فانی باشند. حسرتِ نبودن #پدری مهربان، #پدری چندبُعدی و کامل که می‌تواند تو را از دنیای خاکی به عالم باقی برساند و تو را زیاد کند؛ تا همیشۀ عمرت در دلت زبانه می‌کشد. اما مسروری از اینکه شیعۀ او نام گرفته‌ای، مسروری که محبت نگاه #پدرانه‌اش را در زندگی‌ات درک کرده‌ای، مسروری از اینکه او را آگاهانه انتخاب کرده‌ای. هر چند که استادِ شهیدمرتضی مطهری در کتاب انسان کامل می‌فرماید: «شیعه؛ یعنی کسی که علی‌ را مشایعت کند؛ یعنی انسان با «لفظ» شیعه نمی‌شود، با «حرف» شیعه نمی‌شود، فقط با «حب و علاقه» شیعه نمی‌شود؛ پس با چه چیز شیعه‌ می‌شود؟ با مشایعت. مشایعت؛ یعنی همراهی. وقتی کسی می‌رود، شما پشت‌ سر و همراه او می‌روید، این را «مشایعت» می‌گویند. شیعۀ علی؛ یعنی‌ مشایعت‌کنندۀ عملی علی.» و این، رسالت تو را در عهدی که با او بسته‌ای بیشتر می‌کند. 🍃پیشاپیش میلاد فرخندۀ امام خوبی‌ها، امیرالمؤمنین علی‌بن‌ابیطالب بر همۀ محبین و شیعیانش تهنیت🍃 #پویش_نوشتن #جهاد_روایت #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI