. آن‌وقت که مد نبود ✍فاطمه میری‌طایفه‌فرد سنگ قبرش را عوض کرده‌بودند، سنگ قبلی شکسته بود. این بار تابلویی هم، راه بلد شده ‌بود برای پیدا کردن قبر. خیلی فاصله ندارد با مزار سید علی قاضی، شاید چند قدم. دو هم‌وطن در بهترین قبرستان جهان، در قلب وادی‌السلام، کنار قبر آدم و نوح نبی‌الله، کنار مضجع مولای عالمیان، یکی مشهور به جهاد با دشمن داخلی نفس، دیگری جهاد با دشمن خارجی، انگلیس منحوس. ▫️▫️▫️▫️▫️ خودت را به مزار سید برسانی چند قدمی بیشتر نمانده تا مزار رئیسعلی، اهل دلوار، اهل ایران. او که مدال مبارزه با انگلیس را به روی سینه دارد. کسی که حرمت پرچم را می‌دانست، کسی که نگذاشت پرچم انگلیس روی باروی‌های شهر بالا برود. کسی که خلیج‌فارس را حرمت نگه‌می‌داشت، کسی که از بزرگی دشمن نترسید، از بزرگی ابزارشان، از بلندی صدای‌شان، از مکر و حیله‌هایشان، از هیچ‌کدام نترسید. امروز روزی، شهیدش کردند. به رسم وفا و ارادت به مرامی که «کونا للظّالم خصماً و للمظلوم عوناً» داشت و به رسم ادب به هرکسی که برای وطن جان می‌دهد. هربار که گذر کنم به وادی بهشتی، فاتحه‌ای نثار می‌کنم. این مرد دلواری آن‌وقت که مد نبود، بریتانیای کبیر را ذلیل کرد. درسی برای همیشه تاریخ به ما داد که باید قلم پای متجاوز را شکست. چه از دریا بیاید، چه از زمین خیز بردارد و چه از آسمان تعدی کند. مقاومت امروز ما یادگار این چنین مردان است. ...و امروز ما به شدت منتظر انتقام وعده‌داده شده‌ایم. #جهاد_تبیین #جهاد_روایت #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. «از دُکّان اوس هاشم تا معراج» ✍طیبه فرید سر ظهر صدای زنگ که بلند می شد دخترهای سانتی مانتالِ مدرسه ی عَلَم ،با یقه های باز و مینی ژوپ و موهای فرم داده ، باشصت مَن قِر و اَطوار راه می افتادند توی پیاده روی خیابان شمس تبریزی.کریم شاگرد دُکّان لوله کشی ،پسر شانزده هفده ساله ی مو فرفری تا سر و کله دخترهای فیسوی عَلَم پیدا می شد بساطش را جمع وجور می کرد و می خزید توی تنگی زیر پله تاریک و نمور.یکی دوبار مُفَتِّش های محل فکر کرده بودند کسی توی دکان نیست.خبر به اوس هاشم رسیده بود.اوسّا دست بزن نداشت اما آدم‌ بد دهنی بود. یک بار سرزده سر ظهر رسید در دکان.درست همان‌موقع که زنگ مدرسه علم خورده بود و دخترها سرازیر شده بودند توی خیابان. چشمش که به زیر پله افتاد پسِ یقه کریم را گرفت وکشیدش تا وسط مغازه که: «نکبت بی شعور مرگت چیه عین‌موش میری تو سولاخ قایم میشی؟» کریم چیزی نگفته بود.یعنی نمی دانست چجوری بگوید که چه دردی دارد که اوس هاشم‌ لنترانی نثارش نکند که مرتیکه هَوَل تو خیابون پُره از این عروسکهای بزک دوزک کرده. چشم کورَت را داشته باش ! اوس هاشم آدم چشم‌و دل سیری بود.زن و بچه داشت.شب تا شب سرش را می گذاشت روی بالشی که عطر سیب و گلابی می داد.آدم سواره چی از حال پیاده می فهمید؟ فاصله بین خیابان بهار تا مدرسه عَلَم گودال بزرگی بود که کارگرهای کوره از بس برای آجر پزی از آن جا خاک برده بودند هی عمیق و عمیق تر شده بود و داشت می رسید به هسته زمین.دیگر رُسی برای کشیدن نداشت.شده بود طلکدانی.هر کی هر آشغالی که دستش می رسید می ریخت آن‌جا.کریم غروب ها از مغازه می زد بیرون و بین خرت و پِرت های توی گودال می چرخید.گاهی بینشان چیزهای به درد بخوری پیدا می شد که به عقل جن هم نمی رسید. آن‌روز وقتی با نوک اُرسی اش کشیده بود زیر زباله ها،سفیدی چیزی چشم‌هایش را گرفت.خم شد و دست کشید روی سفیدی.کتاب بود.یک کتاب بی جلد.حتی چند صفحه اول هم نداشت. با انگشت های چرک و سیاهش صفحه ای را باز کرد «شیطان شباهت به مرض دارد و صفات رذیله چون اخلاط فاسده و ذکر مانند غذاهای مقویه است و غذاهای مقوی بدن را نافع و مرض را دافع است که از اخلاط پاک باشد » نصفش را فهمیده بود و نصفش را باید زور می زد که بفهمد.از آن روز غروب آن کتاب بی صاحب شده بود مونس روز و شب کریم.هربار صفحه ای از کتاب را می خواند از خودش می پرسید یعنی این حرف ها را کدام پیغمبر نوشته؟چقدر بابِ حال و روز کریمیست که از شر فرشته های مدرسه علم پناه برده به زیر پله مغازه اوس هاشم. چند سالی گذشت.کریم از آب و گل در آمده بود.برای خودش دُکّان جمع و‌جوری داشت که الله اکبر صلاة ظهر درش را تخته می کرد و می رفت مسجد. یک بار امام جماعت بین دو نماز از روی کتابی خوانده بود که کلماتش برای کریم آشنا بود. خیلی آشنا. بعد نماز به بهانه‌ چاق سلامتی کتاب را از آقا گرفت.قبل از اینکه روی جلد کتاب را بخواند صفحاتش را ورق زد.خودِ خودش بود.کتاب را بست و روی جلدش را نگاه کرد.نوشته بود: «معراج السعاده‌ مؤلف:عالم‌ربّانی ملا احمد نراقی.....» #جهاد_تبیین #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. #ویژه_خواهران 🔶🔹 سلسله نشست‌های «در آستانه‌ی قله» 3⃣ جلسه‌ی سوم: ریشه‌های ما(۳) 🔰 ارائه‌دهنده: محمدعلی‌شکوهیان‌راد 🗓 زمان: شنبه ۱۷ شهریورماه ۱۴۰۳ ⏰ ساعت ۱۶ تا۱۸:۳۰ 📍مکان: قم، بلوار جمهوری اسلامی، نبش کوچه‌ی ۶، سازمان تبلیغات اسلامی، طبقه سوم 🆔 ثبت‌نام: @Ketabsal003 #جهاد_روایت #جهاد_تبیین @AFKAREHOWZAVI

. وساطت ✍چمن‌خواه سومین سفرش با فامیل و بچه چهارماهه‌اش به مشهد مقدس‌ بود. توی سفر اذیت شده‌بود. شب آخر رو کرد طرف حرم و گفت:«اینجوری دیگه من را نطلب.» از اون سفر، چهارده‌ سال گذشته بود و او تشنه‌ی زیارت و پشیمان از حرفی که زده‌بود. دست به دامان کریمه‌ی اهل بیت شد. بارها و بارها به زیارت بانو حضرت معصومه(سلام‌الله‌علیها) رفت تا بی بی وساطت کنند. حالا بعد چهارده سال در ایام مبعث به پابوس شمس الشموس می‌رفت. همراهان بعد از انجام اعمال شب مبعث، قصد برگشت به محل اسکان داشتند. ولی او که بعد سال‌ها آمده بود، دلش نمی‌آمد شب پر فیض مبعث را از دست بدهد. حاجت بزرگی داشت. تنهایی در حرم ماند. نیمه‌های شب به صحن سقاخانه آمد. صحن مملو از جمعیت بود. طنابهایی که به دست بیماران به پنجره فولاد بسته شده بود تا وسط‌های صحن کشیده شده بود. تمام صحن‌ها را به مناسبت مبعث پیامبر اکرم«صلی‌الله‌علیه‌و آله» چراغانی کرده بودند. گنبد طلایی مثل خورشید می‌درخشید. به یکبار برق قطع شد. همه‌جا در ظلمت کامل فرو رفت. سکوت همه‌جا را فرا گرفت. و بعد صدای فریاد بیمارانی که به دعای علی‌ابن‌موسی‌الرضا شفا گرفته بودند از گوشه و کنار صحن و حرم بلند شد. همهمه‌ای به پا شد. با هر تکبیری، یک عده در اون تاریکی، بطرف آن صدا می‌دویدند. فردا اعلام کردند شب مبعث چهارده نفر شفا گرفتند. یکی از اون شفا‌گرفته‌ها خودش بود. «السلام‌علیک یا علی‌ابن‌موسی‌الرضا» #جهاد_تبیین #جهاد_روایت #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

«صل الله علیک یا علی بن موسی الرضا.» تمامم درد دنیا و تو خود عقبی برای من تویی آغوش باز و من کبوتر در میان تن ز چشمم اشک و خون جاری شود هر لحظه در هرجا چراغ چشم من پر نور باشی ای قمرسیما لبم یک بوسه بر خاکت زند با اشک پر تشویش مگو، مشنو، مپرس از این دل بی صاحب پر ریش غلط گفتم بپرس ای نور مطلق حال این دل را چرا باور کنی حرف منِ بیمار صددل را ز دوری سر گذارم بر بیابان های اطرافت به قوچان و نشابور و خراسان های اطرافت همین خاک قدم هایت رسد نم نم خداراشکر میان بستر مرگم تو را بینم، خداراشکر زمان رفتنم آید در آن فردا و پس‌فردا اگر آمد و من رفتم بگو دانند این هارا به روی قبر من ناید که نام او چنین باشد و یا جدش، پدرجدش و نسلش راستین باشد. نویسید آی مردم ها، زمینی ها زمانی ها! منم خادم برای این امام مهربانی ها. شاعر: زینب رضوی، یه دهه هشتادی #جهاد_تبیین #جهاد_روایت #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. زیارت اول ✍زمانی اولین بار که سعادت حرکت در مسیر و حضور داشتم، بواسطه محبتی بود که به خانواده‌ام کرده بودید. یادم می‌آید خواهرم صدیقه در عالم کودکی‌اش هرروز برادر کوچکم را می‌خواباند و زمزمه نام پسر شما را بر لب‌ داشت‌. همان‌وقتی که بعد از سختی بسیار محمد جواد به دنیا آمد، مادرم نذر کرده بود، نذر زیارت! و این شد که پدر پیکان قرمزش را مهیای سفر نُه نفری کرد. این سفر برای همه ما لذت بخش بود چون همگی زیارت اولی بودیم. در این سفر به همراه همسفر خوب‌مان بودیم، آقای سلمان‌زاده و خانواده‌اش که قبلا چندبار توفیق زیارت پیدا کرده بودند. حس انتظار همراه با شوق و لذت و سختی! حسی که واقعا برای ما زیارت اولی‌ها دَرکش آسان بود چون با تار و پود وجود وجودمان لمسش می‌کردیم. انتظار دیدن حرم مولا با گنبد طلایی. انتظار برای رسیدن به معشوق و اشک شوق ریختن ودست بالا بردن و خواستن آرزوها. خواستن اینکه که خدایا مرا از امام رئوف جدا نکن! تا یک‌سالگی پسرم علیرضا دیگر توفیق زیارت نداشتم! سوار هواپیما با علیرضای شیرین و دوست داشتنی راهی حرم امام مهربان شدیم و موهای طلای‌اش را همانجا کوتاه کردیم تا بگوییم آقا غلام حلقه به گوشت هست قبولش کن! واقعا عشق مولا چنان در روح و جان علیرضا رخنه کرده بود‌. هر وقت دلش هوای دیدن می‌کرد توانش را از کف می‌داد تا به وصال یار برسد! خداراشکر که عشق شما وخاندان با کرامتتان در وجود خودمان وفرزندان‌مان نهادینه شده است! 🍃بانام رضا به سینه ها گل بزنید ازشوق به بارگاه او پل بزنید فرمود که هر گاه گرفتار شدید بردامن ما دست توسل بزنید🍃 #شهادت_امام_رضا #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. من از کودکی عاشقت بوده ام ✍🏻مریم زارعی از همون وقتی که عکس گنبدت رو بعد پخش فیلم ولایت عشق نشون میداد و من از هر جای خونه که بودم، بدو بدو میومدم و کف دستمو میذاشتم رو گنبدت و حس میکردم کنارتم. از همون موقع که با زبون بچگونه میگفتم بابا النگو برام بخر امام رضا علیه السلام بهت پولت میده تا بریم پیشش و همینطور هم شد. از همون وقتی که عکس برادر و خواهرام رو میدیدم که کنار گنبدت هستن و فکر میکردم مستقیم اومدن اونجا کنار گنبد و عکس گرفتن. و متوجه نبودم که با فتوشاپ این عکس درست شده. از وقتی که تنها دلخوشیِ نزدیک شدن به عیدهای نوروز این بود که میایم مشهد و سال تحویل پیش شماییم. از وقتی که تو عالم نوجوونی خودم وقتی میومدم مشهد، باید چندین دور توی صحنات راه میرفتم.و به تک تک کاشی هات نگاه میکردم تا دل تنگیم رفع بشه. از وقتی که اون سالی که بابام زنگ زد بهم و کاری داشت و بهش گفتم:« بابا این کارا رو ول کن، امام رضا رو بچسب». و بابام با وجود اینکه قصد مشهد نداشت اما پول جور کرد و ما رو آورد مشهد پیشت. از همون وقتی که خداحافظی کردم و رفتم اما نزدیک به شهر تربت جام تو راه برگشت به شیراز، اتوبوس خراب شد و مجدد برگشتیم مشهد و مستقیم اومدم تو صحن انقلاب کنارت. از همون وقتی که دوستم رفت مشهد و دلم لرزید و یک دفعه طلبیدی و سه روزه اومدم و برگشتم. از همون وقتی که رفتم پیش خواهرت و گفتم دلم برا برادرت تنگ شده و چند روز بعد پیشت بودم. و تا همین الان که با تمام وجودم دلم برات تنگه، قسم میخورم به همون گوشه ی سمت چپ صحن انقلاب اسلامی که پاتوق همیشگی ام هست، خیلی دوستت دارم. جوری دلمو به خودت وصل کردی که هر وقت حالم خرابه، بهم میگن دلت برا امام رضا علیه السلام تنگ شده؟ میخوای بریم مشهد؟ شما گره خوردی به تک تک تار و پود ما ایرانی ها، میخوام بگم، خیلی دوستت دارم امام رضا علیه السلام. ممنونم که اجازه میدی دوستت داشته باشیم. ممنونم که حواست بهمون هست. ممنونم که همه جوره هوامون رو داری. هواخواه توام جانا و می‌دانم که می‌دانی که هم نادیده می‌بینی و هم ننوشته می‌خوانی #خودمانی #شهادت_امام_رضا #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. خورشید هشتم ✍نجمه صالحی به عالم آل محمد صلوات الله علیهم اجمعین معروف است زیرا با تدریس و تبیین روایات فقهی و اعتقادی، مذهب شیعه امامی را تحکیم کرد و به‌جهت استفاده از فضای باز اعتقادی و سیاسی، توانست نسبت به پدرش موسی کاظم علیه السلام شاگردان بیشتری را تربیت نماید. به دلیل ولایتعهدی اجباری موفق شد با ملیت‌ها و ادیان مختلف مناظره و ارتباط داشته باشد و به تبلیغ دین اسلام بپردازد. آن حضرت به دلیل فضای نظارتی حاکم و چه بسا آماده‌سازی پذیرش عصر غیبت و عدم دسترسی به امام، مراجعات دینی خود را به شاگردانش ارجاع می‌داد. جایگاه علمی علی بن موسی الرضا علیه السلام منحصر در تشیع نیست و اهل تسنن نیز ثامن الحجج علیه السلام را به‌عنوان دانشمندی اسلامی ستوده‌اند. دانشمندانی مانند ابن حجر عسقلانی و ابن نجار، دربارهٔ جایگاه علمی وی در آثار خود مطالبی را ذکر کرده‌اند. 🍃بوی توحيد مشروط بر بودن توست ای که آيات قرآن تو را می‌شناسند🍃 قیصر امین پور #شهادت_امام_رضا #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

🔖الگوی مبارزات خستگی‌ناپذیر شیعه ✍آمنه عسکری منفرد به گواهی تاریخ، دوران امامت امام موسی کاظم (علیه السلام) دورانی سراسر اختناق و خفقان برای شیعه بود و به قول محمد بن سنان از یاران امام رضا (علیه السلام) «از شمشیرها خون می‌چکید» (الکافی، ج ۸، ص ۲۵۷)، با این وجود امام هفتم شیعیان در داخل زندان، همچون مشعلی فروزان، روشنگر راه هدایت بود و اجازه نمی‌داد حرکت فکر و جهاد اسلامی متوقف بماند. خطر وجود امام کاظم(علیه السلام) خطر یک رهبر بزرگ بود که دانشی وسیع و تقوا و عبودیتی بی‌نظیر داشت و با وجود عظمت ظاهری سلطنت هارونی، با قدرت و شجاعتی مثال‌زدنی، شیعیان را هدایت می‌کرد. امام رضا (علیه السلام) نیز همچون پدر بزرگوارشان، در دوران قدرت مقتدرترین خلفای عباسی به امامت رسید و در شرایط خفقان موجود بعد از شهادت امام هفتم، با مأمون خلیفه‌ی وقت عباسی، در پوشش تقیه، مبارزاتی خستگی‌ناپذیر و دائمی شروع کرد. مبارزاتی که به واسطه‌ی دو عامل نفوذ امامت در اندیشه‌ی شیعه، یعنی مظلومیت و قداست، بر تمام تدابیر شیطانی و خصمانه‌ی مأمون پیروز گشت. مأمون که بعد از کشتن برادرش امین، خلافت عباسی را غصب کرده و به دنبال کسب قدرت و خلافت بود، قدرت و نفوذ امام هشتم را نیز تاب نیاورد. بنابراین قصد کرد با دعوت امام به خراسان، ایشان را از میدان مبارزه‌ی انقلابی در خفا و استتار، به میدان سیاست بکشاند تا هم شیعیان را غاصب خلافت نشان دهد و هم زهد و پارسایی و بی‌اعتنایی ائمه به دنیا را در چشم همگان نقض کند و در نهایت سلحشوران علوی را تحت سیطره‌ی خود درآورد. او که می‌خواست از این راه، قدرت نفوذ علویان را در چشم همگان تضعیف کند، تلاش کرد بعد از دعوت مزورانه‌ی امام به مرو، با تفویض ظاهری ولایتعهدی به ایشان، سرمایه‌گذاری عظیم تشیع بر ولایت‌مداری علویان و شیعیان را دچار ضعف و خدشه کند. اما علی‌ابن موسی‌الرضا (علیه السلام) با تدبیری الهی بر کیاست مأمون فائق آمد و او را در میدان نبرد سیاسی‌ای که خود مآمون به وجود آورده بود، شکست داد. پس در ابتدای امر، از قبول پیشنهاد ولیعهدی به‌شدت استنکاف کرد و وقتی مأمون صریحاً ایشان را تهدید به قتل کرد، امام آن را در هر فرصتی به گوش شیعیان می‌رساند، تا همگان بدانند قبول این امر از جانب امام، با کراهت و تنها در جواب! تهدید به قتل صورت‌گرفته است. همچنین شرطی که امام با قبول ولایتعهدی، مبنی‌بر عدم دخالت خود در جنگ‌ و صلح، عزل‌ و نصب و تدبیر امور گذاشت، ضربه‌ی مهلکی بر ظاهر اعمال ریاکارانه‌ی مأمون زد تا چهره‌ی نفاق او را برملا کند.علاوه بر این حضور قوی و مستحکم امام رضا (علیه السلام) در جلسات مناظرات با علمای به نام دوران، همراه با استدلالات قوی و محکم ایشان در پاسخ به سوالات و شبهات در امور علمی و فقهی و مسائل مربوط به اثبات حق خلافت و امامت شیعیان،  که در حضور مأمون و مردم انجام می‌شد، مهر تاییدی بر حقانیت عصمت، علم و عدالت الهی امام و حق غصب شده‌ی امامت او توسط مأمون بود. بدین‌سان تمامی نقشه‌های مأمون درجهت تضعیف قدرت‌ شیعیان و نفوذ امامت بر جانها، نقش بر آب گشت و زندگی این امام همام را الگویی برای مبارزه‌ی همیشگی شیعیان بصیر با دشمنان همیشه بیدار ساخت، چرا که به فرموده‌ی رهبر انقلاب دشمن همیشه بیدار است و در شکلهای مختلف و در لباسها و نقابهای گوناگون و با آرایشهای رنگارنگ ظاهر می‌شود و مسلمانان باید چشم تیزی داشته باشند و دشمن را بشناسند و راه مبارزه‌ی با دشمن را یاد بگیرند. پیام زندگی پرماجرای علی‌ابن‌موسی‌الرضا (علیه السلام) مبارزه‌ی دائمی خستگی‌ناپذیر است.» ( برگرفته از بیانات رهبر انقلاب، ۳ آذر۶۳). #شهادت_امام_رضا #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. می‌دانم که می‌دانی ✍منصوره بهمن می‌خواهم برای تو بنویسم. می‌دانم که می‌دانی. تو که مهربان‌ترینی و ضامن آهویی، آیا در این جهان ضمانتم را خواهی کرد؟ ضمانتی که التیام دردهایم باشد؛ دردهایی که گفتنی نیست و ترمیم و بهبودشان نیازمند زمان است. اما تو مرهمی داری از جنس نور. اولین حضورم در آغوش تو، طفلی کوچک بودم که چیزی یادم نمی‌آید، اما در اینکه بیمه‌ی نگاهت بودم شکی نیست! برای من فقط همان دیدار کودکی بود و دیگر نه. گاهی دیدار میسر نمی‌شود؛ می‌خواهیم و نمی‌شود. اما بالاخره ضمانتم را کردی و آمدم به دیدنت، دیدنی که سراسر ذوق بود. مرا زمانی پذیرفتی که نیازمند مسکنی بودم برای زخم‌هایم؛ زخم‌هایی که با چشم دنیایی غیرقابل ترمیم بود، حتی با گذشتن زمان! تصور می‌کردم وارد حرمت شوم و یاد تمام حسرت‌هایم بیفتم، اما این‌چنین نشد. گویا در مکانی قرار گرفتم که من؛ منی که پی ضامن و ضمانت بودم؛ منی که مرهمی برای زخم‌هایم می‌خواستم؛ منی که نیازمند مسکنی بودم برای فراموشی و من و هزار واژه‌ی ناگفته. اما حالا همه‌ی آنها بهبود یافتند. اثری از درد نیست. زخم‌هایم چه شد؟! فقط این را در ذهن دارم که مرا در آغوش می‌کشیدی و می‌گفتی: «به یاد داری به دوستانت که به دیدنم می‌آمدند می‌گفتم فقط بگویید می‌دانم که می‌دانی.» آری، می‌دانم و تو خوب دانستی که من می‌دانم. این باور قلبی من بود که می‌دانم که می‌دانی. #جهاد_تبیین #شهادت_امام_رضا #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. «دلتنگی» ✍ راضیه کاظمی زاده از آخرین باری که به زیارتت آمده ام دو سالی می گذرد، شاید گفتن این دو سال به زبان راحت باشد اما تمام این دو سال را با غم ندیدن صحن و سرایت سپری کرده ام، هر بار که از گوشه و کنار شنیده ام کسی به کویت می آید هزاران هزار بار در خودم شکسته ام و به فکر فرو رفته ام که چه شده که دیگر لایق دیدار نیستم، اصلا کجای کارم اشتباه است که از نعمت نشستن در صحن و سرایت محروم شده ام، باید چه کنم که به چشمت بیایم؟! عزیزی می گفت: «امام رضا علیه السلام را به جان «جوادش» قسم بده حتما جوابت را میدهد»! منکه تمام این دوسال تو را به جان «جوادت» قسم داده ام پس چرا هنوز هم لایق نفس کشیدن در هوایت نشده ام؟! آقا جان اگر می دانستم قرار است این همه دوری ات را تحمل کنم حتما در آخرین دیدارم به اندازه ی این روزها هوایت را، صحن و سرایت را، صدای نقاره ها را، دعای عهدی که بعد از طلوع آفتاب از صحنت بلند میشود، کبوترانت را، دیدن غروب آفتاب در گنبد طلایی ات را، نوشیدن آب از سقاخانه ات را در وجودم و در تک تک لحظاتم ذخیره می کردم! چه میگویم من؟! ندیدنت دیوانه ام کرده؟! چگونه می شود این همه لحظات ناب را ذخیره کرد؟! بیچاره مادرم به من دلخوش کرده است، هربار که دلش هوایت را می کند، شماره ام را می گیرد و با دلی شکسته و صدایی محزون می گوید: «مادر، نمی‌خوای بری مشهد منم با خودت ببری؟!» گویا نمی داند که من مدتهاست که سلب توفیق شده ام! آقا جان اینبار تو را به جان مادرت قسم می دهم زیارتت را نصیبم کن،مرا لایق دیدارت کن ! این روزها عکس حرمت را در قاب گوشی ام گذاشته ام و هر لحظه به آن می نگرم و اشک از چشمانم روانه می شود! اینبار که دخترم بخاطر گریه های گاه و بیگاهم اعتراض کرد، محکم او را در آغوشم فشردم و با هق هق و صدایی لرزان گفتم: «دلتنگم می فهمی، دلتنگ؟!» چه زیبا گفته اند: «گاهی زندگی چاره اش فقط علی بن موسی الرضاست» و حال چاره ی زندگی من هم فقط علی بن موسی الرضاست... #شهادت_امام_رضا #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. 🔰نحوه‌ی ترور حضرت رضا(علیه‌السلام) 🔴 غلام مامون می‌گوید: روزی مامون به من دستور داد ناخن‌های خودت را کوتاه نکن. مدتی گذشت و ناخن‌های من بلند شده بود. روزی آمد و ماده‌ای شبیه تمر هندی به من داد و گفت با دست خوب آن را ورز بده. من چنین کردم. سپس بدون آنکه اجازه دهد دست‌هایم را بشویم مرا با خود به محضر علی‌بن‌موسی‌الرضا برد. ⚫️ گویا حضرت کسالتی داشت و برای رفع آن درحال حجامت بود. [بعید این نیست این کسالت در اثر سمی باشد که پیش‌تر به واسطه انگور زهرآگین به امام خورانده بودند اما جسم مبارک و توانمند حضرت تاب آورده و درحال بهبود بود.] 🔴 مامون از حضرت رضا پرسید: آیا امروز حال شما بهتر است؟ حضرت پاسخ داد: امید به بهبودی دارم. سپس مامون پرسید: پرستاران و خادمان شما امروز نیستند؟ حضرت پاسخ داد: هنوز کسی نیامده. مامون با تظاهر به اینکه از کم‌کاری خادمان خشمگین است به من دستور داد با دست‌های خودم برای حضرت رضا آب انار بگیرم. ⚫️ من با همان دست‌های آغشته به آن ماده سمی که بخشی از آن زیر ناخن‌ها جمع شده بود، مشغول دانه کردن انار و سپس آب گرفتن شدم. مامون آب انار را به حضرت رضا تعارف کرد. ابتدا امام از خوردن امتناع ورزید و فرمود: در حضور شما نه، امير كه بيرون رفت می‌خورم. مأمون گفت: نه به خدا سوگند نمی‌شود بايد در حضور من بخورى. اگر ناراحتی معده‌ی من نبود من هم با شما می‌خوردم. حضرت آب انار را خورد. 🔴 سپس در آن روز بارها بی‌هوش شد. خبر به مامون رسید و او در پیغامی به حضرت گفت: این بی‌هوشی در اثر حجامت است. به زودی کسالت برطرف خواهد شد. ولى شب حال امام وخیم‌تر شد تا اينكه بامدادان به شهادت رسید. 📚عیون اخبارالرضا، ج۲، ص۲۴۰ @Qasas_school #جهاد_تبیین #شهادت_امام_رضا #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI