eitaa logo
آفتابگردان‌ها
526 دنبال‌کننده
180 عکس
34 ویدیو
1 فایل
«ما همه آفتابگردانیم» محلی برای نشر آثار شاعران جوان انقلاب اسلامی اعضای محترم دوره‌های آفتابگردان‌ها پل ارتباطی ما جهت ارسال شعر، پیشنهادات و انتقادات: https://eitaa.com/office4poem موسسه فرهنگی هنری شهرستان ادب @Aftabgardan_ha
مشاهده در ایتا
دانلود
تقدیم به امام حسن مجتبی علیه‌السلام چشم عالم به وفور از تو کرامت دیده‌ست جز کرامت به خدا! از تو کسی نشنیده‌ست واژه‌هایم همه شیرین شده‌اند از لطفت شعر هم از نفسِ گرم تو خرما چیده‌ست نیمه‌ی گمشده‌ی ماه خدا! آمدی و با تو هر لحظه‌ی افطار و سحر چون عید است ماه تااینکه خودش را به تو تشبیه کند چهارده بار به دور سر تو چرخیده‌ست در حریمت شده مأمور فراوان، یعنی دشمن از جسم علی‌وار تو هم ترسیده‌ست کاش در کنج سکوت حرمت جان بدهم گرچه آواز دلم در دو جهان پیچیده‌ست @Aftab_gardan_ha
زندانیِ تن از آمدن تا رفتن درگیرِ شدن از آمدن تا رفتن دور از همه و همیشه نزدیک به هم تنهایی و من از آمدن تا رفتن @Aftab_gardan_ha
بعد از تو خنده‌های یتیمان چه می‌شود؟ ای ابر، سرنوشت بیابان چه می‌شود؟ وقتی تو نیستی چه بخوانند قاریان؟ تفسیر آیه آیه‌ی قرآن چه می‌شود؟ ای جان روزگار که در حال رفتنی تکلیف این شریعت بی جان چه می‌شود؟ ای علت و نهایت دنیا، بدون تو مقصد کجاست؟ خلقت انسان چه می‌شود؟ تیغ و زبان به سهم برابر تو را زدند پس حکم ناسپاسی یاران چه می‌شود؟ این واژه‌ها گلایه‌ی ما بود با على گفتیم از حکایت خود آنچه می‌شود آغاز شد وصیت مولا به یک نگاه رو بر حسین، گفت که پایان چه می‌شود @Aftab_gardan_ha
على علىِ خدا و خدا خدای علی شکافت خانه‌ی خود را‌ خدا برای علی طنین لحظه‌ی معراج هم گواهی داد فقط خداست که می‌بارد از صدای علی به آیه آیه‌ی قرآن ناطقش سوگند به کوثری که شکسته‌ست پا به پای علی که باید از غم تنهایی علی جان داد شبی که می‌چکد از چاه اشک‌های علی به سوی فاطمه محراب غرق پرواز است گرفته است خدایا مگر دعای علی؟ از این به بعد خدایا برای ایتامش بخوان دعای سحر را خودت به جای علی @Aftab_gardan_ha
بیا سنگینی بار گناهم را نبین امشب مقدر کن برایم بهترین‌ها را همین امشب برای استجابت فرصتی بهتر نخواهم یافت گره خورده‌ست احیا با امیرالمؤمنین امشب تمام عمر با خود گرم جنگی تن به تن بودم به دیدارت می‌آیم از جدالی سهمگین امشب پناهِ من همین سجاده و تسبیح و قرآن است نگاهی کن به این درمانده‌ی گوشه‌نشین امشب شب قدر است و جا خوش کرده بغضی در گلوی من مقدّر می‌شود آیا برایم اربعین امشب؟ به فردایم امیدی نیست، اکنون دستگیری کن همین حالا، همین حالا، همین امشب، همین امشب @Aftab_gardan_ha
اگر چه ابرم و مشتاق شیونم امشب سکوت می‌کنم و دم نمی‌زنم امشب از آتشی که نشسته‌ست روی پرهایم عجیب نیست بسوزد اگر تنم امشب زبان مشترک دل‌شکستگان گریه‌ست چه اشک‌ها که بیفتد به دامنم امشب بیا که نور از آغوش شیشه می‌گذرد اگرچه بسته‌ترین پنجره منم امشب من آن ستاره‌ی خاموشِ سال‌ها پیشم ببین به معجزه‌ی عشق روشنم امشب @Aftab_gardan_ha
آن روز که رو می‌کند اسرارش را دارد چه کسی توان انکارش را؟ من هستم و انتشار شرمندگی‌ام روزی که زمین بگوید اخبارش را @Aftab_gardan_ha
یک روز نگاه کرد سرمست به من دورم قفسی کشید و دل بست به من روزی که رها کرد مرا، یادش رفت این آزادی تیر خلاص است به من @Aftab_gardan_ha
قلم گرفتم به دستم، امّا هنوز هم عاشق تفنگم اگر سرم، کلمه کلمه شورم! اگر دلم، واژه واژه جنگم بگو که من هرچه شد، می‌آیم! شراره‌طبعم، به خود می‌آیم برای فتح احد می‌آیم، شکوهِ مردانِ آذرنگم بگو که پر باشد از جنازه، بجوشد از قدس خون تازه به دست مردان انتفاضه هنوز تیغم، هنوز سنگم مرا ندیده مگیر، امّا برادرم را ندید دادم شهید بودم، شهید دادم! نه اهل نامم، نه اهل ننگم سرم شکسته‌ست گرچه از کین، گمان مبر سرشکسته باشم حماسه‌ی شرق باشکوهم، غریو ویرانی فرنگم اگرچه عمری سکوت بودم، نخواستم بی‌خروش باشد خدا کند باده‌نوش باشد، رفیق اگر می‌دهد شرنگم اگرچه از دوست شکوه دارم، رسیده وقت نبرد امّا غبار را هم زدوده حتّی، برادرم قاسم از تفنگم @Aftab_gardan_ha
هدایت شده از آفتابگردان‌ها
پیچ رادیو را می‌چرخانم حاج قاسم را تکرار می‌کنند حاج قاسم را مخابره می‌کنند حاج قاسم را مشق می‌نویسند اسمِ کوچکت را صدا می‌زند دخترم که دوست ندارد برای جنگ انشا بنویسد اسم کوچکت را صدا می‌زند مادرم که دوست داشت نامه‌اش را به حرم حضرت زینب برسانی انگار کن یکبارِ دیگر پدرم را در خان‌طومان از دست داد‌ه‌ام همان ستاره را زیر سر داشت خمپاره‌ای که چشم دیدنت را نداشت که سال ۶۲ دستش را از رویِ زنگ خانه‌مان برنمی‌داشت که برای گلنار و دخترانِ حلبچه دهن‌کجی کرده بود نامِ کدام ستاره بود که در جمجمه‌ام کم و زیاد می‌شد؟ که نامِ دیگرش شهید بود؟ و در سجلش عکسی با قدس انداخته بود! که در کودکی آرزویش این بود نقش عباس را تعزیه بخواند! انگار کن یک شبِ دیگر خانه‌مان بدونِ مرد شده است انگار کن سرِ بابا در خان‌طومان جامانده پیچ رادیو را می‌چرخانم مادرم نامِ حاج قاسم را رج می‌ریزد روی قالیچه‌ای قرمز کنار دست ابوالفضل و زن همسایه که دوست دارد اسم پسر کوچکش را قاسم بگذارد @Aftab_gardan_ha
خبر رسید سحرگه کسی سفر کرده‌ست کسی که رفتن او گریه را خبر کرده‌ست کسی به هیبت آیینه‌های نشکسته تنش شبیه همه روضه‌های سربسته کسی نشسته به سوگ هزار پروانه کسی که در غم او صبر گشته دیوانه کسی که خون سرش خانه در افق کرده کسی که رفتن او شهر را قرق کرده خبر رسید و غمی تازه‌تر رسید به ما امان از آن خبری که سحر رسید به ما «گزین شدند و سوار گزیده را کشتند سیه بپوش برادر سپیده را کشتند»* شبی که کفر به جنگ تمام ایمان رفت بزرگِ ایلِ شیاطین خودش به میدان رفت برای کشتن او اهرمن نقاب انداخت به هرچه داشت زد و عاقبت عقاب انداخت قسم به عزتمان این تمام واقعه نیست فلک بگو به جهان این دقیقه نوبت کیست قسم به صبح که خواب شما پریشان است قسم به عصر که قاسم میان میدان است قسم به مصحف حق که خدا مراقب ماست جواب حمله‌ی شیطان شهاب ثاقب ماست بدان که سهم تو از داغ ما پشیمانی‌ست نگین فاتح قدس ای جهان سلیمانی‌ست قسم به غربت قرآنِ غرقِ خاک شده قسم به آینه‌هایی که تازه پاک شده قسم به صبح که ما دست سخت تقدیریم که از سیاهی شب انتقام می‌گیریم برای داغ دل دختران چشم به راه به نام منتقم خون صبح بسم الله * تضمینی از استاد علی معلم دامغانی @Aftab_gardan_ha
سکوت کرده بشر ظلم‌های سنگین را گرفته‌اند همه دامن شیاطین را بگو به زاهد عزلت گرفته‌ی خاموش به باد داده سکوت تو وجهه‌ی دین را بگو حقوق بشر چیست؟ این که با طعنه خراب کرده شب و روزهای یاسین را؟ همان حقوق بشر که به اسم آزادی حرام کرده به فرهاد، خواب شیرین را دعا کنید! خدا مستجاب خواهد کرد دعای هر سحرِ مرغ‌های آمین را قسم به معنی والشمس می‌رسد مردی که پاک می‌کند این لکه‌های ننگین را همان که با ید بیضا طلوع خواهد کرد خلاص می‌کند از شرّ غم فلسطین را @Aftab_gardan_ha
پیروز این میدان تویی، والتين و الزيتون هموار خواهد شد به زیر پای تو صهيون آری برادر «انتم الاعلون» بی‌تردید «لا تحزن» از فریاد این آهنگ ناموزون تكرار كن تكرار کن سنگت اثر دارد سنگین‌دلان را بشکند تکرار این مضمون از پشتِ سر خنجر اگر خوردی، مبادت غم شمشیر را مغلوب سازد اقتدار خون پیروز این میدان تویی سوگند بر سنگت پیروز این میدان تویی، والتين والزيتون @Aftab_gardan_ha
کو آن علم به دوش؟ بگو! رفت و برنگشت؟ بی او نفس چه شد که فرو رفت و برنگشت؟ افسوس! رودِ آینه‌رو رفت و برنگشت دیدند بچه‌ها که عمو رفت و برنگشت بی‌وقفه است بارش باران بدون او تشدید شد غریبی یاران بدون او رفت آن که سال‌ها نفسش بوی سیب داشت مویش سپید بود و نشان از حبیب داشت در چشم‌هاش آیه‌ی فتح قریب داشت داغش برای ما تب امن یجیب داشت هرجا که بود نصر من الله می‌رسید شب پیش او به درک سحرگاه می‌رسید اینک به صبح روشن پیشانی‌اش قسم به ژرفنای طینت قرآنی‌اش قسم به چارسوی ملک سلیمانی‌اش قسم به خشم آسمانی و طوفانی‌اش قسم ماییم یک به یک همه سرباز لشکرش تسبیح خون رسیده به الله اکبرش صاحب نفوذ قلعه‌ی دل‌هاست خون او مثل فلق، گواهی فرداست خون او در موج موج حادثه دریاست خون او تضمین فتح مسجدالاقصاست خون او این تیغِ از نیام برون می‌رسد به قدس آری سپاه قاسمیون می‌رسد به قدس این صدق وعده‌های الهی‌ست مو به مو شمشیر می‌کشیم علی‌وار و رو به رو در جستجوی مقتل خویشیم کو به کو ای شعرِ من اگر که به او می‌رسی بگو: رفتی و نور چشم همه مانده‌ای هنوز یا ایها العزیز که فرمانده‌ای هنوز @Aftab_gardan_ha
دلم می‌خواست حالم را بدانی غمم را از نگاه من بخوانی نبیند کاش چشمی ماه نو را که یک شب بیشتر پیشم بمانی‌ @Aftab_gardan_ha
بیا فروغ بخوانیم و خوب گریه کنیم به دردهای جهان میخکوب گریه کنیم که رو به پنجره ها پشت چرخ خیاطی که وقت پخت و پز و رفت و روب گریه کنیم به کفتران پریشان بام دانه دهیم برای گربه ی تنهای جوب گریه کنیم دوباره خواب ببینیم نوجوان هستیم و روی شانه مردان خوب گریه کنیم بیا هنوز اگر هیچکس نیامده است کنار مسجد پشت کلوب گریه کنیم به یاد آن همه رویای مانده در تجریش سوار مترو به سمت جنوب گریه کنیم زنیم و خالق‌مان آفرید ما را تا بدون هیچ دلیلی غروب گریه کنیم @Aftab_gardan_ha
دیدی مرا و قرنیه‌هایم پر از تو شد خواندم تو را و قافیه‌هایم پر از تو شد تق تق صدای پاشنه‌ی کفش‌های تو ... تق تق تمام ثانیه‌هایم پر از تو شد رفتی، دوان‌ دوان پیِ عطر تو آمدم رفتی، نفس‌ نفس ریه‌هایم پر از تو شد وقتی کتابِ زندگی‌ام را ورق زدی عنوان و متن و حاشیه‌هایم پر از تو شد هم واژه‌ واژه قصه‌ی آزادی‌ام شدی هم بند بندِ حبسیه‌هایم پر از تو شد اخبارِ داغی از تو جهانِ مرا گرفت جلد تمام نشریه‌هایم پر از تو شد تو آن پرنسسی که به عشق نجات تو قلب همه شوالیه‌هایم پر از تو شد مثل گلوله از سرم اسمِ تو رد شد و فکر و گمان و فرضیه‌هایم پر از تو شد اینکه فقط به فکر تو باشم برای من کافی نبود، قافیه‌هایم پر از تو شد @Aftab_gardan_ha
قبول کن دل عاشق که روزگار تو نیست کسی که برده قرار از تو بی‌قرار تو نیست دگر چه مانده ببازی جز آبرو؟ بس کن! بلند شو برو، امشب شب قمار تو نیست چنان جهان تو تاریک و بی‌ستاره شده‌ست که سایه‌ی تو هم این روزها کنار تو نیست چه بر تو رفته که از زخم‌های سینه اگر هزارتا بنمایی، یک از هزار تو نیست مباش فکر رسیدن که در طریقت عشق جز انتظار کشیدن در انتظار تو نیست چه سود از آن‌همه جشن تولد، آن‌همه شمع؟ یکی از آن‌همه امشب سر مزار تو نیست @Aftab_gardan_ha
صد خاطره از نسیم و باران داری از عاطفه‌ی شکوفه‌ها سرشاری تو محرم راز هر کبوتر هستی ای کهنه درخت! مخزن‌الاسراری @Aftab_gardan_ha
تقدیم به به غیر از عطر دستانت ندارم مرهمی دیگر بیا بنشین ببویم دست‌هایت را کمی دیگر به روی شانه می‌گیری همیشه دردهایم را ولی بر شانه‌ات سر می‌گذارم با غمی دیگر دعایم کن که غیر از دست‌های مهربان تو ندارد آسمانم تکیه‌گاه محکمی دیگر شبیه کودکی‌ها گیسوانم را مرتب کن بگو پیچیده در مویم چه راز مبهمی دیگر بخوان باز ان یکاد و دور کن دلشوره را از خود نبینم گوشه‌ی چشمت نشسته شبنمی دیگر @Aftab_gardan_ha
تکرار هزارباره‌ی دلسردی عمری‌ست به این ملال عادت کردی برگرد به کودکی، به رویاهایت امروز که از اداره برمی‌گردی @Aftab_gardan_ha
وقتی تو نیستی دلم از غصه‌ها پر است چون لحظه‌ی غروب که از غم هوا پر است گفتی: «به آسمانِ پر از ابر خیره شو» گفتم که چشم‌هایم از این ابرها پر است من با تمام مردم دنیا غریبه‌ام دنیای من اگرچه که از آشنا پر است هم‌صحبتم شده‌ست منی که ندیده‌ام دیوانه‌وار خلوت من از صدا پر است حوای من! فریب مخور از زمانه‌ات دنیای ما هنوز از آدم‌نما پر است وقتی مرا نخواسته‌ای، هیچ فرق نیست خالی‌ست کنج قلبم از این عشق یا پر است @Aftab_gardan_ha
گنجینه‌ی شکسته‌ی پرماجرا، زمین تاریخ‌دان خاکی بی‌ادعا، زمین اینگونه‌اش مبین که سرش گرم گردش است آتش به سینه دارد و آشوب‌ها زمین صد کوه غم به شانه گرفته‌ست و رود رود هم‌ناله با کسی‌ست ولی بی‌صدا زمین با این شتاب می‌رود اما نمی‌رسد هی دور تازه می‌زند از ابتدا زمین گاهی شکسته قامتش از غصه‌ای عظیم لرزیده شانه‌اش ز غم اولیا زمین گاهی زبان گشوده به نفرین بنده‌ای گاهی به لطف کرده کسی را دعا زمین روزی که دیر نیست، دهان باز می‌کند شاهد برای هرچه صواب و خطا زمین سنگینی گذشته‌ی من با دلت چه کرد؟ بیرون بریز خاطره‌های مرا، زمین! @Aftab_gardan_ha
به اسیرت کرد دست شب، نفهمید که یه دنیا می‌شه آزاد با تو نمی‌دونست خاک تشنه می‌شه پر از سرو و پر از شمشاد با تو اسیرت کرد دست شب، نفهمید که خورشیدو نمی‌شه تو قفس کشت تو نزدیکی به قلب هر ستاره تبارت غرق نوره پشت در پشت یه دنیا حرف داری توی چشمات برا دنیایی که تو شب اسیره تو می‌گفتی: عدالت، عشق، مردم نفهمیدن تو رو قلبای تیره تو از نسل حسینی، راهت اینه شهادت، مرد بودن، پایداری منم سربازِ تو گهواره‌ای که خودت گفتی بهم امیدواری شبیه رود جریان داره راهت شبیه کوه محکم ایستادیم بدونن دشمنا مرد نبردیم بدونن دشمنا اهل جهادیم رسیدی مثل بارون بهاری گلای لاله رو سیراب کردی روزامونو پر از نور محبت شبامونو پر از مهتاب کردی هنوزم کوچه‌ی قاضی به یادت پر از حسرت، پر از فریاد مونده تموم شعرهاشو نیمه‌شبها به یاد پونزده خرداد خونده @Aftab_gardan_ha
برای زائری در پشت این دیوار، تنها مانده است قطره‌ای در حسرت آغوش دریا مانده است کاش ابری می‌شدم اینجا فرو می‌ریختم در گلویم بغض‌ها و درد دل‌ها مانده است بی‌سبب هم نیست ماوای کبوترها شده آسمان است این که بر روی زمین جا مانده است روشن و بی‌پرده تا صحبت کند با آفتاب چند روزی هست پلک پنجره وا مانده است چون نسیمی عاقبت رد می‌شوم از لای در بر لب من آیه‌ی «انّا فتحنا» مانده است @Aftab_gardan_ha