eitaa logo
این عماریون
384 دنبال‌کننده
226هزار عکس
60.9هزار ویدیو
1.4هزار فایل
کانال تحلیلی درباب مسائل سیاسی واجتماعی https://eitaa.com/joinchat/2102525986Cbab1324731
مشاهده در ایتا
دانلود
🔔 ⚠️ فصلها، برای درختان، هر سال تکرار می شوند👌 اما فصلهای زندگی انسان، تکرار شدنی نیست❌ ☜ تولد ☜ کودکی ☜ جوانی ☜ پیری ❌ما بهاری مجدد نخواهیم داشت. 👈پس، از عمرمان به خوبی استفاده کنیم. ✨✨✨ 💢پیامبر (ص)فرمودند: 👈هر لحظه‌ای که بر انسان بگذرد و به نباشد، روز قیامت آن را خواهد خورد. 📙 نهج الفصاحه
🔻 عواقب بی اعتنایی به نماز 🔻 ✨ آن چیزی که باعث می شود ما به یاد خدا نباشیم و ذهن مان را در خدمت یاد خداوند قرار ندهیم «زندگی» و مشغولیت های آن است، ☄ که در آیه شریفه، خداوند می فرماید: اگر ذهنت متوجه من نباشد زندگی‌ات را به هم می ریزم ! (وَ مَنْ أَعْرَضَ عَن ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنكًا ، طه/۱۲۴) ✨ اعراض از باعث می شود که زندگی ما سخت بشود. البته سخت شدن زندگی، به این معنا نیست که انسان در زندگی همه چیز را از دست میدهد؛ ☄ نه، او غذا می خورد، شغل دارد، حقوق می‌گیرد، می خوابد و بلند می‌شود... اما همه اینها با بدبختی همراه است و اصطلاحاً آب خوش از گلویش پایین نمی رود؟ ✨ اعراض از یاد خدا، به آن زمان هایی نمی‌گویند که ما به یاد خدا نیستیم، بلکه آن زمانی هایی است که به یک وسیله و بهانه ای ما را به یاد خدا می‌اندازند ولی ما به هر علتی ذهن مان را منصرف کنیم، این یعنی اعراض کردن از یاد خدا! ☄ آن جایی که به یاد خدا نیستی، که هیچ، لااقل آن جایی که تو را به یاد خدا می اندازند، اعراض نکن! اعراض و کنار زدن یاد خدا عذاب به دنبال دارد! «نماز» از همین دست موارد است ✨ [ مثلاً وقتی با صدای ذهنِ تو را به یاد خودم می‌اندازم، آماده شو برای نماز ، خودت را بی‌خیالی نزن، چون] بی توجهی هنگام [اذان و] نماز، عذاب به دنبال دارد، ☄ و حداقل توجه [به خدا در نماز] هنگام گفتن ذکر در شروع نماز است که لحظه بسیار حساسی است و مهمترین نقطه ای است که خداوند از انسان انتظار توجه دارد. 📖 ، کنترل ذهن در مسیر تقرب ، فصل دوم ، جلسه پنجم.
🌹شهــید محـمد ابراهــیم همت: را فراموش نڪنید مرتب بسـم الله بگویید. با یاد خدا و ذڪر خدا و عمل برای خیلی از مسائل حــل می شـــــود.
🌷 شهید همت: را فراموش نکنید. مرتب بسم الله بگویید و با یاد خدا، ذکر خدا و برای رضای خدا خیلی از مطالب حل است. 📚 کتاب طنین همت
🎖 رها کردن ، جان را می میراند ... 📚 تنبه الخواطر / جلد ۲ صفحه ۱۲۰ ✅ اکرم ( صلی الله علیه وآله ) : ترک دل❤️ را سخت می کند .
سفره هفت سین قرن هاست که هر سال با آغاز بهار و رویش مجدد طبیعت و ظهور و بروز عشق خداوند به بندگانش مهمان خانه هایمان میشود، مهمان خانه من و همه مردم ایران زمین در سراسر جهان . سیر و سرکه و سمنو و سنجد و سیب همراه با سبزه و سنبل و سماق، هفت سینی است که همه نماد آرزوهای بزرگی چون برکت و سلامتی و تندرستی و بردباری و خرد ورزی است؛ نماد هایی که با قدمتی سه هزار سال در باور و اندیشه ایرانی جماعت، جا دارد و نشان دهنده ای هویتی اصیل و ریشه دار است. اما مدتی است که سفره هفت سینمان سینی دیگر را مهمان جمع خود کرده است، در ظاهر سینی بیش نیست، اما در باطن خود، نه تنها دنیایی از معانی را در بر دارد، بلکه همه نمادها را یک جا در خود جمع کرده است، سینی با نمادی از ارادت و احترام به وطن، نمادی از عزت و اقتدار میهن، نمادی از بردباری و صبوری، افتادگی و فروتنی، آسایش و آرامش، عشق و دلداگی. وه که چه جلوه و شکوهی در این سین جمع شده است! گوییا سنجد و سماق و سنبل و دیگر سین ها شرمنده اند که در این سه هزار سال حس میکردند که بار معنایی بردباری و خردمندی و شکیبایی را در خود جمع نموده اند، بلکه مظهر‌ جلوهای عشق در سینی دیگر نهفته است ؛ سینی چون سین سردار رشید اسلام سید و سالاری شهدای مدافع حرم، سپهبد حاج قاسم سلیمانی. آری سفره هفت سین سه هزار ساله مان انگاری سینی کم داشت. حالا در کنار سین هایی که نمادی از سلامتی و تندرستی و برکت بودند و در کنار قران این کتاب هدایت و آیینه و شمعدان که نماد روشنایی است، سفره ما در این چند نوروز، انقلابی به پا نموده است. انقلابی در معنا. سفره ما حالا پذیرای نام و یاد سینی دیگر شده است ؛ سینی چون سلام بر سردار دلها! تا نام و یاد و راه و مکتب و اعتقاداتش ماندگار شوند و همچون طبیعت، که با رویش مجدد خود نوید بخش زندگی است، نوید بخش باشد؛ نوید بخش ظهور منجی که خواهد آمد. ☘ تولدت مبارک قهرمان وطن ☘ ☘🌸اللهم عجل لولیک الفرج☘🌸
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️عفت نفس چگونه به دست می آید؟ (بخش اول) 🔹امیرالمؤمنین (ع) میفرماید: «طُوبَى لِمَنْ تَحَلَّى بِالْعَفَافِ وَ رَضِیَ بِالْکَفَاف»؛ خوشا بحال کسی که خود را به و پرهیزکارى بیاراید و با روزى به اندازه کفاف بسازد». [تصنیف غررالحکم و درر الکلم، ص۳۹۸] نقطه مقابل «شکم پرستى و شهوت پرستى» و صفتی است که باعث حفظ اعتدال در نیروی شهوت در انسان می‌شود. به معنای دور داشتن خود در صحنه عمل و رفتار، از هرگونه ناهنجاری و زشتی است. 🔹 به گفته راغب اصفهانى در کتاب «المفردات»، به معنى پدید آمدن حالتى در نفس است که آدمى را از غلبه شهوت باز مى دارد و به کسى گفته میشود که داراى این وصف و حالت باشد. عفت از بزرگترین فضایل انسانى است و هیچ کس در سیر الى الله، بدون داشتن عفت به جایى نمى رسد. در زندگى دنیا نیز آبرو و حیثیت و شخصیت انسان در گرو عفت است. مرحوم آیت الله مجتهدی می‌فرماید: گناه نکردن است. حال برای گناه نکردن و عفیف بودن باید نفس را به نیکی ها آراست و از بدی ها و زشتی ها پیراست و در حقیقت به پرداخت. 💠اقدامات لازم برای تزکیه نفس و دوری از گناه 🔹«تفکر و اندیشه»؛ یکی از موانع مهم تهذیب نفس و یکی از علل انجام گناه، و بی‌خبری است. امام‌ خمینی‌ (ره) می‌فرماید: «اوّل‌ شرط‌ مجاهده‌ با نفس‌ و حرکت‌ به‌ جانب‌ حق‌ تعالی‌، است‌». اگر ما در شبانه روز سرگرم زندگی دنیا باشیم، و و را فراموش کنیم، و اگر ساعتی در کارهای خود و عواقب آن اندیشه نداشته باشیم، به احتمال زیاد گرفتار گناه و معصیت می‌شویم، و اگر به دستورات الهی توجه داشته باشیم، و شرایط سخت پس از مرگ و عالم برزخ و حساب و کتاب قیامت را همواره در نظر داشته باشیم، مسلماً خود را آلوده به گناه و معصیت نخواهیم کرد و نفس ما شروع به رشد و بالندگی خواهد نمود. امام علی (ع) می‌فرماید: هرکس که قلبش را با تداوم ، آباد سازد افعالش در باطن و ظاهر خوب خواهد شد. [غررالحکم، ص ۶۹۰] 🔹«ترس از خداوند»؛ برترین افسار و لگامی که نفس بدان پیش رانده میشود، ترس از خداوند عز و جل است: «وَ أمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَ نَهیَ النَّفْسَ عَنِ الْهَوَی - فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِیَ الْمَأَوَی؛ [نازعات، ۴۰ و ۴۱] و آن کس که از مقام پروردگارش ترسان باشد و نفس را از هوی بازدارد - قطعاً بهشت جایگاه اوست!». ابزارها و وسایل فراهم سازی ترس از خداوند بسیارند که در رأس آنها بسیار به یاد مرگ بودن است. 🔹«توجه به کرامت ذات و تقویت ارزش‌های انسانی»؛ اگر انسان توجه کند که موجود گرانبهایی است و از علم و کمال و جمال الهی برخوردار است و مقامی بس بلند و رفیع دارد، و را دون شأن خویش می‌داند و طبعاً از آنها بیزار، و در این راه پایدار خواهد بود. وقتی فهمید روح انسان، موجودیت حقیقی انسان الهی است و از عالم بالا آمده، شهوات‌ و خواسته‌های حیوانی در نظرش بی‌ارزش، و تمایل به در وجودش احیاء خواهد شد. امام علی (ع) فرمود: «هرکس که نفس خودش را گرامی بدارد، شهوت‌ها برایش کوچک و بی‌ارزش خواهد بود». [نهج البلاغه، قصار، ص۴۴۹] 🔹«ترک معاشرت با بدان»؛ انسان موجودی است اثرپذیر و مقلد. بسیاری از صفات و آداب و رفتارش را از انسان های دیگری که با آنها در ارتباط است، فرا می‌گیرد. مخصوصاً دوستان نزدیک تأثیر شگرفی بر نفس و رفتار انسان می‌گذارند. بنابراین تا جایی که امکان دارد با افرادی که نفسهای خود را آلوده کرده اند، کمتر معاشرت کند. امام علی (ع) می‌فرماید: «از دوستی با جداً اجتناب کنید، زیرا شرّ به شرّ ملحق خواهد شد». [غررالحکم، ص ۱۴۷] حضرت همچنین میفرماید: «از همنشینی با دوست بد جداً اجتناب کن که همنشینِ خود را به هلاکت می‌رساند، و به آبرویش لطمه می‌زند». [غررالحکم، ص ۱۴۲]
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️امام علی (علیه السلام) در نامه ۳۱ نهج البلاغه، چه دستوراتى را به عنوان عصاره همه فضيلت ها معرفی كرده است؟ 🔹 (عليه السلام) در بخشی از نامه ۳۱ ، هاى روح پرور و سازنده خود را آغاز مى كند و در عبارات كوتاه به فرزندش مى دهد؛ دستوراتى كه عصاره همه هاست مى فرمايد: «فَإِنِّي أُوصِيكَ بِتَقْوَى اللهِ - أَيْ بُنَيَّ - وَ لُزُومِ أَمْرِهِ وَ عِمَارَةِ قَلْبِكَ بِذِكْرِهِ وَ الْإِعْتِصَامِ بِحَبْلِهِ». (پسرم تو را به و التزام به و آباد كردن و روحت با ذكرش و چنگ زدن به توصيه مى كنم). 🔹سفارش به همان سفارشى است كه همه و سرآغاز برنامه هاى خود بعد از ايمان به پروردگار قرار داده اند؛ همان كه زاد و راه و ملاك فضيلت و برترى انسان ها بر يكديگر و است. به معناى و پرهيز از هرگونه و احساس مسئوليّت در پيشگاه پروردگار كه در ميان انسان و ايجاد مى كند. مرحله ادناى آن عدالت و مرحله اعلاى آن عصمت است. 🔹در دومين دستور به التزام به اشاره مى كند، همان چيزى كه بارها در به عنوان (اَطِيعُوا اللهَ) آمده و از ميوه هاى درخت پربار . تعبير به «عِمَارَةِ قَلْبِكَ بِذِكْرِهِ» اشاره به اهمّيّت است كه بدون آن، خانه قلب ويران مى شود، و جولانگاه لشكر شيطان. «قرآن مجيد» مى فرمايد: «أَلَا بِذِكْرِ اللهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ»؛ [۱] هم آبادى ها و هم آن در سايه ؛ نه تنها ـ هرچند ذكر لفظى هم بسيار مهم است ـ بلكه آن گونه كه در روايات وارد شده، 🔹كه (عليه السلام) فرمود: «سه چيز است كه انجام آن از مشكل ترين كارهاست» و سومين آن را «ذِكْرُ اللهِ عَلَى كُلِّ حَالٍ»؛ (ذكر خدا در هر حال) بيان فرمود، سپس در تفسير چنين مى فرمايد: «وَ هُوَ أَنْ يَذْكُرَ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ عِنْدَ الْمَعْصِيَةِ يَهُمُّ بِهَا فَيَحُولُ ذِكْرُ اللهِ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ تِلْكَ الْمَعْصِيَةِ وَ هُوَ قَوْلُ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: (إِنَّ الَّذِينَ اتَّقَوْا إِذَا مَسَّهُمْ طَائِفٌ مِنَ الشَّيْطَانِ تَذَكَّرُوا فَإِذَا هُمْ مُبْصِرُون‏َ)[۲]». [۳] 🔹ترجمه روایت: ( آن است كه چون تصميمى بر مى گيرد، عزّ و جلّ را ياد كند و ميان او و آن حائل شود، و اين همان چيزى است كه خداوند عزّ و جلّ [در قرآن] فرموده است: هنگامى كه گرفتار وسوسه هاى شوند، به ياد [خدا و پاداش و كيفر او] مى افتند؛ و [در پرتو ياد او، راه حق را مى بينند و] ناگهان مى شوند). 🔹و تعبير به «الْإِعْتِصَامِ بِحَبْلِهِ» اشاره به چنگ زدن به است كه همه در آن هست و در خود «قرآن» به آن اشاره شده است: «وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللهِ جَمِيعاً وَ لَا تَفَرَّقُوا»؛ [۴] (و همگى به [قرآن، و هرگونه وحدت الهى]، و پراكنده نشويد). مى دانيم براى در آيه شريفه مزبور، معانى بسيارى ذكر كرده اند؛ بعضى از مفسّران آن را اشاره به ، بعضى اشاره به و بعضى گفته اند كه منظور و (عليهم السلام) است، 🔹ولى در ميان اين تفاسير اختلافى نيست؛ زيرا به معناى ارتباط با خداست كه تمام اينها را شامل مى شود. به همين دليل (عليه السلام) در ادامه اين سخن مى فرمايد: «وَ أَيُّ سَبَبٍ أَوْثَقُ مِنْ سَبَبٍ بَيْنَكَ وَ بَيْنَ اللهِ إِنْ أَنْتَ أَخَذْتَ بِهِ». (و كدام وسيله مى تواند ميان تو و خداوند مطمئن تر از باشد اگر به آن چنگ زنى و دامان آن را بگيرى؟). تعبير به (ريسمان و طناب) اشاره به اين است كه چون بدون در قعر چاه طبيعت گرفتار است، لازم است كه به آن زند و از آن چاه در آيد و اين ريسمان همان ، و است. پی نوشت‌ها؛ [۱] سوره رعد، آيه ۲۸ [۲] سوره اعراف، آيه ۲۰۱ [۳] الخصال‏، ابن بابويه، جامعه مدرسين‏، قم، ۱۳۶۲ش، چ اول‏‏، ج ‏۱، ص ۱۳۱ [۴] سوره آل عمران، آيه ۱۰۳ 📕پيام امام اميرالمؤمنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلامية‏، تهران‏، ۱۳۸۶ش، چ اول‏، ج ۹، ص ۴۷۶ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
إمام سجاد عليه‌السلام : • أستَغفِرُكَ مِن كُلِّ لَذَّةٍ بِغَيرِ ذِكرِكَ، وقتایی که لذت بردم و تو نبودی، • ومِن كُلِّ راحَةٍ بِغَيرِ اُنسِكَ، وقتایی که آسایش داشتم و تو نبودی، • ومِن كُلِّ سُرورٍ بِغَيرِ قُربِكَ وقتایی که شاد بودم و تو نبودی، • ومِن كُلِّ شُغلٍ بِغَيرِ طاعَتِكَ وقتایی که مشغول بودم و تو نبودی: منو برا همشون ببخش!