eitaa logo
آیات غمزه
909 دنبال‌کننده
40 عکس
1 ویدیو
0 فایل
صفحه ی رسمی سایت آیات غمزه در شبکه اجتماعی ایتا ارتباط با مدیر: @telkalayam
مشاهده در ایتا
دانلود
برای بردن نامت وضو با باده می گیرم سراغت را نه از شمشیر از سجاده می گیرم فقط شان تو را معصوم میداند نمیدانم چرا وصف تو را اینقدر گاهی ساده می گیرم چرا مثل علی دستان پر مهرت پر از پینه است؟ جواب از نخل های تازه خرما داده می گیرم و با نام تو هم کباده میگیرند هم حاجت و من عباس را هم معنی آزاده می گیرم جنونم را از آن چشمان در خون خفته می دانم بهشتم را از آن دست به خاک افتاده می گیرم @ayateghamze http://ayateghamzeh.ir/Poem/ID/243392/
سیاه چشم و کشیده ابرو به قبله مایل ابوالفضائل درخت طوبی و سرو موزون و ماه کامل ابوالفضائل خلیل عصمت، کلیم غیرت، مسیح سیما، ذبیح سیرت حسن کرامت، حسین قامت، علی شمایل ابوالفضائل کتاب فضل پدر تو بودی که باب فضل پدر تو بودی کسی نگفته تو را ز فضل پدر چه حاصل ابوالفضائل! لبان عطشان شنیده بودم ولی به دریا ندیده بودم رسول باران، امیر طوفان، امام ساحل ابوالفضائل چه دست افشان و پای کوبان و اشک ریزان و مشک خیزان ابوالعجائب، ابوالغرائب، ابوالخصائل، ابوالفضائل... مدافعان حرم کجایند تا علمدارشان تو باشی که سر نکوبد دوباره زینب به چوب محمل ابوالفضائل!... همینکه ماه من از در آید، خروش از هر طرف برآید ابوالفضائل ابوالفضائل ابوالفضائل ابوالفضائل @mehdi_jahandar @ayateghamze http://ayateghamzeh.ir/Poem/ID/238937/categoryId/485
بايد حسين دم بزند از فضائلت وقتي حسيني است تمام خصائلت تعبيرهاي ما همه محدود و نارساست در شرح بي‌کراني اوصاف کاملت بي‌شک در آن به غير جمال حسين نيست آئينه‌اي اگر بگذاري مقابلت اي کاشف الکروب عزيزان فاطمه غم مي‌بري ز قلب همه با شمائلت در آستانه‌ی تو گدايي بهانه است دلتنگ ديدن تو شده باز سائلت با زورق شکسته‌ی دل، سال‌هاي سال پهلو گرفته‌ايم حوالي ساحلت چشم اميد عالم و آدم به دست توست باب الحسين هستي و پرچم به دست توست تو آمدي و روشني روز و شب شدي از جنس نور بودي و زهرا نسب شدي در قامتت اگرچه قيامت ظهور داشت الگوي بندگي و وقار و ادب شدي هم چشم‌هاي روشنت آئينه‌ی رجاست هم صاحب جلال و شکوه و غضب شدي در هيبت و رشادت و جنگاوري و رزم تو اسوه‌ی زهير و حبيب و وَهب شدي در دست تو تلاطم شمشير ديدني ست فرزند مرتضایی و شير عرب شدي فرمانده‌ی سپاهي و آب آور حسين اي نافذ البصيره ترين ياور حسين فردوس دل هميشه اسير خيال توست حتي نگاه آينه محو جمال توست تو ساقي کرامت و لطف و اجابتي اين آب نيست زمزمه‌هاي زلال توست ايثار و پايمردي و اوج وفا و صبر تنها بيان مختصري از کمال توست در محضر امام تو تسليم محضي و والاترين خصائل تو امتثال توست فردا همه به منزلتت غبطه مي‌خورند فردا تمام عرش خدا زير بال توست باب الحوائجي و اجابت به دست تو تنها بخواه، عالم هستي مجال توست بي‌شک خدا سرشته تو را از گل حسين سقاي با فضيلت و دريادل حسين @ayateghamze http://ayateghamzeh.ir/Poem/ID/32853/categoryId/485/
آرزوی کوه‌ها یک سجده‌ی طولانی‌اش آرزوی آسمان یک بوسه بر پیشانی‌اش دست‌هایش شاخه‌ی طوباست، مشغول دعاست ماه و خورشید و فلک در سایه ی نورانی‌اش تا که شد یک شب عروس خانه ی آل عبا شهربانوی جهان شد مادر ایرانی‌اش می وزد از منبرش فریادهای یاحسین شام‌ها ویرانه‌ی هر خطبه‌ی توفانی‌اش در کلامش ضربت شمشیر حق حیدر است عبدودها کشته از شور حماسی خوانی‌اش اوست فرزند منا و مکه فرزند صفا چشمه‌ها می‌جوشد از هر واژه‌ی قرآنی‌اش از: باران پس از برف @ayateghamze http://ayateghamzeh.ir/Poem/ID/32977/categoryId/507
بسته است همه پنجره ها رو به نگاهم چندی ست که گم گشته ی در نیمه ی راهم حس می کنم آیینه ی من تیره و تار است بر روی مفاتیح دلم گرد و غبار است از بس که مناجات سحر را نسرودم سجاده ی بارانی خود را نگشودم پای سخن عشق دلم را ننشاندم یعنی چه سحرها که ابو حمزه نخواندم ای کاش کمی کم کنم این فاصله ها را با خمسه عشر طی کنم این مرحله ها را بر آن شده ام تا که صدایت کنم امشب تا با غزلی عرض ارادت کنم امشب ای زینت تسبیح و دعا زمزمه هایت در حیرتم آخر بنویسم چه برایت اعجاز کلام تو مزامیر صحیفه است جوشیده زبور از دل قرآن به دعایت در پرده عشاق تو یک گوشه نشسته است صد حنجره داوود در آغوش صدایت از بس که ملک دور و برت پر زده گشته است "پیراهن افلاک پر از عطر عبایت" تنها نه فقط آینه در وصف تو حیران باشد حجرالاسود الکن به ثنایت من کمتر از آنم که به پای تو بیفتم عالم شده سجاده و افتاده به پایت از: قبله مایل به تو @ayateghamze http://ayateghamzeh.ir/Poem/ID/32976/categoryId/507
ای که بر روشنای چهره ی خود نور پیغمبر سحر داری نوری از آفتاب روشن تر رویی از ماه خوبتر داری تو کدامین گلی که دیدن تو صلواتی محمدی دارد چقدر بر بهشت چهره ی خود رنگ و بوی پیامبر داری هجرتت از مدینه شد آغاز کربلا شاهد سلوک تو بود کوفه چون شام ماند مبهوتت تا کجاها سر سفر داری باوری سرخ بود و جاری شد اولسنا علی الحق از لب تو چه غرور آفرین و بشکوه است مقصدی که تو در نظر داری با لب تشنه بودی و می سوخت در تف کربلا پر جبریل وقت معراج شد چه معراجی ای که از زخم بال و پر داری از میان تمام اهل جهان عرش پایین پا نصیب تو شد عشق می داند و جنون که چقدر شوق پابوسی پدر داری شوق پابوسی تو را داریم حسرت آن ضریح شش گوشه گوشه چشمی عنایتی لطفی تو که از حال ما خبر داری در مدیح تو از مدایح تو یا علی هر چه بیشتر گفتیم با نگاهی پر از عطش دیدیم حسن ناگفته بیشتر داری @ayateghamze http://ayateghamzeh.ir/Poem/ID/33732/categoryId/484
چه روزها كه يك به يك غروب شد، نيامدي چه بغض ها كه در گلو رسوب شد، نيامدي خليل آتشین سخن، تبر به دوش بت شكن خداي ما دوباره سنگ و چوب شد، نيامدي براي ما كه خسته ايم و دلشكسته ايم ، نه ولی براي عده اي چه خوب شد نيامدي! تمام طول هفته را به انتظار جمعه ام دوباره صبح، ظهر، نه، غروب شد نيامدي... از: عشق سوزان است @ayateeghamze http://ayateghamzeh.ir/Poem/ID/4532/categoryId/72
این روزها که می گذرد، هر روز احساس می کنم که کسی در باد فریاد می زند احساس می کنم که مرا از عمق جاده های مه آلود یک آشنای دور صدا می زند آهنگ آشنای صدای او مثل عبور نور مثل عبور نوروز مثل صدای آمدن روز است آن روز ناگزیر که می آید روزی که عابران خمیده یک لحظه وقت داشته باشند تا سربلند باشند و آفتاب را در آسمان ببینند روزی که این قطار قدیمی در بستر موازی تکرار یک لحظه بی بهانه توقف کند تا چشم های خسته خواب آلود از پشت پنجره تصویر ابرها را در قاب و طرح واژگونه جنگل را در آب بنگرند آن روز پرواز دست های صمیمی در جستجوی دوست آغاز می شود روزی که روز تازه ی پرواز روزی که نامه ها همه باز است روزی که جای نامه و مهر و تمبر بال کبوتری را امضا کنیم و مثل نامه ای بفرستیم صندوق های پستی آن روز آشیان کبوترهاست روزی که دست خواهش، کوتاه روزی که التماس، گناه است و فطرت خدا در زیر پای رهگذران پیاده رو بر روی روزنامه نخوابد و خواب نان تازه نبیند روزی که روی درها با خط ساده ای بنویسند: «تنها ورود گردن کج، ممنوع» و زانوان خسته ی مغرور جز پیش پای عشق با خاک آشنا نشود و قصه های واقعی امروز خواب و خیال باشند و مثل قصه های قدیمی پایان خوب داشته باشند روز وفور لبخند لبخند بی دریغ لبخند بی مضایقه ی چشم ها آن روز بی چشمداشت بودن لبخند قانون مهربانی است روزی که شاعران ناچار نیستند در حجره های تنگ قوافی لبخند خویش را بفروشند روزی که روی قیمت احساس مثل لباس صحبت نمی کنند پروانه های خشک شده، آن روز از لای برگ های کتاب شعر پرواز می کنند و خواب در دهان مسلسل ها خمیازه می کشد و کفش های کهنه سربازی در کنج موزه های قدیمی با تار عنکبوت گره می خورند روزی که توپ ها در دست کودکان از باد پر شوند روزی که سبز، زرد نباشد گل ها اجازه داشته باشند هر جا که دوست داشته باشند بشکفند دل ها اجازه داشته باشند هر جا نیاز داشته باشند بشکنند آیینه حق نداشته باشد با چشم ها دروغ بگوید دیوار حق نداشته باشد بی پنجره بروید آن روز دیوار باغ و مدرسه کوتاه است تنها پرچینی از خیال در دوردست حاشیه ی باغ می کشند که می توان به سادگی از روی آن پرید روز طلوع خورشید از جیب کودکان دبستانی روزی که باغ سبز الفبا روزی که مشق آب، عمومی است دریا و آفتاب در انحصار چشم کسی نیست روزی که آسمان در حسرت ستاره نباشد روزی که آرزوی چنین روزی محتاج استعاره نباشد ای روزهای خوب که در راهید! ای جاده های گمشده در مه! ای روزهای سخت ادامه! از پشت لحظه ها به در آیید! ای روز آفتابی ای مثل چشم های خدا آبی! ای روز آمدن! ای مثل روز، آمدنت روشن! این روزها که می گذرد، هر روز در انتظار آمدنت هستم! اما با من بگو که آیا، من نیز در روزگار آمدنت هستم؟ از: آینه های ناگهان @ayateghamze http://ayateghamzeh.ir/Poem/ID/1703/categoryId/72
خبر دارم که در فردای فرداها بهار ِ بهترینی هست. دری را می‌گشایی: پشت آن، درهای دیگر هم خبر دارم گشوده می‌شود آن آخرین در هم. بهاری پشت آن در لحظه‌ها را می‌شمارد باز و هر قفلی کلیدی تازه دارد باز. من از دیروزهایِ رفته دانستم که در امروز ِ ما تقدیر ِ فردا آفرینی هست خبر دارم بهار بهترینی هست! @ayateghamze http://ayateghamzeh.ir/Poem/ID/77942/
یک سال پیرتر شده ایم اما،تنها به این خوشیم که می بینی ما کودکان کوچه ی بالایی،ما کودکان کوچه ی پایینی شاید عوض کند غزلی امشب با شورِ خویش طعم دهانها را شاید بکاهد اندکی از این زهر،تقسیم جعبه جعبه ی شیرینی هر جشن بی تو شادی غمگینی ست،نقش و نگارها همه بی جانند در چشم من تمام خیابانها چون فرشهای کهنه ی ماشینی امروز در نهایت تاریکی، دلخوش به نور نازکشان هستیم ما را اگرچه گرم نخواهد کرد،این لامپ های کوچک تزیینی در این شبی که بیشتر از هر شب، ما میزبان آمدنت هستیم تنها به این خوشیم که برداری،لیوان شربتی هم از این سینی @ayateghamze http://ayateghamzeh.ir/Poem/ID/142404/categoryId/72
همین است ابتدای سبز اوقاتی که می گویند و سرشار گل است آن ارتفاعاتی که می گویند اشارات زلالی از طلوع تازه ی نرگس پیاپی می وزد از سمت میقاتی که می گویند زمین در جست و جو، هر چند بی تابانه می چرخد ولی پیداست دیگر آن علاماتی که می گویند جهان این بار دیگر ایستاده با تمام خویش کنار خیمه ی سبز ملاقاتی که می گویند کنار جمعه ی موعود، گل های ظهور او یکایک می دمد طبق روایاتی که می گویند کنون از انتهای دشت های شرق می آید صدای آخرین بند مناجاتی که می گویند و خاک، این خاک تیره، آسمانی می شود کم کم در استقبال آن عاشق ترین ذاتی که می گویند و فردا بی گمان این سمت عالم روی خواهد داد سرانجام عجیب اتفاقاتی که می گویند از: تبسم های شرقی @ayateghamze http://ayateghamzeh.ir/Poem/ID/2294
بي تو آواره ي شاميم، خودت را برسان آفتابِ لب باميم، خودت را برسان اي به تدبير تو محتاج، جنون منديِ ما! تيغِ گم کرده نياميم، خودت را برسان خُرد منگر به چموشي و حروني رمه را پيش فرمان تو راميم، خودت را برسان پرچم سبز تو بر خاک نخواهد افتاد سبز پوشانِ قياميم، خودت را برسان نفسي تازه کن، اي وارث اعجاز مسيح! زير دندان جذاميم، خودت را برسان کافر و مؤمن، آواره و شبگرد، همه همه محتاج اماميم، خودت را برسان از: آتشگردان @ayateghamze http://ayateghamzeh.ir/Poem/ID/88884/categoryId/72
پر کن دوباره کیل مرا، ایّها العزیز! دست من و نگاه شما، ایّها العزیز! رو از من شکسته مگردان که سال هاست رو کرده ام به سمت شما، ایّها العزیز! جان را گرفته ام به سرِ دست و آمدم از کوره راه های بلا، ایّها العزیز! وادی به وادی آمده ام، از درت مران وا کن دری به روی گدا، ایّها العزیز! چیزی که از بزرگی تو کم نمی شود این کاسه را...فَاَوفِ لنا، ایّها العزیز! ما، جان و مال باختگان را رها مکن بگذار بگذرد شب ما، ایّها العزیز! خالی تر از دو دست من این چشم خالی است محتاج یک نگاه شما، ایّها العزیز! از: بادها از جنوب می آیند @ayateghamze http://ayateghamzeh.ir/Poem/ID/2464/categor
ای جانِ جانِ جانِ جهان های مختلف! ایمانِ عاشقانه ی جان های مختلف! روحِ سلام در تنِ هستی که زنده ای همواره در نسوجِ زبان های مختلف رویای دلنواز صدف های ساحلی دریای مهربانِ کران های مختلف تنها به آبروی تو آرام مانده است آتش فشانی فوران های مختلف ما مانده ایم چون رمه هایی رها شده در گرگ و میشِ ذهنِ شبان های مختلف دارد یقینِ چوبی مان تیغ می خورد در آتشِ هجومِ گمان های مختلف آقا! درآ به عرصه ی هیجای روزگار ما را بگیر از هیجان های مختلف از: عطر هیچ گلی نیست @ayateghamze http://ayateghamzeh.ir/Poem/ID/1994/categoryId/72
کجاست جای تو در جمله ی زمان که هنوز... که پیش از این؟ که هم اکنون؟ که بعد از آن؟ که هنوز؟ و با چه قید بگویم که دوستت دارم؟ که تا ابد؟ که همیشه؟ که جاودان؟ که هنوز سوال می کنم از تو: هنوز منتظری؟ تو غنچه می کنی این بار هم دهان، که هنوز... چقدر دلخورم از این جهانِ بی موعود؛ از این زمین که پیاپی...وآسمان که هنوز... جهان سه نقطه ی پوچی است، خالی از نامت؛ پر از «همیشه همین طور» از «همان که هنوز» همه پناه گرفتند در پسِ «هرگز» و پشت «هیچ» نشستند از این گمان که «هنوز» ولی تو «حتماً»ی و اتفاق می افتی! ولی تو «باید»ی ای حسّ ناگهان که هنوز در آستان جهان ایستاده چون خورشید؛ همان که می دهد از ابرها نشان که هنوز شکسته ساعت و تقویم، پاره پاره شده به جستجوی کسی، آن سوی زمان، که هنوز از: دیروز می شوم که بیایی @ayateghamze http://ayateghamzeh.ir/Poem/ID/2526/categoryId/72
دنیای با حضور تو دنیای دیگری است روز طلوع سبز تو فردای دیگری است بوی بهشت می وزد از کوچه باغ ها خاک زمین بهاری گل های دیگری است گل های مریم از گل نرگس معطرند عیسی اسیر نام مسیحای دیگری است دیگر زمان از این همه تکرار خسته است تاریخ بی قرار قضایای دیگری است فردای بی تو باز شبی از سیاهی است فردای با تو روز به معنای دیگری است با هر غروب جمعه دلم زار می زند چشم انتظار جمعه ی زیبای دیگری است با یادت ای مسافر شبْگریه ی بقیع در جمکرانم و دل من جای دیگری است از: خاک باران خورده @ayateghamze http://ayateghamzeh.ir/Poem/ID/2053/categoryId/72/
زمين از برگ، برگ از باد، باد از رود، رود از ماه روايت کرده‌اند ارديبهشتي مي‌رسد از راه بهاري مي‌رسد از راه و مي‌گويند مي‌رويد گل داوودي از هر سنگ، حسن يوسف از هر چاه بگو چله‌نشينان زمستان را که برخيزند به استقبال مي‌آييمت اي عيد از همين دي‌ ماه به استقبال مي‌آييمت آري دشت پشت دشت چه باک از راه ناهموار و از ياران ناهمراه به استهلال مي‌آييمت اي عيد از محرم‌ها به روي بام‌ها هر شام با آيينه و با آه... سر بسمل شدن دارند اين مرغان سرگردان گلويي تر کنيد اي تيغ‌هاي تشنه، بسم الله! از: حق السکوت @ayateghamze http://ayateghamzeh.ir/Poem/ID/2321/categoryId/72
ویژه نامه ی شعر انتظار در سایت آیات غمزه: http://ayateghamzeh.ir/%D8%B4%D8%B9%D8%B1-%D8%A7%D9%86%D8%AA%D8%B8%D8%A7%D8%B1 @ayateeghamze
نَمی از چشم های توست چشمه، رود، دریا هم کمی از رد پای توست جنگل، کوه، صحرا هم تو از تورات و انجیل و زبور، از نور لبریزی تو قرآنی، زمین مات شکوهت، آسمان ها هم جهان نیلی است طوفانی، جهان دلمرده ظلمانی تویی تو نوح، موسی هم، تویی تو خضر، عیسی هم نوایت نغمه ی داوود، حسنت سوره ی یوسف مرا ذوق شنیدن می کشد، شوق تماشا هم «تو آن ماهی که در پایت تلاطم می کند دریا» من آن دریای سرگردان دور افتاده از ماهم اسیر روی ماه تو، هوا خواه نگاه تو نشسته بین راه تو نه تنها من که دنیا هم «تمام روزها بی تو شده روز مبادا»* نه که می گرید به حال و روز ما روز مبادا هم همه امروزها مثل غروب جمعه دلگیرند که بی تو تیره و تلخ است چون دیروز فردا هم جهانی را که پژواک صدایت را نمی خواهد نمی خواهم نمی خواهم نمی خواهم نمی خواهم از: خاک باران خورده @ayateghamze http://ayateghamzeh.ir/Poem/ID/2054/categoryId/72
جهانی که پژواک صدایت را نمی خواهد نمی خواهم نمی خواهم نمی خواهم نمی خواهم @ayateghamze
کجاست جای تو در جمله ی زمان که هنوز... که پیش از این؟ که هم اکنون؟ که بعد از آن؟ که هنوز؟ و با چه قید بگویم که دوستت دارم؟ که تا ابد؟ که همیشه؟ که جاودان؟ که هنوز سوال می کنم از تو: هنوز منتظری؟ تو غنچه می کنی این بار هم دهان، که هنوز... چقدر دلخورم از این جهانِ بی موعود؛ از این زمین که پیاپی...وآسمان که هنوز... جهان سه نقطه ی پوچی است، خالی از نامت؛ پر از «همیشه همین طور» از «همان که هنوز» همه پناه گرفتند در پسِ «هرگز» و پشت «هیچ» نشستند از این گمان که «هنوز» ولی تو «حتماً»ی و اتفاق می افتی! ولی تو «باید»ی ای حسّ ناگهان که هنوز در آستان جهان ایستاده چون خورشید؛ همان که می دهد از ابرها نشان که هنوز شکسته ساعت و تقویم، پاره پاره شده به جستجوی کسی، آن سوی زمان، که هنوز از: دیروز می شوم که بیایی @ayateghamze http://ayateghamzeh.ir/Poem/ID/2526/categoryId/72
#عباس_احمدی یک روز به هیأت سحر می آید با سوز دل و دیده ی تر می آید یک روز به انتقام هفتاد و دو شمس با سیصد و سیزده قمر می آید #انتظار #ویژه_نامه_نیمه_شعبان @ayateghamze http://ayateghamzeh.ir/Poem/
چقدر بد شده دنیا چقدر بد شده ایم به جای گرمی آغوش، دست رد شده ایم تو از من آن همه دور و من از تو این همه دور شبیه آن چه که بیگانه می شود شده ایم میان پیله ی احساسمان تفاهم نیست که در منیّت خود حبس تا ابد شده ایم من و تو میوه ی یک شاخه ایم و یک ریشه جدا جدا شده ایم و سبد سبد شده ا یم چقدر عیب نما و چقدر عیب شمار شبیه آینه های تمام قد شده ایم از: در به در در پی نیافتنت @ayateghamze https://ayateghamzeh.ir/Poem/ID/87821/categoryId/633/
مریز آبروی سرازیر ما را به ما بازده نان و انجیر ما را خدایا اگر دستبند تجمّل نمی‌بست دست کمانگیر ما را کسی تا قیامت نمی‌کرد پیدا از آن گوشه کهکشان تیر ما را ولی خسته بودیم و یاران همدل به نانی گرفتند شمشیر ما را ولی خسته بودیم و می‌برد توفان تمام شکوه اساطیر ما را طلا را که مس کرد، دیگر ندانم چه خاصیتی بود اکسیر ما را @ayateghamze https://ayateghamzeh.ir/Poem/ID/240702/categoryId/35/
با سراب وعده ها دنیایمان را ساختی هرچه همت داشتیم از آب و تاب انداختی با کلیدت بافتی زنجیر بر فردای ما ای عمو! خورشیدمان را پشت کوه انداختی با چه امیدی معاش مردمت را کوختی با چه تدبیری نمای منزلت را کاختی؟ «دوش از میخانه آمد سوی مسجد شیخ ما» شیخ! بر منبر فقط بر اهل تقوا تاختی دشمنت را دوست خواندی دوستت را ناسپاس خویش را در آینه دیدی ولی نشناختی «آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا میهمانا! دیر حق میزبان پرداختی @ayateghamze https://ayateghamzeh.ir/Poem/ID/238096/categoryId/79/