🪴 سی‌ونهمین کتاب صفرسه ۳۹ از ۶٠ #آبشوران #علی‌اشراف_درویشیان #نشر_چشمه آبشوران تلخ بود. تلخ به اندازه‌ی کتک‌های آقاجان و نفرین‌های عموپیره و اشک‌های ننه به خاطر گم شدن سه قران خرجی روز. علی اشرف درویشیان در آبشوران خاطرات کودکی و نوجوانی خودش را در قالب دوازده داستان کوتاه نوشته. اتفاقاتی که توی محله‌ای به همین نام در کرمانشاه می‌افتد. رویکرد واقع‌گرایانه و قلم تیزش، من را یاد جلال انداخت. و نکته جالب داستان‌ها، هویت مستقل آبشوران بود. درویشیان توانسته به محله جان بدهد. آشورا (تلفظ محلی آبشوران) خشمگین می‌شود، مهربان می‌شود، پناه می‌شود و حتی قهر می‌کند. «آبشوران» قانعم کرد آثار دیگر درویشیان را هم بخوانم. پ‌ن۱: در کتابی که از کتابخانه گرفتم به موازات دنیای نویسنده، دنیای دیگری جاری بود! اسلاید آخر، حاشیه‌نویسی سمت چپ، جمله اول؛ یک فلش‌فیکشن تمام عیار است: همیشه دوستت داشتم به جز امروز. پ‌ن۲: من اگر قرار بود کلکسیونر شوم، بدون شک کلکسیون کتاب‌های قدیمی داشتم. اگر راه داشت این کتاب را پس نمی‌دادم. #چند_از_چند #معرفی_کتاب ۲۵/اسفند/۱۴۰۳ 🔰 @baahaarnaranj ‌‌‌