نصوص الخصوص فی ترجمة الفصوص جلسه ۴ 1⃣ فصّ‌ حكمة إلهية في كلمة آدمية ◀️ مروری بر یکی از روایت‌های داستان حضرت آدم (سوره‌ی بقره: ۲۹ تا ۳۵) #صوت

نکاتی در باب خواندن قرآن از کتاب «الکنه فی ما لابد للمرید منه» (ابن‌عربی) : ❇️ ترفع صوتك بحيث تسمع نفسك و ترتل القرآن! 🔸 و تسأل في السورة التي توجب السؤال فيها 🔸و تعتبر في الآية الاعتبار 📜 و تعامل في كل آية بما يليق بها و ما تدل عليه من تلك الصفات. 📜 فانظر ما عندك منها، و ما فقدت من ذلك! 🔹فاشكره على ما عندك 🔹و ما فاتك حصله. 🔹و إذا قرأت وصف المنافقين و الكافرين فانظر هل فيك من تلك الصفات شيء أم لا؟ ❇️ صدایت را بلند کن به اندازه‌ای که خودت صدای خودت را بشنوی، و قرآن را درست و با آهنگی نیک، تلاوت کن! 🔸 و در سوره‌ای که در آن، طلب و #درخواست، لازم است، بطلب و بخواه. 🔸و در آیاتی که مربوط به #عبرت است، عبرت گیر. 📜 و [به طور کلی] در هر آیه‌ای، آن رفتاری را که متناسب با محتوای آن آیه است و بر آن دلالت دارد، انجام بده؛ [یعنی مخاطب گفتگو و تعامل باش و در گفتگو و تعامل، شرکت کن] از جمله صفاتی که در آن ذکر شده. 📜 پس ببین از صفاتی که در آیه ذکر شده، کدام را داری و کدام را نداری؟ 🔹 پس برای آنچه که داری، خداوند را شکر کن. 🔹و آنچه را نداری، به دست آور. 🔹و چون وصف منافقین و کافران را می‌خوانی، پس ببین آیا از آن صفات، چیزی در تو هست یا نه؟

. 💎 جلسه تفسیر قرآن شنبه‌های #استاد_طاهرزاده ▫️تفسیرسوره مبارکه "حاقه" ⏱ ساعت ۱۹:۰۰ 🔻به صورت زنده از طریق #سها_روم https://www.skyroom.online/ch/sohasima/tafsir @soha_sima

نصوص الخصوص فی ترجمة الفصوص جلسه ۵ ◀️ خلقت آدم و عالم 📜 [آغاز متن فص اول:] ( لمّا شاء الحقّ‌ سبحانه ... فكان آدم عين جلاء تلك المرآة و روح تلك الصّورة) #صوت

به مناسبت روز بزرگداشت ملاصدرا... ملاصدرا در انتهای مقدمه‌ی کتاب «ایقاظ النائمین» (بیدار کردن خفتگان) می‌گوید: و حق این است که علوم ذوقی و معارف مقامات، در حروف و کلمات، چنان که شایسته است، نمی‌گنجد. ✳️ و هر کس که نچشد، درک نمی‌کند؛ و هدف بزرگان از مکتوب کردن این معارف، تنها تذکر و تشویق مخاطبان بوده است... پس آن بزرگان عرفا، به مقام معرفت و شهود، به وسیله ترکیب مقدمات و تعاریف، و دقت در شرایط منطقی استدلال و قوانین تصوری و تصدیقی، نرسیدند! بلکه آنان به وسیله‌ی ✅ قلب سلیم ✅ و فطرت صافی ✅ و توجه تام ✅ و خشوع ✅ و انابه این راه را طی کردند... (ترجمه آزاد)

امروز صفحه مفاخر (:۶) روزنامه «اصفهان زیبا» به جناب بابارکن‌الدین اختصاص داشت. https://isfahanziba.com/newspaper/13257/1%D8%AE%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D8%AF1401

نکاتی از «نصوص الخصوص فی ترجمة الفصوص» جلسه ۶ ◀️ قوای آدم و عالم 📜 (فكان آدم عين جلاء تلك المرآة و روح تلك الصّورة...إلا عن کشف الهی منه) #صوت

https://eitaa.com/baba_rokna https://www.instagram.com/baba_rokna https://t.me/baba_rokna

بزرگترین اهدافمان را که تخیل می‌کنیم، هنوز با آنچه سردار سلیمانی، در سال‌های پیش از شهادتش انجام داد، قابل مقایسه نیست؛ بلکه بعد از شهادتش، کاری کرد کارستان و زندگی بسیاری از ما را، تغییر داد. اما... اما در وصیت‌نامه‌اش می‌گوید «من از #بیقراری و #رسواییِ جاماندگی، سر به بیابان‌ها گذارده‌ام؛ من به #امیدی از این شهر به آن شهر و از این صحرا به آن صحرا در زمستان و تابستان میروم.» شهید عزیز! تو دنبال به چه بودی؟ چه افق بلندی را می‌دیدی؟ کدام امید، باعث شده که خود را رسوا و جامانده بدانی؟ چشم مرا هم بینا کن🤲 سردار در ادامه‌ی وصیت‌نامه‌اش می‌گوید: «کریم، حبیب، به کَرَمت دل بسته‌ام، تو خود میدانی #دوستت دارم. خوب میدانی جز تو را نمی‌خواهم. مرا به خودت #متصل کن.»

شرط حصول معارف

نکاتی از «نصوص الخصوص فی ترجمة الفصوص» جلسه ۷ ◀️ وجه تسمیه «انسان» و «خلیفه» 📜 (فسمی هذا المذکور إنسانا و خلیفة ... علی خزانة الآخرة ختما ابدیا) #صوت

نکاتی از «نصوص الخصوص فی ترجمة الفصوص» جلسه ۸ ◀️ توصیه و تذکری سلوکی 📜 (فظهر جميع ما في الصّورة الإلهيّة ... فلو لا أنّ‌ نشأتهم تعطي ذلك ما قالوا في حقّ‌ آدم ما قالوه) #صوت

کتابی که امروز ، سه جمله از آن خوانده شد: دامگه راه و رهزن‌های سلوک: آسیب شناسی حالات و بیان آفات تجارب عرفانی از منظر ابن عربی ترجمه و شرح رساله «ما لایعول علیه» ابن‌عربی

نکاتی از «نصوص الخصوص فی ترجمة الفصوص» جلسه ۹ ◀️ تکمیل بحث هفته‌ی قبل (توصیه و تذکری سلوکی) ◀️ آغاز بحث مهم «امور کلی» 📜 (ما قالوا في حقّ‌ آدم ما قالوه و هم لا يشعرون ... بل هو عينها لا غيرها، أعني أعيان الموجودات العينيّة) #صوت

نکاتی از «نصوص الخصوص فی ترجمة الفصوص» جلسه ۱۰ ◀️ «امور کلی» 📜 (ثمّ‌ نرجع إلى الحكمة فنقول ... و لا برحت معقولة) #صوت

حیات...

در فص اول فصوص، از «جامعیت انسان» سخن گفتیم. در این متن، این «جامعیت» با نگاه به شخصیت شهید چمران، با عنوان «لابشرط» توصیف شده است. 👇 http://nedaesfahan.ir/1327/انسان-لابشرط-بشارتی-برای-وحدت-بخشی.htm

جلسه ۱۱ ◀️ «امور کلی» ◀️ فقر و استناد وجودی 📜 (ثمّ‌ نرجع إلى الحكمة فنقول ... إلاّ كنّا نحن ذلك الوصف إلاّ الوجوب الذاتي الخاصّ‌) #صوت

جلسه ۱۲: 🔘 فصّ‌ حكمة إلهية في كلمة آدمية : ◀️ فقر و استناد وجودی ◀️ رویت حق در خلق 📜 (و لمّا كان استناده إلى من ظهر عنه ... فإذا شهدناه شهدنا نفوسنا و إذا شهدنا شهد نفسه.) #صوت

بی‌قرار توام و در دل تنگم گله‌هاست، آه بی‌تاب شدن، عادت کم‌حوصله‌هاست، همچو عکس رخ مهتاب که افتاده در آب، در دلم هستی و بین من و تو فاصله‌هاست، آسمان با قفس تنگ چه فرقی دارد، بال وقتی قفس پرزدن چلچله‌هاست، بی‌تو هر لحظه مرا بیم فروریختن است، مثل شهری که به‌روی گسل زلزله‌هاست، باز می‌پرسمت از مساله‌ دوری و عشق، و سکوت تو جواب همه‌ مساله‌هاست! فاضل نظری

✅هر کس #دعای_عرفه را تا آخر بخواند متحول میشود دعای عرفه‌ی امام حسین پُر از معارف است؛ یعنی واقعاً این را من با قاطعیّت به شما عزیزان عرض میکنم و بپذیرید که هر کسی مثلاً دعای عرفه را با توجّه به #معنایش بخواند، از وقتی که این دعا را شروع میکند به خواندن تا به آخرش برسد، بکلّی تغییر میکند [نسبت] به آن آدمی که قبل از خواندن دعا بود؛ ولو دَه‌بار قبلاً خوانده باشد این دعا را؛ این جور معارفی در این دعاها هست. دعاهای صحیفه‌ی سجّادیّه همین‌ جور است؛ دعاهای صحیفه‌ی سجّادیّه درس زندگی است؛ در همین دعاهایی که حضرت به حسب ظاهر، با گردن کج نشسته‌اند، گریه کرده‌اند و این دعا را خوانده‌اند، #منش_سیاسی یک آدم سیاستمدار در دنیای امروز فهمیده میشود؛ یعنی همان هویّت لازمِ یک انسان والای با شخصیّتِ قویّ فعّالِ پیشرو که در همه‌ی زمینه‌ها میتواند چنین آدمی پیش برود؛ در علم، در سیاست، در صنعت، در جنگ، در همه چیز. تمام این [دعاها] این هویّت را به انسان میبخشد. 🎤مقام معظم رهبری 🗓 ۱۳۷۹/۱۰/۲۷

این پاراگراف از کتاب فتوحات مکیه ، یکی از مواردی است که نشان می‌دهد ابن‌عربی، چه توجه ویژه‌ای به «کثرت» داشته است: و أما الرجال الذين صوبوا اعتقاد كل معتقد بما وصله إليه و علمه و قرره، فإنه يوم الزيارة يرى ربه بعين كل اعتقاد؛ فالناصح نفسه ينبغي له أن يبحث في دنياه على جميع المقالات في ذلك و يعلم من أين أثبت كل واحد ذو مقالة مقالته فإذا ثبت عنده من وجهها الخاص بها الذي به صحت عنده و قال بها في حق ذلك المعتقد و لم ينكرها و لا ردها فإنه يجني ثمرتها يوم الزيارة كانت تلك العقيدة ما كانت؛ و هذا هو العلم الإلهي الواسع الـفتوحات المکیة - 2، صفحه 85 ترجمه سرپایی: و اما آن مردانی که اعتقاد هر معتقدی را از آن جهت که «به آن فردِ معتقد رسیده است و به آن علم دارند و در ذاتش مقرر شده است» تصدیق می‌کنند و صواب می‌دانند، پس در آخرت و آن روزی که روز زیارتِ خداست، خدایش را برتر و جامعِ تمام این اعتقادات می‌بینند. پس آن کسی که در پی نصیحت نفسش است، باید در دنیاش در پی تمام نظرات رود، و تمام این نظرات را در آن مباحث بررسی کند، و بفهمد که «از چه جهتی برای هر صاحب‌نظر، آن نظر به اثبات رسیده است» پس آن هنگام که «از همان وجه خاصی که برای صاحب‌نظر به اثبات رسیده است» آن را تصدیق کند، و در حق آن معتقد، همان را بگوید، و آن را انکار نکند، و رد ننماید، پس در روز واپسین که روز زیارت خداوند است، ثمره این کار را خواهد دید؛ آن عقیده هرچه که می‌خواهد باشد؛ و این است علم وسیع و وسعت دهنده‌ی خداوند. تذکر: البته این کار، کار آسانی نیست، و قرار نیست هر کسی از ابتدای سلوک ، به چنین قدرتی برسد! به طور ناگهانی، به خود، سخت نگیریم!

جلسه ۱۳ 🔘 فصّ‌ حكمة إلهية في كلمة آدمية : ◀️ کثرت و فقر 📜 (و لا نشكّ‌ أنّا كثيرون بالشّخص و النّوع ... فنخاف غضبه و نرجو رضاه) #صوت

جلسه ۱۴ 🔘 فصّ‌ حكمة إلهية في كلمة آدمية : ◀️ دو دست خدا: جمال و جلال ◀️ حجاب‌ها 📜 (ثمّ‌ ليعلم أنّ‌ الحقّ‌ وصف نفسه بأنّه ظاهر و باطن ... فلا يزال في حجاب لا يرفع) #صوت

ابن‌عربی در ضمن بیان داستان معراج‌اش، گفتگویی را با حضرت هارون علیه السلام، در آسمان پنجم، نقل می‌کند؛ در این گفتگو، نکته‌ی بسیار جالبی در تبیین وحدت عالم، وجود دارد؛ بخشی از این گفتگو، از این قرار است: - [ابن‌عربی:] ای هارون! برخی از عارفان، گمان کرده‌اند که «وجود درباره‌شان از بین می‌رود، پس جز خدای را نمی‌بینند! و چیزی از عالم نزدشان باقی نمی‌ماند که دربرابر خداوند، به خاطر آن، به آن، توجه کنند» و شکی نیست که آن‌ها [:عارفان] از نظر مرتبه، پایین‌تر از امثال شما [: انبیاء] هستند؛ و حق تعالی ما را خبر داده که به برادرت [:حضرت موسی علیه السلام] در هنگام غضب‌اش [بعد از دیدن گوساله پرستی بنی‌اسرائیل] گفتی: «در حضور دشمنان، شماتتم مکن و دشمن شادم منما» (اعراف: ۱۵۰) پس برای آن‌ها [:گوساله پرستان] اعتباری قائل شدی؛ و این حالی است، مخالفِ حالِ آن عارفان. - [حضرت هارون علیه السلام] گفت: راست گفتند! چون آن‌ها بر آنچه که ذوق‌شان به آن‌ها بخشیده، چیزی اضافه نکردند! اما بنگر آیا آنچه که نزد آن [عارفان] از بین رفته، در عالَم هم از بین رفته است؟ - گفتم: نه! - گفت: پس نقص آن‌ها از علم - به آنچه که امر بر آن است - به مقدار آنچه که از آن‌ها فوت شده است، می‌باشد؛ بنابراین، عالَم [به درستی] نزد آن‌ها نیست! در این صورت نقصشان از حق، به مقدار آنچه از عالم که از آن‌ها پوشیده شده است، می‌باشد؛ زیرا تمام عالم، عینِ تجلیِ حق است، برای کسی که حق را شناخته است؛ پس به کجا می‌روند؟ این جز پندی برای عالمیان، بدانچه که امر بر آن است نمی‌باشد. - [ابن‌عربی:] يا هارون! إن ناسا من العارفين زعموا «أن الوجود ينعدم في حقهم فلا يرون إلا اللّه و لا يبقى للعالم عندهم ما يلتفتون به إليه في جنب اللّه» و لا شك أنهم في المرتبة دون أمثالكم و أخبرنا الحق إنك قلت لأخيك في وقت غضبه «فَلَا تُشْمِتْ بِيَ الْأَعْدَآءَ»(اعراف: ۱۵۰) فجعلت لهم قدرا و هذا حال يخالف حال أولئك العارفين. - فقال [هارون علیه السلام] : صدقوا ! فإنهم ما زادوا على ما أعطاهم ذوقهم؛ و لكن انظر هل زال من العالم ما زال عندهم؟ - قلت: لا - قال : فنقصهم من العلم بما هو الأمر عليه على قدر ما فاتهم فعندهم عدم العالم فنقصهم من الحق على قدر ما انحجب عنهم من العالم فإن العالم كله هو عين تجلى الحق لمن عرف الحق فَأَيْنَ‌ تَذْهَبُونَ‌ إِنْ‌ هُوَ إِلاّ ذِكْرٌ لِلْعالَمِينَ‌ بما هو الأمر عليه . الفتوحات المکیة (باب ۳۶۷) ، ج۳ ، ص۳۶۷