بسم الله چرا علی خودش را در معرض دشنامهای #معاویه قرار داد؟ ابن ابی الحدید در شرح #نامه_32 نهج البلاغه، نامه‌های نوشته شده بین امیرالمؤمنین علیه السلام و معاویه را به اجمال مرور می‌کند سپس از اینکه مردی به فضیلت علی علیه‌السلام ناچار شده با مردی به رذیلت معاویه هم‌گفتگو شود اظهار شگفتی می‌کند. ابن ابی الحدید شأن معاویه را در حدی نمی‌داند که لیاقت هم‌گفتگو شدن با علی علیه‌السلام را داشته باشد. برای همین ظاهرا از وقوع این هم‌گفتگویی خوشنود نیست اما با این حال نمی‌خواهد علی علیه‌السلام را به خاطر گشودن باب گفتگو با معاویه صریحا ملامت یا نقد بکند! ✍️برای همین می‌نویسد: «کار این نامه‌نگاریها به جایی کشید که معاویه خودش را هم‌قطار علی جا بزند و بر علی مفاخره کند! من می‌خواهم به امیرالمؤمنین بگویم ای کاش می‌دانستم که او چرا باب نامه‌نگاری با معاویه را گشود؟ اگر ضرورتی وجود داشت ، کاش امیرالمؤمنین به #موعظه و نصیحت معاویه اکتفا می‌کرد و اصلا باب #مفاخره با معاویه را باز نمی‌کرد! حالا اگر هم به این مفاخره نیاز بود آیا نمی‌شد به همین موعظه و مفاخره اکتفا کند و وارد مسائلی که باعت تقابل معاویه می‌شد، نشود؟! آیا نمی‌شد این مرد جلیل بزرگوار خودش را در معرض دشنامهای آن سفیه احمق قرار ندهد؟...» #ابن_ابی_الحدید در پایان می‌نویسد: «شاید امیر المومنین این کارها را به خاطر مصلحتی انجام داده که آن روز برای خودش روشن بوده ولی امروزه بر ما مخفی است»! (و لعله ع قد كان يظهر له من المصلحة حينئذ ما يغيب عنا الآن‏) آری این مصلحتی که ابن ابی الحدید از آن سربسته سخن می‌گوید، همین است که اولویت علی علیه السلام این بود که مسأله بدون خونریزی حل شود، مشکل بدون جنگ برطرف شود! او هدایت را بر نبرد مقدم می‌دانست و در جای جای نهج البلاغه از این تقدم سخن گفته است! #تزاحم #مصلحت #شوق_به_هدایت_دشمن #هدایت_دشمن http://eitaa.com/banahjolbalaghe