eitaa logo
بهتر بنویسیم
1.5هزار دنبال‌کننده
317 عکس
36 ویدیو
53 فایل
💡خیلی از ما نویسنده‌ایم؛ فقط باید تمرین کنیم تا #بهتر_بنویسیم. ارتباط با مدیر: @Pourjam
مشاهده در ایتا
دانلود
بسم الله الرحمن الرحیم بازدیدکنندگان محترم، سلام. خوش آمدید.🌹 لطفاً برای استفاده از هر یک از محتواهای کانال، یک برای سلامتی و تعجیل در فرج امام زمان سلام الله علیه بفرستید. 🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺 🚦راهنمای محتواهای کانال 1️⃣ 👈 👈 👈 👈 👈 👈 📌 📌 📌 📌 📌 📌 📌 📌 👈 👈 2️⃣ 3️⃣ 👈پیش‌نیاز 📌 📌 📌 📌 👈نکات مطالعاتی: هشتگ‌های توییتری: هشتگ‌های عمومی:
📚دورهٔ آموزش درست‌نویسی پیش‌نیاز5️⃣ درست چیست و نادرست کدام است؟ 🧮 ۲۱۰ کلمه ⌛زمان مطالعه: ۲ دقیقه 📆 ۲۸ فروردین ۱۳۹۹ بسم الله الرحمن الرحیم ✅پاسخ به پرسش بالا، آسان نیست؛ به ویژه اکنون که چند سالی است بازار گرایش‌های زبان‌شناختی دربارهٔ درست‌نویسی رونق گرفته و قواعد دستوری را دراین‌باره چندان جدی نمی‌گیرند. از طرفی، بسیاری از نویسندگان صاحب سبک، این حق را به خود می‌دهند که دربارهٔ درستی و نادرستی کلمه‌ها یا کاربردها اجتهاد کنند و حتی فتوای مشهور را نادیده بگیرند. با این همه، بیشتر نویسندگان بیش و کم پذیرفته‌اند که زبان را باید پاکیزه نگه داشت. اما پرسش این است که چگونه؟ ✅زبان نوعی حیات اجتماعی دارد و پیوسته در حال دگرگونی است. از همین رو است که ما امروزه به همان آسانی که کتاب و روزنامه می‌خوانیم، نمی‌توانیم «کلیله و دمنه» یا حتی روزنامه‌های عصر مشروطه را بخوانیم. همان‌طور که اگر یکی از مقاله‌های منتشرشده در نشریه‌های فارسی این دوره، از راهی به دست «فردوسی» و «بیهقی» می‌رسید، آن‌ها هم آسان و روان نمی‌توانستند آن را بخوانند. حال که از تغییر گریزی نیست، از تصفیه هم گریزی نیست. سخن این است که برای پاک‌سازی زبان از چه صافی‌هایی باید سود برد. ✅کارشناسان زبان، برای جداسازی درست از نادرست در املا و انشای فارسی، چهار سَنجه (معیار) را پیش نهاده‌اند: نظم و نثر کهن فارسی، دستور زبان فارسی، زبان گفتاری، زبان نوشتاری روز. در ادامه، هر یک از این چهار سَنجه را اندکی خواهیم شناخت. 📕رضا بابایی، بهتر بنویسیم، ص۵۰-۴۹. 👤 مرتضی رجائی/کانال جَلوَت👇 https://eitaa.com/joinchat/1379663915Ce68dbc3592 🎯🎯🎯 در مجازیستان حرفه‌ای شوید.👇 🆔️ @majazistaan 🌐 t.me/majazistaan
📚دورهٔ آموزش درست‌نویسی پیش‌نیاز6️⃣ سنجه‌های درست‌نویسی: نظم و نثر کهن فارسی 🧮 ۳۰۰ کلمه ⏳زمان مطالعه: ۳ دقیقه 📆 ۲ اردیبهشت ۱۳۹۹ بسم الله الرحمن الرحیم ✅پذیرش «نظم و نثر کهن فارسی» به‌سان یکی از سنجه‌های درست‌نویسی به این معناست که هرچه در نوشته‌های کهن فارسی آمده، درست است. منظور از «کهن» در اینجا، تا آغاز یا پایان قرن نهم هجری است، هرچند دراین‌باره، مبناهای دیگری هم هست. ✅اینکه نوشته‌های به‌جامانده از پیشینیان را درست می‌دانیم، دلایل بسیاری دارد که یکی از آن‌ها، «عصمت اعتباری» است؛ یعنی ما بنا را بر این می‌گذاریم که هرچه آنان گفته‌اند، درست است. راستی، مگر جز نوشته‌های کهن فارسی، معیار و قاعده‌ای برای سنجش درستی و نادرستی گفتار و نوشتار امروزی وجود دارد؟ ما چاره‌ای نداریم جز اینکه کلام آن‌ها را معیار بدانیم و بگوییم «درست، آن است که آنان می‌نوشتند، نه اینکه آنان درست می‌نوشته‌اند». ✅به این ترتیب، هرچه در نوشته‌های کهن آمده، درست است. البته درستیِ یک کلمه، همواره به معنای درستی کاربرد آن در زمان ما نیست؛ زیرا شاید یک کلمهٔ درست، منسوخ شده باشد. اجازه بدهید یک مثال بزنم. امروزه ما واژهٔ «آموزگار» را در چه معنایی به کار می‌بریم؟ از واژهٔ «دانش‌آموز» چه معنایی برداشت می‌کنیم؟ درست است؛ ما از این واژه‌ها، به ترتیب دو معنای «معلم» و «فراگیرندهٔ دانش» را می‌فهمیم، درحالی‌که در نوشته‌های کهن، معنای این دو واژه به ترتیب «فراگیرندهٔ دانش» و «معلم» است. حال اگر کسی در نوشته‌اش این واژه‌ها را به دو معنای قدیمی آن به کار ببرد، غلط ننوشته است، ولی به «کهنه نویسی» متهم خواهد شد. ✅نکتهٔ پایانی اینکه، همهٔ آنچه در نوشته‌های کهن آمده، درست است؛ ولی همهٔ درست‌ها در نوشته‌های کهن نیامده است. بر این پایه، نباید واژهٔ «بینشمند» را که سازگار با هنجارهای واژه سازی است، نادرست بدانیم، به این بهانه که در نوشته‌های کهن فارسی به کار نرفته است. اینجاست که به سنجه‌های دیگری برای درست‌نویسی نیاز پیدا می‌کنیم. در ادامه با دیگر سنجه‌های درست‌نویسی آشنا خواهیم شد. (برگرفته از: 📕رضا بابایی، بهتر بنویسیم، ص۵۱-۵۰) 👤مرتضی رجائی/کانال جَلوَت👇 https://eitaa.com/joinchat/1379663915Ce68dbc3592 🎯🎯🎯 در مجازیستان حرفه‌ای شوید.👇 🆔️ @majazistaan 🌐 t.me/majazistaan
📚دورهٔ آموزش درست‌نویسی پیش‌نیاز7️⃣ سنجه‌های درست‌نویسی: دستور زبان فارسی 🧮 ۲۵۰ کلمه ⏳زمان مطالعه: ۲دقیقه و نیم 📆 ۲ اردیبهشت ۱۳۹۹ بسم الله الرحمن الرحیم ✅پیش از آنکه بدانیم چگونه و در چه سطحی می‌توان از دستور زبان فارسی به‌سان یکی از معیارهای درست‌نویسی بهره گرفت، باید بدانیم که دستور زبان فارسی چگونه تدوین می‌شود؟ به سخن دیگر، دستورنویسان چگونه و با چه معیاری، باید و نبایدهایی را درزمینهٔ گفتار و نوشتار فارسی تعیین می‌کنند و به صورت دستورالعمل‌هایی به نام کتاب‌های دستور زبان فارسی به ما می‌دهند تا اجرا کنیم؟ یکی از رویکردهای مشهور و پرطرفدار در این زمینه، تکیه کردن دستور نویسان بر نوشته‌های کهن زبان فارسی است. آن‌ها چون کاربردهای کهن زبان فارسی را درست می‌دانند، از کنار هم گذاشتن کاربردهای مختلف، قاعده‌هایی کلی بیرون می‌آورند و در کتاب‌های دستور زبان تدوین می‌کنند. ✅با این توضیح، دستور زبان فارسی، هویتی مستقل از نظم و نثر کهن فارسی ندارد(۱) و از همین رو، برخی از کارشناسان زبان، آن را یک سنجهٔ جداگانه برای درست‌نویسی به شمار نمی‌آورند. ولی درست است که از نظر محتوا این دو مستقل از یکدیگر نیستند، از نظر شکلی و ساختاری، می‌توان دستور زبان را مستقل از نظم و نثر کهن فارسی در نظر گرفت. مثلاً اگر کسی بخواهد درست‌نویسی را فرابگیرد، می‌تواند بدون مراجعهٔ مستقیم به نظم و نثر کهن فارسی و مطالعهٔ آن‌ها، تنها با فراگیری دستور زبان فارسی بخش عمده‌ای از نیاز خود را برآورده کند. هرچند، مطالعهٔ این نوشته‌های کهن، بهره‌های فراوانی دارد که بهتر است یک زبان‌آموز آن‌ها را نادیده نگیرد. پانوشت: ۱. در جای خود توضیح داده خواهد شد که دستور زبان، هویت مستقل از زبان گفتاری هم ندارد. (برگرفته از: 📕رضا بابایی، بهتر بنویسیم، ص۵۲-۵۰) 👤مرتضی رجائی/ کانال جَلوَت👇 https://eitaa.com/joinchat/1379663915Ce68dbc3592 🎯🎯🎯 در مجازیستان حرفه‌ای شوید.👇 🆔️ @majazistaan 🌐 t.me/majazistaan
📚دورهٔ آموزش درست‌نویسی پیش‌نیاز8️⃣. سنجه‌های درست‌نویسی: زبان گفتاری 🧮 ۴۷۰ کلمه ⏳زمان مطالعه: ۴ دقیقه و نیم 📆 ۲ اردیبهشت ۱۳۹۹ بسم الله الرحمن الرحیم ✅به نظر شما واژه‌های «فهمیده» (صفت فاعلی به معنای کسی که بسیار می‌فهمد)، «عارف پیشه» و «عاشق‌پیشه» درست هستند یا نادرست؟ اجازه دهید کمی به شما کمک کنم: نه در «نظم و نثر کهن فارسی» رد پایی از این واژه‌ها هست و نه می‌توان آن‌ها را در چارچوب «دستور زبان فارسی» گنجاند. درست است؛ با توجه به آنچه تاکنون دربارهٔ سنجه‌های درست‌نویسی فراگرفته‌ایم، این واژه‌ها نادرست هستند. ولی همهٔ شما بارها این واژه‌ها را در گفت‌وگوهای فارسی‌زبانان شنیده‌اید و در نوشته‌ها خوانده‌اید. چگونه می‌توان پذیرفت که تقریباً همهٔ اهل یک زبان، یک چیز را نادرست بگویند و بنویسند؟! ✅برای رمزگشایی از این معما، ببینید نظرتان دربارهٔ درستی و نادرستی واژهٔ «اولی‌تر» چیست؟ بسیاری از شما با خود می‌گویید: «اولی» یک کلمهٔ «عربی» است و تا زمانی که ما یک واژهٔ فارسی هم‌معنا مانند «سزاوارتر» یا «شایسته‌تر» برای آن داریم، چرا باید کاربرد آن را درست بدانیم؟ حال اگر بخواهید خیلی هم سخت نگیرید، خواهید گفت: واژهٔ «اولی» معنای برتری را در خود دارد و «اولی‌تر» بدون شک نادرست است. ولی خوب است بدانید که عالیجنابان «سعدی» و «صائب تبریزی»، این واژه را در اشعار خود به کار برده‌اند! مطمئن باشید که این دو شاعر بلندآوازهٔ فارسی‌زبان هم از استدلال پیش گفتهٔ شما برای نادرستی این واژه باخبر بوده‌اند؛ پس چرا آن را در شعر خود به کار برده‌اند؟ تنها دلیل قابل‌قبول، کاربرد فراوان این واژه در زبان گفتاری مردم آن روزگاران است. ✅با این توضیح، به نظر می‌رسد در زمانهٔ ما نیز اگر بیشتر مردم واژهٔ غلط یا واژه‌ای را غلط به کار می‌برند، سودی در مخالفت با آن نیست. مثلاً دربارهٔ سه واژه بالا، این کاربرد به‌اندازه‌ای است که راحت می‌توان گفت این‌ها جزئی از زبان گفتاری ما شده‌اند و اگر چیزی جزو زبان گفتاری ما، و به پیروی از آن، جزو «زبان نوشتاری» ما شده باشد، دیگر نمی‌توان آن را نادرست دانست. ✅اما پرسش مهمی که شاید به ذهن بسیاری از شما آمده باشد این است که تعریف ما از زبان گفتاری موردقبول به‌سان یکی از سنجه‌های درست‌نویسی چیست؟ به‌بیان‌دیگر، آیا می‌توان هر کلمه‌ای را که گروهی از مردم به کار می‌برند، گفتاری دانست؟ پاسخ این است که تنها کلمه یا کاربردی را می‌توان مردمی و برخاسته از زبان گفتاری به شمار آورد که مردم در خانه و خیابان و مانند آن به کار برند، نه در انشاهای مدرسه‌ای یا نامه‌های اداری یا جلوی دوربین یا در وقت سخنرانی. ✅اگر آشکار شد که واژه یا کاربردی از یک واژه، تکیه کلام گروه یا صنف خاصی از مردم نیست، بلکه تا اندرونی خانه‌ها رفته است، مخالفت با آن نه فایده دارد و نه لزوم؛ مانند «به خاطر»، «زیاد»، «دخالت» و سه واژهٔ پیش گفته. آری، نویسندگان می‌توانند با توجه به مبنا و سلیقهٔ شخصی خود از کاربرد این واژه‌ها بپرهیزند، ولی این با نادرست دانستن آن‌ها متفاوت است.(۱) پانوشت: ۱. این سخن، مبنای نویسندهٔ این کتاب درزمینهٔ درست‌نویسی است و مخالفانی هم دارد. (برگرفته از: 📕رضا بابایی، بهتر بنویسیم، ص۵۳-۵۲) 👤مرتضی رجائی/ کانال جَلوَت👇 https://eitaa.com/joinchat/1379663915Ce68dbc3592 🎯🎯🎯 در مجازیستان حرفه‌ای شوید.👇 🆔️ @majazistaan 🌐 t.mr/majazistaan
📚دورهٔ آموزش درست‌نویسی پیش‌نیاز9️⃣. سنجه‌های درست‌نویسی: زبان نوشتاری روز 🧮 ۲۵۰ کلمه ⏳زمان مطالعه: ۲ دقیقه 📆 ۲ اردیبهشت ۱۳۹۹ بسم الله الرحمن الرحیم ✅زبان نوشتاری، باید شکلِ نوشته و ویراستهٔ زبان گفتاری باشد و تفاوت چندانی با آن نداشته باشد، که اگر چنین بود، دیگر نباید زبان نوشتاری را یک سنجهٔ مستقل برای درست‌نویسی می‌دانستیم. اما درواقع، این زبان مرزهای پررنگی با زبان گفتاری پیدا کرده و واژه‌های فراوانی در کارگاه این زبان، ساخته و سپس در میان مردم رایج شده است. پس می‌توان آن را یک معیار مستقل به شمار آورد. ✅واژه‌های زبان نوشتاری دو گروه هستند: واژه‌های مشترک میان زبان نوشتاری و گفتاری (بیشتر واژه‌های نوشتاری) و واژه‌های ویژهٔ زبان نوشتاری که مردم آن‌ها را در خانه و بازار به کار نمی‌برند. ✅واژه‌های ویژهٔ زبان نوشتاری دو گونه هستند. گروه نخست، واژه‌هایی هستند که پشتوانهٔ تاریخی یا دستوری دارند؛ مانند «نمود» به معنای «کرد»، «می‌باشد»، «به رشتهٔ تحریر درآوردن»، «گفتمان»، «بینشمند»، «فرهیخته» و «می‌توان گفت». (۱) کاربرد این واژه‌ها در نوشتار، اگرچه خطا نیست، خطاگونه است. ✅اما گونهٔ دوم واژه‌های ویژهٔ زبان نوشتاری، واژه‌هایی هستند که نه ریشهٔ کهن دارند و نه در چارچوب دستور زبان می‌گنجند؛ مانند «توسط»، «در حال حاضر»، «نوین»، «نگاهی داریم به...»، «برای شروع»، «بها دادن» و «قابل‌ملاحظه». دلیلی موجهی برای کاربرد این واژه‌ها در یک نوشتهٔ درست وجود ندارد؛ مگر آنکه کار به جایی برسد که بیشتر مردم در گفتارهای روزانهٔ خود آن‌ها را به کار برند. در این صورت، پای سنجهٔ سوم درست‌نویسی، یعنی «زبان گفتاری» به میان خواهد آمد. پانوشت: ۱. بسیاری از برساخته ها و پیشنهادهای فرهنگستان زبان و ادب فارسی و نیز واژه‌های ساخته‌شده بر پایهٔ قواعد زبان به دست نویسندگان زبردست جزو این‌گونه از واژه‌های نوشتاری هستند. (برگرفته از: 📕رضا بابایی، بهتر بنویسیم، ص۵۵-۵۴) 👤مرتضی رجائی/ کانال جَلوَت👇 https://eitaa.com/joinchat/1379663915Ce68dbc3592 🎯🎯🎯 در مجازیستان حرفه‌ای شوید.👇 🆔️ @majazistaan 🌐 t.me/majazistaan
📚دورهٔ آموزش درست‌نویسی پیش‌نیاز🔟. رابطهٔ میان سنجه‌های درست‌نویسی 🧮 ۳۰۰ کلمه ⏳زمان مطالعه: ۳دقیقه 📆 ۳ اردیبهشت ۱۳۹۹ بسم الله الرحمن الرحیم ✅این، آخرین نوشتهٔ پیش‌نیاز برای دورهٔ آموزش درست‌نویسی است. در چهار نوشتهٔ پیشین، با چهار معیار درست‌نویسی آشنا شدیم و دانستیم که برای تشخیص درستی یا نادرستی یک واژه یا کاربرد، باید به این منابع مراجعه کنیم. ولی درزمینهٔ چگونگی مراجعه به این منابع پرسش‌هایی به ذهن می‌رسد؛ مانند اینکه آیا برای درست دانستن یک واژه یا کاربرد، باید آن را در هر چهار منبع بیابیم یا تأیید یکی از منابع کافی است؟ یا اینکه اگر یکی از این منابع، یک واژه یا کاربرد را تأیید کرد و دیگری آن را رد کرد، تکلیف چیست؟ در ادامه، چند نکته دربارهٔ چگونگی به کار بستن این سنجه‌های چهارگانه آورده شده است. ✅یکم. سنجه‌های چهارگانهٔ درست‌نویسی، استقلال دارند و برای کاربرد یک واژه یا عبارت، تأیید یکی از آن‌ها بس است. ولی اگر واژه‌ای فقط در نوشته‌های کهن آمده باشد و در زبان گفتاری و نوشتاری روز به چشم نخورد، منسوخ است و کاربست آن، غلط بلاغی است، نه زبانی. ✅دوم. درست است که تأیید یکی از سنجه‌های چهارگانه برای درستی یک واژه یا کاربرد بس است، ولی در جایی که سه سنجهٔ دیگر آن را رد نکنند و یا دست‌کم دربارهٔ آن سکوت کنند. بنابراین، واژه‌ها و عبارت‌هایی مانند «آتش گشودن»، «رهبریت»، «لازم به ذکر است» و «فوق‌الذکر» اگرچه در نوشتارها بسامد فراوانی یافته‌اند، نادرست هستند؛ چون نوشته‌های کهن و دستور زبان فارسی آن‌ها را رد می‌کند. ✅سوم. زبانی که در صداوسیما به کار می‌رود، بیشتر نوشتاری است؛ هرچند به‌ظاهر شفاهی باشد و از روی کاغذ نخوانند. مجری‌ها و حتی مردم عادی، جلو دوربین تلویزیون یا پشت میکروفون رادیو، دچار زبانی می‌شوند که نه نوشتاری است و نه گفتاری. همچنین است واژگان سخنرانان در محافل رسمی. با این توضیح، نمی‌توان همهٔ واژه‌ها و کاربردهای به‌کاررفته در صداوسیما و در سخنرانی‌های رسمی را جزو «زبان گفتاری» مردم جامعه دانست و آن‌ها را درست پنداشت. (برگرفته از: 📕رضا بابایی، بهتر بنویسیم، ص۵۷-۵۵) 👤مرتضی رجائی/ کانال جَلوَت👇 https://eitaa.com/joinchat/1379663915Ce68dbc3592 🎯🎯🎯 در مجازیستان حرفه‌ای شوید.👇 🆔️ @majazistaan 🌐 t.me/majazistaan
بهتر بنویسیم
📚دورهٔ آموزش درست‌نویسی قسمت 2️⃣ 🔰 کارورزی و تجربه‌اندوزی؛ مهم ترین عامل اثرگذار بر درست‌نویسی ب
📚دورهٔ آموزش درست‌نویسی قسمت 3️⃣ 🔰درست چیست و نادرست کدام است؟ بسم الله الرحمن الرحیم ✅پاسخ به پرسش بالا، آسان نیست؛ به ویژه اکنون که چند سالی است بازار گرایش‌های زبان‌شناختی دربارهٔ درست‌نویسی رونق گرفته و قواعد دستوری را دراین‌باره چندان جدی نمی‌گیرند. از طرفی، بسیاری از نویسندگان صاحب سبک، این حق را به خود می‌دهند که دربارهٔ درستی و نادرستی کلمه‌ها یا کاربردها اجتهاد کنند و حتی فتوای مشهور را نادیده بگیرند. با این همه، بیشتر نویسندگان بیش و کم پذیرفته‌اند که زبان را باید پاکیزه نگه داشت. اما پرسش این است که چگونه؟ ✅زبان نوعی حیات اجتماعی دارد و پیوسته در حال دگرگونی است. از همین رو است که ما امروزه به همان آسانی که کتاب و روزنامه می‌خوانیم، نمی‌توانیم «کلیله و دمنه» یا حتی روزنامه‌های عصر مشروطه را بخوانیم. همان‌طور که اگر یکی از مقاله‌های منتشرشده در نشریه‌های فارسی این دوره، از راهی به دست «فردوسی» و «بیهقی» می‌رسید، آن‌ها هم آسان و روان نمی‌توانستند آن را بخوانند. حال که از تغییر گریزی نیست، از تصفیه هم گریزی نیست. سخن این است که برای پاک‌سازی زبان از چه صافی‌هایی باید سود برد. ✅کارشناسان زبان، برای جداسازی درست از نادرست در املا و انشای فارسی، چهار سَنجه (معیار) را پیش نهاده‌اند: نظم و نثر کهن فارسی، دستور زبان فارسی، زبان گفتاری، زبان نوشتاری روز. در ادامه، هر یک از این چهار سَنجه را اندکی خواهیم شناخت. 📕رضا بابایی، بهتر بنویسیم، ص۵۰-۴۹. ✍️مرتضی رجائی را به دوستانتان، معرفی کنید. 💠 بیایید : 🆔 @behtarbenevisim
بهتر بنویسیم
📚دورهٔ آموزش درست‌نویسی قسمت 3️⃣ 🔰درست چیست و نادرست کدام است؟ بسم الله الرحمن الرحیم ✅پاسخ
📚دورهٔ آموزش درست‌نویسی قسمت 4️⃣ 🔰 سنجه‌های درست‌نویسی: نظم و نثر کهن فارسی بسم الله الرحمن الرحیم ✅پذیرش «نظم و نثر کهن فارسی» به‌سان یکی از سنجه‌های درست‌نویسی به این معناست که هرچه در نوشته‌های کهن فارسی آمده، درست است. منظور از «کهن» در اینجا، تا آغاز یا پایان قرن نهم هجری است، هرچند دراین‌باره، مبناهای دیگری هم هست. ✅اینکه نوشته‌های به‌جامانده از پیشینیان را درست می‌دانیم، دلایل بسیاری دارد که یکی از آن‌ها، «عصمت اعتباری» است؛ یعنی ما بنا را بر این می‌گذاریم که هرچه آنان گفته‌اند، درست است. راستی، مگر جز نوشته‌های کهن فارسی، معیار و قاعده‌ای برای سنجش درستی و نادرستی گفتار و نوشتار امروزی وجود دارد؟ ما چاره‌ای نداریم جز اینکه کلام آن‌ها را معیار بدانیم و بگوییم «درست، آن است که آنان می‌نوشتند، نه اینکه آنان درست می‌نوشته‌اند». ✅به این ترتیب، هرچه در نوشته‌های کهن آمده، درست است. البته درستیِ یک کلمه، همواره به معنای درستی کاربرد آن در زمان ما نیست؛ زیرا شاید یک کلمهٔ درست، منسوخ شده باشد. اجازه بدهید یک مثال بزنم. امروزه ما واژهٔ «آموزگار» را در چه معنایی به کار می‌بریم؟ از واژهٔ «دانش‌آموز» چه معنایی برداشت می‌کنیم؟ درست است؛ ما از این واژه‌ها، به ترتیب دو معنای «معلم» و «فراگیرندهٔ دانش» را می‌فهمیم، درحالی‌که در نوشته‌های کهن، معنای این دو واژه به ترتیب «فراگیرندهٔ دانش» و «معلم» است. حال اگر کسی در نوشته‌اش این واژه‌ها را به دو معنای قدیمی آن به کار ببرد، غلط ننوشته است، ولی به «کهنه نویسی» متهم خواهد شد. ✅نکتهٔ پایانی اینکه، همهٔ آنچه در نوشته‌های کهن آمده، درست است؛ ولی همهٔ درست‌ها در نوشته‌های کهن نیامده است. بر این پایه، نباید واژهٔ «بینشمند» را که سازگار با هنجارهای واژه سازی است، نادرست بدانیم، به این بهانه که در نوشته‌های کهن فارسی به کار نرفته است. اینجاست که به سنجه‌های دیگری برای درست‌نویسی نیاز پیدا می‌کنیم. در ادامه با دیگر سنجه‌های درست‌نویسی آشنا خواهیم شد. (برگرفته از: 📕رضا بابایی، بهتر بنویسیم، ص۵۱-۵۰) ✍️مرتضی رجائی 💠 را به دوستانتان، معرفی کنید. 🆔 @behtarbenevisim
بهتر بنویسیم
📚دورهٔ آموزش درست‌نویسی قسمت 4️⃣ 🔰 سنجه‌های درست‌نویسی: نظم و نثر کهن فارسی بسم الله الرحمن الرح
📚دورهٔ آموزش درست‌نویسی قسمت 5️⃣ 🔰 سنجه‌های درست‌نویسی: دستور زبان فارسی بسم الله الرحمن الرحیم ✅پیش از آنکه بدانیم چگونه و در چه سطحی می‌توان از دستور زبان فارسی به‌سان یکی از معیارهای درست‌نویسی بهره گرفت، باید بدانیم که دستور زبان فارسی چگونه تدوین می‌شود؟ به سخن دیگر، دستورنویسان چگونه و با چه معیاری، باید و نبایدهایی را درزمینهٔ گفتار و نوشتار فارسی تعیین می‌کنند و به صورت دستورالعمل‌هایی به نام کتاب‌های دستور زبان فارسی به ما می‌دهند تا اجرا کنیم؟ یکی از رویکردهای مشهور و پرطرفدار در این زمینه، تکیه کردن دستور نویسان بر نوشته‌های کهن زبان فارسی است. آن‌ها چون کاربردهای کهن زبان فارسی را درست می‌دانند، از کنار هم گذاشتن کاربردهای مختلف، قاعده‌هایی کلی بیرون می‌آورند و در کتاب‌های دستور زبان تدوین می‌کنند. ✅با این توضیح، دستور زبان فارسی، هویتی مستقل از نظم و نثر کهن فارسی ندارد(۱) و از همین رو، برخی از کارشناسان زبان، آن را یک سنجهٔ جداگانه برای درست‌نویسی به شمار نمی‌آورند. ولی درست است که از نظر محتوا این دو مستقل از یکدیگر نیستند، از نظر شکلی و ساختاری، می‌توان دستور زبان را مستقل از نظم و نثر کهن فارسی در نظر گرفت. مثلاً اگر کسی بخواهد درست‌نویسی را فرابگیرد، می‌تواند بدون مراجعهٔ مستقیم به نظم و نثر کهن فارسی و مطالعهٔ آن‌ها، تنها با فراگیری دستور زبان فارسی بخش عمده‌ای از نیاز خود را برآورده کند. هرچند، مطالعهٔ این نوشته‌های کهن، بهره‌های فراوانی دارد که بهتر است یک زبان‌آموز آن‌ها را نادیده نگیرد. پانوشت: ۱. در جای خود توضیح داده خواهد شد که دستور زبان، هویت مستقل از زبان گفتاری هم ندارد. (برگرفته از: 📕رضا بابایی، بهتر بنویسیم، ص۵۲-۵۰) ✍️مرتضی رجائی 💠 را به دوستانتان، معرفی کنید. 🆔 @behtarbenevisim
بهتر بنویسیم
📚دورهٔ آموزش درست‌نویسی قسمت 5️⃣ 🔰 سنجه‌های درست‌نویسی: دستور زبان فارسی بسم الله الرحمن الرحیم
📚دورهٔ آموزش درست‌نویسی قسمت 6️⃣ 🔰سنجه‌های درست‌نویسی: زبان گفتاری بسم الله الرحمن الرحیم ✅به نظر شما واژه‌های «فهمیده» (صفت فاعلی به معنای کسی که بسیار می‌فهمد)، «عارف پیشه» و «عاشق‌پیشه» درست هستند یا نادرست؟ اجازه دهید کمی به شما کمک کنم: نه در «نظم و نثر کهن فارسی» رد پایی از این واژه‌ها هست و نه می‌توان آن‌ها را در چارچوب «دستور زبان فارسی» گنجاند. درست است؛ با توجه به آنچه تاکنون دربارهٔ سنجه‌های درست‌نویسی فراگرفته‌ایم، این واژه‌ها نادرست هستند. ولی همهٔ شما بارها این واژه‌ها را در گفت‌وگوهای فارسی‌زبانان شنیده‌اید و در نوشته‌ها خوانده‌اید. چگونه می‌توان پذیرفت که تقریباً همهٔ اهل یک زبان، یک چیز را نادرست بگویند و بنویسند؟! ✅برای رمزگشایی از این معما، ببینید نظرتان دربارهٔ درستی و نادرستی واژهٔ «اولی‌تر» چیست؟ بسیاری از شما با خود می‌گویید: «اولی» یک کلمهٔ «عربی» است و تا زمانی که ما یک واژهٔ فارسی هم‌معنا مانند «سزاوارتر» یا «شایسته‌تر» برای آن داریم، چرا باید کاربرد آن را درست بدانیم؟ حال اگر بخواهید خیلی هم سخت نگیرید، خواهید گفت: واژهٔ «اولی» معنای برتری را در خود دارد و «اولی‌تر» بدون شک نادرست است. ولی خوب است بدانید که عالیجنابان «سعدی» و «صائب تبریزی»، این واژه را در اشعار خود به کار برده‌اند! مطمئن باشید که این دو شاعر بلندآوازهٔ فارسی‌زبان هم از استدلال پیش گفتهٔ شما برای نادرستی این واژه باخبر بوده‌اند؛ پس چرا آن را در شعر خود به کار برده‌اند؟ تنها دلیل قابل‌قبول، کاربرد فراوان این واژه در زبان گفتاری مردم آن روزگاران است. ✅با این توضیح، به نظر می‌رسد در زمانهٔ ما نیز اگر بیشتر مردم واژهٔ غلط یا واژه‌ای را غلط به کار می‌برند، سودی در مخالفت با آن نیست. مثلاً دربارهٔ سه واژه بالا، این کاربرد به‌اندازه‌ای است که راحت می‌توان گفت این‌ها جزئی از زبان گفتاری ما شده‌اند و اگر چیزی جزو زبان گفتاری ما، و به پیروی از آن، جزو «زبان نوشتاری» ما شده باشد، دیگر نمی‌توان آن را نادرست دانست. ✅اما پرسش مهمی که شاید به ذهن بسیاری از شما آمده باشد این است که تعریف ما از زبان گفتاری موردقبول به‌سان یکی از سنجه‌های درست‌نویسی چیست؟ به‌بیان‌دیگر، آیا می‌توان هر کلمه‌ای را که گروهی از مردم به کار می‌برند، گفتاری دانست؟ پاسخ این است که تنها کلمه یا کاربردی را می‌توان مردمی و برخاسته از زبان گفتاری به شمار آورد که مردم در خانه و خیابان و مانند آن به کار برند، نه در انشاهای مدرسه‌ای یا نامه‌های اداری یا جلوی دوربین یا در وقت سخنرانی. ✅اگر آشکار شد که واژه یا کاربردی از یک واژه، تکیه کلام گروه یا صنف خاصی از مردم نیست، بلکه تا اندرونی خانه‌ها رفته است، مخالفت با آن نه فایده دارد و نه لزوم؛ مانند «به خاطر»، «زیاد»، «دخالت» و سه واژهٔ پیش گفته. آری، نویسندگان می‌توانند با توجه به مبنا و سلیقهٔ شخصی خود از کاربرد این واژه‌ها بپرهیزند، ولی این با نادرست دانستن آن‌ها متفاوت است.(۱) پانوشت: ۱. این سخن، مبنای نویسندهٔ این کتاب درزمینهٔ درست‌نویسی است و مخالفانی هم دارد. (برگرفته از: 📕رضا بابایی، بهتر بنویسیم، ص۵۳-۵۲) ✍️مرتضی رجائی 💠 را به دوستانتان، معرفی کنید. 🆔 @behtarbenevisim
بهتر بنویسیم
📚دورهٔ آموزش درست‌نویسی قسمت 6️⃣ 🔰سنجه‌های درست‌نویسی: زبان گفتاری بسم الله الرحمن الرحیم ✅به
📚دورهٔ آموزش درست‌نویسی قسمت 7️⃣ 🔰 سنجه‌های درست‌نویسی: زبان نوشتاری روز بسم الله الرحمن الرحیم ✅زبان نوشتاری، باید شکلِ نوشته و ویراستهٔ زبان گفتاری باشد و تفاوت چندانی با آن نداشته باشد، که اگر چنین بود، دیگر نباید زبان نوشتاری را یک سنجهٔ مستقل برای درست‌نویسی می‌دانستیم. اما درواقع، این زبان مرزهای پررنگی با زبان گفتاری پیدا کرده و واژه‌های فراوانی در کارگاه این زبان، ساخته و سپس در میان مردم رایج شده است. پس می‌توان آن را یک معیار مستقل به شمار آورد. ✅واژه‌های زبان نوشتاری دو گروه هستند: واژه‌های مشترک میان زبان نوشتاری و گفتاری (بیشتر واژه‌های نوشتاری) و واژه‌های ویژهٔ زبان نوشتاری که مردم آن‌ها را در خانه و بازار به کار نمی‌برند. ✅واژه‌های ویژهٔ زبان نوشتاری دو گونه هستند. گروه نخست، واژه‌هایی هستند که پشتوانهٔ تاریخی یا دستوری دارند؛ مانند «نمود» به معنای «کرد»، «می‌باشد»، «به رشتهٔ تحریر درآوردن»، «گفتمان»، «بینشمند»، «فرهیخته» و «می‌توان گفت». (۱) کاربرد این واژه‌ها در نوشتار، اگرچه خطا نیست، خطاگونه است. ✅اما گونهٔ دوم واژه‌های ویژهٔ زبان نوشتاری، واژه‌هایی هستند که نه ریشهٔ کهن دارند و نه در چارچوب دستور زبان می‌گنجند؛ مانند «توسط»، «در حال حاضر»، «نوین»، «نگاهی داریم به...»، «برای شروع»، «بها دادن» و «قابل‌ملاحظه». دلیلی موجهی برای کاربرد این واژه‌ها در یک نوشتهٔ درست وجود ندارد؛ مگر آنکه کار به جایی برسد که بیشتر مردم در گفتارهای روزانهٔ خود آن‌ها را به کار برند. در این صورت، پای سنجهٔ سوم درست‌نویسی، یعنی «زبان گفتاری» به میان خواهد آمد. پانوشت: ۱. بسیاری از برساخته ها و پیشنهادهای فرهنگستان زبان و ادب فارسی و نیز واژه‌های ساخته‌شده بر پایهٔ قواعد زبان به دست نویسندگان زبردست جزو این‌گونه از واژه‌های نوشتاری هستند. (برگرفته از: 📕رضا بابایی، بهتر بنویسیم، ص۵۵-۵۴) ✍️مرتضی رجائی 💠 را به دوستانتان، معرفی کنید. 🆔 @behtarbenevisim
بهتر بنویسیم
📚دورهٔ آموزش درست‌نویسی قسمت 7️⃣ 🔰 سنجه‌های درست‌نویسی: زبان نوشتاری روز بسم الله الرحمن الرحیم
📚دورهٔ آموزش درست‌نویسی قسمت 8️⃣ 🔰رابطهٔ میان سنجه‌های درست‌نویسی بسم الله الرحمن الرحیم ✅این، آخرین نوشتهٔ پیش‌نیاز برای دورهٔ آموزش درست‌نویسی است. در چهار نوشتهٔ پیشین، با چهار معیار درست‌نویسی آشنا شدیم و دانستیم که برای تشخیص درستی یا نادرستی یک واژه یا کاربرد، باید به این منابع مراجعه کنیم. ولی درزمینهٔ چگونگی مراجعه به این منابع پرسش‌هایی به ذهن می‌رسد؛ مانند اینکه آیا برای درست دانستن یک واژه یا کاربرد، باید آن را در هر چهار منبع بیابیم یا تأیید یکی از منابع کافی است؟ یا اینکه اگر یکی از این منابع، یک واژه یا کاربرد را تأیید کرد و دیگری آن را رد کرد، تکلیف چیست؟ در ادامه، چند نکته دربارهٔ چگونگی به کار بستن این سنجه‌های چهارگانه آورده شده است. ✅یکم. سنجه‌های چهارگانهٔ درست‌نویسی، استقلال دارند و برای کاربرد یک واژه یا عبارت، تأیید یکی از آن‌ها بس است. ولی اگر واژه‌ای فقط در نوشته‌های کهن آمده باشد و در زبان گفتاری و نوشتاری روز به چشم نخورد، منسوخ است و کاربست آن، غلط بلاغی است، نه زبانی. ✅دوم. درست است که تأیید یکی از سنجه‌های چهارگانه برای درستی یک واژه یا کاربرد بس است، ولی در جایی که سه سنجهٔ دیگر آن را رد نکنند و یا دست‌کم دربارهٔ آن سکوت کنند. بنابراین، واژه‌ها و عبارت‌هایی مانند «آتش گشودن»، «رهبریت»، «لازم به ذکر است» و «فوق‌الذکر» اگرچه در نوشتارها بسامد فراوانی یافته‌اند، نادرست هستند؛ چون نوشته‌های کهن و دستور زبان فارسی آن‌ها را رد می‌کند. ✅سوم. زبانی که در صداوسیما به کار می‌رود، بیشتر نوشتاری است؛ هرچند به‌ظاهر شفاهی باشد و از روی کاغذ نخوانند. مجری‌ها و حتی مردم عادی، جلو دوربین تلویزیون یا پشت میکروفون رادیو، دچار زبانی می‌شوند که نه نوشتاری است و نه گفتاری. همچنین است واژگان سخنرانان در محافل رسمی. با این توضیح، نمی‌توان همهٔ واژه‌ها و کاربردهای به‌کاررفته در صداوسیما و در سخنرانی‌های رسمی را جزو «زبان گفتاری» مردم جامعه دانست و آن‌ها را درست پنداشت. (برگرفته از: 📕رضا بابایی، بهتر بنویسیم، ص۵۷-۵۵) ✍️مرتضی رجائی 💠 را به دوستانتان، معرفی کنید. 🆔 @behtarbenevisim
بسم الله الرحمن الرحیم بازدیدکنندگان محترم، سلام.🌹 لطفاً برای استفاده از هریک از دوره‌های آموزشی کانال ، یک برای سلامتی و تعجیل در فرج امام زمان سلام الله علیه بفرستید و دوره‌ دلخواه خود را دنبال کنید. 🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺 🚦راهنمای پنج دوره‌ آموزشی اخیر کانال 1⃣ دوره آموزش مهارت درست‌نویسی، قسمت یکم: 🔀 هشتک‌های مرتبط: 2⃣ دوره آموزش مهارت درست‌نویسی، حشو قبیح، قسمت بیست و پنجم: 🔀هشتک‌های مرتبط: 3⃣دوره آموزش مهارت مدیریت کانال در فضای مجازی، جلسه یکم: 🔀هشتک‌های مرتبط: 4⃣سومین دوره آموزش یادداشت‌نویسی در فضای مجازی، جلسه یکم: 🔀هشتک‌های مرتبط: 5⃣دوره آموزش یادداشت‌نویسی مقدماتی، جلسه یکم: 🔀هشتک‌های مرتبط: 6️⃣ دوره مقدماتی نویسندگی خلاق، جلسه یکم: 🔀 هشتک‌های مرتبط: