▪️پیشینه‌شناسی خبر «لیلة الرغائب» استاد حسینیان مقدم: 🔹ابن جوزی(م597) نخستین کسی است، که از اهل سنت، حدیث لیلة الرغائب و اعمال آن را با اندک اختلافی که با روایت ابن طاووس دارد، از ابن منده از ابن جهیم صوفی ابن سعید بصری از پدرش از صغانی از حمید طویل از انس بن مالک از پیامبر(ص) نقل کرده است. بدین ترتیب حدیثی که از آن نام برده شد، از منابع و راویان اهل­ سنت به منابع شیعی راه یافته است. گرچه مطالعات پیشینه­ ای فراتر از ابن جوزی را بیان نمی­ کند، اما نقد ابن جوزی بر این حدیث، نشان می­ دهد، که نماز رغائب دست­ کم در قرن ششم شایع بوده است. 🔹ابن جوزی سند روایت را ضعیف، محتوای آن را دروغی منتسب به رسول خدا(ص) شمرده و ابن جهیم صوفی را از دروغ­گویان متهم به جعل این خبر دانسته­ و از استادش عبدالوهاب حافظ نقل کرده که راویان این خبر مجهول الحال و برای محدثان ناشناخته هستند و اصل خبر در هیچ کتابی یافت نشده است. ابن جوزی نمازهایی مانند نماز رغائب را ساخته امام جماعت­ های جاهل دانسته که مجالس را از این نوع خبرها پر کرده ­اند تا بتوانند ریاست داشته باشند، در حالی که این نماز هیچ بنیان و اساس ندارد. 🔹برخی دروغ بودن چنین خبری را مورد اتفاق همگان دانسته اند. پیشینه این خبر در منابع شیعی به ابن طاووس(م664ق) می­ رسد. او بدون ذکر سند، تصریح کرده که در کتاب­ های عبادی از پیامبر(ص) نقل شده، ولی من آن را از برخی کتاب­ های شیعه آورده­ ام. سخن سید نشان می­ دهد ابن طاووس چندان به منبع خود اعتماد نداشته و حتی نام آن را نخواسته بیان کند، اما از باب احتیاط حدیث را نقل کرده است تا ثوابی از دست نرود. گویا خاستگاه این گونه احتیاط­ها «اصل تسامح در ادله سنن» یا «اخبار من بلغ» باشد، که خبر در مقام عمل پذیرفته می­­ شود. علامه حلی(م۷۲۶ق ) نیز به محتوای این حدیث اعتماد کرده به آن اجازه داده و سپس مستند محدثان و فقهای بعدی شده تا آن را نقل کنند و یا مستحب شمارند. اما فاضل لنکرانی حکم به استحباب نماز لیلة الرغائب و روزۀ روز قبل از آن را مشکل شمرده است. در دلالت اخبار من بلغ بر استحباب دو نظر فقهی متفاوت ارائه شده است و در این باره شیخ انصاری بر خلاف آخوند خراسانی «اخبار من بلغ» را دلیل بر استحباب خود عمل نمی‌داند. 📚پیشینه‌شناسی خبر «لیلة الرغائب»، برای دیدن کل مطلب و ارجاعات به منبع اصلی رجوع کنید. 🔅دوستان خود را از طریق نشانی زیر به کانال مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام دعوت کنید (بازنشر مطالب کانال فقط با ذکر نشانی کانال مرکز و ذکر منبع جایز است): ⬇️⬇️ @chsiqs

مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام برگزار می‌کند: «سلسله نشست‌های علمی تاریخ و روایت» نشست اول: ظرفیت‌های احادیث شیعی برای پژوهش‌های تاریخی 🎙ارائه‌دهنده: آیت الله محمدهادی یوسفی غروی 🔹 دبیر علمی: حجت الاسلام والمسلمین دکتر محسن الویری برخی محورهای مهم نشست: 🔹 آیا دسته بندی روایات (صحیح، حسن، ضعیف و ...) در پژوهشهای تاریخی کاربرد دارد؟ 🔸 روایات در کدام عرصه‌های تاریخ‌پژوهی و چگونه قابل استفاده است؟ تاریخ سیاسی، تاریخ اجتماعی ...؛ 🔹 آیا روایات فقط برای زیست اهل بیت علیهم السلام قابل استناد است یا برای پژوهش‌های تاریخی درباره شیعیان نیز می‌توان از آنها استفاده کرد؟ 🔸 آیا شیوه استفاده از متون روایی تک‌نگاشت و جوامع روایی یکسان است؟ 🔹 آیا محدث سیره نگار داشته ایم؟ در صورت وجود اهمیت کار این محدثان چیست؟ 🔸 نسبت روایات صرف تاریخی در متون روایی مانند آنچه به میلاد معصومان پرداخته، با متون روایی غیر تاریخی مانند کتاب التوحید چگونه است؟ 🏢خیابان شهید فاطمی (دورشهر)، کوچه ۱۵, پلاک۴ ⏰ دوشنبه ۲ بهمن ۱۴۰۲ ساعت ۱۸:۳۰ _ ۲۰ 🌐 لینک شرکت مجازی: https://www.aparat.com/CHSIQS/live https://eitaa.com/chsiqs

▪️حمایت آیت الله بروجردی از دار التقریب الاسلامی 🔹در سال 1327 مرکز «دار التقریب بین المذاهب الاسلامیه» به ابتکار اندیشه‌ور توانا مرحوم شیخ محمدتقی قمی و با همیاری عالمان سرشناس جامع الازهر و برخی روحانیان شیعه تأسیس شد. آیت الله بروجردی اگرچه جزء مؤسسان آن نبود از ابتدای فعالیت این مرکز به حمایت جدی از آن برخاست و حتی از کمک مالی به آن دریغ نورزید. مکاتبات ایشان با شیخ الازهر، عبدالمجید سلیم، و بعد از او با شیخ محمود شلتوت رابطۀ جهان تشیع را با دنیای اسلام مستحکم‌تر ساخت و بسیاری از سوء تفاهم‌ها و بدبینی‌ها را به دوستی و محبت تبدیل کرد. 🔹در اثر این درایت و حسن تدبیر کار به جایی رسید که شیخ محمود شلتوت آن فتوای تاریخی را صادر کرد و برای نخستین بار یک عالم سنی به طور رسمی مذهب شیعه را به رسمیت شناخت و برای آن در دانشگاه الازهر مصر کرسی تدریس تشکیل داد. 📚 «آیت الله بروجردی؛ آیت اخلاص»، مجلۀ اندیشۀ تقریب، سال دوم، شمارۀ پنجم، ص 109. 🔅دوستان خود را از طریق نشانی زیر به کانال مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام دعوت کنید (بازنشر مطالب کانال فقط با ذکر نشانی کانال مرکز و ذکر منبع جایز است): ⬇️⬇️ @chsiqs

صوت نشست: ▪️ظرفیت‌های احادیث شیعی برای پژوهش‌های تاریخی 🎙ارائه‌دهنده: آیت الله محمدهادی یوسفی غروی 🔹 دبیر علمی: حجت الاسلام والمسلمین دکتر محسن الویری 🔅دوستان خود را از طریق نشانی زیر به کانال مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام دعوت کنید (بازنشر مطالب کانال فقط با ذکر نشانی کانال مرکز و ذکر منبع جایز است): ⬇️⬇️ @chsiqs

گزارش تصویری: ▪️ظرفیت‌های احادیث شیعی برای پژوهش‌های تاریخی 🎙ارائه‌دهنده: آیت الله محمدهادی یوسفی غروی 🔹 دبیر علمی: حجت الاسلام والمسلمین دکتر محسن الویری 🔅دوستان خود را از طریق نشانی زیر به کانال مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام دعوت کنید (بازنشر مطالب کانال فقط با ذکر نشانی کانال مرکز و ذکر منبع جایز است): ⬇️⬇️ @chsiqs

▪️رسمی شدن سیزده رجب به عنوان عید ولادت امام علی(ع) به دست سلطان حسین صفوی استاد رسول جعفریان: 🔹مشهور چنان است که تولد آن حضرت روز جمعه 13 رجب در سال سی‌ام عام الفیل است. برخی مانند کلینی در کافی، به ذکر «سی سال پس از عام الفیل» بسنده کرده و روز معین نکرده است (کافی: 1/452). شیخ مفید در ارشاد (ص 9)، سید رضی در خصائص امیر المؤمنین (ص 4)، شیخ طوسی در تهذیب (6/9) و مصباح المتهجد (ص 741) (از ابن عیاش) و مالکی در الفصول المهمه (ص 12) و ابن شهر آشوب در مناقب (2/78) و فتال نیشابوری (روضه الواعظین، 192) روز سیزدهم رجب را به عنوان روز ولادت نقل کرده‌اند. روایتی از صفوان جمال از امام صادق علیه السلام روز ولادت را هفتم شعبان می داند. شیخ مفید در کتاب مسار الشیعه روز 23 شعبان را روز ولادت امام علی علیه السلام می داند. مسعودی در اثبات الوصیه (ص 134) نیمه رمضان را روز ولادت امام دانسته است. بیرونی هم در آثار الباقیه (ص 424) هشتم جمادی الاولی را روز ولادت امام علی (ع) دانسته است. جالب است که در مجمل فصیحی ( از احمد خوافی متوفای 845) (1/66) آمده است که ولادت امیر المؤمنین روز سیزدهم رجب الاصم در حرم کعبه که پیش از او و بعد از او کسی در حرم کعبه متولد نشد. شهرت این تاریخ در دوایر سنی در ماوراءالنهر هم جالب است. ایضا در تاریخ بناکتی (ص 98). 🔹در دوره شاه سلطان حسین، نوعی رسمیت دادن به این قبیل مراسم ها را از طرف حکومت داریم. شاید شاه، روی علائق شخصی خود، به این مسائل توجه می‌کرده است. این امر سبب شد تا او در پی بررسی این اختلاف برآمده و علما را در این باره گرد آورده و نظرشان را جویا شود و مسئله را به سامانی برساند. شاه شیعه، از اختلاف نظر در این باره خشنود نبوده و دلش می خواست روزی معین به عنوان روز ولادت امام علی علیه السلام رسمیت یابد و عید رسمی اعلام شود. 🔹وی برای این کار علمای اصفهان را گردآورد و به عبارتی، یک مجمع علمی تشکیل داد. در این مجمع، به دستور شاه، مقرر شد تا هر کسی بر اساس منابع و مدارک و‌ آنچه قبول دارد، نظرش را روی کاغذی بنویسد. این کار انجام شد و در نهایت اکثریت علما و دانشمندان حاضر روز 13 رجب را پذیرفتند. شاه نیز به عقیده اکثریت احترام گذاشت و همان روز را به عنوان روز ولادت پذیرفت و رسمی کرد. این رسمیت سبب شد تا روز 13 رجب شاخص شده و به عنوان روز عید پذیرفته شود. 📚 برگرفته از: ۱۳رجب: از شاه‌ سلطان‌ حسین صفوی تا ناصرالدین شاه 🔅دوستان خود را از طریق نشانی زیر به کانال مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام دعوت کنید (بازنشر مطالب کانال فقط با ذکر نشانی کانال مرکز و ذکر منبع جایز است): ⬇️⬇️ @chsiqs

▪️ناصرالدین شاه و مراسم سلام عام در روز ولادت امام علی (ع) استاد رسول جعفریان: 🔹در فاصله رفتن صفویان تا آمدن قاجار، مسلماً سیزدهم رجب عید گرفته می‌شده است، اما اینکه چه اندازه اهمیت داده می‌شده نمی‌دانیم. در دوره ناصری، بحث سیزدهم رجب بالا گرفته و به عنوان روزی که «سلام عام» در آن برگزار می‌شد، مطرح شده است. شروع این مراسم بر اساس گفته مورخان سال 1271 قمری است که در این روز ناصرالدین شاه آن را به عنوان عید عام مطرح کرد و از مردم هم خواست تا در آن روز جشن بزرگ برپا کنند. همین امر سبب شد تا از آن سال به این طرف، روز سیزدهم رجب را تمامی شاهان و حاکمان، به اعتبار یک عید رسمی و سلام عام بشناسند. بدین ترتیب، ریشه های تاریخی برقراری یک رسم عمومی را می توان دریافت. 📚 برگرفته از: ۱۳رجب: از شاه‌ سلطان‌ حسین صفوی تا ناصرالدین شاه 🔅دوستان خود را از طریق نشانی زیر به کانال مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام دعوت کنید (بازنشر مطالب کانال فقط با ذکر نشانی کانال مرکز و ذکر منبع جایز است): ⬇️⬇️ @chsiqs

نسبت‌هایی نادرست به عقیله بنی‌هاشم ◼️ مصیبت‌ها و رنج‌های حضرت #زینب علیهاسلام بخصوص در حادثه کربلا عظیم است. ⛔️ در عین حال برخی گزارش‌ها با جایگاه این بانوی کم‌نظیر که او را عقیله خوانده‌اند، سازگار نیست. از این جمله مطالبی است که در کتب متأخر ذکر شده و امروزه نیز مکرر بیان می‌شود. @Mostabin 📖 در مقاله تحریف‌زدایی از شخصیت عاشورایی زینب(س) چند موضوع مشهور نقد و بررسی شده است: 1️⃣ سر به محمل زدن حضرت زینب(س)؛ 2️⃣ درس تفسیر حضرت در کوفه و تفسیر کهیعص؛ 3️⃣ درخواست از برادر برای آزمودن یاران خود در شب عاشورا 📗 مورد آخر در کتب متأخر مانند مقتل #مقرم آمده و نمونه‌های این‌چنینی در این کتاب کم نیست. 📌 مرحوم شیخ عباس قمی سر به محمل زدن را نادرست می‌داند هر چند مرحوم مجلسی این روایت را از "کتب معتبر" نقل می‌کند. #نقد_کژی‌ها #مستبین در ایتا https://eitaa.com/Mostabin در تلگرام https://t.me/AlMostabin

▪️زندگی طلبگی در قرن یازدهم بخش‌هایی از زندگی‌نامۀ خودنوشت سید نعمت الله جزائری (3) 🔹طلاب در گرمای تابستان شب‌ها به بام مدرسه می‌رفتند ولی من درِ حجره را می‌بستم و شروع به مطالعه و تحشیه و تصحیح می‌نمودم تا مؤذن نزدیک صبح مناجات می‌کرد و من صورتم را بر روی کتاب می‌گذاشتم و لحظه‌ای می‌خوابیدم تا آفتاب طلوع می‌کرد. آنگاه تا ظهر به تدریس می‌پرداختم و چون مؤذن اذان ظهر می‌گفت بلند می‌شدم و به درس می‌رفتم و درس می‌خواندم. 🔹بسا که سر راه گرده‌ای نان از دکان نانوایی می‌گرفتم و در راه می‌خوردم و اغلب اوقات نان هم نمی‌یافتم تا شب می‌شد و بارها می‌شد که نمی‌دانستم چیزی خورده‌ام یا نه و چون خوب فکر می‌کردم درمی‌یافتم که چیزی نخورده‌ام. 🔹چون اغلب برای مطالعه چراغ نداشتم غرفه‌ای بلند گرفته بودم که درهای متعدد داشت. در آن می‌نشستم و زیر نور ماه کتابم را می‌گشودم و می‌خواندم و چون ماه دور می‌زد دری دیگر را که رو به ماه داشت می‌گشودم و کتاب می‌خواندم. دو سال همین کار را می‌کردم تا چشمانم ضعیف شد و تا کنون هم ضعف چشمانم باقی است. 🔹درسی داشتم که حواشی آن را در زمستان بعد از نماز صبح می‌نوشتم و از شدت سرما از انگشتانم خون جاری می‌شد و من ملتفت نمی‌شدم. 📚زندگی طلبگی در قرن یازدهم، کامران فانی. 🔅دوستان خود را از طریق نشانی زیر به کانال مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام دعوت کنید (بازنشر مطالب کانال فقط با ذکر نشانی کانال مرکز و ذکر منبع جایز است): ⬇️⬇️ @chsiqs

▪️احتیاط در تعابیر به ظاهر تشریفاتی 🔹میرزای شیرازی می‌خواست به ناصرالدین شاه نامه‌ای بنویسد. آقا سید عبدالمجید متن نامه را تهیه می‌کند تا میرزا امضا کند. وقتی میرزا نامه را مطالعه می‌کند، تأمل می‌کند. دوباره مطالعه و تأمل می‌کند و خلاصه طول می‌کشد. آقا سید عبدالمجید از میرزا می‌پرسد که اگر به نظر مبارک جایی از نامه ایراد دارد یک نامۀ دیگر بنویسم. 🔹 میرزا می‌فرماید شما در اینجا راجع به ناصرالدین شاه نوشته‌اید: «من شما را دعا می‌کنم» و من می‌خواهم ببینم آیا ایشان را دعا می‌کنم؟ آیا دعا کرده‌ام؟ آیا این حرف درستی است و شرعاً می‌توان نوشت؟ 🔹مقداری که می‌گذرد میرزا می‌فرماید عیب ندارد، بنویسید؛ چون ناصرالدین شاه در یک جریانی خدمتی به شیعه کرد و من دعایش کردم پس نوشتن این جمله عیبی ندارد. 📚 جرعه‌ای از دریا، ج 1، ص 122 🔅دوستان خود را از طریق نشانی زیر به کانال مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام دعوت کنید (بازنشر مطالب کانال فقط با ذکر نشانی کانال مرکز و ذکر منبع جایز است): ⬇️⬇️ @chsiqs

🔸 انتشار مقاله "تاریخ‌نگاری و آخرت‌گرایی؛ درنگی در سودمندی تاریخ بر اساس متون تاریخی مسلمانان" فصل‌نامه حیات معنوی وابسته به مؤسسه فرهنگی دین‌پژوهی بُشری که خود را "نشریه‌ای نو برای ترویج زیست اخلاقی، عقلانیِ بهتر و حیات معنوی برتر" تعریف کرده است، هفدهمین شماره (پاییز ۱۴۰۲) خود را به مناسبات اخلاق و تاریخ ویژه ساخته است. این شماره که سرکار خانم دکتر زهرا روح‌الهی امیری سردبیری آن را عهده‌دار بوده‌اند، دربردارنده نُه مقاله، سه گفت‌وگو، یک معرفی و نقد کتاب و دو مقاله میهمان است. مقاله "تاریخ‌نگاری و آخرت‌گرایی؛ درنگی در سودمندی تاریخ بر اساس متون تاریخی مسلمانان" در صفحات ۳۱ تا ۳۷ این شماره از فصلنامه به چاپ رسیده است. فصل‌نامه شماره برخط رایگان ندارد و دسترسی به نسخه الکترونیکی آن از طریق وب سایت مؤسسه فرهنگی دین‌پژوهی بشرا www.boshraonline.ir و یا فیدیبو www.fidibo.com و یا طاقچه www.taaghche.com میسور است. چکیده مقاله چنین است: تاریخ‌نگاری مسیر بالنده و امیدوار کننده‌ای را در کشور ما پیش گرفته است. این دانش دست کم برای نگاه داشتن به هم‌پیوستگی با میراث نیاکانمان و ارائه ضوابط و قواعدی در این زمینه، نیازمند واکاوی و بازخوانی نوشته‌های بازمانده از مورخان مسلمان پیشین است. این امر یکی از بایسته‌های بومی شدن پایه‌های معرفتی و رویکردها و سوگیریهای دانش تاریخ هم هست. مورخان مسلمان متأثر از قرآن که روایتِ تاریخ را "ذِکری" (بر وزن پیدا) یعنی به خودآورنده و یادآورنده دلها (به عنوان مثال هود، ۱۲۰ و ق، ۳۷) نامیده است، سودمندی‌های تاریخ و آگاهی‌های تاریخی را فراتر از قلمرو زیست این‌جهانی آدمی می‌انگاشتند و سرای زیست جاودانه انسان را هم بهره‌مند از آن می‌شمردند. این نگاه که از دیدگاه تاریخ‌پژوهانی مانند مرحوم زرین‌کوب تاریخ را تا مرز همسایگی با تجربه‌های اخلاقی و حتی عرفانی می‌کشاند، می‌تواند همه فرایند تاریخ‌پردازی یعنی گردآوری اطلاعات، سنجش و پردازش آنها و سرانجام و به ویژه نگارش متن تاریخی را از خود متأثر کند، و بر همین اساس می‌توان از آن به عنوان یک معیار برای ارزیابی نوشته‌های تاریخی، بهره جست. این نوشتار کوشیده است با مروری بر مقدمه چند متن برگزیده تاریخی تا پیش از قرن دهم هجری، آخرت‌گرایی از مسیر پرداختن به تاریخ را به عنوان یکی از انگیزه‌ها و پیامدهای تاریخ‌نگاری در دوره اسلامی بر رسد. ۱۱ بهمن ۱۴۰۲ @MohsenAlviri

▪️زندگی طلبگی در قرن یازدهم بخش‌هایی از زندگی‌نامۀ خودنوشت سید نعمت الله جزائری (4) 🔹باری نه سال در شیراز بودم و جز خدا کسی نمی‌داند که چقدر سختی و گرسنگی کشیدم. یادم می‌آید که دو روز چهارشنبه و پنجشنبه بود که هیچ چیز جز آب نخورده بودم. چون شب جمعه رسید دیدم دنیا دورم می‌چرخد و چشمانم سیاهی می‌رود. به بارگاه سید احمد بن موسی الکاظم (ع) رفتم و به آرامگاه او رسیدم. قبر را در بغل گرفتم و گفتم من مهمان تو هستم. همانجا ایستاده بودم که سیدی بی آنکه چیزی از او بخواهم قوت آن شب را به من عطا کرد و شکر خدا را بجا آوردم. 🔹از جمله سختی‌هایی که در حین تحصیل کشیدم یکی آن بود که رفیقی داشتم که در کنار شهر منزل داشت و من شب‌ها در خانۀ او می‌خوابیدم. درسی داشتم که آن را آخر شب‌ها زیر چراغ مسجد جامع که طرف دیگر شهر قرار داشت می‌خواندم. نیمه‌های شب برمی‌خواستم، عصایی برمی‌داشتم و از میان بازاری که بین خانه و مسجد وجود داشت می‌گذشتم. چراغی نبود، همه جای بازار تاریک بود و کنار هر دکانی سگی بود به اندازۀ یک گوساله که از دکان نگهبانی می‌کرد. به تنهایی از میان بازار می‌گذشتم. دیوار را می‌گرفتم و کورمال پیش می‌رفتم. چون به دکان‌ها می‌رسیدم شروع می‌کردم به خواندن اشعار با صدای بلند تا سگ‌ها گمان نکنند دزدم و در کنار هر دکانی به صد حیله خود را از دست سگ نگهبان خلاص می‌کردم. 🔹روزگار را چنین می‌گذراندم. در مدرسۀ منصوریه بودم. حجره‌ای داشتم فوقانی. نمی‌خواستم هیچ کس نزدم بیاید. همیشه تنهایی را دوست داشتم. 📚زندگی طلبگی در قرن یازدهم، کامران فانی. 🔅دوستان خود را از طریق نشانی زیر به کانال مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام دعوت کنید (بازنشر مطالب کانال فقط با ذکر نشانی کانال مرکز و ذکر منبع جایز است): ⬇️⬇️ @chsiqs

مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام برگزار می‌کند: سومین جلسه از سلسله‌نشست‌های تاریخ و ماورا ▪️نقدی بر کتاب «مورخان و امر قدسی» 🎙با حضور: 🔹دکتر حسن حضرتی (نویسنده) 🔸دکتر محسن الویری (ناقد) 🔹دکتر راحله ضائفی (دبیر جلسه) ⏰دوشنبه، 16 بهمن، ساعت: 16-18. 🏢مکان: قم، خیابان دورشهر، کوچۀ 15، پلاک 4. 🔻لینک شرکت مجازی در جلسه: MEET.GOOGLE.COM/PRT-DICO-OBU 🔅دوستان خود را از طریق نشانی زیر به کانال مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام دعوت کنید (بازنشر مطالب کانال فقط با ذکر نشانی کانال مرکز و ذکر منبع جایز است): ⬇️⬇️ @chsiqs

#بازنشر اولین جلسه از سلسه‌نشست‌های تاریخ و ماورا 🎙با حضور: 🔹دکتر محسن الویری (ارائه‌دهنده) 🔸دکتر حمیدرضا مطهری (دبیر علمی) برای شنیدن صوت این جلسه به اینجا مراجعه کنید. 🔻سومین جلسه از سلسله‌نشست‌های تاریخ و ماورا با موضوع نقد کتاب «مورخان و امر» قدسی با حضور نویسنده دوشنبه 16 بهمن در مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام برگزار خواهد شد. برای جزئیات بیشتر اینجا را ببینید. 🔅دوستان خود را از طریق نشانی زیر به کانال مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام دعوت کنید (بازنشر مطالب کانال فقط با ذکر نشانی کانال مرکز و ذکر منبع جایز است): ⬇️⬇️ @chsiqs

▪️سرمایۀ حضرت خدیجه از کجا بود؟ آیا پیامبر (ص) اجیر حضرت خدیجه (س) بود؟ استاد یوسفی غروی: 🔹حضرت خدیجه پیش از پیامبر (ص) دو بار ازدواج کرده بود و اصل ثروت ایشان از مال همین دو شوهر بود که با تدابیر و مدیریت درست حضرت خدیجه این مال بیشتر و بیشتر شد تا جایی که گفته‌اند ایشان ثروتمندترین زن قریش بود. حضرت خدیجه خواهری هم به نام «هاله» داشت که از نظر مالی ضعیف بود لذا به نظر می‌رسد اموال حضرت خدیجه ارث پدی‌شان نبوده چراکه در آن صورت خواهر ایشان هم باید ارث می‌برد. 🔹شوهر اول و دوم ایشان هر دو فوت شدند و طلاقی در کار نبود. حضرت خدیجه (س) از شوهر اول خود یک دختر داشت و از شوهر دوم پسر داشت. این دو شوهر هر دو مال‌دار و ثروتمند بودند و ثروت‌شان به حضرت خدیجه (س) رسید. 🔹اما درباره ارتباط حضرت خدیجه (س) با پیامبر (ص) پیش از ازدواج بین شیعه و غیرشیعه اختلاف است. غیرشیعه حضرت رسول (ص) را اجیر حضرت خدیجه حساب می‌کنند. ولی به نظر شیعه بین پیامبر (ص) و حضرت خدیجه (س) قرارداد مضاربه برقرار شده بود؛ یعنی سرمایه از حضرت خدیجه (س) بود و کار از پیامبر (ص). لذا پیامبر (ص) اجیر حضرت خدیجه (س) نبود بلکه مضارب بود و سود تجارت بر اساس توافق بین‌شان تقسیم می‌شد. 📚درسگفتار بافتار تاریخی قرآن، جلسه دوم 🔅دوستان خود را از طریق نشانی زیر به کانال مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام دعوت کنید (بازنشر مطالب کانال فقط با ذکر نشانی کانال مرکز و ذکر منبع جایز است): ⬇️⬇️ @chsiqs

▪️معرفی کتاب مورخان و امر قدسی حسن حضرتی و دیگران، به کوشش فاطمه بختیاری چکیده: 🔹دشوارۀ نسبت مورخان با امر قدسی موضوعی است که تاکنون تاریخ‌ورزان ایرانی چندان دربارۀ آن تأمل و مداقه نکرده‌اند. این در حالی است که پژوهشگران تاریخ به‌ویژه در دو حوزۀ مطالعاتی تاریخ اسلام آغازین و تاریخ انقلاب اسلامی به صورت جدّی و ملموس با آن درگیرند. مسکوت گذاشتن این مسئله، مشکلی را حل نمی‌کند. در این میان بیشترین آسیب هم به دانش تاریخ و پژوهش‌های مربوط به آن می‌رسد زیرا ناآگاهی معرفتی دربارۀ حدود و ثغور دانش تاریخ و نیز توانایی‌ها و قابلیت‌های علمی این رشته، میدان را برای ورود نامشروع معارف دیگر در مطالعات تاریخی و به بیراهه کشاندن آنها فراهم می‌کند. تاریخ‌ورز باید نیک آگاه باشد معرفت متعلَّق او توانایی توصیف و تبیین علمی چه موضوعاتی را دارد و اسناد و مدارک تاریخی در این مسیر تا کجا می‌توانند دستگیر او باشند. اشراف به این مشکله‌ها مستلزم برخورداری از درک درست دربارۀ ماهیت معرفت تاریخی و مختصات علمی بررسی‌های تاریخی است. 🔻اطلاعات کتاب‌شناختی: 🔹تعداد صفحات: 268 🔹ناشر: لوگوس 🔹چاپ دوم، 1402 فهرست و صفحات ابتدایی کتاب را می‌توانید از اینجا ببینید. 🔅دوستان خود را از طریق نشانی زیر به کانال مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام دعوت کنید (بازنشر مطالب کانال فقط با ذکر نشانی کانال مرکز و ذکر منبع جایز است): ⬇️⬇️ @chsiqs

جلسۀ بررسی و نقد این کتاب، امروز دوشنبه 16 بهمن با حضور دکتر حضرتی و دکتر الویری در مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام برگزار خواهد شد. برای اطلاعات بیشتر دربارۀ جلسه اینجا را ببینید.