🍂 🔻 #با_نوای_کاروان ۱۰۴ حاج صادق آهنگران نوشته: دکتر بهداروند •┈••✾❀🔹❀✾••┈• 🔅آشنایی با حبیب الله معلمی در این بخش قصد داریم درباره حبيب الله معلمی، شاعر بسیاری از نوحه ها و اشعار شما، صحبت کنیم. ایشان تحولی در نوحه خوانی و مداحی شما ایجاد کرد. بفرمایید چگونه با ایشان آشنا شدید؟ وقتی تبلیغات سپاه پاسداران و جهاد سازندگی باهم ادغام شدند، من با سیف الله، پسر آقای معلمی که از نیروهای جهاد بود، آشنا شدم. او وقتی متوجه شد که نوحه می خوانم، گفت: «پدر من شاعر است و می تواند برای شما شعر بگوید.» اوایل خیلی باورم نمی شد که یک پیرمرد ساده روستایی بتواند شعری بگوید که به کار نوحه خوانی من بیاید.. باوجوداین، برای اینکه سیف الله ناراحت نشود، گفتم: «به پدرت بگو در این زمینه برایم شعری بگوید.» چند روز بعد، سيف الله با یک شعر پیش من آمد. از خواندن شعر، هم تعجب کردم و هم ذوق زده شدم؛ همان شعر معروفی بود که بعدها در محضر حضرت امام آن را خواندم: سربند آن این بیت بود ای شهیدان به خون غلتان خوزستان درود لاله های سرخ پرپر گشته ایران درود این شعر من را ترغیب کرد که به دیدار حبیب الله معلمی بروم. با پسرش سیف الله هماهنگ کردم و چند روز بعد، برای اولین بار، آقای معلمی را در مغازه ای که صاحبش فردی به نام محمدزاده بود، در خیابان امام خمینی اهواز دیدم. آقای معلمی آنجا کار می کرد پیرمردی مؤقر با موهای سفید بود و گوشه ای از مغازه روی صندلی نشسته بود. بهداروند: اولین دیدار شما چگونه بود؟ پسرش من را معرفی کرد و گفت: «بابا، این آقای آهنگران است. در نگاه اول کم حرف و کمی اخمو به نظر می رسید. انتظار داشتم شور و شوقی نشان بدهد، ولی آرام از روی صندلی اش بلند شد و بعد از روبوسی، دوباره نشست و منتظر حرف زدن من شد. نگاهی به او کردم. سرش پایین بود و آرام حرف می زد. از برخوردش خیلی جا خوردم. بعد فکر کردم که شاید هنوز با من صمیمی نشده و به زمان نیاز دارد. چایش را که نوشید، خیلی آرام گفتم: «آقای معلمی، دست شما درد نکند. شعر بسیار خوبی گفته بودید. آن را پیش امام خمینی خواندم. ایشان هم راضی بودند. همان طور که استکان چایش را بر می داشت، با متانت خاصی گفت: خدا را شکر. این از لطف خداست.» در همین حین، پسرش برای ایجاد صمیمیت بیشتر پیشنهاد کرد که شب به خانه آنها بروم، ولی به هر حال، اولین برخورد و ملاقات ما سرد و خشک بود. سرودن شعر در مزرعه و خانه بعدها چند بار به مغازه محل کار آقای معلمی رفتم که از او اشعاری را که سروده بود، بگیرم، أما احساس کردم که صاحب مغازه زیاد با رفتن من به آنجا برای دیدن آقای معلمی موافق نیست. موضوع را با آقای معلمی در میان گذاشتم و متوجه شدم که او هم تمایل دارد محل ملاقات های بعدی ما جای دیگری باشد. بنابر این، منزل آقای معلمی محل قرارهای بعدی ما شد. اولین باری که برای گرفتن شعر به خانه او در خیابان مطهری شرقی در فلکه سوم کیان پارس رفتم، آقای معلمی این شعر را برای من سروده بود که بعدا از نوحه های معروف شد: غرق در خون کربلای ایران است این زمین لاله گون خوزستان است به مرور، بیشتر باهم عیاق شدیم. مدتی بعد، کار در مغازه را رها کرد و مشغول کشاورزی شد. من همراه او به زمین کشاورزی اش می رفتم. آقای معلمی یک زمین هشت هکتاری در کنار کارون داشت و در آن هندوانه، هویج ، سبزیجات، خیار و خربزه می کاشت. محصولات خوبی تولید می کرد. در آنجا با فراغ بال همین طور که بیل می زد، اشعاری را زمزمه می کرد. بعد آنها را روی کاغذ می آورد و به من می داد که بخوانم. در زمان استراحت، در مورد سوژه‌ها و ایده هایی که قابلیت تبدیل شدن به شعر و نوحه را داشتند، با من بحث می کرد. گاهی اوقات هم شب ها وقتی از زمین کشاورزی بر می گشت، به منزل او می رفتم و باهم درباره کار بعدی صحبت می کردیم. بهداروند: در مزرعه با شما چطور برخورد می کرد؟ گاهی که در مزرعه به سراغش می رفتم، ساعت ها روی یک صندلی چوبی کهنه که آنجا بود، می نشستم تا وقت استراحتش شود و بیاید باهم صحبت کنیم. یادم هست بسیاری از سربندهای نوحه ها را در زمین کشاورزی درست می کردیم که اتفاقا خیلی هم معروف شدند. •┈••✾❀🔹❀✾••┈• همراه باشید کانال حماسه جنوب http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 #وقتی_سفر_آغاز_شد مجموعه خاطرات کوتاه نوشته: رقيه كريمی ━•··‏​‏​​‏•✦❁🧿❁✦•‏​‏··•​​‏━ ۹۱ بين راه فقط می‌خنديد و شوخی ميكرد. گفتم: «اين قدر نخند، می‌برمت می‌گذارمت توی جبهه بمونی، تنهايی برمی‌گردمها.» گفت: «خدا از دهنت بشنوه؛ منم همين رو ميخوام ديگه!» °°°° با هم رفتيم. با هم جنگيديم. •┈┈• ❀💧❀ •┈┈• ۹۲ از تك تك بچه‌های كلاس خداحافظی كردنـد. بچـه‌هـا بـا حـسرت نگاه‌شان می‌كردند. °°°° اصرار فايده نداشت. قرار نبود دانش‌آموز اعزام كنند. °°°° يكی از آنها برگشت و دومی ماند و اصرار كرد. ـ آقا من دانش‌آموز نيستيم. من ترك تحصيل كردم. •┈┈• ❀💧❀ •┈┈• ۹۳ گفتم: «چرا اومدی جبهه؟ من نميگذارم اينجا بمـونی. بـرادرت تـازه شهيد شده، بايد برگردی!» گفـت: «اگـه ايـنكـارو بكنـی، روز قيامـت از تـو بـه امـام حـسين و حضرت زهرا شكايت می‌كنم.» حرفی برای گفتن نداشتم. •┈┈• ❀💧❀ •┈┈• ۹۴ كسی را جز او نداشتم كه از من مراقبت كند. آن شب مثل شب‌هـای ديگر اصرار ميكرد كه پای رضايتنامه را امضا كنم. مثل هميـشه اصـرار از او و انكار از من. °°°° پای رضايتنامه را امضا زدم. نميخواستم غصه بخورد. خنديد. °°°° ۴۰ روز بعد خبر شهادتش رسيد. تنها شده بودم. •┈┈• ❀💧❀ •┈┈• ۹۵ ناراحت و عصبانی بود. مثل هميشه مانع اعزامش شده بودند. °°°° چه التماسی ميكرد. التماس و شيرين زبانی. بالاخره مـادرش را نـرم كرد تا رضايتنامه را امضا كند. °°°° سوار اتوبوس شد. مادرش از پشت پنجره اتوبوس نگاهش ميكرد. پسر لبخند زد. مادر كمی نگران بود. http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 🍂 🔻 نقش شهید سلیمانی در ‌‌‌عملیات بیت المقدس ۱ •┈┈• ❀💧❀ •┈┈• لشکر پنج عراق که در عملیات فتح خرمشهر مقابل حاج قاسم ایستاده بود، در عملیات علیه داعش تحت فرمان او می‌جنگید. •••• سردار احمد غلامپور فرمانده قرارگاه قدس، یکی از سه قرارگاه عملیاتی آزادسازی خرمشهر و فرمانده بعدی قرارگاه کربلا در دوران دفاع مقدس، در یادداشتی ضمن استقبال از انتشار اسنادی همچون تلفنگرام فرماندهی که هفته گذشته در اختیار رسانه‌ها قرار گرفت، به تشریح برخی ویژگی‌های فرماندهی در عملیات آزادسازی خرمشهر پرداخت. مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، سال گذشته در چنین روزهایی تصویر سند تلفنگرام محسن رضایی، فرمانده وقت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در روز اول عملیات الی بیت‌المقدس (آزادسازی خرمشهر) به تمامی فرماندهان سپاه سراسر کشور را منتشر کرد. در این تلفنگرام که روز دهم اردیبهشت ۱۳۶۱ ارسال شده، فرمانده کل سپاه به همه فرماندهان مناطق ده‌گانه سپاه در سراسر کشور دستور داده تا تمام توان خود را به جبهه‌های جنوب برای فتح خرمشهر گسیل کنند. متن یادداشت سردار غلامپور به این شرح است: «مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، در اقدامی پسندیده، تصویر سند تلفنگرام فرمانده کل سپاه در روز اول عملیات الی بیت‌المقدس خطاب به فرماندهان سپاه سراسر کشور را منتشر کرد و این اقدام‌ مثبت مرکز اسناد، فرصت خوبی برای تشریح ماجرای این سند و توضیح برخی حقایق درباره آزادسازی خرمشهر و دفاع قهرمانانه ملت سرافراز ایران فراهم‌ نمود. مکتوبم را با ذکر خاطره‌ای از سردار بزرگ اسلام، شهید حاج قاسم سلیمانی آغاز می‌کنم: حاج قاسم سلیمانی قهرمان بین المللی جبهه مقاومت، فرماندهی یکی از تیپ های عملیات آزادسازی خرمشهر را عهده دار بود. مدتی قبل از شهادتش، به من گفت: «حاج احمد، یادت هست لشکر ۵ عراق در عملیات بیت المقدس، چقدر جنگید و چه فشاری روی ما آورد؟ توی خواب هم نمی‌دیدیم که روزی برسد که با عنایت خدا، فرمانده همان لشکر ۵ عراق، دو زانو مقابل ما بنشیند و کسب تکلیف کند. خدایا بزرگیت را شکر.» در این مکتوب، در پی آنم که به مناسبت سالگرد آغاز عملیات آزادسازی خرمشهر و انتشار تلفنگرام فرماندهی سپاه در روز شروع این عملیات بزرگ، فشارها و سختی های آن عملیات را بیشتر توضیح دهم تا جوانان ما بنگرند که با پشت سر گذاشتن چه سختی‌هایی، به تعظیم فرماندهان ارتش عراق در مقابل فرماندهان ایران رسیدیم. ✦━•··‏​‏​​‏•✦❁🍃❁✦•‏​‏··•​​‏━✦ همراه باشید #تاریخ_شفاهی http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 🔻 #با_نوای_کاروان ۱۰۵ حاج صادق آهنگران نوشته: دکتر بهداروند •┈••✾❀🔹❀✾••┈• گاهی چند بیتی می گفتیم و هر چه تلاش می کردیم، نمی توانستیم ادامه اش را بگوییم. مجبور بودیم هر طوری شده آن را کامل کنیم. معلمی همان طور که بیل میزد، زمزمه می کرد و یک دفعه با آن لهجه شیرینش می گفت: «اومد، اومد، بنویس.» نوحه های زیادی در آن زمین کشاورزی تهیه کردیم و من در جبهه ها و سراسر ایران آنها را خواندم. هیچ کس نمی دانست این نوحه ها چگونه تهیه و سروده شده اند. یکی از آنها این نوحه بود هنوز از کربلایت به گوش آید صدایت حسین جانها فدایت سپهدار کربلا، نگهبان خیمه ها رسان آبی ز احسان سوی گلزار زهرا (کلیپ در ادامه) اولین بار، این سبک نوحه را در همان زمین کشاورزی برای حضرت قمر بنی هاشم (ع) سرود که خیلی هم پر معنا و قوی بود. سربند نوحه را آماده کرد و بعد مشغول بیل زنی شد. من مدام با او تمرین می کردم که بیت های بعدی را هم بگوید. تا عصر، تقریبا همه ابیات نوحه را کامل کرد. آن نوحه را تلویزیون تا مدت ها به عنوان تیتراژ برنامه روایت فتح پخش می کرد. مردم آن را حفظ شده بودند. به خانه اش هم می رفتید؟ گاهی که در زمین کشاورزی خسته می شدیم یا روز تمام می شد، برای ادامه کار همراه او به منزلش می رفتم و در آنجا شعرها را تکمیل می کردیم. به خانه که می رسیدیم، به ترتیب، اول نمازش را می خواند، غذا می خورد و کمی استراحت می کرد. بعد قلمش را بر می داشت و شروع به نوشتن می کرد. بعضی وقت ها این قدر غرق در کار می شدیم که یک دفعه می دیدیم ساعت مثلا ۱۲ شب شده. گاهی شب ها که پیش او می رفتم، چون از صبح روی زمین مشغول کار بود، خیلی خسته بود و حوصله شعر گفتن نداشت. در چنین مواقعی مجبور بودم با شگردی او را وادار به کار کنم؛ مثلا می گفتم: «آقای معلمی، این شعری که دیروز گفتی، برای آقا محسن خواندم. گفت: "عجب شعری است! شاعرش کیست؟" من هم گفتم آقای معلمی.» یا می گفتم: «آقای شمخانی گفت که واقعا شعر قوی و مهیجی است. دستش درد نکند.» با این تعریف و تمجیدها یخ او آب می شد و لبخندی می زد. به محض اینکه می خندید، من استارت شعر جدید را می زدم و ساعت ۲ شب، کار را تمام می کردیم. قلق او دستم بود و خوب می دانستم چطور او را وارد کار کنم که ناراحت نشود. او وقتی می شنید فرماندهان، رزمنده ها و مردم شعرهایش را دوست دارند، تشویق می شد و با وجود خستگی، پای کار می آمد و با همه خستگی اش شعر می گفت. عجیب بود. وقتی به وجد می آمد و دست به قلم می برد و سیگارش را روشن می کرد، می دانستم آن شعر را همان شب تمام می کند. خدا را شکر بعدها کلا سیگار را ترک کرد، چون خیلی اذیت شده بود. بعضی وقت ها کار تا نیمه شب طول می کشید. می دانستم اگر به منزلمان بروم، ممکن است معلمی براثر خستگی کار را رها کند. لذا همانجا دراز می کشیدم. گاهی خوابم می برد و او ساعت ۴ صبح بیدارم می کرد و می گفت: «حاج صادق، بیدار شو. وقت نماز است. نوحه هم کامل شد. بلافاصله وضو می گرفتم و نمازم را می خواندم. بعد چند بار نوحه را با او تمرین می کردم و شاد و خوشحال به منزل می رفتم. این کار همیشگی من بود و چاره دیگری هم نداشتم. گاهی که صبح بیدارم می کرد، می گفتم: «حاجی، نوحه تمام شد؟» با کمی اخم می گفت: «نشد. راه نداد.» خواب آقای معلمی خیلی کم بود و اصلا مثل من نمی خوابید. در چند سفری که همراهم به مکه آمد، خیلی کم می خوابید. در ماشین که اصلا‌ نمی خوابید و گاهی از اینکه می‌دید دیگران خواب هستند، عصبانی می شد. هر روز صبح باوجوداینکه گاهی تا صبح بیدار بود، رأس ساعت ۶ به زمین کشاورزی اش می رفت. سرحال و قبراق، بیل به دست می گرفت و کار می کرد. در طول هشت سال دفاع مقدس و بعد از آن تا ارتحال امام، این برنامه همیشگی من بود که مزاحم او می شدم. او هم سخاوتمندانه کار را جلو می برد و هیچ شکایت و گلایه ای نمی کرد. •┈••✾❀🔹❀✾••┈• همراه باشید کانال حماسه جنوب http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 نواهای ماندگار حاج صادق آهنگران تیتراژ خاطره انگیز روایت فتح هنوز از کربلایت .. #کلیپ http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 🔻 #با_نوای_کاروان ۱۰۶ حاج صادق آهنگران نوشته: دکتر بهداروند •┈••✾❀🔹❀✾••┈• بهداروند: چرا سراغ شاعران دیگر نمی رفتید؟ آن موقع هیچ کس مثل آقای معلمی پای کار نمی آمد. گاهی سراغ شعرای معروف می رفتم؛ مثلا با یکی از آنها تماس گرفتم و درخواست شعر و نوحه کردم. گفت: «حالا ببینم چه می شود. اگر عنایتی شد، به شما خبر می دهم.» چند روز بعد که دیدم خبری نشد و دوباره تماس گرفتم، گفت که حتی یک بیت هم نگفته. آنجا بود که قدر و منزلت آقای معلمی را فهمیدم. او خیلی برای جنگ، نظام و رزمنده ها ایثار می کرد و ادعایی هم نداشت. فرزندان آقای معلمی هم در برخی از عملیات ها شرکت کردند. یکی از افتخارات او تربیت چنین فرزندانی است. بسیاری از مواقع که برای اجرای برنامه به جبهه می رفتم، او هم می آمد. اصلا ترس و واهمه ای نداشت. پابه پای من می آمد و خسته هم نمی شد. او با اکثر مسئولان تبلیغات جبهه و جنگ مثل آقای رجایی، آسودی، مزینانی و افراد دیگر ارتباط تنگاتنگ داشت. آنها هم خیلی او را دوست داشتند و به او احترام می گذاشتند. در برخی از شب های عملیات، همراه من به قرارگاه مرکزی خاتم الانبیا(ص) می آمد و در برنامه ای که برای یگان های آماده حرکت اجرا می کردم، سینه زنی می کرد. او با جبهه و جنگ عجین شده بود و خیلی به رزمنده ها علاقه داشت. بهداروند: بابت سرودن اشعار از شما یا تبلیغات جنگ یا سپاه پولی هم می گرفت؟ نه. آقای معلمی اصلا توقع مادی برای سرودن شعرها نداشت. هیچ وقت از پول و مسائل مادی حرفی نمی زد و اخلاص داشت. دخترش تعریف می کرد: «پدرم در طول زندگی اش به مسائل مادی توجه نداشت و همیشه تکیه گاهش به خداوند بود. البته زحمت زیادی برای کسب روزی حلال می کشید، اما از موقعیتش به خصوص بعد از انقلاب، برای به دست آوردن پول استفاده نمی کرد. حتی از پذیرفتن پول برای سرودن شعر هم به شدت امتناع می کرد، طوری که وقتی در اوایل جنگ، از بیت امام برایش مبالغی پول همراه با تقدیر نامه ارسال شد، تقدیرنامه را پذیرفت، اما پول را پس فرستاد. وقتی به او گفتیم که چرا در این اوضاع بحرانی چنین کاری کردی؟ گفت که نمی خواهم اجرم در پیشگاه خداوند و سیدالشهدا(ع) ضایع شود. من تا به حال برای پول شعر گفته ام که این بار دومش باشد؟!» گاهی برخی شعرای معروف که از تهران می آمدند به دیدن او می رفتند و می گفتند: «چرا برای سروده هایت پول نمی گیری؟» آقای معلمی از حرف آنها آزرده خاطر می شد و جوابشان را می داد. شعر برای او منبع درآمد نبود، بلکه تأمین کننده نیاز روحی و معنوی اش بود. بهداروند: ایده نوحه هایتان از خودتان بود یا از آقای معلمی؟ بیشتر، من ایده و افکارم را به آقای معلمی منتقل می کردم و او با هنر شاعری اش به آنها‌ جان می داد. من معمولا با تمرکز روی سخنرانی های حضرت امام یا فرماندهان جنگ، کلیدواژه هایی از سخنان آنها انتخاب و یادداشت می کردم و با آقای معلمی در میان می گذاشتم؛ مثلا امام بعد از رفتن نیروهایمان به لبنان بعد از عملیات بیت المقدس گفتند: برگردید. این توطئه دشمن است. راه قدس از کربلا می گذرد. ما می خواهیم قدس را نجات بدهیم، لكن بدون نجات کشور عراق از این حزب منحوس نمی توانیم این کار را انجام بدهیم.» من بعد از شنیدن سخن امام، بلافاصله به سراغ آقای معلمی رفتم و گفتم: «امروز امام این جمله را گفتند. می تواند باب شکل گیری یک نوحه باشد.» او کمی فکر کرد و گفت: حاج صادق، فردا بیا.» فردای آن روز که سراغش رفتم، گفت: «این نوحه را آماده کردم. ببین چطور است؟» سربند نوحه این بود: بهر آزادی قدس از کربلا باید گذشت، از کنار مرقد آن سر جدا باید گذشت تا مدت ها تلویزیون این نوحه را قبل از اخبار سراسری پخش می کرد. شعر «با نوای کاروان بار ببندید همرهان / این قافله عزم کرب و بلا دارد» را هم بعد از عملیات والفجر مقدماتی سرود که خیلی اثر گذار بود، چون آن عملیات، عملیات موفقی نبود و ما به اهدافمان نرسیده بودیم. البته ایده این شعر، از سخنرانی آقا محسن در پادگان کرخه که مقر لشکر ۷ ولی عصر بود، به ذهنم رسید. آقا محسن آن روز با شور و احساس گفت: «برادران، ناراحت پیروز نشدن نباشید. شما طالب کربلایید و کربلا رفتن سختی و رنج دارد. تحمل کنید و صبر داشته باشید.» یک بار هم که اعزام سپاهیان حضرت محمد(ص) پیش آمد، ما باید روی سوژه سپاه محمد (ص) مانور می دادیم و شعری بر همان اساس تهیه می کردیم. آن موقع هم آقای معلمی مثل همیشه زحمت کشید و شعری آماده کرد که خیلی معروف و کارساز شد. اشعار و نوحه هایمان معمولا یا با بهره گیری از سخنرانی امام، فرماندهان و مسئولان رده اول مملکت یا براساس عملیات ها و متناسب با آنها سروده می شد که به قول معروف، خیلی هم گل می کرد و اثر داشت. بعضی وقت ها اگر فرمانده‌ای شهید می شد، آقای معلمی متناسب با شخصیت او نوحه ای می سرود و من در مراسم تشییع یا بزرگداشت آن

شهید بزرگوار می خواندم. •┈••✾❀🔹❀✾••┈• همراه باشید کانال حماسه جنوب http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 " ترکش منتظر " در منطقه طلاییه مستقر بودیم . خورشید طلایی🌞 داشت خودش را پشت دشت و نیزارها پنهان می کرد. دلم بد جور هوای بچه ها را کرده بود. تعدادی از آنها در عملیات به شهادت رسیده بودند و بیشتر آنها مجروح و زخمی در بیمارستانها بستری 🤕 از قدیمی ها من مانده بودم و چندتا از بچه های مسجد. دستم را به طرف آسمان گرفتم و با دلی شکسته گفتم : "خدای بزرگ ! 🤲 از من چه گناهی سر زده که دو سه ساله توی جبهه هستم ولی تا حالا یه آخ هم نگفتم و هیچ خبری نشده است " 😭 هنوز حرفم تمام نشده، ترکشی سرگردان به مچ دستم اصابت کرد 😳 و برای مدتی مرا کنار بچه های زخمی همنشین کرد.😂 احمد ترکی #طنز_جبهه http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 #وقتی_سفر_آغاز_شد مجموعه خاطرات کوتاه نوشته: رقيه كريمی ━•··‏​‏​​‏•✦❁🧿❁✦•‏​‏··•​​‏━ ۹۶ نامه‌اش را باز كردم. همان حرفهای سابق. ـ داداش منم می‌خوام بيام جبهه! دوباره جواب نامه را نوشتم: «صبر كن من بيام مرخصی، بعداً بيا.» °°°° بــه روســتا رســيدم. در زدم. هنــوز پــشت در بــودم كــه دوســتانش كتابهايش را آوردند. همان روز از مدرسه اعزام شده بود. •┈┈• ❀💧❀ •┈┈• ۹۷ تا محل اعزام بدرقه‌اش كردم. وقتی به ده برگـشتم، همـه اهـل خانـه گريه می‌كردند. با تعجب نگاه‌شان كردم. ـ چی شده؟ چرا گريه می‌كنيد؟ ـ محسن گفت اين‌بـار كـه بـره حتمـاً شـهيد مـی‌شـه! گفـت پـيش مادربزرگ دفنم كنيد! •┈┈• ❀💧❀ •┈┈• ۹۸ هزار بار اصرار كرد. هر بار به يك شكل او را از سر باز می‌كردم. گفتم: «بدون اجازه برادرت نمی‌شه!» فردا صبح با برادرش آمد. چاره‌ای نبود. گفتم: «ساعت ۱۰ بيا.» اعزام ساعت ۹ صبح بود. می‌خواستم جا بماند. °°°° با صدای بلند گريه می‌كرد. ـ من از شما انتظار نداشتم. شما می‌خواستيد بدون من بريد. اتوبوسها در حال حركت بودند. به زحمت خودش را رساند. برادرش با خنده گفت: ـ نه من، نه شما، نه پدرش؛ هيچكس نمی‌تونه مانع اون بشه. •┈┈• ❀💧❀ •┈┈• ۹۹ بار سوم بود كه می‌خواست به جبهه برود. ـ پسرم! تو دو بار جبهه رفتی، پس درس و مشقت چی؟ پس پـدر و مادرت چی؟ ـ مگه بچه‌های ديگه پدر و مادر ندارند؟ مگه درس و مشق ندارند؟ دو روز غذا نخورد. با كسی هم حرف نمی‌زد. روز اعزام خـانوادهاش مانع اعزام او شدند. °°°° با نيروی بعد اعزام شد. خانواده‌اش یی خبر بودن. •┈┈• ❀💧❀ •┈┈• ۱۰۰ هوا گرم بود و پايان دوره آموزشی. پياده بـه سـمت پادگـان آمـديم. آيت‌االله خامنه‌ای، محسن رضايی و صيادشيرازی برای ما سخنرانی كردند. °°°° كم سن و سال بودم؛ صياد شيرازی دستی به پشت من زد و گفت: «آفرين سرباز امام زمان!»😍 http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 🔻 نقش شهید سلیمانی در ‌‌‌عملیات بیت المقدس ۲ ✦━•··‏​‏​​‏•✦❁🍃❁✦•‏​‏··•​​‏━✦ ابلاغیه فرمانده سپاه در روز آغاز عملیات (۱۰‌ اردیبهشت ۱۳۶۱) یعنی ۲۳ روز قبل از آزادی خرمشهر صادر شد و دلیل آن نابرابری شدید امکانات انسانی و تجهیرات ما در مقایسه با عراق در جبهه خرمشهر بود که آقامحسن تلاش می‌کرد همان حداقل امکانات موجود را به نحو حسن بازیابی، سازماندهی و بکارگیری کند و با ایجاد یک تحول، همه ظرفیت‌ها را به سوی هدف در اجرای این راهبرد، عملیات بیت المقدس باهدف آزادسازی مناطق اشغالی (به ویژه در جنوب) طراحی و اجرا شد که از نقطه نظر نقش فرماندهی، بالخصوص فرماندهی محسن رضایی شایسته بررسی است؛ ۱- انتخاب منطقه عملیات: در طراحی این عملیات، با توجه به نحوه آرایش دشمن، انتخاب منطقه شرق کارون به عنوان محل اصلی عملیات، نشان دهنده نبوغ و خلاقیت فرماندهی بود، زیرا دشمن به دلیل داشتن تفکر کلاسیک، هرگز حمله ما از محور شرق کارون را احتمال نمی‌داد. نکته دیگر درباره انتخاب محل عملیات، اصرار فرماندهی در عبور از کارون و رسیدن به جاده اهواز - خرمشهر در یک مرحله بود. دلیل اصلی این اصرار، بسته شدن عقبه دشمن و مهمتر از آن رسیدن به نقطه ای بود که آقامحسن از آن به عنوان قلب منطقه یاد می‌کرد. فرمانده سپاه معتقد بود با رسیدن به این نقطه، دشمن در ادامه عملیات، دچار تردید خواهد شد که یا خطر محاصره دو لشکر خود را بپذیرد و یا عقب نشینی کند، که این‌ پیش بینی محقق شد. ۲- استفاده صحیح از عنصر زمان: به یاد دارم بعد از عملیات فتح المبین، آقامحسن به فرماندهان تاکید کرد، برادران، ما در حال مسابقه سرعت با دشمن هستیم و اگر در پای کار آمدن برای انجام عملیات بعدی، سرعت عمل نداشته باشیم دشمن، راه ما را خواهد بست. لذا با وجود اینکه هنوز خستگی عملیات فتح‌المبین از تن فرماندهان خارج نشده بود، آقا محسن اصرار داشت که برای عملیات بعدی یعنی بیت‌المقدس آماده شوند؛ فاصله این دو عملیات، بسیار کم‌ و حدود یک ماه بود. ✦━•··‏​‏​​‏•✦❁🍃❁✦•‏​‏··•​​‏━✦ همراه باشید #تاریخ_شفاهی http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 🔻 #با_نوای_کاروان ۱۰۷ حاج صادق آهنگران نوشته: دکتر بهداروند •┈••✾❀🔹❀✾••┈• معلمی صاف، زلال بهداروند: آقای معلمی چه ویژگی های شخصیتی ای داشت؟ خداوند به این مرد توان هنری ارزشمندی داده بود. او این توان را امانتی از جانب خداوند می دانست و می کوشید از طریق آن دینش را به رزمندگان و جنگ ادا کند. نفس او حق بود. من یقین دارم اجر او بیشتر از من بود. اگر من با او آشنا نمی شدم، آن شور و نوایی که در دوره دفاع مقدس به واسطه صدای حقیر و دیگر دوستان مداح ایجاد شد، به وجود نمی آمد. به نظرم، ثواب او که در پشت پرده، خالصانه شعرها و نوحه ها را می سرود، از من که جلوی دوربین و مردم آنها را می خواندم، بیشتر بود. آقای معلمی ویژگی های معنوی خاصی داشت. در منزل خودش شب بیست و هفتم ماه رمضان، مراسم احیا می گرفت. من و دوستان دعای جوشن کبیر را می خواندیم. او هم گاهی برای کمک به ما می خواند. بدون کتاب و از حفظ می خواند. معلوم بود کل دعای جوشن کبیر را حفظ است و نیازی به کتاب ندارد. اگر کسی اعراب دعا را اشتباه می خواند، با صدای بلند اعتراض می کرد که درست بخوان. این غلط است. گاهی که من دعای ابوحمزه ثمالی را می خواندم، می دیدم او باز هم از حفظ می خواند. این موضوع برای من خیلی جالب بود. معلوم بود در ادعیه خوانی شب های احیا سابقه دارد. وقتی نوحه می خواند، می دیدم که اشک در چشم هایش جمع می شود و بغض می کند. بعضی وقت ها هم گریه می کرد و می نوشت. من بارها این صحنه ها را هنگام کار با او دیدم. گاهی صبح ها که برای گرفتن نوحه سراغش می رفتم، می گفت: «دیشب برای نوشتن این نوحه خیلی گریه کردم. نمی دانستم گریه کنم یا بنویسم.» فرزندش در مورد حال خوش او موقع سرودن شعر و نوحه می گفت: «هر زمان پدرم در رثای امام حسین (ع) و یارانش شعر می گفت، اشک از چشمانش سرازیر می شد.» سکوت و آرامش را دوست داشت. بیشتر در شب و در تنهایی شعر می گفت. شب زنده داری از زمان جنگ برایش عادت شد و تا آخرین روزهای عمر باعزتش این عادت را ترک نکرد. روزها چند ساعت می خوابید، اما شبها همیشه بیدار بود. جنگ که تمام شد، شعرهایش را تنظیم و تدوین و منتشر کرد. این کار موجب شد که کم کم سوی چشم هایش را از دست بدهد. با وجود این، از شعر گفتن دست نکشید و عجیب آنکه در آخرین سال زندگی اش، در رثای امام حسین (ع) شانزده نوحه سرود که فقط چند تا از آنها خوانده شده، نمی خواست مشتاقانی که هر سال از یک ماه قبل از محرم به در خانه اش می آمدند، دستشان خالی بماند. مهم ترین صفات او صافی، زلالی و صداقت بود که در کلام و رفتارش به خوبی دیده می شد. او دل صافی داشت و بسیار با اخلاص بود. بین دوستان مشهور بود که از هیچ کس برای یک لحظه هم کینه ای به دل نمی گرفت. اگر کسی او را ناراحت می کرد و ده دقیقه بعد پیش او می آمد، به قدری با او شوخی می کرد که انگار نه انگار او همان کسی است که اذیتش کرده. خیلی زود ناراحتی از دوستان را فراموش می کرد. •┈••✾❀🔹❀✾••┈• همراه باشید کانال حماسه جنوب http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂