احمد کاظمی را در جنگ بیشتر به اسم می‌شناختم ولی احساس عجیبی به او داشتم. البته احساس من با عقل امتزاجی داشت که خود حکایت دیگری دارد. اسم او را چندبار در قرارگاه و از زبان فرماندهان می‌شنیدم. دوست داشتم روزی ببینمش ولی نشد. عاقبت روزها، ماه‌ها و عملیات‌ها سپری شدند و جنگ با پذیرش جام زهر به پایان رسید ولی خبری نشد. با فرماندهان زیادی حشرونشر داشتم. چشم من از احمد کاظمی محروم بود؛ علی‌رغم این که احمدهای زیادی را می‌شناختم. احمد را به نام فرمانده لشکر نجف اشرف وفرماندهی نیروی هوایی و زمینی و اصلاً او را به‌عنوان فرمانده نمی‌شناختم؛ چون فرماندهی شأنی برای او نبود، بلکه این او بود که به فرماندهی شأن می‌داد. احمد قهرمان ملی نظام جمهوری اسلامی بود که اختصاصی به مجموعه سپاه پاسداران نداشت. •••• #پرواز_آخر #گزیده_کتاب http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 سردار، هر ماه ۱۰ هزار تومان به شخصی كه عليل بود و روی ويلچر  می نشست می داد . در ماه آخر كه به سراغش رفته بود ، بيست هزار تومان به او داده و گفته بود : شايد ماه ديگر نباشم . اين قضيه را بعد از شهادتش شنيدم و آن مرد برای هر كس تعريف می كرد .   (شهيد جواد حاجی خداکرم) http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 🔻 یازده / ۹ خاطرات پروفسور احمد چلداوی ┄┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅┄ چهل شاهد عملیات فتح المبین اواخر اسفند ماه زمزمه عملیات جدیدی به گوش می رسید. نمی خواستم این عملیات را هم مثل عملیات قبلی از دست بدهم، چون نزدیک تعطیلات عید بود به پدرم گفتم:"می‌خوام با مدرسه برم اردو!" مادر رو به پدرم گفت: «نذار بره دروغ میگه می‌خواد بره جبهه». پدرم مشکوک شد اما به روی خودش نیاورد و گفت: «احمد دروغ نمیگه» و بالاخره مادرم را راضی کرد از اینکه مجبور شده بودم به پدرم دروغ بگویم ناراحت بودم. خودم را به بسیج اهواز در بیست و چهار متری رساندم. برای اولین بار یک گردان مستقل از بچه های اهواز به نام "گردان نور" تشکیل شده بود. آن موقع اهوازیها تیپ مستقلی نداشتند و به همین خاطر به تیپ ۱۷ علی ابن ابیطالب علیه السلام قم مأمور شده بودند. می‌خواستم به بچه های گردان نور بپیوندم ولی چون آنها در منطقه مستقر شده بودند نتوانستم به گردان بروم. اعزام انفرادی صد جور ادا اطوار داشت. شرایط سنی و رضایت نامه می‌خواست. اگر بر می‌گشتم خانه که رضایت نامه بگیرم دستم رو می‌شد و همه چیز از دست می رفت. شنیده بودم یک گروه از تهران برای ثبت مستند تاریخ جنگ آمده اند و نیاز به نیروی فیلم بردار دارند. رفتم سراغ آنها و خوشبختانه مسئله بدون رضایت نامه حل شد. با گذراندن یک دوره کوتاه فیلم برداری با دوربین های کانن ۸۱۴ و ۱۰۱۴ ناخواسته شدم کمک فیلم بردار صحنه های جنگ! این بود که کوله ای پر از فیلم‌های سه دقیقه ای کداک و آگفا در اختیارم گذاشتند و در عملیات فتح المبین به عنوان کمک فیلم بردار گروه معروف "چهل شاهد" به منطقه اعزام شدم. توی منطقه ۲۰ تیم دو نفره فیلم برداری تقسیم شدیم و هر تیم را به بخشی از منطقه عملیاتی اعزام کردند. خدا خدا می‌کردم قسمت ما تیپ ۱۷ علی ابن ابیطالب علیه السلام، محل استقرار گردان نور باشد اما نشد. ما را به منطقه عملیاتی تیپ نجف اشرف اصفهان اعزام کردند. به محض رسیدن توی چادر تبلیغات تیپ مستقر شدیم. خیلی دوست داشتم اسلحه ای پیدا کنم و بروم قاطی بچه ها تا بتوانم بجنگم اما وقتی نظم تیپ را دیدم متوجه شدم بدون جایگاه تعریف شده ورود به صحنه جنگ کاری خلاف نظم و قانون جبهه است. لذا به داشتن یک اسلحه برای محافظت از خودم اکتفا کردم. منطقه ای که ما به آن جا مأمور شده بودیم رقابیه نام داشت. منطقه ای با تپه های رملی که فاصله زیادی با دشمن داشت. اما تبادل آتش - خصوصاً کاتیوشا و خمسه خمسه - آن قدر زیاد بود که مرتب تلفات می دادیم. چند شب قبل از عملیات فتح المبین دشمن تک سنگینی در اکثر مناطق عملیاتی کرده بود که باعث شد میدانهای مین برای عملیات باز شوند. آن شب و شب عملیات را در منطقه بودیم. دیدن شهدا و زخمی هایی که به عقب می بردند دوباره حالم را بد می‌کرد. باز هم خودم را جای زخمی ها فرض می کردم و سعی می‌کردم خودم را برای هر پیش آمدی آماده کنم. آنجا یک رزمنده معروف ترک زبان به نام صمد را دیدیم که به خاطر مصاحبه های شیرینش با صدا و سیما معروف شده بود. از او فیلم گرفتیم و مصاحبه کردیم. صمد با لهجه شیرین و آب و تاب بخصوصی وقایع جنگ را تعریف می‌کرد و همین باعث معروف شدن و محبوبیتش شده بود. روزهای بعد به دلیل احتمال تک، دشمن از قسمت دیگری به منطقه رقابیه اعزام شدیم در همان منطقه از رادیو، پیام امام خمینی قدس سره الشريف به مناسبت این عملیات بزرگ پخش شد. ایشان فرمودند: من بر دست و بازوان شما رزمندگان بوسه می زنم و بر این بوسه افتخار می‌کنم... اشک در چشمان رزمندگان حلقه زده بود و همه متأثر از این پیام شده بودند. در یکی از صحنه های نبرد با رزمنده ی کم سن و سالی مصاحبه کردیم که می گفتند با دست خالی چند عراقی را اسیر کرده بود. حاصل کارگروه چهل نفره ما فیلم چهل شاهد بود که هنوز هم خیلی از فیلم های تولیدی این گروه اکران عمومی نشده است. در این عملیات تعدادی از فیلم بردارها به خیل شهدا پیوستند. از بچه های مسجد جواد الائمه علیه السلام هم در این عملیات پنج نفر شهید شدند که جسد مطهرشان مدتی در بیابان ماند و بعد چند روز بازگردانده شد. •┈••✾○✾••┈• ادامه دارد #یازده لینک عضویت کانال حماسه جنوب/ ایتا http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 یادش بخیر روزهای اعزام همان موقع‌هایی که فکر و ذکرمان می‌شد رسیدن به خط مقدم. خطی که حسابی بوی خدا می داد و شهادت. باید با شکوه و جلال خاصی می‌رفتیم. اون ساعات انگار روی دور تند می‌افتادیم و تند و تند بار و بندیل جمع می کردیم و با سر وصدا و شور و شوق بخط می‌شدیم. چشمها دو دو می زد تا کمپرسی‌ها کی برسند و ما را بار کنند ببرند... و خالی کنند همانجایی که ماه‌ها انتظارش را می کشیدیم. با چهره‌های خسته و خاک گرفته که همان شکوه و جلال‌مان بود، پیاده می‌شدیم و هوایی تازه می کردیم و سجده شکری ... #کلیپ #نماهنگ #مستند #یادش_بخیر http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 🔻 کربلای ۴) 5⃣ 🔅 محتوای جلسات فرماندهی عملیات ┄┅┅❀💠❀┅┅┄ ● عملیات کربلای ۴ آغاز می‌شود حالا موعد اجرای عملیات کربلای ۴ است. ساعت ۱۰:۳۰ شب سوم دی‌ماه در قرارگاه خاتم الانبیاء ،علی شمخانی رمز عملیات را اعلام می‌کند: ● سوم دی‌ماه سال ۱۳۶۵ موعد اجرای عملیات کربلای ۴ نوار ۲۰۸۸۸ علی شمخانی: بسم ‌الله الرحمن الرحیم، یا محمد، یا محمد، یا محمد (رمز عملیات) تمرکز بر ارتباط تلفنی در همان آغاز عملیات کربلای ۴ یک ساعت قبل از شروع عملیات غواصان لشکر ۱۴ امام حسین (ع) درگیر شدند. به دلیل امکان شنود احتمالی و موقعیت بکلی سری قرارگاه، تمام ارتباطات با تلفن بوده است. هنوز زمانی  از آغاز عملیات نگذشته  است که علی شمخانی فرمانده سپاه از پیش‌روی گروه‌ها در محورهای عملیات گزارش می‌دهد: بچه‌های حسین (خرازی) رفتند. ام‌الرصاص هم بچه‌های قاسم (سلیمانی) رفتند. بچه‌های باقر( قالیباف) وارد بوارین (جزیره) شدند. بچه‌های (تیپ بدر) هم وارد شدند. شما هم (عزیز جعفری) آماده باشید که این قایق‌ها در اروند بروند. اسدی (لشکر ۳۳) سریع برسد. (خطاب به جمع) اولین شناور اسدی به ساحل رسید. قرارگاه نجف نیم ساعت بعد از شروع عملیات وارد دژ شلمچه می‌شود. ساعت ۱۱ شب خبر مهمی می‌رسد. قرارگاه نجف در تعجب همه، وارد دژ شلمچه شده است. سریع از سوی فرماندهان دستور تخریب و پاکسازی صادر می‌شود: رحیم صفوی: روی دژ تاکید بکنید که روی دژ درست جلو بروند. محسن رضایی: الان تا جذر (کاهش ارتفاع آب) نشده، امین شریعتی (لشکر ۳۱ عاشورا) برود روی هدف. قاسم سلیمانی (لشکر ۴۱) هم همین طور زودتر با قایق برود. الو (عزیز جعفری) این هفت تا هشت ساعت وقت خوبی است. عجله کنید. إن‌شاءالله حداکثر استفاده بشود. در همان ابتدا یکی از گردان‌ها آسیب می‌بیند  اما در این میان خبری  دیگر می‌رسد، محمد باقری مسؤول اطلاعات و عملیات قرارگاه، گزارشی از واحد شنود می‌دهد: تیپ ۱۰۴ که اینجا (ام‌الرصاص) هستم. در جنگ قبلی (والفجر ۸) هم اینجا بوده، حدود ۵۰ درصد آسیب دیده، بیسیم‌چی‌اش گریه کرده، پشت بیسیم می‌گفته به ما حمله شده و ما داریم می‌آییم عقب (نشینی).  • هدف قرار دادن مقر نیروی دریایی عراق در ساعت ۱۱ شب در قرارگاه خاتم‌الانبیاء فرماندهان در حال رفت وآمد هستند و گزارش گرفتن از نیروها سرعت بیشتری گرفته است، حسین علایی فرمانده نیروی دریایی سپاه، اسکله البکر و ام‌القصر را با موشک کرم ابریشم مورد اصابت قرار می‌دهد و فرماندهان با صدای بلند صلوات می‌فرستند: داوود رنجبر (راوی مرکز اسناد سپاه): الان ساعت ۲۳:۰۵ است.  علی شمخانی: علایی هم اولین موشک را زد به (اسکله البکر) محسن رضایی: باریکلا، آفرین (خطاب به حسین علایی). موشک دوم را هم به ام‌القصر (مقر نیروی دریایی عراق) زد. همچنان فرماندهان از سرعت پیشروی رضایت دارند. تا اینجای کار جز محور قرارگاه قدس، سه قرارگاه دیگر موفق عمل کردند و فرماندهان از سرعت پیشروی رضایت دارند. گزارش فعالیت نیروهای ایرانی و واحد شنود از دشمن ارائه می‌شود: •رحیم صفوی خطاب به عزیز جعفری(قرارگاه قدس): همه وضعشون خوبه، فقط شما گیر کردی؟ رحیم صفوی: عزیز جعفری (قرارگاه قدس) یک گردان  و یک گروهانش رفته دارد ۲ گردان دیگرش را می‌فرستد که از پشت بیاید برای (ام الرصاص). از این قالیباف (لشکر ۵ نصر) سه گردان رفته جاده (بصره) اول را تمام کرده دارد می‌رود در عمق (نفوذ و پیشروی به سمت ابوخصیب) محمد باقری: برادر محسن، ساعت ۱۱:۳۰ به توپخانه دشمن دستور دادند دهانه کارون را ببندند. (تیپ) ۱۱۱ اعلام کرده ایرانی‌ها رسیدن به زرهی(شکست و نفوذ به خط). زرهی هم که پشت خط دوم بود دیگر(منظور عمق ۵ کیلومتری) رنجبر (راوی مرکز اسناد سپاه): ساعت ۱۱:۴۵ تا ۱۱:۵۰ صحبت‌های برادر باقری (اطلاعات) پیشروی برخی گردان‌ها به مشکل می‌خورد. حسین خرازی مستقیماً‌ روی خط قرارگاه خاتم می‌آید. در محور او پیشروی به مشکل خورده است و این مورد را به گوش محسن رضایی می‌رساند، اما خبرها حکایت از گیر کردن نیروهای دیگر  دارد، چون آتش حملات عراق زیاد شده است.. ┄┅┅❀❀┅┅┄ پیگیر باشید #تاریخ_شفاهی کانال حماسه جنوب http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

ندیدم آینه ای ، چون لباس خاکی ها همان قبیله که بودند ، غرق پاکی ها به‌عشق‌ زنده شدن«عند ربهم»بودن شده‌ست حاصل‌آنان ز‌سینه چاکی‌ها دلیل‌غربتشان اهل‌خاک بودن ماست نه بی‌ مزار شدن ها، نه بی پلاکی ها به آسمان که رسیدند رو به‌ ما گفتند زمین چقدر حقیر ست آی خاکی ها #شرافت http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

بدجوری ترسیده بودم. پاهایم سست شده بود. بدنم را سرمای عجیبی گرفته بود. در عین حال غرورم اجازه نمی‌داد کسی متوجه حالات روحی‌ام بشود. نمی‌دانستم چه کار کنم تا بتوانم هم اوضاع و احوال خرابم را پنهان کنم و هم روحیه‌‌ام را حفظ کنم. یک آن به یاد آیة‌الکرسی افتادم. آیة‌‌الکرسی جلد شده‌ی کوچک را که در اردوگاه کارون از «مصطفی خرسندی» پس از خواندن عقد اخوت با او به یادگار گرفته بودم، از جیبم درآوردم و در انعکاس نور منورها شروع کردم به خواندن. شاید تا آن لحظه هیچ‌گاه خود را آن‌قدر محتاجش ندیده بودم. قبل از آن اصلا اهل این چیزها نبودم، ولی از وقتی وارد شلمچه شدم، آیة‌الکرسی و کلی ادعیه‌ی قرآنی را از حفظ شدم. •••• #از_معراج_برگشتگان #گزیده_کتاب http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 🔻 یازده / ۱۰ خاطرات پروفسور احمد چلداوی ┄┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅┄ بالأخره مأموریت گروه چهل شاهد تمام شد و به اهواز برگشتم. می دانستم همه چیز رو شده و خانواده ام از جبهه رفتنم باخبر شده‌اند. وقتی وارد خانه شدم دست پدرم را بوسیدم. پدر آن لحظه به روی خودش نیاورد ولی بعدها یک بار با مهربانی گفت: «احمد! تو که می‌خواستی بری جبهه بهتر بود راستش رو می‌گفتی! فروردین سال ۶۱ قرار شد گروه چهل شاهد به دیدار حضرت امام خمینی قدس سره الشريف مشرف شوند. از این بهتر نمی شد، خیلی خوشحال بودیم. رفتم پیش خانواده و گفتم قراره بریم تهران دیدار حضرت امام» گفتند: «دروغ می‌گی، بازم میخوای گفته بری جبهه! هر چه قسم خوردم باور نکردند. با دروغی که برای رفتن به جبهه گفته بودم حکم چوپان دروغگو را برایشان داشتم. گفتم یکی بیاد ببینه که من سوار قطار می‌شم. ولی فایده ای نداشت و آنها قبول نکردند خلاصه بی اجازه آنها آمدم ایستگاه قطار. بچه ها سوار شده بودند و قطار داشت راه می افتاد. من هنوز سوار نشده بودم یک لحظه پشت سرم را نگاه کردم مغزم سوت کشید. پدر بزرگم با آن سن و سالش با لباس عربی آمده بود راه آهن. او پایش را کرده بود توی یک کفش که منم می‌خوام با تو بیام «تهران» فرصت بحث نبود قطار در حال سرعت گرفتن بود. سریع دستش را گرفتم و سوارش کردم. رفتیم داخل کوپه پیش بچه ها آنها با اشاره چشم پرسیدند: «این کیه؟» گفتم: «پدر بزرگمه اومده تا مطمئن بشه میریم تهران». آن وقت‌ها برای یک کوپه چهارتخته شش تا بلیط می فروختند و باید یک نفر در محل چمدانها و دیگری روی زمین می‌خوابید. پدربزرگم بلیط نداشت. به خاطر همین توی کوپه اصلاً جایی برای او نبود حالا پول جریمه اش به کنار هوا خیلی گرم بود. پدر بزرگ به شدت نفس نفس می‌زد. نگران سلامتیش بودم. تصمیم گرفتم برگردم اولین ایستگاهی که قطار ایستاد و فکر کنم ایستگاه هفت تپه بود پیاده شدیم. پرسیدم چطور می‌شود به اهواز برگشت؟ گفتند یا باید منتظر قطاری بشوید که چند ساعت دیگر می‌رسد یا بروید سر جاده و با ماشین عبوری به اهواز برگردید. فاصله مان تا جاده حدوداً پانصد متری می‌شد. پدر بزرگ را راضی کردم تا سر جاده را پیاده بیاید. آن جا هم مدتی معطل شدیم تا بالاخره یک ماشین ما را سوار کرد و برگشتیم اهواز. با این اتفاقات تازه خانواده فهمیده بودند موضوع دیدار حضرت امام صحت داشت و من دروغ نگفته بودم. گفتند: «خُب چرا برگشتید؟ می رفتید حرم حضرت معصومه سلام الله عليها هم زیارتی می‌کردید و بعد برمی گشتید» به هر جهت پدر بزرگ را تحویل خانواده دادم و این بار با خیال راحت و رضایت خانواده مجدداً بلیط تهیه کردم و خودم را به بچه ها رساندم. در تهران چند برنامه برای ما در نظر گرفته بودند که یکی از آنها حضور در یکی از مساجد تهران و ذکر خاطرات عملیات بود. من هم آن شب برخی خاطراتم را برای مردم تعریف کردم. اولین باری بود که در حضور این همه آدم سخنرانی می‌کردم. آن موقع هنوز وضعیت حجاب برخی خیابانهای بالا شهر تهران خراب بود و خانم‌های بی حجاب توی خیابانها دیده می‌شدند. یک روز هم که بچه ها این صحنه را مشاهده کردند، تاب نیاوردند و شروع کردند به دادن شعار "مرگ بر بی حجاب". بالأخره روز موعود فرا رسید. باورم نمی‌شد که روزی بتوانم از نزدیک امام را ببینم. در تمام مدتی که در حال بازرسی بودیم فقط به این فکر می کردم که لحظه دیدار چگونه است و چه حالی به من دست خواهد داد. با خودم گفتم ما که فقط دو سه سالی است اسم حضرت امام را شنیده ایم؛ واقعاً این چه جذبه و کششی است که خداوند نصیب دلهای نورانی می‌کند که به چشم برهم زدنی عاشقشان می‌شوی و حاضری تمام هستی و دارایی ات را فدای‌شان کنی. اگر حضرت امام که در برابر مقام حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالى فرجه الشریف مثل قطره ای از یک دریاست، این گونه است پس خود آقا چه جذبه ای دارد و اگر ایشان را ببینیم چه ها می‌شود. هنوز که هنوز است وقتی دعا می‌کنم می‌گویم خدایا تو دیدی که ما چگونه تمام هستی‌مان را فدای حضرت امام قدس سره الشريف کردیم پس امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشريف ما را بفرست! به خودت قسم که در یاری اش کوتاهی نمی کنیم. بازرسی تمام شد و وارد حسینیه جماران شدیم. باورم نمی شد جماران این قدر کوچک باشد. آن گونه که تلویزیون نشان می‌داد به نظر خیلی بزرگتر می آمد. به سکویی که حضرت امام آنجا می نشستند نزدیک تر شدم. خیلی منتظر ماندیم. بالأخره انتظار به پایان رسید. با ورود حضرت امام همگی از جا کنده شدیم. از آن به بعد فقط سعی می‌کردم حتی برای لحظه ای پلک نزنم تا چشمانم بیشتر به تماشا و زیارت این بهترین انسان بنشیند.

گاهی قطره ای اشک منظره پیش رویم را تار می کرد. بلافاصله آن قطره مزاحم را کنار میزدم تا آن چهره نورانی را بهتر و بیشتر نگاه کنپ. فشار جمعیت همچون موجی ما را جلو و عقب می راند، اما اصلاً متوجه اطراف نبودیم. نگاه‌ها به نقطه ای نه به جهانی دوخته شده و دیگر هیچ. آن روز حضرت امام قدس سره الشریف کسالت داشتند و صحبتی نفرمودند. حضرت امام فقط نشستند و ما را نگاه می‌کردند و ما هم فقط ایشان را نگاه می کردیم. هاله ای از نور اطراف آن چهره را فرا گرفته بود و به سختی می‌توانستم جزئیات چهره مبارک ایشان را تشخیص دهم. یک نفر سخنرانی می‌کرد اما ما نه به حرفهای آن آقا توجهی داشتیم و نه نگاهش می کردیم. با این که ظاهراً آدم بزرگی بود اما در برابر عظمت حضرت امام، به حساب نمی آمد. دوست داشتم سخنران ساعتها صحبت می کرد تا ما از آن چهره نورانی توشه بر می گرفتیم. با تمام شدن صحبتهای آن فرد، حضرت امام برخاستند و به شعارهای ما ابراز محبت کردند و دستان مبارکشان را بر بالای سرمان چرخاندند. آن روز فکر نمی کردم این آخرین لحظاتی است که ایشان را از نزدیک می‌بینم و تا آخر عمر دیگر توفیق زیارت شان نصیبم نمی شود.... •┈••✾○✾••┈• ادامه دارد #یازده لینک عضویت کانال حماسه جنوب/ ایتا http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 نواهای ماندگار 🔸با نوای حاج صادق آهنگران ای شهیدان به خون غلطان خوزستان درود اولین اجرای عمومی #کلیپ #نماهنگ کانال رزمندگان دفاع مقدس http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 🔻 کربلای ۴) 6⃣ 🔅 محتوای جلسات فرماندهی عملیات ┄┅┅❀💠❀┅┅┄ ● سوم دی‌ماه ۱۳۶۵ عملیات و فرماندهی عملیات کربلای ۴ نوار ۲۰۸۹۲ رحیم صفوی: اینجا (ام الرصاص) گیر کرده است.   رضایی: شما چی میگی؟ آقای شمخانی! شمخانی: چاره‌ای غیر از (ماندن در ام الرصاص) نیست. البته (عزیز) جعفری باید ادامه دهد. رحیم صفوی: اگر ادامه دهد، وقت تلف می‌شود. شمخانی: قاآنی (لشکر ۲۱) هم کارش را ادامه دهد. محسن رضایی: قاسم (سلیمانی)، حسین (خرازی)، مرتضی (قربانی) گیر کرده‌اند.  رحیم صفوی: بله. چون این (لشکر ۱۴ حسین خرازی) خیلی کار دارد. محسن رضایی: ما باید فشار بیاوریم که ۲۱ (قاآنی) برود کار خودش را بکند. (نفوذ به عمق). دستور عقب‌نشینی نیروی بعثی از فاو ساعت یک  بامداد چهارم دی‌ماه است. از فاو خبر می‌رسد دستور عقب‌نشینی نیروی بعثی برای کمک به نیروهای درگیر به حمله ایران صادر شده است. ● چهارم دی‌ماه سال ۱۳۶۵  محسن رضایی (تماس تلفنی با عزیز جعفری): مگر از قبل  پیش‌بینی نکرده بودید! حسین (خرازی) مگر تانک ندارد. ادوات  مگر تنظیم تیر ندارد رویش (دشمن) با این وجود اگر قرارگاه قدس تا صبح نتواند به ساحل برسد. در پیشروی نیروی ایران رخنه ایجاد می‌شود. همچنین فشار لشکر بعث بر روی لشکر عملیاتی به خصوص لشکر ۱۴ امام حسین (ع) هر لحظه افزایش پیدا می‌کند. ● فرمانده کل سپاه باید یک تصمیم مهم بگیرد. ساعت ۱۱ چهارم دی ماه، بر اساس گزارش شنود و بازجویی اسرا، فرماندهان به این نتیجه می‌رسند که عملیات لو رفته است تا اینجای کار جزیره ام الرصاص، بوارین و جزیره ماهی در دست نیروهای ایرانی است و امکان پیشروی وجود دارد اما با دادن تلفات! برای همین حسن  رضایی برای جمع‌بندی ادامه عملیات،‌ محمد باقری،  غلامعلی رشید و حسین علایی و محسن رفیق‌دوست  را به محل استقرار هاشمی رفسنجانی می‌فرستد. آن‌ها ساعت ۱۴ در قرارگاه رعد حاضر می‌شوند. ● چهارم دی‌ماه سال ۱۳۶۵ تصمیم‌گیری ادامه عملیات کربلای ۴؛ قرارگاه رعد (پایگاه هوایی امیدیه)، نوار ۲۰۸۹۵ غلامعلی رشید: عملیات از دیشب با  شروع مد راکد آب .... اینجا در بالای  شلمچه حالا اطلاعاتی که برادر آقای باقری (اطلاعات) دارد نشان می‌دهد که دشمن آمادگی داشته (لو  رفتن). در ادامه فرمانده رشید از آنچه در این ساعات گذشته برای هاشمی رفسنجانی توضیح می‌دهد: هاشمی رفسنجانی: عقب‌نشینی چه طور بوده یا فرار برگشتند؟ رشید: نه با جنگ برگشتند. هاشمی رفسنجانی: درست عقب‌نشینی کردند؟ رشید: درست  عقب‌نشینی کردند. هاشمی رفسنجانی: چیزی (ادوات و پیکر شهدا) جا گذاشتند آیا؟ رشید: یک گردانی که رفتن (جزیره) بلجانیه از لشکر ۱۴ امام حسین (ع) حتی خط سقوط کرد. ولی این نتوانستن  برگردند  و حدود ۲۰۰ غواص بودن جنگ کردن در بلجانیه. هاشمی رفسنجانی: ۲۰ تا (غواص) بودند؟ رشید: و هستند هنوز یک تعدادی، نه، ۲۰۰ تا و در بقیه محورها عمدتاً  مجروحین خودشان را نگذاشتند تخلیه کردند و اگر باقی گذاشتند تعدادی شهید است که آمار درستی الان نداریم. ┄┅┅❀❀┅┅┄ پیگیر باشید #تاریخ_شفاهی کانال حماسه جنوب http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

ابومیثم که بزرگترشان به حساب می‌آمد و فارسی را با لهجهٔ غلیظ عربی حرف می‌زد روبرویم نشسته بود. از او پرسیدم: سید حسن نصرالله را چقدر قبول دارید؟ چشم‌هایش را به علامت این‌که چه سوالی است که می‌پرسی گرد کرد و گفت: وقتی می‌گوید جلوی تیر بایست می‌ایستیم، می‌بینی که. - لحظاتی سکوت کردم و پرسیدم: نظرتان دربارهٔ رهبر ما، سید علی خامنه‌ای (مدظله العالی) چیست؟ گویی به او برخورده باشد که گفته‌ام رهبر ما، ابروهایش را گره زد، پیچی به حنجره‌اش داد تا تن صدایش از آن که بود هم کلفت‌تر شود و گفت: اگر بگوید سر سید حسن نصرالله را برایم بیاورید بی‌درنگ می‌بریم. حالا بگو ببینم ایشان امام شماست یا ما؟! - از ابهت و صلابتی که در کلامش بود بر خودم لرزیدم. دستم را به علامت تسلیم بالا بردم و گفتم: من تسلیم، یک وقت سر مرا نبری هر کاری دلت می‌خواهد بکن. میمْ؛ مثلِ مَنْ •••• #از_حاج‌همت_تاخان‌طومان #گزیده_کتاب http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🏴 یادش بخیر اروند خروشان همان رود وحشی نا آرام و شهدایی که آب را قسم دادند، به بی‌بی دوعالم که آرام گیرد تا بچه‌ها بگذرند. یا فاطمه جان! دنیای امروزمان هم پُراست از امواج خانه خراب کن پُر است از جذر و مدهایی که آدم را بالا و پایین می کند ... دنیای ما از اروند، خروشان تر است و وحشی تر ... دست ما را بگیر و از بین این امواج رهایی بخش.... به همان روضه‌های شهدا که از کناره اروند برایت خواندند و گذشتند. امروز هم بچه‌هایت تنهاتر از همیشه‌اند بی‌بی جان! #یادش_بخیر http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂