زمان تعلّم، زمان سکوت است، و زمان علم، زمان سخن دانش آموز یعنی آنکه جز «استعداد و قوه»،سرمایه اي ندارد. به دانه ای که هنوز به فعليت نرسيده بنگر، هنوز چيزي ندارد تا میوه ای دهد؛ به فعليت در آمدن قوه و استعدادهاي شاگرد به دست با کفایت استاد است؛ که امام صادق علیه السلام فرمود: «خذوا العلم من أفواه الرجال». سابقا دربارۀ طلب علم از محضر صحفیون (کسانی که خودخوان، ادعای علم دارند) نوشته ام. پختگي و فعلیّت شاگرد، در گرو عنايت استاد است، یعنی: صرف حضور شاگرد در محضر او کفایت نمی کند و فعلیّت و رسیدن او به لطف استاد است نه به استحقاق و استعداد شاگرد. عزیز من از خدا بخواه که چنین استادی در مسیرت قرار دهد. تا یار کرا خواهد و دلدار کرا نکته: لطف و عنايت استاد را به حساب شايستگي خود نگذارید بلکه نعمت خدا بدانید که استادی نصیبتان کرده که باذن الله، مردۀ جهل را با دانش خویش زنده می کند. https://eitaa.com/DUROUS_ALSHABAB

فرق امر تکوینی و امر تشریعی عبد الرحمان جامی در مثنوی هفت اورنگ؛ در دفتر اول از سلسلة الذهب با تعبیر امر ایجادی (تکوینی) و امر ایجابی (تشریعی) دربارۀ فرق این دو گفته: بر دو قسم است امر اگر یابی امر ایجادی است و ایجابی امر ایجادی امر کن باشد که مفیض نو و کهن باشد زو تخلف نمی کند مدلول زانکه او علت است و این معلول امر ایجابی از حکیم ازل صیغه افعل است و لا تفعل بر قوی روشن است و بر عاجز که تخلف ازان بود جایز https://eitaa.com/DUROUS_ALSHABAB

#اصول اوامر امتحانی #کلام عبدالرحمن جامی از شاعران عامّی ای است که در فقه مذهب حنفی و در عقاید اشعری است. او در بحث جبر و اختیار، پیرو نظریهٔ #کسب است. یعنی می گوید: فاعل تمامی افعال و کارها، خداست _حتی افعالی که از بندگان صادر می شود_، یکی از اشکالات این نظریه این است که اگر فاعلِ فعل ما هم خداست، پس تکلیف و ثواب و عقاب و جهنم هم بی معناست زیرا بنده هیچ اختیاری ندارد. در اینجا هر کدام از علمای اهل سنت پاسخی داده است عبد الرحمن جامی گفته: قطعا فعل ما، معلول و مفعول خداست ولی غرض او از تکلیف، امتحان و آزمایش ماست تا آنچه را به علم خود می داند، بالفعل و در عالم ظهور هم ببیند. پاسخ او داستانی دارد که شروعش چنین است : سلطان محمود غزنوی دو غلام داشت که یکی را بیشتر دوست داشت وقتی دیگر اعتراض کرد، برای بستن دهان او و سایرین هر دو را امری کرد، اما آن که کمتر مقرَّب بود، از اطاعت دستور او سر باز زد. این داستان برای فهم #اوامر_امتحانی #اصول هم خوب است. ادامه ماجرا از زبان جامی در مثنوی هفت اورنگ: چون گذشت از حد آن جحود و عناد شاه گفتا خدات صبر دهاد چند ازین گفت و گوی بیهوده که زبان زان مباد آلوده امر من بهر آزمون شماست نه مرا آرزوی خون شماست خواستم تا درین فضای وجود سر معلوم من شود مشهود آنچه دانسته ام چه زین و چه شین از شما بینمش به رأی العین هر چه در هر کدام مکتوم است پیش من لایزال معلوم است تا ز قوت همه به فعل آید زان سبب امر و نهی می باید کی بود امر مقتضی موجود فعل ها را درین نشیمن بود عبد مأمور ازان کند بی مر ترک اتیان بما به یؤمر #اشعری #نظریه_کسب #جبر و اختیار https://eitaa.com/DUROUS_ALSHABAB

دلیل قطع رابطه با کفار از منظر قرآن : 🍀 1️⃣ مکتب شما را قبول ندارند. 📖 و قَدْ كَفَرُوا بِما جاءَكُمْ مِنَ الْحَق‏ (ممتحنه آیۀ 1) 🍀🍀 2️⃣ رهبر و امت را تحمل نمی کنند . 📖 يخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَ إِيَّاكُم (ممتحنه آیۀ 1) 🍀🍀🍀 3️⃣ اگر سلطه یابند ، دشمنی می کنند. 📖 إنْ يَثْقَفُوكُمْ يَكُونُوا لَكُمْ أَعْداء (ممتحنه آیۀ2) 🍀🍀🍀🍀 4️⃣ آزارتان می دهند . 📖 يبْسُطُوا إِلَيْكُمْ أَيْدِيَهُمْ وَ أَلْسِنَتَهُمْ بِالسُّوء (ممتحنه آیۀ2) 🍀🍀🍀🍀🍀 5️⃣ می خواهند که شما مرتد شوید. 📖 ودُّوا لَوْ تَكْفُرُون‏ (ممتحنه آیۀ2) 🍀🍀🍀🍀🍀🍀 6️⃣ دشمن تهاجم نظامی دارد. 📖 يبْسُطُوا إِلَيْكُمْ أَيْدِيَهُمْ (ممتحنه آیۀ2) 🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀 7️⃣ دشمن تهاجم فرهنگی دارد. 📖 و أَلْسِنَتَهُم‏ (ممتحنه آیۀ2) 🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀 8️⃣ تا کفر نورزید، دشمن از شما راضی نمی شود. 📖 ودُّوا لَوْ تَكْفُرُون (ممتحنه آیۀ2) 🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀 ⁉️ با این همه دلائل قرآنی چرا باید به کفار به چشم یک دوست و خیرخواه نگریست؟ 🌹 کانال ترنم وحی الهی در ایتا https://eitaa.com/tarannome_vahye_elahi

فِرقه ها و أحزاب در قیامت روز قیامت افراد و اشخاص را به اسم شخصی نمی خوانند ، بلکه به اسم امامشان می خوانند : سوره إسراء : يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ فَمَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَأُولَئِكَ يَقْرَءُونَ كِتَابَهُمْ وَ لَا يُظْلَمُونَ فَتِيلًا (71) وَ مَنْ كَانَ فِي هَذِهِ أَعْمَى فَهُوَ فِي الْآَخِرَةِ أَعْمَى وَ أَضَلُّ سَبِيلًا (72) یعنی: (ياد كن) روزى را كه هر (گروهى از) مردم را با پيشوايشان فرا مى‏خوانيم و هر كس نامه (عمل) ش به دست راستش داده شود، پس آنان نامه (اعمال) شان را (با شادى) مى‏خوانند و كم‏ترين ستمى نخواهند شد. (71) و [لى‏] هر كس در اين (جهان) كور (دل) باشد، پس او در آخرت (نيز) كور (دل) و گمراه‏تر است. ((72 پس ببینیم پیرو چه کسی هستیم؟ آیا عاقلانه است که برای دنیای دیگران، آخرت خود را خراب کنیم؟ https://eitaa.com/DUROUS_ALSHABAB

مسلمانان پیشتاز مطالعه دربارۀ در حدود هزار سال پیش، ابن هیثم ثابت کرد که انسان‌ها اشیاء را از طریق انعکاس نور آن‌ها و ورود نور به چشم می‌بینند و نظریه‌های اقلیدس و بطلمیوس مبنی بر اینکه نور از خود چشم ساطع می‌شود را رد کرد. این فیزیکدان بزرگ مسلمان همچنین پدیده اتاق تاریک را کشف کرد، که توضیح می‌دهد چگونه چشم، تصاویر را به دلیل اتصال بین عصب بینایی و مغز می‌بیند. https://eitaa.com/DUROUS_ALSHABAB

#اصول_فقه #کنایه کنایه در علم اصول: امر به یک چیز بعد از نهی از آن دالّ بر رفع حکم سابق (نهی) است. و این دلالت، از باب دلالت وضعیه نیست بلکه از باب #کنایه است زیرا امر به یک چیز (جواز فعل) یکی از ملزومات نفی حرمت سابق است. منبع: الأصول في علم الأصول ؛ ج‏1 ؛ ص61 ايروانى، على، الأصول في علم الأصول - قم، چاپ: اول، 1422 ق. https://eitaa.com/DUROUS_ALSHABAB

#قرآن #سراج در قرآن «سراج» در لغت یعنی: - چراغ - هر چیزی که با فتيله و روغن روشن مي شود. #استعمال و کاربردهای زبانی #سراج: راغب اصفهانی گفته: از هر شیء نورانی -اگر چه چراغ نباشد- با تعبیر #سراج یاد می شود. سراج در #قرآن: این واژه 4 بار در قرآن به کار رفته است: 3 بار به معنای #خورشید: «وَ جَعَلَ فِيها سِراجاً وَ قَمَراً مُنِيراً» (فرقان: 61). و «وَ جَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُوراً وَ جَعَلَ الشَّمْسَ‏ سِراجاً» (نوح: 16). «وَ جَعَلْنا سِراجاً وَهَّاجاً» (نباء: 13). و 1 بار برای #پیامبر اسلام رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله) كه فرموده: «يا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْناكَ شاهِداً وَ مُبَشِّراً وَ نَذِيراً. وَ داعِياً إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَ سِراجاً مُنِيراً» (احزاب: 45، 46). خداوند در این دو آیه پیامبر اکرم را با این صفات یاد کرده است: 1. شاهد، 2. مژده رسان، 3. هشدار دهنده، 4. دعوت کنندۀ به سوى خدا، 5. #چراغ نور دهنده. جالب اینکه در آيات دیگری، از #قرآن و #شريعت نیز ( #نور ) ناميده شده اند، مثلا: آیه 15 سوره ماندة می فرماید: «قَدْ جاءَكُمْ مِنَ اللَّهِ نُورٌ وَ كِتابٌ مُبِينٌ‏» مائده: 15. آیه 157 سوره أعراف: «وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِي أُنْزِلَ مَعَهُ ...» آیه 35 سوره نور: «يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ يَشاءُ ...» پس خداوند پیامبر را #سراج (چراغ) و دین و قرآن را #نور معرفی می کند، معنای جمع بین این آیات این است که: همان طور که نور از سراج (چراغ) ساطع می شود، دین و قرآن نیز پرتوی از وجود حضرتش می باشد. #نهج_البلاغة: امير المؤمنين علی عليه السّلام در خطبه 92 نهج- البلاغه درباره آن حضرت فرموده‏ «فَهُوَ إِمَامُ مَنِ اتَّقَى ... سِرَاجٌ لَمَعَ ضَوْءُهُ وَ شِهَابٌ سَطَعَ نُورُهُ، وَ زَنْدٌ بَرَقَ لَمْعُهُ». https://eitaa.com/DUROUS_ALSHABAB

فقه مقدمه ای برای ورود در فقه تفکر و گفتگو دربارۀ سؤالات زیر، باعث روشن تر شدن افق دید شما در تحصیل این دانش خواهد بود: 1. داستان پیدایش علم فقه را بدانید (چرا این علم به وجود آمد؟ اندیشمندان مسلمان با پیدایش این علم در صدد پاسخ به چه سؤالی بودند؟ 2. علم فقه در بین علوم دینی چه جایگاهی دارد؟ و بر سایر علوم چه تأثیری گذاشته است؟ 3. علم فقه ه تأثیری در هویت بخشی صنفی طلاب دارد؟ و وظیفۀ ما نسبت به این علم چیست؟ 4. اسباب توسعه و پیشرفت این علم چیست؟ 5. تارخ گذاری فقه چگونه است؟ و نقاط مبهم و روشن داستان و مسائل این علم چیست؟ 6. علم فقه در زمان ما در چه نقطه ای ایستاده است؟ و چشم انداز آینده اش چیست؟ به عبارت دیگر: از نسل جدید فقه پژوهان چه انتظاری می رود؟ 7. روش تحصیل موفق علم فقه چیست؟ 8. با توجه به گرایش های مختلف علمی و تخصصی بودن علوم، چه میزان فقه بخوانیم؟ یعنی: دانش پژوه هر رشته ای چه میزان فقه و چه کتاب هایی را باید بخواند؟ https://eitaa.com/DUROUS_ALSHABAB

هندسه فقه رایج ترین تقسیم‌بندی ابواب علم فقه -در آثار فقهای امامیه- دسته بندی محقق حلی در کتاب «شرایع الإسلام» است که کتاب خود را در چهار بخش تدوین کرده است: «عبادات؛ عقود؛ ایقاعات؛ احکام» و شهید اول (متوفی ۷۸۶) در کتاب «القواعد و الفوائد» در توضیح این تقسیم‌بندی و فلسفۀ آن فرموده است: هدف حکم شرعی یا آخرت است و یا دنیا، احکامی که برای سعادت اخروی، تشریع شده است، #عبادات است و احکام مربوط به سعادت دنیوی بشر نیز بر دو گونه است: نخست: آنکه به تعبیر لفظی(صیغه) احتیاج دارد و خودش به دو گروه تقسیم می‌شود: عقود (عبارت لفظی از دو نفر) و ایقاعات (عبارت لفظی از یک نفر) دوم: آنکه به تعبیر لفظی احتیاج ندارد پس در گروه احکام آورده می‌شود. نقد شهید مطهری: 1. جدا کردن عقود و ایقاعات، سبب شده است که ابواب نکاح و طلاق در دو باب مختلف بررسی شوند با اینکه هر دو مربوط به حقوق خانوادگی است، یكی برقراری پیوند زناشویی است و دیگری گسسته شدن آن، 2. بر اساس این تقسیم بند، اجاره وجعاله با همه قرابت ذاتی و ماهوی میان آن‏ها، به دلیل اختلاف در عقد و ایقاع بودن، از یك‏دیگر جدا شده اند. 3. سبق و رمایه به دلیل این‏كه مشتمل بر عقد است از جهاد كه به خاطر آن تشریع شده، به كلّی جدا شده است، 4. اقرار كه از توابع ‏كتاب ‏القضاء است، در بخشی غیر از بخش كتاب‏ القضا واقع شده است. 5. كتاب ‏القضا و كتاب الاطعمه و الاشربه و كتاب الارث، بدون هیچ‏ مشابهتی؛ به دلیل این كه نه عبادتند و نه عقد و نه ایقاع، داخل در یك گروه (احکام) شناخته شده‏ اند. https://eitaa.com/DUROUS_ALSHABAB

#زکریای_رازی ✔️رئیس بیمارستان بغداد در 1100 سال قبل چه کسی بود؟ به مناسبت بزرگداشت محمد بن زکریای رازی و روز #داروسازی : او در 30 سالگی به بغداد رفت و چون دلباخته علم #طب بود، به تحصیل آن پرداخت و سپس به #ری بازگشت و از طرف منصور بن اسحاق حاکم ری، سرپرست بیمارستان ری شد. وی چند سال بعد مجدداً به بغداد بازگشت و ریاست #بیمارستان مقتدر به او واگذار شد و در این شهر به چنان شهرتی دست یافت که هرگز سابقه نداشت! از مهم‌ترین آثار او «الحاوی» است که به نظر برخی از «قانون» ابن سینا مهم‌تر است! 🌐 مطالعه زندگی‌نامه محمدبن #زکریای_رازی در پایگاه #نورمگز: noormags.ir/view/fa/articlepage/242329 🌐 مشاهده مقالات مربوط به زکریای رازی و روز #داروسازی در #نورمگز : https://noo.rs/JQ6cT ▫️▫️▫️▫️ مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی (نور) پیشگام در داده پردازی هوشمند علوم اسلامی www.noorsoft.org

نقش طلاب در ایندۀ جهان پروفسور روح الله رحمانی استاد هوش مصنوعی در دانشگاه تهران دکترای هوش مصنوعی از دانشگاه واشنگتن و دارای تجربۀ مدیریت در شرکت مایکروسافت و نیز آمازون رئیس هیئت مدیره دیجی کالا نکست https://eitaa.com/DUROUS_ALSHABAB

#مَذهَبِ_جَعفَری مَذهَبِ جَعفَری مذهب شیعه اثنی عشری است که استحکام و گسترش آن بیشتر بر پایه معارف رسیده از امام جعفر صادق(ع) صورت گرفت. مذهب شیعه در زمان حیات امام صادق(ع) نیز مذهب جعفری خوانده می‌شده است. همزمان با زوال حکومت مروانیان مردم آزادانه به امام صادق(ع) مراجعه و پاسخ سؤالات فقهی و غیرفقهی خود را دریافت می‌کردند؛ چنانکه ابن حجر هیتمی، فقیه شافعی قرن دهم، گفته است که مردم آنچنان از علم او بهره بردند که آوازه‌اش به همه شهرها رسید. مذهب شیعه از آن رو مذهب جعفری خوانده می‌شود که استحکام پایه‌ها، گسترش مکتب و همچنین رشد فقه شیعه، بیشتر در دوره امام جعفر صادق بوده است. با این حال، مذهب شیعه، در شکل‌گیری و تداوم خود، همواره وامدار پیامبر(ص) و دوازده امام، از امام علی(ع) تا امام زمان(عج) بوده است. روایت‌های بسیار زیادی از امام صادق(ع) درباره مسائل مختلف فقهی و کلامی نقل شده است. چنانکه ابن حجر هیتمی، فقیه شافعی قرن دهم هجری نوشته است، مردم آنچنان از علم او بهره برده‌اند که آوازه جعفر بن محمد به همه شهرها رسید. عالمان برجسته‌ای مانند یحیی بن سعید، ابن جریح، مالک، سفیان بن عیینه، سفیان ثوری، ابوحنیفه، شعبه و ایوب سختیانی از او روایت کرده‌اند. به عقیدۀ برخی تاریخ نگاران علوم حدیث، منتسب کردن مذهب شیعه به امام جعفر صادق(ع)، به دلیل شرایطی بوده است که وی در آن زندگی می‌کرده که مذاهب و مکاتب مختلف ظهور می‌کرده‌اند و متداول‌ترین شیوه برای متمایز کردن مذاهب از یکدیگر، انتساب آنها به کسانی بوده است که یا بنیانگذار آن بوده‌اند، یا در گسترش آن کوشیده‌اند. #شواهد و گزاره های تاریخی ای وجود دارد که در #زمان_حیات_امام_صادق نیز عنوان #مذهب جعفری برای مذهب شیعه به کار می‌رفته است. ( ابن قتیبه، المعارف، ص۲۱۵ و حمیری، قرب الاسناد، ص۳۵۷، به نقل از: پاکتچی، «جعفر صادق(ع)، امام»، ص۲۱۱.) جعفر شهیدی -تاریخ‌نگار معاصر-، دوران امامت امام صادق(ع)، از ۱۱۴ تا ۱۴۸ قمری را عصر انتشار فقه آل محمد یا به تعبیر دیگر، روزگار تعلیم و تدریس فقه جعفری دانسته است. به باور وی، در این سال‌ها مدینه چهره دیگری یافته بود. (شهیدی، زندگانی امام صادق جعفر بن محمد(ع)، ۱۳۸۴ش، ص۶۰.) به اعتقاد برخی محققان گام نخست در تثبیت مبانی شیعه پس از امیرالمؤمنین(ع) توسط امام حسین(ع) در قیام عاشورا برداشته شد و گام دوم را امام صادق(ع) برداشت و مکتب شیعه را در برابر مکاتب ساختگی امویان و عباسیان بنیان نهاد و تفسیری جامع ازخدا، رابطه مردم با او و انسانِ مورد نظر اسلام ارائه داد و به تبیین اعتقادات عقلانى، اصول اخلاقی و دستورالعمل هاى فردى واجتماعى (فقه) پرداخت و نتیجه اش چنین شد که تشیع داراى شناسنامه رسمى گردید و مذهب شیعه به نام ایشان مزین شد. شهیدی، زندگانی امام صادق جعفر بن محمد(ع)، ۱۳۸۴ش، ص۶۰-61) https://eitaa.com/DUROUS_ALSHABAB

اعتبارِ فانی واقعیت باقی به کدام دلخوشی؟ همگی شما عزیزان از آثار و برکت های صلوات خبر دارید. پس ضرورتی ندارد که دربارۀ آثار دنیوی و اخروی صلوات برای شما عزیزان چیزی بنویسم. سعدیا گفتار شیرین پیشِ آن کام و دهان دُر به دریا می‌فرستی زر به معدن می‌بری از واقعی بودن این آثار هم سخن نمی گویم که کار خداوندی همگی از جنس «كُنْ فَيَكُون» است. اما می خواهم حکایتی بگویم و نتیجه ای شگفت تر به محضرتان عرضه کنم: اکثریت مجلس از طلاب تازه وارد و جوانان حوزوی بودند، جمعی نورانی که برای روشن تر کردن دلهای خود و دوستان شان به حوزه آمده اند. این بندۀ روسیاه که به ظاهر بیشتر از آنان قرآن و روایت خوانده بودم، یکی از پیرمردان این جمع بودم و از حضور تاریک خود شرمنده بودم، نزیبد مرا با جوانان چمید که بر عارضم صبح پیری دمید از آنجا بر این جمع فرشته ها حسرت خوردم که خود را به آداب و رسوم اهل دنیا و خوشی های اعتباری، تربیت کرده بودند. با تعجب دید که حاضران، برای تشویق طلاب برتر، کف می زنند. الآن که این را برای شما تعریف می کنم، هنوز هم در عجبم که چه شد؟ چقدر سریع این استحالۀ فرهنگی رخ داده است؟! آخر این «کف زدن» یا «سوت زدن» چگونه می تواند جایگزین صلوات بر واسطۀ عالم خلقت باشد؟ ارزش کف چیست؟ جز این است که اگر برای تشویق باشد، چون صدایش تمام شود، اثرش هم تمام می شود؟! و اگر برای تنبیه یا هو کردن کسی باشد هم با تمام شدن صوتش، اثرش تمام می شود. اما صلوات چه؟ به هر نیتی باشد، اثر واقعی و تکوینی آن در اختیار صاحب امر «کُن فَیَکُون» است. جالب اینکه چون نیت تشویق شونده در پیدایش آن هیچ اثری ندارد، به این راحتی هم از بین نمی رود، مگر اینکه گرفتار هبط شود -أعاذنا الله- #لهو بعد از مقایسۀ آثار صلوات و کف، به معنای لهو (دل مشغولی غافل کننده) پی بردم. بیاییم به سنت اصیل خود برگردیم. #صلوات #لهو #کف_زدن #استحالۀ_فرهنگی https://eitaa.com/DUROUS_ALSHABAB

🏴 إنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ دبیر کل حزب‌الله لبنان سیدحسن نصرالله در پی عملیات تروریستی در ضاحيه بیروت به همراه جمعی از یارانش به شهادت رسید. برای شادی روح این بزرگ مرد و همرزمان شهیدش #صلوات حشرنا الله معه و مع أولیائه https://eitaa.com/DUROUS_ALSHABAB

اي واي ما که بانوي اين کاروان زني ست با گريه هاي دائم و با شانه هاي خم» خون منتها نوشت که اين مرگ، نيست مرگ در مرگ اگر غم است،  در اين مرگ نيست غم  گفتند «آن چه ديده اي آن روز، چيست؟» گفت: «زيبايي است آن چه که آن روز ديده ام» مرگي «چنين ميانه ي ميدانم آرزوست» خون باشدم صبوح و «صمد باشدم صنم» https://eitaa.com/joinchat/633799232Cef4f167d81