✡️ عملکرد ازلیان در نهضت مشروطه (٣)
1️⃣ اعضای این حزب به‌دلیل افکار تند و افراطی و تقلید کورکورانه از انقلابیون فرانسه و بلشویک‌های روسیه، فضای کشور را به تندروی‌ها، بلواآفرینی‌ها و #ترور آلودند و با رادیکال ساختن مطالبات سیاسی، دامن‌زدن به آشوب‌های اجتماعی و ایجاد اختلاف بین صفوف ملت، مانع پیشرفت و رشد طبیعی و سالم جنبش مشروطیت شدند. [١٧]
2️⃣ عباس امانت در خصوص تأثیر این جریان در نهضت مشروطه، با اشاره به #نفوذ بابی‌ها و حضور دست‌کم ۶ خطیب بزرگ مشروطه از میان آنها، می‌نویسد:
✍️ «بابی‌ها با پای‌بندی به اصل تقیّه، هیأتی کاملاً اسلامی به خود گرفته... شبکه‌ای نوپا از تجمعات و انجمن‌ها به‌تدریج پا به عرصه سیاست نهاد که هم اصلاح‌طلبان مذهبی و هم سکولارهای معارض، از آن استقبال‌کردند. این گروه‌های رادیکال همچنان به آرمان قدیمی بابی‌ها که همان مخالفت توده‌ای با علمای محافظه‌کار و حاکمان قاجار باشد، وفادار ماندند.» [١٨]
3️⃣ امانت در ادامه با معرفی #یحیی_دولت‌آبادی و #ملک‌المتکلمین به‌عنوان عناصر #بابی می‌نویسد: «هر چند این چند نفر به‌خاطر عقایدشان از حضور در مجلس اول منع‌شدند، اما تأثیر آنها بر مشروطیت مبرهن است.» [١٩]
📚 پی‌نوشت‌ها:
[١] منصوره اتحادیه، پیدایش احزاب سیاسی مشروطیت، تهران، کتاب سیامک، 1381، ص127
[٢] افراد شرکت کننده در این انجمن عبارت بودند از: بحرالعلوم کرمانی، علیقلی‌خان سردار اسعد بختیاری، سلیمان میرزا اسکندری (میکده)، میرزا نصرالله بهشتی (مشهور به ملک‌المتکلمین)، سید جمال‌الدین واعظ اصفهانی، شیخ‌الرئیس قاجار، میرزا یحیی دولت‌آبادی، سید نصرالله تقوی، شاهزاده جلال‌الممالک ایرج (مشهور به ایرج میرزا، شاعر)، سید اسدالله خرقانی، میرزا حسن رشدیه، اردشیر جی، میرزا جهانگیرخان شیرازی (صور اسرافیل). مهدی ملک‌زاده، تاریخ انقلاب مشروطیت ایران، تهران، علمی، 1373، ص239
[٣] مریم جواهری، نقش علما در انجمن‌ها و احزاب دوران مشروطیت، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1380، ص93
[۴] نظام‌الاسلام کرمانی، تاریخ بیداری ایرانیان، بخش سوم، تهران، امیر کبیر، چ4، 1371، ص463
[۵] مهدی ملک‌زاده، تاریخ انقلاب مشروطیت، تهران، علمی، 1373، ص255
[۶] اسماعیل رائین، انجمن‌های سرّی در انقلاب مشروطه، تهران، جاویدان، 1355، ص77
[٧] همان
[٨] اردشیر ریپورتر در قسمتی از خاطرات خود ملک‌المتکلمین را در زمره دوستان خود معرفی می‌کند؛ عبدالله شهبازی، ظهور و سقوط سلطنت پهلوی، ج2، تهران، اطلاعات، چ2، 1382، ص147
[٩] احمد مجدالاسلام کرمانی، تاریخ انحطاط مجلس، اصفهان، دانشگاه اصفهان، چ2، ص56
[١٠] ابراهیم صفایی، تاریخ مشروطیت به روایت اسناد، تهران، ایران یاران، 1370، ص664
[١١] علی ابوالحسنی، کالبد شکافی چند شایعه درباره شیخ فضل‌الله نوری، تهران، مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، 1385، ص195
[١٢] سعیدی سیرجانی، وقایع الاتفاقیه، تهران، نشر آسیم، چ4، 1383، ص708
[١٣] مجید یکتایی، پیدایش مشروطه در ایران، تهران، اقبال، 1356، ص26
[١۴] حسین آبادیان، بحران در مشروطیت، صص66-65
[١۵] حیدر عمواوغلی از اوائل سال 1901م، در بین کارگران و روشنفکران مقیم باکو فعالیت می‌کرد ولی در اثر تعقیب پلیس تزاری آنجا را ترک کرده و در سال 1903م، به درخواست مظفرالدین‌شاه به ایران آمد و کارخانه برق را در مشهد تأسیس کرد. او در سال 1904م، به تهران رفته و در آنجا حوزه هفت نفری فرقه اجتماعیون عامیون را تشکیل داد. یونس پارسا بناب، تاریخ صدساله احزاب و سازمان های سیاسی در ایران، ج1، واشنگتن، 2004م، ص31
[١۶] اسماعیل رائین، انجمن‌های سرّی در انقلاب مشروطه، ص110
[١٧] علی ابوالحسنی، پیشین، ص200
[١٨] برخی چنین شبهه کردند که چون عناصری مانند عباس امانت بهائی هستند و در تحلیل‌های تاریخی خود مطالبی را علیه ازلی‌ها و بابی‌ها نوشته‌اند، پس نمی‌شود تحلیل آنها را مورد استناد قرار داد. البته این مسأله را در نظر نمی‌گیرند که افراد طرفدار بابیت، ازلی‌ها و بهائیت همه عناصر استعمار هستند و با وجود داشتن رقابت درون‌گروهی درباره‌ی اهداف مشترک چون ضدیت با اسلام کاملاً هم‌جهت بوده و یک مسیر را طی می‌کردند.
[١٩] عباس امانت، زمینه‌های فکری انقلاب مشروطیت، از سری مقالات دانشنامه ایرانیکا، صص38-37
🕎 فرهنگ معبدی و اسباط بنی‌اسرائیلی (١)
✡️ تاریخ فرهنگی «قبیله لعنت»؛ قسمت نهم
1️⃣ در میان بنی‌اسرائیل، #فرهنگ_معبدی متعصّبانه‌تر از سایر اقوام پاس داشته می‌شد. این فرهنگ، از پسِ قرون و اعصار، قوی‌ترین فرهنگ حاکم بر نگرش و عملکرد #بنی‌اسرائیل در میان همهٔ مناسبات فردی و جمعی #یهود قابل شناسایی است.
2️⃣ در فرهنگ معبدی یهودی، سنّت #قربانی، از مهم‌ترین جایگاه در میان همهٔ سنن یهودی برخوردار بوده و نقشی کلیدی در جهت‌گیری عمومی یهودیان برای طیّ مراتب قدرت و دست‌یابی به حکومت را دارا بود.
3️⃣ یکی از شعائر مهمّی که در تپّه‌های مقدّس اسرائیلی انجام می‌شد، تقدیم #آتش_نیاز بود. بنی‌اسرائیل این رسم را از #کنعانیان اقتباس کرده بودند. شعائر قربانی به رهبری #کاهن انجام می‌شد.
4️⃣ جالب است که در اولین روایات مربوط به #کاهنان، فساد و ریا و شرارت آنها مطرح می‌شود. با دقت در کتاب مقدس درمی‌یابیم که #کهانت به‌معنی واقعی از دوران داوود شکل گرفته است و قبل از آن نمی‌توان وجود یک کهانت متشکّل را حدس زد.
5️⃣ با بنای #معبد_سلیمان و دربار در کنار هم، تشکیلات کهانت، بیشتر درباری می‌شود و معبد اصولاً یکی از مؤسسات دربار سلطنتی می‌گردد. با انتصاب #صدوق به کهانت «اعظم اورشلیم»، رابطهٔ کهانت و دینِ دولتی مستحکم‌تر می‌شود.
🕎 فرهنگ معبدی و اسباط بنی‌اسرائیلی (٢)
✡️ تاریخ فرهنگی «قبیله لعنت»؛ قسمت نهم
1️⃣ همهٔ میراث سامری و اسلافش (ساحران و کهنه معابد فراعنه) به #کاهنان معبد، اشرار بنی‌اسرائیل و دین به دنیافروشان منتقل شد تا همچنان جریان شیطانی #قبیله_لعنت در زمین استمرار یابد.
2️⃣ در آزمونی سخت، همهٔ خلق روزگار در کشاکش فتنهٔ #بنی‌اسرائیل به آزمون کشیده شدند تا خطّ نورانی قبیلهٔ «صبغة‌الله» از «قبیلهٔ لعنت» بازشناخته شود.
3️⃣ سخنان انبیای الهی، در زمانهٔ کور و کر و در میان بنی‌اسرائیلِ عنود و دنیاطلب کارگر نیفتاد و رومِ مرده‌دل و ستمگر، دست در دست کاهنان فرصت‌طلب، همهٔ مجال را از آن حضرات ربودند.
4️⃣ به‌گواهی منابع تاریخی، #فرهنگ_معبدی که توسط کاهنان معبد پاس داشته می‌شد، پیش از آن‌که، نسبتی با حقایق دینی و تعالیم موسوی (ع) داشته باشد، برخاسته از آیین‌های معبدی اقوام #بت‌پرست بود.
5️⃣ #یهودیان در دوران تبعید، به گناه شرک آلوده شدند و به #بت‌پرستی رو آوردند. و در این میان، کاهنان از این موضوع بهره‌های فراوان بردند. ثروت کاهنان افزایش پیدا کرد و مقتدرتر از شاهان شدند!
🕎 فرهنگ معبدی و اسباط بنی‌اسرائیلی (٣)
✡️ تاریخ فرهنگی «قبیله لعنت»؛ قسمت نهم
1️⃣ #کاهنان معابد، به نام دین و خدا، در مقابل انبیاء و اوصیاء ایستادند و با همدستی #ابلیس و شیاطین جنّی و انسی، بساط «تلبیس» پهن کرده و آموزه‌های انحرافی خود را تحت عناوین فریبنده‌ای همچون #عرفان، به مستضعفان القا کردند و این‌گونه، هر آئینی را فرسوده و #تحریف کردند.
2️⃣ آیین موسوی در ٣۴٠٠ سال پیش، متأثّر از جریان انحرافی و کابالایی معبدی، تحریف شد. «هندوان» نیز به انواع آموزه‌های محرّف و شیطانی مبتلا شدند؛ چنان‌که آیین کهن ایرانیان، دین #جاماسب (مجوسی)، حدود ٢۶٠٠ سال پیش محو گردید تا آیین شیطانی و فرهنگ معبدی، خود را به پیش براند.
3️⃣ انبیاء، از کهانت و آیین معبدی تبرّی می‌جستند و آن آیین را معادل گناه کبیره و کفر معرّفی کرده و به مصداق کلام «الْکاهِنُ کالْکافِر: کاهن مانند کافر است»، پیروان خود را از آن برحذر داشتند.
4️⃣ ابلیس به‌خوبی می‌دانست که از مسیر تعلیم #ریاضت‌های_غیرشرعی، می‌تواند دستیاران خود (کاهنان) را در چشم مردم، به منزلتی برساند که به غلط، آنان را مصداق عارف بالله و توانمند در شناخت اسرار غیبی بدانند.
5️⃣ ابلیس با #نفوذ تدریجی، از کاهنانِ آلوده به سحر و دنیاطلب، چهرهٔ خادمان و متولّیان امور مذهبی و مدّعیانی هم‌سنگ انبیاء ارائه کرد:
🕋 «إِنَّهُمُ اتَّخَذُوا الشَّیاطینَ أَوْلِیاءَ مِنْ دُونِ اللهِ وَ یحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُهْتَدُون (اعراف : 30) آنها کسانی هستند که شیاطین را به جای خدا سرپرست و یاور خود گرفتند و می‌پندارند که ره‌یافتگانند.»
✍️ استاد اسماعیل شفیعی سروستانی
ميرزا عباس افندي (ملقب به بهاء الله - مدعي دروغين): اهالي اواسط آفريقا از حيوان هم بدترند!
و همچنين اگر انسان را به طبيعت خود ترک کنيم از حيوان بدتر مي شود جاهل و نادان مي ماند مثل اهالي اواسط آفريقا.
منبع: مکاتيب عبدالبهاء، ج1، ص234
پس ثابت شد که عالم طبيعت ناقص است و ظلماني.اگر طفلي متولد شود او را تربيت نکنيم بر حال طبيعي بگذاريم چه مي شود؟ شبهه اي نيست بي ادراک و جاهل مي ماند و حيوان خواهد بود.در اواسط آفريقا ملاحظه کنيد که مثل حيوانات بلکه پست تر از حيوانند.
منبع: مکاتيب عبدالبهاء، ج1، ص237
بر خلاف هخامنشيان، ظاهرا مادها بيش از ايشان طرفدار دين زردشت به شمار مي رفتند و هنوز دين زردشت در اين سرزمين ايران گير نشده بود.از اين جهت در زمان کمبوجيه (522 - 529 ق.م) پسر کوروش مغي زردشتي که گئوماتا (522 ق.م) نام داشت براي ترويج دين زردشتي قيام کرد و بتکده ها را ويران ساخت و به جاي آن آتشکده بنا کرد و دست به اصلاحاتي اجتماعي زد و بردگان را آزاد و زمين هاي بزرگ را بين کشاورزان تقسيم کرد و مورد قبول طبقات مستمند و محروم اجتماع گرديد به طوري که پس از کشته شدنش به دست داريوش اول همه ي ايراني ها جز پارسي ها که از خاندان هخامنشي بودند بر مظلوميت و حقانيت او مي گريستند.مدت حکومت او هفت ماه بود.
منبع: مشکور، محمد جواد، خلاصه ي اديان در تاريخ دين هاي بزرگ، ص103و104، ناشر: انتشارات شرق، چاپ: ششم، 1377 خورشيدي.