بغضی در فراقِ... مسجد الاقصی کودک غزه‌ای در فراق مسجد الاقصی با بغض از آن می‌خواند #نسل #مسجد_الاقصی #غزه @Esrar3

🔻 مقامات مراکشی مانع از برگزاری یک تجمع دانشجویی در حمایت از غزه در دانشگاه عبدالمالک السعدی شدند. به نوشته‌ی روی بنر نگاه کنید؛ طوفان الاقصى... شرف الامه وعزتها، عنوان نصرها و سبيل تحررها «طوفان الاقصی... عزت و سربلندی امت، مظهر پیروزی و راه آزادی آن» #مراکش #غزه #نسل @Esrar3

کارهام تموم شد برگشتم دیدم همسایه واسم (به دسته‌ی در) غذا آویزون کرده #همسایگی #غزه #مواد_غذایی @Esrar3

ماجرای غزه در صد و هفتاد و یک روز گذشته فقط ماجرای قتل عام سی و دو هزار زن و کودک و آواره کردن دو میلیون انسان و شکنجه چند صدهزار نفر با سلاح گرسنگی و تشنگی نبود. غزه فروپاشی همه نظام‌های ارزشی و اخلاقی مسلط و مدعی بود. فروپاشی هرگونه امکان «جامعه جهانی‌» تا اطلاع ثانوی. از امریکا و اروپای لیبرال با «حقوق بشر» شان که سلاح و پول اسراییل را فراهم کردند و شرکای مستقیم این نسل کشی هستند تا روسیه و چین با نظم چندقطبی هنوز نیامده‌شان که با چرتکه‌ی رئال پلیتیک محاسبه کردند و نخواستند با آمریکا در بیفتند و ساکت نظاره کردند. تا آن «جهان اسلام» اش که روزی پنج بار به نماز ایستاد و رمضان که شد روزه‌اش را گرفت ولی نه از غصه مرد نه یک نفرش مثل آرون بوشنل خودش را به آتش کشید یا حتی یک سنگِ خشم به یک سفارت غربی پرتاب کرد. ماجرای غزه، این اولین نسل‌کشیِ هرلحظه مخابره شده‌ی تاریخ، در سطح فردی هم برای ناظرانش تجربه‌‌ی درونی تکان دهنده‌ و تغییردهنده‌ای بود. بسیاری از ما با تماشای هرروزه تصاویر این نسل‌کشی، در نوسان بین اندوه عزادارانه و خشم انفجارگونه و استهلاک حاصل از استیصال در خود پیچیدیم و روز به روز و ساعت به ساعت و ویدیو به ویدیو آدمهای دیگری شدیم. فارغ از انکه ساکن نیویورک و لندن بودیم یا صنعا و ژوهانسبورگ. تا مرز فروپاشی روانی و عاطفی رفتیم و با دیدن بی‌تفاوتی اطرافیان‌مان با محیط خود هم غریبه شدیم. یا تکه هایمان را به هم وصله کردیم و خود را قانع کردیم جز مقاومت راهی نیست. این صد و هفتاد و یک روز ماجرای غزه مثل خطی از میان همه جا رد شد و همه چیز را به دو نیم تقسیم کرد. آنهم در عصری که نمی‌توانستی بگویی نمیدانستم، ندیده بودم، خبر نداشتم. حالا دیگر هیچ دولتی، هیچ ملتی، هیچ نهادی، هیچ شخصیت معروفی، هیچ فرد عادی راه سومی نداشت: تاریخ سوالش ساده خواهد بود: «روزی که محمد سه ساله، لنای هشت ماهه، زینای دو ساله، زکریای چهار ساله و دوازده هزار کودک دیگر نسل کشی می‌شد تو کدام سوی این خط ایستاده بودی؟ نسبت تو با ماجرای غزه، این بزرگترین کربلای معاصر، چه بود؟» «علی علیزاده» #زمان #شخص #غزه @jedaaltv @Esrar3

🔻به یاد آرون بزرگداشت آرون بوشنل در نروژ #شخص #نروژ #غزه @Esrar3

ظاهراً شب گذشته در اردن راهپیمایی‌هایی بوده که به سفارت اسرائیل هم هجوم برده‌اند. اوایل طوفان الاقصی هر جا تجمعی شد، شعارهای خاص خودش را هم به همراه داشت. روند شعارها جالب توجه است.‌ اوایل طوفان الاقصی شعار اردنی‌ها این بود: «قالو حماس ارهابية، كل الاردن حمساوية» (گفتند حماس تروریست است، همه‌ی اردن حماسی‌ست) حالا تجمع اخیر اردن شعارش این شده: «يا غزه احنا آسفين، احنا كمان محاصرين». (غزه ما متأسفیم، ما هم محاصره شدیم) چیزی شبیه به جمله‌ی آن مرد آمریکایی که نوشته بود «دنیا فکر میکند که غزه توسط اسرائیل اشغال شده بلکه حقیقت آن است که کل دنیا توسط اسرائیل اشغال شده به غیر از غزه». اجازه بدهید برای یکبار هم که شده از خودمان بپرسیم آیا دلیل این احساس ناتوانی و عجز و نشدن‌ها فقط حکومت‌ها و قید و مرزها هستند؟ پس چرا هر کدام از ما در هر جغرافیا تا این اندازه در این حس مشترکیم؟ این چه حصاری‌ست که همه‌ی ما فارغ از هر تاریخ و گذشته و دین و زبانی آن را حس کرده‌ایم؟ لابد باید چیزی جز حکومت‌ها وسط باشد؟! چیزی که همیشه گفتنش به شدت سخت بوده و حالا به نظر گفتنی‌تر است. #غزه #اردن #ما_در_جهان #حکومت #حاکمیت @Esrar3

دیشب_ تلاش اردنی‌ها برای حمله به سفارت رژیم اشغالگر #اردن #غزه @Esrar3

شعارهای اردنی‌ها از خط قرمزهای وضع شده‌ی حکومت اردن عبور کرده و وارد مرحله‌ی جدیدی شده. اتفاقات بیمارستان شفا و هجوم به نمازگزاران در مسجد الاقصی باعث خشم اردنی‌‌ها شد و با بیانیه‌ای تحت عنوان «محاصره سفارت دشمن» فراخوان دادند. تظاهرکنندگان ضد ملک عبدالله دوم شعار دادند و حکومتش را به خیانت اهالی غزه متهم کردند و تلاش کردند به ساختمان سفارت هجوم ببرند. نیروهای امنیتی اردن با گاز اشک آور و سرکوب مردم و ضرب و شتم گسترده با آنها مقابله کردند. یکی از شعارهای اردنی‌ها این بود: «يا عبدالله يا ابن حسين، حق الأقصى علينا دين» (ای عبدالله پسر حسین، حق مسجد الاقصی دِینی گردن ماست) #غزه #اردن #مسجد_الاقصی #فلسطین @Esrar3

یکی دیگر از شعارهای اردنی‌ها این بود: «لا ما نسينا و ما بنساكي يا غزتنا و كلنا فداكي» (نه! فراموش نکردیم و فراموشت نمی‌کنیم،ای غزه‌ی ما همه‌ی ما به فدای تو) آن‌ها همچنین از مردم در کرانه باختری هم با این شعار دعوت کردند؛ «من عمّان طلع النور يا ابن الضفة يلا ثور» (نور از عمّان بیرون آمد، فرزند کرانه به پا خیز) #اردن #غزه #قرابت @Esrar3

مفتی اهل لیبی شیخ صادق الغریانی: اهل غزه از گرسنگی می‌میرند و‌ شما تصور کن (فردی) برای بار پنجم به عمره می رود و پنج هزار دلار، ده هزار دلار، بیست هزار دلار ... خرج می‌کند. فکر میکند این در راستای عبادت است در صورتی که این در راستای غفلت است. (اما) فرد دیگری که در خانه‌اش در اندونزی یا پاکستان یا لیبی نشسته و آن ده هزار دلار را برای غزه واریز کند، او صدها بار اجرش از آن کسی که به عمره رفت، بیشتر است. #لیبی #غزه #مذهب @Esrar3

به نگاه‌هایش نگاه کنید واذا العيون تحدثت بلغاتها قالت مقالا لم يقله خطيب و اگر چشم‌ها به زبان خودشان سخن می‌گفتند، گفتنی‌هایی می‌گفتند که هیچ سخنوری آن را نمی‌گفت _عمو اسمت چیه؟ +یاسمین _کلاس چندمی؟ +ششم _چرا چای می‌فروشی؟ +[سکوت] #مصیبت #غزه #رنج #نسل @Esrar3

من تصور می کنم که خودِ اسرائیل از میزان خیانتی که مردم ما در این جنگ متحمل شدند، شوکه شده. در وحشیانه ترین رویاهای او هم نبود که امت (مسلمان) را اینقدر ضعیف و مردمان را تا این اندازه سست عنصر ببیند. در واقع اسرائیل هرگز تصور نمی کرد که بتواند در مدت پنج ماه و قبل از ماه رمضان ۷۰۰ هزار انسان را روبروی چشم اعراب و مسلمانان محاصره کند، بدون اینکه با خشم و اعتراض مواجه شود. به خدا قسم که این در زیباترین تصورات اسرائیل نبود. #جهان #غزه #ما_در_جهان #رمضان #مصیبت @Esrar3