پرسیده می‌شود بالاخره شکست بود یا پیروزی؟ اصلا می‌شود جور دیگری پرسید؟ ساده است. برای فهمیدنش باید دوباره آن‌ها را دید، «حس‌شان چیست؟». حس‌شان شاید مثل جویریه است، دختر غزه. دختری که برای ثابت کردن شکست یا پیروزی‌ به انسان‌های دور از معرکه این‌ها را نمی‌گوید. او به زبان خودش حرف می‌زند. به زبان خودش می‌گوید: «آوارگان بودیم و بازگشتگان شدیم». یا این سخنی که یکی دیگر از اهالی غزه گفته بود: «در حالیکه ما در غزه درگیریم چطور خیمه‌مان را از جنوب به شمال غزه جابه‌جا کنیم، بیرون از غزه دعواست که طوفان الاقصی پیروزی‌ست یا شکست، یا چه کسی از چه کسی تشکر کرد». بیرون غزه درگیر تحلیل هستند و مشغول به اثبات شکست و پیروزی، و درون غزه نگارندگان ۴۷۰ روز تصویر پر شکوه، همان رهروانی هستند که کارشان را کرده‌اند، سنگ‌شان را زده‌اند و حالا با وجدانی آرام‌ و ضمیری مطمئن باز‌می‌گردند. در دنیایی که با تحلیل می‌چرخد و ارزش هر حادثه‌ای با برچسبِ شکست یا پیروزی‌ سنجیده می‌شود، رهروان واقعی با محاسبات دیگری پیش می‌روند. آن‌ها فقط در راهند. سابقونند. التفاتی ندارند، حتی چندان به شکست یا پیروزی‌شان فکر هم نمی‌کنند. و همین در راه بودگان بی التفاتند که می‌توانند خطر کنند، دلی به دریا بزنند، و بر تمام محاسبات و تحلیل‌های غالب، چیره شوند. #غزه #دل #طوفان_الاقصی @Esrar3

قسمت 1⃣ اسمش محمد طاهر است، جراح عراقی ساکن لندن. احتمالا از او چیزهایی شنیده باشید. همین اسم را که جستجو کنید می‌بینید به پاس حضورش در غزه چقدر برایش فیلم و کلیپ سرسلامتی ساخته‌اند. این بخش کوتاهی از صحبت اوست. اینکه در همین مدت حضورش در غزه‌، به قدر ۲۰ کیلو وزن کم کرده، پیر شده. اما راضی به ترک غزه نبود.‌ دلیلش را پرسیدند؛ اینکه چرا هر بار که غزه را ترک می‌کرده دوباره به آنجا بازمی‌گشته که محمد طاهر می‌گوید: اینجا خودم را نزدیکِ خدا حس می‌کنم. اما این همه‌ی ماجرا نیست ✅با زیرنویس ببینید #غزه #عراق @Esrar3

قسمت2⃣ محمد طاهر تنها پزشک غیر غزه‌ای‌‌ست که وقتی هشدار ترک غزه دادند، راضی به ترکش نشد و تا لحظه‌ی آتش بس کنار مردمش ماند. اینجا و در این کلیپ می‌گویند حساب او از تمام پزشکان دیگری که به غزه آمدند جداست. آنکه در غزه حسابش سوا شده، یک پزشک شیعه است. در ادامه جزئیاتش را بخوانید. ✅ببینید_این کلیپ هم زیرنویس شده #غزه #عراق #قرابت @Esrar3

قسمت 3⃣ من با این قسمتش بیشتر کار دارم. همین قسمتی که معلوم می‌شود او از نسل سادات است و اسم کاملش «سید محمد طاهر ابو رغیف موسوی» است و متولد نجف اشرف. سید محمد طاهر در تمام مدتی که نفس به نفس غزه می‌بخشید و کنار غزه بود نه حرفی از شیعه بودنش زد و برای شیعه امتیاز جمع کرد و نه اهالی غزه تبلیغ کردند که ما شانه به شانه او نماز خواندیم و دوستش داشتیم چونان که کسی خویش را. اگرچه بیرونِ غزه دعوا بود، دعوا بر سر اینکه محمد طاهر از ما شیعیان است و یا از ما سنی‌ها، تا اینکه آخر سر فیلم نماز خواندنش را گذاشتند که ثابت شود او شیعه است. اما در غزه واقعیت جور دیگری بود. آنجا همه چیز «عادی» بود. عادی بود که او همه چیزش را فدای غزه کند و برای غزه هم عادی بود او را روی چشم‌هایش بنشاند. عادی بود این حرف‌ها وسط نباشد. وقتی همه چیز سر جای خودش باشد همین قدر عادی‌ست. هروقت صدایش بلند شد، شروع غیرعادی بودن و نمایشی شدن ماجراست. برادری‌مان همینقدر عادی‌ست. اهالی غزه و دکتر سید محمد طاهر یادمان آوردند که ما چقدر همدیگر را دوست داشتیم، همین‌قدر بی‌صدا، همین‌قدر عادی. #غزه #عراق #قرابت #ما_در_جهان @Esrar3

غزه بازگشت نخستین را می‌سازد، و نکبت دومی وجود نخواهد داشت. #غزه #فلسطین @Esrar3

سازماندهی شده نیست. هرکسی هر جا که هست کارش را خوب بلدد. من نمی‌دانم، اما شاید شهر چیزی شبیه به همین باشد. یادتان هست در اوج جنگ، روی در و دیوار و آوارها از ایستادن و مقاومت می‌گفتند؟ و حالا، روی همین دیوارها بدون آنکه پای مانیتورهای عظیم وسط باشد، همن‌قدر فوری فوتی با هم حرف می‌زنند، هشتگ بازگشت عزتمندانه می‌سازند، و به اهل‌شان شیرینیِ سلام تعارف می‌کنند. «سلام بر شما به پاس صبرتان» #شهر #غزه @Esrar3

⚡️شهیدی که قبل از هفت اکتبر در خواب یکی از اهالی غزه آمده بود و مردمش را برای هفت اکتبر آماده کرد... این‌ها نمونه‌ای از سخنانی‌ست که اهالی غزه بعد از آتش بس فرصت یافتند آن را با ما در میان بگذارند. این سخنانی که می‌شنوید از زبان یسری العکلوک خبرنگار غزه‌ای‌ست. زنی که همسرش، چهار سال قبل و در علمیات سیف القدس شهید شد. او می‌گوید یکی از اهالی غزه مدتی پیش از شروع عملیات طوفان‌الاقصی خواب شهید اسامه را دیده و او در خواب به اهالی غزه توصیه می‌کرده که «رهایش نکنید». آن‌ها نمی‌دانستند داستان این شهید و توصیه‌اش به رها نکردن از چه قرار است و آن شهید به چه چیز اشاره داشته تا اینکه طوفان الاقصی از راه رسید ... ✅ با زیرنویس ببینید #غزه #طوفان_الاقصی @Esrar3

در پاسخ به زمرمه‌های کوچاندن مردم غزه به مصر روی دیوارها نوشتند: بهشت از مصر به ما نزدیک‌تر است. #غزه #شهر #صفا @Esrar3

ماریا کودک غزه است. او بعد از سخنان ترامپ در مورد کوچاندن اهالی غزه به مصر یا اردن سخنانی گفت که کم و بیش مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفت. مهم است بدانیم کودک غزه رجز و حماسه نمی‌خواند، او آینه‌‌ی زلال ما وقع است. کودک غزه به ترامپ می‌گوید «شاید تو در مورد تمام جهان بتوانی حکمی دهی اما غزه نه! غزه خودش یک پا جهان است». کوچک و بزرگ‌شان این گونه مدام و به تکرار از جهان می‌گویند. جهان ورد زبان‌شان شده. حتی کودک‌‌شان چشم به جهان دارد و خود را طلیعه‌دار جهان دیگری می‌داند. مثل اینکه جهان‌داشتن و جهان بودن درکی پیچیده نمی‌خواهد. کتاب و تخصص و دانش و مهارت نیست. وقتی مسأله «جهان» باشد، صافی و صداقتی کودکانه هم می‌تواند آن را حس کند و از آن بگوید... #جهان #نسل #غزه @Esrar3

شاید زندگی نکنی اما اگر قرار شد زنده بمانی، فقط اکتبری زنده بمان! اسماعیل خبرنگار غزه با اشتراک گذاری این تصاویر نوشت: اون وقت یکی میاد میگه حماس مقصر هفت اکتبره. بفرما برادر من! این در کرانه باختریه. این حد از اهانت در برخورد با برادران‌مون رو در کرانه تصور کن. به خدا قسم ۷ و ۸ و ۹ اکتبر هم کمه. زندگی برای کرامت و عزت ما همه‌اش اکتبره. 🧷 من فکر می‌کردم مایی که دنبال این قبیل اکتبرها می‌‌گردیم لابد چون خودمان آنجا نبوده‌ایم نفس‌مان از جای گرم بلند می‌شود اما حالا می‌بینم نخیر! جای زخم های غزه هنوز خوب نشده اما سرش برای خلق اکتبری دیگر درد می‌کند. رژیم صهیونیستی آنقدر روبروی چشم‌ها خون ریخته که هرکه زنده مانده است می‌شود خودش را یک بازمانده‌ی اکتبری ببیند. که اگر قرار است زنده بمانیم انتخاب ما اکتبر است، زنده ماندنی اکتبری... #زندگی #غزه #مقاومت @Esrar3

عبود بعد از اراجیف ترامپ: «از این به بعد دیگه آوارگی‌ای در کار نیست. دست در دست یه راست می‌ریم بهشت» 🧷 ترامپ غزه را با آتش جنگ و باز شدن درهای جهنم تهدید می‌کند، و غزه ترامپ را با بهشت تهدید کرد. تهدید کرد که اگر به قول خودتان درب جهنم را باز کنید دیگر به قدر آوارگی هم مهلت‌تان نمی‌دهیم. زیر بار آوارگی نمی‌رویم.‌گزینه‌ی ما تنها یک چیز خواهد بود؛بهشت! #غزه #آمریکا @Esrar3

تصاویری از بازسازی خانه‌ای در غزه، با مشارکتِ همه 🧷خانه آنجایی‌ست که «همه» را دارد. آنجا که «همه» تحقق نیابد خانه نیست. «الجار ثم الدار» در همه خواهیِ خانه است. هر چه بیشتر اهل خانه باشی، بیشتر جای خالی «همه» را می‌بینی. خانه محل تبلور زیاده خواهی بشر است. محلی‌ست که بشر طمع می‌کند از خدا بیشتر و بیشتر بخواهد، «همه» را بخواهد. و زنان چون به خانه وفادار باشند، ناگهان خودشان را می‌بینند که چقدر دلبسته‌ی غیر شده‌اند. «همه» را می‌خواهند... قلب شان بزرگ می‌شود، از خودشان بیرون می‌تپد و دیگر بهشت را حتی، بدون دیگران نمی‌خواهند... یادتان هست که شهید سلیمانی وقتی به خانه ای در سوریه رفته بود نامه‌ای گذاشته بود محض حلالیت که ما اینجا از خانه‌تان استفاده‌هایی کردیم حلال کنید؟ اگر خاطرتان باشد ذیل نامه شماره‌ی خانه‌شان را گذاشته بود، نه سازمانی و نه جایی! او شماره‌ی یک «خانه» را گذاشت. و خیالش راحت بود درب‌های خانه‌شان آنقدر باز است که پذیرا بودند مثلا کسی از فلان کشور زنگ بزند، از سوریه زنگ بزند و بگوید آقا! من طلبکارم! کسی که می‌شد داعش بود! قاسم سلیمانی دلش با همین خانه قرص بود... خانه ای که به قدر «همه» جا داشت. #خانه #زن #غزه #همسایگی @Esrar3