eitaa logo
مجمع الفائدة و البرهان | تأمّلات فقهی
152 دنبال‌کننده
72 عکس
12 ویدیو
12 فایل
«به صفّ النعال فقیهان نشینم» 📚✒️یادداشت‌های سیدمحمد احمدی @SMohammad_Ahmadi
مشاهده در ایتا
دانلود
دعِ الأیامَ تفعلُ ما تشاءُ و طِب نفساً فقد وُلِدَ الجوادُ و لاتجزع لحادثةِ اللیالي فهذا البابُ دونَک و المرادُ 🌸اسعد الله ایامکم🌸 ✒️📚 @Faede_v_Borhan
إِذَا طَافَ قَـوْمٌ بِالْمَـشَاعِرِ وَالصَّفَا فَقَبرُكَ رُكنِي طَـائِـفـاً وَمَـشَاعِـرِي وَإنْ ذَخَـرَ الأقْـوَامُ نُسْـكَ عِـبَادَةٍ فَحُـبُّـكَ أوْفَى عُـدَّتِي وَذَخَـائِرِي 📖 بخشی از قصیده رائیه ابن ابي الحدید ▫️ 🌹اسعد الله ایامکم🌹 ✒️📚 @Faede_v_Borhan
حاشیه بودن فقه اهل بیت @Faede_v_Borhan - آیةالله‌العظمی زنجانی.mp3
4.34M
💠 و شیعه حاشیه‌ای بر فقه عامّه؟ •تبیین نظریه‌ی مرحوم آیةالله‌العظمی (قدس‌سره) و ثمرات آن 🎙حضرت آیةالله‌العظمی (مدّظلّه الوارف) 🗓درس خارج فقه ۱۳۷۶/۱۲/۱۰ ✒️📚 @Faede_v_Borhan
همه درباره‌ی فتاوای غریب در باب نماز شنیده‌ایم. یکی از آن‌ها استحباب تسلیم است، به این معنا که نمازگزار می‌تواند سلام آخر را ترک و نماز خود را با یکی از مبطلات -حتّی حدث- تمام کند. 🔻مرحوم (رضوان الله تعالی علیه) که در آراستن براهین صناعی به بیانات خطابی ید طولایی دارد، در عبارت شیرینی به ابوحنیفه و تمحّلاتش در باب نماز تاخته، و دوری بلکه اِعراض وی از بیت وحی و صاحبان (صلوات الله علیهم اجمعین) را با رِندی به رخ کشیده‌است: و لعل الذي ألجأه إلى التخيير المزبور -بعد القياس- أنه راعى التناسبَ بين أفراد ما ابتدعه من الصلاة و بين المحلِّل لها، إذ منها عنده -بعد الوضوء بنبيذ التمر المغصوب منكوساً عكسَ الكتاب العزيز- الصلاةُ في الدار المغصوبة على جلدِ كلبٍ لابساً لجلد كلبٍ و بيده قطعةٌ من لحمِ كلبٍ و عليه نجاسةٌ، ثم يكبّر بالفارسية و يقرأ كذلك [= بالفارسیة] «مدهامّتان»، ثم يطأطئ رأسَه حداً يسيراً غيرَ ذاكرٍ و لا مطمئنٍّ، ثم يَهوي إلى السجود من غير رفعٍ، ثم يحفر حفيرةً لينزل جبهتَه أو أنفَه فيها من غير ذكر و لا طمأنينةٍ و لا رفعٍ بينهما، ثمّ يقعُد من غير تشهدٍ. و هذه لايناسبها إلا التحليلُ بضرطةٍ قطعاً! و حقٌّ للآمر بها أن يأمرَ بهذا المحلِّل لها! 📖جواهر الکلام، ج۱۰، (ط بیروت): ۲۸۳، (ط جامعه مدرسین): ۴۸۶. ◻️ ✒️📚 @Faede_v_Borhan
مجمع الفائدة و البرهان | تأمّلات فقهی
🌀🌀🌀 یکی از ادعیه‌ی معروف ماه رجب دعای «اللهم إني اسئلک بمعاني جمیع ما یدعوک ولاة امرک...» است که در
💠 انکار صاحب نسبت به علم فعلی ائمة (علیهم‌السلام) به تمام امور 🔻مرحوم شیخ (ره) که از اعاظم است در یکی از فوائد خود (در مقام پاسخ به شبهه‌ای در باب اصالة البراءة) مرقوم نموده: و منها: ان نفس الحكم الشرعي يجب سؤال النبي و الامام ... بل علمهم بجميع أفراده [= موضوع الحکم الشرعي] غير معلوم أو معلوم العدم لكونه من علم الغيب فلايعلمه الا الله و ان كانوا يعلمون منه ما يحتاجون اليه و إذا شاءوا أن يعلموا شيئاً علموه. 📖الفوائد الطوسیة: ۵۱۹. ✒️📚 @Faede_v_Borhan
💠 تقیه زراره در اظهار امامت حضرت موسی بن جعفر(ع) حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ زِيَادِ بْنِ جَعْفَرٍ اَلْهَمَدَانِيُّ رَضِيَ اَللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عِيسَى بْنِ عُبَيْدٍ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ مُحَمَّدٍ اَلْهَمْدَانِيِّ رَضِيَ اَللَّهُ عَنْهُ قَالَ: قُلْتُ لِلرِّضَا عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللهِ أَخْبِرْنِي عَنْ زُرَارَةَ هَلْ كَانَ يَعْرِفُ حَقَّ أَبِيكَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ؟ فَقَالَ: «نَعَمْ.» فَقُلْتُ لَهُ: فَلِمَ بَعَثَ اِبْنَهُ عُبَيْداً لِيَتَعَرَّفَ اَلْخَبَرَ إِلَى مَنْ أَوْصَى اَلصَّادِقُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّد(ع) السَّلاَمُ؟ فَقَالَ: «إِنَّ كَانَ يَعْرِفُ أَمْرَ أَبِي(ع) وَ نَصَّ أَبِيهِ عَلَيْهِ وَ إِنَّمَا بَعَثَ اِبْنَهُ لِيَتَعَرَّفَ مِنْ أَبِي(ع) هَلْ يَجُوزُ لَهُ أَنْ يَرْفَعَ اَلتَّقِيَّةَ فِي إِظْهَارِ أَمْرِهِ وَ نَصِّ أَبِيهِ عَلَيْهِ وَ أَنَّهُ لَمَّا أَبْطَأَ عَنْهُ اِبْنُهُ طُولِبَ بِإِظْهَارِ قَوْلِهِ فِي أَبِي(ع) فَلَمْ يُحِبَّ أَنْ يُقْدِمَ عَلَى ذَلِكَ دُونَ أَمْرِهِ فَرَفَعَ اَلْمُصْحَفَ وَ قَالَ اَللَّهُمَّ إِنَّ إِمَامِي مَنْ أَثْبَتَ هَذَا اَلْمُصْحَفُ إِمَامَتَهُ مِنْ وُلْدِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ(ع)». ابراهیم بن محمد میگوید به امام رضا(ع) عرض کردم: ‌یا ابن‌رسول‌الله! درباره زراره بفرمایید که آیا حقِ [] پدرتان را می‌دانست؟ فرمود: «آری.» عرض کردم: پس چرا پسرش -عبید- را فرستاد تا از وصیّ امام جعفر بن محمد الصادق(ع) خبر بگیرد؟ فرمود: « شأن [امامت] پدرم و نصّ پدرش بر [امامتِ] او را می‌شناخت. فقط به این دلیل پسرش را فرستاد که از پدرم(ع) خبر بگیرد که آیا را در اظهار شأن [امامت] او و نصّ پدرش بر آن را می‌تواند کنار بگذارد یا نه؟ وقتی پسرش عبید تأخیر کرد، از او درخواست شد که نظرش را درباره پدرم اظهار نماید، ولی [از آن‌جاکه] دوست نداشت بدون دستور وی، به این‌کار اقدام کند، قرآن را بلند کرد و گفت: خداوندا! همانا امام من، کسی از فرزندان جعفر بن محمد(ع) است که این قرآن، امامتش را ثابت کرده باشد.» 📖 كمال الدين۱: ۷۵. ✒️📚 @Faede_v_Borhan
📷از جمله هنرمندی‌های مرحوم آقاضیاء (قدس‌سره) در نگارش ✒️📚 @Faede_v_Borhan
📷 مرحوم آقا ضیاء در جوانی 🔗اقتباس از وارثون ✒️📚 @Faede_v_Borhan
14021201=94 - استاد شهیدی.mp3
13.27M
💠 امکان به محضر ولی عصر (عجل الله فرجه) در عصر غیبت 00:27 روایت دال بر وجوب تکذیب مدعیان تشرف 2:09 پاسخ از روایت 2:35 تواتر اجمالی قضایای تشرف 3:31 نقل تشرف شیخ محمد کوفی توسط آیةالله‌العظمی به نقل آیةالله‌العظمی (قدس‌سرهما) 9:51 تشرف سید حسین حائری کرمانشاهی به نقل از آیةالله حاج سید رضا (رحمه‌الله) و آیةالله‌العظمی (دام‌ظله) ▫️ 🎙 استاد آیةالله شیخ محمدتقی (دامت‌برکاته) 📅 درس خارج ، سه‌شنبه ۱ اسفندماه ۱۴۰۲ ◽️ ✒️📚 @Faede_v_Borhan
كلمة_السيد_محمد_رضا_السيستاني_بمناسبة_التعطيل_الرمضاني.pdf
462.8K
💠 الحذر الحذر! • تذکراتی از آیة‌الله سید محمدرضا (دامت برکاته) به مناسبت تعطیلات ماه مبارک رمضان ▪️غنیمت شمردن فرصت ماه مبارک برای تزکیه نفس و تبلیغ ▪️لزوم صیانت و امانتداری نسبت به نصاب علمی ▪️پرهیز طلاب مستعد از اشتغالات حاشیه‌ای مانند همکاری با مؤسسات و... ▪️پرهیز از ادعای زودهنگام هشدار نسبت به ترویج نام و نشان ولو به وسیله‌ی حضور در دروس و مجالس آن‌ها یا اطلاق القاب عالیه مانند لقب «آیةالله». 🗓 برگرفته از درس خارج معظمٌ‌له در تاریخ ۲۳ شعبان المعظم ۱۴۴۵ ✒️📚 @Faede_v_Borhan
💠 مؤمن: حجت الهی بر خاندانش الفضل بن إسماعيل الهاشمي عن أبيه قال: شكوت إلى أبي عبدالله عليه‌السلام ما ألقى من أهل بيتي من استخفافهم بالدين. فقال: يا إسماعيل! لاتنكر ذلك من أهل بيتك، فإن الله تبارك و تعالى جعل لكل أهل بيت «حجةً» يحتجّ بها على أهل بيته في القيامة، فيقال لهم: «أ لم تروا فلاناً فيكم؟ أ لم تروا هديه [خ: هُداه] فيكم؟ أ لم تروا صلاته فيكم؟ أ لم تروا دينه فهلّا اقتديتم به؟!» فيكون «حجةً» عليهم في القيامة. 🔻اسماعیل هاشمی گوید: به حضرت صادق علیه‌السلام عرض شکایتی کردم از بی‌توجهی خانواده‌ام به دین و رنجی که از این بابت می‌کشم. حضرت فرمودند: اسماعیل! از این مطلب تعجب نکن. خداوند متعال برای هر خانواده‌ای «حجتی» قرار داده که روز قیامت به واسطه‌ی او بر آن‌ها احتجاج خواهد فرمود، و به آن‌ها خواهند گفت: «آیا فلانی را در میان خود ندیدید؟! قربانی دادن [خ: هدایت‌یافتگی] و نماز خواندن و دین‌داری او را ندیدید؟ پس چرا به وی اقتدا نکردید؟» و به این ترتیب «حجت» بر آن‌ها خواهد بود. 📖 کافی۸: ۸۳. ◽️ ✒️📚 @Faede_v_Borhan
💠 دانش بی‌مصرف 🔻این حدیث تا به حال به گوش خیلی از ما خورده است: روزی پیامبر اکرم (ص) وارد مسجد شده و مردم را گرداگرد شخصی دیدند. پرسیدند: او کیست؟ گفته شد: علامه‌ای است! فرمودند: علّامه یعنی چه؟ گفته شد: او از همه به نیاکان عرب و تاریخ آن‌ها و اشعارشان داناتر است. فرمودند: «این‌ها دانشی است که ندانستنش ضرری ندارد و دانستنش هم نفعی نمی‌رساند...». (کافی۱: ۳۲) این مطلب که انسان می‌بایست به دنبال علوم نافع برای آخرت یا دنیا باشد البته چیزی است که عقل هم به وضوح تأییدش می‌کند. اما آنچه امروزه در بسیاری از محافل به اصطلاح علمیِ دانشگاهی و احیاناً حوزوی دیده می‌شود گاه تماماً بر خلاف آن است. حجم انبوهی از مکتوبات و سخنرانی‌های بی‌فایده بلکه مضرّ چشم‍ها و گوش‌ها و ذهن‌‌ها را درگیر کرده و انسان جویای حقیقت را از جستن واقع دور می‌سازد. از جمله نمونه‌های بارز این آفت بزرگ برای محیط علمی، مباحثی است که غالباً تحت تأثیر فضای به اصطلاح و با تابلوی طرح می‌شود و در خیلی از اوقات بیشتر از یک پژوهش علمی و تحقیق واقع‌نما و حقیقت‌جویانه شبیه نوعی «کاسبی» و «تجارت» با علم است. از مجموع قرائن و شواهد، این معنا به ذهن متبادر می‌گردد که طرح کنندگان این مباحث، سخنان و افکار خود را نه بر اساس معیارهای منصفانه و علمی، بلکه طبق امیال و رغبت‌های «خریداران» خود تنظیم می‌نمایند. چندی قبل مقاله‌ای با موضوع اعتبارسنجی عبارت «النساء نواقص العقول» در خطبه ۸۰ منتشر شد. از همان روزهای نخستینی که در فضای مجازی مورد توجه علاقمندان به مباحث دینی قرار گرفت، این نقد از سوی بسیاری متوجه آن شد که رد یا قبول این عبارت مسأله‌ی مهمی نیست، زیرا عبارات هم‌خانواده و هم‌مضمون با آن در منابع دینی کم نیستند و بر فرضْ اعتبار این جمله در این منبع خاص اگر مخدوش باشد به اصل مسأله ضرری نمی‌رساند. در درجه دوم و با گذشت مدّت کوتاهی از انتشار مقاله، کم کم نقدهای روشی متعددی در موردش رخ نموده و این شائبه را که مدّعای مقاله گویا از پیش توسط نگارندگانش پذیرفته شده‌است تقویت کردند. در واقع به نظر می‌رسید قلم‌فرسایی نگارندگان از جنس «نحت الأدلة بعد الوقوع» (دلیل تراشی برای چیزی که هست) می‌باشد. یکی از تلاش‌های قابل ستایش در هویدا ساختن روشی مقاله، نقد مفصّل جناب حجةالإسلام امین حسین‌پوری (دام عزّه) است که در جلسه‌ای تقریباً سه ساعته تمام مراحل بحثِ مقاله را مورد بررسی و موشکافی قرار داده و به اشتباهات – ان شاء الله سهوی – نگارندگان مقاله به طور مبسوط پرداختند. 💡استفاده از کلماتِ غیر واقع‌نما برای تقویت مدّعا، ایرادِ جداول و پاورقی‌های طولانی از جنس آماری، نتیجه‌گیری از شواهد ناکافی، ضعف در تحلیل شواهد و قرائن موجود پیرامون مسأله و در نهایت نادیده گرفتن شواهدِ نقض‌کننده‌ی مدّعا، از جمله اشکالات پررنگِ بحثی است که در مقاله‌ی یادشده دیده می‌شود. ‼️همچنین جُمود نویسندگان بر قاعده‌ای وام‌گرفته از سُنت مطالعات حدیثی در غرب یعنی قانونِ «همبستگی متن و منبع» و تطبیق نابجای آن یکی از خطاهای این مقاله است که در سایر آثار نگارندگان آن نیز به وفور دیده می‌شود. این قاعده به طور خلاصه مقرر می‌کند که هرگاه دو متن در دو منبع (اعمّ از حدیث، گزارش تاریخی و نقل قول) شباهت قابل توجهی داشتند، بی‌تردید یکیْ از دیگری یا هر دو از منبعی ثالث برساخته است. حال آنکه گذشته از شواهد نقض فراوان در میراث حدیثیِ ما، اصولاً نمی‌توان پشتوانه‌ی محکمی برای این قاعده به شکل مطلقش یافت؛ زیرا وقوع وقایع مشابه در تاریخ، یا صدور دو سخن نزدیک به هم از دو شخصیت در تاریخ امری است که امکان آن قابل انکار نیست، به خصوص اگر آن سخن به هر دلیلی یک کلام معروف باشد که بتوان از آن در موقعیت‌های مختلف بهره برد. به هر تقدیر، این نمونه و ده‌ها نمونه‌ی دیگر از مطالعاتی که به عنوان تحقیقات به‌روز و متّکی بر روش‌های نوین و دقیقِ تاریخ‌شناسانه قلمداد می‌شود، مثال‌های خوبی است برای رواج علوم «لاینفع» در محافل علمی ما؛ علومی که از واقع به شدّت به دور افتاده‌اند و مصرفی ندارند به جز راضی ساختن مشتریانِ امروزین و رونق گرفتن کاسبی برخی شبه‌پژوهشگران. ✒️📚 @Faede_v_Borhan