eitaa logo
گنجینه نور دکتر علیرضا نصیری
193 دنبال‌کننده
2.6هزار عکس
1.1هزار ویدیو
1 فایل
تفسیر قرآن، اخلاق و نکاتی دیگر از آموزه های اسلامی دکتر علیرضا نصیری عضو هیات علمی دانشگاه
مشاهده در ایتا
دانلود
💠 وحدت علمی 🔹 دو نهاد اقتصادی، بهترین راه برای وحدت آنها تبیین مسائل صحیح اقتصاد است، دو نهاد اجتماعی وقتی می‌ توانند با هم هماهنگ باشند كه اصول اساسی جامعه ‌شناسی و اجتماع و مانند آن به خوبی تبیین شود؛ اما مانند ، اگر بخواهند با هم متّحد شوند، تنها است كه می ‌تواند این دو نهاد را با هم متّحد كند (این مطلب اول). 🔹 تنها علمی كه می ‌تواند اینها بشود، علمی است كه صدر و ساقه آن علم, وحدت، ، یگانگی و یکتایی است؛ زیرا چیزی كه خود متكثّر است، هرگز عامل وحدت نخواهد بود، چه اینكه چیزی كه خود واحد است، هرگز سبب كثرت نمی‌ شود. تنها چیزی كه می ‌تواند ركن اساسی وحدت حوزه و دانشگاه باشد، است و لا غیر كه هیچ كثرتی در حرم اَمن آن علم راه پیدا نمی ‌كند (این هم مطلب دوم). 🔹 آیا وجود دارد یا ندارد؟ اگر علم دینی وجود ندارد، سخن از ، سخن گزافی است و هیچ ممكن نیست كه این دو نهاد علمی با هم هماهنگ شوند، چون یكی دَم از دین می ‌زند و دیگری از دین جداست و اگر ثابت شد كه دین در جهان وجود دارد و علم دینی هم وجود دارد، آن باید به خوبی تبیین شود و اگر تبیین شد، این است, این است، این است كه خود با خود هماهنگ است و دو نهاد مقدس حوزه و دانشگاه خواهد شد. @ganjinehnoorDrnasiri
💠 مرز توکّل 🔸 از وجود مبارک سؤال کردند، حدّ و مرز چیست؟ فرمود انسانی که هیچ هراسی ندارد، خشیتی ندارد، یک انسان ناقصی است، یک انسان متهوّر انسان ناقصی است كه حساب و کتابی ندارد. آن ‌که می ‌ترسد و از غیر خدا می ‌ترسد، او موحّد نیست. آن ‌که هم از خدا می ‌ترسد، هم از غیر خدا می‌ ترسد، او موحّد نیست. در این است که انسان بترسد و فقط از خدا بترسد. 🔸 نترسیدن کمال نیست، یک تهوّر بی ‌عقلی است. هراس از غیر خدا مشرکانه است، هراس منحصراً از خدا، موحّدانه است. وقتی ترس موحّدانه بود، امید هم موحّدانه است، چون معادل هم هستند. 🔸 اگر کسی فقط از خدا ترسید، فقط به خدا امیدوار است. ــ پس توحید در ترس نعمت است، یک؛ ــ مستلزم توحید در امید هم هست، دو؛ ــ این خوف و رجا از یک عقیده نشأت می ‌گیرند، این سه؛ آن هم خوف را موحّدانه ترسیم می ‌کند هم امید را. @ganjinehnoorDrnasiri
💠 حیات توحیدی 🔹 فرمود: ﴿فَفِرُّوا إِلَی اللَّهِ﴾. فرمود اگر موحّد باشی، ﴿فَأَینَما تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ﴾؛ سراسر عالم، آیه الهی است. ﴿فَأَینَما تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ﴾؛ قهراً چیزی در عالم نیست مگر اینکه انسان آن را به عنوان آیه و علامت الهی می بینید و هرگز آن را مستقل نمی ‌بیند؛ این می‌شود . 🔹 آن وقت از هر چیزی کمک بگیرد، به عنوان اینکه از فیض الهی دارد کمک می‌گیرد است؛ به عنوان آیه ‌ای از آیات الهی به اینها نگاه می ‌کند و از اینها بهره می‌ گیرد؛ این فرار «الی الله» است. اگر کسی از این دید غفلت کند و بگذرد، گرفتار همان است که فرمود: ﴿وَ ما یؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللَّهِ إِلاَّ وَ هُمْ مُشْرِكُونَ﴾. 🔹 خب چگونه اکثر مؤمنین مشرک ‌اند؟ فرمود همین که می‌گویند: «لَوْ لَا فُلَانٌ لَهَلَكْتُ»! اینها مواظب زبانشان نیستند، می‌ گویند اگر فلان کس نبود مشکل ما حلّ نمی‌ شد! خب فلان کس با همه قدرتی که دارد، مخلوق خداست و خدا به او داده است. بگو اگر نبود من رنج می ‌بردم و خدا را شاکرم که از این راه یا از راه فلان شخص، مشکل مرا حلّ کرد. 🔹 اگر بگوییم خدا را شکر که به وسیله فلان شخص مشکل ما را حلّ کرد این توحید است؛ اما اگر گفتیم اول خدا دوم فلان شخص یا «لَوْ لَا فُلَانٌ لَهَلَكْتُ»، فرمود این مصداق ﴿وَ ما یؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللَّهِ إِلاَّ وَ هُمْ مُشْرِكُونَ﴾ است. @ganjinehnoorDrnasiri
💠 تربیت طیّب 🔹 خدای سبحان فرمود: ﴿أَ أَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخالِقُون﴾؛ آفرینش برای خداست و خدای سبحان صدر و ساقه این بدن را با خلق کرد، لذا به مادر گفت تا می ‌توانی بدون وضو به کودک شیر نده، به پدر گفت غذای حرام در وجود کودک وارد نکن! 🔹 «كَسْبُ الْحَرَامِ یبِینُ فِی الذُّرِّیةِ»؛ عترت طاهرین فرمودند اگر کسی از راه ربا و غیر ربا مال حرام بیاورد، تا ذرّیه او، این مال حرام، سوزنده است و اثر می ‌گذارد. انسان، صاحب خانه ای دارد به نام و در سوره «نحل» فرمود آنچه در حوزه و دانشگاه یاد می ‌گیرید، مهمان است: ﴿وَ اللَّهُ أَخْرَجَكُمْ مِنْ بُطُونِ أُمَّهاتِكُمْ لا تَعْلَمُونَ شَیئاً وَ جَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَ الأبْصَارَ وَ الأفْئِدَةَ﴾ تا در حوزه و دانشگاه چیزی یاد بگیرید؛ اما را دعوت نکنید، را دعوت نکنید، را دعوت نکنید، را دعوت نکنید، علمی دعوت کنید که با بسازد. اصرار قرآن کریم این است که چیزی یاد بگیرید که با صاحب خانه بسازد. 🔹 یک خانواده مسلمان هم خود در داخله زندگی، را رعایت می‌ کند و هم در پدر شدن و مادر شدن و فرزند آوردن، این معارف را رعایت می ‌کند تا این بچه، مسلمان به دنیا بیاید. اسلام برای شکوفا کردن آن میزبان فرمود کودک وقتی به دنیا آمد، که به گوش راستش می ‌رسد، باشد و دومین آهنگ که به گوش چپش می ‌رسد، باشد. @ganjinehnoorDrnasiri
💠 زندگی آرمانی در سایه ولایتمداری ▫️ داشتن محیطی امن و زندگی آرام و بی دغدغه، خواسته ای بایسته و شایسته برای همه انسان هاست. این حیات اجتماعی ایده آل و آرمانی، تنها در پرتو باورداشت و و از خدا و جانشینان او به دست می آید... . ▫️ قرآن حکیم، کامیابی آدمی را در سایه اطاعت وی از خدا و پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) می داند : ﴿و مَن یُطِعِ اللهَ و رَسولَهُ فَقَد فازَ فَوزًا عَظیما﴾ که براساس اصل هماهنگی و همتایی رسول و عترت (علیهم السلام)، بی گمان از اهل بیت وحی (علیهم السلام) و آنان نیز را هم دربرمی گیرد... . ▫️ آرمان گزینش جانشینان معصوم برای رسول اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) از سوی خدا ، همان هدفِ اصیل بعثتِ نبوی (صلی الله علیه وآله وسلم) است؛ یعنی تعلیمِ کتاب و حکمت و تزکیه نفوس و تهذیب ارواح از یک سو، و فراخوان مردم به دادورزی و بهزیستی و رهایی آنان از تاریکی جهل علمی و تیرگی جهالت عملی ، از سوی دیگر است... . ▫️ در نیز رهیافت مردم به نظام یکپارچه و هماهنگ با ارزش های الاهی، نیز رهایی آنان از هر گونه پراکندگی و از هم گسیختگی در گرو پذیرش ولایت خاندان پاک پیامبر اعظم (علیهم السلام) و پیروی از آن هاست: «والطَاعَةَ نِظَاماً لِلمِلَّةِ وَ الإمامَةَ لمّٰا مِنَ الفُرقَةِ». ▫️ اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) هم جامعه اسلامی هستند و هم ؛ یعنی همه امور اجرایی جامعه باید مستقیم یا باواسطه زیر نظر آنان انجام شود؛ معصومانی که خود فرمانبردارترین انسان ها در پیشگاه خدای سبحان اند: «المُطِیعُونَ للهِ» و هرگز هوای نفس آنان را به نافرمانی و قانون شکنی وانمی دارد. 👈 براین پایه، پس شیعیان و شیفتگان آن ذوات نورانی باید با شناخت دقیق مقام امامت و ولایت که ره آورد نیک به آن ذوات قدسی است، زمینه را برای فرمانبری از آنان فراهم کنند. 📚 ادب فنای مقربان جلد 9 ، ص270 🔵@ganjinehnoorDrnasiri
💠 توحید و وحدت‌گرایی ▫️ عامل وحدت و هماهنگی، و عامل تفرقه و پراکندگی است. ﴿واعتصموا بحبل الله جمیعاً ولاتفرقوا﴾، ﴿ولاتکونوا من المشرکین ٭ من الّذین فرّقوا دینهم وکانوا شیعاً کل حزبٍ بما لدیهم فرحون﴾؛ و از مشرکان نباشید، از کسانی که دین خود را پراکنده ساختند و به دسته ها و گروه ها تقسیم شدند و هر گروهی به آنچه نزد آنهاست خوشحال اند. ▫️ شرک، از آن جهت که ناشی از نه است، و هواپرستی همواره تابع شهوت و غضب است، و مولودی غیر از تعصب و جهل و کبر ندارد، هرگز نمی تواند عامل وحدت و همدلی باشد، تعدد معبودها با روش های متفاوت پرستش و تعصب گروه های مختلف نسبت به معبودها و روش های خود، بر عمق و گسترش اختلاف ها می افزاید و آنان را تا لبه هولناک جهنم جنگ و دشمنی به پیش می برد. تلاش و خواست شیاطین انس و جن هم ایجاد هر چه بیشتر عداوت و کینه است؛ ﴿إنّما یرید الشَّیطان أن یوقع بینکم العداوة والبغضاء﴾... . ▫️ هم تاریخ گواه است و هم در زمان خود شاهدیم که هرگاه زمام امور به دست مشرکان اعم از بت پرستان و اهل کتاب و منافقان باشد، آنان جز و عداوت بین مردم نکشته اند و جز جنگ و خونریزی ره آوردی برای بشریت نداشته اند. قرآن کریم نیز جامعه شرک آلود قبل از اسلام را این گونه وصف می کند: ﴿واذکروا نعمة الله علیکم إذ کنتم أعداءً فألف بین قلوبکم فأصبحتم بنعمته إخواناً وکنتم علی شفا حفرة من النّار فأنقذکم منها﴾؛ و نعمت خدای را بر خود یاد کنید، هنگامی که با یکدیگر دشمن بودید پس میان دل های شما همدمی و پیوند داد تا به نعمت وی با هم برادر گشتید؛ و بر لبه گودال آتش بودید پس شما را از آن رهانید. ▫️ تشتت عصر بت پرستی از دو جهت بود: 1️⃣ یکی از جهت ، که هر یک از افراد جامعه، معبود، بلکه معبودهای خاص خود را داشت. این تکثر موجب اختلاف و چندگانگی بین افراد جامعه می شد. 2️⃣ دیگر از جهت بود که هر قبیله برای دفاع از معبود و شیوه پرستش خاص خود، و دعوت دیگران به آن با قبایل دیگر به نزاع برمی خاست؛ و اگر گاهی چند قبیله برای تأمین منافع دنیوی و حفظ یا توسعه قدرت خود با یکدیگر هم پیمان می شدند، وحدت آنها ظاهری و ساختگی بود: ﴿بأسهم بینهم شدید تحسبهم جمیعاً وقلوبهم شتّی ذلک بأنهم قوم لایعقلون﴾؛ جنگشان میان خودشان سخت است. آنان را متحد می پنداری ولی دل هاشان پراکنده است؛ چون مردم بی خردی هستند. 👈 واقعیت دشمنی بین مشرکان در قیامت که روز ظهور حق است کاملاً آشکار خواهد شد؛ ﴿الأخلّاء یومئذٍ بعضهم لبعضٍ عَدوّ إلّا المتّقین﴾؛ در آن روز دوستان [دنیایی] با یکدیگر دشمن اند، مگر پرهیزکاران. ▫️ در آن روز تابع و متبوع از هم تبری می جویند و از ارتباط با یکدیگر شرمسارند و آرزو می کنند ای کاش چنین دوستانی نداشتند که آنان را گمراه کنند؛ ﴿یا وَیْلَتَا لیتنی لم أتخذ فلاناً خلیلاً ٭ لقد أضلّنی عن الذِّکر بعد إذ جاءَنِی﴾؛ ای وای بر من! کاش فلانی را دوست خود نگرفته بودم؛ او بود که من را به گمراهی کشانید، پس از آنکه قرآن به من رسید و گاه برخوردهای شدیدتری نسبت به یکدیگر پیدا می کنند و به خدا می گویند شیاطین انس و جنی را که موجب گمراهی ما شدند، به ما بنما تا آنان را زیر گام های خود بگذاریم تا فرومایه ترین زبونان شوند. # تفسیر موضوعی قرآن كریم، جلد 2 ، ص685 🔵@ganjinehnoorDrnasiri