💢آوینی و چالش تقدسِ هنرمندان صرفاً هنری!💢 🔹یکی از مهمترین محورهای جهاد تبیین شهید آوینی را می‌توان مواجهه‌ی با شعار «هنر برای هنر» دانست. 🔹شعاری که شهید آوینی یکی از پرحجم‌ترین هجمه‌های خود را متوجه آن کرده است تا از #تقدس طیفی از هنرمندان که حاضرند سرباز تبلیغاتچی سیستم سرمایه‌داری و استکباری بشوند، ولی هرگاه از آنها تقاضای جانبداری از حقیقت می‌شود، در پشت شعار به ظاهر شیکِ «هنر برای هنر» سنگر می‌گیرند و از تعهد انسانی و مسئولیت اجتماعی خود شانه خالی می‌کنند، جلوگیری کند. 🔹موضوعی که شهید آوینی در شماره اول دور اول سوره بدان پرداخته است:👇 ➖ «هنر برای هنر» عنوانِ توصیفی تلاشی است که سعی دارد هنر را بی‌نیاز از دین و حکمت و تعهّد، در خود هنر معنا کند، اما مگر این کار ممکن است؟ آیا هنرمندان به خود اجازه نمی‌دهند که در همه‌ی مسائل عالم وجود اظهار نظر کنند؟ آیا اعتقادات هنرمندان نسبت به آفرینش جهان، انسان، اخلاق، اجتماع و یا سیاست در آثارشان ظهور نمی‌یابد؟ شاید در بعضی از انواع موسیقی و یا معدودی از سبکهای نقاشی مدرن که توانسته‌اند به آبستراکسیون خالص و یا فرمالیسم محض دست پیدا کنند، معنای هنر برای هنر تا حدی محقق شده باشد، اما از این استنثنائات گذشته، در کدام یک از هنرها امکان وفاداری به این شعار ـ هنر برای هنر ـ موجود است؟ آن هم در عصری که هنر به تمامی در خدمت تبلیغات تجارتی و یا سیاسی است. ➖ هنرمندان با رغبت فراوان حاضرند در خدمت تبلیغات صابون و پودر لباس‌شویی و .... و آفیشهای فیلمهای سینمایی کار کنند، اما چون سخن از صدور انقلاب و یا پشتیبانی از رزم‌آوران میدان مبارزه با استکبار جهانی به میان می‌آید روی ترش می‌کنند که؛ نه آقا، قبول سفارش، هنر را می خشکاند! این کدام هنر است که برای پروپاگاند تجارتی فوران می‌کند اما برای عشق به خدا، نه؟! آیا هنرمند با این انتخاب نوع تعهّد خویش را مشخص نکرده است؟ حال آینکه آزادی حقیقی تنها در عشق به خداست و هنر آنگاه حقیقتاً آزاد می‌شود که غایتش «وصول به حق» باشد؛ هنر برای وصول به حق: غلام همت آنم که زیر چرخ کبود ز هر چه رنگ تعلّق پذیرد آزاد است .... #هنر_انقلابی #عقلانیت_انقلابی #تمدن_نوین_اسلامی https://eitaa.com/alimohammadi1389/753

آرومیم، ... چونکه خدا رو داریم. محتوای شعر عالی. اجرا هم همچنین. @fanuss_andishe

با دهه هشتادیا🔥 چند دقیقه درباره‌ی فرصت زندگی و استعدادهای تجدید‌ناپذیر حرف زدم: انسان‌ها یکبار بیشتر فرصت زندگی ندارند. شما یکبار 15 سالگی را تجربه می‌کنید و یکبار 5 اردیبهشت 1401 وجود دارد و دیگر تکرار نخواهد شد. کسی که کتاب می‌خواند، فرصت‌های زندگی را تکثیر می‌کند. قوه خیال یکی از مهم‌ترین دارایی‌های شماست. با قوه خیال می‌توانید حقایق را درک کنید. گاهی به‌جای عالم خیال می‌گویند قلب. ابزار فکر ما چیست؟ گاهی ابزار درک واقعیت‌ها قلب ماست. ولی اگر مراقب نباشیم دچار سوءهاضمه در درک می‌شویم. مثل کسی که سر سفره همه چیز خواری می‌کند و معده او از هضم این غذاهای متنوع درمانده می‌شود. روح و ذهن از معده حساس‌تر و لطیف‌تر اند. اگر مراقب اینهمه رسانه و پیام نباشیم دچار همه چیزخواری ذهنی می‌شویم و نتیجه اش می‌شود گیجی. از گونه‌های متنوع رسانه‌ها که ما را محاصره کرده، فیلم ، تصویر و صوت و... آن چیزی که به ما کمک می‌کند قوه خیال را تقویت کنیم، کتاب است. کتاب جلوی سوءهاضمه‌ی درک را می‌گیرد و ذهن مخاطب را تقویت می‌کند و عضله‌های فکر شما را ورزیده می‌کند. @yaminpour

حکایت اولین سفر زیارتی 200 پیرزن و پیرمرد بشاگردی به مشهد در کتاب خواندنی #تا_خمینی_شهر به بهانه 8 اردیبهشت سالگرد درگذشت جهادگر بزرگ و بی نظیر #حاج_عبدالله_والی

عزم جوهره‌ی انسانیت است.

🔥سنصلی في الاقصی ✌️ امام دستی به محاسن سپیدش می کشد، چشم می بندد و لب می گشاید: -مقیاس تحقق وعده های الهی عمر کوتاه یک نسل نیست، کل تاریخ است. وعده های خدا تحقق می یابند و آن گاه که مومنان پیروز شوند، از جهت شمارش روز و ماه و سال هم خداوند ایام رنج بشر در سلطنت طاغوت را جبران خواهد کرد. -چرا زودتر نه؟ -دیر یا زودش به انسان هم مربوط است، به خشم تو نسبت به طاغوت و عمق اضطرار و طلب حقیقی ات نسبت به دولت حق... ✔ #رمان_ارتداد

یادداشت‌های آمریکا، قسمت ۵۹ (ورزش در فرهنگ عمومی) از بدو ورود به آمریکا، مسئله ورزش در آمریکا را به وضوح می‌دیدم. همان روز نخست، در مسیر رفتن‌ام به موسسه مطالعات فرهنگ (IASC) خانم‌های زیادی را می‌دیدم که گروه گروه در حال دویدن بودند. دویدن و ورزش کردن توده مردم در آمریکا به نظرم چندین جهت و چند دلیل داشت: اول اینکه ضرورت ورزش در مدارس آموزش داده می‌شد و آموزش‌های مستمر نیز ورزش را تبدیل به یک فرهنگ عمومی می‌کرد؛ دوم اینکه وضعیت گرانی دارو و درمان، ورزش را برای سالم ماندن لازم و بلکه واجب می‌نمود (بیمار شدن در آمریکا به لحاظ هزینه‌ها، حتی برای کسانی که برخوردار از بیمه بودند، واقعا وحشت‌زا بوده و هست)؛ و سوم اینکه، فلسفۀ گنگ حیات و وحشت از مرگ  به مثابه پایان زندگی، جنگیدن برای زنده‌ماندن را چاره‌ناپذیر می‌کرد. @Habibollah_Babai

🏴 پیام تسلیت در پی درگذشت پژوهشگر و هنرمند انقلابی آقای نادر طالب‌زاده ▪️ حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در پیامی درگذشت پژوهشگر و هنرمند انقلابی آقای نادر طالب زاده را تسلیت گفتند. 📝 متن پیام رهبر انقلاب اسلامی به این شرح است: بسم الله الرحمن الرحیم با تأسف خبر درگذشت پژوهشگر و هنرمند انقلابی و پرتلاش و پرانگیزه آقای نادر طالب زاده رحمة الله علیه را دریافت کردم. به خانواده و بازماندگان و همکاران و دوستان ایشان صمیمانه تسلیت عرض میکنم و از خداوند متعال رحمت و مغفرت و پاداش نیک برای خدمات باارزش فرهنگی و رسانه‌ئی ایشان مسألت مینمایم. سیّد علی خامنه ای ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۱

﷽ ------ اصلاً فکر میکنم شیخ عباس یادش رفته آخر هر اعمال، بابی باز کند با عبارت «و اما مادران...» اجر هر عمل را که میگوید، دستور هر اعمالی را که توضیح میدهد، زیرش بنویسد اما برای #مادران، اینچنین است که .... . . مثلاً همین شب قدر! شیخ، سخنی هست درباره زنی که سجاده اش را پهن میکند و قرآن و مفاتیحش را میگذارد گوشه اش و بعد شروع می‌کند مدام می‌رود به آشپزخانه؛ چای می‌گذارد، میوه تکه میکند، سقا می‌شود،... و اشک هایش، با زمزمه‌ی #جوشن، میچکد پای گاز، وقت چشیدن نمکِ سحری و نهار فردای بچه‌ها؟ . . گفتیم اشک و گریه اصلاً چه میگویید درباره زنی که تا شانه اش تکان میخورد و میخواهد کمی اشک بریزد، کودکش سرش را خم میکند زیر چادرش و ملتمسانه میگوید «گریه نکن 😯😢»؟ بگویید اجر این خنده های اجباری تلخ و شیرین چند؟ . شیخنا! زنی که عادت ندارد تنها، جامه نور بپوشد و بچه‌هایش را یکی یکی میبرد غسل شب قدر بدهد، تا طهارتِ مضاعف شود برایشان تا سال بعد، و از خستگی این غسل ها، خوابش بگیرد و کمی چرت بزند، بهره ای از این لحظات ناب از دست رفته لیلة القدر، دارد؟ . . . . نمیدانم شیخ، شیخ بزرگوار ما، نمیدانم فقط.... اگر اعمال ساده این زن ها نبود و شب های قدر، به جای خواباندن کودکان‌شان و نشستنِ فارغ بال تا خود سحر بر سر سجاده - مانند شما مردان-، آنان را با پاشیدن آب به صورت شان و هزار وعده و سرگرمی بیدار نگاه نمیداشتند به گمانم نه شیخ مفیدی در این دنیا یافت میشد نه شیخ صدوقی نه سیدرضی نه طباطبائی نه امینی نه...! . . شیخ راستش… فکر میکنم سهم قابل توجهی از ثواب تمام اعمالی که ما عاملین به مفاتیح‌الجنانِ شما، تا خودِ صبحِ قیامت، انجام میدهیم، ثواب تمام جوشن ها، کمیل ها، نمازها، توسل ها، زیارت ها صاف میرسد به مادرتان! . . . #مادرم_باافتخار #مادری_نیمی_از_عرفان_است #طوبی_للمادران #مادری_را_با_همه_سختیهایش_دوست_دارم #مادری_بدون_فیلتر #مادری_رشد_است #مادری_شغل_انبیاست #مادری_شریفترین_شغل #مادری_بخشی_از_موفقیت_من_است #مادر #مادری #شب_قدر #عبادت #قرآن #دعا #دین #مناجات #احیا_با_بچه 🖋هـجرٺــــ بله https://ble.im/hejrat_kon ایتا @hejrat_kon اینستاگرام @dr.mother8

• تحلیل • #گام_شناسی_نادر #گام_دوم_گام_مردم #فصل_صراحتهای_انقلابی «می رویم تا مکتب امام بماند» ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ ▫️ سلب آرامش دشمن گام دوم گام هیچ مماشاتی نیست. گام دوم گام فرهیختگی انقلابی است. گام دوم گام سرکشیدن منطق انقلاب است. گام دوم گام درگیری با نرم افزارهای غربی است. و هر که این را نفهمد و با غربزدگان مماشات کند «حذف» خواهد شد. این خواستۀ انقلاب است. انقلابی که تا توانستند برای محو آن تلاش کردند. «یک واقعیّت این است که در این کشور از بعد از رحلت امام، سعی یک مجموعۀ مصمّمی بر این شد که آرمان‌های انقلاب را به‌کلّ بشویند بگذارند کنار. بعضی‌شان اشتباه کردند و همان اوّل، همین را اعلان هم کردند. در روزنامه مقاله نوشتند، حرف زدند. این‌جا یک خطای راهبردی کردند یا خطای تاکتیکی کردند و مشت خودشان را باز کردند که می‌خواهند آرمان‌ها را به‌کل، کنار بگذارند. بی‌وقفه هم کار کردند. فقط هم در داخل کار نکردند؛ هم در داخل کار کردند، هم در خارج کار کردند، هم از عنصر فکری استفاده کردند، هم از عنصر علمی استفاده کردند، هم از عنصر هنری استفاده کردند، هم از عنصر سیاسی استفاده کردند، برای این‌که آرمان‌ها را در کشور از بین ببرند، یعنی نسل جدید آرمان‌ها را به‌کلّ فراموش کند.» (دیدار با جمعی از دانشجویان در بیست و چهارمین روز ماه مبارک رمضان، 20/ 4/ 94) . گام دوم گام محو ابدی غربزدگی و دنیازدگی دیوانه وار و بی هویت و بی غیرت در کشور امام زمان عج است. انقلابیهای عزیز باید متوجه باشند جاهایی بیشتر سرمایه گذاری کنند که بتوانند صریح باشند نه این که با نوچه های تمدن غرب مماشات کنند. آن نقطۀ انفعال باید تنگ تر و تنگ تر شود. آن نقطه انفعال منطقۀ انقلابی نیست. آقای مهندس سعید قاسمی در مراسم تشییع مرحوم طالب زاده فریاد می زد خدا لعنت کند فلانی و فلانی و فلانی را. خدا را شاهد می گیریم که دلهای انقلابی همه همین را می گوید. تنها برخی ملاحظاتی دارند، و البته برخی هم ندارند. شاید الآن صلاح نباشد این طور سخن گفتن، ولی انقلاب نمی گذارد که این گونه بماند. ما همگی به لعنت آشکار و پرشمار بر نفاق خواهیم رسید. این تکوین و طبیعت انقلاب است. ما با صراحت تمام همچون قرآن کریم به لعنت این جرثومه های تباهی خواهیم پرداخت و این هیچ منافاتی با آزاداندیشی ندارد. ما خواهان آزاداندیشی هستیم. ما هستیم که به دنبال آزاداندیشی هستیم نه متفکران لوس اندیشی که تا ناهمراهی غربیان را می بینند لرزه بر اندام اندیشه شان می افتد. به مدد الهی با شور گرفتن موج آزاداندیشی در کشور انقلابی ایران بساط این زباله های عالم اندیشه از ایران پاک اسلامی جمع خواهد شد. تنها پادزهر روشنفکریهای لیبرالی «آزاداندیشی» است و ما این پرچم را در کشور عزیزمان برپا خواهیم نمود. آزاداندیشی لوس و روشنفکرانۀ غرب زده به درد زندگی پرنکبت دنیایی هم ایشان می خورد نه موحدی که دغدغۀ شبانه روزیش حضور هر چه پررنگتر خدای عالمیان در زندگی پراستعداد آدمی است. دشمن مشغول جنگ است. هر که نمی خواهد این را بفهمد کنار خواهد کشید. دشمن دارد همه جوره می جنگد و همۀ آنان که می خواهند صحنه را گل و بلبلی ببینند همان بهتر که از قلیان خانه های پر احساسشان هیچگاه بیرون نیایند و صحنه را به مردان واقعی بسپارند. نادر طالب زاده یک مرد واقعی بود. انسان احساس می کرد که در واقع از هیچ کس طلبکار نیست و با آسمان پرخدا بسته است. وای که چه حال حسرت انگیزی است این حال! وای که چقدر بهشت است و چقدر آسمانی است! نادر شهید ما صریح بود. این کمالی است که نخبگان امروز باید آن را طلب کنند. ┄┅••؛••┅┄ دشمن دارد همه جوره از ما کشته می گیرد. فرماندۀ بزرگ ما «حاج نادر طالب زاده» را گرفتند، باشد ما جریتر می شویم و صریحتر می شویم. همۀ این حادثه ها به ضرر دشمن است. این شهادت و امثال این شهادت ما را هر چه بیشتر وارد گام دوم می کند. خواهند دید. ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ ✿شاخۀ گل فاتحه با صلوات، هدیه به روح بلند حاج نادر طالب زاده فرماندۀ مظلوم جنگ نرم، رحمت الله علیه. ☘️@faslefarhang

خدایا درسته که نفهمیم، ولی ما هم بنده هستیم ... حداقل اداش رو که در میاریم؟!

پیروز میدان!

🌷 روز پاداش | رهبر انقلاب: عید سعید فطر روزی است که «یُثابُ فیهِ المُحسِنون وَ یُخسَرُ فیهِ المُبطِلون»؛ آنها که زحمت کشیدند، تلاش کردند، کارهای نیک انجام دادند، امروز روز پاداش گرفتن آنها است. بحمدالله ملّت ما غالباً در شمار «محسنون»اند. ۹۷/۰۳/۲۵ 🏷 #عید_فطر 🌙 @Khamenei_ir

نام اثر: توت تکانی 😋😉

یکم بخندیم 😆

#شعر #حافظ به ولای تو گر بنده خویشم خوانی از سر خواجگی کون و مکان برخیزم

هیجان انگیز به‌نظر می‌رسه ... ترجمه قرآن به زبان کودکان

💔دردِ دل ما دانش آموزا! 🧑‍🏫دست به دست کن برسه به مدیرا و معلم هات 🔗اینستاگرام: https://www.instagram.com/tv/CdDqFWII4A-/?igshid=YmMyMTA2M2Y= 🧠 مغز تو دریاب!⁣

دولت انقلابی و خودآگاهیِ تاریخی‌ ✒ مهدی جمشیدی ___________________________ [1]. هیچ‌گاه با آمدن یک دولت جدید، «ناگهان» و «یکباره»، دشواری‌ها و دردها و رنج‌ها نمی‌روند. «زخم‌های عمیقِ هشت‌ساله»، در یک سال و دو سال برطرف نمی‌شوند. پس چشم بر «واقعیّت‌ها» نبندیم و توقع «معجزه» نداشته باشیم. [2]. باید کارگزارانِ دولتِ پسا گام دوّم، در «حد اعلای انقلابی» می‌بودند، درحالی‌که نیستند؛ آن هم به نام «دولت فراجناحی». و دولت فراجناحی، یعنی «فراگیریِ سیاسی»، مهمّ‌تر از «اصالتِ انقلابی» است. مدیران «معمولی» و «میانه‌رو» و «رقیق»، توانِ تدبیر در مرحلۀ «پیچ تاریخی» را ندارند و نمی‌توانند «جهش انقلابی» بیافرینند. «انتخاب‌های متوسط»، نسبتی با «هدف‌های عالی» ندارند. چون او به «متوسطان» و گاه «ضعیفان» بسنده کرده است، از «شتاب حرکتِ تکاملیِ انقلاب»، کاسته خواهد شد. پیش‌بینی می‌کنم دولت رئیسی، دولتِ اوّلاً «ثبات و تعادل» باشد، و ثانیاً، دولت «حرکتِ متوسط به بالا»، نه دولتِ «جهش تاریخی». «مشکلاتِ انباشته» و «تلخی‌های انباشته‌شده»، با کارهای عادی و جاری، برطرف نخواهند شد؛ بازگرداندنِ آرامش و اطمینان به مردم، محتاج «ریاضت‌های مدیریّتی» است. باید از خواب‌وخورِ خویش کاست و به دردهای مردم پرداخت. باید از خویش برید و به مردم رسید. [3]. دولت کنونی، «دولتِ بی‌روایت» است. ازاین‌رو، کنش‌های فراوانش دیده نمی‌شوند و همگان به‌جای چشیدنِ شیرینیِ «فعّالیّت‌های کنونی»، در انتظار تحقّقِ «امیدهای آینده» هستند. همۀ بار رواییِ دولت بر شانۀ محبوبیّتِ اجتماعیِ شخصِ رئیسی تکیه زده است و بدنۀ دولت، «قدرت توضیحی» و «کنش رسانه‌ای» و «حیاتِ غیررسمی» ندارند که چشمی به سوی‌شان خیره شود. مدیرانِ «تکراری» و «اتوکشیده» و «بوروکرات» به دلیل هضم‌شدن در قواعد رسمی، نمی‌توانند «راویِ جذاب» باشند. به‌عبارت‌دیگر، چون «خودمانی» و «چسبنده» و «دلنشین» نیستند، سخن‌شان بر دل نمی‌نشیند. [4]. رئیسی، نه قدرت‌طلب است، نه بی‌اخلاق، نه شهرت‌خواه، نه غیرصادق .... ، امّا ایشان، از روزنۀ «پیچِ تاریخی» و «تمدّن اسلامی» و «گام دوّم انقلاب» و «دولت اسلامی» و «گذار تاریخی» .... به مسألۀ انتخاب‌ها و عدم‌انتخاب‌های خود ننگریسته است و این یعنی «رویکرد حداقلی و روزمرّه». یعنی «فرصتی» به دست آمده و باید از آن به نفع انقلاب استفاده کرد؛ در‌حالی‌که این، «فرصتی» نیست، بلکه «مهمّ‌ترین و آخرین فرصت» است. «عدم‌حسّاسیّت‌ها» و «مماشات‌ها»ی ایشان، ریشه در این مسأله دارد. و متأسفانه، «عقل تاریخی»ای هم در کنار ایشان نیست که بگوید: مسأله، مسأله «خطّ اصیل انقلاب» و «تمامیّتِ اعتبارِ تاریخیِ جبهۀ انقلاب» است. کسی نیست بگوید: در «لحظه‌ها»یی قرار داریم که کار «سال‌ها» را خواهند کرد. زمان، فشرده شده؛ تاریخِ فردا، همین امروز است، و چنانچه درنیابی .... . مشکل ما با ایشان، تفاوت در «درک تاریخی» و «خودآگاهیِ تاریخی‌» است. وقتی ولیّ می‌گوید جهادِ تبیین، «واجبِ قطعیِ فوری» است؛ یعنی «تاریخِ اکنون» را دریافته، امّا رئیسی، نه چنین «عقل متّصلی» دارد، نه «عقلِ منفصِلِ مذکِّری». [5]. این دولت، انقلابی است و دلسوز، امّا افسوس که؛ «زبان»ش از «دست‌وپای»ش فروتر است، «علم»ش از «زبان»ش سست‌تر است، «عقل»ش از «علم»ش سبک‌تر است، «عقل راهبردی»‌اش از «عقل حقوقی»‌اش کم‌مایه‌تر است، «روایت‌»ش از «واقعیّت»‌ش کم‌رنگ‌‎تر است، «انقلاب»ش از «نظام»ش رقیق‌تر است، «انتصاب‌»ش از «اعتقاد»ش نازل‌تر است ... . عطشِ نقادی نداریم، امّا چه کنیم که اگر نگوییم «زاویه‌ها» بزرگ‌تر و «لغزش‌ها» بیشتر می‌شوند و «آرمان‌های انقلابی»‌مان، رنگ می‌بازند. حاجت جدّی و تعیین‌کننده به «مراقبۀ انقلابی» از دولتی داریم که به آن رأی داده‌ایم. و همچنان و به‌واقع، حامی و امیدوار به آن هستیم. [6]. دولت رئیسی، شکست‌خورده و ناکام نیست. ما چنین ادّعایی نداریم. از «پاشنۀ آشیل دولت» گفتیم تا در گرداب نیفتد. روحانی و دولتش، حتّی خاک پای این سیّد عزیز نیز نیستند. ما نگرانیم و دلسوزانه از دغدغه‌ها می‌گویم. مبادی و لحن و ادبیّات و منطق و ... همگی حاکی از «حُسن‌ظن» و «خوش‌بینی» ماست. شکست او، شکست ماست. ما به رئیسی، «باور ایمانی» داریم، امّا در عین حال، در پاره‌ای از مسأله‌های معطوف به «عقل راهبردی»، اختلاف‌نظرِ عالمانه داریم. زنده و فعّال‌بودنِ جریانِ خودانتقادی، موجب کمال دولت است. متملّقانِ مقام‌پرست، مایۀ زوال دولت‌اند، نه منتقدانِ دلسوز. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

🎞 "دهه هشتادیا" ساخت سازمان های پرطمطراق حزب اللهی با پشتیبانی های فراوان بیش از یک هفته دوام نیاورد؛ اما "سلام فرمانده" از متن جامعه و خودجوش رویید و سرود ملی شد! این یک اتفاق نیست و مثل دو سبک معماری در متصدیان فرهنگی است و جای تامل بسیار دارد: • دهه هشتادیا، نماد: - طبقه مرفه حزب اللهی و لاکچری لایف آنور آبی! - با پذیرش "دین عصری": با لوکیشن گیم نت و دیگر نمادهای جهانی سازی آمریکایی، صرفاً با چاشنی تمِ محرمی! تزریق شهوت شهرت و سلبریتی بازی و...! - تنزّل از تشیع نهضتی به تشیع لمپنی: استفاده از تمِ امام حسین(ع) برای حال کردن! تولّی در حد پروفایل و تبری در حد بلاک! حتی تنزل دادن "انتقام سخت" به گل جبرانی فوتبال! • سلام فرمانده، نماد: - متن مردم و اکثریت شهر و روستای ایران! - دنبال "عصر دینی": لوکیشن جمکران و انتظار امامی که بدون او "دنیا معنایی نداره" و با او "دنیامون بهاره"! ارزش "مثل سربازای گمنام خادمت بشم"! و... - تشیع نهضتی، با زبان فطرتی که کهنه نمی شود. سخن از "عهد"، "قیام"، "تفدیه"، آرزوی سرداری و سربازی و علی بن مهزیارِ قدیمی! #سلام_فرمانده #دهه_هشتادیا محسن قنبریان ☑️ @m_ghanbarian

⚫️ #سالروز_تخریب_قبور_ائمه 🌴تصور کن شب است و باز غم داری 🌴خیال راه رفتن در حرم داری 🎤 #صابر_خراسانی @fanuss_andishe

اگه این فیلم رو دیدی، حتما این👇🏻یادداشت رو هم بخون! معلّمی و بسط شخصیت او در جهان گسترده دانش آموزان 🌺🌺🌺

نشانه های قحطی در ایران اوايل دهه شصت تنها شامپوی موجود، شامپوی خمره ای زرد رنگ داروگر بود. تازه آن را هم باید از مسجد محل تهیه می كردیم و اگر شانس یارمان بود و از همان شامپوها یك عدد صورتی رنگش كه رایحه سیب داشت گیرمان می آمد حسابی كیف می كردیم. سس مایونز كالایی لوكس به حساب می آمد و پفک نمکی و ویفر شكلاتی یام یام تنها دلخوشی كودكی بود. صف های طولانی در نیمه شب سرد زمستان برای 20 لیتر نفت! بگو مگو ها سر كپسول گاز كه با كامیون در محله ها توزیع می شد، خالی كردن گازوئیل با ترس و لرز در نیمه های شب. جیره بندی روغن، برنج و پودر لباسشویی ... نبود پتو در بازار ، تازه عروسان را برای تهیه جهیزیه به دردسر می انداخت و پوشیدن كفش آدیداس یك رویا بود. همه اینها بود، بمب هم بود و موشك و شهید و ... اما كسی از قحطی صحبت نمی كرد یادم هست با تمام فشارها وقتی وانت ارتشی برای جمع آوری كمك های مردمی وارد كوچه می شد بسته های مواد غذایی، لباس و پتو از تمام خانه ها سرازیر بود. همسایه ها از حال هم با خبر بودند، لبخند بود، مهربانی بود، خب درد هم بود. و اما امروز ... امروز فروشگاه های مملو از اجناس لوكس خارجی در هر محله و گوشه كناری به چشم می خورند و هرچه بخواهید و نخواهید در آنها هست. از انواع شكلات و تنقلات گرفته تا صابون و شامپوی خارجی، لباس و لوازم آرایش تا موبایل و تبلت و ... داروهای لاغری تا صندلی های ماساژور، نوشابه انرژی زا تا بستنی با روكش طلا ! و حال، این تن های فربه، تكیه زده بر صندلی های نرم اتومبیل های گرانقیمت از شنیدن كلمه قحطی به لرزه افتاده به سوی بازارها هجوم می بریم. مبادا تی شرت بنتون گیرمان نیاید! مبادا زیتون مدیترانه ای نایاب شود! صورت های دستکاری شده جراحی های بیهوده دلهای اجاره ای متاسفانه اشتهایمان برای مصرف، تجمل، فخر فروشی و له كردن دیگران سیری ناپذیر شده است . ورشكسته شدن انتشارات، تعطیلی مراكز ادبی فرهنگی و هنری برایمان مهم نیست ولی از گران شدن ادكلن مورد علاقه مان سخت نگرانیم! می شود كتابها نوشت... خلاصه اینكه این روزها لبخند جایش را به پرخاش داده و مهربانی به خشم فقط كافیست یک ذرّه احساس كنیم كه یكى مخالف نظر ماست آنوقت چنان نابودش می كنیم كه انگار هیچ خدایی رو بنده نیستیم قحطی امروز که ما ایرانیان در این روزگاران آن را به وضوح لمس می کنیم : قحطى اخلاق است! قحطی همدلیست! قحطى رفاقت است! قحطی عشق است! قحطی انسانیت است و در یک کلام قحطی خداست در کویر زندگی دنیازده ی ما مدعیان خداپرستی😓 میرلوحی