➣ ۞ #یڪـــ‌آیــه‌قـــــرآن ۞ و بر خداى عزيز مـهربان #تــوكل كن آن كس كه چون به نــــماز بر مى‌خيزى تو را مى ‏بيند و حركت تو را در ميان ســــــجده‏ كنندگان مى ‏نگرد او همان شنواى داناست. 📚سوره مبارکه الشعراء آیه ۲۱۷ 🌸🍃• . • . • •┈┈••✾❣✾••┈┈• @hadis_eshghe •┈┈••✾❣✾••┈┈•

#برکت_حرز_امام_جوادعلیه السلام درپیشگیری ازبیماری #کرونا 💠همراه داشتن حرز امام جوادعلیه السلام ازبیماری ها وپیشامدهای خطرناک جلوگیری می کند👌🏻 #پیشنهاد_ویژه 🌸🍃• . • . • •┈┈••✾❣✾••┈┈• @hadis_eshghe •┈┈••✾❣✾••┈┈•

#الهام #پارت13 در رو زدم و رفتم دوباره سراغ قاشق چنگالها ... به ثانیه نرسید حسام اومد تو خونه و با صدای بلند سلام کرد . همیشه عادت داشت فقط یه بار اونم بلند به همه سلام کنه ... کلا مدلش بود نگاهش کردم مثل همیشه خوش پوش و مرتب بود . به نظرم تیپهای مردونه قشنگی میزد در عین سادگی شیک بود . همیشه لباسهاش اتو کشیده بود . احسان میخواست اذیتش کنه میگفت خط اتوی شلوارت تو حلقم داداش! چهره جذابی هم داشت ... پوست برنزش با چشمهای سبز کم رنگش تضاد قشنگی داشت . ابروها و موهاش هم مشکی بود تقریبا ... قد و هیبتش هم که به باباش رفته بود چهارشونه و هیلکی ... در کل فیزیکش آدم رو یاد هنرپیشه های خارجی مینداخت . خودم بارها دیده بودم که تو جمعهای خانوادگی یا وقتی بیرون میرفتیم دسته جمعی کلی از دخترا بهش خیره خیره نگاه میکردن . اما حسام حتی نیم نگاهی بهشون نمینداخت ! کلا از دید من بین پسرهای این ساختمون از همه سرتر بود ! _الهام پس چیکار میکنی با این دو تا قاشق ؟! با خجالت به شادی نگاه کردم و گفتم : _حواسم نبود ... اومدم همین که رفتم تو آشپزخونه مامان اومد کنارم و آروم گفت : _موهاتو بزن تو ندیدی حسام اومد! چشمام زد بیرون ! خوبه این بیچاره تو منکرات کار نمیکنه ... از بس مامان این چیزا رو گفته بود بعضی وقتها از حسام ناخواسته بدم میومد و حس نفرت بهم دست میداد نسبت بهش ! اینهمه سال باهاش برخورد داشتم تا حالا ندیده بودم به این چیزا گیر بده یا اصلا نگاهی به کسی کنه و چشم چرون باشه یا شایدم زیادی غیرتی ! حالا چون خانواده پدرش یکم زیادی مذهبی بودند همیشه ما باید رعایت میکردیم ! بی تفاوت به حرف مامان لیوانها رو برداشتم و رفتم توی سالن ... حامد رو گیر آوردم و مجبورش کردم کمکم کنه .. بیچاره همیشه از من میترسید میگفت تو که خشمگین بشی میتونی کل ساختمون رو به آتیش بکشی ! گرچه اغراق میکرد اما خوب خشم منم ماجرا داشت ! دیگه همه دور سفره جمع شده بودند و داشتند شروع میکردن به خوردن که من و ساناز هم نشستیم _سانی بدش منم یه خورده بغلش کنم ... چقدرم ناز شده _برو بابا !نازنین خودمه به هیشکی نمیدمش خیلی بده که تو جمع دستت رو دراز بکنی که یه بچه رو بگیری و نازش کنی اما عمه خنگش بکشش کنار و بگه نمیدمش بهت ! یعنی رسما ضایع بشی ! با دست زدم تو سر ساناز و گفتم :

#حرف_حساب #استاد_پناهیان بهتر از ترانهـ...😊 اینقدرے ڪه به موسیقے هایی ڪه فقط روحت رو خسته میڪنه، وابستهـ شدے... بهـ قران هم وابستهـ اے؟ ڪلام خداست.. شروع ڪن از همین امروز.. حتےروزے یه صفحه.. اما باهاش انس داشتهـ باش

✍امام حسین (علیه‌السلام) : اگر کسی در گوش راستم مرا دشنام دهد و در گوش چپم عذرخواهی کند ، گذشت می‌کنم ؛ به این دلیل که پدرم علی (ع) از جدم رسول خدا (ص) روایت کرده که : کسی که عذرخواهی دیگران را نپذیرد ، چه عذرش موجّه باشد چه ناموجّه ، بر حوض کوثر وارد نخواهد شد ، و به شفاعت من نمی‌رسد . 📚 احقاق الحق ، ج ۱۱ ، ص ۴۳۱ . 🌸🍃• . • . • •┈┈••✾❣✾••┈┈• @hadis_eshghe •┈┈••✾❣✾••┈┈•

به یک اتفاق خوب نیازمندیم 🌸🍃• . • . • •┈┈••✾❣✾••┈┈• @hadis_eshghe •┈┈••✾❣✾••┈┈•

💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮 #عبور‌زمان‌بیدارت‌می‌کند🕰 #نویسنده_لیلا‌فتحی‌پور #پارت86 –به حنیف بگو من تو ماشین منتظرتونم. پشت فرمان نشستم و کیف را روی صندلی کناری انداختم و به حرفهای نورا فکر کردم. صدای زنگ موبایلی توجهم را جلب کرد. صدا از کیف اُسوه بود. زیپ کیفش را باز کردم و گوشی‌اش را بیرون کشیدم. اسم مادر روی صفحه‌ی گوشی‌اش روشن و خاموش میشد. یعنی عمه‌اش هنوز به خانواده‌‌ی اُسوه خبر نداده که مادرش نگران شده و زنگ زده است. گوشی را داخل کیف انداختم. باید زودتر به مادرم زنگ میزدم تا خانواده اُسوه را در جریان قرار دهد. کیف را روی صندلی عقب انداختم. چون فراموش کرده بودم زیپ کیف را ببندم محتویاتش روی صندلی پخش شد. خم شدم تا وسایل را جمع کنم. چشمم به قلب چوبی افتاد که برایم آشنا بود. قلب را دستم گرفتم و خوب نگاهش کردم. این غیر ممکن است. شبیه همان قلبی‌ است که خودم ساختمش. باورم نمیشد. این دست اُسوه چه کار می‌کرد. دستی به لبه‌های قلب چوبی کشیدم. یادم است موقع درست کردنش لبه‌های قلب را کلی سوهان کشیدم تا یک دست شود ولی باز هم خوب صیقلی نشده بود. خودش است. آنقدر برایم عجیب بود که باز هم باورم نشد. فوری از ماشین پیاده شدم و به سمت خانه رفتم. همین که مادر خواست در را ببندد گفتم: –نبندش مامان. حنیف پرسید: –مگه نگفتی تو ماشین منتظر ما هستی؟ پس کجا داری میری؟ –شما برید تو ماشین بشینید من الان میام. مادر کلید را دستم داد و رو به حنیف گفت: –حتما چیزی جا گذاشته، ما بریم اونم میاد. به زیر زمین رفتم. زیر و روی میز را گشتم. اثری از آن قلب چوبی‌ام نبود. تمام وسایل را زیرو رو کردم. تنها چیزی که توجهم را جلب کرد شعر تک مصرعی بود که روی یکی از برگه‌های کارم نوشته شده بود و سعی کردم بخوانمش. خطی که رویش را کشیده شده بود کار را سخت می‌‌کرد. "کدام سوی روم کز فراق امان یابم؟" چه شعر زیبایی. چندین بار زیر لبم زمزمه‌اش کردم. مطمئن بودم نوشتن این شعر کار حنیف یا مادر نیست. چون خط آنها را می‌شناختم. باید از نورا هم می‌پرسیدم. اصلا شاید امروز نورا خواسته اینجا را به اُسوه نشان دهد او هم از این قلب خوشش آمده و نورا هم از کیسه‌ی خلیفه بخشیده. این که این قلب همان قلب دست ساز خودم است دیگر شک نداشتم. برایم عجیب بود. قلب را در جیبم گذاشتم و راه افتادم. کمی بعد از این که وارد بیمارستان شدیم خانواده اُسوه هم آمدند. عمه‌ی اُسوه تقریبا همان حرفهایی که من تحویلش داده بودم را برای آنها توضیح داد. مادر اُسوا خیلی نگران به نظر می‌رسید. مادر و نورا کنارش ایستادند. مادر سعی می‌کرد آرامش کند و نورا آرام آرام اشک می‌ریخت. چند دقیقه‌ایی به سکوت گذشت. پدر اسوه برای صحبت با دکتر احضار شد. وقتی برگشت با چهره‌ی پر از غمی رو به همسرش کرد و گفت: –دکتر نوشته برای سی‌تی‌اسکن و ام‌آی‌آر. میگه فعلا نمیشه چیزی گفت. بعد رو به من و حنیف کرد و گفت: –شما هم افتادین تو زحمت. ممنون که امدید. دیگه تشریف ببرید خانواده اذیت میشن. مادر گفت: –این حرفها چیه حاج آقا، وظیفمونه. پدر اُسوه دوباره تشکر کرد و از ما خواهش کرد که به خانه برویم. بعد به نورا اشاره کرد و ادامه داد: –دخترم خیلی داره اذیت میشه، شما تشریف ببرید حالا جواب سی‌تی اسکنش امد بهتون خبر میدم. همه به صورت نورا نگاه کردیم. معلوم بود که اصلا نای ایستادن ندارد. مادر گفت: –نورا جان برو بشین. با ایستادن تو که کاری پیش نمیره. نورا روی صندلی نشست و دوباره اشکش روان شد. خواهر و مادر اُسوه هم با دیدن اوضاع اشکشان جاری شد. شماره‌ی پدر اُسوه را داشتم ولی برای این که بداند حال اُسوه برایمان مهم است گفتم: –پس حاج‌آقا شمارتون رو بدید من بهتون زنگ بزنم و خبر بگیرم. شما درست می‌گید ما اینجا بیشتر توی دست و پای شما هستیم. #ادامه‌دارد... 🌸🍃• . • . • •┈┈••✾❣✾••┈┈• @hadis_eshghe •┈┈••✾❣✾••┈┈•

#عبور‌زمان‌بیدارت‌می‌کند🕰 #پارت87 به خانه که برگشتیم پدر را پشت در منتظر دیدیم. در صورتش تلفیقی از عصبانیت و نگرانی موج میزد. حنیف پرسید: –مگه کلید نداشتی بابا جان. خیلی وقته پشت در موندید؟ پدر با دیدن حنیف کلا رنگ عوض کرد و مثل همیشه مهربان‌‌ شد و پرسید: –فراموش کردم صبح کلید رو بردارم. چی شده پسرم؟ همگی کجا رفته بودید. نورا حالش بد شده؟ حنیف همان طور که ماجرا را تعریف می کرد، وارد خانه شدیم. نزدیک تخت چوبی داخل حیاط که شدیم نورا کنارش ایستاد و دوباره بغض کرد. آنقدر ضعیف و نحیف شده بود که پدر با نگرانی رو به حنیف گفت: –بابا جان، کاش یه سرمی چیزی همونجا تو بیمارستان بهش وصل می‌کردید. حالش خوب نیستا. حنیف گفت: –بخاطر استرسه، آخه الان استرس براش خیلی خطرناکه. مادر دستهایش را بالا برد و گفت: –خدایا خودت بهمون رحم کن. حنیف نورا را به طبقه‌ی بالا برد تا استراحت کند. رو به مادر گفتم: –اصلا فکر نمی‌کردم نورا اینقدر حساس باشه. مادر گفت: –آخه خودش رو مقصر میدونه، من تو این مدت اصلا ندیدم به خاطر مریضی خودش گریه کنه. ناراحتی الانش به خاطر دوستشه. بالاخره اون به اصرار نورا امده بود اینجا. من توی بیمارستان ترسیدم گفتم الان خانوادش یقه‌ی ما رو می‌چسبن. ولی اونقدر نورا گریه و زاری کرد که کلا اونا رو شرمنده کرد. متوجه شدن که ما هم همدردشون هستیم. فردای آن روز آماده شدم تا به شرکت بروم. همین که پا به حیاط گذاشتم. دیدم نورا در حیاط روی تخت نشسته و به روبرو خیره شده. کنارش نشستم و گفتم: –چرا اینجا نشستی؟ بی‌اعتنا به سوالی که کردم گفت: –میشه به باباش زنگ بزنی حالش رو بپرسی؟ نگاهی به ساعت مچی‌ام انداختم. –راستش الان روم نمیشه. یه چند ساعتی صبر کن به محض اینکه خبری ازش بگیرم اول تو رو در جریان قرار میدم. ممکنه الان خواب باشه. آرام گفت: –باشه، ممنون. آهی کشیدم و گفتم: –نورا‌خانم منم خیلی ناراحتم ولی باید صبر کنیم چاره‌ایی نداریم، اگه اینجوری کنی حالت دوباره بد... حرفم را برید. –من نمی‌تونم مثل تو باشم. نمی‌تونم اینقدر خونسرد باشم. حنیف که اصلا اُسوه رو نمی‌شناخت و فقط یه بار، گذری، تو شرکت دیدتش دیشب تا دیروقبت براش دعا می‌کرد و ناراحتش بود. اونوقت تو... اخم کردم. حنیف وارد حیاط شد و با لبخند سلام کرد. –سلام داداش. اخمم برایش سوال شد و پرسید: –چی شده؟ بلند شدم یک قدم از تخت فاصله گرفتم و روبه نورا گفتم: –کی گفته من خونسردم. من بیشتر از تو ناراحتم. اون خیلی دختر خوبیه، اگه طوریش بشه خودم رو نمی‌بخشم. چون عامل همه‌ی این اتفاقها رو خودم می‌دونم. سرم را پایین انداختم و ادامه دادم: –دیشب تمام اتفاقهای این روزها رو مرور کردم. تنها چیزی که آخر همه‌ی این مرورها به یادم موند نگاه مظلومانش و صبوریش بود. دیشب خیلی بهش فکر کردم. تازه فهمیدم من چقدر در حقش ظلم کردم. من خیلی اذیتش کردم و گاهی حرفهایی بهش زدم که نباید میزدم. ولی رفتار اون رو وقتی زیر زربین میزارم می‌بینم که همش اغماض بود. حتی آخرین بار گفت میخواد از شرکت بره تا یه وقت من با پری‌ناز به مشکلی نخورم. به خاطر همه‌ی اینا حال من از همه بدتره. به خاطر اوضاع شرکت حتی حقوقشم تو این مدت بهش ندادم ولی اون حتی یکبار هم حرفی نزد. حنیف کنار نورا نشست و گفت: –من برادرم رو می‌شناسم، درست میگه به ظاهرش نگاه نکن. بعد لبخند پهنی به من زد و ادامه داد: –راستین مثل سازه‌های ماکارانی میمونه که خیلی خوب چیده شدن. لبخند زدم. – حالا چرا سازه؟ –چون توی مسابقه‌ی سازه‌ها شکل و ظاهر اونها باعث برنده شدنشون نمیشه، اون طرز چیدمانشون مهمه که چطور می‌تونن فشار بیشتری رو تحمل کنن و برنده بشن. سازه‌ایی برنده هست که فشار بیشتری رو تحمل کنه. نفسم را عمیق بیرون دادم و نگاهم را بین هردویشان چرخاندم. –فقط دعا کنید این موضوع به خیر بگذره، میخوام سازه‌ام رو بکوبم از اول بسازمش. حنیف گفت: –انشاالله درست میشه. به طرف در رفتم. نورا گفت: –آقا راستین معذرت میخوام. من منظوری نداشتم. لبخند زورکی زدم. –نه، توام حق داری، شاید همیشه محکم بودنم درست نیست. شاید سازه‌ها گاهی باید بشکنن، شکستن همیشه بد نیست. حنیف سرش را به علامت تایید حرفهایم تکان داد. ناگهان یاد قلب چوبی افتادم. پرسیدم: –راستی نورا خانم، دیروز با اُسوه خانم زیرزمین رفتید؟ –نه. –خودت چی؟ خودتم تنهایی نرفتی؟ –نه، چطور؟ –هیچی، وسایلم جابه‌جا شده بود واسه اون پرسیدم. چیزی به ظهر نمانده بود که به پدر اُسوه زنگ زدم. گفت که سی‌تی‌اسکن انجام شده. دکتر گفته لخته‌ خونی در سرش وجود دارد که احتمالا باید جراحی شود. با شنیدن این حرف قلبم فرو ریخت و تمام انرژی‌ام تحلیل رفت. حالا چطور به نورا بگویم؟ دیگر حال و حوصله‌ی کار نداشتم. به صندلی تکیه دادم و به اتفاقهایی که در این مدت افتاده بود فکر کردم. چرا باید این اتفاق برای اُسوه بیفتد. تنها کسی که در این شرکت صادقانه کار کرد.

خدا دل نازک است♥️ فقط کافیست عاشقانه♥️ به آسمان نگاه کنی تا "نازدل" شکسته ات را یکجا بخرد 🌸🍃• . • . • •┈┈••✾❣✾••┈┈• @hadis_eshghe •┈┈••✾❣✾••┈┈•

من می تونم دنیا رو یه دستی فتح کنم به شرطی که اون یکی دستمو تو گرفته باشی 🌸🍃• . • . • •┈┈••✾❣✾••┈┈• @hadis_eshghe •┈┈••✾❣✾••┈┈•

: دعا کنید کہ بہ #عشقـ♥ حسین ‹ علیہ‌السلام › دچار بشن...🍃 اونایے که اعتقاداتتون رو مسخره مےکنن (: : : 🏴| #أنا_مجنون_حسین 🌸🍃• . • . • •┈┈••✾❣✾••┈┈• @hadis_eshghe •┈┈••✾❣✾••┈┈•

#الهام #پارت14 _عمه جان دو روز دیگه که این سوگول خانوم بزرگ شد اول از همه تو رو میاره تو حرفهاش حالا هی بچسبونش به خودت _یعنی چی ؟ خوب دوستم داره که زودتر اسممو یاد میگیره دیگه حامد که منظورم رو فهمیده بود با خنده گفت : _ایول الهام خوشم اومد ... ساناز شنیدی به طرف میگن خنگ میگه عمته !!؟؟ همه زدند زیر خنده به جز مامان که مدام بهم چشم غره میرفت که یعنی جلوی عمه مریم زشته ! در صورتی که خود عمه زودتر از همه زد زیر خنده ! _خوب بگن ! مهم اینه که عمه ها جونشون برای برادرزاده هاشون در میره ... تازه روانشناسها هم ثابت کردند که محبت عمه از خاله بیشتره اما بچه ها تحت تاثیر رفتارهای مادرشون به خاله بیشتر علاقه پیدا میکنند تازه مگه نشنیدین میگن عروس عمه راحت و لمه ... عروس خاله داغ و جزغاله !؟ دیگه نتونستم بعد از سخنرانی بلیغ ساناز طاقت بیارم و تقریبا ترکیدم از خنده ! یکم سیاست نداشت ... حاال من اگه جای عمه بودم فکر میکردم منظوری داره ... آخه تو فامیل ما رسم بود از هر حرفی یه برداشتی بکنند ! بلاخره شام اون شب هم مثل همیشه با شوخی و خنده بچه ها ولا اله الا الله گفتنهای مادرجون و بزرگترها خورده شد . موقع جمع کردن سفره همه رفتند پی کارشون و فقط ما چند نفر زن موندیم ... سپیده شروع کردن نق زدن _اه فرق این پسرهای شکمو با ما چیه که تا میخورن بدو بدو میرن پای تلویزیون و منتظر چای میشینند اونوقت ما باید اینهمه ظرف رو جمع بکنیم و بشوریم!؟ حسام که تازه بلند شده بود نشست دوباره و گفت : _فرقی نیست فقط این پسرها درست تربیت نشدن ! ولی من و داداش حامدم خیلی مودبیم الان کمکتون میکنیم ... حامد ؟ _حسام جان بیخودی پای منو نکش وسط ! من خسته ام میخوام برم تو سالن دراز بکشم! احسان رو صدا کن خوب .. _اولا خسته نباشی ... بدو کمک کن بعد برو هر کاری میخوای بکن ... دوما احسان بیاد فقط خرابکاری میکنه همون بشینه یه گوشه سنگین تره .. از اونجایی که حامد همیشه از حسام حساب میبرد اومد و شروع کرد کمک کردن . چقدر از این اخلاق حسام خوشم میومد همیشه به فکر همه بود برای همه ارزش قائل میشد و این به نظرم یه امتیاز مثبت بود براش .......... بعد از تموم شدن کارها همه دوباره توی سالن جمع شده بودند و داشتند چای میوه میخوردند که مادرجون با اون صدای مهربونش گفت : _خدا آقاجونتون رو بیامرزه . چند وقتی بود دور هم جمع نشده بودیم ... هر وقتی که همتون پیشم هستید احساس میکنم روح پدرتون هم شاد میشه مثل همیشه همه شروع کردند برای آقاجون خدا بیامرزی گفتن و بعدش دوباره مادرجون حرفش رو ادامه داد :

🌅 #استوری ایها الغریب... ای امام زمانم😔 🌸🍃• . • . • •┈┈••✾❣✾••┈┈• @hadis_eshghe •┈┈••✾❣✾••┈┈•

#آرامش_الهی 💠گاهی خداراصدا بزن. بی آنکه بخواهی ازاوگله کنی. بی آنکه بگویی چرا؟ ای کاش...! و بی آنکه نداشتن ها ونبودن ها را به او نسبت بدهی. گاهی خدارابه خاطرخدابودنش صدابزن ✨شبتون خدایی✨ 🌼

✨﷽✨ #قرار_عاشقی ✨ #بسمـ.ربـــ.الحسیــن🥀 #سلام_ارباب_دلم ❤️ فرمانده عشاق، دل آگاه حسین است بیراهه مرو! ساده‌ترین راه حسین است از مردم گمراه جهان راه مجویید نزدیک‌ترین راه به الله حسین است

🍁🍂🍁🍂🍁🍂🍁🍂🍁🍂🍁🍂🍁 #عبور‌زمان‌بیدارت‌می‌کند🕰 #نویسنده_لیلا‌فتحی‌پور #پارت88 با آمدن خانم ولدی داخل اتاق، آهی کشیدم و به سینی دستش زل زدم. فنجان چای داخل سینی را روی میز گذاشت و نگران پرسید: –ببخشید آقا، شما از خانم مزینی خبر ندارید؟ هر چی به موبایلش زنگ میزنم خاموشه. با دستهایم حصاری دور فنجان درست کردم و گفتم: –بیمارستانه، زمین خورده، حالش خوب نیست. هین بلندی کشید و گفت؛ –خاک بر سرم، چرا؟ از کجا افتاده؟ صاف نشستم. –چه فرقی داره، تو فقط دعا کن براش مشکلی پیش نیاد. ولی او تا اسم بیمارستان و تشخیص دکتر را نپرسید و جواب درست نگرفت نرفت. یادم آمد که پری‌ناز دیروز گفت خودش با من تماس می‌گیرد. پس چرا تا به حال زنگ نزده. باید از حال اُسوه باخبر شود. چرا پیگیر نیست. شماره‌اش را گرفتم و منتظر ماندم. گوشی‌اش آنقدر زنگ خورد که صدای بوق ممتد در گوشم ضرب زد. با خودم گفتم شاید هنوز حالش خوب نیست. بالاخره مثل همیشه خودش زنگ میزند. انتظار داشتم از نگرانی لحظه به لحظه زنگ بزند و خبر بگیرد. یاد نورا افتادم. عجیب بود که او هم زنگ نزده. فوری شماره‌ی خانه را گرفتم. مادر گوشی را برداشت و گفت که نورا به همراه حنیف به بیمارستان رفته. طاقت این که در خانه بماند را نداشته. استرس داشتم. شاید رفتن به بیمارستان کمی حالم را بهتر می‌کرد. سوار ماشین شدم و راه افتادم.حال عجیبی داشتم، حالی شبیه کسی که هر آن انتظار شنیدن خبر بدی را دارد. شاید اگر بیمارستان می‌رفتم حالم بدتر میشد. به خانه رفتم. مادر از دیدنم تعجب کرد و پرسید: –چیزی شده زود امدی؟ –نه، دل و دماغ کار نداشتم. میخوام برم پایین خودم رو مشغول کنم. راستی مامان کی رفته پایین وسایلم رو به هم ریخته؟ مادر فکری کرد و گفت: –با وسایل تو کسی کاری نداره. اصلا به جز تو و حنیف کسی اونجا نمیره. –نه بابا، بیچاره حنیف که اونقدر درگیر زنشه که وقت نداره. لباسم را عوض کردم و به آشپزخانه رفتم. روبه‌مادر گفتم: –مامان یه چیزی بپرسم راستش رو میگی؟ مادر که در حال پاک کردن سبزی بود گفت: –بپرس، به صلاحت باشه که بشنوی میگم. با خودم گفتم شاید اگر یه دستی بزنم جواب بدهد. –اون روز اُسوه خانم رو توی زیرزمین قایم کرده بودی؟ مادر دست از سبزی‌پاک کردن کشید و گفت: –خب که چی؟ حالا انگار تو اون پایین چی داری؟ دیگه چهارتا تیرو تخته اینقدر زیرو رو کشیدن داره؟ چیه چیت گم شده که از این و اون سوال می‌پرسی؟ آخه چهار تا ورق ارزش داره از نورا و من سراغ میگیری؟ دستهایم را به علامت تسلیم بالا دادم. –ببخشید، ببخشید، بابا، ماشالا مثل تیر بار امان نمیدی‌ها. من فقط یه سوال کردم. جوابشم یه آره بود که گرفتم. بعد لبخند موزیانه‌ایی زدم و به طرف زیر زمین رفتم. "این نورا خانمم چه زود حرف صبحم رو آورده گذاشته کف دست مامان." قلب را از جیبم درآوردم. خوب نگاهش کردم. پس از این خوشش امده. ولی این که خامه، هنوز چیزی رویش ننوشتم. به فکرم رسید که چیزی روی قلب حک کنم و بعد از این که سلامتی‌اش را به دست آورد به او برگردانم. پشت میز کارم نشستم. چشمم دوباره به شعر خط کشیده افتاد. لبخند زدم. "پس اینم تو نوشتی اُسوه خانم." تصمیم گرفتم همان تک بیت، را هم روی تابلو کار کنم. حتما از دیدنش غافلگیر می‌شود. از تصمیمم انگیزه گرفتم و شروع به کار کردم. نام اسوه را ابتدا روی کاغذی نوشتم و بعد روی چوب منتقلش کردم. بعد از طریق اره مویی کار بریدنش را انجام دادم. چون حروفها در سایز کوچک بودند بریدنشان خیلی سخت بود و وقت زیادی برد تا بالاخره تمام شد. با صداهایی که از حیاط شنیدم سرم را بالا آوردم و ساعت مچی‌ام را نگاه کردم. زمان زیادی گذشته بود و من اصلا متوجه‌ی گذشت زمان نشده بودم. به حیاط رفتم. حنیف و نورا از بیمارستان آمده بودند. نورا گفت که فردا صبح قرار است اُسوه عمل بشود. از خانه بیرون زدم. نمی‌دانستم کجا بروم، کلافه بودم. دوباره به پری‌ناز زنگ زدم. خاموش بود. شماره‌ی دوستم رضا را گرفتم. وقتی حالم را برایش شرح دادم گفت که می‌آید دنبالم تا یک جای خوب برویم. طولی نکشید که به هم رسیدیم و سوار ماشینش شدم. لبخند گرمش دلم را گرم کرد. –نبینم دمغ باشی رفیق. با ناراحتی گفتم: –فقط دعا کن رضا که به خیر بگذره. انشا‌الله که می‌گذره، حالا چی شده؟ –یکی از کارمندام توی بیمارستانه، نگرانشم. –ای‌بابا، حالا کدومشون هست؟ به روبرو خیره شدم و گفتم: –یکیشون که از بقیه دلسوزتر و مهربون‌تر بود. پقی زد زیر خنده. –داداش من، پلنگم واسه آشناهای خودش مهربونه، آخه اینم شد نشونه؟ ضربه‌ایی به سرش زدم. –دوباره تو این حرفهات رو شروع کردی؟ پلنگ چه ربطی داره؟ خنده‌اش را جمع کرد و گفت: –آخه یه صفتی بگو که حیوونا نداشته باشن یه کم به آدمها احترام بزار. کمی فکر کردم. –خب خیلی بامعرف بود. جدی پرسید: #ادامه‌دار

هيچ وقت از خودمون پرسيديم قيمت يه روز زندگي چنده ؟ ما که قيمت همه چيز رو با پول مي سنجيم تا حالا شده از خدا بپرسيم : قيمت يه دست سالم چنده؟ يه چشم بي عيب چقدر مي ارزه ؟ چقدر بايد بابت اشرف مخلوقات بودنمون پرداخت کنيم ؟ قيمت يه سلامتي فابريک چقدره؟ وخيلي سوال ها مثل اين... ما همه چيز را مجاني داريم و شاکر نيستيم خدايا براي تمام نعمتهايت سپاش❤️ 🌸🍃• . • . • •┈┈••✾❣✾••┈┈• @hadis_eshghe •┈┈••✾❣✾••┈┈•

دل چو بستم به خدا ؛ حَسبی‌الله و کَفىٰ💚 عصرتون دلچسب 🍃🌸 🌸🍃• . • . • •┈┈••✾❣✾••┈┈• @hadis_eshghe •┈┈••✾❣✾••┈┈•

🔻دوای #درد همه دردها کشف شد... ✅ خدا #طبیب هست 🌸🍃• . • . • •┈┈••✾❣✾••┈┈• @hadis_eshghe •┈┈••✾❣✾••┈┈•

#الهام #پارت15 راستش چند وقت پیش که با خاله منیرتون رفته بودم ختم انعام بهم گفت که یه کاروان هست که قراره تا آخر همین ماه بره کربلا و سوریه .... گفت میخواد اسم خودش رو بنویسه اما چون تنهاست میترسه . انگار باشنیدن اسم کربلا دلم کنده شد و هوای زیارت زد به سرم ! یهو نمیدونم چی شد که بهش گفتم بیا تا باهم بریم ! اتفاقا همون روز حسام بچم اومد یه سر بهم بزنه که ماجرا رو براش گفتم و اونم رفت دنبال کارهای ثبت ناممون و پاسپورت این چیزا حالا دیروز منیر زنگ زد و گفت خدا بخواد هفته دیگه حرکت میکنه کاروان ... این بود که گفتم همتون امشب اینجا جمع بشین که هم از رفتنم با خبرتون کنم و هم اینکه بگم از دست من دلخور نباشید که دیر گفتم بهتون ! والا انگار آقا امام حسین خودش منو طلبیده بود که همه چیز انقدر سریع اتفاق افتاد . وگرنه خودتون میدونید من هر کاری میخوام بکنم اول با بچه هام مشورت میکنم عمو محمد دستش رو انداخت دور گردن مادرجون و گفت : این چه حرفیه مادر من؟ مگه شما باید هر کاری میکنی از ما اجازه بگیری ؟ اتفاقا ما هممون خیلی خوشحالیم که بلاخره قراره به آرزوت برسی و بری پابوس امام حسین ... دست حسامم درد نکنه که همچین کار خیری کرد ایشالا قسمت خودش بشه حسام با لبخند گفت : اختیار دارید دایی . من که کاری نکردم وظیفم بوده خلاصه همه شروع کردند یه جورایی ابراز خوشحالی کردن . اما من همش تو این فکر بودم که این حسام عجب پسر دست به خیریه که ما تا حالا نفهمیده بودیم ! اینم دومین امتیاز مثبت ! وقتی آخر شب برگشتیم خونه به بابا گفتم که کار پیدا کردم و قراره از صبح برم مشغول بشم بابا اخمهاش رو کرد تو هم و گفت : _آخه دختر من تو چه نیازی به کار کردن داری؟ _بابا جونم مگه فقط بحث پوله ؟ من دوست دارم یکم برم تو جامعه ... دلم میخواد حس کنم هدف دارم مفیدم _حالا این چه کاری هست که تو رو به هدفت میرسونه؟ _طراحی تو یه شرکت تبلیغاتی _شرکت خصوصی؟! با ترس و صدای آروم گفتم : بله _اصلا فکرشم نکن که اجازه بدم بری تو یه شرکت خصوصی کار کنی ! _چرا بابا ؟ اینجا رو آقای جلیلی معرفی کرده . بابای هدی ! اون از هر نظر تاییدشون کرده _گفتم که نه ! ادامه دارد ...

||🌿✨🌻 #السلام_ایها_غریب #سلام_امام_زمانم ❤️ عشـق... مـاراپی‌کاری بـہ‌جـهان‌آورده‌است اَدب‌این‌اسـت کہ‌مشغول‌تماشـانشویم! #بدنیاآمده‌ایم‌که‌موثر‌درظهور‌باشیم🍀 #اللهـم_عجـل_لولیـک_الفـرج

✴️ #روشنای_راه شماره ۱۸ 🎧 تفسیر صوتی سوره مبارکه #حمد 🎙 آیت الله #جوادی_آملی(دامت برکاته) 🔺 روزم را با روشنای سخن خدای مهربانم، مبارک می کنم. ┄┅═✧❁••❁✧═┅┄ 🖊 بعون الله و توفیقه ❇️ اداره کل امور تربیتی‌ 📲 eitaa.com/jz_tasnim

اول صبح به سمت حرمت رو کردم🕌 دست بر سینه سلامی به تو دادم ارباب روزتون پراز برکت 🌺 🌸🍃• . • . • •┈┈••✾❣✾••┈┈• @hadis_eshghe •┈┈••✾❣✾••┈┈•

♥️☘اگر این پیام را دریافت کردید بدونید ارسال کننده این پست خیلی دوستون داره😊 بفرستید واسه کسی که خیلی دوستش دارید🌺🌸🌼 ‌‌‌‎‌ 🌸🍃• . • . • •┈┈••✾❣✾••┈┈• @hadis_eshghe •┈┈••✾❣✾••┈┈•

چه كنم دست خودم نيست كه يادت نكنم...... 🍃🌸 🌸🍃• . • . • •┈┈••✾❣✾••┈┈• @hadis_eshghe •┈┈••✾❣✾••┈┈•

🎯🎯🎯🎯🎯🎯🎯🎯🎯🎯🎯 #عبور‌زمان‌بیدارت‌می‌کند🕰 #نویسنده_لیلا‌فتحی‌پور #پارت89 –معرفت به چی داشت؟ به خودش یا... ریشش را کشیدم و لبخند زدم. –شما فکر کن معرفت به همه‌چیز داشت. اگه منظورت خداست که می‌دونم آخرش میخوای به اونجا برسونی آره داشت. اگه نداشت که اونم میشد لنگه‌ی اون یکی‌ها، تازه چقدرم زمینه برای مثل اونا شدن براش فراهم بود. –اوم. خدارو شکر یه آدم به این دنیا اضافه شد. اصلا نگرانش نباش، هر اتفاقی براش بیفته، حتما به صلاحشه، بهتره دعا کنیم عاقبت بخیر بشه. شیشه‌ی ماشین را پایین کشید و ادامه داد: –راستی یه مشتری توپ واسه ماشینت پیدا شده. البته من نمی‌شناسمش، یکی از بچه‌ها گفت که از همسایه‌هاشونه. مطمئنم ماشین رو معامله کنی و پول کامران رو بدی حالت بهتر میشه. –عه، دستت درد نکنه، آره بهش گفتم تا آخر هفته پولش رو جور می‌کنم. دیگه یه خط درمیون میاد شرکت. امروزم نیومده بود. کلا یه جوری داره باهام بد تا می‌کنه. رضا گفت: –اینجور آدمها رو نباید باهاشون مدارا کرد، باید از همون روز اول که فهمیدی زیرآبی رفته، حقش رو میزاشتی کف دستش. اون الان طلبکارتم میشه‌ها، حالا ببین کی گفتم. دستی به صورتم کشیدم. –نمی‌تونم رضا، میدونی ما چند ساله با هم رفیقیم. رسمش نیست. رضا پوزخند زد. –نامردی که اون در حقت کرد رسمش بود؟ –نه، ولی خب معرفت اون در اون حده دیگه، رضا زیر چشمی نگاهم کرد. فوری گفتم: –البته معرفت به دوستش، که قبلا داشت ولی حالا نداره. رضا سرش را تکان داد. –وقتی نداره یعنی یه آدم از روی زمین کم شد. صدای رادیو توجهم را جلب کرد. گفتم: –زیادش کن ببینیم رادیو چی میگه. همانطور که صدای پخش را زیاد می‌کرد گفت: –رادیو نیست. صوت از گوشیمه بلوتوثش کردم. –حالا چی میگن؟ چقدر کشتی نوح، کشتی نوح می‌کنن. –دارن در مورد استادیوم المپیک لندن حرف میزنن که چند سال پیش ساخته شد. میگن چرا به شکل کشتی نوح ساخته شده. دارن تحلیل میکنن. شانه‌ایی بالا انداختم. –خب اشکالش چیه؟ قشنگه که. رضا گفت: –اونا که واسه قشنگی این کارارو نمیکنن. کشتی تایتانیک که قشنگتر بود، خوب چرا مثل اون نساختن؟ خندیدم. –خب شاید چون اون غرق شده، ولی این یکی همه رو نجات داد. رضا انگشت سبابه‌اش را بالا برد و گفت: –آفرین، اونوقت چه جور آدمهایی رو نجات داد و کدوما غرق شدن؟ –آدم مثبت ها رو نجات داد دیگه. خب حالا اینا چی میگن؟ –اینا رو نزاشتی گوش کنم. ولی به نظر من اونا میخوان بگن فوتبال برای آدمها مثل کشتی حضرت نوحه که همه رو نجات میده. –عجب تحلیلی کردیا. چه ربطی داره. قیافه‌ی فیلسوفانه‌ایی به خودش گرفت. –حالا ببین، کاری که الان فوتبال با مردم تمام دنیا کرده رو دقت کن. من مخالف تفریح و سرگرمی نیستما، آخه اونا یه جوری حرفه‌ایی همه چیز رو خوب کنار هم چیدن حرفی هم بزنی به واپس گرایی متهم میشی. بعضیها خداشون فوتباله، باور می‌کنی؟ –تو خودتم که فوتبال نگاه میکنی. –آره، ولی من نمی‌پرستمش، تضمین حال خوب و بدم فوتبال نیست. –خب رضا جان، عشقشونه دیگه، جزو علایقشونه. سرش را تکان داد و زیر لب گفت: –یه عشق برنامه ریزی شده. جالبه که تعیین کننده‌ی این عشق و علاقه به چیزی متهم نمیشه. ولی... حرفش را بریدم. –ول کن رضا، الان این حرفها پیش هر عشق فوتبالی بزنی ترورت میکنه. دیگه همه دنبال فوتبالن حتی خانمها، تیم فوتبال خانمها خیلی پیشرفت کرده. –خب این که بد نیست. ورزش دیگه، حالا خانمها هم بهش علاقه پیدا کردن دوست دارن بازی کنن. من اصلا با این چیزا مخالف نیستم. من با ارزش شدن چیزهایی مخالفم که ارزش نیستن ولی چون کسای دیگه این رو واسه ما دیکته میکنن ما هم قبول می کنیم. مثل فوتبالیستی که وقتی بازی شروع میشه آدامس خاصی رو میندازه تو دهنش بعد از تموم شدن بازی آدامس رو ازش میگیرن بسته بندی میکنن تو مزایده میزارنش و ملت هم میرن میخرن. تو هر بازیش این کار رو انجام میده. اینها شدن بت‌ های زمانه‌ی ما. چرا چون بزرگترین تقدس در زمانه‌ی ما جذابیت و سرگرمیه، الان این اشخاص شدن پیامبران مجازی مردم. مثلا میخوان سبک زندگیها رو عوض کنن فقط کافیه اون فوتبالیست معروف یه عکس با سگ بزاره تو فضای مجازی، تموم شد، دیگه از فردا همه دنبال سگ خریدن هستن. مردم دنبال سرگرمی و جذابیت هستن و اونا به وسیله‌ی همین موضوع همه رو می‌تونن رو یه انگشتشون بچرخونن، خیلی راحت. رضا با اخم پوفی کرد و به روبرو خیره شد. گفتم: –خب حالا چرا اینقدر حرص می‌خوری؟ صدای پخش را قطع کرد و گفت: –حرص نمی‌خورم فقط دلم براشون می‌سوزه، از این ساده لوحیشون ناراحت میشم. من هم به روبرو خیره شدم و دیگر حرفی نزدم. رضا از دوستش آدرس شخصی که قرار بود ماشین را ببیند گرفت و زنگ زد. اسمش دانیال بود. آدرس مغازه‌اش را به رضا داد و قرار شد به آنجا برویم. #ادامه‌دارد...

✴️ #روشنای_راه شماره ۱۹ 🎧 تفسیر صوتی سوره مبارکه #حمد 🎙 آیت الله #جوادی_آملی(دامت برکاته) 🔺 ثانیه های عمرم را با روشنای سخن خدای مهربانم، مبارک می کنم. ┄┅═✧❁••❁✧═┅┄ 🖊 بعون الله و توفیقه ❇️ اداره کل امور تربیتی‌ 📲 eitaa.com/jz_tasnim

‏اگر بخواهم، تو را توصیف کنم خواهم گفت تو موسیقی برخوردِ باران، بر تنِ پنجره ای همانقدر ساده، همانقدر ناب …👌♥️ 🍃🌸 🌸🍃• . • . • •┈┈••✾❣✾••┈┈• @hadis_eshghe •┈┈••✾❣✾••┈┈•