eitaa logo
حامد کمالی | زاویه دید!
265 دنبال‌کننده
472 عکس
50 ویدیو
2 فایل
زاویه دید یا همان نقطه دید( Point Of View) چیزی است که جهت و نگرش ما به مسائل را می‌سازد. یک مطلب فقط محتوا نیست؛ یک جهت‌گیری خاصی بر آن حاکم است و جهت‌گیری به (P.O.V) نویسنده بستگی دارد. 🔺یادداشت‌های حامد کمالی اردکانی🔺 ارتباط با نویسنده: @hkamaly
مشاهده در ایتا
دانلود
✅من کجای سپاه حسینم؟ (2) یادداشت قبل مقدمه ای در خصوص نسبت ما با محرم و حرکت عظیم سیدالشهداء بود. اینکه باید تکلیف خود را روشن کنیم که دقیقا کجای سپاه حسین قرار داریم؟ این چیزی نیست که بشود از آن کرد. برای این هدف ابتدا لازم است را دقیقا کنیم تا جای خود را در سپاه او بیابیم. تحلیل کنیم یعنی چه؟ یعنی بدانیم اساسا چرا امام از مدینه حرکت کرد؟...چه عواملی موجب حرکت حضرت شد؟... مگر در مدینه قرآن نمی خواندند و تفسیر نمی گفتند؟...مگر عموم مردم نماز نمی خواندند؟ مگر ظواهر دینی رعایت نمی شد؟ مگر علما، و متولیان دین خدا (حزب اللهی های مدینه) مشغول فعالیت نبودند؟ حضرت چه در آن جامعه دید که خود را به سمت مکه آغاز کرد؟... اگر با عینک امام حسین علیه السلام به شرایط و اوضاع مدینه نگاه نکنیم چه بسا متوجه نشویم چرا امام حرکت کرد. حرکتی که این همه داشت. در نتیجه سوالات و ابهامات زیادی در ذهن مان ایجاد می شود و همین باعث می شود نتوانیم خود را پیدا کنیم و عملا در سپاه حسین نباشیم گرچه می کنیم با حسینیم و ندای یا لیتنا کنا معکم بر زبان داشته باشیم؛ اما این وهمی بیش نیست! حضرت و خطبه هایی که از ابتدای حرکت خوانده اند بهترین منبع برای شناخت هدف امام است و حضرت را مشخص می کند. باید بیش از پیش به بیانات حضرت و توجه کنیم تا از رهگذر شناخت هدف حضرت، خود را درک کنیم و وظیفه امروز خود را بدانیم که کل یوم عاشوراء و کل ارض کربلا! راستی مگر و چیست که هر روزمان باید عاشورا باشد و هر زمین کربلا؟... @hamedkamaliardakani
✅ بزرگداشت حاج قاسم و چند نگرانی! ✍حامد کمالی اردکانی این روزها شاهد برگزاری برنامه هایی برای بزرگداشت هستیم. از صدا و سیما گرفته تا فعالان فرهنگی و بسیجیان و.. در شهرهای مختلف کشور سعی می کنند با برگزاری مراسم سالگرد ایشان، دین خود را ادا کنند. جای بسیار خرسندی است که هر مجموعه ای احساس می کند باید دین خود را به حاج قاسم ادا کند و یاد و نام این شخصیت بی نظیر را گرامی بدارد. اما در عین حال نگرانی هایی وجود دارد .. 💥نگرانی اول: مردمی نبودن برنامه ها حاج قاسم بود. دغدغه و را داشت. برای او حزب و جناح و تشکیلات سازمانی و اداری ارزش نداشت. در نگاه او مردم، صاحب واقعی انقلاب بودند و به معنای واقعی کلمه به معتقد بود. حال اگر برنامه ای که برای بزرگداشت حاج قاسم گرفته شود اما مردمی نباشد واقعا یاد حاج قاسم زنده می شود؟ قطعا خیر. مردمی بودن برنامه به چه معناست؟ به این معناست که هم در ایده پردازی هم در اجرا هم در توزیع و تبلیغات مردم جدی داشته باشند. نه اینکه طیف خاصی از افراد حزب اللهی تصمیم بگیرند و برگزار کنند و حتی در اجرای برنامه هم از مردم استفاده نشود. مردم باید از ابتدا تا انتهای برنامه ها مشارکت داشته باشند. صرفا نگاه مصرف کننده به مردم نباید داشت. خالی بودن برنامه ها از ریشه در همین بی توجهی به آنها دارد. 💥نگرانی دوم: محدود جلوه دادن شخصیت حاج قاسم حاج قاسم متعلق به طیف خاصی نبود. شخصیتی بود که با همه افکار و اندیشه های جامعه ارتباط برقرار می کرد و در عین ، دارای بود. تشییع میلیونی او و حضور افراد مختلف جامعه و ادای احترام به ایشان شاهد این نکته بود. علاوه بر این، او حتی نگاهش محدود به ایران نبود. حاج قاسم به تعبیر دقیق مقام معظم رهبری یک بود. او یک چهره بین المللی داشت. لذا خیلی باید مراقب بود تا به نام ایشان گروهی را به صرف اختلافات فکری طرد نکنیم. حاج قاسم را منحصر به اطراف دور و‌ بر خودمان ندانیم. حاج قاسم متعلق به بود. و مرزبندی های ناشی از تنگ نظری به نام حاج قاسم ممنوع! 💥نگرانی سوم: توقف کردن در شخص و نپرداختن به شخصیت حاج قاسم مقام معظم رهبری فرمودند حاج قاسم را به چشم یک شخصیت و نگاه کنیم نه صرفا یک شخص. از خصوصیات شخصی حاج قاسم باید گفت اما از این خصوصیات باید عبور کرد و به و مکتب حاج قاسم پرداخت. چه تفاوتی دارد؟ با یک مثال، مساله روشن می شود. اگر صرفا توجه ما به شخص حاج قاسم باشد ثمره بحث این است که اگر میخواهیم مثل حاج قاسم شویم باید در حوزه امنیتی و برون مرزی فعالیت کنیم و به شوق شهادت از مرزها دفاع کنیم. بدیهی است که این شرایط برای هرکسی فراهم نیست و بنابراین، حاج قاسم را از برای عموم مردم به یک اسطوره ی دست نیافتنی تنزل داده ایم. اسطوره ای که فقط عکس او باید زینت بخش مجالسمان باشد. اسطوره ای که دیگر الگو نیست و برای ما حرفی ندارد. اما اگر از شخص حاج قاسم عبور کردیم و به شخصیت و مکتب حاج قاسم بپردازیم ثمره بحث این است که این مکتب برای همه مردم قابل الگوبرداری است و هرکسی در هر جایگاهی می تواند حاج قاسم را الگوی خود قرار دهد. به عنوان مثال توجه ویژه ی حاج قاسم به ایران و جهان می تواند برای همه الگو باشد. از بالاترین مسئولان حکومت تا من و شمایی که در یک هیئت، مسجد یا پایگاهی که در محله ای دورافتاده فعالیت داریم. بنا بر این، باید به پرداخت نه آنکه پرداختن به شخص حاج قاسم، خود حجاب پرداختن به مکتب ایشان گردد. بهترین منبع برای فهم مکتب حاج قاسم در مورد ایشان و علی الخصوص ی پرمغز این بزرگوار است. 🔰این نگرانی ها حقیقتا وجود دارد و با عدم رعایت این نکات، همین برنامه های گرامیداشت سالگرد حاج قاسم می تواند به ضد خود تبدیل شود و بدیهی است که مراسم بزرگداشتی که این نکات را در خصوص شخصیت حاج قاسم رعایت نمی کند بیش از آن که یاد حاج قاسم را زنده نگهدارد به یک کار میماند که انگار به صورت عادت باید هرساله تکرار شود. یادمان نرود که شخصیت ها و سوخت دادن ظرفیت های عظیم از غفلت از همین آغاز می شود. @hamedkamaliardakani
✅ بزرگداشت حاج قاسم و چند نگرانی! این روزها شاهد برگزاری برنامه هایی برای بزرگداشت هستیم. از صدا و سیما گرفته تا فعالان فرهنگی و بسیجیان و.. در شهرهای مختلف کشور سعی می کنند با برگزاری مراسم سالگرد ایشان، دین خود را ادا کنند. جای بسیار خرسندی است که هر مجموعه ای احساس می کند باید دین خود را به حاج قاسم ادا کند و یاد و نام این شخصیت بی نظیر را گرامی بدارد. اما در عین حال نگرانی هایی وجود دارد .. 💥نگرانی اول: مردمی نبودن برنامه ها حاج قاسم بود. دغدغه و را داشت. برای او حزب و جناح و تشکیلات سازمانی و اداری ارزش نداشت. در نگاه او مردم، صاحب واقعی انقلاب بودند و به معنای واقعی کلمه به معتقد بود. حال اگر برنامه ای که برای بزرگداشت حاج قاسم گرفته شود اما مردمی نباشد واقعا یاد حاج قاسم زنده می شود؟ قطعا خیر. مردمی بودن برنامه به چه معناست؟ به این معناست که هم در ایده پردازی هم در اجرا هم در توزیع و تبلیغات مردم جدی داشته باشند. نه اینکه طیف خاصی از افراد حزب اللهی تصمیم بگیرند و برگزار کنند و حتی در اجرای برنامه هم از مردم استفاده نشود. مردم باید از ابتدا تا انتهای برنامه ها مشارکت داشته باشند. صرفا نگاه مصرف کننده به مردم نباید داشت. خالی بودن برنامه ها از ریشه در همین بی توجهی به آنها دارد. 💥نگرانی دوم: محدود جلوه دادن شخصیت حاج قاسم حاج قاسم متعلق به طیف خاصی نبود. شخصیتی بود که با همه افکار و اندیشه های جامعه ارتباط برقرار می کرد و در عین ، دارای بود. تشییع میلیونی او و حضور افراد مختلف جامعه و ادای احترام به ایشان شاهد این نکته بود. علاوه بر این، او حتی نگاهش محدود به ایران نبود. حاج قاسم به تعبیر دقیق مقام معظم رهبری یک بود. او یک چهره بین المللی داشت. لذا خیلی باید مراقب بود تا به نام ایشان گروهی را به صرف اختلافات فکری طرد نکنیم. حاج قاسم را منحصر به اطراف دور و‌ بر خودمان ندانیم. حاج قاسم متعلق به بود. و مرزبندی های ناشی از تنگ نظری به نام حاج قاسم ممنوع! 💥نگرانی سوم: توقف کردن در شخص و نپرداختن به شخصیت حاج قاسم مقام معظم رهبری فرمودند حاج قاسم را به چشم یک شخصیت و نگاه کنیم نه صرفا یک شخص. از خصوصیات شخصی حاج قاسم باید گفت اما از این خصوصیات باید عبور کرد و به و مکتب حاج قاسم پرداخت. چه تفاوتی دارد؟ با یک مثال، مساله روشن می شود. اگر صرفا توجه ما به شخص حاج قاسم باشد ثمره بحث این است که اگر میخواهیم مثل حاج قاسم شویم باید در حوزه امنیتی و برون مرزی فعالیت کنیم و به شوق شهادت از مرزها دفاع کنیم. بدیهی است که این شرایط برای هرکسی فراهم نیست و بنابراین، حاج قاسم را از برای عموم مردم به یک اسطوره ی دست نیافتنی تنزل داده ایم. اسطوره ای که فقط عکس او باید زینت بخش مجالسمان باشد. اسطوره ای که دیگر الگو نیست و برای ما حرفی ندارد. اما اگر از شخص حاج قاسم عبور کردیم و به شخصیت و مکتب حاج قاسم بپردازیم ثمره بحث این است که این مکتب برای همه مردم قابل الگوبرداری است و هرکسی در هر جایگاهی می تواند حاج قاسم را الگوی خود قرار دهد. به عنوان مثال توجه ویژه ی حاج قاسم به ایران و جهان می تواند برای همه الگو باشد. از بالاترین مسئولان حکومت تا من و شمایی که در یک هیئت، مسجد یا پایگاهی که در محله ای دورافتاده فعالیت داریم. بنا بر این، باید به پرداخت نه آنکه پرداختن به شخص حاج قاسم، خود حجاب پرداختن به مکتب ایشان گردد. بهترین منبع برای فهم مکتب حاج قاسم در مورد ایشان و علی الخصوص ی پرمغز این بزرگوار است. 🔰این نگرانی ها حقیقتا وجود دارد و با عدم رعایت این نکات، همین برنامه های گرامیداشت سالگرد حاج قاسم می تواند به ضد خود تبدیل شود و بدیهی است که مراسم بزرگداشتی که این نکات را در خصوص شخصیت حاج قاسم رعایت نمی کند بیش از آن که یاد حاج قاسم را زنده نگهدارد به یک کار میماند که انگار به صورت عادت باید هرساله تکرار شود. یادمان نرود که شخصیت ها و سوخت دادن ظرفیت های عظیم از غفلت از همین آغاز می شود. ✍ حامد کمالی اردکانی @hamedkamaliardakani
✅ دانشجوهای معترض و دلسوز اما ضعیف المبانی! میخواهم در خصوص با بنویسم. دیداری که هرچه بیشتر گوش دادم بیشتر شدم واقعیت! وقتی مطالبات دانشجویان را گوش میدادم خیلی برایم دردآور بود. چرا؟ چون دقیقا مطالباتی که چندسال قبل رهبری از و جوان و نخبه کشور خواسته، حالا دارد از خود رهبری می شود!!! عجیب نیست؟ دردآور نیست؟! سخنرانی های چند سال اخیر رهبری در جمع دانشجویان را ببینید. مخصوصا سخنرانی سال 98 را بیشتر تامل کنید. دانشجویان مشکلات را مطرح میکنند و رهبری در پاسخ 7 راهکار برای ورود به عرصه اجرایی کشور جهت حل مشکلات را به دانشجویان یاد می دهند و رسما می گویند این نه وظیفه رهبری است و نه رییس جمهور و نه هیچ کس دیگری. این وظیفه بر عهده شما است. دانشجویان چقدر طبق فرامین رهبری کرده اند؟ چقدر مطالبات قبلی را عملی کرده اند؟ چقدر به تکالیف و وظایف خود در حکمرانی عمل کرده اند؟! مطلوب این بود که دانشجویان در دیدار رهبری حاضر شده و از کارهای خود مفصلی ارائه دهند نه آنکه عقب گرد کنند و با ذهنیتی متاثر از فضای رسانه ای و فقط زبان مشکلات باشد و کارهایی که چند سال است خود متولی و مسئول آن بوده را از رهبری مطالبه کنند!!! حق و تکلیف دایرمدار هم هستند. دانشجویی که به خود عمل نمی کند و خود را از دایره جمهوری اسلامی خارج می داند گری ندارد. اعتراض و مطالبه برای کسی است که خود را میداند و عمل می کند اما جهت برطرف شدن پیش روی فعالیت خود مطالبه و اعتراض دارد. دانشجویی که مستقیم از رهبری در خصوص سوال می کند چه فهمی از نظام دارد؟ حل مسائل کلان کشور را در چه سطحی می بیند؟ چقدر تصویری که از جامعه دارد درست و منطبق بر است و چقدر تحت تاثیر جنگ روایت هاست؟ واقعا دانشجویان نمی دانند مسائل نظام حکمرانی چه در عرصه سیاست گذاری و چه در عرصه اجرا و نظارت بدست خودشان باید حل شود؟ حتی اگر قرار است تغییر کند این دانشجویان نیستند که باید ارائه دهند؟ و ... بی سبب نیست که رهبری همیشه در دیدارهای دانشجویی هر سال و چند دفعه در این دیدار اخیر تاکید کردند که خود را تقویت کنید! وقتی مبانی فکری درست شکل نگرفته باشد سوال های تو نه سوال های مردم است نه سوال های ولی! پاسخ های تو نیز پاسخ های واقعی نیست! روش تو هم همیشه از بالا به پایین است و انگشت اشاره ی تو مدام به سمت رهبری است. حال آنکه رهبری اساسا مسئولیت اجرایی نیست. است. رهبری باید کند این ماییم که باید طبق راهبرد حرکت کنیم .. خدا توفیق فهم و عمل به وظایف مان عنایت فرماید! ✍ @hamedkamaliardakani