💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍 🤍💚🤍💚🤍💚🤍 💚🤍💚🤍💚🤍 🤍💚🤍💚🤍 💚🤍💚🤍 🤍💚🤍 💚🤍 🤍 ✨﷽...✨ #رمان_برزخ_اما📓 #فصل_دو_رمان_آدم_و_حوا📖 #قسمت_شصت_و_یکم هر چي بود باعث شد مثل قبل واکنش نشون بده. انگشت های مشت شده اش از هم باز شد و دستش به سمت مخالف چرخید . لرز به شونه هام رسید و اونا رو به تكون واداشت. مي خواست با پشت دست تو دهنم بكوبه و من فقط خیره شدم به دستش تا لحظه به لحظه ی فرودش رو تو ذهنم ثبت کنم. انگار قصد خودآزاری داشتم . مي خواستم ببینم له شدن مارال امیرمهدی رو! امیرمهدی من کجا بود ؟ کجا بود که ببینه روی زنش دست بلند مي شه برای بار دوم . و هر بار مصر تر! صاف ایستادم و منتظر شدم با فرود دستش ، گونه م فوران کنه از احساس سوزش . و قلبم از تلاطم بایسته وحرکت نكنه . انگار با فرود اون دست قرار بود دنیا به آخر برسه! دستش که شروع کرد به حرکت ناگاه صدایي مانع شد تا بقیه ی راه رو طي کنه. -آقای درستكار ! آقای درستكار! صدای مرد ، محكم و پر جذبه به گوشمون رسید و همین باعث شد تا خان عمو با همون دست خشك شده بین راه به عقب برگرده. دکتر پورمند با قدم های سریع به سمتمون مي اومد بدون اینكه نگاهم کنه به خان عمو لبخندی زد ؛ و در حالي که کمي نفس نفس مي زد و من حدس زدم به خاطر تند اومدن به سمتمون باشه ؛ گفت: -یه موضوع رو یادمون رفت بهتون بگیم که من ناچار شدم خودم رو سریع بهتون برسونم ! رو به روی خان عمو قرار گرفت و من رو ندیده انگاشت. کناره های روپوش سفیدش رو کنار زد ، دستش رو داخل جیب شلوارش کرد و لبخند دیگه ای تحویل چهره ی در هم و مبهوت خان عمو داد: _راستش دکتر به بخش سپردن که دیگه کسي خارج از وقت ملاقات نیاد برای دیدن مریضتون . به دختر خانومتون هم بگین فقط تو وقت ملاقات برای عیادت بیان . مات چهره ی دکتر پورمند موندم. کي این قانون جدید گذاشته شده بود که من خبر نداشتم ؟ چرا کسي حرفي به من نزده بود پس اومدنم بي فایده بود ! یه لحظه دلم قد تموم دنیا گرفت ! یعني دیگه حق نداشتم امیرمهدی رو روزی سه بار ببینم ؟ من بدون این دیدن ها قطعاً برای ادامه ی حیات ، نفس کم مي آوردم. مي خواستم بهش اعتراض کنم ! که چرا چنین قانوني گذاشتین ؟ مگه دکتر نمي دونه من نمي تونم بدون دیدن امیرمهدی روزم رو به شب برسونم ؟ که حس کردم نوع لبخندش کمي فرق داره. لبخندش یه لبخند دوستانه نبود یه جور لبخند پیروزی بود. یه جور برگه ی آس. یه جور کیش و مات. خیره به لبخندش ، مردد موندم بین اعتراض کردن و ساکت موندن ! خان عمو هنوز مبهوت نگاهش مي کرد و من حدس زدم به خاطر اینه که دکتر پورمند با لفظ "دخترتون "به ملیكا اشاره کرد! اون روز هم که درباره ی ملیكا حرف زد و خان عمو رو پدرش خطاب کرد من از اشتباه بیرون نیوردمش . چون حس مي کردم نیازی نیست بخوام نسبت اون رو براش مشخص کنم . مطمئناً هر حرفي باعث ایجاد بحث های بعدی مي شد و من این رو نمي خواستم. 💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍 https://eitaa.com/heyatjame_dokhtranhajgasem

💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍 🤍💚🤍💚🤍💚🤍 💚🤍💚🤍💚🤍 🤍💚🤍💚🤍 💚🤍💚🤍 🤍💚🤍 💚🤍 🤍 ✨﷽...✨ #رمان_برزخ_اما📓 #فصل_دو_رمان_آدم_و_حوا📖 #قسمت_شصت_و_دوم . مطمئناً هر حرفي باعث ایجاد بحث های بعدی مي شد و من این رو نمي خواستم. خان عمو نیم نگاهي به سمت من انداخت و بعد رو به دکتر پورمند ، سری تكون داد: -باشه ... ممنون ... بهش مي گم! و من حس کردم چقدر دست و پاش رو گم کرده که این موضوع جلوی من مطرح شده . و این باعث شد پي ببرم که خونواده ی امیرمهدی از این ملاقات ها خبر نداشتن و ندارن ؛ و شاید حتي محمدمهدی هم بي خبر بوده! بی شك دوست نداشت کسي از موضوع بویي ببره و این .. این .. آره ... یه جور برگ برنده برای من بود ، شاید خیلي آس نبود ولي به وقتش مي تونست حكم رو به سود من تغییر بده! پورمند در یه حرکت نمادین در حالي که ميگفت " مزاحمتون نباشم "به سمت من چرخید و با بهت گفت: -شما هم اینجایین خانوم درستكار! بهتم دو برابر شد ! این که من رو دیده بود ! پس چرا....... و با صورتي که لبخندش پر کشیده و اثری ازش نبود ادامه داد: -شما بیاین . دکتر منتظرتونن . و اینجوری طوری وانمود کرد که انگار من برای حرف دکتر اونجا هستم! سری تكون دادم و بي توجه به خان عمو ، از کنارش عبور کردم و به طرف پله ها راه افتادم. بعد از طي دو سه قدم ؛ پورمند هم قدمم شد. سرم رو زیر انداختم و تو ذهنم دنبال دلیل دروغش گشتم . که خودش مانع شد: -صاف وایسادی بزنه تو گوشت ؟ برگشتم و نگاهش کردم. اون چه مي دونست من به خواست شوهرم ، سعي داشتم همیشه احترام بزرگتر رو حفظ کنم ؛ به خصوص عموی مورد علاقه ی امیرمهدی رو! اون چه مي دونست علاقه به شوهر یعني چي که همین علاقه باعث مي شه بر خلاف میلت خیلي کارها بكني! چه درکي داشت از شدت علاقه ی بین من و امیرمهدی ؟ برگشت و پاسخ نگاهم رو داد: -جای تو ، من حالش رو گرفتم! و لبخندی زد. اینبار برعكس اون موقع ، لبخندش کاملا دوستانه بود! منظورش رو از حالگیری نفهمیدم . برای همین همچنان خیره نگاهش کردم تا خودش به حرف بیاد . که همینطورم شد: به خودش که گفتم به بخش هم میسپرم غیر از ساعت ملاقات بیاد دیدن شوهرت ! دخترش معلوم نیست چي به این پرستارا گفته که اجازه دادن هر شب بیاد . با دکتر هم هماهنگ مي کنم. شونه ای بالا انداخت: -دکتر داییمه . هر چي بگم گوش مي کنه! پس همه چي رو دورغ گفته بود ! اما دلیلش .... ؟ نتونستم جلوی بهتم رو بگیرم و همونجور گفتم: -دروغ گفتین ؟ سری به علامت مثبت تكون و دوباره لبخندی تحویلم داد. بهت زده همچنان نگاهش مي کردم. از کارش سر در نمي آوردم . دروغ گفت که چي ؟ که مثلا ً من رو از اون سیلي به کمین نشسته دور نگه داره ؟ که به جای مني که در جواب خان عمو جواب کوبنده ای ندادم ، کوبنده رفتار کنه ؟ دروغ گفت که به من نشون بده علاقه ای در حال شكل گیریه ؟ ولي دروغ تو قاموس من معنایي نداشت . این همون خصلتي بود که امیرمهدی رو به من نزدیك کرد . وادارش کرد با من همكلام بشه ، شگفت زده بشه ، و نتونه فراموشم کنه. 💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍 https://eitaa.com/heyatjame_dokhtranhajgasem

💢 #اطلاعیه 🇮🇷فراخوان جذب خادم افتخاری 🇮🇷 🔰در راستای برگزاری کنگره ملی شهدای کاشان‌ درسال ۱۴۰۳ علاقه مندان جهت همکاری و کمک در اجرای برنامه ها میتوانند به صورت افتخاری در عرصه های : ✅اداری مالی ✅رسانه ای ✅آمادی وخدماتی ✅فرهنگی هنری ✅و.... از طریق لینک 👇👇👇👇 🆔 http://shohadakashan.ir/khadem/ درسایت شهدای کاشان ثبت نام نمایند. 💠همچنین جهت کسب اطلاعات بیشتر با شماره تلفن : ☎️ ۰۳۱۵۵۲۳۰۱۸۷ 📳 ۰۹۳۸۷۹۰۷۵۱۰ تماس ویا درساعات اداری به آدرس: 👁‍🗨کاشان خیابان امام خمینی (ره) جنب خانه تاریخی آل یاسین دبیرخانه کنگره ملی شهدای کاشان مراجعه نمایند. 💠لینک ثبت نام: 🆔 http://shohadakashan.ir/khadem/ ┄═❁๑🍃๑🌺🌺๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ 🏷 #کنگره_ملی_شهدای_کاشان 💢برنامه ها و اخبار کنگره ملی شهدای کاشان را از کانال زیر دنبال بفرمائید. 👇👇👇 💢 @shohadakashan 💢 @shohadakashan

💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍 🤍💚🤍💚🤍💚🤍 💚🤍💚🤍💚🤍 🤍💚🤍💚🤍 💚🤍💚🤍 🤍💚🤍 💚🤍 🤍 ✨﷽...✨ #رمان_برزخ_اما📓 #فصل_دو_رمان_آدم_و_حوا📖 #قسمت_شصت_و_سوم با من همكلام بشه ، شگفت زده بشه ، و نتونه فراموشم کنه. یاد آخرین باری افتادم که دروغ گفتم ، از سر اجبار . همون شبي که مي خواستیم با امیرمهدی حرفای آخرمون رو بزنیم . همون شبي که پویا زنگ زد و من از حرص حرفاش یادم رفت باید مواظب حریمم باشم . که وقتي اون دوتا پسر بهم نزدیك شدن به خاطر امیرمهدی ؛ به خاطر اینكه باز هم دعوامون نشه دروغ گفتم. اون شب و شب های بعد امیرمهدی گفت که تاوان اون دروغ به گردنشه . که خودش باید تاوان بده چون باعث اون دروغ بود. پس این دروغي که دکتر پورمند به خاطر من گفت تاوانش رو کي مي داد ؟ ... من ؟ ... پورمند ؟ .... کي ؟ ناخودآگاه اخم کردم و به پورمند لبخند به لب توپیدم: -لازم نبود به خاطر من دروغ بگین. لبخندش پر کشید و ایستاد : -من خط مش رفتارم رو خودم تعیین ميکنم. -این خط مش یه سرش به من وصله. عمیق نگاهم کرد: -این خط مش همه ش به تو وصله! نه .. این قصه بیش از حد تصور من صفحه‌ی نا خونده داشت . یا بهتر بگم که پورمند موضوع رو زیادی جدی گرفته بود. انگار یادش رفته بود من یه زن شوهردار هستم . نفس کشیدن شوهرم تو این دنیا یعني تعهد بي چون و چرای من ! یعني وجود داشتن خط قرمزهای فراوون اطرافم! عصبي از بي توجهیش به این موضوع ، قدمي پیش گذاشتم: -حرف حساب شما چیه ؟ دست کرد تو جیب شلوارش و با حس خاصي گفت: -بهت علاقه مند شدم. ترسیده از دریده شدن حریمم ، پام رو عقب کشیدم . انگار شنیدن این حرف به اندازه ی یك تهدید ، کارساز بود کجای این مرز و بوم مي شد عاشق یه زن شوهر دار شد ؟ تو مسلك کدوم آدم این نوع عاشق شدن حق بود و به جا ؟ راست گفتن که باید از این موجود دوپا ترسید . که عجیب ، غیر ممكن رو ممكن ميکنه! گستاخ بودن برازنده ی این انسان هاست . به راستي اینها هم از نسل ادم و حوا بودن ؟ ... اره بودن ... وقتي قابیل و هابیل.... 💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍 https://eitaa.com/heyatjame_dokhtranhajgasem

💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍 🤍💚🤍💚🤍💚🤍 💚🤍💚🤍💚🤍 🤍💚🤍💚🤍 💚🤍💚🤍 🤍💚🤍 💚🤍 🤍 ✨﷽...✨ #رمان_برزخ_اما📓 #فصل_دو_رمان_آدم_و_حوا📖 #قسمت_شصت_و_چهارم ... اره بودن ... وقتي قابیل و هابیل.... از تصور اینكه در عین همسر کسي بودن ، عشق یه نفر دیگه بودن بشم ؛ تنم لرزید . حس بد و مشمئز کننده ای وجودم رو در بر گرفت.. دهنم مزه ی زهر گرفت و حالت تهوع بهم غالب شد . احتمال دادم با موندنم هر چي توی معده دارم رو بالا بیارم و بپاشم تو صورت پورمند. در عین اینكه مطمئن بودم با اون حالم هیچ جوابي برای حرفش ندارم ، پشت کردم که به سمت پله ها برم و خودم رو به اتاق امیرمهدی برسونم تا شاید با دیدنش آرامش از دست رفته رو به دست بیارم . و یا حداقل فراموش کنم اون حال بد رو. اما صدای پورمند مانع شد: مگه عقل تو سر تو نیست ؟ بابا شوهر تو با مرده فرقي نداره فقط این داره با کمک دستگاه نفس میکشه. منتظرینفس هاش قطع بشه تا دست از سرش برداری ؟ همین! با حرص چرخیدم به سمتش _مثل اینكه شما مشتاقي تا اون ... و حتي نتونستم جمله م رو تموم کنم که بي‌رحمانه ترین جمله ی عالم بود. فقط نگاهم کرد. نگاهم کرد و سرش رو بالا وپایین کرد. نگاهم کرد و نفس پر حرصي کشید. مطمئناً جوابي نداشت که سكوت کرده بود . پس ترجیح دادم به جای تلف کردن وقتم زودتر برم سراغ منبع آرامشم. باز هم چرخیدم. خدا رو شكر اول راهروی داخلي بیمارستان بودیم و کسي اونجا نبود که ما رو در حین ادای اون کلمات قصار ببینه اولین قدم رو که برداشتم ، صداش آوار شد رو سرم: -با ازدواج بعد مرگ شوهرت موافقی؟ رگ های بدنم یخ زد. قلبم پمپاژ کردن رو فراموش کرد. مغزم دست از فرمانروایي برداشت و به سكون رسید. مردن راحت تر بود تا شنیدن این واژه های بي رحم و ویرانگر . گویي زلزله ای به شهر وجودم زده بود و کل من رو زیر و رو کرده و جر تلي از خاك چیزی برای پیشكش کردن بهم باقي نذاشته بود. 💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍 https://eitaa.com/heyatjame_dokhtranhajgasem

💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍 🤍💚🤍💚🤍💚🤍 💚🤍💚🤍💚🤍 🤍💚🤍💚🤍 💚🤍💚🤍 🤍💚🤍 💚🤍 🤍 ✨﷽...✨ #رمان_برزخ_اما📓 #فصل_دو_رمان_آدم_و_حوا📖 #قسمت_شصت_و_پنجم همون موقع هم که پویا تو زندگیم بود به هیچ کس اجازه ندادم چنین پیشنهادی بهم بده. همون موقع با همون پوشش و با همون طرز تفكر هیچ مردی حق نداشت شخصیتم رو انقدر پایین بیاره و من رو سهل الوصول بدونه! و درست وسط باتلاق فشارهای رواني و سختي های روزگار ، عجب دستي برای یاری به طرفم دراز شده بود! فرو رفتن تو باتلاق و یا مردن زیر دست و پای آدما بسي بهتر بود از قبول کردن اون دست. کاش مي مرد. کاش مي مرد و این حرف رو به زبون نمي‌اورد . کاش قبل از گفتن واژه ها لال مي شد. من .. زیر بار این همه تلخي باید چیكار ميکردم ؟ کلمات بعدیش شد جریان برقي که شوك داد به قلب و مغزم . و من به ناگاه دست بر دهن گرفتم: _از روزی که بریم زیر یه سقف هم بهت یک ماه فرصت میدم تا برای زندگي با من آماده بشی . فقط کافیه قید این ازدواجت رو بزنی و طلاق بگیری.مطمئن باش دنیا رو به پات میریزم. احساس مي کردم دست های نامرئي به قلبم ناخن مي کشن و خراشش مي دن . درون قفسه ی سینه م درد گرفته بود و من حس خفگي داشتم. من ... ملكه ی امیرمهدی .. کسي که تن داده بود به تندیس شدن ، آماج چه حمله ی ناجوانمردانه ای واقع شده بودم . درست مثل مردمي که سي و یك شهریور آماج توپ و تانك عر.اقي ها شدن . نتونستم بیشتر از این سكوت کنم . برگشتم و با عصبانیت و تندی گفتم: -خفه شو عوضي . من رو با فك و فامیل خودت اشتباه گرفتي لبخند زد . که کاش پوزخند رو جایگزینش مي کرد که کمتر از اون لبخند خاص دل ميسوزوند. در همین حین ابرو بالا انداخت گفت: -علاقه دارم بهت و برای بار چندم حالت تهوع پیشي گرفت بر تموم حس هام. چرا بالا نمي اوردم ؟ برای هضم اون حال خراب به نفس نفس افتادم. مي دونست با بیان پر از شهوت اون فعل چي به روزم میاره یا ندونسته تیشه مي زد ؟ نفس نفس مي زدم و تو هر نفس حس ميکردم هوا کمه . پس نفس ها منقطع شد و تند و بي وقفه. توانایي ایستادن و شنیدن سه باره ی اون فعل رو نداشتم . هوای اونجا برای من زیادی سنگین و برای ریه هام زیادی نا مآنوس بود. 💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍 https://eitaa.com/heyatjame_dokhtranhajgasem

💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍 🤍💚🤍💚🤍💚🤍 💚🤍💚🤍💚🤍 🤍💚🤍💚🤍 💚🤍💚🤍 🤍💚🤍 💚🤍 🤍 ✨﷽...✨ #رمان_برزخ_اما📓 #فصل_دو_رمان_آدم_و_حوا📖 #قسمت_شصت_و_ششم راه خروج رو در پي گرفتم. صدام زد: -مگه نمي خواستي شوهرت رو ببیني ؟ و "شوهرت "رو کشیده و با تمسخر گفت. حق نداشت امیرمهدی من رو به باد تمسخر بگیره . خون به چشمام هجوم اورد. پر حرص برگشتم و با بدترین حالت گفتم: -اینجا بوی تعفن آشغالي مثل تو جایي برای نفس کشیدن نذاشته. و پا تند کردم برای اینكه حرفي باقي نمونه. حالم خراب بود و مي دونستم تنها جایي که مي تونه آرومم کنه خونه ست . همون اتاق خودم و روی همون تشكي که یك شب امیرمهدی اونجا خوابیده بود. همون تشك که به نظرم هنوز بوی امیرمهدی رو مي داد و من چقدر معتاد بودم به اون شمیم برای آرامش. چقدر دردناك بود که سهم من از مَردم ، یه تشك بود و رایحه ای که تو مرور روزها کم و کم تر مي شد. بغض کردم از تلخي بختم . از روزگاری که ميدونست من مرد میدون نبرد نیستم و من رو به اجبار وارد این وادی کرد. اشك هام زودتر از اینكه بخوام براشون سدی درست کنم ، سیل وار راه گرفتن به هوایي که عطر نفس های امیرمهدی رو کم داشت. تاکسي دربست گرفتم و خودم رو رسوندم خونه. بي توجه به مامان و بابا که با دیدنم تو اون حال و چشمای به اشك نشسته م مبهوت نگاهم مي کردن وارد اتاق شدم و اهمیتي به پرسش هاشون ندادم. لباس هام رو با انزجار از تنم بیرون آوردم . حس مي کردم بوی تعفن اون مرد به لباس هام سرایت کرده و باعث تهوع بیشتر مي شه! اشک بي محابا جولون مي داد و من اسیر قطره به قطره ش ، هق مي زدم. شروع کردم به راه رفتن و حرف زدن ، با خودم .. با خدا .. با امیرمهدی: .. به من مي گه بیا .. بیا مثل این زنا ....... ميگه بي خیال اون فرشته‌ی خوابیده رو تخت شو؟... تو بودی چیکار مي کردی ؟ ... هان ؟ ..... تو بودی چي مي گفتي ؟ دستي به بینیم کشیدم و حین چرخیدن دور خودم بلند گفتم: -من انقدر بي لیاقتم ؟ ... من ؟ .... و با انگشت اشاره به قفسه ی سینه م زدم. -من ؟ ... دارم تاوان کدوم گناهمو ميدم ؟ ... این تاوانه یا امتحان ؟.... بلندتر داد زدم: -من چیكار کردم که نتیجه ش شد این ؟ ... تو که تا خودت رو بهم نشون دادی خوب شدم ! راه درست رو اومدم .... رو به روی پنجره ، ملتمسانه زانو زده و روی زمین خم شدم. هق هقم اوج گرفته بود و بي توجه به صدای نگران مامان و بابا ضجه مي زدم. 💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍 https://eitaa.com/heyatjame_dokhtranhajgasem

#کلیپ | #استاد_شجاعی ✘ چکار کنم بچه‌ام نماز بخونه ؟ @ostad_shojae I https://eitaa.com/heyatjame_dokhtranhajgasem

♦️برای اولین بار در کاشان♦️ 🏳 به مناسبت میلاد حضرت فاطمه معصومه (س) و روز دختر با حضور ارزشمند هنرمندان عزیز برگزار می شود : 🔺رقابت زنده طراحی مانتو اجتماع نوجوان ⬅️زمان:‌سه شنبه ۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۳ ⬅️مکان: کاشان ، تالار قصر سروی ، رویداد نگارا ⁉️مشاوره و کسب اطلاع بیشتر: @Fardokht_admin2 ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ 📡باشگاه مخاطبان ملی فردخت 📌 سایت http://fardokhtbrand.ir/ 📌 بله https://ble.ir/fardokhtroydad 📌 ایتا https://eitaa.com/fardokht_roydad 📌 تلگرام https://t.me/fardokht_roydad 📌 اینستاگرام @fardokht_roydad 📌 شاد https://shad.ir/jashnvare_fardokht 🔰🔰🔰🔰 💾 لینک دسترسی سریع به باشگاه مخاطبین: http://zil.ink/fardokht.roydad

📣🎉 بهترین خرید از برترین برندهای کشور🎉📣 🛍 ششمین نمایشگاه و فروشگاه بزرگ 🛍 👜پوشاک، مد و لباس و حجاب و عفاف🧥 🎁 سوغات، صنایع دستی و خوراکی 🎁 نــگــــــــارا 🕑 زمان: 17 و 18 و 19 اردیبهشت ماه ساعت 16 تا 23 شب ⛺️ مکان: کاشان – تالار مجلل قصـر ســروی 🎉🌟🎶💥به همراه اجرای مسابقات، اهدای جایزه در هر شب، جشن های ویژه ی خانوادگی، وورکشاپ طراحی لباس جشنواره فردخت؛ افتتاحیه جشنواره فرشته شو 2 و برنامه های شاد و متنوع ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ 📡 باشگاه مخاطبین ملی #جشنواره_ملی_فردخت 🔘https://eitaa.com/fardokht_roydad

💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍 🤍💚🤍💚🤍💚🤍 💚🤍💚🤍💚🤍 🤍💚🤍💚🤍 💚🤍💚🤍 🤍💚🤍 💚🤍 🤍 ✨﷽...✨ #رمان_برزخ_اما📓 #فصل_دو_رمان_آدم_و_حوا📖 #قسمت_شصت_و_هفتم هق هقم اوج گرفته بود و بي توجه به صدای نگران مامان و بابا ضجه مي زدم. پیشوني روی فرش ساییدم و امیرمهدی رو مخاطبم قرار دادم: -امیرمهدی کجایي ؟ .. خسته شدم از بس از خدا خواستم و نشد ! از خودت مي خوام .. از خودت مي خوام برگردی .. یا برگرد یا از خدات بخواه من رو هم بیاره پیش تو .... من نمي کشم ... به خود خدا قسم نمي کشم..... حق دارم بگم مي خوام باهات بیام ؟ کاشكي منم شبیه تو کم مي شدم از روزگار واسه دوباره دیدنت بگو مونده چند تا بهار -امیرمهدی من برای تو ملكه بودم ... کجایي ببیني این جماعت چي ازم ميخوان ؟ ... به خدا حرفای دکتر تلخ تراز حرفای عموت بود ... به خدا که حاضرم صد تا تهمت بشنوم ولي اون پیشنهاد هیچوقت بهم داده نشه ... ببین ملكه ت چقدر نزول کرده که... دست به سمت آسمون بالا بردم و ملتمس ، با هق هق هوار زدم: چیكار کنم که به حرفام گوش کني ؟ خوب بودم .. به خدا خوب بودم .. خطا نكردم .... امیرمهدی یا اون رو بهم برگردون .... چقدر دیگه باید تاوان بدم خداااا..... هنوز به یاد تو شبا به آسمون خیره میشم یا منو با خودت ببر یا دوباره بیا پیشم صدای فریادم تو چهاردیواری اتاق پیچید و لرزه انداخت به ستون های خونه: -بسمه خدا ... بسمه ........ دیگه نميکشم ........ به خودت قسم که نمي کشم. به قدری اوج صدام قوی بود که صدای ضربه هایي که به در اتاقم مي خورد قطع شد . و فقط صدای هق هق مامان موند و اسمم که بر زبونش جاری بود. نگاه طلبكارانه م به آسمون بود . انگار توقع داشتم حالا که جواب دعاهام برای خوب شدن امیرمهدی رو نداده جواب این دعام رو بده. منتظر بودم بشم مثل امیرمهدی . برم تو کما . فكر مي کردم شاید اینجوری وصل میسر بشه . اونجا دیگه از فشار عصبي این روزهام خبری نبود و آرامش داشتم. *** نیم ساعتي بود که دیگه صدایي از پشت در اتاقم نمي اومد. 💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍 https://eitaa.com/heyatjame_dokhtranhajgasem

💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍 🤍💚🤍💚🤍💚🤍 💚🤍💚🤍💚🤍 🤍💚🤍💚🤍 💚🤍💚🤍 🤍💚🤍 💚🤍 🤍 ✨﷽...✨ #رمان_برزخ_اما📓 #فصل_دو_رمان_آدم_و_حوا📖 #قسمت_شصت_و_هشتم نیم ساعتي بود که دیگه صدایي از پشت در اتاقم نمي اومد. خودم هم سكوت کرده بودم . باز هم خدا جواب نداده بود به دعاهام. نه امیرمهدیم رو بیدار مي کرد و نه چشمان من رو مي بست تا نبینم گذر روزهای بي امیرمهدی رو! تو سكوت به در و دیوار اتاق خیره بودم و فكر مي کردم . هجوم افكار مثبت و منفي به ذهنم ، باعث شده بود تا لحظه ای آرامش داشته باشم و هنوز ثانیه ای نگذشته بشم طوفاني ویرانگر. شده بودم مثل ر.قاصه ای که گاهي با ریتم تند آهنگ به جنب و جوش مي افته و با ریتم آروم ؛ هنرنمایي اصلیش رو به رخ مي کشه . دنیا هم برای من اهنگي مي نواخت که ریتم تندش نفسم رو بریده بود. گاهي از فشار افكار منفي ، مشتي به پام مي‌کوبیدم و گاهي از افكار خوب ، لبخندی هرچند دردناك و گله مند روی لب هام جا خوش مي کرد. گاهي حسابم رو تو ذهنم با خان عمو و پورمند صاف مي کردم و گاه با تصور روز باز شدن چشمای امیرمهدی گله مي کردم از روزگار و غم نشسته رو دلم. صدای باز شدن در خونه و متعاقبش صداهای سلام و احوالپرسي آشنایي ؛ باعث شد تا افكارم رو جمع و جور کنم و بفرستم ته پستوی ذهتم . رضوان و مهرداد بودن . چند ثانیه بعد ضربه ای به در اتاقم خورد: -مارال ؟ مهرداد بود . احتمال دادم مامان بهشون زنگ زده که خودشون رو برسونن . با اون حالي که من موقع ورود به خونه داشتم باید به مامان و بابا حق مي دادم که نگران بشن و به اونا هم خبر بدن . دوباره صدای تقه به در و اینبار صدای رضوان : -مارال جان ؟ باز مي کني ؟ اصلا ً حوصله نداشتم در رو باز کنم و جواب سوالاتشون رو بدم . یه جورایي کرخت بودم و دوست داشتم به جای حرف زدن ، دراز بكشم و کسي نوازشم کنه . دلم دلداری مي خواست و یه موسیقي آرامش بخش . نه سوال و جواب هایي که باعث بشه دوباره فشار عصبي اون لحظات رو تجربه کنم! 💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍 https://eitaa.com/heyatjame_dokhtranhajgasem

💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍 🤍💚🤍💚🤍💚🤍 💚🤍💚🤍💚🤍 🤍💚🤍💚🤍 💚🤍💚🤍 🤍💚🤍 💚🤍 🤍 ✨﷽...✨ #رمان_برزخ_اما📓 #فصل_دو_رمان_آدم_و_حوا📖 #قسمت_شصت_و_نهم نه سوال و جواب هایي که باعث بشه دوباره فشار عصبي اون لحظات رو تجربه کنم! با این حال وقتي دیدم رضوان دست بردار نیست و مرتب به در ضربه مي زنه با سستي بلند شدم . حس مي کردم وزنه ی سنگیني به دست و پام وصله که مانع از تند راه رفتنم مي شه. به زور دستم رو پیش بردم و فقل رو باز کردم و در گشودم به روی آدم های نگران پشتش. چهارجفت چشم موشكافانه بهم خیره شدن و کاویدن جز به جز صورتم رو. مي دونستم چشمای قرمز و رد اشك نشسته به روی پوستم علاوه بر سوزش که برای من داشت دل اون عزیزترین ها رو هم ميسوزونه . مي دونستم فریادهای بلند و از ته دلم نه تنها ستون های خونه که ستون محكم وجود پدر و مادرم رو هم لرزونده ، و خبر لرزشش با ریشتری مشابه به گوش برادر و زن برادرم هم رسیده. نفهمیدم چه فكری پیش خودشون کرده بودن که با دیدنم هر چهارنفر نفسي از سر آسودگي کشیدن . انگار حتم داشتن با اون حال بلایي سر خودم میارم . و کم تفكری نبود ، وقتي اونجور به خدا التماس مي کردم که من رو هم مثل امیرمهدی به خواب ببره. مهرداد اولین نفر بود که به حرف اومد: -خوبي ؟ سری تكون دادم: -آره . فقط خسته م. -مي خوای حرف بزنیم ؟ مي دونست یه عالمه حرف روی دلم تلنبار شده . بیست و سه سال خواهرش بودم ، بیست و سه سال کنارم بود وبه هر عادتم آشنا! مي دونست وقتي کم میارم با زمین و زمان دعوا مي کنم . انگار از همه ی دنیا طلبكار بودم. سر به چهارچوب در تكیه دادم و بي حال گفتم: -نای وایسادن ندارم. سری تكون داد: -بریم تو اتاقت . رو تخت دراز بكش و برام بگو. بدون حرف راه افتادم سمت تختم . پیشنهاد خوبي بود و من خیلي زود قبولش کردم. دلم میخواست زودتر به اون تخت برسم و خودمم روش پهن کنم. در حین رفتن صدای رضوان با التماس بلند شد: منم بیام ؟ برای همین سریع گفتم: -بیا. چیزی پنهون از رضوان نداشتم . شاید بودنش مثل همیشه راه گشای بن بستم بود! خودم رو به خنكای تخت سپردم و پا داخل شكم جمع کردم . مهرداد هم کنارم نشست و برعكس تصورم که رضوان روی تك صندلي اتاقم مي شینه ، اومد و پشتم روی تخت نشست و شروع کرد به نوازشم. 💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍 https://eitaa.com/heyatjame_dokhtranhajgasem

💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍 🤍💚🤍💚🤍💚🤍 💚🤍💚🤍💚🤍 🤍💚🤍💚🤍 💚🤍💚🤍 🤍💚🤍 💚🤍 🤍 ✨﷽...✨ #رمان_برزخ_اما📓 #فصل_دو_رمان_آدم_و_حوا📖 #قسمت_هفتادم رضوان اومد و پشتم روی تخت نشست و شروع کرد به نوازشم. دست برد لا به لای موهام و با سر انگشت مهر ، دل به دلم داد . ناخودآگاه چشم بستم و گذاشتم دل پر دردم دل خوش کنه به بودنشون . به همپا و هم قدمیشون . صدای آروم و در عین حال جدی مهرداد باعث شد دست از خلسه بردارم: -بگو! نگاهش کردم. چي مي گفتم ؟ از کدوم دردم مي گفتم ؟ از تنهاییم ؟ از نبود کسي کنارم که بتونم نصف این سختي و مشقت رو روی دوشش بذارم و کمي خودم رو سبك کنم ؟ از حرفای خان عموی امیرمهدی مي گفتم و تهمت هاش ؟ بي شك اون هم خرد نمي شد از اون همه بي عدالتي ؟ و آیا حرف هام رو تو دلش نگه مي داشت و جلو بابا و مامان چیزی بروز نمي داد ؟ کافي بود اون ها هم بفهمن و مثل من درد بكشن! یا حرفای دکتر پورمند رو مي گفتم و باعث مي شدم برادرم از من طوفاني تر بشه ؟ مي تونست بي تفاوت باشه ؟ چشم روی هم گذاشتم و تو یه تصمیم آني گفتم: -چیز مهمي نیست! -مهم نیست و اونجور داد مي زدی ؟ بابا که زنگ زد صدات تا اون ور خط میومد. چشم باز کردم: -کم آوردم ! فقط همین. -چي شده که کم آوردی ؟ تو که داری به زندگیت ميرسی نفس عمیقي کشیدم: -همین زندگي پا گذاشته بیخ گلوم و داره فشارش مي ده! -دقیقاً کجای زندگیت داره این کار رو ميکنه ؟ بغض کردم: -نمي بیني امیرمهدی رو ؟ - -اون که چیز تازه ای نیست ، هست ؟ چرا دیروز کم نیوردی ؟ چرا سه روز پیش اینجوری نبودی ؟ چرا امروز ؟ -چرا گیر مي دی مهرداد ؟ -برای اینكه مي دونم امروز یه چیزی شده ، یه اتفاقي افتاده که تو به این روز افتادی! رضوان دنباله ی حرفش رو گرفت: -بگو مارال ! برای ما نگي مي خوای به کي بگي ؟ ما برای همین اینجاییم ! بغضم بیشتر شد . تو گردابي که من دست و پا مي زدم غرق شدن بهتر بود تا برای کمك دست پیش بردن و اون ها رو هم به عمق حادثه آوردن ! -از خیرش بگذرین! مهرداد جدی گفت: -مي خواستیم از خیرش بگذریم اینجا نبودیم! -گفتنش دردی رو دوا نمي کنه! 💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍 https://eitaa.com/heyatjame_dokhtranhajgasem