#کربلا #امیرالمومنین  الإمام الباقر عليه السلام : خَرَجَ عَلِيٌّ عليه السلام يَسيرُ بِالنّاسِ ، حَتّى إذا كانَ بِكَربَلاءَ عَلى ميلَينِ أو ميلٍ تَقدَّمَ بَينَ أيديهِم حَتّى طافَ بِمَكانٍ يُقالُ لَهَا المقدفانُ ، فَقالَ : قُتِلَ فيها مِائَتا نَبِيٍّ ومِائَتا سِبطٍ ، كُلُّهُم شُهَداءُ ، ومُناخُ رِكابٍ ، ومَصارِعُ عُشّاقٍ شُهَداءَ ، لا يَسبِقُهُم مَن كانَ قَبلَهُم ، ولا يَلحَقُهُم مَن بَعدَهُم . [ بحار الأنوار : 41 / 295 / 18 نقلاً عن الخرائج والجرائح . ] امام باقر عليه السلام : على عليه السلامهمراه مردم از شهر خارج شد ، تا آن كه به يك ميلى يا دو ميلى كربلا رسيد . آن گاه از آنان جلو افتاد ، تا آن كه جايى را كه «مقدفان» ناميده مى شد ، طواف كرد و فرمود : «در اين جا ، دويست پيامبر و دويست سِبط (پيامبرزاده) كشته شدند كه همه شان شهيدند و اين جا ، محلّ فرو نشستن شتران و قتلگاه هاى عاشقان شهيدى است كه نه پيش از آنان كسى بر آنان پيشى گرفته است و نه پس از آنان كسى به مرتبت آنان خواهد رسيد» . لینک کانال حدیث(کلامکم نور)👇👇 @hhaddis

#اهل_بیت #اباعبدالله #کربلا (عنکبوت/ ۶۷) الباقر (علیه السلام)- خَلَقَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی أَرْضَ کَرْبَلَاءَ قَبْلَ أَنْ یَخْلُقَ الْکَعْبَهًَْ بِأَرْبَعَهًٍْ وَ عِشْرِینَ أَلْفَ عَامٍ وَ قَدَّسَهَا وَ بَارَکَ عَلَیْهَا فَمَا زَالَتْ قَبْلَ خَلْقِ اللَّهِ الْخَلْقَ مُقَدَّسَهًًْ مُبَارَکَهًًْ وَ لَا تَزَالُ کَذَلِکَ حَتَّی یَجْعَلَهَا اللَّهُ أَفْضَلَ أَرْضٍ فِی الْجَنَّهًِْ وَ أَفْضَلَ مَنْزِلٍ وَ مَسْکَنٍ یُسْکِنُ اللَّهُ فِیهِ أَوْلِیَاءَهُ فِی الْجَنَّهًِْ. امام باقر (علیه السلام)- خداوند تبارک‌وتعالی بیست‌وچهار هزار سال پیش از خلقت کعبه، زمین کربلا را آفرید و آن را مقدّس و مبارک قرار داد و پیوسته اینگونه باقی است تا خدای متعال آن را بهترین زمین بهشت و بهترین منزل و مسکن اولیای خود در بهشت قرار دهد. تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۴۲۴  بحار الأنوار، ج۹۸، ص

#اباعبدالله #کربلا (عنکبوت/ ۶۷) السّجّاد (علیه السلام)- اتَّخَذَ اللَّهُ أَرْضَ کَرْبَلَاءَ حَرَماً آمِناً مُبَارَکاً قَبْلَ أَنْ یَخْلُقَ اللَّهُ أَرْضَ الْکَعْبَهًَْ وَ یَتَّخِذَهَا حَرَماً بِأَرْبَعَهًٍْ وَ عِشْرِینَ أَلْفَ عَامٍ وَ إِنَّهُ إِذَا زَلْزَلَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی الْأَرْضَ وَ سَیَّرَهَا رُفِعَتْ کَمَا هِیَ بِتُرْبَتِهَا نُورَانِیَّهًًْ صَافِیَهًًْ فَجُعِلَتْ فِی أَفْضَلِ رَوْضَهًٍْ مِنْ رِیَاضِ الْجَنَّهًِْ وَ أَفْضَلِ مَسْکَنٍ فِی الْجَنَّهًِْ لَا یَسْکُنُهَا إِلَّا النَّبِیُّونَ وَ الْمُرْسَلُونَ أَوْ قَالَ أُولُو الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ فَإِنَّهَا لَتَزْهَرُ بَیْنَ رِیَاضِ الْجَنَّهًِْ کَمَا یَزْهَرُ الْکَوْکَبُ الدُّرِّیُّ بَیْنَ الْکَوَاکِبِ لِأَهْلِ الْأَرْضِ یَغْشَی نُورُهَا أَبْصَارَ أَهْلِ الْجَنَّهًِْ جَمِیعاً وَ هِیَ تُنَادِی أَنَا أَرْضُ اللَّهِ الْمُقَدَّسَهًُْ الطَّیِّبَهًُْ الْمُبَارَکَهًُْ الَّتِی تَضَمَّنَتْ سَیِّدَ الشُّهَدَاءِ وَ سَیِّدَ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّهًْ. امام سجّاد (علیه السلام)- خداوند متعال بیست‌وچهار هزار سال قبل از اینکه زمین کعبه را خلق کند و آن را حرم قرار دهد زمین کربلا را آفرید و آن را حرم امن و مبارک گرداند، و هرگاه حق تعالی بخواهد کره‌ی زمین را لرزانده و حرکت دهد (شاید کنایه از قیامت باشد) زمین کربلا را همراه تربتش درحالی‌که نورانی و شفّاف است بالا برده و آن را در برترین باغ‌های بهشت قرارداده و بهترین مسکن در آنجا می‌گرداند و در آن جز انبیاء و مرسلین (علیهم السلام) ساکن نمی‌شود. این زمین بین باغ‌های بهشت می‌درخشد همان طوری که ستاره‌ی درخشنده بین ستارگان نورافشانی می‌نماید، نور این زمین چشم‌های اهل بهشت را تار می‌کند و با صدایی بلند می‌گوید: «من زمین مقدّس و طیّب و پاکیزه و مبارکی هستم که سید الشّهداء و سرور جوانان اهل بهشت را در خود دارم». تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۴۲۴  بحار الأنوار، ج۹۸، ص

#اهل_بیت #اباعبدالله #کربلا (عنکبوت/ ۶۷) الباقر (علیه السلام)- الْغَاضِرِیَّهًُْ هِیَ الْبُقْعَهًُْ الَّتِی کَلَّمَ اللَّهُ فِیهَا مُوسَی بْنَ عِمْرَانَ (علیه السلام) وَ نَاجَی نُوحاً (علیه السلام) فِیهَا وَ هِیَ أَکْرَمُ أَرْضِ اللَّهِ عَلَیْهِ وَ لَوْ لَا ذَلِکَ مَا اسْتَوْدَعَ اللَّهُ فِیهَا أَوْلِیَاءَهُ وَ أَنْبِیَاءَهُ فَزُورُوا قُبُورَنَا بِالْغَاضِرِیَّهًْ. امام باقر (علیه السلام)- غاضریّه مکانی است که خداوند متعال در آنجا با موسی‌بن‌عمران (علیه السلام) تکلّم نمود و با حضرت نوح (علیه السلام) مناجات کرد، این زمین کریم‌ترین و شریف‌ترین بقاع روی زمین بوده و اگر این معنا نبود هرگز خداوند متعال اولیاء و انبیایش را در آن به ودیعه نمی‌گذارد، پس بر شما است که قبور ما را در غاضریّه زیارت کنید. تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۴۲۶  مستدرک الوسایل، ج۱۰، ص

#توحیدی #اهل_بیت #اباعبدالله #کربلا (عنکبوت/ ۶۷) الصّادق (علیه السلام)- الغاضریه من تربه بیت المقدس: عَنْ صَفْوَانَ الْجَمَّالِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) یَقُولُ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی فَضَّلَ الْأَرَضِینَ وَ الْمِیَاهَ بَعْضَهَا عَلَی بَعْضٍ فَمِنْهَا مَا تَفَاخَرَتْ وَ مِنْهَا مَا بَغَتْ فَمَا مِنْ مَاءٍ وَ لَا أَرْضٍ إِلَّا عُوقِبَتْ لِتَرْکِهَا التَّوَاضُعَ لِلَّهِ حَتَّی سَلَّطَ اللَّهُ الْمُشْرِکِینَ عَلَی الْکَعْبَهًِْ وَ أَرْسَلَ إِلَی زَمْزَمَ مَاءً مَالِحاً حَتَّی أَفْسَدَ طَعْمَهُ وَ إِنَّ أَرْضَ کَرْبَلَاءَ وَ مَاءَ الْفُرَاتِ أَوَّلُ أَرْضٍ وَ أَوَّلُ مَاءٍ قَدَّسَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی فَبَارَکَ اللَّهُ عَلَیْهِمَا فَقَالَ لَهَا تَکَلَّمِی بِمَا فَضَّلَکِ اللَّهُ تَعَالَی فَقَدْ تَفَاخَرَتِ الْأَرَضُونَ وَ الْمِیَاهُ بَعْضُهَا عَلَی بَعْضٍ قَالَتْ أَنَا أَرْضُ اللَّهِ الْمُقَدَّسَهًُْ الْمُبَارَکَهًُْ الشِّفَاءُ فِی تُرْبَتِی وَ مَائِی وَ لَا فَخْرَ بَلْ خَاضِعَهًٌْ ذَلِیلَهًٌْ لِمَنْ فَعَلَ بِی ذَلِکَ وَ لَا فَخْرَ عَلَی مَنْ دُونِی بَلْ شُکْراً لِلَّهِ فَأَکْرَمَهَا وَ زَادَ فِی تَوَاضُعِهَا {وَ زَادَهَا لِتَوَاضُعِهَا} وَ شَکَرَهَا اللَّهُ بِالْحُسَیْنِ (علیه السلام) وَ أَصْحَابِهِ ثُمَّ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) مَنْ تَوَاضَعَ لِلَّهِ رَفَعَهُ اللَّهُ وَ مَنْ تَکَبَّرَ وَضَعَهُ اللَّهُ تَعَالَی. امام صادق (علیه السلام)- صفوان جمّال از امام صادق (علیه السلام) نقل کرده است: «خداوند تبارک‌وتعالی برخی از زمین و آب‌ها را بر بعضی دیگر برتری داد، پاره‌ای تفاخر و تکبّر نموده و تعدادی از آن‌ها ستم و تعدّی نمودند. از این رو آب و زمینی نماند مگر آنکه به خاطر ترک فروتنی وخشوع در برابر خدای متعال مورد عتاب و خطاب الهی واقع شد. تا آنجا که خدای متعال مشرکین را بر کعبه مسلّط کرد و به زمزم آبی شور وارد نمود تا طعمش فاسد گردید. ولی زمین کربلا و آب فرات اوّلین زمین و اوّلین آبی هستند که خداوند متعال آن‌ها را مقدّس و پاکیزه نمود و برکت به آن‌ها داد و سپس به آن زمین فرمود: «سخن بگو! به آنچه خدا تو را به آن فضیلت داده که همه‌ی زمین‌ها وآب‌ها بر یکدیگر فخرفروشی و تکبّر کردند. در این هنگام زمین کربلا به سخن آمد و گفت: «من همان زمین مقدّس الهی هستم که خدای متعال آن را مبارک گردانیده و شفا را در تربت و آب من قرار داد، هیچ فخری نکرده بلکه در مقابل آن کس که این فضیلت را به من داده فروتن و ذلیل می‌باشم، چنانچه بر زمین‌های دون خود نیز فخر نمی‌کنم بلکه خدا را شکر و سپاس می‌کنم». پس خداوند متعال به‌واسطه‌ی امام حسین (علیه السلام) و اصحابش آن سرزمین را مورد اکرام قرار داد و در تواضع و فروتنی و شکرش افزود». سپس امام صادق (علیه السلام) فرمود: «کسی که برای خدا تواضع و فروتنی کند حق تعالی او را بلند می‌کند و کسی که تکبّر نماید وی را پست و ذلیل خواهد نمود». تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۴۲۶  کامل الزیارت، ص