eitaa logo
حدیث (کلامکم نور)
63 دنبال‌کننده
61 عکس
2 ویدیو
9 فایل
کَلَامُکُمْ نُورٌ وَ أَمْرُکُمْ رُشْدٌ وَ وَصِیَّتُکُمُ التَّقْوَی وَ فِعلِکَم الخَیر.... نشر معارف ودرر کلام اهل بیت سلام الله علیهم
مشاهده در ایتا
دانلود
💠تعریف امام از منظر حضرت زهرا سلام الله علیها 📝محمود بن لبید برای زیارت قبر شهدای اُحد ، روانه شد ،وقتی به قبر سیدالشهداء حضرت حمزه رسید ،دید که مزار ایشان از اشک حضرت فاطمه سلام الله علیها تر شده،فهمید که سوگوار پدر و داغدار مظلومیت امیرالمومنین علیه السلام است. ⁩سوالی در سینه داشت، اجازه گرفت و پرسید: چرا امیرالمومنین علی علیه السلام، برای گرفتن حق خلافتش اقدامی نکرد؟ حضرت زهرا سلام الله علیها در پاسخش فرمودند: 🔶- ای ابا عمرو، رسول خدا (ص) فرمود: 🕋- الْامامِ مَثَلُ الْکعْبَةِ، اذ تُوْتی وَ لَا تَأْتِی»؛ ⁩«امام همچون کعبه است که باید به سویش حرکت کنند، نه این که او به جانب مردم رود. 🔴به خدا سوگند اگر می گذاشتند که حق بر مدار خود بچرخد، و آن را برای اهلش باقی می نهادند، و از خاندان محمد (صلی الله علیه و آله وسلم) پیروی می کردند، هیچ گاه دو نفر یافت نمی شدند که درباره خدای تعالی به اختلاف بپردازند، و این روش از گذشتگان برای آیندگان به ارث می رسید و آیندگان آن را به میراث می بردند، که قائم ما (عجل الله تعالی فرجه الشریف) که نهمین فرزند حسین (علیه السلام) است، قیام می کرد. 📚بحارالانوار،ج۳۶،ص ۳۵۳ 📚 عوالم المعارف، ج 11، ص 228. ⁦اللهم عجل لولیک الفرج ⁦⁩
➖تلاش برای نجات امت 🛑قالَ سَلْمَانُ فَلَمَّا أَنْ كَانَ اللَّيْلُ حَمَلَ عَلِيٌّ ع فَاطِمَةَ ع عَلَى حِمَارٍ وَ أَخَذَ بِيَدَيِ ابْنَيْهِ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ ع فَلَمْ يَدَعْ أَحَداً مِنْ أَهْلِ بَدْرٍ مِنَ الْمُهَاجِرِينَ وَ لَا مِنَ الْأَنْصَارِ إِلَّا أَتَاهُ فِي مَنْزِلِهِ فَذَكَّرَهُمْ حَقَّهُ وَ دَعَاهُمْ إِلَى نُصْرَتِهِ فَمَا اسْتَجَابَ لَهُ مِنْهُمْ إِلَّا أَرْبَعَةٌ وَ أَرْبَعُونَ رَجُلًا فَأَمَرَهُمْ أَنْ يُصْبِحُوا [بُكْرَةً] مُحَلِّقِين‏ رُءُوسَهُمْ مَعَهُمْ سِلَاحُهُمْ لِيُبَايِعُوا عَلَى الْمَوْتِ فَأَصْبَحُوا [فَلَمْ يُوَافِ‏] مِنْهُمْ أَحَدٌ إِلَّا أَرْبَعَةٌ فَقُلْتُ لِسَلْمَانَ مَنِ الْأَرْبَعَةُ فَقَالَ أَنَا وَ أَبُو ذَرٍّ وَ الْمِقْدَادُ وَ الزُّبَيْرُ بْنُ الْعَوَّامِ ثُمَّ أَتَاهُمْ عَلِيٌّ ع مِنَ اللَّيْلَةِ الْمُقْبِلَةِ فَنَاشَدَهُمْ فَقَالُوا نُصْبِحُكَ بُكْرَةً فَمَا مِنْهُمْ أَحَدٌ أَتَاهُ غَيْرُنَا ثُمَّ أَتَاهُمُ اللَّيْلَةَ الثَّالِثَةَ فَمَا أَتَاهُ غَيْرُنَا فَلَمَّا رَأَى غَدْرَهُمْ وَ قِلَّةَ وَفَائِهِمْ لَهُ لَزِمَ بَيْتَه‏ 🔰سلیم بن قیس هلالی نقل می کند: سلمان مى‏گويد: وقتى شب شد على «عليه السّلام» حضرت زهرا «عليها السّلام» را سوار بر چهارپايى نمود و دست دو پسرش امام حسن و امام حسين «عليهما السّلام» را گرفت، و هيچ يك از اهل بدر از مهاجرين و انصار را باقى نگذاشت مگر آنكه به خانه ‏هايشان آمد و حقّ خود را برايشان يادآور شد و آنان را براى يارى خويش فرا خواند. ولى جز چهل و چهار نفر، كسى از آنان دعوت او را قبول نكرد. حضرت به آنان دستور داد هنگام صبح با سرهاى تراشيده و در حالى كه اسلحه ‏هايشان را به همراه دارند بيايند و با او بيعت كنند كه تا سر حد مرگ استوار بمانند. وقتى صبح شد جز چهار نفر كسى از آنان نزد او نيامد . (سليم مى‏گويد:) به سلمان گفتم: چهار نفر چه كسانى بودند؟ گفت: من و ابو ذر و مقداد و زبير بن عوام. امير المؤمنين عليه السّلام در شب بعد هم نزد آنان رفت و آنان را قسم داد. گفتند: «صبح نزد تو مى‏آئيم». ولى هيچ يك از آنان غير از ما نزد او نيامد. در شب سوم هم نزد آنان رفت ولى غير از ما كسى نيامد. وقتى حضرت عهدشكنى و بى ‏وفايى آنان را ديد خانه‏ نشينى اختيار كرد و به قرآن رو آورد و مشغول تنظيم و جمع آن شد، 📚سلیم ج2 ص 580
ملاقات با مولی 🔺 یکی از اصحاب أمیرالمؤمنین علیه السلام وارد شدند بر معاویه، در زمانی که حضرت امیر علیه السلام از دنیا رحلت فرموده بود. در آن مجلس صحبت أمیرالمؤمنین شد. 🔹 آن شخصی که وارد شد گفت : ای معاویه تو چی می گویی درباره علی؟ علی کسی بود که ما تا می دیدیمش، انگار از زمین می رفتیم به آسمان! عظمتی داشت حضرت امیر علیه السلام که هر کس که حضرتش را ملاقات می کرد اثر می گرفت و تو که اینجور نیستی. 🔸 معاویه به گریه افتاد گفت : اَنّی لنا مثلُ علی! کجا دیگر مثل علی کسی را پیدا می کنیم؟
وفی الدرّ المنظم لابن طلحة الحلبی الشافعی: {اعلم أنّ جمیع أسرار الکتب السماویة فی القرآن, وجمیع ما فی القرآن فی الفاتحة, وجمیع ما فی الفاتحة فی البسملة, وجمیع ما فی البسملة فی باء البسملة, وجمیع ما فی باء البسلمة فی النقطة التی هی تحت الباء }. ثمّ قال: قال الامام علی علیه السلام کرّم الله وجهه: {أنا النقطة التی تحت الباء } ( [۲] ) . أقول: لانَّ الباء بلا نقطة حرف لا معنی له وکذلک القرآن دون علی، فهو القرآن الناطق کما جاء فی الحدیث، وهو مفسر القرآن بعد النبی، وهو واهل بیته الثقل الثانی للقرآن، بولایته کمل الدین, فی قوله تعالی: (الیَوْم أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِیْنکُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَیْکُم نِعْمَتِی, وَرَضِیْتُ لَکُمُ الإسْلامَ دِیْنا) ( [۱] ) وقال الامام علی علیه السلام: أنا القرآن الناطق ( [۲] ) . ففی ۱۱۴ سورة قرآنیة نزلت البسملة فی حق الامام علی علیه السلام. وعن أهمیة نقطة الباء: أخرج الحافظ القندوزی, عن الحکمی الترمذی محمد بن علی, فی شرح الرسالة الموسومة بالفتح المبین, قال ابن عباس: شرح لنا علی علیه السلام نقطة الباء من بسم الله الرحمن الرحیم لیلة فانفلق عمود الصبح وهو بعد لم یفرغ الخ ( [۳] ) ---------- [۲]: ینابیع المودّة: القندوزی الحنفی ۶۹. [۱]: المائدّة: ۳. [۲]: قال الإمام علی (علیه السلام): «أنا القرآن الناطق», ینابیع المودّة: القندوزی الحنفی۶۹. [۳]: ینابیع المودّة ط إسلامبول ص ۷۰ _ أرجح المطالب , الامرتسری الحنفی , ط لاهور ص ۱۱۳, الإحقاق ص ۶۴۱ وص ۶۴۳، عن ابن عباس. مستدرک سفینة البحار ج ۱ / ۲۶۹, الکتاب: تفسیر الصراط المستقیم_ المؤلف: السید حسین البروجردی_ الجزء: ۲ / ۲۰۱ _ الوفاة: ۱۳۴۰_ المجموعة: مصادر التفسیر عند الشیعة_ تحقیق: غلام رضا مولانا البروجردی_ الطبعة: الأولی_ سنة الطبع: ۱۴۱۹_ المطبعة: پاسدار اسلام_ الناشر: مؤسسة المعارف الإسلامیة _ قم_ ایران.  [تفسیر اهل البیت علیهم السلام - مجلد ۱، صفحه ۴۷] 
وعن ابن عبّاس: قلت للنبی صلی الله علیه و آله و سلم: یارسول الله صلی الله علیه و آله و سلم أللجنة جواز؟ قال النبی صلی الله علیه و آله و سلم: نعم, قلت: وما هو؟ قال: حبّ علی بن أبی طالب علیه السلام ( [۱] ). وقال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم: لکل شیء جواز, وجواز الصراط حبّ علی بن أبی طالب علیه السلام ( [۲] ). ---------- [۱]: تاریخ بغداد ج ۳ / ۱۶۱ / ۱۲۰۳, تاریخ دمشق ۴۲ / ۲۴۴ / ۸۷۶۲ [۲]: مقتل الحسین, الموفق بن احمد المکی الخوارزمی الحنفی، المتوفَّی سنة ۵۶۸ هجریة، المتوفَّی سنة ۵۶۸ هجریة, ج ۱ / ۳۹, المناقب لابن شهر آشوب ج ۲ / ۱۵۶, بحار الأنوار ۳۹ / ۲۰۲ / ۲۳, المناقب, الموفق بن احمد المکی الخوارزمی الحنفی، المتوفَّی سنة ۵۶۸ هجریة، المتوفَّی سنة ۵۶۸ هجریة, ۷۱ / ۴۸, , فرائد السمطین, الجوینی الشافعی, ج ۱ / ۲۹۲ / ۲۳۰, مائة منقبة ۱۰۷ / ۵۲, کشف الغمّة ج ۱ / ۱۰۳, إرشاد القلوب ۲۳۵.  [تفسیر اهل البیت علیهم السلام - مجلد ۱، صفحه ۵۶] 
عن جابر بن عبداللَّه عن أبي عبداللَّه عليه السلام أن رسول اللَّه صلي الله عليه و آله و سلم قال لعلي عليه السلام: يا علي أنت الذي احتجّ اللَّه بك علي الخلايق حين أقامهم أشباحاً في ابتدائهم وقال لهم: «ألَسْتُ بِرَبِّكُمْ؟ قَالوا: بَلي». فقال: ومحمّد نبيّكم، قالوا: بلي. قال: وعلي إمامكم. قال: فأبي الخلائق جميعاً عن ولايتك والإقرار بفضلك وعتوا عنها استكباراً إلّا قليلاً منهم وهم أصحاب اليمين وهم أقل القليل، وإن في السماء الرابعة ملكاً يقول في تسبيحه: سبحان من دلَّ هذا الخلق القليل من هذا العالم الكثير، علي هذا الفضل الجزيل [۳۴].  [مشارق انوار الیقین فی اسرار المومنین - صفحه۲۴] 
محمد بن عمر بن عبدالعزیز کَشّی که در میان علمای شیعه به کَشّی مشهور است و از رجالیان شیعه در قرن چهارم قمری است در کتاب رجال خود چنین آورده است: «قال سمعت الحارث الأعور و هو یقول أتیت أمیر المؤمنین علیا( ع )ذات لیلة فقال یاأعور ماجاءک قال فقلت یا أمیر المؤمنین جاء بی و الله حبک، قال، فقال أماإنی سأحدثک لتشکرها، أماإنه لایموت عبدیحبنی فتخرج نفسه حتی یرانی حیث یحب و لایموت عبدیبغضنی فتخرج نفسه حتی یرانی حیث یکره. قال، ثم قال لی الشعبی بعد أما إن حبه لاینفعک وبغضه لایضرک»[7] یعنی از حارث اعور همدانی شنیدم که گفت: شبی به خدمت حضرت امیر علیه السلام رفت، آن حضرت پرسیدند که چه چیز تو را در این شب به نزد من آورده؟ حارث گفت: والله! دوستی که مرا با تُست مرا پیش تو آورده؛ آنگاه آن حضرت فرمودند: بدان ای حارث که نمیرد آن کسی که مرا دوست دارد الا آن که در وقت جان دادن مرا ببیند و به دیدن من، امیدوار رحمت الهی گردد و همچنین نمی میرد کسی که مرا دشمن دارد الا آن که در آن وقت مردن مرا ببیند و از دیدن من، در عرق خجالت و ناامیدی نشیند
🔻امیرالمومنین علیه السلام، پدر یتیمان، ملجأ ضعیفان، پناه خائفان و ... ▫️قالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع فِي خُطْبَةٍ أَنَا الْهَادِي وَ أَنَا الْمُهْتَدِي وَ أَنَا أَبُو الْيَتَامَى وَ الْمَسَاكِينِ ... وَ أَنَا مَلْجَأُ كُلِّ ضَعِيفٍ وَ مَأْمَنُ كُلِّ خَائِفٍ وَ أَنَا قَائِدُ الْمُؤْمِنِينَ إِلَى الْجَنَّةِ وَ أَنَا حَبْلُ اللَّهِ الْمَتِينُ وَ أَنَا عُرْوَةُ اللَّهِ الْوُثْقَى وَ كَلِمَةُ التَّقْوَى وَ أَنَا عَيْنُ اللَّهِ وَ لِسَانُهُ الصَّادِقُ وَ يَدُهُ وَ أَنَا جَنْبُ اللَّهِ الَّذِي يَقُولُ أَنْ تَقُولَ نَفْسٌ يا حَسْرَتى‏ عَلى‏ ما فَرَّطْتُ فِي جَنْبِ اللَّهِ وَ أَنَا يَدُ اللَّهِ الْمَبْسُوطَةُ عَلَى عِبَادِهِ بِالرَّحْمَةِ وَ الْمَغْفِرَةِ وَ أَنَا بَابُ حِطَّةٍ مَنْ عَرَفَنِي وَ عَرَفَ حَقِّي فَقَدْ عَرَفَ رَبَّهُ لِأَنِّي وَصِيُّ نَبِيِّهِ فِي أَرْضِهِ وَ حُجَّتُهُ عَلَى خَلْقِهِ لَا يُنْكِرُ هَذَا إِلَّا رَادٌّ عَلَى اللَّهِ وَ رَسُولِهِ. (امیر المؤمنین (ع) در خطبه‌ای فرمودند: «من هدایت‌کننده و هدایت‌شده ام. و من پدر یتیمان و مسکینان هستم ... و من پناهگاه هر ضعیفی و مأمن هر ترسیده ای هستم. من رهبر مؤمنان به بهشت هستم، و من حبل متین خداوند و عروه الوثقی هستم، و کلمه تقوا هستم. من چشم خداوند و زبان صادق او و دست او هستم. و من همان جنب خداوند هستم که می‌گوید: «نفس میگوید ای حسرت بر آنچه در جنب خداوند کوتاهی کردم.» و من دست گشوده خداوند بر بندگانش به رحمت و مغفرت هستم. و من دروازه حِطِّه هستم [دروازه آمرزش گناهان]. هر کس مرا بشناسد و حق مرا بشناسد، در حقیقت رب خود را شناخته است؛ زیرا من وصی پیامبر او در زمین و حجت او بر خلقش هستم. این را جز کسی که بر خدا و رسولش رد کند، انکار نخواهد کرد.») /ص9
🔻خدایی که نبینم را عبادت نمیکنم ▫️عنِ الْأَصْبَغِ فِي حَدِيثٍ قَالَ: قَامَ إِلَيْهِ رَجُلٌ يُقَالُ لَهُ ذِعْلِبٌ فَقَالَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ هَلْ رَأَيْتَ رَبَّكَ فَقَالَ وَيْلَكَ يَا ذِعْلِبُ لَمْ أَكُنْ بِالَّذِي أَعْبُدُ رَبّاً لَمْ أَرَهُ قَالَ فَكَيْفَ رَأَيْتَهُ صِفْهُ لَنَا قَالَ وَيْلَكَ لَمْ تَرَهُ الْعُيُونُ بِمُشَاهَدَةِ الْأَبْصَارِ وَ لَكِنْ رَأَتْهُ الْقُلُوبُ بِحَقَائِقِ الْإِيمَانِ (از اصبغ در حدیثی نقل شده است که گفت: مردی به نام ذعلب به سوی امیر المؤمنین (ع) آمد و گفت: «ای امیر المؤمنین، آیا پروردگارت را دیده‌ای؟» امام (ع) فرمود: «وای بر تو، ای ذعلب! من چگونه می‌توانم خدایی را که نمی‌بینم عبادت کنم؟» ذعلب پرسید: «پس چگونه او را دیدی؟ برای ما توصیف کن.» امام (ع) فرمود: «وای بر تو! چشمان با دیدن بصری او را ندیدند، اما دل‌ها او را با حقایق ایمان دیدند.») /ص27
حضرت پيـامبر اسلام(صَلَّی­ اللهُ­ عَلَيهِ­ وَ­آلِهِ) در شأن حضرت امام علی(عَلَیهِ­ السَّلام) فرموده اند: «ذِكْرُ عَلِیٍّ عِبادَة»، «اَلنَّظَرُ اِلى وَجْهِ عَلِیٍّ عِبادَةٌ».
رسول خدا(صلي الله عليه و آله و سلم) فرمودند: «إنّ حلقة باب الجنّة من ياقوتةٍ حمراء علی صفائح الذهب فإذا دقّت الحلقة علی الصفحة، طنّت وقالت: يا علی»[۱]  وقتی بهشتيان وارد بهشت می شوند، كوبه در را می كوبند و به اصطلاح دقّ الباب می كنند، زيرا در زدن خود نوعی رعايت ادب برای مهمان است، كسی كه به جايی وارد می شود، گرچه در بسته نباشد، بهتر است در بزند.  در بهشت باز است، ولی مؤمنان اهل بهشت كه وارد می شوند، در می زنند. وقتی بهشتی كوبه در را می كوبد، اين صدا شنيده می شود: يا علی يا علی! طنين كوبه «يا علی» است. مرحوم علاّمه طباطبايی(رضوان الله عليه) در شرح اين حديث و اين كه چرا صدای كوبه در بهشت يا علی است، می فرمودند:  مهمان وقتی به خانه ای می رود، صاحب خانه را صدا می زند. اگر صاحب خانه نام معينی داشته باشد، مهمان همان نام معيّن را می برد. صاحب بهشت و مهماندار بهشت علی بن ابی طالب(سلام الله عليه) است. از اين رو، صدای كوبه در بهشت هم «يا علی» است. چون هر كس به بهشت می رود، در سايه هدايت و رهبری اين خاندان و مهمان اين خاندان است. اگر اين انوار طيّبه نبودند، كسی راه بهشت را طی نمی كرد. ما به خوبی می توانيم احساس كنيم كه الآن در بهشت هستيم يا نه! درِ بهشت به روی ما باز است يا نه. [۱]الامالی و المجالس شیخ صدوق ص۴۷۱
سرچ کنید👇👇👇