#اهل_بیت #امیرالمومنین #حدیث_داستانی #خاص #شیعه #فقیر #علم عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یُوسُفَ عَنْ مَنْصُورِ بْنِ بُزُرْجَ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اَللَّهِ اَلصَّادِقِ عَلَیْهِ السَّلاَمُ مَا أَکْثَرَ مِنْکَ سَیِّدِی ذِکْرَ سَلْمَانَ اَلْفَارِسِیِّ فَقَالَ لاَ تَقُلْ سَلْمَانُ اَلْفَارِسِیُّ وَ لَکِنْ قُلْ سَلْمَانُ اَلْمُحَمَّدِیُّ أَ تَدْرِی مَا کَثْرَةُ ذِکْرِی لَهُ؟ قُلْتُ لاَ قَالَ لِثَلاَثٍ أَحَدُهَا إِیثَارُهُ هَوَی أَمِیرِ اَلْمُؤْمِنِینَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ عَلَی هَوَی نَفْسِهِ وَ اَلثَّانِیَةُ حُبُّهُ اَلْفُقَرَاءَ وَ اِخْتِیَارُهُ لَهُمْ عَلَی أَهْلِ اَلثَّرْوَةِ وَ اَلْعُدَدِ وَ اَلثَّالِثَةُ حُبُّهُ لِلْعِلْمِ وَ اَلْعُلَمَاءِ إِنَّ سَلْمَانَ کَانَ عَبْداً صَالِحاً حَنِیفاً مُسْلِماً وَ ما کانَ مِنَ اَلْمُشْرِکِینَ

#امیرالمومنین #اهل_بیت #خاص رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :مَن أرادَ أن يَنظُرَ إلى آدمَ في علمِهِ ، و إلى نوحٍ في فَهمِهِ ، و إلى إبراهيمَ في حِلمِهِ ، و إلى يحيى بنِ زكريّا في زُهدِهِ ، و إلى موسى بنِ عِمرانَ في بَطْشِهِ ، فَليَنْظُرْ إلى عليِّ بنِ أبِي طالبٍ .[تاريخ دمشق : 42 / 313 / 8862 .] پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كه مى خواهد دانش آدم را ببيند و بينش نوح و بردبارى ابراهيم و زهد يحيى بن زكريا و قدرت موسى بن عمران را، به على بن ابى طالب بنگرد

#اهل_بیت #امیرالمومنین #خاص علی علیه السلام دروازه شهر علم: «أنَا مَدینَهُ العِلمِ وعَلِیٌّ بابُها، فَمَن أرادَ العِلمَ فَلیَأتِ البابَ»؛[۱] من شهر دانشم و علی، دروازه آن است. آن که دانش می خواهد، باید از [این] دروازه در آید. «أنَا مَدینَهُ العِلمِ وعَلِیٌّ بابُها، فَمَن أرادَ المَدینَهَ فَلیَأتِ البابَ»؛[۲] من شهر دانشم و علی، دروازه آن است. آن که آهنگ [ورود به] شهر دارد، باید از این دروازه به آن در آید. «أنَا مَدینَهُ العِلمِ وعَلِیٌّ بابُها، فَمَن أرادَ العِلمَ فَلیَأتِ بابَ المَدینَهِ»؛[۳] من شهر دانشم و علی، دروازه آن است. آن که دانش می خواهد، باید از دروازه شهر، وارد شود. «أنَا مَدینَهُ العِلمِ وعَلِیٌّ بابُها، فَمَن أرادَ البابَ فَلیَأتِ عَلِیّا»؛[۴] من شهر دانشم و علی، دروازه آن است. آن که می خواهد از دروازه [شهر] وارد شود،نزد علی برود. «یا عَلِیُّ، أنَا مَدینَهُ العِلمِ وأنتَ البابُ، کَذَبَ مَن زَعَمَ أنَّهُ یَصِلُ إلَی المَدینَهِ إلّا مِنَ البابِ»؛[۵] ای علی! من شهر دانشم و تو دروازه آنی. آن که می پندارد از راهی جز این دروازه به شهر دست خواهد یافت، دروغ گفته است. «أنَا مَدینَهُ العِلمِ و عَلیٌّ بابُها، ولَن تُدخَلَ المَدینَهُ إلّا مِن بابِها»؛[۶] من شهر دانشم و علی، دروازه آن است، و به شهر، جز از دروازه آن، وارد نمی شوند. «أنَا مَدینَهُ العِلمِ وعَلِیٌّ بابُها، وهَل تُدخَلُ المَدینَهُ إلّا مِن بابِها»؛[۷] من شهر دانشم و علی، دروازه آن است، و آیا به شهر، جز از دروازه آن، داخل می شوند؟! «أنَا مَدینَهُ العِلمِ وعَلِیٌّ بابُها، فَمَن أرادَ العِلمَ فَلیَقتَبِسهُ مِن عَلِیٍّ»؛[۸] من شهر دانشم و علی، دروازه آن است. آن که دانش می خواهد، باید از علی پرتو بگیرد. علی علیه السلام دروازه شهر حکمت: «أنَا مَدینَهُ الحِکمَهِ وعَلِیٌّ بابُها، فَمَن أرادَ الحِکمَهَ فَلیَأتِ البابَ»؛[۹] من شهر حکمتم و علی دروازه آن است. پس آن که حکمت می خواهد، باید از دروازه درآید. «أنَا مَدینَهُ الحِکَمِ _ أوِ الحِکمَهِ _ وعَلِیٌّ بابُها، فَمَن أرادَ المَدینَهَ فَلیَأتِ بابَها»؛[۱۰] من شهر حکمت ها (یا حکمت) هستم و علی دروازه آن است. پس آن که آهنگ شهر دارد، باید از دروازه آن، درآید. «مَعاشِرَ النّاسِ ! أنَا مَدینَهُ الحِکمَهِ وعَلِیُّ بنُ أبی طالِبٍ بابُها، ولَن تُؤتَی المَدینَهُ إلّا مِن قِبَلَ البابِ»؛[۱۱] ای مردم! من شهر حکمتم و علی بن ابی طالب، دروازه آن است. هرگز وارد شهر نمی شوند، جز از جانب دروازه. «یا عَلِیُّ، أنا مَدینَهُ الحِکمَهِ وأنتَ بابُها، فَمَن أتَی المَدینَهَ مِن البابِ وَصَلَ»؛[۱۲] ای علی! من شهر حکمتم و تو دروازه آنی. پس کسی که از دروازه وارد شود، به شهر می رسد. علی علیه السلام دروازه بهشت: «أنَا مَدینَهُ الحِکمَهِ وهِیَ الجَنَّهُ، وأنتَ یا عَلِیُّ بابُها، فَکَیفَ یَهتَدِی المُهتَدی إلَی الجَنَّهِ ؟ ! ولا یَهتَدی إلَیها إلّا مِن بابِها»؛[۱۳] من شهر حکمتم _ که همانا بهشت است _ و تو ای علی! دروازه آن هستی. چگونه رهرو به بهشت راه می برد؟ به سوی آن، راه نمی بَرد، مگر از دروازه آن. علی علیه السلام درِ خانه‌ دانش: «أنا دارُ العِلمِ وعَلِیٌّ بابُها»؛[۱۴] من خانه دانشم و علی، درِ آن [خانه] است. علی علیه السلام درِ خانه حکمت: «أنَا دارُ الحِکمَهِ وعَلِیٌّ بابُها»؛[۱۵] من خانه حکمتم و علی، درِ آن [خانه] است #طریق #ثقلین

#اهل_بیت #امیرالمومنین #خاص #ثقلین قالَ رَسولُ اللّهِ(ص): سُدّوا هذه ألابوابَ غَیرَ بابِ عَلِیّ. پیامبر خدا(ص) فرمود: درهاى مسجد را، بجز در خانه على، ببندید.[۱] ماجرای بستن درها پیامبر(ص) در نخستین روزهای ورود به شهر یثرب، مسجدی ساخت که بعدها مسجدالنبی نامیده شد. پس از آن اتاق‌هایی متصل به مسجد برای سکونت پیامبر(ص) و برخی از همسران آن حضرت ساخته شد. به مرور برخی از صحابه برای خود اتاقی در کنار مسجد ساختند. این اتاق‌ها علاوه بر دری که به سمت بیرون داشتند، دری هم به سمت مسجد داشتند و در وقت نماز، صاحبان آنها از این در وارد مسجد می‌شدند و دوباره از همان در برمی‌گشتند. پیامبر(ص) به فرمان خدا مأمور شد همه آن درها را غیر از در خانه علی بن ابی طالب(ع) ببندد. برخی پس از شنیدن این دستور ناراحت شدند و اعتراض کردند. حضرت فرمود: «من مأمور بستن این درها غیر از در خانه علی شده‌ام. شما در این باره سخنانی گفتید. به خدا سوگند، من از پیش خودم به بستن یا گشودن دری دستور ندادم. من به وظیفه‌ای مأمور شدم و از آن تبعیت کردم.

#فاطمیه حدیث اعجاب آمیز مفاخره...👆👆👆 #اهل_بیت #امیرالمومنین #خاص #ثقلین

#اهل_بیت #امیرالمومنین #نماز #توحیدی (ق/ ۳۷) الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ: أُهْدِیَ إِلَی رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) نَاقَتَانِ عَظِیمَتَانِ، فَنَظَرَ إِلَی أَصْحَابِهِ وَ قَالَ: هَلْ فِیکُمْ أَحَدٌ یُصَلِّی رَکْعَتَیْنِ لَا یَهْتَمُّ فِیهِمَا مِنْ أَمْرِ الدُّنْیَا بِشَیْءٍ وَ لَا یُحَدِّثُ قَلْبَهُ بِذِکْرِ الدُّنْیَا أَعْطَیْتُهُ إِحْدَی النَّاقَتَیْنِ. فَقَامَ عَلِیٌّ وَ دَخَلَ فِی الصَّلَاهًِْ، فَلَمَّا سَلَّمَ هَبَطَ جَبْرَئِیلُ فَقَالَ: أَعْطِهِ إِحْدَاهُمَا فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله): إِنَّهُ جَلَسَ فِی التَّشَهُّدِ فَتَفَکَّرَ أَیَّهُمَا یَأْخُذُ. فَقَالَ جَبْرَئِیلُ: تَفَکَّرَ {أَنْ} یَأْخُذَ أَسْمَنَهُمَا فَیَنْحَرَهَا وَ یَتَصَدَّقَ بِهَا لِوَجْهِ اللَّهِ، فَکَانَ تَفَکُّرُهُ لِلَّهِ لَا لِنَفْسِهِ وَ لَا لِلدُّنْیَا. فَأَعْطَاهُ {رَسُولُ اللَّهِ} کِلْتَیْهِمَا وَ أَنْزَلَ اللَّهُ إِنَّ فِی ذلِکَ أَیْ فِی صَلَاهًِْ عَلِیٍّ لَعِظَهًًْ لِمَنْ کانَ لَهُ قَلْبٌ {أَیْ} عَقْلٌ أَوْ أَلْقَی السَّمْعَ یَعْنِی اسْتَمَعَ بِأُذُنَیْهِ إِلَی مَا تَلَاهُ بِلِسَانِهِ، وَ هُوَ شَهِیدٌ یَعْنِی حَاضِرَ الْقَلْبِ لِلَّهِ عَزَّوَجَلَّ. قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله): مَا مِنْ عَبْدٍ صَلَّی لِلَّهِ رَکْعَتَیْنِ لَا یَتَفَکَّرُ فِیهِمَا مِنْ أُمُورِ الدُّنْیَا بِشَیْءٍ إِلَّا رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ وَ غَفَرَ لَهُ ذُنُوبَه. پیامبر (صلی الله علیه و آله)- ابن‌عبّاس گوید: به پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) دو شتر بزرگ هدیه داده شد، پس به اصحاب خود نظر کرد و گفت: آیا در میان شما کسی هست که دو رکعت نماز بخواند و در آن به کار دنیا توجّه نکند و قلب او جز به یاد خدا نباشد؟ اگر چنین باشد یکی از این دو شتر را به او می‌دهم. علی (علیه السلام) برخاست و نماز خواند، وقتی سلام نماز را داد، جبرئیل (علیه السلام) نازل شد و گفت: «یکی از این دو شتر را به او بده». پیامبر (صلی الله علیه و آله) گفت: «او در تشهّد نماز به این فکر افتاد که کدام‌یک از این دو شتر را بگیرد». جبرئیل (علیه السلام) گفت: «او به این فکر بود که کدام‌یک از آن‌ها چاق‌تر است آن را بگیرد تا آن را بکشد و در راه خدا صدقه بدهد، بنابراین، فکر او برای خدا بود نه برای خودش یا برای دنیا. پیامبر (صلی الله علیه و آله) هر دو شتر را به او داد و خدا این آیه را نازل کرد: إِنَّ فِی ذلِکَ لَذِکْری لِمَنْ کانَ لَهُ قَلْبٌ یعنی در نماز علی (علیه السلام) موعظه برای هرکسی است که عقل داشته باشد، أَوْ أَلْقَی السَّمْعَ یعنی با دو گوش خود به آنچه با زبان تلاوت می‌کند گوش بدهد؛ وَ هُوَ شَهِیدٌ یعنی قلب او برای خدا حضور داشته باشد». پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: «بنده‌ای نیست که دو رکعت نماز می‌خواند و در آن راجع به چیزی از امور دنیا فکر نمی‌کند مگر اینکه خداوند از او راضی می‌شود و گناهان او را می‌بخشد». تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۵، ص۸۴  شواهدالتنزیل، ج۲، ص۲۶۶/ تأویل الآیات الظاهرهًْ، ص۵۹۳/ المناقب، ج۲، ص۲۰/ البرهان #حدیث_داستانی

#امیرالمومنین #اهل_بیت #خاص قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: يَا عَلِيُّ أَنْتَ بِمَنْزِلَةِ الْكَعْبَةِ يُؤْتَى إِلَيْهَا وَ لَا تَأْتِي.یا علی تو مانند کعبه‌ای. مردم باید به سوی تو بیایند، نه تو به سوی مردم المسترشد في إمامة علي بن أبي طالب عليه السلام، ص ۳۸۷، ح ۱۳۰ 🔷عن فاطمة الزهرا (سلام الله علیها): «لقد قال رسول الله (صلی الله علیه وآله وسلم) مثل الامام مثل الکعبة اِذْ تُؤْتی ولا تأتی» (بحارالانوار، ج 36، ص 353) حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) فرمود: «همانا رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) فرمود: مثل امام، چونان کعبه است که بر گردش می‌چرخند و او بر گرد چیزی نمی‌چرخد». #امام

#امیرالمومنین #فاطمه #فاطمیه #اهل_بیت #خاص 🏴حضرت فاطمه(سلام الله علیها) خودش می دید و می شنید. 🖌 آیه الله بهجت: " در حدیث کساء حضرت فاطمه [ مستقیماً از خدا نقل کرده و ] می گوید : ' خدا به جبرئیل گفت ... جبرئیل از خدا فلان سوال را کرد؛ جبرئیل آمد به پدرم فرمود ... ' " نمی گوید:" پدرم گفت جبرئیل به من چنین گفت ... "؛ خودِ حضرت فاطمه از خدا نقل می کند. 🖌 در فرمایشی از رسول الله خطاب به امیرمومنان علی - علیهماالسلام - آمده است: " ای علی! تو آنچه من می بینم و می شنوم، می بینی و می شنوی و تنها فرق ما این است که تو پیامبر نیستی." 🖌 و در فرمایشی از خودِ امیرمومنان نیز آمده است که " من آنچه پیامبر می دید و می شنید، می دیدم و می شنیدم. " #حدیث_کسا

#امیرالمومنین #اهل_بیت #ثقلین #خاص الصّادق (علیه السلام)- حَمَّادٌ السِّنْدِیُّ عَنْ أَبِی‌عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) وَ قَدْ سَأَلَهُ سَائِلٌ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ إِنَّهُ فِی أُمِّ الْکِتابِ لَدَیْنا لَعَلِیٌّ حَکِیمٌ قَالَ هُوَ امیرُالْمُؤْمِنین (علیه السلام). امام صادق (علیه السلام)- حمّاد سندی گوید: فردی از امام صادق (علیه السلام) درباره‌ی آیه: و إِنَّهُ فِی أُمِّ الکِتَابِ لدَینَا لعَلی حَکِیمٌ سؤال کرد. امام (علیه السلام) فرمود: «منظور از این آیه امیرالمؤمنین (علیه السلام) است». تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۴، ص۱۲  بحارالأنوار، ج۲۳، ص۲۱۰/ تأویل الآیات الظاهرهًْ، ص۵۳۷/ البرهان/ بحارالأنوار، ج۳۵، ص۳۷۲/ القمی، ج۲، ص۲۸۰/ القمی، ج۱، ص۲۸/ بحارالأنوار، ج۲۴، ص۱۱/ معانی الأخبار، ص۳۲/ نورالثقلین/ البرهان ۲ (زخرف/ ۴) الکاظم (علیه السلام)- عَنْ مُحَمَّدِ‌بْنِ‌عَلِیِّ‌بْنِ‌جَعْفَرٍ قَالَ سَمِعْتُ الرِّضَا (علیه السلام) وَ هُوَ یَقُولُ قَالَ أَبِی (علیه السلام) وَ قَدْ تَلَا هَذِهِ الْآیَهًَْ وَ إِنَّهُ فِی أُمِّ الْکِتابِ لَدَیْنا لَعَلِیٌّ حَکِیمٌ قَالَ عَلِیُّ‌بْنُ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام). امام رضا (علیه السلام)- محمّدبن‌علی‌بن‌جعفر گوید: شنیدم امام رضا (علیه السلام) می‌فرمود: پدرم آیه: فِی أُمِّ الکِتَابِ لدَینَا لعَلی حَکِیمٌ را تلاوت کرد و فرمود: «منظور از آن علیّ‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) است». تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۴، ص۱۲  بحارالأنوار، ج۲۳، ص۲۱۰/ تأویل الآیات الظاهرهًْ، ص۵۳۷/ البرهان ۱ -۳ (زخرف/ ۴) الصادق (علیه السلام)- أَنَّهُ سُئِلَ أَیْنَ ذُکِرَ عَلِیٌ (علیه السلام) فِی أُمِّ الْکِتَابِ؟ فَقَالَ: فِی قَوْلِهِ سُبْحَانَهُ اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِیمَ هُوَ عَلِی (علیه السلام). امام علی (علیه السلام)- عبدالله‌بن‌سنان از امام صادق (علیه السلام) نقل کرده است: زمانی‌که در جنگ جمل، زیدبن‌صوحان از دنیا رفت، امیرالمؤمنین (علیه السلام) نزد او آمد و بر بالینش نشست و فرمود: «ای زید! خداوند تو را رحمت کند! تو کسی بودی که بار زحمت‌هایت کمتر بر دوش دیگران بود و بیشتر به دیگران کمک می‌کردی». زید سرش را به‌سوی امیرالمؤمنین (علیه السلام) بلند کرد و گفت: «ای امیرالمؤمنین (علیه السلام)! خداوند به تو پاداش نیک عنایت کند. به خدا قسم تو را به‌عنوان کسی می‌شناختیم که بسیار خداشناس است و در کتاب خداوند از تو به‌عنوان شخصیّت بزرگ و حکیم یاد شده و خداوند در نظرت بسیار عظیم و بزرگ است». تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۴، ص۱۲  بحارالأنوار، ج۲۳، ص۲۱۱/ البرهان

#امیرالمومنین #اهل_بیت #ثقلین آیه وَ الْكِتابِ الْمُبينِ [2] سوگند به كتاب مبين [و روشنگر]. ۱ (زخرف/ ۲) الکاظم (علیه السلام)- عَنْ یَعْقُوبَ‌بْنِ‌جَعْفَرِ‌بْنِ‌إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ مُوسَی (علیه السلام) فِی حَدِیثٍ طَوِیلٍ سَأَلَهُ نَصْرَانِیٌّ عَنْ قَوْلِهِ تَعَالَی حم وَ الْکِتابِ الْمُبِینِ إِلَی قَوْلِهِ مُنْذِرِینَ مَا تَفْسِیرُهَا فِی الْبَاطِنِ؟ فَقَالَ: أَمَّا حم فَهُوَ مُحَمَّد (صلی الله علیه و آله)الی قوله وَ أَمَّا الْکِتابُ الْمُبِینُ فَهُوَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام). امام کاظم (علیه السلام)- یعقوب‌بن‌جعفر در حدیثی طولانی نقل کرده است: مرد مسیحی از امام کاظم (علیه السلام) پرسید: «تفسیر این آیه: حم وَ الْکِتابِ الْمبِینِ چیست»؟ فرمود: «حم حضرت محمّد (صلی الله علیه و آله) است. و امّا الْکِتابِ الْمبِینِ حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) است». تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۴، ص۱۰  بحارالأنوار، ج۱۶، ص۸۸ ۲ (زخرف/ ۲) علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- وَ الْکِتابِ الْمُبِینِ یَعْنِی وَ الْقُرْآنِ الْوَاضِحِ. علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- و الکِتَابِ المُبِینِ به‌معنای قرآن واضح است. تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۴، ص۱۰  البرهان

#امیرالمومنین #اهل_بیت #قرآن #ثقلین بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ حم ﴿١﴾ به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی حاء، میم (۱) وَالْكِتَابِ الْمُبِينِ ﴿٢﴾ سوگند به [این] کتاب روشنگر (۲) إِنَّا جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ ﴿٣﴾ که ما آن را [به زبان] عربی [فصیح و گویا] قرار دادیم تا [در آن] تعقّل کنند؛ (۳) وَإِنَّهُ فِي أُمِّ الْكِتَابِ لَدَيْنَا لَعَلِيٌّ حَكِيمٌ ﴿٤﴾ و همانا که آن در امِّ الکتاب [که لوح محفوظ است] نزد ما بلند مرتبه و حکیم است. (۴) 🔷باتوجه به چند روایت بالا میشود اینچنین معنا کردآیات شریفه را بسم الله الرحمان الرحیم محمد وسوگند به علی همان کتاب روشن وواضح وخالی از ابهام که ما قرار دادیم علی را وصورتی از اورا به شکل قرآنی عربی یعنی این قرآن عربی صورتی ووجهی از علی است شاید که کمی از علی را بفهمید وتوان تعقل وتعمق در علی را به مدد قرآن تشریحی ببابید... وحال آنکه در ام الکتاب و مخزن حقایق لعلی علو از تعقل وفهم شما دارد وحکیم است. #خاص

﷽ #اهل_بیت #امیرالمومنین #غدیر #ولایت #خاص #ثقلین ✨حضرت آیت الله نجابت(اعلی الله مقامه) درباره آیه شریفه {يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلَغَ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ ربَّكَ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاس} می فرمایند: ترجمه: [ای پیغمبر، برسان آنچه به تو فرو فرستاده شده از طرف پروردگارت و اگر انجام ندهی، رسالتش را نرسانده ای و خداوند تو را از شرِّ مردمان نگه می دارد.] حاکم حسکانی می گوید: خبر داد ما را ابوبكر سكرى... نقل حدیث کرد برای ما عبدالله پسر ابی اوفی گفت: 💠شنیدم رسول خدا ﷺ می گفت روز غدیر خم و می خواند این آیه را؛ {يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغَ مَا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ} 💢سپس دو دستش را بلند فرمود بقسمی که سفیدی زیر دو بغلش آشکار گردید سپس فرمود: 🔹آگاه باشید هر کس من مولای او هستم علی(علیه السلام) مولای او است. خداوندا دوست بدار هرکس او را دوست بدارد و دشمن بدار هر کس او را دشمن بدارد. سپس فرمود خداوندا گواه باش به آنها رساندم ولایت علی(علیه السلام) را.🔸 📚بصائر یا قرآن و اهلبیت علیهم السلام📄صفحه: ۲۰۱ ┄┄┄┅┅❅✾❅┅┅┄┄┄