eitaa logo
نویسندگان حوزوی
3.3هزار دنبال‌کننده
6.1هزار عکس
454 ویدیو
171 فایل
✍️یک نویسنده، بی‌تردید نخبه است 🌤نوشتن، هوای تازه است و نویسندگی، نان شب. 🍃#مجله_ی_نویسندگان_حوزوی معبری برای نشر دیدگاه نخبگان و اندیشوران #حوزویانِ_کنشگرِ_رسانه_ای 👇 ارتباط @Jahaderevayat
مشاهده در ایتا
دانلود
✔️ بخوان به نام مادر ✍️ هادی سیاوشی کیا، عضو تحریریه نویسندگان حوزوی مادر! علت خلق تویی، از نور تو آسمان‌ها و زمین شکل گرفت، برای خودت دعا کن مادر، دعا کن خوب شوی. زمزمه‌های زیر لب حسین است این‌ها، وقتی بعد از نماز، دست مادر به دعا بالا رفت. و مادر دعا کرد: اِلهی وَ سَیدي؛ خدا و سرور من! اَسْئَلُكَ؛ از تو می‌خواهم بِالذَّینَ اصْطَفَیتَهُمْ؛ به برگزیدگانت وَ بِبُکاءِ وَلَدَي في مُفارَقَتِي؛ و به گریه‌ی حسن و حسین در فراق من اَنْ تَغْفِرَ لِعُصَاةِ شیعَتِي وَ شیعَةِ ذُرِّیتِي؛ که از شیعیان گنهکار درگذری... (نهج الحیاة/ص ١۴) @HOWZAVIAN
🍂▪️ یا رسول‌الله ✍️ محمدحسین مطهری، عضو تحریریه نویسندگان حوزوی [آن زنی که زمانی در مدینه، مطرود خاص و عام بود، امشب پس از مشاهده‌ی حال وخیم فاطمه، با پیامبر خدا درددل می‌کرد] خودتان می‌دانید در این دنیا، جز دخترتان پناهی نداشتم؛ یادم نمی‌رود روزهایی را که همه، بخاطر نازایی، مرا به چشم جذامی نگاه می‌کردند و سمت خانه‌ی ما نمی‌آمدند... اما... این سلاله‌ی شما بود که هرروز منتظر من بود تا به خانه‌اش روم و برایش درددل کنم؛ او هم بُقچه‌ی دعایش را برایم باز می‌کرد و هرچه می‌خواستم برایم از خدا می‌خواست. یاد آن روزها بخیر... حالا بانوی من و دختر شما... در بستر است؛ خدا... خدا نیاورد آن روزی را که بانویم در این دنیا نباشد. [ولی او نمی‌دانست که امشب، آخرین شب فاطمه است؛ ای‌کاش از نگاه فاطمه، بار بیشتری برمیداشت...] @HOWZAVIAN
🏴پویش فاطمی نکته‌ی مهم در زندگی حضرت زهرا سلام الله علیها، جمع بین زندگی یک زنِ مسلمان در رفتارش با شوهر و فرزندان و انجام وظایفش در خانه از یک طرف و وظایف یک انسانِ مجاهدِ غیورِ و خستگی‌ناپذیر در برخوردش با حوادث سیاسی مهم، بعد از رحلت رسول‌اکرم (صلی‌الله‌علیه و‌آله) از طرف دیگر است. او به مسجد می‌آید، سخنرانی و موضع‌گیری و دفاع می‌کند، حرف می‌زند. یک جهادگر به تمام معنا و خستگی‌ناپذیر و محنت‌پذیر است.  ✍️آمنه عسکری منفرد 🔗متن کامل در صفحه افکار بانوان حوزوی ما بچه شیعه‌ها روضه شنیدن، به روضه رفتن، از روضه گفتن و درباره‌ی روضه خواندن را از مادرانمان آموختیم.از همان روزی که در آغوششان بودیم و آن‌ها برای مادر دو عالم لالایی می‌خواندند. از روزی که یادمان دادند برای فاطمیه باید مشکی بپوشیم. ✍️زهرا کبیری پور 🔗متن کامل در صفحه افکار بانوان حوزوی قفل غم بر دل نشسته است، حس می‌کنم با شهادت مادرمان، کفار همان سنگی که بر سینه‌ی تازه مسلمان‌ها می‌‌گذاشتند بر قلب من نیز نهاده‌اند گویی از هُرم غم، نَفَس دارد در سینه گُر می‌گیرد. کافران عجب داغی بر دل‌مان گذاشتند، آری گویی اینها مسلمان نبودند. ✍️ مرضیه رمضان قاسم 🔗متن کامل در صفحه افکار بانوان حوزوی چه شد که "ام ابیها" را در سوگ پدر، روانه بیابان و بیت الاحزان نمودند؟ مگر نه اینکه خداوند"لولاک لما خلقت الافلاک" را در وصف او گفته بود! پس چه شد که حرمت او همانند بازویش شکسته شد؟ چه شد که شبانه غسل و کفن و دفن گردید؟ چه شد که مزارش مخفی و بی شمع و چراغ ماند؟ ✍️سعیده موسوی فرد 🔗متن کامل در صفحه افکار بانوان حوزوی کاش می‌شد آن روز سلمان و مقداد، لااقل دست‌هایشان را بالا می‌بردند و حساب آن نامردان را می‌رسیدند. اصلا کاش مادر، نفرین‌شان کرده بود. اما هربار این حرف‌ها را به پدر می‌گویم، بغض می‌کند، گاهی اشک روی گوشه‌ی چشمش راه می‌کشد و می‌گوید؛ پیش از این قول داده‌ام به پدربزرگ، ناچارم صبرکنم، اگر صبر نکنم، هزارسال بعد، چیزی از دین نمی‌ماند. ✍️زهرا نجاتی 🔗متن کامل در صفحه افکار بانوان حوزوی ای وای که زهرا همه جا ام ابیهاست در خانه شوهر و‌ پدر حامی جان هاست نور فلک و جان دو عالم، مرو از حال افتاده زمین جان پیمبر، مزن هی بال ✍🏻فاطمه شکیب رخ 🔗متن کامل در صفحه افکار بانوان حوزوی @HOWZAVIAN
🏴شعر فاطمی ✍️منیره عابدی، عضو تحریریه مجتهده امین هی می‌شود در پیشِ چشمانم مجسم آن خاطراتِ بی‌نهایت تلخ چون سم آن خاطراتی که گره خورده به هیزم پشتِ در این خانه که شد خانه‌ی غم یک گله گرگ وحشی و یک گل میانش... باز این تپش‌های دلم شد نامنظم ای سوره که بر پیکرت هر زخم، آیه‌ست! ای سینه‌‌ی تو حافظِ آیات محکم! بودم گواه غربتت مادر! چنان‌که عیسی گواه پاکی و ایمان مریم تا بی هوا شب چیره شد بر روی ماهت دنیای من شد تار و پودش رنگِ ماتم سرریز کرد آتشفشان قلب من تا بر یاس چشمانت نشست آرام شبنم پشت سرت، چشم حسینت آب می‌ریخت وقتی دویدی سمت بابا...وای از آن دم خلّوا ابن عمی...بازویت کار سپر کرد ترسیدم و چشمان زینب را گرفتم برگشتی اما مثل شمع و خواستی که دل کندنِ ما از تو باشد آه... کم کم "والصابرین..." در گوش من می‌خواند فضه معنای صبر اما خودش یک گوشه نم نم... جانا! تمام من خودت بودی که رفتی بعد از تو خون، مرده‌ست در رگ‌های عالم پیش تو آرام است محسن، خوش به حالش ای کاش می‌بردی در آغوشت مرا هم حالا برایم چاره‌‌سازی جز دعا نیست نزدیک کن امر فرج را! فارج الهمّ! پ.ن: از حقوق ما بر شیعیان این است که پس از هر نماز واجب، دست خود را بر چانه گرفته و سه بار بگویند: یا ربَّ محمد عَجِّل فَرَجَ آلِ محمدِِ یا ربَّ محمد اِحفظ غيبةَ محمدِِ یا ربَّ محمد اِنتَقِم لاِبنَةِ محمدِِ... 📚مکیال المکارم: ۷/۲ @HOWZAVIAN
هی الشهیده؛ باید برای سینه دلی دست و پا کنم وانگه فدای حضرت خیرالنساء کنم بسا شعری که در کنار شعور قرار می‌گیرد و راهبَر می‌شود. اینجا ما در عِداد شاعرانی هم‌مسیر می‌شویم که جویای معرفتِ خویش و جماعتِ مخاطبشان هستند. 🍃دعوتید به محفل شاعران حوزوی👇 https://eitaa.com/joinchat/3921805394C8402216852 🌏 خبرگزاری‌ها، نشریات و کانال‌ها در مناسبت‌های دینی و ملی به دنبال اشعار حوزویان هستند و اینجا گنجینه شعر آن عزیزان است. پذیرای اشعار کلاسیک، نیمایی، سپید..... 🍃مدیر کانال شاعران حوزوی و ارسال اشعار @mahta_sa 💠 💠 @shaeranehowzavi @HOWZAVIAN
◾️با شاعران فاطمی هنوز داغ رسول خدا زمین مانده که زخم کهنه ی یک عده آشکار شده در این میانه چرا از غدیر حرفی نیست؟ از آیه های خدا سلب اعتبار شده؟ ✍️راضیه جبه داری گله از چشم پر از خون شده‌ام می‌بارید با مژه بس که لب پرگله را دوخته بود خواستم لب بگشایم به سخن شکوه کنم دیدم او نیز میان غم ما سوخته بود ✍️مهتا صانعی سر سجاده ام نامت همیشه می کند غوغا سپردم دست تسبیحات تو دستان خالی را همیشه این دل شوریده محتاج نگاه توست نگاهی می‌کنی این شاعر حالی به حالی را؟ ✍️طاهره سادات ملکی دستت به پهلو شانه را آغاز کردی موی حسن، روی حسینت ناز کردی حیدر که دید آهی کشید از جان خسته: زهرا کمی آرام تر، دستت شکسته... ✍️زهره قاسمی @HOWZAVIAN
◾️سیب بهشتیسعید احمدی، عضو تحریریه نویسندگان حوزوی از هنگامی که نور در بند فرزندان خاک افتاد، میان هر خانه‌ای چراغی روشن شد. از سر روشنایی شعله‌ی دیروز تا برق امروز، روزگارها گذشته؛ ولی در اینکه چراغ همیشگی زمین «خورشید» بوده است هیچ جای چون و چرا و اما و اگری نیست. روشنایی‌های دیگر را در نبود و به یاد ستاره‌ی روز برافروخته‌اند. آفتاب رقیب ندارد؛ حتی اگر همه‌ی چراغ‌های زنده و مرده‌ی تبعیدگاه آدم، آمپر بچسبانند و جام‌جهانی نورافشانی راه بیندازند. خانه‌ی سر هر آدمی نیز مغزی دارد و هر مغزی، عقلی. هر عقلی هم شمعی است در شکم تاریک نادانی. خرد می‌تابد تا مچ پای انسان‌بودن پیچ و تاب نخورد و کمر و گردن انسانیت رگ‌‌به‌رگ نشود. عقل شعله می‌کشد تا آبروی اشرف مخلوقات به کوری نرود. شاید، دین انسانیت قدر جامع همه‌ی خردورزان باشد؛ اما سوسویی است در برابر خورشیدی که فهم از آن مایه می‌گیرد. عقل انسان همان چراغ شب‌افروز است؛ اما هرگز مهر درخشنده نیست. عقل به نقش شیر روی پرچم می‌ماند که تا باد نوزد، حمله نمی‌کند. خرد یادبودی برای نور خداوند است. عقل را می‌فهمیم؛ اما عقل‌افروز را نه. «اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ». پیامبران خورشید جهان را دیدند و خبرش را به من تو و ما و شما و ایشان گفتند؛ اما حال بسیاری از ما همچنان مانند «تمثیل غار افلاطون» است. کسی که در قعر غار ایستاده و پشت به نور داده و به سایه‌ها چشم دوخته، جز سایه چه می‌فهمد؟ تنها کسی تفسیر نور را می‌داند و می‌نویسد که قلب و دلش چراغ‌دان آن باشد. فاطمه را اگر «مشکات» می‌خوانند بی‌راه نگفته‌اند. کوثر محمد سایه‌نشین نیست؛ هم‌خانه‌ی آفتاب عالم‌تاب است. خفاش شب خفه می‌شود اگر فاطمه نور بیفشاند و به بهانه‌ی فدک، پای سایه‌های تاریکی را فلک کند. زهرا برای باغ‌نشینان تاجی از گل و برای غارنشینان زهر هلاکت است. نمی‌دانم درباره‌ی تفسیر آیه‌ی «وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ وَلَا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلَّا خَسَارًا» چه گفته‌اند؛ ولی می‌دانم هیچ کس به اندازه‌ی سیب بهشتی سرگشتگان وادی حقیقت را شفا نداده و شفاعت نکرده و کسی به اندازه‌ی مریم کبری تشت رسوایی ظالم را به صدا در نیاورده است. @HOWZAVIAN
. دکه‌ی تیترخوانی چهار‎شنبه 7 دی ماه 1401 @HOWZAVIAN
📰 دکه روزنامه‌ - چهارشنبه ۷ دی ۱۴۰۱ @Farsna
📘کتاب شهید الکرخ به قلم لیلاگودرزیان‌فرد، عضو تحریریه مجتهده امین به دست کتابخوان‌ها رسید این کتاب روایتی مستند از زندگی شهید احمد روستایی است که در زندان الکرخ بغداد به شهادت می‌رسد و بعد از ۳۵ سال پیکرشان تفحص و به میهن می‌گردد. این کتاب توسط انتشارات حماسه ماندگار و به قلم لیلا گودرزیان فرد نوشته شده است و کتاب برگزیده اولین همایش بین المللی نهضت ترجمه است که بیش از۷۰۰ فرهیخته از ۲۰ کشور جهان درآن حضور داشتند. در این همایش برای نخستین بار رییس جمهور محترم حجت السلام والمسلمین رئیسی پیام تقدیر فرستادند. کتاب شهید الکرخ توسط فرهیختگان‌ غیر ایرانی به پنج‌ زبان‌ عربی، انگلیسی، اردو، اسپانیایی، کردی و سورانی ترجمه شده است . @HOWZAVIAN
امامت، حقیقت گمشده در فدک https://hawzahnews.com/xc2Zv ➖➖➖➖➖➖ روشنگری فاطمیه https://hawzahnews.com/xc2ZH ➖➖➖➖➖➖ فاطمیّه و فهرست غم https://hawzahnews.com/xc2W3 ➖➖➖➖➖➖ باید او می­‌آمد! https://hawzahnews.com/xc2Sk ➖➖➖➖➖➖ زهرا نمی‌گذارد! https://hawzahnews.com/xc2HR 👈 یادداشت های خود را در موضوعات مختلف به آی دی @mrsa1395 در پیام رسان ایتا ارسال کنید. •┈┈••✾••┈┈• @HOWZAVIAN
📘نقد، قند است؛ اگر پذیرا باشیم! انتقاد، انتقام نیست؛ اگر منصف باشیم! ✍️محمدجواد محمودی @HOWZAVIAN
▪️جنایات غرب در قاره آفریقا؛ 🔴 قتل‌عام اشغالگران ایتالیایی در آدیس‌آبابا ✍️ دکتر محمد تهرانی، استاد حوزه و دانشگاه حمله ایتالیا به اتیوپی در اکتبر ۱۹۳۵ در دوران رهبری موسولینی یکی از جنگهای استعماری کشورهای غربی بود که با حمله سربازان ایتالیایی تحت فرماندهی امیلیو د بونو به کشور اتیوپی (حبشه) که در آن دوران به رهبری هایله سلاسی اداره میشد، آغاز شد. این دومین حمله ایتالیا به اتیوپی پس از سال 1896 بود؛ در حمله اول ارتش ایتالیا به اتیوپی در سال ۱۸۹۶ با اینکه مهاجمان ایتالیایی از تجهیزات قدرتمند و نیروی هوایی قوی برخوردار بودند اما نتوانستند در برابر ارتش مسلح به تیر و کمان اتیوپی پیروز شوند و مجبور به عقب‌نشینی شدند. ایتالیا حدود 40 سال بعد مجددا بدون اعلان رسمی به اتیوپی حمله کرده، آن را تصرف کرد و فدراسیون شاخ آفریقا را بنیان گذاشت. این حمله گرچه در ظاهر توسط جامعه ملل محکوم شد اما واکنشی به آن اقدام صورت نگرفت و حتی تحریم‌های اقتصادی ایتالیا برداشته شد! در هر صورت اشغال آدیس آبابا (پایتخت اتیوپی) در اوایل قرن بیستم، به عنوان یک پیروزی بزرگ ایتالیایی‌ها ثبت شد، در حالی که بیشتر اتیوپیایی‌ها فقط تیر و کمان برای دفاع از خود داشتند. ارتش ایتالیا پس از تصرف حبشه با وحشیانه ترین شکل به کشتار مردم بی دفاع مشغول شدند. یان کمبل در کتاب "شرم ملی ایتالیا" می‌نویسد: در ژوئن ۱۹۳۶، درست پس از ورود ارتش ایتالیا به پایتخت اتیوپی، رهبر ایتالیا به نایب‌السلطنه خود دستور داد که «همه شورشیان اسیر شده را تیرباران کنند». کشتار در شهرک‌های دورافتاده و در میان زندانیان محبوس در اردوگاه‌های موقت ادامه یافت. به گفته کمبل، فاش کردن تحصیلات رسمی یا تبار طبقات بالا برای اتیوپیایی‌ها مرگبار بود! طبق تخمین کمبل، حدود ۱۹هزار مرد، زن و کودک در سه روز از ۱۹ تا ۲۱ فوریه ۱۹۳۷ در آدیس‌آبابا به قتل رسیدند. برخی از آنها به ضرب گلوله کشته شده یا به دار آویخته شدند یا در اثر آتش‌زدن کلبه‌هایشان سوزانده شدند. برخی دیگر از آنها با انداختن در چاه‌ها یا انداختن به رودخانه غرق شدند! به نوشته منابع تاریخی این تنها یکی از صدها جنایت ایتالیایی‌ها در مستعمراتشان بوده است. در سال ۱۹۴۶ دولت تازه استقلال یافته اتیوپی شواهدی را به سازمان ملل ارائه کرد که نشان می‌داد نیم میلیون نفر از اتباع او در دوران حکومت ایتالیا قتل عام شدند. @HOWZAVIAN