#مناجات 👤حجّت ‌الاسلام میرزامحمدی در رابطه با بلاهای اخیر. 🤲🤲اللُّهمّ #اشف کلّ مریض🤲🤲

*┄┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄┄* ─━━━━⊱💓⊰━━━━─ #پرسش شماره: ۰۲ ─━━━━⊱❣⊰━━━━─ ❓❔👈 #ملاک در تشخیص اسم فاعل از صفه مشبّهه و بالعکس چه می باشد؟ و همچنین #ملاک در تشخیص صفه مشبّهه از صیغه مبالغه و بالعکس چه می باشد؟ 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. ✅لینک گروه #بـَـحث_جَنجالے_طَلبگے 🔺http://eitaa.com/joinchat/670302231C6c7e21cb4f

*┄┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄┄* ─━━━━⊱🧡⊰━━━━─ #جوابِ پرسشِ شماره: ۰۲ ─━━━━⊱💛⊰━━━━─ 👤برخی از اساتید، در پاسخ از دو سوال مذکور، بیانی را فرمودند که در ادامه مطرح می شود و سپس با #نگاهی_منصفانه، به نقد و بررسی آن و پاسخ به دو سوال مذکور خواهیم ‌پرداخت؛ 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. ✅لینک کانال #کانال_ادبیات_عرب: 🔺 http://eitaa.com/joinchat/3330867217C71996cac28

📝بیان #عینِ عباراتی که این عدّه از اساتید، در پاسخ از دو سوال مذکور مطرح کردند:👇

✅کد اوّل برای #سوال_اوّل: 👈هر گاه در ترجمه ى فارسی، واژه ای عربی بر وزن {فاعل}، پسونده《نده》آمد، آن وزنِ فاعل، اسم فاعل است مانند: {ضارب: زننده} و {قاتل: کشنده}؛ 👆👈اما اگر پسونده یاد شده یعنی《نده》در ترجمه وزن فاعل نیامد، چنین وزنی قطعاً صفت مشبهه است (هر چند بر وزن فاعل باشد) مانند {طاهر: پاک}، {ظاهر: روشن} و {صالح: شایسته}. 🔍#[طرح] اشکال: مگر {طاهر} به معنی {پاک کننده} نیست؟ پاسخ [از اشکال]: خير. پاک کننده معادل مطهر-اسم فاعل باب تفعیل-است چنان که واژه {ظاهر} نیز صفت مشبهه است به معنی روشن و آشکار که اسم فاعلش می شود {مظهر}-بر وزن مکرم- از باب افعال به معنی ظاهر کننده یا آشکار کننده. 📝پس این طور نیست که هر کلمه ای بر وزن فاعل باشد لزوماً اسم فاعل باشد، بل باید دید آیا دارای آن کدِ 《نده》هست يا نيست؛👇 👈اگر دارا بود، اسم فاعل است وگرنه صفت مشبهه است بر وزن فاعل. 🤗از این جاست که نتیجه می گیریم [که]: 🔸صفت مشبهه می تواند بر وزن فاعل هم بیاید و البته بر اوزان و قالب های دیگر مثل فعیل (کریم) و فعال (جبان) نيز مى آيد. #جمع_بندی_پاسخ_سوال_اوّل: 🔵۱) [وزن] فاعل مشترک است بین اسم فاعل و صفت مشبهه؛ پس این گونه نیست که هر کلمه ای که بر وزن فاعل باشد، اسم فاعل باشد چنان که خیلی ها چنین می پندارند! 🔵۲)پسونده 《نده》نشانه فاعلیّت و کنندگی است که به"بن" فعل امر می پیوندد و اسم فاعل می سازد مانند: {زن} (بن فعل امر از مصدر زدن) که وقتی《نده》را به او داديم مى شود: زننده-معادل ضارب. #نكته: کد یاد شده به ثلاثی مجرّد اختصاص ندارد، بل در ثلاثی مزید نیز هست، مانند: مکرم (اکرام کننده)؛ #پس این واژه ی مکرم اسم فاعل است برخلاف مثلاً مفلح (رستگار) که در اين جا《نده》 دیده نمی شود؛ #پس صفت مشبهه است نه اسم فاعل؛ بله فقط وزنش فاعل است در ثلاثی مزید. 🔺[بیان] دو مثال دیگر از ثلاثی مزید: #مستخرج (استخراج کننده)؛ 👆👈پس اسم فاعل است از باب استفعال. 👈برخلاف کلمه مستقیم (راست) که صفت مشبهه است نه اسم فاعل (که خیلی ها اشتباه می کنند و این کلمه را اسم فاعل باب استفعال می گیرند)؛ بله فقط وزنش بر فاعل آمده اما اسم فاعل نیست چون 《نده》ندارد؛ زیرا گفتیم که مستقیم یعنی {راست} و نه راست كننده زیرا راست کننده معادل {مقوم} است که اسم فاعل باب تفعیل می باشد. 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. ✅لینک گروه #بـَـحث_جَنجالے_طَلبگے 🔺http://eitaa.com/joinchat/670302231C6c7e21cb4f

✅كد دوّم براى #سوال_دوّم: 👈اگر دیدید وزن {فعیل} در کلام عرب وزن {فاعل} داشت، این وزن فعیل شما، صیغه مبالغه است مانند {قدير} که {قادر} دارد؛ 👈قادر یعنی توانا یا توانمند امّا قدیر یعنی پُرتوان، بسیارتوانمند و مانند {علیم} که عالم دارد؛ 👈عالم یعنی داننده امّا علیم یعنی پُردان، بسیار دانا که مبالغه است. 😍به این آیه بسیار زیبا و رسا و شیوا بنگرید: 《وَفَوْقَ كُلِّ ذِي عِلْمٍ عَلِيمٌ》 یوسف/76؛ #یعنی بالادست هر داننده ای، پُردانی هست. 👆👈در این آیه، واژه {ذِي عِلْم} یعنی دانا که مساوی است با {عالم}؛ امّا واژه {عَلِيمٌ} برتر است از {ذِي عِلْم یا عالم}، چرا؟🤔 چون صیغه مبالغه است که شما به طور صریح و شفّاف می بینید که در این آیه بین اسم فاعل یعنی کلمه 《ذِي عِلْم》که همان {عالم} است و بین كلمه 《عَلِيمٌ》 که صیغه مبالغه است، جمع صورت گرفته است و می گوید: {علیم فوق عالم است}. 👌اما اگر وزن مزبور یعنی فعیل، وزن فاعل نداشت-یعنی در کلام عرب وزن فاعل برایش به کار نرفته است- این فعیل شما صفت مشبهه است مثل: {کریم} که {کارِم} ندارد یعنی به کار نرفته است و مثل {جمیل} که {جامل} ندارد. 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. ✅لینک گروه #بـَـحث_جَنجالے_طَلبگے 🔺http://eitaa.com/joinchat/670302231C6c7e21cb4f

🔵قبل از بیان نقد و اصل پاسخ، مناسب است از باب مقدّمه به سوالی پاسخ داده شود و آن این که تعریف عنوانِ #اسم فاعل؛ #صفه مشبّهه و #صیغه مبالغه از نگاه #علمای_علم_نحو_و_صرف چه می باشد؟ 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. ✅لینک گروه #بـَـحث_جَنجالے_طَلبگے 🔺http://eitaa.com/joinchat/670302231C6c7e21cb4f

#بیان‌_مقدّمه:👇

۱) بیان #تعریف اسم فاعل 👤مرحوم شیخ بهایی در کتاب {صمدیّه} نسبت به تعریف #اسم فاعل فرموده است: {مَا دلَّ عَلَی حَدَث و فَاعِلِهِ علی مَعنَی الحُدُوث}؛ #ترجمه تحت اللّفظی: 👈اسم فاعل، اسمی است که دلالت بر حدث و فاعل آن حدث، به صورت حدوثی می نماید؛ 🗣مرحوم سیّد علی خان مدنی در کتاب {الفرائد البهیّه} در شرح عبارات مرحوم شیخ بهایی می فرماید:{و اسم الفاعل ما دلّ وضعاً علی حدث و فاعله فخرج اسم المفعول لکن علی معنای الحدوث بِاَن یفیدَ حدوثَه و تجدُّده عن فاعله ...} یعنی اسم فاعل در مقام وضع دلالت بر حدث و فاعل آن حدث عَلَی نحوِ الحدوث می کند به گونه ای که مفید حدوث و صدور و تجدُّد از فاعل اش باشد. 🔸با توجّه به این تعریف نتیجه آن می شود که نگاهی که در اسم فاعل می باشد، نگاه حدوثی است یعنی زمانی که گفته شد: {ضارب}، مراد این است که این لفظ دلالت بر حدث ضَرب به همراه فاعل آن حدث به صورت حدوثی و صدوری می کند یعنی در کلامِ {زید ضارب}، گفته می شود: زید، حدث ضرب را در خارج، ایجاد و صادر و احداث نمود. 📚رجوع بفرمایید: الفرائد البهیّه فی شرح الفوائد الصمدیّه، ص۲۳۱، چاب مهر بیکران. 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. ✅لینک گروه #بـَـحث_جَنجالے_طَلبگے 🔺http://eitaa.com/joinchat/670302231C6c7e21cb4f

۲) بیان #تعریف صفه مشبّهه 👤ابن هشام در کتاب {قطر الندی} نسبت به تعریف صفه مشبهه می فرماید: {و هی الصفهُ المَصُوغَهُ لغیرِ تفضیل لافاده الثُّبوت} و سپس در شرح این عبارت فرموده است: {الصفهُ المَصُوغَهُ لغیرِ تفضیل لافاده نسبهِ الحدَثِ الی مَوصُفِها دون اِفادهِ الحدُوث}؛ #ترجمه تحت اللّفظی: 👈صفه مشبّهه، وصفی است که ساخته شده است برای غیر تفضیل و به جهت افاده ثبوت یعنی برای صفه مشبّهه برای دو امر وضع شده است: یکی ساخته شده برای غیر تفضیل است و دیگری برای افاده این که حدث موجود به صورتِ ثبوتی در ذات فاعل و موصوف موجود می باشد به گونه ای که همانند یکی از طبائع لازمه برای آن موصوف شده است به تعبیری برای افاده حدوث وضع نشده است. 🔸با توجّه به این تعریف نتیجه آن می شود که نگاهی که در صفه مشبّهه می باشد، نگاه ثبوتی است یعنی زمانی که گفته شد: {مررتُ برجل حسن الوجهِ}، مراد این است که لفظِ {حسن} دلالت بر وجود حدثِ حُسن در ذات رجل به صورت ثبوتی می نماید یعنی حدثِ حُسن برای این شخص به صورت دائمی و همانند این که یکی از خصوصیّات لا ینفکّ رجل شده است. 🗣قال ابن هشام فی شرح القطر: {مثالُ ذلک: حَسن فی قولک: مررت برجل حسن الوجهِ} سپس در توضیح مقصود خویش از این مثال، چنین بیان می کند: {اعنِی بذلک اَنَّها تُفئیدُ اَنَّ الحُسنَ فی المثال المذکور ثابت لوجه الرَّجلِ و لیس بحادث متجدّد...}. 📚رجوع بفرمایید: شرح قطر الندی وبل الصدی، ص۲۶۱، چاپ دارالکتب العلمیّه. 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. ✅لینک گروه #بـَـحث_جَنجالے_طَلبگے 🔺http://eitaa.com/joinchat/670302231C6c7e21cb4f