کمیته مرکزی خادمین شهدا سپاه و بسیج
ای روشنای خانه امید، ای شهید ای معنی حماسه جاوید، ای شهید چشم ستارگان فلک از تو روشن است ای برتر از
🌼🌺🍃🍂✨
🌺🍃🍂✨
🍃🍂✨
🍂✨
✨
#حافظ_بیت_المال
#شهید_سید_مصطفی_موسوی در13 فروردین ماه سال 1394 در 40 کیلومتری دمشق منطقه #بصرالحریر #محاصره میشود؛ اما از آنجایی که #سید_مصطفی معاون یگان موشکی بود، فرماندهاش یک قبضه موشک که ارزش مالی زیادی داشت به ایشان تحویل میدهد......
در آن موقعیت محاصره #ابوعلی فرماندهاش از پشت بیسیم صدایش میکند که مصطفی خودت را عقب بکش......
#مصطفی در جواب میگوید، نمیتوانم این وسیله #امانت است نمیخواهم خدشهای به بیتالمال وارد شود......
#ابوعلی میگوید: آن را رها کن و خودت را نجات بده اما #سید_مصطفی اصرار دارد که مراقب موشک باشد و بعد آخرین حرفش تنها این میشود: #یا_علی #التماس_دعا .....
و اینگونه میشود #حافظ_بیت_لمال. #سید_مصطفی همچون پرستویی عاشق با اصابت تیر به کمرش ندای #حضرت_زینب را لبیک میگوید.....
روحمان با یادش شاد.....
@khademinekoolebar
کمیته مرکزی خادمین شهدا سپاه و بسیج
🌼🌺🍃🍂✨ 🌺🍃🍂✨ 🍃🍂✨ 🍂✨ ✨ #شهید_مدافع_حرم_مصطفی_صدرزاده: من به جنگیدن افراد در میدان نگاه می کنم نه ای
🌼🍃🌺🍃🌸
🍃🌺🍃🌸
🌺🍃🌸
🍃🌸
🌸
✨✨فرمانده عاشق "قسمت دوم"
#شهید_مرتضی_عطایی در کلام #ابوطاها
آمدی. صد متری، موتورت را روی زمین رها کردی و خودت را از تپۀ کناری بالا کشیدی....
از همانجا شروع کردی بالای سر ما را آرپیجی زدن. میخواستی حجم آتشِ روی ما را سبک کنی تا بتوانیم خودمان را از #محاصره بیرون بکشیم. آرپیجی اول و دوم را شلیک کردی.
ما در آن فاصله، خودمان را کمی جمعوجور کردیم. عباس کپ کرده بود. نمیدانست چه کار کند. به زور راهیاش کردم. تمام جانم را دادم به سمت دستهای بیرمقم و حسن و هادی را کشیدم توی شیب درۀ زیر پایمان. اندازه چشمهایم دوستشان داشتم. جان میدادم برایشان ولی نمیگذاشتم پیکرشان دست دشمن بیفتد. خیالم از جایشان راحت شد. امن بود. سرِ فرصت، بچهها را میفرستادم سراغشان.
خورشید رسیده بود بالای سرم و تیغ تیز آفتاب روی زمین عمود شده بود. آتش کمی آرام شده بود. من و بچهها هم تقریبا از محاصره بیرون آمده بودیم. صدای خِرخِر بیسیم دوباره بلند شد. توی همان حالت نیمههشیارم صدا را شناختم. صدای جانشین فرمانده تیپ بود که داشت با فرمانده صحبت می کرد:
- حاجی! #ابوعلی رفت پیش #سیدابراهیم.....
همین. بیسیم ساکت شد. به گوشهایم شک کردم. مگر میشد تو رفته باشی؟! باور نکردم! موتورِ تو هنوز کنار جاده بود، اما خودت کجا بودی پس؟!
مرا با همان موتور برگرداندند عقب. با موتوری که تو آمدی، من برگشتم.....
روحمان با یادشان شاد....
منبع: مجله جنات فکه؛ مصطفی عیدی
@khademinekoolebar