پیام ها: ۱- آنکه حقّ را شناخت و به آن دعوت کرد و از چیزى نهراسید، خداوند «دیدِ ملکوتى» به او مى بخشد. (همچون حضرت ابراهیم، به مقتضاى آیه قبل) «و کذلک نُرِى ابراهیم ملکوت…» آرى، یک جوان هم مى تواند با #رشد معنوى، به دید #ملکوتى دست یابد. چون طبق تفاسیر متعدّد، ابراهیم در آن زمان نوجوان بود. ۲- انبیا، از هدایت ویژه ى خداوند برخوردارند. «و کذلک نُرِى ابراهیم» ۳- یقین، عالى ترین درجه ى ایمان است. «و لیکون من الموقنین» ۴- به یقین رسیدن، نیاز به #امداد الهى دارد. «نُرِى… الموقنین»

پیام ها: ۱- ✅️قرآن، در بردارنده ى همه برکات است. (همچون: هدایت، عبرت، شفا، #رشد، عزّت) «مبارک» ۲- ✅️قرآن، هماهنگ با کتب آسمانى دیگر و تصدیق کننده آنهاست و این نشانه ى #وحدت هدف و الهى بودن آنهاست. «مصدّق» ۳-✅️ در تبلیغ باید از اُمّ القرى و مراکز مهم شروع کرد و سپس به اطراف پرداخت. «لتنذر اُمّ القرى و من حولها» ۴- ✅️عقیده به #قرآن و قیامت، در کنار هم است. «یؤمنون بالآخره یؤمنون به» ۵ –✅️ روشن ترین مظهر ایمان، #نماز است. «*على صلاتهم یحافظون» ۶-✅️ ایمان به #آخرت، از عوامل مراقبت بر نماز است. «یؤمنون بالاخره… على صلاتهم یحافظون

پیام های آیه ۱۲۴ سوره توبه ۱ استهزا و موضع‌گیری منفی به هنگام نزول قرآن، نشانۀ نفاق است. «أُنْزِلَتْ سُورَةٌ» «یَقُولُ أَیُّکُمْ زادَتْهُ...» ۲. منافقان با سؤال‌‏های خود، روحیّۀ منفی خود را به دیگران انتقال می‌‏دهند. «یَقُولُ أَیُّکُمْ زادَتْهُ هذِهِ إِیماناً...» ۳. مؤمنان برای پاسخگویی به سؤالات و شبهاتِ منافقان، باید آمادگی داشته باشند. «أَیُّکُمْ زادَتْهُ هذِهِ إِیماناً...» ۴. #ایمان، مراتبی دارد و قابل کم و زیاد شدن است؛ همان‌گونه که نفاق، قابل توسعه و افزایش است. «فَزادَتْهُمْ إِیماناً» ۵. قرآن، وسیلۀ خوبی برای شناختِ #مؤمن از منافق است. «فَأَمَّا الَّذِینَ آمَنُوا فَزادَتْهُمْ إِیماناً» ۶. احساس #شادی و #نشاط روحی پس از شنیدن آیات قرآن، نشانۀ تکامل و #رشد ایمان است. «فَزادَتْهُمْ إِیماناً وَ هُمْ یَسْتَبْشِرُونَ» ۷. قرآن، مایۀ بشارت و مژده به اهل #ایمان است. «وَ هُمْ یَسْتَبْشِرُونَ»

پیام‌های سورۀ رعد - آیۀ ۶: ۱. #انسان در اثر #لجاجت، چنان #سقوط می‌کند که حاضر است نابود شود ولی حقّ را نپذیرد. «وَ یَسْتَعْجِلُونَکَ بِالسَّیِّئَةِ» ۲. تاریخ پیشینیان، بهترین #الگو و نمونه است. «قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِمُ الْمَثُلاتُ» ۳. #قهر الهی را شوخی نپندارید و به نمونه‌‌های گذشته توجّه کنید. «مِنْ قَبْلِهِمُ الْمَثُلاتُ» ۴. سنّت خداوند مهلت ‏دادن است و کاری به #عجله مردم ندارد. «لَذُو مَغْفِرَةٍ» ۵. راه #توبه و بازگشت، برای افراد لجوج نیز باز است. «لَذُو مَغْفِرَةٍ ... عَلی‏ ظُلْمِهِمْ» ۶. #خداوند، انسان‌ها را با همۀ بدی‌‏هایی که از آنها سر می‌زند باز #دوست دارد. «لَذُو مَغْفِرَةٍ لِلنَّاسِ عَلی‏ ظُلْمِهِمْ» ۷. #لطف خداوند بر #قهر او مقدم است. «مغفرة عقاب» ۸. خوف و رجا و بیم و #امید، در کنار هم عامل #رشد است. «لَذُو مَغْفِرَةٍ لَشَدِیدُ الْعِقابِ» ۹. قهر و لطف الهی از مقام ربوبیّت اوست. «رَبَّکَ لَذُو مَغْفِرَةٍ، رَبَّکَ لَشَدِیدُ الْعِقابِ»

پیام‌های سورۀ نور - آیۀ ۲۸: ۱. ورود به خانۀ دیگران با علم به نبود کسی در آنجا، حرام است. «فَلا تَدْخُلُوها» ۲. ورود اجازۀ قطعی می‏‌خواهد، «حَتَّی یُؤْذَنَ لَکُمْ» ولی برگشتن نیاز به صراحت صاحب خانه ندارد، بلکه به مجرد پیدا شدن علائم نارضایتی بازگشتن لازم است. «قِیلَ» ۳. ورود به خانه مردم نیاز به اذن و اجازه دارد خواه اذن دهنده صاحب خانه و مالک باشد، یا مقام مجاز دیگر نظیر حاکم اسلامی. (جمله «یُؤْذَنَ» مجهول آمده تا اصل اذن را ثابت کند و نامی از اذن دهنده نیامده است) ۴. توقّف در کنار خانۀ مردم #ممنوع است. «ارْجِعُوا» ۵. نپذیرفتن مهمان ناخوانده جایز است. «ارْجِعُوا» ۶. عذر صاحب خانه را بپذیریم. «ارْجِعُوا» و خود را به صاحب خانه تحمیل نکنیم. «ارْجِعُوا فَارْجِعُوا» ۷. صفا، صمیمیّت و نداشتن توقّع بی‌جا، از برکات #اخلاق اسلامی است. «ارْجِعُوا فَارْجِعُوا» ۸. راه خودسازی و #تزکیه، عمل به آداب اسلامی و مراعات حقوق مردم است. «ارْجِعُوا أَزْکی‏ لَکُمْ» ۹. گاهی #رشد انسان به این است که سر او به سنگ بخورد. «ارْجِعُوا أَزْکی‏ لَکُمْ» هر برگشتی شکست نیست. «أَزْکی‏ لَکُمْ» ۱۰. ملاک در تنظیم روابط اجتماعی مردم، رشد و #طهارت است. «أَزْکی‏ لَکُمْ» (اوامر و نواهی خداوند کلید رشد و طهارت است.) ۱۱. علم خداوند به عملکرد ما #رمز تشویق و تهدید ماست. «بِما تَعْمَلُونَ عَلِیمٌ»

سؤال: چرا انسان منحرف از چهارپایان بدتر است؟ ۱. حیوان نمی‌تواند بیش از آنچه که هست رشد کند؛ ولی انسان می‏‌تواند و زمینه و امکانات #رشد کاملًا برای او فراهم است. ۲. حیوان عقل ندارد تا خوب و بد را بفهمد و حقّ و باطل را بشناسد؛ ولی انسان‌های منحرف با داشتن عقل، آن را زیر پا گذارده و بر اساس #هوس عمل می‌‏کنند. ۳. حیوان از یک غریزۀ ثابت پیروی می‏‌کند؛ ولی #انسان منحرف از صدها هوی و هوس. ۴. انسان منحرف، هم کج می‌رود و هم انحراف خود را توجیه می‏ کند. ۵. حیوان، نسبت به کسی که به او #محبّت کند رام است؛ ولی #انسان منحرف نسبت به خدای مهربان کفر می‌ورزد و بسیار ناسپاس است. ۶. حیوانات، تسبیح آگاهانه دارند «کُلٌّ قَدْ عَلِمَ صَلاتَهُ وَ تَسْبِیحَهُ» (نور، ۴۱) امّا انسان ‏های منحرف، اهل #ذکر و تسبیح نیستند و از خدا غافل‌اند. ۷. حیوانات، استحقاق عذاب الهی را ندارند؛ ولی انسان منحرف به #قهر او گرفتار خواهد شد.