پیام‌های سورۀ توبه- آیۀ ۴۱:
۱.✅ در برابر فرمانِ بسیج عمومی برای جبهه، مانعتراشی نکنید. «انْفِرُوا خِفافاً وَ ثِقالًا» (مشکلات #زندگی، بهانۀ تخلّف از جهاد نیست)
۲.✅ گاهی بسیج همۀ مردم در برابر دشمن ضروری است؛ گرچه تجهیزات نظامی کم باشد. «انْفِرُوا خِفافاً وَ ثِقالًا»
۳. ✅مکتب از مال و جان با ارزشتر است. همه‌چیز فدای #مکتب است؛ هم #مال، هم #جان. «بِأَمْوالِکُمْ وَ أَنْفُسِکُمْ» و نفرمود: «بِأَمْوالِکُمْ وَ أَنْفُسِکُمْ»
۴. ✅بر فقیران، جهاد با جان و بر اغنیا، #جهاد با مال و جان واجب است. «بِأَمْوالِکُمْ وَ أَنْفُسِکُمْ»
۵. ✅ملاک ارزش‌ها، #اخلاص است. «فِی سَبِیلِ اللَّهِ»
۶.✅ احکام الهی، از جمله فرمان جهاد، در جهت منافع و مصالح واقعی انسان است. «ذلِکُمْ خَیْرٌ لَکُمْ»
۷.🌺 مردم، مصالح واقعی خود را نمی‌‌دانند. «خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ»
۸. ✅کسب ارزش‌های واقعی، در پرتو #علم و شناخت میسّر است. «ذلِکُمْ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ»
پیام‌های سورۀ هود- آیۀ ۵۲:
۱. #استغفار و #توبه از گناهان، واجب است. «اسْتَغْفِرُوا» «تُوبُوا»
۲. استغفار از #گناهان، مقدّمۀ بازگشت به سوی خداست. «اسْتَغْفِرُوا» «ثُمَّ تُوبُوا»
۳. استغفار و #توبۀ فردی، سرنوشت جامعه را عوض نمیکند، بلکه جامعه باید متحوّل شود تا امداد الهی سرازیر گردد. «یا قَوْمِ اسْتَغْفِرُوا» «تُوبُوا» «یُرْسِلِ»
۴. اعمال و عقاید، در رویدادهای طبیعی مؤثّرند. «تُوبُوا» «یُرْسِلِ» (قوم عاد به خاطر شرک و گناه، به کمبود و خشکسالی گرفتار شده بودند)
۵. عوامل طبیعی، ما را از توجّه به ارادۀ الهی بازندارد. «یُرْسِلِ السَّماءَ»
۶. نظام و حکومت اسلامی اگر خواهان توسعۀ اقتصادی است باید طرح های معنوی را در جامعه توسعه دهد. «تُوبُوا» «یُرْسِلِ السَّماءَ»
۷. جزای دنیوی توبه و بازگشت به سوی #خدا، #ثروت و #قدرت است. «تُوبُوا» «یُرْسِلِ السَّماءَ عَلَیْکُمْ مِدْراراً وَ یَزِدْکُمْ قُوَّةً...»
۸. گمان نکنیم که ایمان به خدا و توجّه به او، به معنای دور شدن از #مال و #سرمایه است. «تُوبُوا» «یُرْسِلِ السَّماءَ» «یَزِدْکُمْ قُوَّةً» (اگر ایمان بیاوریم، نه تنها از اموال ما چیزی مطالبه نمی‌شود، بلکه به آنها افزوده نیز میگردد. «یَزِدْکُمْ»)
۹. با کُرنش در پیشگاه الهی و توبه و استغفار به درگاه او، نه تنها کوچک نمیشویم، بلکه قوی، بزرگ و عزیزتر هم میگردیم. «یَزِدْکُمْ قُوَّةً إِلی قُوَّتِکُمْ»
نکته‌های سورۀ لقمان - آیۀ ۱۲:
سیمای لقمان حکیم
در تفسیر المیزان بحثی دربارۀ جناب لقمان آمده است که بخشی از آن را نقل می کنیم:
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند: لقمان، پیامبر نبود، ولی بنده ای بود که بسیار فکر می کرد و به #خداوند ایمان واقعی داشت. خدا را #دوست داشت و خداوند نیز او را دوست می داشت و به او حکمت عطا کرد.
امام صادق علیه‌السّلام می فرمایند: لقمان، حکمت را به خاطر #مال و جمال و فامیل دریافت نکرده بود، بلکه او مردی پرهیزکار، تیزبین، باحیا و #دلسوز بود. اگر دو نفر با هم درگیر می شدند و خصومتی پیدا می کردند، میان آنها آشتی برقرار می کرد. لقمان با دانشمندان زیاد می نشست. او با هوای نفس خود مبارزه می کرد و ... (تفسیر المیزان) او دارای عمری طولانی، معاصر حضرت داوود واز بستگان حضرت ایّوب بود. او میان حکیم شدن یا حاکم شدن مخیّر شد و #حکمت را انتخاب کرد. از لقمان پرسیدند: چگونه به این مقام رسیدی؟ گفت: «به خاطر امانت داری، #صداقت و سکوت دربارۀ آنچه به من مربوط نبود». (تفسیر مجمع البیان)
امام صادق علیه‌السّلام فرمود: «لقمان نسبت به رهبر آسمانیِ زمان خود #معرفت داشت» . (تفسیر نورالثقلین ) گرچه خداوند به او کتاب آسمانی نداد، ولی همتای آن یعنی حکمت را به او آموخت.