#شبهات_قرآنی
💢اگر مسخره کردن کار ناپسندی است
چرا خداوند در قرآن در سوره توبه آیه 79 منافقان را #مسخره میکند؟
✅آیه مورد اشاره:
آنهایى که از مؤمنان اطاعت کار، در صدقاتشان عیب‌جویى می‌کنند، و کسانى را که(براى انفاق در راه خدا) جز به مقدار(ناچیز) توانایى خود دست‌رسى ندارند، مسخره می‌نمایند، خدا آنها را #مسخره میکند و براى آنها عذاب دردناکى است.
✅مسخره‌کردن خدا بدان معنا می‌تواند باشد که خدا پاسخ #تمسخر مسخره‌کنندگان را خواهد داد و یا آنکه موقعیتى برای چنین مسخره‌کنندگانی پیش خواهد آورد که آنان مورد تمسخر دیگران قرار گیرند.
در همین راستا به بررسی یکی از #آیات ناظر به #تمسخر خدا می‌پردازیم.
از آن‌جا که منافقان به خدا و ارزش‌هاى الهى ایمان واقعی نداشتند، نمی‌توانستند از ایمان مؤمنان واقعی و فداکاری‌هاشان در راه خدا، تصور #درستی داشته باشند؛ لذا تلاش و فداکاری آنان را به تمسخر می‌گرفتند.
به بیان دیگر؛ خدا آنان را #مسخره خواهد کرد، به این #معنا است که خدا کیفر مسخره کردن آنان را خواهد داد و در قیامت موقعیتى پیش خواهد آورد که این منافقان مورد #مسخره مسلمانان باشند و مؤمنان آنان را #مسخره کنند و بر آنان بخندند
✅شأن نزول
نقل می‌کنند؛ هنگامی که #آیه صدقه نازل شد،«عبد الرحمن بن عوف» یک کیسه درهم نزد رسول خدا(ص) آورد، و درهم‌ها به اندازه‌اى بود که #مشت را پر می‌کرد. «عقبة بن زید حارثى» یک صاع(سه کیلو) خرما آورد و گفت: اى رسول خدا من به اندازه دو صاع خرما کار کردم، یک صاع آن‌را براى زن و بچه‌ام گذاشتم و یک صاع دیگر را به پروردگار خود وام دادم. و «زید بن اسلم» نیز چیز مختصرى آورد. در این‌جا بود که «معتب بن قشیر» و «عبد اللَّه بن نبتل»(دو تن از منافقان) گفتند: عبد الرحمن مردى ریاکار است که تظاهر را #دوست دارد و خوش دارد نامش بر سر زبان‌ها بیفتد! خداوند از یک صاع خرما بی‌نیاز است!
خلاصه این‌که آنها از کسانى که به مقدار زیادترى #صدقه می‌دادند به نام ریاکارى عیب‌جویى می‌کردند، و از آنها که کمتر داشتند به همان عنوان کمى و ناچیزى، زبان به عیب‌جویى آنها باز می‌کردند.
✅همچنین در شأن نزول آیه ذکر شده است که امام على(ع) یک روز کار کرد و مزدش را خدمت رسول خدا(ص) آورد، و منافقان این کار او را به #تمسخر گرفتند.
المیزان، ج 9، ص 35
تفسیر نمونه، ج 8، ص 60
#انگشت_خدا
🤔#پرسش
❔مگر خداوند انگشت و جسم دارد که در روایت آمده است که قلوب بنی آدم بین دو #انگشت خداوند است ❗️❗️
💠#پاسخ💠
👌روایت مشهوری است که در منابع شیعه و اهل سنت به نقل از پیامبرگرامی و دیگر امامان آمده است که فرمودند؛
«قلب مومن میان دو انگشت از انگشتان خدا قرار دارد ، هر طورى كه او بخواهد در دلها تصرّف مى كند ساعتى چنان بوده و ساعتى ديگر چنين مى باشد و بنده بسا به خير توفيق مى يابد »
📚علل الشرائع ج 2 ص 604 _ صحیح مسلم ج 4 ص 2045
❕با توجه به این که ثابت است خداوند متعال با براهین محکم عقلی و نقلی از هرگونه اتصاف به #صفات ممکنات و جسم بودن مبرا است ؛
👌روشن می شود که تعبیر موجود در روایت فوق تعبیری مجازی و کنایی بوده است ، چنان که شیخ صدوق در توضیح روایت می نویسد ؛
« مقصود از «اصبعين من اصابع اللَّه» در روایت ، طريقين من طرق اللَّه است و مراد از #طريقين، طريق خير و طريق شر مى باشد چه آنكه خداوند متعال را نبايد به اصابع توصيف نمود و اساسا شباهتى به مخلوقاتش ندارد پس بايد در لفظ اصابع تصرف كرد و آن را تأويل برد »
📚علل الشرائع ج 2 ص 604
👌علامه مجلسی در توضیح روایت می نویسد ؛
« قلب مؤمن ميان دو انگشت از انگشتان خداوند مهربان است البته واضح است ذات منزه خداوندى انگشتى كه از گوشت و خون و استخوان تركيب يافته و داراى بندهائى است ندارد ولى چون #حركت دادن اشياء، و برگرداندن و تغيير شكل آنها به نيروى دست و انگشتان است تعبير به انگشت شده چون داشتن انگشت در انسان بخودى خود و قطع نظر از كارهائى كه انجام ميدهد ارزشى ندارد و هدف نيست بلكه انگشت وسيله است براى تحريك و تغيير و كارهائى از اين قبيل ، ذات بارى تعالى هم دل را از #حالى بحالى و شكلى بشكل ديگر برميگرداند »
📚بحار الانوار ج 67 ص 40
👌سيد #مرتضى نیز حدیث فوق را چنين تفسير مى كند ؛
« كِنايةٌ عَنْ تَيَسُّرِ تَصْرِيفِ الْقُلُوبِ وَ تَقْليِبِها وَ دُخُولِ ذلكَ تَحْتَ قُدْرَتِهِ ؛
كنايه از آسانى چرخش و #دگرگونى دل و در تحت قدرت خدا بودن است »
📚تنزیه الانبیاء ص 125
👌در فارسى نيز چنين اصطلاحى را به كار مى بريم. براى مثال مى گوييم: «فلان چيز يا فلان كس در #مشت من یا بین انگشتان من است»، كه كنايه از تسلط داشتن بر كسى يا بر انجام دادن كارى است.
🌺 امام خامنه ای:
💠 نوروز یعنی روزی که شما با عمل خودتان، با حادثه‌ای که اتفاق می افتد، آن را #نو می کنید.
روز بیست‌ودوم بهمن که ملت ایران، #حادثه‌ای_عظیمی را به کمک خدا تحقق بخشید، روز نویی (نوروز) است.
آن روزی که #امام امت، قاطعاً به دهانِ مستکبرِ قلدرِ #گردن‌کلفت دنیا - یعنی آمریکا - #مشت کوبید، آن روز، روز نو و راه نویی (نوروز) بود؛ حادثه‌ی نویی بود که اتفاق می افتاد و افتاد.
ما باید #نوروز را، نو روز کنیم.
نوروز به حسب #طبیعت، نوروز است؛ جنبه‌ی #انسانی قضیه هم به دست ماست که آن را نوروز کنیم.
۱۳۶۹/۱/۱