#امام_حسن_مدح #امام_حسن_شهادت عشقی که به دل کاشته بودی ثمر آورد هم آه شب آورد، هم اشک سحر آورد آن‌قدر کریمی که گدا از سر کویت_ از آنچه دلش خواسته هم بیشتر آورد شرمنده اگر دیده‌ی پُر اشک ندارم نوکر به عزای تو همین مختصر آورد غم پیش دل ریش تو ای مرد، کم آورد صبر تو دگر حوصله‌ی صبر سر آورد گیسوی سپیدت خبر از داغ جگر داد غم هرچه که آورد به روی جگر آورد سر بسته بگو پاسخ این پرسش ما را تا خانه چرا مادر خود را پسر آورد؟ دستی به روی جام غرورت ترک انداخت آن دست که پشت در خانه شرر آورد سم تا جگرت دید، خجالت زده تا تشت_ از کوچه و آن صورت نیلی خبر آورد در لحظه‌ی تشییع تو از کینه، سپاهی_ با تیر و کمان پیرزنِ فتنه گر آورد "یافاطمه" می‌گفت حسین بن علی با هر تیر که از سینه و پهلوت در آورد #م_نعیم_امینی

#امام_حسن_مدح #امام_حسن_شهادت #حضرت_قاسم آن ماه که در دامن زهرا بنشیند باید که چنین در دل دنیا بنشیند ای عرش نشین! شأن قدم‌های تو تنها این است که بر شانه‌ی طاها بنشیند حالا که تویی آیه‌ای از سوره‌ی کوثر_ باید که به تفسیر تو مولا بنشیند شد لؤلؤ حُسن تو، فقط قسمت آن دل_ آن دل که به درگاه دو دریا بنشیند آن‌قدر کریمی که فقیر آمد و گفتی: از ماست، بگویید که بالا بنشیند آقای جوانان بهشت است، جماعت! دورِ که نشستید؟ که تنها بنشیند اسلام شما چیست؟ که در آن پسر هند_ جای پسر امّ ابیها بنشیند شاید پسر فاطمه از پای بیفتد اما که شنیده است که از پا بنشیند؟ صلح تو چنان تیر که در چله نشسته‌ست گیرد هدف امروز، که فردا بنشیند . . در حیرتم از جَعده، چگونه دلش آمد آن زهر، به کام تو دل‌آرا بنشیند؟ این تیر که اینجا کفنت را به تنت دوخت فرداست که بر دیده‌ی سقا بنشیند لعنت به دلِ سنگ و سیاهی که سبب شد داغت به دلِ گنبد خضرا بنشیند شیرین دهن کرببلا، گل‌پسر توست از توست که این‌گونه به دل‌ها بنشیند می‌گفت: عمو! نامه‌ی باباست به دستم برخوان و بگو قاسمت آیا بنشیند؟ با اذن برادر، پسر تو، شب آخر برخاست که خیمه به تماشا بنشیند جسم پسرت، آه! شبیه جگرت شد تا خونِ تو هم، در دل صحرا بنشیند #قاسم_صرافان

#امام_حسن_مدح   بر کویر سفره‌های سائلان، باران تویی رحمت بی انتهای حضرت منّان تویی آن‌که بوده خاندانش از ازل مسکین، منم آن‌که بوده خاندانش از ازل سلطان، تویی جود و احسان تو را نازم که بین خانه‌ات سائلان هستند صاحب‌خانه و مهمان تویی هر کجا حرف از کریمان دو عالم می‌شود اولین نامی که هر کس می‌کند عنوان تویی ظاهرت هرگز ز مسکین بهتر و برتر نبود آن که قبرش نیز شد با سائلان یکسان، تویی پاسخت بر ناسزای دشمنت لبخند بود خیرخواهِ مهربانِ خیلِ بدخواهان تویی شیر مِیدانی که با یک ضربه در جنگ جمل آن شتربان را زمین انداخت از کوهان، تویی صلح تو فرقی ندارد با نبردت در جمل اتحاد کامل آرامش و طوفان تویی حالِ یک غمدیده را غمدیده می‌فهمد فقط بر دلِ پُر دردِ مادر‌ مُرده‌ها درمان تویی * * * یک نفر فهمیده باشد درد زهرا را اگر آن توهستی! آن توهستی! آن توهستی! آن تویی! بعد از آن کوچه فقط روی لب تو "آه" بود غصه می‌خوردی از اینکه قد تو کوتاه بود #علی_ذوالقدر

#امام_حسن_مدح #امام_حسن_شهادت اول مدح قلم مرثيه خوان شد ناگاه حرف تشییع تو با تیر و کمان شد ناگاه ماجرا را سرِ مقتل برسد میفهمند شعر از آخر که به اوّل برسد میفهمند تیر در چلّه نشسته ست، نمیفهمم من راه تابوت تو بسته ست نمیفهمم من مادرِ فتنه پیِ جنگِ دوباره ست، عجب باز هم صحبت یک زن که سواره ست...عجب! کینه ها در دل این زن ز تو و حیدر هست شتر حادثه خوابیده، ولی استر هست چند تن باز پی جنگ و جدل آورده کینه هایی ست که از جنگ جمل آورده چه گذشته ست بر این زن که غضب کرده چنین؟ فتنه ارث پدرش بوده، طلب کرده چنین! چند صفحه به عقب میرود این جا تاریخ راه باید بروی چند قدم با تاریخ سر ظهر است و هوا گرمتر از هر روز است آتش فتنه ی این معرکه عالم سوز است سر ظهر است و هوا هم به سخن آمده است مرد کم بود در این قافله، زن آمده است کفر بر جهل نشست و دم از ایمان زده شد طبل یک جنگ به خونخواهی عثمان زده شد همه آماده ی جنگ اند و مهیای ستیز همه آری همه حتّی شتر عایشه نیز خوف جنگ است فقط پشت غضب کردن کفر ترس چون گرد نشسته ست به پیراهن کفر مُهر جهل است که خورده ست بر این دلها سخت خود ها سخت گره خورده، حمایل ها سخت تیغ ها از غضب و کینه و نفرت سنگین تیرها پشت کمان ها همه کردند کمین باد آرام رجز خوان شده با گرد و غبار خاک لبریز غضب گشته و بی تاب و قرار گرد و خاک است که بر پا شده در دل ها هم زخم خوردند سپرها و حمایل ها هم میوزید از دل طوفانِ بلا باد به دشت ناگهان سایه ای از واهمه افتاد به دشت همه دیدند کسی از وسط گرد و غبار مثل یک شیر که افتاده دو چشمش به شکار تیغ ابروی غضب کرده اش از راه رسید نعره زد لشکر دشمن: اسد الله رسید رگ پیشانی اش انگار که بالا زده است آستین غضبش را دو سه تا تا زده است او که آمد همه رفتند عقب چند قدم لافتای دگری آمده با تیغ دو دم وای اگر دست بگیرد پسر شاه علم دشت را با نفس حیدری اش ریخت به هم شده در بین نبردش کمر معرکه خم میتواند بفرستد همه را قعر عدم به علی رفته ستیزش به خداوند قسم رفت تا پای شتر را کُند از ریشه قلم هیبت حیدر کرار نمایان شده است بنویسید حسن راهی میدان شده است تیغ می غرد و از خشم رجز خوان شده است مثل اینکه وسط معرکه طوفان شده است بین میدان جمل، کشته فراوان شده است لشکر از کرده ی خود سخت پشیمان شده است بسکه خون میچکد انگار که باران شده است با نگاهت شتر حادثه حیران شده است وقت آن است که بالا برود تکبیرت چارتا پای شتر را بزند شمشیرت سد راه تو نشد هیچ کسی، چندی بعد تازه کردی سر میدان نفسی چندی بعد نه خم افتاد به ابرو و نه چینی به جبین تیغ تو پا شد و انداخت شتر را به زمین #مسعود_یوسف_پور

#امام_حسن_مدح "حَسن" بگو و ببین اسم محترم این است هزار شکر مرا ذکر دم به دم این است بگو همیشه که یا محسن بحقّ حسن که پیش حضرت حق بهترین قسم این است سه بار زندگی اش را تمام بخشید او به هر چه هست کشیدن خط عدم این است گرفته لقمه برای جذامیان حتی بگو به مدعیان ، معنی کَرَم این است به وقت بذل کریم و به وقت رزم دلیر سخاوت است و شجاعت ، هم آن و هم این است جمل که رفت به میدان ، علی چنین می گفت : محمد حنفیّه ببین جَنَم این است که گفته است حسن بی حرم بُوَد ؟! بنگر میان دل حرمش باشد و حرم این است #عاصی_خراسانی

#امام_حسن_شهادت #امام_حسن_مدح هر که خوانش بیش، مهمانش، گدایش بیشتر هر کسی خیل گدایش بیش، جایش بیشتر کلّ فرزندان زهرا سفره‌دارند و کریم بینِ اولادِ کریمش؛ مجتبایش بیشتر رزق دنیا درمی‌آید از تنور خانه‌اش هر که نانش بیش، خیلِ بی‌نوایش بیشتر هر چه پنهان‌تر بگیرد دست او دست مرا پیش چشم خلق، می‌افتم به پایش بیشتر تا نفس دارم به عشقِ او نفس خواهم کشید بعدِ مرگم نیز، می‌میرم برایش بیشتر کیمیای عشقِ او از خاک می‌سازد طلا خاکسارش می‌شود سهمِ طلایش بیشتر هر چه دل‌ها بیشتر از داغِ قبرش بشکند می‌شود اندازه‌ی صحن و سرایش بیشتر گریه‌کن‌هایش سزاوار قنوت مادرند هر که اشکش بیشتر؛ رزق دعایش بیشتر روضه‌ی موی سپیدش داغ ناموس خداست از مدینه زخم خورد؛ از کوچه‌هایش بیشتر هر شبی کابوس داغِ کوچه مهمانش شود می‌شود فردای آن شب؛ های‌هایش بیشتر #رضا_قاسمی

#امام_حسن_مدح #اربعین من الازل علی است و الی الابد زهراست به هر دل است حسین و به هر حرم حسن است به هرکجا که روی آسمان همین رنگ است که در نجف حسن و در مدینه هم حسن است طریقِ کرببلا هم که سفره داریِ اوست میان راه ببین که قدم قدم حسن است فقیرها همه در اربعین کریم شوند چه جای حیرت ما تا ابالکرم حسن است به روی تیرک این جاده‌ها به موکب‌ها نگاه کن که  ببینی به هر علَم حسن است پیاده‌ها به حرم می‌رسند و می‌فهمند کسی که رفتنشان را زده رقم حسن است چو میزبانِ همه قاسم است و عبدالله حسین نه به گمانم در این حرم حسن است از آن زمان که حسین از حسن شنید چه شد رفیق اشک حسین و قرین غم حسن است  از آن زمان که نشستند و حرفِ کوچه زدند به پیچ و تاب حسین و به قدِ خم حسن است #حسن_لطفی

#امام_حسن_مدح #امام_حسن_شهادت چشم وا كرده شدم دست به دامان حسن مادر افکند مرا در یم احسان حسن روزی از دست علی خوردم و از  خان حسن از همان روز شدم بی سر و سامان حسن بر جبینم  بنویسید مسلمان  حسن دل خود را سر هر بام هوایی نکنم طلب عشق ز هر بی سر و پایی نكنم  رو به هر قبله و هر قبله نمایی نكنم پیش هر سفره كه پهن است گدایی نكنم نان هر سفره حرام است به جز نان حسن چه مقامی و چه نامی چه مرامی دارد چقدر لطف به بیمار جذامی دارد خنده در پاسخ آن سائل شامی دارد وه که ارباب دو عالم چه امامی دارد همه اینها غزلی هست به دیوان حسن آنکه نامش شده احلی من عسل كیست حسن آنكه بخشندگیش گشته مَثل كیست حسن معنی حی علی خیر العمل كیست حسن مرد نام آور پیكار جمل كیست حسن شتر سرخ زمین خورد ز طوفان حسن ارث مظلومیت از غربت بابا دارد قد خم ،سینه ی خون ،دیده ی دریا دارد جگری سوخته از زخم زبانها دارد گر بگوییم غریب الغربا جا دارد خون شد از یاد غمش قلب محبان حسن زهر آمد به سراغش جگرش ریخت به هم جگرش ریخت به هم بال و پرش ریخت به هم زینبش آمد و چشمان ترش ریخت به هم همه ی خاطره ها در نظرش ریخت به هم دل پریشان شده از حال پریشان حسن چقدر سخت گذشته است به او در کوچه چه مراعات نظیریست حسن ،در ، کوچه باز هم خاطره ی گریه و مادر کوچه قاتل جان حسن می شود آخر کوچه کوچه عمریست که آورده به لب جان حسن  (چشم نامرد به ناموس علی تا افتاد) وای بر من زد و بر صورت گل جا افتاد ناگهان روی زمین حضرت زهرا افتاد خواست تا پا بشود باز هم اما افتاد شعله ی آه كشد سینه ی سوزان حسن #رضا_تاجیک

#امام_حسن_مدح #امام_حسن_شهادت ای مظهر جمال جمیل خدا حسن وی "طلعت تو آینهء کبریا" حسن روح نبی، روان علی، قلب فاطمه  گیرد به یک اشارۀ چشمت صفا حسن گویی که از لب تو عسل خورده مصطفی  از بس که داده بوسه دهان تو را حسن وقتی که جای دست خدا می‌شوی سوار  حیف است پا نهی به سر چشم ما حسن از کائنات نغمۀ آمین شود بلند  دست تو تا بلند شود بر دعا حسن   باید رسول و حیدر و زهرا شوند گوش  تا ذات حق برای تو گوید ثنا حسن آل نبی تمام کریمند و تو شدی  مشهور در کرامت و لطف و عطا حسن  خلقند میهمان و تویی میزبان خلق  ملک وجود آمده مهمان سرا حسن روزی که نیست روز تو باشد کدام روز؟  جایی که نیست خاک تو باشد کجا؟ حسن صلح تو کرد روز معاویّه را سیاه صبر تو داد دین خدا را بقا حسن  صبر و ثبات و صلح تو گردید از ازل  بنیانگذار نهضت کرببلا حسن یک جلوه از فروغ تو ماه است و آفتاب  یک صحنه از بقیع تو ارض و سما حسن گرد حریم تو که درش بسته روز و شب صف بسته اند سلسلهء انبیا حسن وهابیان به زائر تو راه بسته‌اند سد می‌کشند دور مزار تو، یا حسن  بیچاره‌های کوردل پست، غافلند دارالزیارۀ تو بوَد قلب ما حسن  از ماهیان بحر الی ساکنان عرش گریند در غم تو به صبح و مسا حسن ای چشم غیر بر کرمت! با کدام جرم دشنامها شنیده ای از آشنا حسن آن خواست دست بسته برد سوی دشمنت این یک فشرد بر روی پایت عصا حسن این غم کجا برم که به منبر خطیب پست دشنام داد بر پدرت مرتضی حسن این غم کجا برم که ترا یار آشنا گردید مار و کشت به زهر جفا حسن از فرط تیر تا تن و تابوت شد یکی قد حسین مثل کمان شد دوتا حسن دست بریدۀ پسر کوچکت بس است بر دستگیری از همهء ماسوا، حسن گر قاسمت به عرصۀ محشر قدم نهد  بهر نجات خلق کند اکتفا حسن هر گوشه روز حشر، دراز است سوی تو  دست هزار «میثم» بی دست و پا حسن #غلامرضا_سازگار

#امام_حسن_مدح #امام_حسن_شهادت ای امام صبر صبرت را سلام غربت خاموش قبرت را سلام صبر ، یک جلوه ز آقایی تو آسمان مات از شکیبایی تو حلم با حلم تو معنا می شود قطره با لطف تو دریا می شود مشرق الانوار ایمان سینه ات صد بغل خورشید در آئینه ات بوسه گاه مصطفی لعل لبت شاخۀ ختم رسل شد مرکبت سومین آئینه از نسل کمال مصطفایی صورت و زهرا مثال ای سیادت رشته ای از شال تو عالم آرا کوکب اقبال تو دشمن از تو غیر آقائی ندید ناسزا گفت و سلام از تو شنید آه ای ایوب آل مصطفی جلوۀ حُسن و کمال مصطفی بر سر تو تاج کرّمنا حسن تو کریم اهل بیتی یا حسن هرچه می‌گویم از آن والاتری حیدری زهرایی و پیغمبری معرفت در سینه‌ات گل می‌کند نور در آیینه است گل می‌کند هرکه در کوی تو سائل می‌شود سفره‌اش از فیض کامل می‌شود در سخاوت در شجاعت یکه‌تاز قهر تو خونریز و مهرت دلنواز فرصت صفین شور رزم تو شد جمل مقهور تیغ عزم تو حسن تحلیل تو عالم‌گیر شد صلح تو با کربلا تفسیر شد جوهر فتح از مداد صلح توست کربلا در امتداد صلح توست دردها پیش تو کم می آورند هرچه بر قلب تو غم می‌آورند روضه‌خوان‌ها گفته‌اند از غربتت گوهر غم سفته‌اند از غربتت روضه‌ی تو زهر و سوز سینه نیست قاتل تو همسری بدکینه نیست روضه‌ی تو ماجرای کوچه شد قاتل تو لحظه‌های کوچه شد دست تو در دست مادر وای وای بسته شد یک لحظه معبر وای وای روی مه را پرده نیلی زدند پیش تو بر مادرت سیلی زدند گوش پاره گوشواره کنده شد مادرت یک لحظه مرد و زنده شد شانه‌ی تو شد عصای مادرت سوختی بر لحظه‌های مادرت #کمیل_کاشانی

#امام_حسن_مدح مجموعه‌ی‌خِصال علی میشود حسن آیینه‌ی زُلال علی میشود حسن دقّت که میکنیم در این یازده امام زیباترین جمال علی میشود حسن "یا مَظهرَ العُلُوِّ"علی هست اگر حسین "یا مَظهرَ الکَمالِ"علی میشود حسن اوج کرامتند تمامی اهل بیت امّا کریم آل علی میشود حسن در اوج آسمان سخاوت بدون شک خورشید بی‌زوال علی میشود حسن قدر مُسلّم است در باب صبر و حِلم واضح‌ترین مِثال علی میشود حسن هم وارث شکوه بِلا مِثل مصطفی هم وارث جلال علی میشود حسن تعریفِ اِحتشامِ علی چونکه شد حسین توصیفِ اعتدالِ علی میشود حسن بی مِنّت بُراق به معراج می‌رود چون غرق در خیالِ علی میشود حسن مِن‌باب حُسن خاتمه‌ی این غزل حسن صلّ علی محمد و صلّ علی‌ الحسن #محمد_قاسمی

#امام_حسن_مدح ای علوی ذات و خدایی صفات صَدر نشین همه کاینات سید و سالار شَباب بهشت دست قضا و قلم سرنوشت زادهء طوبا و بهشت برین نور خدا در ظلمات زمین نور دل و دیدهء ختمی مآب سایه یی از پرتو تو آفتاب علت غائی همه مُمکنات عمر اَبد داده به آب حیات پاک ترین گوهر نسل بشر از همه خوبان جهان، خوب تر در شرف و ذات و علو نژاد چون تو شهی مادر گیتی نزاد جد تو پیغمبر نوع بشر جن و ملک بر قدمش سود سپر صاحب عنوان بشیر و نذیر بر فلک وحی سراج مُنیر آینه پاک که نور خدا تابد از این آینه بر ماسوا باب تو سر سلسله اولیاست  چشم پر از نور خدا مُرتضاست مادر تو دخت پیمبر بود آیه ای از سوره کوثر بود پرده نشین حرم کبریا فاطمه، آن زُهره زَهرای ما عاشق کل، حضرت سلطان عشق خون خدا شاه شَهیدان عشق با تو زِ یک گوهر و یک مادر است  ظل خدایی تواش بر سر است آینهء ذات مُحمد نما حسن خدایی، حسن مُجتبی نام حسن، روی حسن، خو حسن  نور خدا، چارمی پنج تن آیهء تطهیر به شاءن شماست حکم شما، امر اوالامر ماست سینهء سینای شما طور وحی نور شما شاخه ای از نور وحی در رَمضان ماه نشاط و سرور ماه دعا ماه خدا، ماه نور نور فشان شد زِ دو سو آسمان در دو اُفق تافت دو خورشید جان وحی خدا از اُفق ایزدی نور حسن از اُفق اَحمدی مُشک و گلابی به هم آمیختند در قدح اَهل وِلا ریختند ای رَمضان از تو شرف یافته نور تو بر جبههء او تافته نیمهء ماه رَمضان عزیز گیسوی مشگین تو شد مُشک بیز نور خدا تافت از آن روی ماه خاصه از آن چشم درشت سیاه سرخی گل، عکس گل روی توست ظلمت شب، سایهء گیسوی توست ای رُخ تو در رَمضان بدر ما هر سر موی تو شب قَدر ما دیده که بی نور تو شد کور به سر که نه در پای تو، در گور به بعد علی شاخص عزت تویی  وارث میراث نبوت تویی مصلحت ملت اسلام و دین کرد تو را گوشهء عزلت نشین هیچ گذشتی چو گذشت تو نیست آن که زِ شاهی بکشد دست، کیست صبر هم از صبر تو بی تاب شد کوزه شد و زَهر شد و آب شد بعد شهادت نکشید از تو دست تیر شد و بر تن پاکت نشست سبزه بر آمد زِ گلستان دین تا رُخ تو سبز شد از زَهر کین ریشهء دین گشت همایون درخت تا زِ تو خورد آن جگر لخت لخت ملت اسلام که پاینده باد مشعل توحید که تابنده باد هر دو رَهین خدمات تواند هم شکر گذارندهء ذات تواند تا ابد ای خسرو والا مقام بر تو و بر دین محمد سلام کلک (ریاضی) که گهر ریز شد زان نظر مرحمت آمیز شد #ریاضی_یزدی