🎥 کلیپ | از برهان عقلی تا ایمان قلبی امام ره در تفسیر سوره حمد 🔹قلب همچون طفل است که باید حقایق را کلمه کلمه در دهانش گذاشت. 🔹بعد از اقامه برهان باید حقایق را به قلب مانند هجی کردن کلمات با تکرار و مجاهده رساند. 🔹 وقتی قلب این معنا را یافت که صِرفُ الوُجُودِ کُلُّ الکَمالِ، این ایمان است. 🏷 برگرفته از سایت جامع امام خمینی(ره). #کمال_مطلق #امام_خمینی #ایمان_قلبی #کلیپ 💢 مؤسسه آموزشی پژوهشی نفحات https://eitaa.com/nafahat_eri

🔴 از سوم امام حسین به مدت سه شب میهمان #هیئت_هنر_و_رسانه_قم بودم. موضوع سخنرانی روایت زمانه امام سجاد بود که نام آن را گذاشته بودم «شیعیان؛ روایت پس از طوفان». ما شیعیان پس از عاشورا هستیم یعنی بدون وساطت و روایت اصحاب و ائمه بعد از عاشورا هیچ روایتی از قبل عاشورا را قابل اعتماد ننی دانیم. پی بنای آنچه شیعیان بعد عاشورا می نامیم را امام سجاد(ع) با همه جزئیاتش بنا گذاشت! 🟢 من هنوز تا اینکه بتوانم مثل روایت آن سه ماه این دوره را هم یک دست بیان کنم راه زیادی باید طی کنم، اما امیدوارم یک روزی بتوانم روزگار پرجزئیات و باعظمت امامت امام سجاد(ع) را نیز برایتان روایت کنم. این سه جلسه را به عنوان یک کار مقدماتی که شاید سالها بعد به نتیجه برسد در گوشه ذهنتان نگهدارید. ✅ درک سیاسی من از #نسبت_جنگ_و_صبر به قبل و بعد خواندن حدیث سوم باب صبر کتاب اصول کافی تقسیم می شود! چنانچه روایت فاطمیه را با فهمی که از این حدیث پیدا کردم روایت کردم، سی و چهار سال امامت امام سجاد(ع) را هم چنین بخوانید. 🔆 امامان ما واقعا #ساسه_العباد بودند و تا همیشه تاریخ، رهبری آنها بر شیعیان، سند افتخار عملی و تحقق آن سیاست دیگری است که اهل دنیا آن را غیر ممکن می پنداشتند. 🆔 @social_theory

آیت الله العظمی جوادی آملی: «ما تا نفس می‌کشیم، باید درس بخوانيم و وقت را به بطالت نگذرانیم و باید محققانه درس خواند و محققانه عمل کرد. ملا شدن، دقیق درس خواندن، دقیق بحث کردن و دقیق مطالعه کردن، رسالت اولیه ماست و جهان تشنه این‌هاست.» آفاق اندیشه ص۳۰۴ 👈🏻کانال رسمی دفتر آیت الله العظمی جوادی آملی

💢 مسلمان‌زیستن چگونه ممکن است؟ 👈 آیا ممکن است زندگیِ یک یهودی یا مسیحی، مسلمانانه‌تر از یک مسلمان باشد؟! آیا ممکن است زندگیِ یک اهل‌سنّت، شیعه‌وارتر از یک شیعه باشد⁉️ 📗 نکته‌ای قابل‌تأمّل از گفتار ۲۸ کتاب «طرح کلّی اندیشۀ اسلامی در قرآن»: «آیا در ولایت طاغوت مسلمان زیستن ممکن است؟ [معنای] مسلمان‌زیستن چیست آقا؟ 📍مسلمان‌زیستن یعنی تمام امکانات و انرژی‌ها و نیروها و قدرت‌ها و استعدادهای یک انسان دربست در اختیار خدابودن؛ همه چیزشان، مال‌شان، جان‌شان، فعالیت و حرکت روزانه‌شان، خواب شب‌شان، اندیشه و فکرشان در اختیار خدا... 🔹 آیا مثالی میتوانید برایش بزنید؟ بله ... مثل جامعۀ مدینه در زمان حیات پیغمبر. در زمان حیات پیغمبر جامعه، مدینه یک جامعۀ بنده خدا بود؛ یک جامعۀ مسلمان بود. آنجا هر قدمی که برمی‌داشتی در راه خدا بود. آنجا یهودی و مسیحی هم تحت فرمان اسلام اگر زندگی میکرد، زندگی‌اش زندگیِ اسلامی بود. در جامعۀ اسلامی، یهودیِ تحت ذمّه هم، مسيحیِ تحت ذمّۀ اسلام هم، در راه اسلام حرکت می‍‌کند. از لحاظ اعمالِ شخصی، یهودی‌ست؛ اما از لحاظ یک عضوِ اجتماعی، یک مسلمان است. خیلی مسلمان‌تر از آن مسلمانی که در نظام طاغوتی زندگی می‌کند!» @Maktabkhaaneh

پارادوکسیکال‌ترین تصویرِ سال! @Maktabkhaaneh

❇️ تأمّلی فلسفی‌طور در باب «رقابت زنان در ورزش‌های رزمی» ✍ علی‌رضا ملااحمدی اشاره «ورزش قهرمانیِ زنان» یک وجهِ سیاسی و تبلیغاتی دارد که کنشگریِ جمهوری اسلامی در آن حیطه را ناگزیر می‌کند. اما چطور قرار است بین نظام ارزشیِ اسلامی در باب زنان و این موضوع جمع کرد؟ به‌نظر می‌رسد در این باب لازم است بین بُعد فردی و بُعد اجتماعی تفکیکی صورت گیرد. توضیح مطلب ضمن چند مطلب است: 1⃣ در نگاهی پدیدارشناسانه به «زن از آن‌جهت که زن است» لازم است دو بُعد وجودی‌اش را از یکدیگر تفکیک کنیم: ۱- از آن‌جهت که یک انسان است با همۀ ویژگی‌های عام انسانی. ۲- از آن‌جهت که یک جنس (از دو جنسِ) انسانی است با ویژگی‌های خاص زنانه. زن از منظرگاهِ اول، هیچ تفاوت بنیادینی با مرد ندارد و لذا در اوصاف و حقوق و... هم مشترکات فراوانی با مرد دارد. اما برای اینکه بتوانیم از منظر دوم به مسأله بنگریم، ناگزیریم او را در عرضِ جنس مقابلش یعنی مرد بنگریم و تفاوت‌های آن دو با یکدیگر را سنجیده و از این طریق به تحلیل مسأله بنشینیم. 2⃣ در این تحلیل –که واقع‌نگرانه‌تر است- زن بودنِ زن، زمانی به رسمیت شناخته می‌شود که –علاوه بر ویژگی‌های انسانی- ویژگی‌های زنانۀ او را نیز به رسمیت بشناسیم. لذا اگر با معیارهای مردانه (نه زنانه) ارزش‌گذاری‌اش کنیم، بالاترین خیانت را به او کرده‌ایم. و اگر چنین نگاهی در عمق جامعه نفوذ کند، آن زمان است که به دلیل فَشَل شدنِ یک رُکن از دو رکنِ جامعه، شیرازۀ جامعه متزلزل شود. به رسمیت شناختن ویژگی‌های زنانۀ زن، بدین‌معناست که این ویژگی‌ها را به‌مثابه «معیار ارزش‌گذاری» یک زن بپذیریم و در محاسبات ارزشی‌مان برایشان نقش مؤثر قائل باشیم. 3⃣ پس از ارزش‌هایی که برای هر کس فارغ از جنسیتِ او –به‌مثابه یک انسان- مطرح است، مهم‌ترین و اساسی‌ترین ویژگیِ زنانۀ زن «لطافت و ظرافت روحی» اوست. اگر یک زن این خصیصه را نداشته باشد، گویا از زنانگی‌هایش چیزی کم دارد. ظرافت رفتاری بروز و ظهورِ ظرافت روحی زن است و در نقطۀ مقابل، زُمختی و قهّاریت رفتاری ویژگی‌ای مردانه است. در همۀ داستان‌های اسطوره‌ای بشر غربی و شرقی، این دو ویژگیِ متضادّ به تفکیک جنسیتی میان شخصیت‌های داستان منجر شده است. حتی آنگاه که سخن از خدایان و الهه‌ها بوده، آنان که مذکرند امتیازشان به زمختی و قهاریت و قدرت فیزیکی آنان است و آنانکه مؤنث‌اند، اهمیت‌شان به لطافت و ظرافت‌شان. 4⃣ از آنجا که هر انسانی در کالبد جنسیتیِ خاص خود (زن یا مرد) تجلّی یافته، پس اگر نتواند از ویژگی‌های جنسیتی‌اش در جهت رشد انسانی‌ استفاده کند، گویا از ارزش انسانی خویش کاسته است. بنابراین اگر زن را با معیار مردانه ارزش‌گذاری کنیم، در واقع انسانیتِ او را به چالش کشیده‌ایم. زن تجلّی‌گاه و مَظهر مهربانی و رحمانیت خداوند سبحان است و مرد، مظهر قهاریت خداوند. عاطفۀ جامعۀ بشری، از زنان آن جامعه نشأت می‌گیرد و یک زن زمانی می‌تواند منبع عاطفه باشد که بتواند لطافت و ظرافت رفتاری خویش را حفظ کند. 5⃣ یک روی سکۀ ورزش‌های رزمی «هنر» بودنِ آنهاست که باید در این هنر تبحّر یافت. اما روی دیگر این سکه، «هنرِ اعمالِ قدرت و قهاریتِ فیزیکی» است. «اینکه یک زن در ورزشی رزمی تبحر پیدا کند، اصلا بدین معنا نیست که از زنانگی‌اش کاسته شده‌است. بلکه چه‌بسا به‌خوبی بتواند لطافت زنانه‌اش را حفظ و مدیریت کند.» اما اگر زمانی تبحّر در ورزش رزمی برای جامعۀ زنان تبدیل شود به یک «ارزش» آن زمان است که می‌توان این موقعیت را زنگ خطری برای جایگاهِ انسانیِ زنان آن جامعه دانست. وقتی ارزش زنانگی‌ِ زن به رزمی‌کار بودنِ او نباشد، پس «فضیلت زن به این نیست که برود پایش را دراز کند و بزند و مدال بیاورد.»* 🍃 امیرالمؤمنین علیه‌السلام: المرأةُ رَیحانَةٌ لَیسَت بِقَهرَمانة (زن چونان گل لطیف است؛ نه چنان‌که بار سنگین به‌دوش بکشد.) *عبارتی از آیت‌الله جوادی آملی (حفظه‌الله) که طی سالهای اخیر بعضاً مورد تمسخر قرار گرفت و در این یادداشت سعی کردم به اختصار مبانی انسان‌شناسی‌اش را مرور کنم. @Maktabkhaaneh

💸 ابرقدرت اقتصادیِ دنیا که تمام آمال و آرزوهای لیبرالیسم اقتصادی را به منصه‌ی ظهور رسانده و اسم خودش را گذاشته سرزمین آرزوها، وحشتناک‌ترین درّه‌ی تاریخ بشر در زمینه‌ی اقتصادی را رقم زده و عدالت را به مسلخ برده است! اینست کارنامه‌ی عملیِ لیبرالیسم! ❗️این تازه وضع اقتصاد لیبرال است؛ بحران اخلاقی‌ای که لیبرالیسم رقم زده از این هم فاجعه‌بارتر است.... @Maktabkhaaneh

🔘 آتش‌بس برای جنگ! ♨️ چگونه صلح امام مجتبی (علیه‌السلام) قیام عاشورا را امکانپذیر کرد؟ ✍️ علیرضا ملااحمدی ❗️واقعیّتی که معمولاً به آن توجّه نمی‌شود، اینست که پذیرش صلح از سوی حضرت أبامحمّد (علیه‌السلام) کاملاً غیرمنتظره بود و اصلاً قابل پیش‌بینی نبود. بدین معنا که در هیچ‌یک از اقدامات و موضع‌گیری‌های آن‌حضرت قبل از صلح، کوچکترین نشانی از تردید یا سستی یا سازش و کوتاه‌آمدن یا چیزی شبیه اینها نبود. بلکه همه‌چیز از سوی ایشان، نمایانگرِ عزمی راسخ بر جنگی تمام‌کننده بود. به‌عنوان نمونه، وقتی حضرت سپاه را روانه‌ی میدان جنگ کردند، دو نامه نوشتند: یکی خطاب به معاویه، آنچنان مقتدرانه و تهدیدآمیز که به تن هر خواننده‌ای رعشه می‌انداخت و دیگری خطاب به فرمانده‌ی سپاهش (همان عبیدالله‌بن‌عباس که ناگهان #خیانت کرد و بستر تحمیلِ صلح به امام را فراهم نمود)، آنچنان شورانگیز و شجاعانه که هر انسان خمود و بی‌‌انرژی‌ای را بر جنگِ شجاعانه و استوار و قدرتمندانه با معاویه تشجیع میکرد. لذا پذیرش صلح از سوی ایشان، دوست و دشمن را سخت غافلگیر کرد؛ آنچنان غافلگیرکننده که معاویه‌ی ملعون چنان هول شد که پوستینی خالی از نوشته، امّا ممهور به مُهر خود را سریع برای حضرت فرستاد تا قبل از آنکه منصرف شوند، هرچه میخواهند را به عنوان موادّ صلح‌‌نامه بنویسند! ‼️ اما اگر اینطور است، پس چه چیزی پذیرش صلح از سوی حضرت را «ضروری» کرد؟ پس از خیانت بعضی خواصّ و جنگ روانی و تبلیغاتی دشمن در میان خودی‌ها و ساده‌لوحی و عافیت‌طلبی عموم مردم و ازهم‌پاشیدگیِ سپاه پس از خیانت‌ها (که قصه‌ی طولانی و پرغُصّه‌ای دارد) حضرت در سخنرانی‌ای پرشور در مدائن برای مردم فلسفه‌ی این جنگ و اهمّیت آن را توضیح دادند و یک #دو_راهی را برایشان ترسیم کرد: 🔰 از طرفی جنگ برای اعتلای کلمه‌ی توحید که «یکی از دو پایان شیرین (شهادت یا پیروزی) را در پی دارد» و دیگر پذیرش صلح و عافیت که «با ذلّت و پایانی تلخ همراه است». اکنون این مردم بودند که خود باید برای سرنوشتِ خویش تصمیم میگرفتند... 👈 اینجا بود که فریادها از سوی مردم بلند شد که "البَقیة البَقية" که یعنی دیگر حوصله‌ی سختی و مشقّت نداریم و نمی‌خواهیم به پیشگاه مرگ برویم و صلح کن!... پرواضح بود که فاصله‌ی ذهنی و قلبیِ عمیقی بین عموم مردم با ولیّ‌شان ایجاد شده بود و برای تقرّب به امام، لازم بود هزینه‌ای بپردازند و #تجربه_تاریخی ای را کسب کنند تا عقل و ایمان‌شان ارتقاء یابد. 🔹 بنابراین امام حسن (أرواحنافداه) راهبرد مبارزه‌ی خود را تغییر داده، استراتژی و چشم‌انداز مبارزه را از کوتاه‌مدت به بلندمدّت و تاکتیک مبارزه را -به‌تعبیر دقیقی که در کتاب دو امام مجاهد تبیین شده- از روی زمین به زیر زمین تغییر داد تا پس از سالیانی دیگر، امکان یک قیامِ سیاسی-اجتماعی برضدّ بنی‌امیّه فراهم شود. ☑️ چنانکه بقول علامه شرف‌الدین (ره) «قیام عاشورا، بیش و پیش از آنکه حسینی باشد، حسَنی است.» و بقول آیت‌الله شیخ راضی آل‌یاسین (ره) «قیام عاشورا، آخرین تیری بود که از چلّه‌ی کمانِ سیاست‌ورزیِ امام‌ مجتبی علیه‌السلام خارج شد و به هدف هم خورد و کارِ بنی‌امیّه را یکسره کرد». 📗 از این منظر، ماجرای صلح امام حسن علیه‌السلام یکی از نقاط اوجِ هوشمندی و سیاستمداریِ جریان امامت است. فرایندِ این سیاست‌ورزی را به بهترین بیان، میتوانیم در کتاب دو امام مجاهد از آیت‌الله خامنه‌ای بخوانیم. @Maktabkhaaneh

👆 این دقیقاً همان اتفاقی‌ست که باید می‌افتاد!... برنامه طبق نقشه در حال پیشروی است! ✔️اینگونه است که رژیم صهیونیستی نابود می‌شود، نه با #جنگ_نظامی. درگیریِ نظامی تا آنجا لازم است که این روند به نهایت برسد. طرفه‌آنکه این وضعیت را مقاومت شگفت‌انگیزِ مردم غزه است که رقم زده است. اگر ایرانِ عزیزمان با تهدید نظامی، بحران را به این نقطه رسانده، بخاطر بستری است که مقاومت فلسطین فراهم کرده است. @Maktabkhaaneh

📹 چرا عقب نشینی در مقابل جنگ روانی دشمن در عرصه های مختلف ،خشم و غضب الهی را بدنبال دارد؟منظور از عقب نشینی تاکتیکی و غیر تاکتیکی چیست؟ رهبر انقلاب به آیه ۱۶ سوره اَنفال استناد می کنند. 💻 Farsi.Khamenei.ir

این دقیقاً همان آیه‌ایست که ایشان در کتاب «دو امام مجاهد» در تحلیل صلح امام مجتبی علیه‌السلام بیان کرده و آن صلح را مصداق این آیۀ شریفه دانسته و «قیام عاشورا» را همان ضربۀ شدیدترین عنوان میکند که امام حسن علیه‌السلام در پشت‌صحنۀ پیمان آتش‌بس، تدارک دیده بودند... @Maktabkhaaneh

💢 بنر جالب در مسیر پیاده روی اربعین @StrategicNews_ir

💯 تعابیر عجیب رهبر انقلاب دربارۀ #دکتر_شریعتی در خلال مبارزات انقلابی در آبان ۱۳۵۷ که جمعی از روحانیون و دانشجویان در دانشگاه علوم پزشکی مشهد تحصّن میکنند، آیت‌الله خامنه‌ای که در سخنرانی‌ای که در میان تحصّن‌کنندگان داشت، چنین گفت: 🎙 «ای کاش در میان ما #دکتر_شریعتی بود!... به راستی و با تمام وجود احساس میکنم که «اذا مات العالم ثَلُمَ فی الإسلام ثلمةٌ لایسُدُّها شیء» وقتی یک دانشمند آگاه می‌میرد، در پیکرۀ امت اسلامی ثمله‌ای به وجود می‌آید که هیچ‌چیز جای آن را پر نمی‌کند. دیگران هرکدام و هر یک جای خود را دارند؛ جای آن ستارۀ فروزندۀ زود خاموش شده خالیست!... پروردگارا آن روح منوّر را مشمول رحمت خود قرار بده.» @Maktabkhaaneh

🔰 درباره‌ی ارتباطات رهبری و دکتر شریعتی آقا و دکتر شریعتی از دوستان قدیمی بودند و به نظرم بهترین شخص برای شناخت دقیق شریعتی ، رهبری هستند که یک مصاحبه ی مفصل در مورد شریعتی دارد که حتما مطالعه کنید. رهبری در مصاحبه ای که داشتند میفرمایند: به نظر من شریعتی برخلاف آنچه که همگان تصور می کنند یک چهره همچنان مظلوم است و این به دلیل طرفداران و مخالفان اوست؛ یعنی از شگفتی‎های زمان و شاید از شگفتی‎های شریعتی این است که هم طرفدارانش و هم مخالفانش نوعی همدستی با هم کرده‎اند تا این انسان دردمند و پرشور را ناشناخته نگهدارند و این ظلمی به اوست. مخالفان او به اشتباهات دکتر شریعتی تمسک می کنند و این موجب می شود که نقاط مثبتی که در او بود را نبینند. بی‎گمان شریعتی اشتباهاتی داشت و من هرگز ادعا نمی‎کنم که این اشتباهات کوچک بود. اما ادعا می‎کنم که در کنار آنچه که ما اشتباهات شریعتی می‎توانیم نام بگذاریم، چهره شریعتی از برجستگی‎ها و زیبایی هایی هم برخوردار بود. پس ظلم است اگر به خاطر اشتباهات او برجستگی های او را نبینیم. (منبع مصاحبه) خاطره ای را آیت الله سیدجعفر شبیری رفیق قدیمی آقا نقل کردند که آقا به ایشان فرمودند: زمانی من با اتفاق هاشمی رفسنجانی با دکتر علی شریعتی درباره خلافت بلافصل امیرالمؤمنین(ع) بحث کردیم. دکتر در آن جلسه مطرح کرد که حضرت رسول بحث ولایت حضرت امیر(ع) را مطرح نکردند بلکه در واقعه غدیر، حضرت رسول(ص) به مردم یادآوری کردند که اگر نمی خواهید گمراه شوید حضرت امیر(ع) را پیشوا قرار دهید. رهبر انقلاب یادآور شد: یک روز در تهران در پیاده رو داشتم می رفتم دکتر شریعتی مرا دید و صدا زدند و گفتند آقای خامنه ای من تحقیق کردم و سخن شما درست است. ( منبع خاطره ) یک‌مطلبی را هم رهبری فرمودند که دقیق است؛ بر فرض چنین باشد که نیست چه لزومی دارد این مسائل مطرح شود؟! آقا فرمودند: اگر شخصی با دکتر شریعتی مخالف است، آیا امروز این یک مسأله است؟ آیا واقعاً الان در کشور ما جای این هست که بحث بشود چه کسی با شریعتی موافق و چه کسی مخالف است؟ آیا دیگر همه‌ی بحثها و همه‌ی دودستگیها و اختلافات حل شده و تمام گردیده و حالا نوبت این مسأله رسیده است؟ یعنی واقعاً یک چیز جدید و بسیار آماده‌ساز ذهنها برای برخورد و استفاده، به وجود آمده است؟ طرح این مسایل، چه لزومی دارد؟ (منبع مطلب ) پس اینکه شریعتی اشتباهاتی داشته قطعا مثل همه اشتباهاتی داشته و معصوم نیست و چون دین شناس هم نبود ، اشتباهات فاحشی دارد ولی مگر دیگران چنین اشتباهاتی ندارند؟!... 📌 منبع: کانال شیخ فرهاد فتحی @Maktabkhaaneh

💢پیشنهاد ویژه‌ی شنفتن💢 🔹پیشنهاد می‌کنم این سه جلسه ارائه‌ی جناب آیت‌الله صادق لاریجانی آملی در خصوص نسبت علوم انسانی با موضوع‌شناسی فقهی را حتماً گوش دهید. 🔹این سه جلسه توضیحی گویا از وابستگی استنباطات فقهی به فهم موضوعات از منظر علوم انسانی است و این در حالی است که علوم انسانی حاضر، از مناشیء مختلف تحت تأثیر بنیان‌های نظری و نظام ارزشی دنیای مدرن است. 🔹درک وابستگی اجتهادات فقهی به تحلیل‌های علوم انسانی و همچنین عدم امکان وثوق و رکون به علوم انسانی مدرن، یکی از چالش‌های اصلی حدود 150 ساله فقاهت شیعی است. 🔹بی‌تردید فهم دقیق و سدید این وضعیت، مهمترین عامل حل این چالش است؛به قول یه بنده خدایی «تشخیص درست»، مقدمه «تجویز درست» است! لینک جلسه اول: https://eitaa.com/alimohammadi1389/1767 لینک جلسه دوم: https://eitaa.com/alimohammadi1389/1768 لینک جلسه سوم: https://eitaa.com/alimohammadi1389/1769

📍کتاب «بررسی فقهی حفظ نظام و مسائل آن» اثر سید ضیاء مرتضوی منتشر شد. 📘کتاب مذکور در پژوهشکده فقه و حقوق پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی تهیه و به همت نشر این پژوهشگاه در ۶۸۲ صفحه به چاپ رسید 📘در این پژوهش، در راستای تبیین نظام عام سیاسی و نظام جمهوری اسلامی ایران، در چارچوب موازین اجتهادی، افزون بر تبیین موضوع شناسی حفظ نظام و ادله آن، در دو بخش به بررسی گسترده «الزامات استنباطی حفظ نظام در ساختار سیاسی» و «کارکردهای استنباطی حفظ نظام در قلمرو قانونگذاری و اجرا» پرداخته شده است 📘یکی از چشم اندازهای اساسی در بحث، نگاه به حفظ نظام سیاسی در راستای حفظ نظام اجتماعی به عنوان یک اصل و زیربنایی و الزامات مهم آن است؛ امری که به نظر نگارنده راهگشای بسیاری از مشکلات و بحران‌های موجود است و این پژوهش، عطف به آنها صورت گرفته است. 🌐 علاقه مندان برای خرید اینترنتی این کتاب می توانند به نشانی اینترنتیhttp://shop.isca.ac.ir/ مراجعه کنند. _ـ_ـ_ـ_ـ_ـ_ـ_ #فقه #نشر #قم 🔳 با #مفتاح_اندیشه همراه باشید 🆔 @meftahandishe_com

یکی از معروف‌ترین فرمایشان حضرت امام (رضوان الله علیه) که به همان اندازۀ معروفیّتش دچار بدفهمی هم شده، این گزاره است که «حفظ نظام از أوجب واجبات است». هر کس از راه میرسد از دوست و دشمن با فهم غلطی که از این جمله دارد، نتایج غلط‌تری میگیرد! حالا شکرخدا بالأخره کتابی منتشر شده که اختصاصاً به تشریح ابعاد این موضوع پرداخته است. @Maktabkhaaneh

❇️ ابن سینا، اعجوبه بی‌همتا ابن سینا، آن نابغه بزرگ و اعجوبه ‌‏سترگ که در تندذهنی و تیزهوشی همتا ندارد به نظر بوعلی سینا، شیخ الرئیس ‌‎توجه کن که می‌گوید: ‏ ‌‏ «من از طبیعیات و ریاضیات و طب، جز اندکی نزد استاد نخواندم، و در مدت یک‎ ‌‏کوتاهی بدون سختی خود مسائل آن را حل کرده و بر حل آن بدون مشکلی پیروز ‌‎ ‌‏گشتم. امّا در الهیات، از آن چیزی نفهمیدم مگر پس از ریاضت‌ها و توسّل به مبدأ‌‎ ‌‏حاجات و تضرع و درخواست باطنی به برآورندۀ درخواست‌ها. حتی یک مسئله آن ‌‎را چهل بار مرور و مراجعه کردم و از آن چیزی نفهمیدم تا اینکه از حل مسائل این‌‎ ‌‏علم ناامید شدم. تا اینکه با رجوع به مبدأ کل و گریه و زاری به درگاه خداوند ‌‎ ‌‏متعال (که همه چیز به دست اوست) مسائل آن برای من کشف شد.»‌‎ ‌‏با این همه، اشتباهات شیخ الرئیس در این علم اعلی بسیار زیاد است که در مراجعه‌‎ ‌‏به کتابهای وی آشکار می‌گردد. وقتی حال شیخ الرئیس، آن نابغه بزرگ و اعجوبه ‌‏سترگ که در تند ذهنی و تیزهوشی همتا ندارد، چنین باشد، حال دیگر افراد معمولی چه‌‎ ‌‏خواهد بود! این نصیحتی است از من به برادران ایمانی خودم که مبادا نادانسته به ورطۀ ‌‎هلاکت سقوط کنند. ‏ 📚 ترجمه مصباح الهدایه الی الخلافة و الولایة، صفحه ۱۱۷ 📆 روز بزرگداشت ابوعلی سینا ✅ @EMAM_COM

❇️ تعبیر عجیب ابن‌سینا دربارۀ شخصیّت امیرالمؤمنین(ع) آیت‌الله جوادی آملی: 🔹 ابن‌سینا در رساله «معراج‌نامه» به زبان فارسی بیانی در وصف امیرالمؤمنین علیه‌السلام دارد که چنین وصفی از غیرِمعصوم دربارۀ منزلت امیرالمؤمنین بی‌نظیر است! جناب بوعلی میگوید: 🔹 «علی‌بن‌ابي‌طالب (عليه‏السلام) در بين ديگر صحابۀ رسول خدا (صلی‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم) مانند معقول در ميان محسوس بود؛ «كَالْمعقول بين‌ المحسوس». او عقل است و ديگران حسّ. حواس به عقل نيازمندند و عقل رهبر آنهاست؛ علی رهبر صحابه است و صحابه به او نيازمندند. 📖 حكمت‏علوی، ص ۴۰ ✅ متن سخن ابن‌سینا در معراج‌نامه: 🔹 شريف‌ترين انسان و عزيزترينِ انبياء و خاتمِ رسولان (صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم) با «مركز حكمت» و «فلك حقيقت» و «خزينۀ عقل» اميرالمؤمنين (عليه‌السلام) چنين گفت كه: «يا على! اذا رأيتَ الناسَ يَتَقَرَّبونَ إلَى خالِقِهِم بأنواعِ البِرِّ تَقَرَّب ألَيهِ بأنواعِ العَقلِ تَسبِقُهُم» و اين‌چنين خطاب، جز به چون او بزرگى صحیح نمی‌بود... «كه او در ميان خلق، آن‌چنان بُوَد كه معقول در ميان محسوس است» فرمود: يا على! چون مردمان در كثرت عبادت رنج برند، تو در ادراكِ معقول رنج بَر تا بر همه سبقت ‏گيرى. لاجرم چون به ديدۀ بصيرتِ عقلى به درک اسرار نائل گشت، همۀ حقايق را دريافت و ديدن يك حكم دارد كه گفت: «لَو كُشِفَ الغِطاءُ ما ازدَدتُ يقيناً» که آدمى را مقامی هيچ برتر از درکِ معقول نيست‏. 📙 معراج‌نامه، ص ۱۵ @Maktabkhaaneh

🔴ابن‌سینا و عیاشی! 🖊احمدحسین شریفی ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ برخی از گزارشگران زندگی #ابن‌سینا سعی کرده‌اند او را فردی عیاش و خوشگذران و به ویژه شراب‌خوار و در نتیجه بی‌اعتنای به احکام شرعی و حتی نامتشرع معرفی کنند. شهید مطهری نیز درباره ابن‌سینا می‌گوید: افزون بر مشغله‌های سیاسی، اهل عیش و بزم هم بود! «و مقدارى از وقتش صرف اين كارها شده است و بالاخره جانش را روى اين دو كار- عياشى و وزارت- گذاشت.» بنده نمی‌دانم منبع #شهید_مطهری برای چنین انتسابی به ابن‌سینا چه بوده است؛ گویا منبع اصلی چنین انتساباتی به ابن‌سینا، دو بخش از زندگی‌نامه کوتاه‌نوشت اوست که بخش اول آن را خودش و مابقی آن را شاگرد همراه و وفادارش ابوعبید جوزجانی نوشته‌اند: خود ابن‌سینا می‌گوید: «شبها به خانه می‌آمدم و چراغ را روشن می‌کردم و مشغول خواندن و نوشتن می‌شدم و هرگاه خواب به سراغم می‌آمد یا احساس ضعف می‌کردم، ظرفی «شراب» می‌نوشیدم و قوت خود را باز می‌یافتم و دوباره مشغول خواندن و هرگاه دیگر توان مقاومت در برابر خواب را نداشتم و اندکی خواب می‌رفتم، خواب آن مسائل را می‌دیدم تا جایی که پاسخ بسیاری از آنها را عیناً‌ در عالم رؤیا می‌یافتم» به نظر می‌رسد چنین عباراتی هرگز دال بر عیاشی و شراب‌خواری ابن‌سینا نیست؛ «شراب» در عربی یعنی «نوشیدنی» و ابن‌سینا در این عبارات می‌گویید یک «نوشیدنی خواب‌زدا» و «نیروزا» می‌نوشیدم تا بتوانم با قوت بیشتر به فعالیت‌های علمی‌ و فلسفی‌ام ادامه دهم و این غیر از می‌‌خواری و می‌گساری است! افزون بر این، خود ابن‌سینا در جملاتی قبل از آن جملات پیش‌گفته، چنین می‌نویسد: «هرگاه در پاسخ مسأله‌ای می‌ماندم و نمی‌توانستم حد وسط قیاس آن را بیابم، به مسجد می‌رفتم و نماز می‌گذاردم و به درگاه خالق هستی تضرع و زاری می‌کردم تا آنکه گره آن گشوده می‌شد و مشکل بر من آسان می‌گشت» و چنین باوری و رفتاری با عیاشی و شراب‌خواری و مستی و می‌گساری نمی‌تواند سازگار باشد. بخش دیگری از زندگی‌نامه ابن‌سینا که مستند ادعای شهید مطهری و دیگران بوده است گزارشی است که ابوعبید #جوزجانی از ملاقات شیخ‌ ابوالقاسم کرمانی با ابن‌سینا نقل کرده است. وقتی کرمانی در یک روز تابستانی و خیلی گرم، مجموعه نقدهای اهل علم شیراز درباره کتاب الاصغر فی المنطق ابن‌سینا را در کتابچه‌ای به ابن‌سینا تقدیم کرد، «شیخ از من خواست تا برای او کاغذ سفید حاضر کنم» پنجاه ورق را در پنج دسته ده‌تایی برای او آماده کردم «سپس نماز عشاء را خواندیم و شمعی را جلوی خود گذاشت و دستور داد «شراب» را آماده کنند. من و برادرش نشستیم و از ما خواست تا شراب بنوشیم و خودش مشغول نوشتن پاسخ آن مسائل شد. پیوسته می‌نوشت و می‌نوشید تا نیمه‌های شب. تا آنکه خواب بر من و برادرش چیره شد. شیخ از ما خواست که به خانه برویم و استراحت کنیم. صبح‌هنگام، فرستاده شیخ آمد و گفت شیخ با تو کار دارد. من خدمتش رسیدم دیدم که در «نمازخانه» و مصلای خود نشسته» و پاسخ‌ نقدهای منطق‌دانان شیرازی را در پنجاه صفحه آماده کرده بود و «به من گفت اینها را بگیر و به شیخ ابوالقاسم کرمانی بده!» دقت در این داستان و توجه به صدر و ذیل آن نیز نشان می‌دهد که منظور از «شراب» در اینجا نیز نوعی نوشیدنی خواب‌زدا و نیروافزا بوده است و نه خمر و می مست‌کننده! وصیت‌نامه مشهور او که خطاب به عده‌ای از دوستانش و طبق برخی از گزارش‌ها خطاب به ابوسعید ابوالخیر نوشته است گویای شدت التزام او به احکام شرعی است: «بدان که برترین حرکات، نماز است؛ و عالی‌ترین سکنات روزه است و نافع‌ترین خیرات، صدقه داده و کمک به مستمدان است و ... برترین کارها کاری است که با خلوص نیت انجام گرفته باشد و ام الفضائل، حکمت است ...» حالات شیخ‌ در واپسین روزهای عمر پر برکتش نیز از شدت التزام عملی او به شریعت تا واپسین نفس‌های زندگی‌اش حکایت می‌دهد: «هنگامی که ضعف و ناتوانی او شدید شد، غسل کرد و به درگاه الهی از ناکرده‌ها یا بدکرده‌های خود طلب مغفرت کرد و همه اموالش را به مستمندان و نیازمندان بخشید و خدمتکاران خودش را آزاد کرد و رد مظالم کرد و پیوسته مشغول تلاوت قرآن شد تا اینکه جان به جان آفرین تسلیم کرد.» 🌐#موسسه_حکمت_و_فلسفه #شعبه_قم 🆔@irip_ir

💠 عرفانِ شورانگیز آیت‌الله خامنه‌ای (سایه‌اش مستدام) : ❓از شيخ صفى‌الدّين -آن عارفِ عالمِ مفسّر و داناى معارف دين- پرسيدند: شيخنا! پيغمبر فرموده است كه من هر روز هفتاد بار استغفار مى‌كنم؛ چرا؟ پيغمبر كه گناه نمى‌كرد؛ و حتّى خدا در سوره‌ى فتح در مورد ترك اولاى پيغمبر فرمود: «لِيَغْفِرَ لَكَ اَللّهُ ما تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَ ما تَأَخَّرَ» ؛ او كه بار وزر و وبالى بر دوش ندارد؛ استغفار چرا؟ ☑️ شيخ در جواب گفت: پيغمبر با مجاهدت خود، با ذكر و با تلاش عظيم معنوى خود، هر روز مرحله‌اى از مراحل قرب به خدا را طى مى‌كرد. پيغمبر هم بااينكه انسان كامل است، متوقّف نيست؛ اما ساحت قدس قرب الهى پايان ندارد. او هم بايد هر روز يك مرحله پيش برود و هر روز يك مرحله جلو مى‌رفت. پيغمبر وقتى به مرحله‌ى ديروز نگاه مى‌كرد، آن را به صورت حجابى، بُعدى و دورى‌اى مشاهده مى‌كرد؛ لذا از دورىِ ديروز استغفار مى‌كرد. هر روز يك مرحله‌ى نو مى‌گشود و از حضور در مرحله‌ى قبلى كه نسبت به موضع امروز، دورى بود از خدا آمرزش مى‌طلبيد. 🔹 اين درس بزرگى است؛ عمق معنا و بطن اين سخن مثل اقيانوس‌هاست. يك‌لحظه توقّف در راه كمال انسانى جايز نيست. دراين اقيانوس عظيم كه بعضى از ما در آغاز راه تا قوزك پا و بعضى تا زانوانمان وارد شديم، كسانى «دل به دريا زده» شنا مى‌كنند و كسانى مرحله‌ها پيش رفتند، خود را نورانى كرده‌اند، از فراز مادّيات عالم و از فراز خواستهاى حقير و آرزوهاى كوچك پرواز مى‌كنند. دنيا را نديده نمى‌گيرند، اما دنيا را هدف قرار نمى‌دهند. آن بلندپروازان اين آسمان لايتناهى هم هر روز براى پروازى بلندتر، همّت تازه‌ترى را به‌خرج مى‌دهند. 🗓 ۰۵/۰۵/۱۳۷۹ @Maktabkhaaneh

هزار سال به عرش است پرچم این شاه هزار قرن دگر نیز پرچمش بالاست... @Maktabkhaaneh

💢 رقبای تمدّنیِ جمهوری اسلامی ایران در جهان اسلام ✔️ نکات مهم درباره‌ی ظرفیت‌های تمدّنیِ انقلاب اسلامی 🎙 حجت‌الاسلام دکتر احمد رهدار @Maktabkhaaneh