شما الان زهرا زینی وند رو میبینید من یه دختر بچه روستایی رو میبینم که حتی با دختر بودن خودش مشکل داشت( چون انگار پای پروازشو بسته بود). و شب های تابستون توی حیاط خونه باباحاجی،وقتی روی تخت چوبی دراز میکشید و به آسمون پر ستاره نگاه میکرد، یاد آرزوهای بزرگش می افتاد که برای یه بچه روستایی از یه خونواده معمولی سخت، دور و بعید بنظر می اومد... و وقتی سال۸۵ توی اردو انجمن اسلامی دانش آموزی از زبون یکی از روحانیون مبلغ شنید که نامحرم نامحرمه و فامیل و غریبه و پیر و جوون نداره و نباید باهاشون مصافحه کنی و پوشوندن کف پا واجبه و ... انگار آب یخ رو سرش ریختند و وقتی برگشت تا به آگاهی جدیدش عمل کنه، کم تلخی و تمسخر نشنید و یه روز که کم آورد با اون روحانی تماس گرفت و گفت کارم سخته... و شنید:«من در شما چیزی میبینم که میتونید دست دل های خیلی ها رو بگیرید» و تا همین الان بعد قریب به ۱۸سال هر وقت کم آورد یاد اون جمله افتاد و چطور کلام ما آدمیزاد میتونه سرنوشت ساز یا سرنوشت سوز باشه... #الحمدالله_علی_کل_حال #الحمدالله_علی_کل_نعمه #خداهیچ_وقت_دیرنمیکنه #کارخوبه_خدادرست_کنه #ای_عهده_دارمردم_بی_دست_وپاحسین #پارتی_همه_پاپتی_ها 🍂🍁🍂🍁 ✍️#زهرازینی_وند(مشاورکودک و خانواده) 🆔@maman_moshaver #نشرباذکرلینک