#انگیزشی #ترس 🤫 نگو بی‌پولی، نگو ظاهر و قیافه، نگو #درس_خارج، نگو امتحانات، نگو روابط، مسئولیت و منبَرهای زیاد مرا از رسیدن به خواسته‌های واقعی‌ام باز داشته است. خودت خوووب می‌دانی که تمام اینها #بهانه است. 🔺 فقط یک چیز است که ما را از #زندگی رؤیایی طلبگی‌مان باز می‌دارد، و آن ترس است. دست و پای ترس را ببند تا دست و پای خودت باز شود. 📙 نترس دوست من، در محیط طلبگی خودت #غوغا به پا کن موفق باشی، یا علی 🆔 @Masirtalabe

#ارسالی_کاربران #یادداشت_روز_چهاردهم #در_باب_طلبگی #اشتباه_جهادی! (قسمت اول) قطعا همه شما تا به حال جلسات با همایش های مختلفی شرکت کرده اید. رسم معمول این جلسات آن است که در آغاز یا پایان برنامه، بسته ای [موسوم به] فرهنگی به مدعوین اهداء می شود که در آن [غیر از کاغذ/دفترچه و خودکار] کتاب (ها) و سی دی (هایی) رایگان قرار دارد. به نظر شما چنددرصد مخاطبان آن برنامه، پس از دریافت بسته، حتی یک بار به آن کتاب و سی دی مراجعه کرده اند؟ بله؛ خیلی کم. و این در حالی است که برای تولید آن محصولات زحمات زیادی کشیده شده است. اما مشکل کجاست؟ شاید یکی از مهم ترین دلایل این اتفاق، روحیات ما ایرانی ها باشد. ما معمولا تا برای چیزی هزینه نکنیم، چندان اهمیتی برایمان ندارد! بگذریم؛ فقط مثالی بود برای مقدمه. غرض اصلی این متن، نقدی است بر موضوع #کارجهادی البته با توجه به آنچه در حال حاضر و در عرصه عمل با آن مواجهیم و صدالبته روی سخن با جهادیون عزیز -که از جان و دل برای پیشبرد اهداف مقدس خود تلاش می کنند و می توان آن ها را پیامبران عصر حاضر نامید (که البته خودم شک دارم تعبیر درستی است یا نه!)- نیست بلکه با دعوت کنندگان به کارجهادی است. اجازه بدهید با یک سؤال ادامه بدهم: به نظر شما، #جهادی کار کردن به معنای #رایگان کار کردن است؟ چرا بسیاری از طلاب عزیز جنین برداشتی دارند؟ برداشتی که باعث شده دیگران هم متوقع شوند و از طلبه ها [یا حتی سایرین] انتظار کار رایگان (بلاعوص) داشته باشند! بارها در "کانال های طلبگی" اطلاعیه هایی را دیده ایم که با ظاهری مقدس و متواصع، برای برخی امور از طلاب محترم دعوت می شود و در انتهای پیام با درج هشتگ #جهادی تکلیف را روشن می کند؛ پولی در کار نیست! البته قطعا افرادی هستند که از این کار استقبال می کنند و باید همین جا بگویم که دستشان را می بوسم. این عزیزان، به احتمال زیاد [و بر خلاف برداشت ما] معتقدند که این کارها نه تنها بلاعوض نیست بلکه چون با نیت قربة الی الله و #اخلاص قرین شده و هیچ چشمداشت مالی در آن نیست، برکات غیرقابل وصفی دارد. اما من معتقدم، آنچه که درحال حاضر از رواج و استفاده از این تعبیر مشهود است به نوعی بی ارزش کردن کار جهادی است! یعنی کسانی که با این #بهانه ها، طلاب را برای انجام کارهایشان انتخاب می کنند، بار معنایی کلمه مقدس #جهادی را به #کار_مجانی تقلیل داده اند. از این عزیزان سؤالی دارم: آیا پیامبر خدا (صلوات الله علیه و آله) وقتی اصحاب را برای جهاد دعوت می کرد همان ابتدا می گفت هیچ غنیمتی از جنگ به تو تعلق نمی گیرد؟ آیا نیروهای جان بر کف سپاه و ارتش در هشت سال جنگ تحمیلی هیچ حقوقی دریافت نمی کردند؟ آیا به تلاشگران مخلص «جهادسازندگی» حقوقی پرداخت نمی شد؟ و آیا مدافعان حرم برای حضور در جبهه جهاد علیه داعش هیچ مابإزائی دریافت نمی کردند؟ پاسخ به سؤالات فوق کاملا روشن است و با مروری در سیره اهل بیت علیهم السلام و تاریخ اسلام، نمونه های فراوان دیگری هم خواهیم یافت. جالب آنکه در اندیشه امامین انقلاب هم چنین معنایی ارائه نشده است. پس این رویه جطور جا افتاده؟! به نظر نگارنده پاسخ از دو حال خارج نیست: 1. خدمتی که انجام آن را از طلاب محترم انتظار دارند آن قدرها ارزش ندارد که بخواهند برای آن به دیگرانی -که بعضاً متخصص در آن زمینه هم هستند- هزینه ای پرداخت کنند. متإسفانه طلبه ها و خدمات ایشان را لایق دریافت ما بإزاء نمی دانند و ارزشی برای کار جهادی آن ها قائل نیستند. 2. دعوت به کار جهادی در واقع سوءاستفاده از اخلاص و روحیه مسئولیت پذیری طلاب گرانقدر است و این افراد [یا حتی سازمان ها] تنها قصدشان این است که بدون پرداخت هزینه و حق الزحمه، کار خود را پیش ببرند. طبیعتاً با من موافقید که هر دو این نگاه ها، نه تنها از تکریم و احترام طلاب و اعتقاد و اعتماد به کار آن ها بر نخاسته بلکه بی تعارف بگویم: سر ما را با این مفاهیم کلاه گذاشته اند! و راستش را بخواهید هیچ کاری به تقوا و اخلاص من و شما هم ندارند. اگر با این دید نگاه کنیم، اتفاقاً تک تک ما طلبه ها نسبت به حفظ حرمت این جایگاه و شأن و عزت خودمان وظیفه داریم و نباید بگذاریم اینچنین از وقت و تخصصی ما سوءاستفاده شود. #ادامه_دارد @masirtalabe

#تجربه_های_مشاوره #دوری_از_فضای_حوزه طلبه آقا، ارشد مکانیک، تلفنی، اصفهان، istj وقتی صحبت از تعیین چشم انداز از بین #کارویژه_های_طلبگی در عرصه های مختلف رسالت های حوزوی می شود، ایشان می گوید من از این ترس دارم که اگر وارد امور اجرایی شوم، از فضای طلبگی دور شوم. لذا نمی توانم انتخاب مشخصی از میان وظایف طلبگی در جامعه داشته باشم. این #تیپ_شخصیتی بسیار سنتی و غیر ریسک پذیر است. پذیرش تغییر برای آن ها سخت است و چالش دیگر آن ها #تصمیم_گیری است. آنها به سختی می توانند به طور مستقل تصمیم فوری و قاطع بگیرند. #بهانه ای که ایشان ذکر می کردند، یک بهانه رایج، تکراری و توجیهی برای #عدم_پذیرش مسئولیت های طلبگی برای #خدمت در میان مردم است. مرحوم امام خمینی (ره) در کتاب #منشور_روحانیت از علما خواسته است که راحتی درس و بحث را رها کنند و مسئولیت های اجتماعی را بپذیرند. #توصیه_راهبردی هر طلبه بعد از دوران تحصیل #موظف است یکی از شئون طلبگی برای خدمت به #جامعه اسلامی را بپذیرد و آن را به نحو احسن محقق کند. این شئون در عرصه های مختلف #تفقه، #ابلاغ دین و #اقامه دین است. در میان این عرصه ها تنها تفقه است که طلاب را در فضای حوزه نگه می دارد و البته نیازمند #استعداد_بالای_تحصیلی و ویژگی های خاص متناسب با این عرصه است و از طرفی نیاز به افراد زیادی برای تحقق آن وجود ندارد. طبیعتا اکثر طلاب لازم است مسئولیت های عرصه های ابلاغ و اقامه را به عهده بگیرند که برای رقم زدن آن ها باید در دل جامعه حضور فعال داشته باشند و از #فضای_حوزه_فاصله بگیرند. https://eitaa.com/joinchat/36700162C84fd213a8e