eitaa logo
مسیر طلبه
5.3هزار دنبال‌کننده
2.4هزار عکس
236 ویدیو
44 فایل
📌طراحی چشم انداز و نقشه راه فردی برای طلاب 📌 هماهنگی مشاوره @saeeds_2000 📌آشنایی با کارویژه های طلاب و مشاغل طلبگی masirtalabe.ir ارتباط با ادمین: @fattahimaasoom
مشاهده در ایتا
دانلود
از یکی از دوستانی که پایه ده رو تموم کرده بود و اومده بود که ببینه از حالا به بعد در مسیر طلبگی باید چه کار کنه پرسیدم: تا حالا چه کار می کردی؟ خب طبیعتا این بود که درس میخوندم. اما واقعا خودمونیم الان که حاکم شده و درس ها مجازی و از فشار و مباحثه و کلاسهای درسی کم شده و از خیلی عمومی و کلاسهای اخلاق و ... خبری نیست، واقعا در طول روز می کردیم؟ خب شاید خیلی ها از این فرصت استفاده کردند و به امور تامین از راههای پرداختند که ما واقعا اینو نمی پسندیم ولی با این حال همین مقدار که تو خونه ننشستند جای شکرش باقی است. یک عده هم حتما به امور و در ایام کرونا پرداختند که به اونا هم تقبل الله میگیم. اما سراغ دارم که عده زیادی فقط مشغول عوض کردن بودن و پا روی پا انداخته بودن و دست روی دست گذاشته بودن و با این توجیه که ما الان ، زیر منزل مبارک آب سرد می نوشیدند و کنار ایام می گذروندند. آخه خدا پدر بیامرزها... ادعای عجل الله تعالی فرجه با این مدل رفتار ما ؟ این گلایه البته متوجه اونایی که کار غیر طلبگی کردند هم میشه. فقط فرقشون اینه که وزر و وبالشون در این دستگاه کمتره و اقلا می تونن بگن اگه برای دین کار نکردیم برای تامین معیشت زن و بچه کار کردیم. احتمالا شما داری با خودت فکر میکنی که نگارنده از جای گرم درمیاد و . اما این فکر شما چیزی از مسئولیتی که با طلبه شدن به عهده گرفتی کم نمیکنه. !! ما در حوزه دچار به درد بخور هستیم و متاسفانه نیروهای انسانی ما دارن یکی یکی از دستمون میرن و با نادیده گرفتن ، عزتشون رو زیر پا میذارن و به امور غیر طلبگی میپردازن. راه چاره اش اینه که باید بپذیریم رو انتخاب کنیم نه رو. @masirtalabe
! (قسمت اول) قطعا همه شما تا به حال جلسات با همایش های مختلفی شرکت کرده اید. رسم معمول این جلسات آن است که در آغاز یا پایان برنامه، بسته ای [موسوم به] فرهنگی به مدعوین اهداء می شود که در آن [غیر از کاغذ/دفترچه و خودکار] کتاب (ها) و سی دی (هایی) رایگان قرار دارد. به نظر شما چنددرصد مخاطبان آن برنامه، پس از دریافت بسته، حتی یک بار به آن کتاب و سی دی مراجعه کرده اند؟ بله؛ خیلی کم. و این در حالی است که برای تولید آن محصولات زحمات زیادی کشیده شده است. اما مشکل کجاست؟ شاید یکی از مهم ترین دلایل این اتفاق، روحیات ما ایرانی ها باشد. ما معمولا تا برای چیزی هزینه نکنیم، چندان اهمیتی برایمان ندارد! بگذریم؛ فقط مثالی بود برای مقدمه. غرض اصلی این متن، نقدی است بر موضوع البته با توجه به آنچه در حال حاضر و در عرصه عمل با آن مواجهیم و صدالبته روی سخن با جهادیون عزیز -که از جان و دل برای پیشبرد اهداف مقدس خود تلاش می کنند و می توان آن ها را پیامبران عصر حاضر نامید (که البته خودم شک دارم تعبیر درستی است یا نه!)- نیست بلکه با دعوت کنندگان به کارجهادی است. اجازه بدهید با یک سؤال ادامه بدهم: به نظر شما، کار کردن به معنای کار کردن است؟ چرا بسیاری از طلاب عزیز جنین برداشتی دارند؟ برداشتی که باعث شده دیگران هم متوقع شوند و از طلبه ها [یا حتی سایرین] انتظار کار رایگان (بلاعوص) داشته باشند! بارها در "کانال های طلبگی" اطلاعیه هایی را دیده ایم که با ظاهری مقدس و متواصع، برای برخی امور از طلاب محترم دعوت می شود و در انتهای پیام با درج هشتگ تکلیف را روشن می کند؛ پولی در کار نیست! البته قطعا افرادی هستند که از این کار استقبال می کنند و باید همین جا بگویم که دستشان را می بوسم. این عزیزان، به احتمال زیاد [و بر خلاف برداشت ما] معتقدند که این کارها نه تنها بلاعوض نیست بلکه چون با نیت قربة الی الله و قرین شده و هیچ چشمداشت مالی در آن نیست، برکات غیرقابل وصفی دارد. اما من معتقدم، آنچه که درحال حاضر از رواج و استفاده از این تعبیر مشهود است به نوعی بی ارزش کردن کار جهادی است! یعنی کسانی که با این ها، طلاب را برای انجام کارهایشان انتخاب می کنند، بار معنایی کلمه مقدس را به تقلیل داده اند. از این عزیزان سؤالی دارم: آیا پیامبر خدا (صلوات الله علیه و آله) وقتی اصحاب را برای جهاد دعوت می کرد همان ابتدا می گفت هیچ غنیمتی از جنگ به تو تعلق نمی گیرد؟ آیا نیروهای جان بر کف سپاه و ارتش در هشت سال جنگ تحمیلی هیچ حقوقی دریافت نمی کردند؟ آیا به تلاشگران مخلص «جهادسازندگی» حقوقی پرداخت نمی شد؟ و آیا مدافعان حرم برای حضور در جبهه جهاد علیه داعش هیچ مابإزائی دریافت نمی کردند؟ پاسخ به سؤالات فوق کاملا روشن است و با مروری در سیره اهل بیت علیهم السلام و تاریخ اسلام، نمونه های فراوان دیگری هم خواهیم یافت. جالب آنکه در اندیشه امامین انقلاب هم چنین معنایی ارائه نشده است. پس این رویه جطور جا افتاده؟! به نظر نگارنده پاسخ از دو حال خارج نیست: 1. خدمتی که انجام آن را از طلاب محترم انتظار دارند آن قدرها ارزش ندارد که بخواهند برای آن به دیگرانی -که بعضاً متخصص در آن زمینه هم هستند- هزینه ای پرداخت کنند. متإسفانه طلبه ها و خدمات ایشان را لایق دریافت ما بإزاء نمی دانند و ارزشی برای کار جهادی آن ها قائل نیستند. 2. دعوت به کار جهادی در واقع سوءاستفاده از اخلاص و روحیه مسئولیت پذیری طلاب گرانقدر است و این افراد [یا حتی سازمان ها] تنها قصدشان این است که بدون پرداخت هزینه و حق الزحمه، کار خود را پیش ببرند. طبیعتاً با من موافقید که هر دو این نگاه ها، نه تنها از تکریم و احترام طلاب و اعتقاد و اعتماد به کار آن ها بر نخاسته بلکه بی تعارف بگویم: سر ما را با این مفاهیم کلاه گذاشته اند! و راستش را بخواهید هیچ کاری به تقوا و اخلاص من و شما هم ندارند. اگر با این دید نگاه کنیم، اتفاقاً تک تک ما طلبه ها نسبت به حفظ حرمت این جایگاه و شأن و عزت خودمان وظیفه داریم و نباید بگذاریم اینچنین از وقت و تخصصی ما سوءاستفاده شود. @masirtalabe
! (قسمت دوم) ✍🏻 مرور قسمت اول: نوع نگاه موجود به کار جهادی، بار معنایی کلمه مقدس را به تقلیل یافته است. این نگاه، اصلاً برخاسته از تکریم و احترام طلاب و اعتقاد و اعتماد به کار آن ها نیست و شاید بتوان ادعا کرد تنها نیت آن، سوءاستفاده از یک نیروی کار متخصص و متعهد است! بنابراین تک تک ما طلبه ها نسبت به حفظ حرمت این جایگاه و شأن و عزت خودمان وظیفه داریم و نباید بگذاریم اینچنین از وقت و تخصصی ما سوءاستفاده شود. 💠 قسمت دوم: حتما این آیه را شنیده اید که فرمود: «هل ادلکم علی الأخسرین أعمالا؟ الذین ضل سعیهم فی الحیاة الدنیا و یحسبون أنهم یحسنون صنعاً !» اگر این آیه را در بحث خودمان مدنظر قراردهیم، معنی آن به زبان ساده این خواهدبود: عمری به دنبال جهاد و قرب الهی، کار مجانی کردیم، همه اش باد هوا! (البته متوجه برخی تفاوت های دو مقام هستم اما به هر حال، پیام کلی آیه سرجای خودش هست) خصوصاً در فرض حالت اول که با توضیحی که داده شد و در حالی که انجام آن از سایرین هم ساخته است، حقیقتاً اگر من و شمایی طلبه آن کار را انجام ندهیم، ثُلمه ای به اسلام وارد نمی شود. اصلاً چه ضرورتی دارد که وقت ارزشمند خود را صرف کاری بکنم که قدرش دانسته نمی شود؟ آن هم با آن همه مأموریت و رسالتی که به عهده داریم و وظیفه اولیه ما تلاش برای رسیدن به آن است؛ که اگر یه این جنبه دقت کنیم، اتفاقا این کارها نه تنها جهاد نیست بلکه مصداق کاملی از و -_عمر خواهد بود. مثل معروف «آمدیم ثواب کنیم، کباب شدیم.» هم توصیف خوبی از این حال ماست؛ چرا که خودمان با دست خودمان ارزش خدماتمان را کاهش داده ایم تا جایی که دیگر، دیگران برای هم کار فرهنگی ارزشی قائل نیستند. (دقیقا شبیه همان کتاب و سی دی های بسته های فرهنگی رایگان همایشی!) به نظر این قلم مصداق کار جهادی آن است که اگر ما را برای کارهایی در حوزه تخصصمان دعوت کردند، تمام تلاش خود را برای انجام آن کار به نحو أحسن و أکمل انجام دهیم؛ خستگی و ننبلی را بهانه ای برای کم کاری و تأخیر نکنیم و البته حق الزحمه اش را هم مطالبه کنیم. بله؛ گاهی با مشاهداتی که داریم، احساس میکنیم می شود از این حق الزحمه گذشت و آن را دریافت نکرد که قطعاً این کار، ضمن توجه سایرین به اهمیت کاری که کرده ایم، موجب تبلیغ و ترویج روحیه جهادی در بین سایرین و بهره مندی از فیوضات و برکات فراوان خواهدشد. پیشنهادمان به دعوت کنندگان به کار جهادی نیز این است که حق و اختیار دریافت یا عدم دریافت حق الزحمه را برای افراد قائل باشند؛ یعنی: اولا ذهنیتشان نسبت به کار جهادی را به جای پول، بر روی کیفیت و دغدغه مندی افراد نسبت به کار متمرکز کنند ثانیا حتما برای کاری که مدنظر دارند، ارزش گذاری و آن را اعلام کنند و ثالثا در مرحله عمل، کسانی که دعوت می شوند را توجیه کنند که به فلان دلیل، از دریافت آن صرف نظر کرده و آن را در صندوق اخروی خود سرمایه گذاری کنند. راستی یک سؤال: دولتمردان مخلص، کارآمد و انقلابی کابینه آیت الله رئیسی هم کار جهادی می کنند؟ جوابش را از همان ها که در پیامشان می زنند بپرسید 😊 پینوشت: اخلاص و تقوا و ... مفاهیمی درونی و ناظر به ارتباط خاص خالق و مخلوق است و دیگران نمی توانند برای آن خط کش بگذارند. ای بسا کارهای رایگانی که تماماً به نیت ریا و خودنمایی و رسیدن به مطامع دنیایی باشد و در مقابل، کارهای پولی ای که با نگاه خدمت به خلق بوده و ثمره حقیقی اش، بندگی خداست. @masirtalabe