بسم الله الرحمن الرحیم #شرح_معراج_السعاده #جلسه_دوازدهم #بخش_سیزدهم ۶- عجب به مال : آدم ثروت ظاهری که دارد پیش خودش احساس دارایی می کند . خیلی ها مبتلا به این هستند و خودشان را به واسطه ی ثروت ، بزرگ می بینند بخصوص در جوامع سرمایه داری .... باید به این موضوع توجه کرد و از آن رد شد و فکر هم نکنیم از این صفات دور هستیم و برای دیگران است. مثلا اگر ما فقیر باشیم می گوییم ما به آن مبتلا نیستیم چون میدان برای ما آماده نبوده در آن واقع نشده ایم. اگر ثروتی دست ما بیاید باید از آن رد شویم و زمان ماندگاری در این ها برایمان کم باشد . این آغشتگی ها برای هر کس به وجود خواهد آمد و زمانش بهتر است کم باشد . از ائمه علیهم السلام پرسیدند : شما در جهنم وارد شدید ؟ (جهنم دنیا) فرمودند ما وارد شدیم و برای ما سرد بود یعنی با سرعت خیلی زیاد از این ها گذشتند . خب برای ما هم به اندازه ای که در مسیر هستیم باید زمانش را کم کنیم و سریعا از ان رد شویم چرا که این ها موانع ماست . ۷- عجب به قدرت : توجه به قدرت ذکر شده است و علاجش همان است که توجه کند که همه این ها از دیگری است و هیچ کس چیزی از خودش ندارد . ۸- عجب به جاه و منصب : زمانی که برای آدم مقام و منصبی به وجود می آید ؛ بداند که این ها گذرا هستند و برای آدم ماندگار نیستند و این ها شکل ظاهری هستند. ۹- عجب به عقل و زیرکی : باید آدم بداند عقلی که از آن استفاده می کند ؛ انتقال دهنده است ولی اگر چنین عجبی در آدم ایجاد بشود ؛ پس عقلش شکوفا نشده است ‌. حتی از آن یک واحد هم پایین تر امده که چنین تصوری برایش ایجاد شده است . این هم برمی گردد به رذائل قوه عاقله و جهل مرکب خودش را نشان می دهد . الحمدلله رب العالمین #جهاد تبیین #شرح_معراج_السعاده 🇮🇷@merajosaade786

بسم الله الرحمن الرحیم #شرح_معراج_السعاده #جلسه_سیزدهم #بخش_سیزدهم صفت نوزدهم : عصبیت #عصبیت عبارت است از سعی نمودن در حمایت خود یا چیزی که به خود نسبت دارد از دین و مال و قبیله و عشیره و اهل شهر یا اهل صنعت خود و امثال اینها به قول یا فعل . این هم دو حالت دارد . یکی اینکه عصبیت در حالت #غیرت قرار می گیرد که اگر در مسیر درست و بنابر فرمان باشد غیرت محسوب شده و از عصبیت خارج می شود . غیرت صفت فاضله است که در مواقعی که ایجاب می کند ، بروز کند و آدم از سستی و کاهلی در بیاید و آن هم باید بنابرفرمان باشد و مستلزم این است که حتما در احکام خداوند بینش خاصی وجود داشته باشد که در مواقع ضروری به اجرا گذاشته شود . وقتی به اجرا گذاشته شد صفت غیرت به ظهور می رسد . قسمت دوم بنابرشرایط مراتبی آدم به صورت من دون الله است که تجلی پیدا می کند و مذموم است و نباید در آدم تجلی داشته باشد . باید در شرایط مختلف خودمان را بررسی کنیم و ببینیم غیرت و عصبیت در ما تجلی دارد یا نه ... فکر نکنیم به صورت علمی این را خواندیم و تمام شد و رفت بلکه باید منتظر باشیم ببینیم این ها در چه مواقعی ظهور پیدا می کنند و عکس العمل ها چگونه است . آیا به صورت غیرت وجود دارد یا عصبیت .... این هم باز می گردد به رذائل قوه ی عاقله که اگر خوب شکوفا شده باشد یعنی احکام از مراتب بالا در مراتب پایین خوب تجلی کرده و غیرت ظاهر می شود . ولی اگر عقل ، شکوفایی لازم را نداشته باشد منجر به عصبیت می شود . چرا که جهل خاصی در وجودش حس می کند و بنابرآن جهل دست به اقدام می زند و شرع را رعایت نمی کند و منجر به عصبیت می شود که مذموم است . مطابقتش با مثال این طور است که وقتی به صورت #غیرت باشد، ظهورش در آن جا ظهور خیلی خوب و خلق خوبی است و در بهشت قرار می گیرد ولی عصبیت که باشد در جهنم است و همیشه درگیر است و با ظهوراتی که در دنیا داشته در آن جا تجسم پیدا می کند . آن هم به صورت حیوانات یا افرادی با شکل های مختلف که آدم را مورد اذیت و آزار قرار می دهند . برای برطرف شدنش در فرمول یک حرکتی داشته باشد و به آن عمل کند تا در مواقع ضروری آن چیزی که مدنظر خداوند است اتفاق بیفتد . الحمدلله رب العالمین #جهاد_تبیین #شرح_معراج_السعاده 🇮🇷@merajosaade786

....: بسم الله الرحمن الرحیم #شرح_معراج_السعاده #جلسه_چهاردهم #بخش_سیزدهم #زاهد_حقیقی آن کسی است که ترک مال و جاه بلکه جمیع لذت های نفسانیه نموده باشد . شرح : باید با توجه به فرمول و مباحث معراج السعاده به این موضوع توجه کنیم . ببینیم از این دنیا چگونه استفاده کنیم . تمام این مواردی که گفته شد در مبحث سوال و ترک رذائل دیده می شود. خودمان را بررسی کنیم ببینیم به این صفت آغشته هستیم یا نه ؟ اگر بخواهیم وجودمان را جمع بندی و سبک سنگین کنیم باید ببینیم از ابتدای روز تا انتهای شبمان در چه حالتی می گذرد و محوریت زندگی ما بر چه اساسی است . اگر محوریت ؛ شکوفایی بنیه های بالاتر باشد ؛ پس از دنیا به نحوی استفاده می کند که آن محقق بشود و اگر از ابتدای صبح وقتش را تنظیم کند برای شکوفایی مراتب بالاتر ؛ دیگر فرصتی پیدا نمی شود که دنبال کسب دنیا یا خوش گذرانی باشد . کسانی که دنبال شهوات گوناگون از هر نوع که باشند ؛ باید برای رسیدن به آن وقت صرف کنند و اگر انسان برای معارف در طی روز برنامه ریزی کند ؛ خودبخود از کارهای دیگر کناره گیری می کند و معارف برایش شکوفا می شود . و حقیقتا با مراتب خودش صحبت کند و بگوید : این کارهایی که انجام می دهیم برای چیست ؟ برای پربار شدن دنیا یا آخرت ؟ یا بررسی کند ببیند حرص پول یا شهوات گوناگون چقدر در وجودش جاری است . وقت هایی که در طی روز صرف این ها می کند چقدر است . برای ما گفته اند که روزی هشت ساعت کار و هشت ساعت عبادت و هشت ساعت استراحت ؛ و اگر بخواهد برای کار بیشتر وقت بگذارد از وقت عبادت و معارف کم می شود. مگر در شرایط استثنایی که انسان مجبور به کار بیشتر می شود . که اگر نیتش شکوفایی باشد در همان زمان کار هم شکوفایی اتفاق می افتد و چون مبنای زندگیش شکوفاییست ، هرکاری انجام می دهد در جهت همان خواهد بود و این باعث می شود خودبخود از خیلی از کارها کناره گیری کند. باز بررسی کند ببیند ؛ اگر آلودگی دارد پس قوه شهوتش میان دار خوبی شده و قوه ی عاقله و بالاتر از آن خوب شکوفا نشده که شهوت توانسته میانداری کند و تمام وجودش را بگیرد پس دنبال تعدیل آن باشد . در مثال اگر در نظر بگیریم و مطابقت بدهیم : اگر آدم مبتلا به دنیا باشد خلقش ؛ خلق خوبی نخواهد بود و در جهنم واقع است . توجه به این مثال می تواند به اصلاح امور کمک کند و دائم اعمال خود را با آن مطابقت بدهد . الحمدلله رب العالمین #جهاد_تبیین #شرح_معراج_السعاده 🇮🇷@merajosaade786