📚 #تـ‌وشـ‌ـ‌هـ‌یـد_نـ‌مـ‌یـشـ‌وے📚 روایـت هـایـی از حـیـات جـاودانـه ❤️شـ‌هـيـد مـدافـع حـرم❤️ 💚#شـ‌هیـدمـحـمـودرضـابـیضـایـی به روایت برادرشهید💚 🍂#قسمت_بـیـسـت‌ونهـم آن انگـشـترے چندوقتی بود که به #محمودرضا سپرده بودم سوالی رااز #سپاه بپرسد وبه من جواب بدهد. به زیارت یک روزه #مشهد رفته بودم.از آنجا بااوتماس گرفتم که ببینم پرسیده یانه.📱👀 تماس که گرفتم گفت #مشهد است. دم غروب بود گفتم من دو ساعت دیگر پرواز دارم و دارم برمی گردم تهران🚶.اراو خواستم که اگر وقت دارد بیاید همدیگر را ببینیم. جلوی هتل کوچکی که فاصله بسیار کمی با #باب_الجواد(ع)داشت بااو قرار گذاشتم.تا بیاید🚶، رفتم #بازاررضا(ع)و دوتا #انگشتر_عقیق یک اندازه و یک شکل گرفتم.💍💍 دادم روی یکی شان ذکری را حک کردند و برگشتم جلوی هتل و منتظرش ایستادم. توی شلوغی پیاده رو ایستاده بودم که دیدم از وسط جمعیت دارد می آید🚶. آمد وخوش و بش کردیم.انگشتری را که روی آن ذکر نوشته بودم.می خواستم برای خودم بردارم،ولی آن را به #محمودرضا دادم☺️.گفتم:این را دارم رشوه میدهم که آن موضوع را حل کنی😏!گفت:دارم سعی ام را میکنم باید صبر کنی.#انگشتر را گرفت و دست کرد.همینطور که داشتیم حرف می زدیم شانه هایش را گرفتم و چرخاندمش #سمت_حرم 🍎.گفتم:تو توی لباس #پاسداری از ما به #اهل بیت(ع)نزدیکتری🍃. بیا همین جا #توسلی بکن،شایدحل شود.مثل همیشه #شکسته_نفسی کرد و گفت:نه ما که #کسی نیستیم دیدارمان پنج شش دقیقه طول نکشید.😞 او هم عجله داشت.روبوسی کردیم و رفت.بعد از #شهادتش،آن #انگشتری را توی خانه شان،داخل کشوی میزش پیدا کردم.نگاهم که به #انگشتر افتاد،#غمم گرفت.😔💔 #محمودرضا #بی ادعا و #بی سرو صدا رفت.🕊🕊 🍂 #قسمت_ســـی مهـیاے نبرد نهایی اهل #مطالعه بود.مخصوصا در مورد#بیداری_اسلامی و مسائل مربوط به آن هرکجا چیزی پیدا می کرد.📚 حتما می خواند مثل کتاب یا مقاله های #تحلیلی روزنامه ها و پایگاه های خبری تحلیلی.وقت هایی که باهم از تهران به سمت اسلامشهر می رفتیم ،توی ماشینش سر صحبت را باز می کردم تا حرف بزند.😁👌 وقتی حرف می زد با دقت گوش می دادم.حتی سعی می کردم بعضی از #حرف هایش را #حفظ کنم!☝️مثل همیشه بحث کشیده می شد به اتفاقات کشورهای منطقه مثل #سوریه و #عراق و #بحرین.🍃تبریز هم که می آمد ،وقتی تنها گیرش می آوردم سر صحبت را با او باز می کردم.بیشتر دوست داشتم بشنوم تا حرف بزنم،چون #محمودرضا خودش با این اتفاقات از نزدیک درگیربود.☝️ حرف هایش مثل تحلیل های #ژورنالیستی یا نظر کارشناسان برنامه های تلویزیونی نبود.یادم هست که می گفت بحث های تلویزیون درباره #سوریه به دور از واقعیت است.می گفت واقعیتی که آنجا می گذرد،غیر از حرفاست❌. هرچند تحلیل های مطبوعاتی را می خواند و به من هم خواندن مطالب بعضی از تحلیل گرها مثل سعدالله زارعی را توصیه می کرد. ولی بیشترین استناد را درباره بیداری اسلامی به سخنرانی های #آقا می کرد.👌🌺 گاهی نظر خودش را هم می گفت. یک چیز خاصی که توی #حرف های_محمودرضا بوداین بود که هرچه درباره #بیداری اسلامی می گفت،بدون استثنا به #ظهور #امام زمان ربط پیدا می کرد🍃.یک بار پشت فرمان گفت:به نظر من این دست #خداست که ظاهر شده و دارد دیکتاتوری هایی را که #حکومتشان مانع #ظهور امام زمان است یکی یکی از سرراه برمی دارد🌹.این را که می گفت #انگشت وسطش را به حالتی که انگار می خواهد یک چیزی را با ضربه ی انگشتش شوت کند در آورد و ضربه ای روی فرمان ماشین زد👐. #ظهور امام زمان و مبارزه برای حکومت آن حضرت اصلی ترین حرفی بود که #محمودرضا توی بحث هایش می زدو مدام هم #تکرارش می کرد.☝️👌 #ادامه_دارد @modafeaneharaam

❤️ بسم رب الشھـدا ❤️ #شھید_محسن_حاجی_حسنی #قسمت_سی 🌼 بعضی از بچه ها از شهر های دور به عشق درس قرآن محسن می آمدند مشهد. نمونه اش حسن بود. بعد از آشنایی با محسن و مصطفی، پنجشنبه جمعه ها از بجنورد می آمد مشهد برای شرکت در جلسات. 🔷🔹 سخت بود. مدتی که گذشت دید نتیجه تلاش هایش چنگی به دل نمی زند. یکهو فشار راه و کار و زندگی اش آوار شد روی سرش. 🔺🔻به محسن گفت : _ من خجالت می کشم! شما اینقدر زحمت می کشی، ولی چون وقت تمرین ندارم، نتیجه مطلوبی هم برات ندارم. 🔶🔸 محسن حسابی با حسن حرف زد. گفت : _ عجله نکن! یک قاری قرآن سال ها باید زحمت بکشه. می دونی قاریان مصری چقدر زحمت کشیدند؟ یک شبه جلو نرفتند که. مشکلات داشتن. 🔘❗️بعد از مشکلات خودش گفت. از گردنه هایی که رد کرده بود. همین پشت گرمی ها باعث شد که حسن خسته نشود. آخر، انتقالی اش را از زادگاهش بجنورد گرفت و آمد ساکن مشهد شد. ♨️💯می خواست کنار مصطفی و محسن تخصص قرآنی اش را کامل کند.. ادامه دارد... @Modafeaneharaam

✨🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹 🌹🍃🌹🍃🌹 🍃🌹 🌹 💠 #قسمت_سی داستان جذاب و واقعی ✅🌹 #ترمز_بریده 🌹✅ : امواج بلا کم کم مشکلات مختلف شروع به خودنمایی کرد ... سنگ پشت سنگ ... اتفاق پشت اتفاق ... و اوج ماجرا زمانی بود که به خاطر یک مشکل اداری، بیمه و شهریه ای که می گرفتم قطع شد ... حدود 5 ماه ... بدون منبع درآمد، بدون حمایت خانواده ... چند ماه با فقر زندگی کردم ... . تنها یک قدم با فقر مطلق فاصله داشتم ... غذا بر اساس تعداد و اسامی ثبت شده می رسید که اسمم از توی لیست هم خط خورد ... بچه هایی که از وضعم خبر داشتن، دور هم جمع شدن ... هر روز بخشی از غذاشون رو جدا می کردن و یواشکی کنار تختم میزاشتن ... با این وجود، بیشتر روزها رو روزه می گرفتم ... شخصیتم اجازه نمی داد احساس عجز و ناتوانی کنم ... . . هر وقت فشار روم خیلی شدید می شد یاد سخن شهید آوینی می افتادم ... دیندار آن است که در کشاکش بلا دیندار بماند و گرنه در صلح و آسایش و فراغت اهل دین بسیارند ... . به خودم می گفتم ... برای اینکه از فولاد سخت، چیز با ارزشی بسازن ... اول خوب ذوبش می کنن ... نرمش می کنن ... بعد میشه ستون یک ساختمان ... و خدا رو به خاطر تک تک اون فشارها و سختی ها شکر می کردم ... . . کم کم دل دردهام شروع شد ... اوایل خفیف بود ... نه بیمه داشتم ... نه پولی برای ویزیت و آزمایش ... نه وقتی برای تلف کردن ... به هر چیز مثل خستگی، گرسنگی و ... فکر می کردم ... جز سرطان ... ⬅️ادامه دارد... 🌟🈯️🌟🈯️🌟🈯️🌟🈯️🌟🈯️ @Modafeaneharaam 🌹 🍃🌹 🌹🍃🌹🍃🌹 ✨🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹

🥀 داستان روزانه هر روز یک قسمت🥀 #براساس_زندگینامه_شهید_مرتضی_جاویدی* #نویسنده_داریوش_مهبودی* #قسمت_سی هرروز چهره ای از او پیش چشمم می کشیدم و وضعیت مجروحیتش را برای خودم ترسیم میکردم .دیگر توان آن را نداشتم که حتی به خانه دوستان و آشنایان بروم .تنها چیزی که دلم را گرم می کرد تلفنهای هرروز امید یک روز سریع گوشی را برداشتم. _من حالم بهتر شده از تبریز منو انتقال دادن به تهران .تورو خدا چند روز دیگه تحمل کن. مدام روز شماری میکردم چند روزی بود که میان بچه های هتل زمزمه های شد. خانم ستوده پیشنهاد کرده بود برای تفریح و بازدید برویم خرمشهر.من قبول نکردم گفتم بدون اجازه آقامرتضی جای نمیروم باید او تماس بگیرد. _اونوقت روز عاشورا بچه ها میخوان جایی بروند یا نه؟! _بله خرمشهر! _خودت چرا نمیری؟! _منتظر تلفن شما بودم. _از نظر من شما آزادی هرکاری مصلحت است انجام بدی .چرا خودت را اینقدر اذیت می کنی؟ _آخه جای نمیخوام برم من سلامتی شما رو می خوام همین برام بسه همین که تلفن می کنی. بعد با یک حالت متین و آرام از پشت تلفن خطابم کرد. _به جان امام اگه توی خونه بمونی تلفن نمیزنم. الکی خودتو عذاب بدی که چی بشه ؟!برو بلکه روحی ات تازه بشه. بعد از آن قسم راضی شدم چون می دانستم که امام برای مرتضی خیلی عزیز است و حاضر است جانش را برایش بدهد.. وسایل را جمع کردم و به مسجد جامع خرمشهر رفتیم گروه رزمنده و مردم از عزاداری می کردند. به اتفاق همه بچه ها رفتیم بالای پشت بام مسجد و نگاه کردیم سرتاسر بلوار خیابان چهار ردیف طبیعی سیاه پشت دو به دو رو به روی هم صف بسته بودند هزارتا زنجیر بالا می‌آمد و پایین می رفت روی شانه عزاداران. دمام می‌نواختند. سنج هم بود و قدم به قدم صف ها جلو می رفتند. تا چشمم به بسیجی ها می افتاد مرتضی بودم .تمام طول شب این مراسم ادامه داشت . مداحان با صدای خوش می خواندند.«ممد نبودی ببینی ، شهر آزاد گشته ..خون یارانت...» بغض گلویم را جویده بود .یک دل سیر گریه کردم .شهر از آتش دشمن در امان نبود.مرتب صدای انفجار به گوش می رسید و صدای زنجیر و نوحه .. صبح ..چند ساعتی استراحت کردیم و بعد رفتیم گشت و گذار در خرمشهر که ناگهان هواپیماها آمدن بمباران. سمیه دختر حاج محمود خیلی ترسیده بود و گریه می کرد .برگشتیم آبادان .آنجا هم ریختند آسمان را پر خوف آهن کردند .بمباران و موشک .برگشتیم اهواز و نشد شهر را خوب تماشا کنیم . تازه به هتل رسیده بودیم که تلفن زنگ زد _من با اصرار زیاد دکتر را راضی کردم منو بفرسته شیراز .با حاج محمود و علی هماهنگ کردم تو رو بیارن شیراز. اشک شوق می ریختم و تند تند ساکم را می بستم.یک لحظهارام نداشتم و هی در اتاق را باز میکردم و سرک می کشیدم که حاج محمود کی می آید. #ادامه_دارد @Modafeaneharaam •┈┈••✾❀🍃♥️🍃❀✾••┈┈•*

🥀 داستان روزانه هر روز یک قسمت🥀 #براساس_زندگینامه_شهید_غلامعلی_دست_بالا* #نویسنده_بیژن_کیا* #قسمت_سی مادر رو به من کرد و گفت محمد سالک کیه؟! گفتم یک رزمنده افغانی بود دوست غلامعلی. _افغانی؟! _بله خیلی مودب و مومن و با اخلاق بود .در عملیات رمضان شهید شد. چینی به پیشانی مادر اضافه شده و سر تکان داد و پرسید: «زن و بچه اش کجان؟؟» گفتم :کسی رو این جا نداشت غریب بود. نامه را تا کردم و گفتم: خودم سفره را جمع می کنم .اما هنوز سفره را جمع نکرده بودم که تلفن زنگ زد. حاجی نیم خیز شد که گوشی را بردارد که پیش دستی کردم و گفتم من جواب میدم. بابا همون جا نشست اما زیر لب گفت :شاید غلامعلی باشه. گوشی را برداشتم .خودش بود اما با صدای آرام نمی خواست کسی متوجه شود. _سلام منم غلامعلی .ولی چیزی نگو نمیخوام دلواپس بشن. _من خیلی خوشوقتم .شما دوست آقا غلام هستین دیگه خوب امرتون را بفرمایید. حاجی داد زد کیه ؟ گفتم :دوست غلامه! پرسید: از غلامعلی خبری داره ؟! گفتم :بذار بپرسم ,شما از آقای غلامعلی دست بالا خبری دارید؟؟ غلام خندید و گفت: اگه دستم بهت برسه... رو به بابا کردم و گفتم :میگن حال غلام خوبه و کنسرو های جبهه بهش ساخته. _خدا را شکر _خوب امرتون رو بفرمایید. _زود خودت رو برسون اینجا .مهمونی داریم. میایی؟!! خودت رو برسون عین خوش, لشکر ۱۹ فجر اینجا مستقر شده .بیا واحد آموزش. کاری نداری؟! _نه قربان خیلی ممنون.به اون برادر ا سر به هوای من خیلی سلام برسون. خیلی سریع وسایلم را جمع کردم و همان روز عصر به راه افتادم .صبح روز بعد رسیدم عین خوش .هوا هنوز گرم نشده بود که خودم را به واحد آموزش رساندم .آنجا نبود. با پادگان آموزشی تیپ امام سجاد تماس گرفتم گفتند رفته میدان تیر .یکی دو ساعت گذشت دیگر داشتم نگران میشدم که از دور دیدمش. _سلام من همیشه باید دنبالت بگردم؟! خندید و مرا در آغوش گرفت و گفت :سلام من که همیشه با شمام کاکا جون.. مرا به چادرش برد و نقشه عملیات را برایم تشریح کرد و گفت :یک گروه خط شکن می خوام. همان شب در چادر محمد اسلامی نسب عده زیادی از رزمنده آمدند و گروه‌های مختلفی تشکیل شد .غلامعلی همه را برای عملیات توجیه کرد. #ادامه_دارد @Modafeaneharaam

🥀 داستان روزانه هر روز یک قسمت🥀 #براساس_زندگینامه_شهید_شمس_الدین_غازی* #نویسنده_غلامرضا_کافی* #قسمت_سی 🎙️به روایت طاهره ترابی گفتم: مییای که ساعت دو؟ گفت ،آره حتماً. بعد بهم گفت تو کاری نداری ؟چیزی نمیخوای گفتم نه ! قطع کردم اومدم خونه. غذاشو که جگر سفید باشه آماده کردم .علیرضا رو بغل گرفتم رو پام گذاشتم ،انگار خوابش می اومد .نشستم که علیرضا رو پام خواب بود چرتم برد. تو خواب دیدم از بالای همین جور بلندی پرت شدم .جوری پریدم که نزدیک بود بچه از رو پام بیفته پایین. خواهرم متوجه بود. گفت :چی شده؟ گفتم :هیچی هنوز چادر تو مشتم بود که بریم ،دیدم ساعت از دو گذشته و خبری نشد .دوباره رفتم زنگ زدم بیاد یکی گوشی رو برداشت. گفت: تو محوطه اس، دسترسی نداریم . ناامید برگشتم البته اون بنده خدا پشت تلفن گفت: تو محوطه اس دسترسی نداریم ولی انگار یه موجی تو اون صدا بود که به من میگفت قبول نکن ! آشوب دل من خبر از چیز دیگه ای میداد. این چیزا هم گفتنی نیست؛ چون مال عالم مجرداته بعدها که ساعتها رو با هم تطبیق دادم ،فهمیدم که درست همون لحظه که من زنگ میزدم امبولانس داشت آژیرکشون از پادگان بعثت بیرون میزد .طوری عجله داشت که مهلت نداد نگهبان زنجیر رو بندازه ،یعنی این که اون تماس نیم روزی آخرین کلام من با سید عزیزم بود و آخرین دیدار هم در بیمارستان که در اون برد یمانی همیشه ایستاده زیارتش می کردم، ولی این بار آرام خوابیده بود دونه ای عرق از صورت ماهش فروچکید و این هم همراهی سید با اشکهای من بود که گلوله گلوله از چشام پایین میریختند و اجازه نمیدادند خوب تماشاش کنم. اما همین جور که گفتم آقا سید هنوز تو زندگی ما حضور داره . نشونه اش این که یه روز کلید خونه رو گم کردم همه جا گم کردم همه جا رو گشتم دیدم. اعصابم خرد بود دیگه داشتم به گریه می افتادم که یهو چشم انداختم دیدم سید رو پله نشسته داره به من میخنده‌! گفت این قدر حرص ،نخور کلید فلان جاست! ! #ادامه_دارد ... @Modafeaneharaam

🥀 داستان روزانه هر روز یک قسمت🥀 #خاطرات_دفاع_مقدس* #نویسنده_محمد_محمودی* #گلابی_های_وحشی #قسمت_سی من و زبیر حساس شدیم رفتیم تا ببینم چه خبر است. همیشه در کوله پشتی یک کبریت همراه داشتم به زبیر گفتم: _کبریت را بیرون بیاور کبریت را در دست گرفتم و به اتفاق زبیر و قلی از پله های سنگر پایین رفتیم و وارد سنگر شدیم .منتظر بودیم که با روشن شدن کبریت جسد یک هیولایی در مقابل چشمانمان خودنمایی کند اما وقتی کبریت روشن شد دیدیم دو سه تخته پتو روی هم چیده شده و یک قوطی خالی شامپویی روی آن افتاده و صدایی که قلی میگفت مربوط به قوطی خالی بوده. برای امتحان پا روی آن گذاشتم و صدای فیسه ای از خود درآورد. به آقا قلی گفتم: - بفرمایید این هم جسد عراقی قلی میخواست زیر بار نرود اما آن قدر زبیر از او خندید که دیگر توقف نکرد و رفت. من و زبیر هم به جمع نیروهای دسته آمدیم. کندی حرکت در کانال به دلیل حمل مجروحان و شهداء آن چنان بود که ما از این فرصت برای کنجکاوی و سر درآوردن از سنگرهای عراقیها استفاده میکردیم. زبیر دستش را کشید و گفت: نگاه کن متوجه شدیم یک مجروح عراقی به یک صندوق پر از نارنجک تکیه زده است به اتفاق زبیر به کنار او رفتیم .زبیر اسلحه را به طرف مجروح عراقی کشید و گفت: - «الموت !لصدام» مجروح عراقی با عصبانیت کلماتی را تندتند به زبان عربی ادا نمود. معلوم بود که فحش و ناسزا می.گوید. من هم گفته ی زبیر را تکرار کردم .این بار نیز مرد عراقی با عصبانیت بیشتر پاسخ من را با کلماتی که معلوم بود بوی ناسزا می دهد، گفت. #ادامه_دارد ... @Modafeaneharaam