سوال : شما یکبار فرمودید : که کافر برود قبرستان و تسبیح دست بگیرد و بگوید : خدا نیست ... آیا این دستورالعمل برای ما مؤمنین نیست ؟ استاد : منظور من این بود که لفظ در یک محدوده ای کارایی دارد . معرفتی که خدای متعال در جوهره ی روح قرار داده است با تلقین قابل عوض شدن نیست . لذا اگر مؤمن باشد بهتر است چون ایمانش کمک کار می شود . یعنی برود در مواضعی که یادآور لقاء خداست . برای همین بود که نگفتم توی اتاق برود . گفتم در یک قبرستان برود که کسی هم او را نبیند . سوال : پس خصوصیت قبرستان فقط یادآوری است ؟ استاد : نه ، دو سه جهت دارد . یکی اینکه و لو خودش توجه نداشته باشد ،این محیط دارد به ضمیر ناخودآگاهش إلقا می کند که تو پایانی داری . دوم اینکه از عالم ملکوت ارواحی متوجه این ابدان موجود در آن محیط هستند و توجه آنها روح او را تحت تأثیر قرار می دهد . این شرائط او را تقویت می کنند که معرفتی که در جوهره ی روح است زنده شود . https://eitaa.com/mofidiyazdi

در پایان جلسه امروز کسی سوالی درباره نحوه تربیت فرزند در این دوره پرسید که رسانه‌های جذاب فراواانی وجود دارد. در پاسخ نکات قابل استفاده‌ای در زمینه تربیت در شرایط زندگی کنونی بیان شد

قبل از شروع بحث «توحید» یکی از حضار درباره ورود به ماه رجب توصیه‌ای طلب کرد. حاج آقا نکاتی فرمودند. شاید لبّ آن این جمله بود: با کسی که با «اقبال» رفیق نباشد رفیق نیستم.

قبل از شروع بحث توحید صدوق، یکی از حضار سوالی کرد که آیا وقتی گفته‌اند سمی فاطمه لانه فطم الخلق عن معرفتها، این شامل بقیه ائمه نمی‌شود؟ سپس سوالی شد که با چه شواهدی می‌توان بحث تهاجم به بیت حضرت زهرا س را برای اهل سنت اثبات کرد.

چندروز قبل، یکی از حضار سوالی پرسید درباره چگونگی تربیت در این زمانه که رسانه‌‌های جذاب فراوانی در کار است (اینجا) محور پاسخ این بود که والدین باید با فرزندشان رفیق باشند و ... امروز پرسید اگر به هر دلیلی والدین آن رابطه صمیمی را با فرزند نوجوانشان نداشته‌اند چه باید کرد؟

نقدی بر قاعده­ی «بسیط الحقیقة کل الاشیاء» خُب، در این­جا اگر به آن­جا رفتیم، اگر محدود است، می‌گوییم یک و دو. در آن­جا دو ندارد. حالا شما می‌گویید پس کل الاشیاء. در این­جا داریم گام بر می‌داریم. یعنی ما الآن در مقامی در بسیط الحقیقة، اشیایی را فرض گرفته‌ایم. اتفاقا سیر ما هم، از اشیاء است؛ اشیاء و بستر آن‌ها و …، در این­جا می‌گوییم این، کل آن‌ها است. یعنی داریم، به او ارفاق می‌کنیم. در حالی ‌که بر عکس است. یعنی هر چه بخواهیم برای اشیاء موضوعیت طرح بدهیم، وقتی بسیط الحقیقة مطرح است، آن‌ها قابل طرح نیستند تا بگوییم او کل این‌ها است. بنابراین، همان جمله‌ای است که حضرت علیه السلام برای مؤمن فرمودند؛ وقتی هویت غیبیه­ی الهیه را می‌گویید. وقتی غیر او را می‌بینید، نمی‌توانید بگویید این او نیست. اما نمی‌توانید، بگویید هست. خیلی میان این‌ها تفاوت است. «من حدّه فقد عده»؛ چون او حد ندارد، در بیرون او نمی‌توانید بگویید ذات او، آن نیست. چون نمی‌توانید بگویید نیست، پس او بیرونی هم هست! ملازمه­ای نیست. الآن دارید یک گام منطقی بر می‌دارید که باید بحث کنیم. لذا با این بیانی که بنده عرض کردم، این کنار می‌رود. چون وقتی می‌گوییم بیرون او، نیست، یعنی جای طرح ندارد. وقتی جای طرح ندارد، بعد می‌گویید او هست؟! او که جای طرح نداشت که بگویید هست. جای طرح ندارد. لذا با این بیانات اگر این سر برسد، فضای جدیدی باز می‌شود. https://amafhhjm.ir/wp/almobin/Amafhhjm/q-tfs-050-000-bahth/q-tfs-050-000-bahth-02-hadith-115-1397-tawhid-015.html

یکی از حضار قبلا در دو نوبت سوالی پرسید درباره چگونگی تربیت در این زمانه که رسانه‌‌های جذاب فراوانی در کار است (قسمت اول و قسمت دوم) محور پاسخ این بود که والدین باید با فرزندشان رفیق باشند و ... امروز پرسید اگر فرزندان به هر حال تاکنون به خاطر داشتن گوشی یا زندگی در خارج از کشور ویا ... در معرض دیدن فیلمها و محتواهای نامناسب بوده‌اند برای آنها چه باید کرد؟

👤 #استاد_مفیدی ▪️ صَلّی الله علیک یا باب الحوائج شهادت مظلومانه حضرت موسی بن جعفر علیهما السلام تسلیت باد. 💥نکاتی درباره جایگاه امام کاظم علیه السلام نزد عامه که متاسفانه مورد غفلت شیعیان است ▪️به مناسبت شهادت امام موسی بن جعفر علیهما السلام▪️(۱۴۰۱/۱۱/۲۶) ┄══•ஜ۩🌹۩ஜ•══┄ 🌐 کانال "مباحثه فقاهت" 🆔 @mobahathah_ir

🔰#فقه 💠 معلوم شدن موارد تقیه در بین شیعیان تا قرن ۴ 👤#استاد_مفیدی در قرن اول و دوم و سوم روایات در فضای #تقیه صادر می شده و شیعه هم بین خودشان می‌فهمیدند که ائمه از چه چیزی تقیه کرده‌اند. تقیه ها و مهمّات در فقه اهل البیت علیهم‌السلام تا شروع قرن چهارم بین خود شیعه معلوم شده بود. بعد در حدود سال سیصد و پنجاه، دیگر رسمی شد. #آل_بویه که بغداد را گرفتند و خلیفه هم تابع آن‌ها بود، شیعه قدرت حکومتی پیدا کردند. وقتی شیعه قدرت حکومتی داشتند، دیگر تقیه به‌معنای قرون قبلی محو موضوع شد. لذا در زمان شیخ مفید..... 📚درس خارج فقه ، ۲۱ مهر ۱۴۰۳ ادامه مطلب و مباحثه👇👇 http://mobahathah.ir/showthread.php?tid=3718 ┄══•ஜ۩🌹۩ஜ•══┄ 🌐 کانال "مباحثه فقاهت" 🆔@mobahathah_ir

🔰 #فقه 💠 در تقیه‌ها آیا ائمه القاء در خلاف شرع کرده‌اند؟ 👤 #استاد_مفیدی بعضاً در روایات صحیح‌السند نیز اختلاف می‌بینیم، بعضی بزرگان این اختلاف را حمل بر #تقیه کرده برخلاف حکم‌الله واقعی دانسته‌اند؛ خصوصاً بعضی بزرگان مثل صاحب #حدائق که در حمل بر تقیه، موافقت با #عامه را لازم ندانسته‌اند و فرموده‌اند بعضاً #ائمه خواسته‌اند بین شیعیان اختلاف بیندازند تا مذهب‌شان سخیف به نظر برسد. به نظر ما نباید به صرف حمل بر تقیه، از کنار یک روایت گذشت و مدلولش را برخلاف حکم‌الله واقعی دانست؛ ممکن است حضرت حکم‌الله واقعی را از جهتی نگاه کرده‌ باشند که آن جهت، در نگاه اولی بر ما مخفی باشد. ما برای این ادعای خودمان، چند شاهد داریم: ... 📚 درس خارج فقه ۳۰ بهمن و ۷ اسفند ۱۴۰۲ ✅ ادامه‌ی این مطلب، و شواهد مد نظر استاد👇👇👇👇👇 http://mobahathah.ir/showthread.php?tid=3520 ┄══•ஜ۩🌹۩ஜ•══┄ 🌐 کانال "مباحثه فقاهت" https://eitaa.com/joinchat/3251961862Cb591c8b8aa

مرحوم آیت الله خویی ذیل ترجمه ی خیر بن عبدالله فرمودند:اومجهول الحال است توقیعی را از محمد بن عثمان عمری نقل کرده که از اعمال ماه رجب است و این گونه شروع می شود اللهم انی اسئلک بمعانی جمیع ما یدعوک به ولاه امرک.این توقیع غریب از اذهان متشرعه است و نمی توان اذعان کرد که این روایت از معصوم صادر شده باشد.[1] در نقد کلام ایشان می توان گفت:شیخ طوسی در مصباح المتهجد فرموده اخبرنی جماعه عن ابن عیاش.[2] مضامین غریب را جماعتی از اصحاب نقل نمی کنند. مرجع ضمیر ها در عبارت لا فرق بینک و بینها به مقامات بر می گردد که ناظر به مقام ثبوتی امامت برای معصومین در دستگاه تکوین است بلافاصله حضرت فرمودند الا انهم عبادک و به جای ها از ضمیر هم استفاده کردند که ناظر به تجسد خارجی آن مقام الهی است که وجود مقدس اهل بیت هستند. عبارت لا فرق هم می تواند دو معنا داشته باشد یکی به معنای تفاوت و دیگری به معنای جدایی. ۲۷/۱۱/۱۴۰۰ سایت مباحثه

استاد استعمال لفظ در اکثر از معنا را جایز دانسته و آن را در اکثر موارد مطابق ظاهر کلام می دانند البته خصوصیت گوینده (مقام عصمت)و سایر قرائن در این جهت مهم است ایشان در ذیل روایت اقوام متعمقون فرمودند برخی این روایت را مدح می دانند و برخی ذم اما به نظر می رسد هر دو جهت اراده شده است مدح برای کسانی که توان فهم معارف عالی را دارند و ذم برای کسانی که توان فکری بالایی ندارند به گونه ای که ممکن است در این وادی به گمراهی بیفتند همان طور که وقتی شخصی از امیرالمومنین از قضا و قدر سوال کرد حضرت شدیدا او را نهی کردند که تفکر در این وادی نکن طریق مظلم است اما بعد خود ایشان مفصل توضیح دادند یا نمونه ی دیگر آن راجع به واژه ی راسخون فی العلم که ظاهر آن مربوط به کسی است که علم را عمیقا می داند اما خود حضرات در جایی که شخصی مطلبی را نمی داند بگوید خدا بهتر می داند چنین شخصی را مصداق راسخ در علم مطرح نمودند سایت مباحثه