نازم آن آموزگاری را که در یک نیمروز دانش آموزان عالم را چنین دانا کند ابتدا قانون هستی را نویسد در جهان بعد آن با خون هفتادو دو تن امضا کند خوشدل تهرانی

تلاش عبث برای تطهیر یزید⁉️ ✍ محمد جواد کریمی 🔵 مولوی مجیب الرحمن انصاری از طالبان افغانستان: اطراف امام حسین را می گیرند، امام حسین سه پیشنهاد می دهد. اول: اجازه بدهید بروم با یزید بیعت کنم. ببینید این پیشنهاد امام حسین است؛ اجازه بدهید بروم با یزید بیعت کنم.اینجا معلوم می شود که امام حسین با یزید دشمنی نداشته، اگر دشمنی داشت که این حرف را نمی زد. امروز من و شما از لحاظ عقیده اهل سنت و جماعت، ما یزید را نفرین کردن نمی توانیم، ما یزید را دشنام دادن نمی توانیم. بله یگانه غفلتی که از یزید صورت گرفته، در مقابل قاتلین امام حسین تصمیم جدّی نگرفته. اما فرمان یزید نبوده که امام حسین را بگیرید، بزنید،... بکشید!... ابن جریر به سند حسن این را بیان کرده. 🟢جواب اجمالی: اولا: روایت فوق از لحاظ سندی و دلالی خالی از مناقشه نیست که تفصیل آن در ادامه خواهد آمد. ثانیا: بر اساس گزارشات مورخین فرمان گرفتن و کشتن امام حسین علیه السلام مسبوق و مستند به نخستین نامه یزیدبن معاویه می باشد. ادامه دارد

تلاش عبث برای تطهیر یزید⁉️ ✍ محمد جواد کریمی 🔵 مولوی مجیب الرحمن انصاری از طالبان افغانستان: اطراف امام حسین را می گیرند، امام حسین سه پیشنهاد می دهد. اول: اجازه بدهید بروم با یزید بیعت کنم. ببینید این پیشنهاد امام حسین است؛ اجازه بدهید بروم با یزید بیعت کنم.اینجا معلوم می شود که امام حسین با یزید دشمنی نداشته، اگر دشمنی داشت که این حرف را نمی زد. امروز من و شما از لحاظ عقیده اهل سنت و جماعت، ما یزید را نفرین کردن نمی توانیم، ما یزید را دشنام دادن نمی توانیم. بله یگانه غفلتی که از یزید صورت گرفته، در مقابل قاتلین امام حسین تصمیم جدّی نگرفته. اما فرمان یزید نبوده که امام حسین را بگیرید، بزنید،... بکشید!... ابن جریر به سند حسن این را بیان کرده. 🟢جواب اجمالی: اولا: روایت فوق از لحاظ سندی و دلالی خالی از مناقشه نیست که تفصیل آن در ادامه خواهد آمد. ثانیا: بر اساس گزارشات مورخین فرمان گرفتن و کشتن امام حسین علیه السلام مسبوق و مستند به نخستین نامه یزیدبن معاویه می باشد. 🟢جواب تفصیلی ۱-به گزارش مؤلف تاریخ خلفاء، گفت و گوهای چندی میان امام حسین(ع) و عمربن سعد در کربلا صورت گرفت. امام در صحبت ها، روی مسأله بازگشت تکیه داشت و برآن بود تا وضعیت به گونه ای درآید که عجالتا بتواند از حیطه قدرت ابن زیاد خ یا آنکه به یکی از نقاط مرزی دنیای اسلام بروم و همانند یکی از مرزبانان باشم.(۱) با این همه بلاذری این خبر را نیز آورده است که: یقال: إنّه لم یسأله إلّا أن یشخص الی المدینة فقط(۲). او فقط درخواست بازگشت به مدینه را داشت. چنانکه عقبة بن سمعان می گوید: من از مدینه تا مکه و از مکه تا عراق، تا هنگام کشته شدن او همراهش بودم. هیچ کلمه ای نگفت جز آنکه شنیدم. به خدا سوگند آنچه که میان مردم شهرت دارد و گمان می برند که حسین(ع) گفته است:«اجازه دهید نزد یزید رفته دست در دست او بگذارم، یا به یکی از نقاط مرزی بروم» اشتباه می کنند؛ او چنین چیزی را نگفت، تنها چیزی که می گفت، این بود که:فلأذهب فی هذه الارض العریضة، حتی ننظر ما یصیر أمرالناس(۳). بنابراین درخواست امام حسین علیه السلام از لشکر عبیدالله بن زیاد برای رفتن به نزد یزید برای بیعت با یزید، ناموثق و خلاف مواضع قولی و عملی امام حسین است که از هنگام خارج شدن امام از مدینه به خاطر امتناع از بیعت با یزید و اقامت شش ماهه در مکه و سپس اعزام مسلم بن عقیل به کوفه برای ارزیابی میزان آمادگی مردم کوفه از ایشان صادر شده بود. ۲- مطابق گزارش برخی منابع اهل سنت و منابع شیعی از جمله تاریخ یعقوبی یزید به ولید بن عتبه والی مدینه نوشت: هنگامی که این نامه ام به تو رسید، حسین بن علی و عبدالله بن زبیر را احضار کن و آن دو را به بیعت بگیر؛ پس اگر امتناع کردند آن دو را گردن بزن و سرهای آن دو را نزد من بفرست. مردم را نیز به بیعت من فراخوان و هرکه سرباز زد همان حکم را در باره او اجرا کن.(۴) ادامه دارد 📚 منابع: ۱-تاریخ خلفاء، رسول جعفریان، ج ۲, ص ۴۹۶ به نقل از تاریخ الطبری،ج ۵, ص ۳۸۹. ۲- همان به نقل از انساب الاشراف، ج ۳, ص ۱۸۲ ۳- همان،به نقل از تاریخ الطبری، ج ۵, ص ۴۱۴. ۴- تاریخ یعقوبی، ج ۲, ص ۱۷۷. @mohammadjavad_karimi

تلاش عبث برای تطهیر یزید بن معاویه ‼️ (قسمت دوم) ✍ محمد جواد کریمی ۳- به روایت ابن اعثم کوفی در الفتوح, یزید در نامه خود به والی مدینه ولیدبن عتبه پس از اعلام خبر مرگ معاویه به وی می نویسد: ... چون بر مضمون نامه واقف شوی، از اهل مدینه بیعت بستان و بعد از آن از حسین بن علی(ع), عبدالله بن عمر، عبدالرحمن بن ابوبکر، و عبدالله بن زبیر بیعت بخواه، اگر به طُوع و رغبت با من بیعت کردند، نیکو و إلّا به عُنف از ایشان بیعت بستان و هرکس از ایشان بیعت نکند، گردن بزن و سر او را نزد من فرست. چون نامه یزید به ولید رسید گفت: انّالله و انّاالیه راجعون. وای بر ولید! کدام کس او را در این امارت انداخت. مرا با حسین بن علی(ع) چه کار؟(۱) ۴- اما طبری(۲) و ابن اثیر (۳) نوشته اند: یزید از حاکم مدینه خواسته بود از امام حسین(ع) و عبدالله بن عمر و عبدالله بن زبیر بیعت بگیرد و بر آنها سخت گیری نماید. و طبق نقل ابن اعثم، خوارزمی(۴) و ابن شهر آشوب(۵) یزید به او دستور داده بود: هرکدام از آنها که بیعت نکرد، گردنش را بزن و سرش را برایم بفرست. 🔵مولوی عبدالرحمن انصاری: ...اینجا معلوم می شود که امام حسین با یزید دشمنی نداشته، اگر داشت که این حرف را نمی زد. 🟢جواب اینکه امام حسین علیه السلام با یزید دشمنی نداشته، از یک جهت درست و از جهت دیگر درست نیست! بله از جهت شخصی امام حسین علیه السلام با یزید دشمنی نداشته، اما از جهت فکری و دینی و اعتقادی و عملی امام حسین در نقطه مقابل یزید قرار داشتند. اساسا دعوای بنی هاشم و بنی امیه ریشه در توحید و شرک، عدالت و بی عدالتی، معرفت و جهالت، هدایت و ضلالت دارد. همان گونه که از تورق در منابع تاریخی معتبر معلوم شد اصل پیشنهاد امام حسین(ع) برای رفتن به نزد یزید برای بیعت شایعه ای بیش نبوده است، علاوه بر این اصولا این خبر با منش و روش امام حسین علیه السلام از پاسخ منفی به والی مدینه و اظهارات متعدد در دیدار های عمومی و خصوصی امام در مدینه و مکه و در طول مسیر مکه به عراق از عدم صلاحیت یزید برای خلافت منافات و مغایرت دارد. چنانکه در پاسخ به درخواست ولید بن عتبه امیر مدینه برای بیعت با یزید می فرماید: ای امیر! ما اهل بیت نبوت و معدن رسالت و جایگاه آمد و شد ملائکه و محل نزول رحمت هستیم. خدا با ما شروع کرده و با ما ختم نموده است. #یزید مردی #فاسق، #شرابخوار، #آدمکش(قاتل النّفس المحرّمه) است که آشکارا گناه می کند و کسی #مثل من با شخصی چون او #بیعت نمی کند؛(و مثلی لایبایع لمثله) ولی بگذارید امشب را صبح کنیم و بنگریم که کدامیک از ما برای خلافت و بیعت سزاوارتر است.(۶) ادامه دارد. 📚 منابع: ۱- ابن اعثم کوفی،ترجمه محمد بن احمد مستوفی هروی، الفتوح، ص ۸۲۲. ۲-مقتل جامع سیدالشهداء، ج ۱, ص ۴۵۳ به نقل از طبری، تاریخ الامم و الملوک،ج ۵, ص ۳۳۸. ۳- همان، ابن اثیر،الکامل فی التاریخ،ج ۲, ص ۵۲۹. ۴- همان،خوارزمی، مقتل الحسین،ج ۱, ص ۱۸۰. ۵- همان، ابن شهر آشوب،مناقب آل ابی طالب، ج۴, ص ۹۶. ۶- همان، ابن اعثم، کتاب الفتوح، ج ۵, ص ۱۴؛ خوارزمی، مقتل الحسین، ج ۱, ص ۱۸۴, و با اندکی تفاوت: سید بن طاووس، الملهوف علی قتلی الطفوف، ص ۹۸. @mohammadjavad_karimi

عقبة بن سمعان؛ یکی از شاهدان عینی حادثه کربلاست. وی غلام رباب بنت إمرؤاالقیس، همسر امام حسین(ع) بود که همراه کاروان حسینی از مدینه به مکه و از آنجا به عراق رفت؛ در واقعه عاشورا سالم ماند و عمر بن سعد او را بازداشت کرد و چون برده بود، آزادش کرد.(مقتل جامع سیدالشهداء،ج ۱, ص ۷۱۰ به نقل از طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج ۵, ص ۴۵۴.)

تلاش عبث برای تطهیر یزید بن معاویه‼️ (قسمت سوم) ✍ محمد جواد کریمی 🔵 مولوی مجیب الرحمن انصاری: یگانه غفلتی که از یزید صورت گرفته، غفلتی که صورت گرفته: در مقابل قاتلین امام حسین[ع] تصمیم جدّی نگرفته، امّا فرمان یزید نبوده که امام حسین را بگیرید، بزنید، بکشید! 🟢غفلت؛کدام غفلت؟ اولا:حسب مدارک و مستندات تاریخی، یزید؛ یکی از عوامل اصلی وقوع فاجعه جانگداز و اسفناک کربلا به شمار می رود. ثانیا: نقش یزید در این فاجعه نه فقط کمتر از عبیدالله بن زیاد و عمر بن سعد و شمر ذی الجوشن نیست،بلکه تحقیقا از باب اقویٰ بودن سبب از مباشر بیشتر و سنگین تر است؛زیرا قاتلان حسین در کربلا - لشکریان عمربن سعد-اقدامات و عملیات خود را مستند به فرمان عبیدالله امیر کوفه می کردند و عبیدالله بن زیاد - که از سوی یزید به امارت کوفه نصب شده بود،- همه اقدامات خود را از متوقف کردن حرکت کاروان حسینی به سوی کوفه تا محاصره و سپس شهادت مردان و اسارت زنان و کودکان اهل بیت علیهم السلام را انجام ماموریت ویژه از جانب خلیفه شام یزید بن معاویه قلمداد می کرد. ثالثا: به فرض ندامت یزید و عدم رضایت وی به ظلم و ستمی که از سوی عبیدالله بن زیاد و لشکریان وی با خانواده پیغمبر در کربلا صورت گرفته بود، تنبیه و توبیخ آنان از سوی خلیفه شام کار صعب و دشواری نبود. چرا هیچ اقدامی در جهت مؤآخذه و محاکمه و لااقل حصر و حبس و عزل آنان از مصادر حکومتی و نظامی صورت نگرفت؟ 🔰منابع تاریخی معتبر متعلق به اهل سنت چه می گویند؟ 1⃣ عزالدین ابن اثیر در کتاب الکامل، مسأله قتل امام حسین علیه السلام به دست یزید را مسلّم می داند و تصریح می کند: در موارد متعدد، معاویة بن ابی سفیان خود به دلیل مخالفت حسین بن علی(ع) با بیعت یزید، قصد شهادت او را داشت، ولی بدین کار موفق نشد. یزید سرانجام این کار را در عاشورای ۶۱ هجری در کربلا تحقق بخشید.(۱) 2⃣ مسعودی از تاریخ نگاران معروف قرن چهارم هجری، پس از بیان ماجرای انتخاب ابن زیاد از سوی یزیدبن معاویه به امارت کوفه برای اهداف خاص از جمله قتل حسین بن علی(ع)، به شادمانی یزید از قتل امام حسین(ع) و به چوب بستن سربریده آن حضرت در دمشق می نویسد: پس ابن زیاد اسیران حسینی را همراه سربریده امام حسین(ع) به سوی یزید فرستاد. اسیران وارد مجلس یزید شدند... یزید سربریده حسین را در برابرش نهاد و سپس با چوب نی، بر لب و دندان او می نواخت.(۲) 3⃣ ابن اعثم کوفی(م ۳۱۴) و محمد بن جریر طبری و جلال الدین سیوطی همگی به ماجرای ورود اهل بیت(ع) به مجلس یزید و به چوب بستن لب و دندان آن حضرت از سوی یزید اشاره می کنند. طبری با همه تناقض نویسی که در این باره داشته نتوانسته از گزارش شادمانی یزید از شهادت امام حسین(ع) صرف نظر کند. او می نویسد:«یزید در پاسخ به سروده یحیی بن حکم که به گونه ای جنایت کربلا را به ابن زیاد نسبت می داد، به شدت عکس العمل نشان می دهد و به سینه یحیی می کوبد و می گوید خفه شو!»(۳) 4⃣ محمد بن جریر طبری در تاریخ الامم و الملوک، سیّدبن طاووس در لهوف و ابن اعثم کوفی در الفتوح خویش می نویسد: سر حسین علیه السلام پیش روی یزید بود و با چوب خیزران که در دست داشت بر لب و دندان وی می زد که با عکس العمل برزه اسلمی از اصحاب رسول الله(ص) -که در آن مجلس حضور داشت- مواجه شد. او گفت: وای بر تو ای یزید! من شهادت می دهم که رسول خدا (ص) این لب و دندان و همین طور لب و دندان برادرش حسن[ع] را نوازش نموده، می فرمود:«شما سیّد و سرور جوانان بهشت هستید. خداوند قاتل شما را بکشد و مورد لعن قرار دهد و برایش آتش جهنم را آماده کند و چه بد جایگاهی است»(۴)«ویقول: انتما سَیِّدا شَبابِ أَهلِ ٱلْجَنَّةِ، فقتلَ اللهُ قٰاتِلیْکما و لَعَنَهُ و أَعَدَّ لَهُ جَهَنَّمَ وَ سٰائَتْ مَصیراً»(۴) 📚 منابع: ۱- عبدالحمید ناصری، انقلاب کربلا از دیدگاه اهل سنت، ص ۲۵۲ به نقل از الکامل فی التاریخ، ج ۳, ص ۳۵۲-۳۵۶. ۲- همان، ص ۲۵۱ به نقل از مروج الذهب، ج ۳, ص ۷۵. ۳- همان، ص۲۵۰, به نقل از تاریخ طبری، ج ۵, ص ۴۶۵. ۴- همان، ص ۲۵۲, به نقل از الفتوح، ج ۵, ص ۱۵۰.و سید بن طاووس، لهوف، ص ۲۱۲. @mohammadjavad_karimi

تلاش عبث برای تطهیر یزید بن معاویه‼️ (قسمت چهارم) ✍ محمد جواد کریمی 🔵 مولوی مجیب الرحمن انصاری: امّا انسان های بدبخت و شقی آمدند تاریخ را جعل کردند؛ آمدند و بالآخره می گویند: چندین روز سر امام حسین روی نیزه بود در شهر کوفه و بصره و... اینها همه دروغ است. عزیزان من! اینها همه تهمت و بهتان و افتراست. وقتی خبر به یزید می رسد، یزید گریه می کند، بعدا خانواده حضرت امام حسین را می آورد چندین روز درآنجا[ازآنها] حفاظت می کند و بعد با کاروان بزرگی آنها را با عزّت و حرمت و احترام[به] طرف مدینه منوره بدرقه می کند. 🟢 جواب اجمالی بر نیزه کردن سرهای بریده شهدای کربلا و گرداندن آن در کوی و برزن کوفه و شام همراه با اسارت اهل بیت امام حسین علیه السلام و اصحاب آن بزرگوار در طول چهل روز بر خلاف ادعای جناب مولوی مجیب الرحمن که آن را «جعل انسان های بدبخت و شقی» می خواند، یک واقعیت روشن و غیر قابل انکاری است که برای هر محقق و پژوهشگر حق جو با ادنی تحقیق و تفحص در منابع تاریخی معتبری شیعه و سنی مکشوف و معلوم می شود و اصولا با این همه مدارک و شواهد تاریخی جایی برای تردید و تشکیک باقی نمی ماند. 🟢 جواب تفصیلی مدارک و مستندات تاریخی چه می گویند؟ 1⃣ به گزارش محمد بن جریر طبری در کتاب تاریخ الامم و الملوک : در دربار یزید، یکی از شامیان از یزید خواست که فاطمه دختر امام حسین علیه السلام را به عنوان #کنیز به او #ببخشد! زینب به او اخطار کرد که این عمل نه بر او رواست و نه بر یزید، و لازمه ارتکاب آن بیرون شدن از دین اسلام و در آمدن به دینی دیگر است که آن را حرام ندانسته باشد(۱) 2⃣ و همو از زر بن حبیش روایت کند: نخستین #سری را که [در کربلا] به #نیزه کردند #سر #حسین بن علی بود. خدا از او خشنود باشد و بر روانش صلوات گوید.(۲) 3⃣ ابن اعثم کوفی در الفتوح گوید: چون عمر سعد سر مبارک حسین (ع)را عصر عاشورا به کوفه نزد عبیدالله زیاد فرستاد، بعد از آن عزم مراجعت به کوفه را کرد.پس #رئوس #شهدا را بین قبایل تقسیم نموده و فرمان داد تا آنها را بر #سر #نیزه ها کردند. بعد از آن زنان، فرزندان و خدمتکاران حسین بن علی(ع) را در محمل ها و کجاوه ها نشانده روی به کوفه نهادند.چون لشکر عمر سعد به حوالی کوفه رسید، ابن زیاد امر کرد که #سر #حسین بن علی(ع) را به استقبال لشکر برند و با #سرهای دیگر بر سر #نیزه کرده به شهر درآورند. فرمانبرداران آن شقی بدبخت بر این فرمان عمل نموده، #سرهای #شهدا را به شهر درآوردند و در #کوچه و #بازار کوفه می #گردانیدند.(۳) 4⃣ بعد از ان ابن زیاد به زجر بن قیس، مُحَفِّر بن ثعلبة و شمر بن ذی الجوشن امر کرد تا علی بن الحسین(ع) و مُخَدَّرَات سراپرده عصمت را با رئوس شهدا به دمشق پیش یزید برند. آن مامورین ملعون به موجب فرمان آن لعین متوجه شام شدند. پس از آنکه به دمشق رسیدند، رئوس شهدا و علی بن الحسین(ع) و مُخَدَّرات اهل بیت را نزد یزید بردند. آن لعین اشارت کرد تا #سر سرخیل خیرالبشر را در #طشتی #زرین نهادند و کیفیت حال را از فرستادگان ابن زیاد سؤال کرد. شمر تفصیل واقعه را تقریر کرد.(۴) 5⃣ صاحب کتاب تاریخ یعقوبی می گوید: پس از شهادت امام حسین(ع) سرش را از تن جدا کردند و آنرا نزد عبیدالله بن زیاد فرستادند، و خیمه اش را غارت کردند و #زنان و #کودکانش را #اسیر گرفته و به #کوفه بردند.سپس #زنان و #فرزندان امام حسین را به #شام بردند و #سر او را بر #نیزه زدند و شهادت او ده شب گذشته از محرم سال ۶۱ بود.(۵)سر (امام) نزد یزید نهاده شد و یزید به دندان های پیشین او چوب می زد.(۶) 6⃣ به گزارش سید بن طاووس در لهوف,ماموران عبیدالله هنگامی که سر حسین(ع) را با زنان و فرزندان اسیرش به سوی شام می بردند چون به دمشق نزدیک شدند، ام کلثوم به نزد شمر رفت و گفت: از تو درخواستی دارم, شمر گفت: درخواست تو چیست؟ ام کلثوم گفت: چون ما را به این شهر وارد می کنی، از دروازه ای ببر که تماشاچیان کمتر باشند و به سپاه بگو این #سرها را از محمول ها دورتر ببرند؛ زیرا از بس که ما را نگاه کردند، رسوا شدیم، در حالی که ما را با این حال (لباس اسیری) هستیم.شمر در پاسخ به درخواست ام کلثوم، دستور داد #سرها را #بلای #نیزه ها زدند و در میان محمل ها قرار دادند و آنان را از میان تماشاچیان عبور دادند و از دروازه دمشق گذرانیدند و بر روی پله های درب مسجد جامع شهر، نگه داشتند؛ همان‌جایی که اسیران را نگه می داشتند.(۷)⏪

✅ نکته مهم مطابق فقه و حقوق اسلامی-اعم از شیعه و سنی- اسیر گرفتن زن مسلمان، اگرچه به تجاوز مسلحانه دست زده باشد،جائز نیست.چنانکه حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام در جنگ جمل اسیر کردن تجاوزکاران را جایز نشمرد. وقتی که از برخی از یاران در مقام اعتراض به او گفتند: که چطور جنگیدن با اهل بغی از مسلمانان جایز است,اما اسیر کردن آنان جایز نیست؟ فرمود: در صورت تقسیم اسیران,عایشه امُ المؤمنین سهم چه کسی باشد؟! همه سر از شرم فرو افکندند. ولی سپاهیان عبیدالله بن زیاد در پایان جنگ با امام حسین علیه السلام و اصحاب آن بزرگوار در صحرای کربلا«بازماندگان و #فرزندان پیامبر را به #اسارت گرفته، مثل اسیران کافر از کوفه به شام فرستادند. چهره زنان اسیر را بر اهالی شهرها و روستاهایی که بر سر راه بودند آشکار کردند.مکشُفات الوجوه بین الاعداء، و هنّ ودائع خیرالانبیاء و ساقوهنَّ کما یساق سبی الترک و الرُّوم فی أشدُِ المصائب و الهموم.(۸) یکی از عمّال اموی از روی گردنفرازی مباهات می کرد که آل علی را با شمشیر هندی و نیزه به قتل رساندیم و زنانشان را مثل کنیز ترک[کافر] به اسارت گرفتیم.(۹) 🔸نخستین کسی که به نقض قانون جنگ داخلی اعتراض کرد زینب کبری سلام الله علیها بود که به هنگام عبور از کنار پیکر شهداء جدش را ندا داد که :«وا محمدا صلّی علیک ملائکة السّماء، هذا حسین مرمل بالدماء مقطع الاعضاء و بناتک سبایا:آه محمد! درود فرشتگان آسمان بر تو ! این حسین است آغشته به خون، اعضاء قطعه قطعه! و این دختران تو هستند که به اسارت می روند»(۱۰) 🔸حضرت رضا علیه السلام با اشاره به همین نقض قوانین جنگ می فرماید: محرم ماهی است که مردم دوره جاهلیت، جنگ در آن را حرام می دانستند، اما بنی امیه ریختن خون خاندان ما و هتک احترام ما، #اسیر کردن زنان و فرزندان ما، و آتش زدن و چپاول خیمه های ما را در آن روا دانستند.(۱۱) ادامه دارد. 📚 منابع: ۱- فارسی، جلال الدین، انقلاب تکاملی اسلام، ص ۷۰۹ به نقل از تاریخ طبری،ج ۴, ص ۳۵۳؛ مقاتل الطالبین؛ تاریخ الکامل، ج ۴, ص ۳۶. ۲-پاینده، ابوالقاسم، ترجمه تاریخ طبری، ج ۷, ص ۲۹۸۱. ۳- ابن اعثم کوفی، ترجمه الفتوح، ص ۹۱۴. ۴- همان. ۵-آیتی، محمد ابراهیم، ترجمه تاریخ یعقوبی، ص ۱۸۲. ۶-همان. ۷- عقیقی بخشایشی، ترجمه لهوف، ص ۲۰۶. ۸-فارسی، جلال الدین، انقلاب تکاملی اسلام، ص ۷۰۸, به نقل از لهوف،ص ۱۷۱. ۹-همان، به نقل از لهوف، ص ۱۳۶. ۱۰- همان،ص ۷۱۰, به نقل از تاریخ طبری، ج ۴, ص ۳۴۸. ۱۱- همان،مناقب آل ابی طالب،ج ۲, ص ۲۰۶. @mohammadjavad_ksrimi

⏳حساسیت به انحراف کم شد، شیخ فضل‌الله به دار کشیده شد رهبر انقلاب: چه شد که غربی‌ها، مشخصا انگلیسی‌ها، در این مساله [مشروطه] کامیاب شدند؛ از چه شگردی استفاده کردند که کامیاب شدند. در حالی که مردم که جمعیت اصلی هستند، می‌توانستند در اختیار علما باقی بمانند و اجازه داده نشود که شیخ فضل‌الله جلو چشم همین مردم به دار کشیده شود؛ قاعده‌ی قضیه این بود. به نظر من مشکل کار از این‌جا پیش آمد که اینها توانستند یک عده‌ای از اعضای جبهه‌ی عدالت‌خواهی - یعنی همان اعضای دینی و عمدتا علما - را فریب بدهند و حقیقت را برای اینها پوشیده نگه دارند و اختلاف ایجاد کنند... انسان می‌بیند که حساسیت آنها را در مقابل انحراف کم کرده‌اند؛ اما حساسیت بعضی‌ها مثل مرحوم آشیخ فضل‌الله باقی ماند... یک جمع دیگری از همین جبهه، این حساسیت را از دست دادند و دچار خوش‌باوری و حسن‌ظن و شاید هم نوعی تغافل شدند. البته انسان حدس می‌زند که بعضی از ضعف شخصیتی‌ها و ضعف‌های اخلاقی و هوای نفس بی‌تاثیر نبود. ۱۳۸۵/۰۲/۰۹ مرکز مطالعات آذربایجان @mohammadjavad_karimi

سمع نه، استماع این تحلیل تعلیلی دقیق و عمیق از فاجعه به دار کشیده شدن آیت‌الله شیخ فضل‌الله نوری بر هر فعال سیاسی- فرهنگی عرصه جهاد تبیین فرض و لازم است.

تلاش عبث برای تطهیر یزید در قتل امام حسین(ع)‼️ (قسمت پنجم) ✍محمد جواد کریمی 🔵 مولوی مجیب الرحمن انصاری: البته از نظر اهل سنت و جماعت همه بالاجماع این حرف را می زنند که بله امام حسین مظلومانه شهید شد. هر انسانی که در قتل امام حسین دست داشته و شرکت داشته و هر انسانی که به قتل حسین راضی بوده، از نظر اهل سنت و جماعت اینها انسان های فاسق و فاجر و بدبخت و شقی بودند که در روز قیامت یابد به پیشگاه الله سبحانه جواب بدهند. امّا اینکه یزید؛ آیا ما می توانیم او را فاسق و فاجر و یا -العیاذبالله- کافر بگیم؟! این را علماء گرچه دو دسته هستند بعضی او را سخت مقصر می دانند و بعضی هم می گویند چون دستوری نبود، اجرایی نبود و بعداً قضیه که رخ داد، چندین روز گریه می کرد، اشک می ریختند و از خانواده حسین بن علی- رضی الله عنهما- پذیرایی کرده و با اعزاز و احترام تمام آنها را به مدینه منوره اعزام کردند. 🟢 یلاحظ علیه: اولا: بخش اول سخنان جناب مولوی کاملا درست و حسابی، معقول و منطقی است که در آن بحثی نیست. در زیارت وارث خطاب به امام حسین علیه السلام می خوانیم: لعن الله امَّةً قتلتک: لعنت خدا بر آن گروهی که تو را کشتند و لعن الله امّةً ظلمتک: لعنت خدا بر ان گروهی که در حق شما ظلم کردند و لعن الله امّةً سمعت بذلک فرضیت به: ولعنت خدا بر گروهی که به ظلمی که در باره ات شد راضی شدند. ثانیا: بحث بر صغری قیاس جناب مولوی در مورد تبرئه یزید از دخالت و مشارکت در کشتن مظلومانه پسر پیغمبر است؛ که ظاهراً ایشان بدان تصریح دارند؟! اما دلیل ایشان بر برائت یزید مبنی بر عدم دخالت شخص یزید در قتل امام حسین و اظهار ناراحتی و گریه وی بر قتل حسین بن علی و دلجویی و اعزاز و تکریم او از خانواده امام حسین و سرانجام اعزام آنان به مدینه منوره، امری مشکوک و جدا محل تردید می باشد. 🔰بررسی و نقد عدم دخالت یزید 1⃣ واقع مطلب این است که یزید برحسب مدارک تاریخی از آغاز تا پایان فاجعه کربلا دخیل و سهیم بوده است. ندامت و عذر خواهی ظاهری وی چیزی بیش از واکنش ثانویه وی به شمار نمی رود، واکنشی که در واقع محصول و معلول بیداری و بیزاری رو به گسترش مردمان عراق و شام از قاتلان حسین علیه السلام بود که در پی روشنگری اسرای اهل بیت به ویژه خطابه های طوفانی حضرت زینب کبری و امام سجاد(ع) از عمق و ابعاد فاجعه عاشورا- در طول حرکت اسرای اهل بیت در مسیر کوفه به شام- به وجود امده بوده ؛ امری که موجب وحشت یزید شد و لذا برای کنترل و مدیریت اعتراضات مردمی کوشید با تظاهر به عدم رضایت از قتل امام حسین علیه السلام و جوانان بنی هاشمی و انداختن گناه و رسوایی آن را به گردن عبیدالله بن زیاد، خود و دستگاه حکومتی خود را از فشار فزاینده افکار عمومی برهاند. 2⃣ اعتراضاتی که از کوچه و بازار به درون کاخ سلطنتی یزید هم کشیده شد! هند دختر عمرو بن سهیل همسر یزید هنگامی که سر بریده امام حسین را بر درگاه خانه آویخته دید شیونی سر داد و زار گریست و سر برهنه به درون دوید که سر بریده فرزند پیامبر خدا را چرا بر درگاه خانه مان آویخته اید؟ یزید هراسان برخاسته همسرش را بپوشانید و او را دلداری داد که بر او گریه کن که او شهیدی از خاندان هاشمی است، ابن زیاد در کار او شتاب به خرج داد!(۱) 3⃣ خبر خوش رفتاری یزید با اهل بیت امام حسین علیه السلام، در همه منابع تاریخی نیامده است.با توجه به حجم زیاد روایات مجعول و دروغ که در این حادثه وجود دارد به نظر می رسد که این خبر از آن دسته روایات جعلی است که بعدا به دست مورخین درباری و با هدایت امویان وارد عرصه تاریخ نگاری شده باشد.(۲) 4⃣ تقدم نقل جعلی بر خبر متواتر عدم دخالت یزید در وقوع فاجعه کربلا و قتل آخرین یادگار پیامبر اسلام به همراه ۱۸ تن از جوانان برومند بنی هاشمی از فرزندان علی و حسن و حسین و عقیل و عبدالله بن جعفر و جمعی از صحابه پیامبر و تابعین خبری مجعول است که از سوی دستگاه بنی امیه جعل شده است که در برابر اخبار متواتر مبنی بر دخالت یزید- ولو به عنوان فاعل بعید- تاب مقاومت ندارد. توضیح اینکه منابع تاریخی، هرگز در دست داشتن یزید در فاجعه کربلا و قتل امام حسین و اسارت خانواده اش تردید نکرده ، نامه یزبد به والی مدینه برای بیعت گرفتن از حسین بن علی:« حسین بن علی و عبدالله بن زبیر را احضار کن و از آن دو برایم بیعت بگیر. اگر امتناع ورزیدند، گردن او را بزن و سرهایشان را برایم بفرست.» 5⃣ علامه تفتازانی در باره دخالت یزید در قتل امام حسین(ع) می نویسد: حق این است که #رضایت یزید به #قتل امام حسین و خوشحالی او از مصائب کربلا و اهانت وی به اهل بیت رسول الله(ص) با #تواتر معنوی اثبات شده است،هر چند جزئیات آن با اخبار آحاد قابل اثبات است؟(۳)⏪

6⃣ ملّا جلال الدّین سیوطی در پاسخ به این شبهه می گوید: روایات مربوط به #بدرفتاری #یزید با اسیران که #تواتر دارد، به بخش نخست رفتار او، یعنی واکنش اولیه وی بر می گردد.که یزید با اختیار و اراده خود و فارغ از هرگونه عوامل فشار خارجی انجام داد. تا آنکه مردم شام از غفلت و فریب خوردگی ناشی از تبلیغات کاذب امویان خارج شدند و در اثر فعالیت های اهل بیت(ع) متوجه حقیقت حادثه کربلا و شخصیت اسیران کربلا شدند و به تدریج به یزید و دستگاه اموی خشم و انزجار نشان دادند. یزید به وحشت افتاد و برای فریب مجدد مردم شام و در امان ماندن از خشم و انقلاب آنان، این بار سیاست ندامت و نرمش را در پیش گرفت و با تمسک به روابط قبیله ای- که ریشه در جاهلیت داشت- خود را از نزدیکان حسین دانست و اشک تمساح ریخت و تمام مصائب و جنایات را به ابن زیاد و فرماندهان وی نسبت داد.به همین دلیل هم ، اهل بیت علیهم السلام را از شام به مدینه فرستاد تا بیش از این او را رسوا و منفور همگان نسازند(۴) 7⃣ دکتر طَهٰ حسین مصری در ردّ شایعه عدم رضایت یزید از قتل امام حسین(ع) می نویسد: ابن زیاد به امر قاطع یزبد دست به قتل حسین زد، و اگر یزید به جنایت کربلا راضی نبود، می یابد او را بدون هیچ درنگی مجازات می کرد و در مجلس شرب خمر خود راه نمی داد و همنشین نمی ساخت و هدایایی برای او نمی فرستاد.همه این امور #دلالت بر #رضایت یزید به #قتل حسین(ع) می کند و اینکه او هرگز برای کشتار تلخ و جنایت هولناک کربلا پشیمان نگردید.(۵) 8⃣ مسعودی در مروج الذهب می گوید: یزید مردی عیّاش بود، سگ و میمون و حیوانات شکاری نگه می داشت و شراب خوار بود. روزی به شراب نشسته بود و ابن زیاد در طرف راست او بود و این بعد از قتل حسین(ع) بود. یزید رو به ساقی خود کرد و شعری بدین مضمون خواند:«جرعه ای بده که جان مرا سیراب کند و نظیر آن را به ابن زیاد بده که راز دار و امانتدار من است و همه جهاد و غنیمت من بدو وابسته است.» سپس به مغنّیان بگفت تا شعر او را با آواز و ساز بخوانند.(۶) ادامه دارد. 📚 منابع: ۱-فارسی، جلال الدین، انقلاب تکاملی اسلام،ص ۷۲۴, ص ۲۶۷. ۲-ناصری، عبدالحمید، انقلاب کربلا از دیدگاه اهل سنت، ص ۲۵۹. ۳-همان،ص ۲۵۶-۲۵۷، به نقل از تذکرةالخواص، ص ۲۹۰. ۴-همان،صص ۲۶۰-۲۶۱, به نقل از تاریخ الخلفاء،ص ۱۸۴. ۵-همان،صص ۳۳۶-۳۳۷, به نقل از الفتنة الکبری، ج ۲, ص ۲۶۵. ۶-مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب، ترجمه ابوالقاسم پاینده،ج ۲,ص ۷۱. @mohammadjavad_karimi