#عمومی #اجتهاد #اصول_فقه #سؤال از حضرت #آیت_الله_بهجت (رضوان الله تعالی علیه) زیاد آثار و کتب باقی نمانده، کتاب #در_محضر_بهجت را آقای #محمد_حسین_رخشاد از نکات اخلاقی و علمی کوتاهی که ایشان گاه گاهی بیان می کردند جمع آوری کردند. یکی از آنها «خوب چشم هایتان را باز کنید» است : "کلامی که از غیرمعصوم علیه‌السلام باشد، از هر بزرگی باشد، نباید به آن صددرصد اعتماد کرد، بلکه باید احتمال خلاف و خطا در آن داد. کلام معصوم علیه‌السلام هم هفتاد مَحمِل دارد که بدون فحص از معارض و صوارف آن، نمی‌شود به آن بدواً اعتماد، و به ظاهر آن عمل نمود. بنابراین، اولین تنبیه برای کسی که می‌خواهد چیزی بفهمد آن است که هرکلامی که دید یا شنید، از هر بزرگی که بود، باید احتمال بدهد که کلام او خطا باشد. صرف اینکه صاحب کلام و گوینده سخن بزرگ و بزرگوار است، نباید و نمی‌شود به آن اعتماد کرد. با اعتماد به غیر، کار را مگذرانید؛ زیرا آنان که معصوم نیستند. یکی از بزرگان از استادش نقل می‌فرمود: در هر مسئله‌ای که نظر کردید، خوب چشمتان را باز کنید. آقایی می‌گفت: به آخوند خراسانی رحمه‌الله خیلی اعتماد داشتم، ولی دیدم در بعضی از جاها چنگالم به او می‌خورد[کنایه از این که می توانم اشکال کنم]، اکنون اگر بگوید: ماست سفید است، خوب چشمم را باز می‌کنم که ببینم مثلاً مقداری زرد است، یا خیر؟" در محضر بهجت، ج۱، ص ۲۷۷ تعجب می کنم از برخی دوستان که به راحتی اصل هایی را که در اصول فقه تراشیده شده اند قبول می کنند مثلا گفته شده اصل بر این است که اوامر مولا تکلیفی است نه ارشادی، می پرسیم از کجا؟ می گویند به نظر ما عرف این طور می فهمد! آخه برادر من، قطع و اطمینان که نداری، حداکثر ظن داری که عرف این طور می فهمد حجیت این ظن و این عرف از کجا؟ اگر جواب این #سؤال رو بلدید برام بفرستید.