#عمومی #اشرف_اعمال #عمل_قلبی #حدیث نمونه ای از #تفسیر_قرآن_به_قرآن در کلام ائمه در حدیثی طولانی که خلاصه اش رو عرض می کنم، ابو عمرو الزبیری می گوید از امام کاظم علیه السلام پرسیدم افضل اعمال چیست؟ فرمود آنچه که خداوند هیچ چیزی را جز به آن قبول نمی کند. پرسیدم آن چیست؟ فرمود ایمان به یگانگی خداوند بالاترین اعمال و اشرف ترین آنهاست. پرسیدم ایمان قول است یا عمل؟ فرمود: ایمان همه اش عمل است و قول بعضی از آن عمل است و ایمان مراتب دارد. پرسیدم مگر ایمان کم و زیاد می شود؟ فرمود: بله، خداوند متعال بر هر عضوی از جوارح ایمانی واجب کرده است، بر قلب بر چشم بر گوش و ... مثلا قلب که انسان با آن تعقل می کند تفقّه می کند و می فهمد و قلب امیر بدن است، آنچه از ایمان بر این قلب واجب شده است: اقرار و معرفت و عقد و رضا و تسلیم است به این که لااله الا الله وحده لا شریک له و نبوت و کتب آسمانی. این است آن عملی که خداوند بر قلب واجب کرده است و ... سپس حضرت برای ایمانی که بر قلب واجب شده به آیاتی استناد می کنند: جن3، قصص 106،رعد 30، مائده 44، بقره 284 سپس ایمانی که بر قول و زبان واجب شده: بقره 83،عنکبوت46 و همین طور بر گوش و سمع، و سپس بر چشم و فرج و پا و ... راوی می پرسد خب نقصان و تمام ایمان را فهمیدم، زیادی ایمان از کجا؟ حضرت می فرمایند: از توبه126 و کهف13 می فهمیم که اگر ایمان هر عضوی واحد بود ایمان مومنین برتری ای نسبت به هم نداشت و مساوی می شدند درحالی که به زیادی ایمان، درجات مومنین در نزد خداوند مشخص می گردد. سند: کافی ج2 ص 34 ط اسلامیه نکته1: امام کاظم علیه السلام برای توضیح مراتب ایمان و تفاضل آن در هریک از جوارح انسان از کنار هم گذاشتن 28 آیه ی قرآن استفاده می کنند که نمونه ای واضح از تفسیر قرآن به قرآن توسط ائمه است. نکته2: انسان به قلب خود می تواند تعقل کند و بفهمد ولی عمل قلبی، اعتراف و باور کردنی است که آنچه را با عقل و فهم بدان یقین کرده است در ته دل خودش فرو برده، گره بزند و قفلش کند و زیربنای افکار و اعمال دیگر خودش قرار دهد. این بالاترین و شریف ترین عمل است. در عیون الحکم و غرر الحکم نیز از حضرت امیر علیه السلام آمده: التفكر في ملكوت السماوات و الأرض عبادة المخلصين! رهبر انقلاب نیز در اردیبهشت 98 فرمودند: «ما منتظریم که دولت اسلامیِ به معنای واقعی و سپس جامعه‌ی اسلامیِ به معنای واقعی و سپس تمدّن اسلامیِ به معنای حقیقی به وجود بیاید، حوزه‌ی علمیّه مسئولیّتهای متناسب با این کار بزرگ را دارد، باید انجام بدهد. چه کار باید بکنید؟ باید بنشینید فکر کنید دیگر؛ اینها جزو آن موضوعات و مباحث فکری شما است.» جالب است که نشستن و فکر کردن درباره تحقق تمدن اسلامی، در کلام امام خامنه ای، کار است کار! بیکاری نیست. بعضی خیال می کنند کار یعنی جارو و بیل دست گرفتن. بعضی دیگر نیز متاسفانه خیال کرده اند که کار یعنی فعالیتی که ازش پول در بیاد! در نگاه این دنیازده ها، نماز خواندن، روزه، قرآن، زیارت و ... همه از بیکاری است! درس خواندنی که ازش پول در نیاد «علم لا ینفع» است و باید کنار گذاشته شود. می گویند: فکر نان کن که خربزه آب است. از نظر این سفیهان، معنویت چیزی جز درمانی روانی برای کنار گذاشتن تشویش ها و رسیدن به لذت آرامش نیست. برای این ها هرچه از «درد دین» بگوئید صرفا لفاظی و شعار است.