eitaa logo
معاونت فرهنگی تربیتی مجتمع قرآن و حدیث
1.1هزار دنبال‌کننده
9.8هزار عکس
2.5هزار ویدیو
671 فایل
اخبار مرتبط با مجتمع عالی قران و حدیث، در این کانال در ج می شود.
مشاهده در ایتا
دانلود
💠 علم فطری 🔸 علم قبل از جهل است یعنی چه؟ ذات اقدس الهی قبل از اینکه جاهل را خلق بکند، را خلق کرد؛ زیرا آدم (سلام الله علیه) که به اسمای الهی بود ﴿وَ عَلَّمَ آدَمَ الأسْماءَ﴾،[1] قبل از دیگران خلق شده است و در درون ما قبل از اینکه ما فراموش بکنیم، جاهل بشویم و تجاهل بکنیم، علم را خلق کرده است: ﴿وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها ٭ فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها﴾،[2] انسان قبل از اینکه جاهل بشود، بود و به دنیا آمد. جهل یک سلسله غرایز و اغراضی است که روی علم را پوشانده است؛ لذا حضرت فرمود: «لِأَنَ‏ الْعِلْمَ کَانَ‏ قَبْلَ‏ الْجَهْلِ»، ما قبل از اینکه جاهل بشویم، بودیم. 🔸 وظیفه علما این است که هم از آن سابقه خود پاسداری کنند و هم از سابقه حمایت کنند، نگذارند جهل پیدا شود، چون اگر ـ خدای ناکرده ـ جامعه ‌ای جاهل بود، هم بی‌ راهه می‌ رود، هم راه دیگران را می ‌بندد و اگر بود نه بی ‌راهه می ‌رود و نه راه دیگران را می ‌بندد؛ لذا همه ما موظف هستیم که آن مهمان را در کنار میزبان حفظ بکنیم. ▫️ یک سلسله علومی است که مهمان ما هستند؛ یعنی ما آنچه که در حوزه ‌ها می‌ خوانیم یا در دانشگاه ‌ها یاد می ‌گیریم اینها مهمان‌ هستند. میزبان و صاحبخانه آن است که فرمود: ﴿وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها ٭ فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها﴾. 🔸 اگر ما در حوزه و دانشگاه، علمی تحصیل کردیم که با صاحبخانه بسازد، راحت زندگی می‌ کنیم و هیچ غوغایی در درون ما نیست و هیچ چیزی هم ما را نمی‌ فروشد و ما هم خود را به هیچ چیزی نمی ‌فروشیم، زیرا صاحبخانه درِ این خانه را محکم بسته است و مزاحم را راه نمی‌ دهد؛ ولی اگر ـ خدای ناکرده ـ مهمانی دعوت کردیم که با صاحبخانه نساخت، اولین ضرر را خود ما می ‌کنیم. 🔸 یک بیان نورانی امیر مؤمنان (سلام الله علیه) دارد که فرمود: «رُبَّ عَالِمٍ قَدْ قَتَلَهُ جَهْلُهُ وَ عِلْمُهُ مَعَهُ [لَمْ ینْفَعْهُ‏] لَا ینْفَعُه‏»؛[3] چه بسا عالمان حوزه و یا دانشگاه ‌اند که درس خوانده‌ اند و عالم‌ هستند، ولی هستند؛ در جهاد درون، جهل اینها بر اینها مسلط شد و آنها را از پا درآورد، «رُبَّ عَالِمٍ قَدْ قَتَلَهُ جَهْلُهُ وَ عِلْمُهُ مَعَهُ [لَمْ ینْفَعْهُ‏] لَا ینْفَعُه‏». در بخشی دیگر فرمود: «کَمْ مِنْ عَقْلٍ أَسِیر تَحْتَ هَوَی أَمِیر»؛[4] چه بسیار عقل هستند که در آن نبرد داخلی و جهاد درونی به اسارت نفس درمی ‌آیند، به اسارت غرور و خواسته‌ ها درمی ‌آیند و آنچه را که می‌ خواهند بر عقلشان حاکم است. ▫️ بنابراین وظیفه عالمان [عبارت است از] میزبان را شناختن، یک؛ مهمانی دعوت کردن که با میزبان بسازد، دو؛ وقتی حرم امن خود را پاسداری کردند به دیگران بپردازند و آن اینکه دیگران را بکنند. [1]. سوره بقره، آیه31. [2]. سوره شمس، آیه7 و 8. [3]. نهج البلاغة(للصبحی صالح)، .حکمت107. [4]. نهج البلاغة(للصبحی صالح), حکمت211. 📚 درس اخلاق تاریخ: 1398/05/17 🆔 @a_javadiamoli_doross
🏴 فهم فاطمی ▪️ مرحوم کلینی [در کتابشان] دو قسمت را برای چهارده معصوم (علیهم السلام) ذکر می ‌کند: یکی موالید و دیگری تاریخ این ائمه است. ایشان نقل می ‌کند که جبرئیل (سلام الله علیه) بعد از رحلت حضرت رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) بر وجود مبارک فاطمه (سلام الله علیها) نازل می‌ شد که [در این حدیث] به صورت «کان» دارد؛ این «کان» نشان می‌ دهد که یک بار و دوبار جبرئیل (سلام الله علیه) نیامده است! بین رحلت رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) تا رحلت زهرا (سلام الله علیها) «وَ كَانَ یأْتِیهَا»؛[1] مکرّر می ‌آمد و مطالبی را می ‌گفت، وجود مبارک حضرت استماع می‌ کرد، بعد به وجود مبارک حضرت امیر می ‌گفت، املا می ‌کرد و وجود مبارک حضرت امیر هم یادداشت می ‌کرد که شد (سلام الله علیها). اینها را ما فقط با اشک خلاصه نکنیم! کمتر از گریه کردن ثواب ندارد. ▪️ آیه یازده سوره مبارکه «مجادله» می فرماید: اگر ما به یک آدم عادی یک درجه می ‌دهیم، به عالِم چندین درجه می‌ دهیم: ﴿یرْفَعِ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنكُمْ وَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجَاتٍ﴾، فرمود عالِم درجاتی دارد. غیر عالِم رفعتش به چیست؟ ﴿یرْفَعِ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنكُمْ﴾، چقدر؟ ذکر نشده است، چون «و حذف ما یعلم منه جائز»، تمییز جمله دوم ذکر شد تا تمییز جمله اوّل معلوم بشود. ﴿یرْفَعِ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنكُمْ﴾، تمییز ذکر نشده است. جمله دوم: ﴿وَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ﴾؛ یعنی «یرفع الله الذین اوتوا العلم» چه چیزی؟ ﴿دَرَجَاتٍ﴾. این ﴿دَرَجَاتٍ﴾ تمییز جمله دوم است، آن «درجةً» که یک مورد است، تمییز جمله اُولیٰ است؛ یعنی مؤمنِ غیر عالم یک درجه دارد، مؤمنِ چندین درجه. هر دو در عزای حضرت زهرا (سلام الله علیها) شرکت می ‌کنند؛ اما یکی خطبه او را می‌ فهمد و بحث می ‌کند، اما یکی آن آتش زدن را فقط درک می ‌کند و گریه می ‌کند. فاصله خیلی است! حالا چرا ما آن اولی را نرویم؟ ▪️ دو نحوه می ‌شود از فاطمه (سلام الله علیها) بهره برد: یکی آن حضرت را درسی کرد و بعد گریه کرد؛ یکی اینکه فقط گریه کرد؛ دو نحو است. و خدا هم فرمود تا می ‌توانید ترقّی کنید و بالا بروید؛ اوّل به شما درجه می‌ دهند، بعد خودتان می ‌شوید! این آیه سوره مبارکه «انفال» و «آل عمران» که قبلاً گذشت. در «آل عمران» و «انفال» این دو آیه دو پیام دارد: یکی اینکه فرمود: ﴿لَهُمْ دَرَجَاتٌ﴾،[2] یک وقت است که وقتی بالا رفتند می‌فرماید: ﴿هُمْ دَرَجَاتٌ﴾،[3] دیگر «لام» نیست، نه اینکه «لام» محذوف است. خود این آقا می‌شود! چطور آن ظالم می‌شود هیزم، این درجه نشود؟! اگر ﴿وَ أَمَّا الْقاسِطُونَ فَكانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَبا﴾[4] ظالم هیزم شود، خود این نشود؟ چرا نشود؟! آن‎جا مگر «لام» در تقدیر است؟ آن‎جا مگر «علیٰ» و «فی» و اینها در تقدیر است؟ نخیر! خودش گُر می‌گیرد. این جا هم اگر مقرّبین بود، ﴿جَنَّةُ نَعِیمٍ﴾[5] است، است، خودش درجه است! آن‎که به این معارف بار نیافت، می‌ گوید «لام» در تقدیر است. اگر «لام» تقدیر بود، آن را در سوره «آل عمران» می ‌گفت چرا یک جا را ﴿لَهُمْ﴾ می‌ گوید یک جا را ﴿هُمْ﴾ می‌ گوید؟ فرق است بین دو نحوه بهره‌ برداری کردن از حضرت زهرا (سلام الله علیها): یکی آن روایاتی که جبرئیل می آید و مطالب را می ‌گوید و می ‌خواند و گریه می ‌کند و لو کسی برایش مدّاحی نکند؛ یکی تا کسی برایش دو تا مدّاحی نکند گریه نمی ‌کند. خیلی فرق است! فرمود شما می ‌توانید این گونه باشید، چرا حالا آن طوری هستید؟ اگر درجات برای انسان ممکن است، چرا به درجه واحده اکتفا کند؟ [1]. الكافی (ط _ الإسلامیة)، ج‏1، ص458؛ «...إِنَّ فَاطِمَةَ ع مَكَثَتْ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ ص خَمْسَةً وَ سَبْعِینَ یوْماً وَ كَانَ دَخَلَهَا حُزْنٌ شَدِیدٌ عَلَى أَبِیهَا وَ كَانَ‏ یأْتِیهَا جَبْرَئِیلُ ع فَیحْسِنُ عَزَاءَهَا عَلَى أَبِیهَا وَ یطَیبُ نَفْسَهَا وَ یخْبِرُهَا عَنْ أَبِیهَا وَ مَكَانِهِ وَ یخْبِرُهَا بِمَا یكُونُ بَعْدَهَا فِی ذُرِّیتِهَا وَ كَانَ عَلِی ع یكْتُبُ ذَلِكَ». [2]. سوره انفال، آیه4. [3]. سوره آل عمران، آیه163. [4]. سوره جن، آیه15. [5]. سوره واقعه, آیات88 و 89. 📚 سوره مبارکه مجادله ـ جلسه جلسه 9 تاریخ: 1396/11/10 🆔 @a_javadiamoli_doross
💠 منشور روحانیت 🔹 آنچه که امام راحل (رضوان الله تعالی علیه) [فرمود] که شایسته است هر از چند گاهی طلاب عزیز و همه عالمان دین ‌دار بخوانند و به دیگران منتقل کنند، همین وصیتنامه و است؛ اینها را به معرفت از زمان و زمانه فرا خواند، یک؛ به عمل دعوت کرد، دو؛ با پذیرش دیگران به وحدت هدایت کرد، سه؛ زیر مجموعه این اصول سه‌گانه هم مطالبی را گوشزد کرد. فرمود شما وارثان انبیا هستید[1] باید عالم و آدم را بشناسید تا حرفی بزنید که همه گوش بدهند، وقتی حرف شما را گوش می ‌دهند که شما و حرف بزنید! وقتی حرفتان جهانی و انسانی است که مطابق با روزگار و زمان و زمانه باشد، چیزی که تاریخ مصرف آن گذشت این قصه است و آنچه که درد روز مردم است آنها را باید مطرح کنید. شبهات هر عصری, اشکالات هر عصری, علوم هر عصری این آن مردم است و اگر وجود مبارک امام صادق (سلام الله علیه) فرمود: «الْعَالِمُ بِزَمَانِهِ لَا تَهْجُمُ عَلَیهِ اللَّوَابِس‏»[2] عکس نقیض چنین قضیه ‌ای این است که «من هجمت علیه اللوابس فلیس بعالم» آن‌ که نمی ‌داند در چه فضایی نفس می‌ کشد، قهراً زیر پوشش شبهات قرار می‌ گیرد و کسی که «هجمت علیه اللوابس» عکس نقیض این فتوا آن است که «لیس بعالم» پس او نیست. 🔹 اگر روحانیت بخواهد به عمل کند، می ‌بینیم همین چیزها در فرمایشات امام (رضوان الله تعالی علیه) است که این شخص باید بداند در چه فضایی زندگی می ‌کند، در چه عصری زندگی می‌ کند، مشکل مردم این عصر چیست، شبهات مردم این عصر چیست. مردم گرفتار شبهه هستند، شبهه یک است که آدم را رها نمی ‌کند! اگر مسایل سیاسی هست، اگر مسایل نظامی هست، غالباً بعد از آن صحنه ‌های فکری و ساحت ‌های فکری است، این ‌چنین نیست که مارکس و انگلس اول دست به کشتار زده باشند. استالین‌ ها بعد پیدا شدند، اول فکر کمونسیتی بود بعد حمله استالین! فکر که آمد ـ به هر حال بشر چون با فکر زندگی می ‌کند و با اندیشه به سر می‌ برد ـ او را به سمت خود می‌ برد و اگر او را به سمت خود برد دیگر کنترل او آسان نیست. 🔹 انذار کردن کار آسانی نیست! تا کسی خود از جهنم هراسناک نباشد، حرف او در مردم هراس از معاد ایجاد نمی ‌کند و تا جریان قیامت در بین نباشد و مردم از روز حساب نهراسند، آسان نخواهد بود: ﴿لِینْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذا رَجَعُوا إِلَیهِمْ﴾.پس این توصیه ‌ای که ذات أقدس الهی به عموم مردم کرده است برابر بخش‌های پایانی سوره مبارکه «طلاق» و «ذاریات» به خصوص علما در سوره مبارکه «توبه» ایراد کرده است و همان توصیه خاصی را که ذات أقدس الهی به رسول اکرم (علیه و علی آله آلاف التحیة و الکرم) درباره انذار و جامعه بیان کرد، همان حرف را به علما و بیان کرد و آنچه را که کتاب و سنت به علما تذکر دادند. امام راحل (رضوان الله تعالی علیه) به عنوان یک وصیتنامه خاص به روحانیت و علمای حوزه و غیر حوزه تذکر داد که اولاً کامل باشند، یک؛ و مؤمن باشند، دو؛ این و اتحاد و هماهنگی و هم آوایی را از دست ندهند، سه؛ از زمان و زمانه باشند، چهار؛ به هر حال این انقلاب را تا زمان ظهور صاحب اصلی و اصیل آن کنند، پنج.
💠 اصلاح فرهنگ 🔸 وجود مبارك امیر مؤمنان (عَلَیهِ وَ عَلَی آلِهِ آلَافُ التَّحِیةِ وَ الثَّنَاء) قرآن ناطق است و برای امت اسلامی همانند قرآن است. میلاد آن حضرت را به پیشگاه ولی عصر (أَرْوَاحَنَا فِداه) و عموم علاقه‌ مندان قرآن و عترت تهنیت عرض می ‌كنیم! 🔸 وجود مبارك پیامبر (عَلَیهِ وَ عَلَی آلَافُ التَّحِیةِ وَ الثَّنَاء) فرمودند: «أَنَا وَ عَلِی أَبَوَا هَذِهِ الْأُمَّةِ».[1] اگر وجود مبارك امیر مؤمنان حاضر شد ما را به فرزندی بپذیرد، یقیناً مادر ما هم صدیقه كبرا خواهد بود، این فخری است! همه شیعیان، مخصوصاً این عزیزانی كه در این عید خجسته این جامه پُر افتخار روحانیت را در بَر كردند به این ندا پاسخ دادند، «لَبَّیكَ یا رَسُولَ اللَّه‏»، ما آمدیم فرزند شما بشویم «لَبَّیكَ یا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِین» ما آمدیم فرزند شما بشویم، فرمود: «أَنَا وَ عَلِی أَبَوَا هَذِهِ الْأُمَّةِ»؛ بنابراین وقتی این جامه را در بَر كردیم، این ‌ای برای ما است. 🔸 مطلب دوم آن است كه وجود مبارك حضرت امیر مثل سیزده معصوم دیگر، هستند, كریم هستند، «لَنْ یفْتَرِقَا حَتَّی یرِدَا عَلَی الْحَوْضَ»؛[2] اما آنچه در این نوبت برای همه، مخصوصاً فضلایی كه به این جامه پُر افتخار درآمدند لازم است، آن است كه یك رژیم را ما الغا كنیم. رژیم ارباب و رعیتی گاهی به صورت اقتصاد است, گاهی به صورت سیاست است, گاهی به صورت حزبی است، در ایران ـ متأسفانه ـ قبلاً این‌ طور بود ـ به لطف الهی ـ به بركت امام راحل كه حشر او با انبیا و اولیای الهی باشد! به بركت شهادت شهدا كه حشر آنها با شهدای كربلا باشد! این را الغا كردند ـ به لطف الهی ـ رژیم ارباب و رعیتی رخت بربست. 🔸 اما وجود مبارك حضرت امیر بیانی دارد كه مربوط به آیه سوره مباركه «آل‌عمران» است؛ اگر بخواهیم حرف ما در منبر، در سخنرانی, در تدریس اثر كند، باید كه این رژیم را الغا كنیم و بر روی آن خط بكشیم. تنها مشكل ما این است كه می ‌گوییم، ما حرفی كه زدیم، باید عمل شود. نظر ما باید عمل شود، این مشكل ماست! چه در درس, چه در بحث, چه در سخنرانی, چه در منبر! ما یكی از افرادیم! 🔸 در سوره مباركه «آل ‌عمران» فرمود: ما هیچ پیامبری را نفرستادیم, به هیچ كسی كتاب ندادیم, به هیچ كسی تورات و اِنجیل و زَبور و صُحف ابراهیمی ندادیم كه مردم را به خود دعوت كند! ﴿أَنْ یؤْتِیهُ اللَّهُ الْكِتَابَ وَ الْحُكْمَ وَ النُّبُوَّةَ ثُمَّ یقُولَ لِلنَّاسِ كُونُوا عِباداً لی‏ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَ لكِنْ كُونُوا رَبَّانِیینَ بِما كُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ الْكِتابَ وَ بِما كُنْتُمْ تَدْرُسُونَ﴾،[3] شما بكوشید _ربانی بشوید، عالم ربّانی شدن ممكن است؛ اما ما به هیچ پیامبری, به هیچ وصی و نبی ‌ای هیچ سمتی ندادیم كه مردم را به خودشان دعوت كنند: ﴿ثُمَّ یقُولَ لِلنَّاسِ كُونُوا عِباداً لی‏ مِنْ دُونِ اللَّهِ﴾، و لکن راه این است به همه آنها گفتیم: ﴿كُونُوا رَبَّانِیینَ﴾. [1]. علل الشرائع, ج1, ص127. [2]. دعائم ‌الاسلام، ج1، ص28. [3]. سوره آل عمران، آیه79. 📚 سخنرانی عمومی تاریخ: 1395/02/02 🆔 @a_javadiamoli_doross
🏴 اسوه صبر ▪️ (سلام الله علیها) كسی است كه طبق بیان امام سجاد (سلام الله علیه) ظاهراً به مقام شامخ ولایت بار یافته است، برای اینكه كسی كه بدون تعلیم بشود معلمش بلا واسطه خداست؛ كسی كه بدون تفهیم باشد معلمش و مفَهِمش ذات اقدس الهی است كه وجود مبارك امام سجاد به (سلام الله علیهما) فرمود: «أنتِ بِحَمدِ الله عالِمَةٌ غَیرُ معلَّمَةٍ فَهِمَةٌ غَیرُ مُفهَّمَةٍ». 📚 خطبه های نماز جمعه تاریخ: 1378/05/22 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 نجات جامعه بشری 🔸 موضوع سخن موعودِ مُنتَظَر، نجات‌بخش جهان بشریت است؛ بشر اوّلاً باید باشد، ثانیاً از جهل علمی بِرَهد بشود، ثالثاً از جهالت عملی نجات پیدا کند بشود، رابعاً و خامساً و درجات بعدی از ستم بِرَهَد بشود و از بردگی خود و دیگران نجات پیدا کند بشود و از وابستگی به این و آن نجات پیدا کند بشود و از گزند استثمار و استعمار و استحمار و استعباد و مانند آن نجات پیدا کند، نه کسی را به بردگی بکشد و نه برده کسی بشود و ده‌ ها فضایل دیگر که اینها عامل است؛ همه این علل و عوامل را ذات اقدس الهی به وسیله قرآن و عترتِ اهل بیت (علیهم السلام) مشخص کرده است و انبیا را هم برای همین منظور فرستاده است که جامعه بشری را زنده کنند. 🔸 گاهی در یک جمله هدف والای دین را بازگو می ‌کند که وجود مبارک ولی عصر (ارواحنا فداه) با ظهور خود آن هدف را عملی خواهد کرد؛ آن جمله به صورت متن است که گاهی به صورت شرح و تفصیل آن متن را گسترش می ‌دهد. آن جمله ‌ای که به صورت متن است در سوره مبارکهٴ «انفال» آمده که فرمود: ﴿اسْتَجِیبُوا لِلّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا یحْییكُمْ﴾[1] و آنچه به صورت شرح آمده، در سایر سُوَر و آیات مسئله علم را، عقل را، عدل را، آزادی را، رهایی از وابستگی به غیر خدا را، موحّد ناب بودن را، صیانت از شِرک و مانند آن را ذکر کرده است و اینکه در لسان ائمه (علیهم السلام) آمده است: «مَنْ مَاتَ وَ لَمْ یعْرِفْ إِمَامَ زَمَانِهِ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیة»،[2] یک دارد؛ فرمود اگر کسی امام زمان خود را نشناسد مُرده است، یک؛ مرگش هم مرگ جاهلی است، دو؛ هم «کان» تامّه را از دست داد و هم «کان» ناقصه را؛ هم گرفتار سلب تامّ است و هم مبتلا به سلب ناقص؛ هم مرده است و هم مرگ او مرگ جاهلی است. برای اینکه زنده بشود اوّلاً و حیات او و طیب و طاهر بشود ثانیاً، پس باید امام زمان خود را بشناسد، این مطلب اوّل. 🔸 منظور از شناسایی تنها شناسایی شناسنامه ‌ای و تاریخی و سند و نسب و نسبت و سبب نیست، اینها لازم است ولی کافی نیست! عمده شناخت معنای امامت، معنای عصمت، معنای ولایت، معنای حجّیت، معنای وحی ‌یابی و الهام ‌پذیری، معنای همتایی با قرآن کریم و مانند آن است که اگر کسی امام و امامت را با این اصول و فروع یاد شده نشناسد مرده است، اولاً؛ مرگ او هم مرگ جاهلی است ثانیاً که اسفبار است! برای اینکه حیات پیدا کند اوّلاً و حیات او هم حیات عقلانی و انسانی و الهی بشود ثانیاً، باید امامت را نه تنها امام، ولایت را نه تنها ولی، عصمت را نه تنها معصوم، حجّیت را نه تنها حجّت بشناسد، این یک بخش. 🔸 بخش دیگر اینکه همه این ذوات قدسی ـ اهل بیت (علیهم السلام) ـ فرمودند قرآن و عترت همتای هم‌ هستند؛ فضیلتی که برای قرآن است، برای عترت (علیهم السلام) هم هست؛ منقبتی که برای عترت (علیهم السلام) است، برای قرآن هم هست. اگر کسی امام خود را نشناسد مرده است اوّلاً، مرگ او هم مرگ جاهلی است ثانیاً. چون قرآن و عترت همتای هم‌ می‌باشند، اگر کسی قرآن را نشناسد مرده است اوّلاً، مرگ او هم مرگ جاهلی است ثانیاً. همان‌طوری که مقصود از شناخت شناسنامه‌ای نبود، بلکه شناخت عقلی و کلامی بود، مقصود از هم معرفت شناسنامه‌ای نیست که قرآن کتاب آسمانی است، از طرف خدا نازل شده، در لیلهٴ قدر نازل شده، 114 سوره دارد، چند هزار آیه دارد، بخش‌هایی از قرآن‌ را کسی از حفظ کند و از بَر کند اینها نیست؛ تا وحی را نشناسد، رسالت را نشناسد، نبوّت را نشناسد، تکلّم الهی را نشناسد، ره‌آورد قرآن را نشناسد و محور اصلی قرآن را نداند او قرآن را نشناخته است و «مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیة». بنابراین وجود مبارک ولی عصر که است و قرآن کریم که همتای انسان کامل است، اینها می ‌توانند جامعه بشری را نجات بدهند. [1]. سوره انفال، آیه24. [2]. إعلام الوری بأعلام الهدی(ط ـ القدیمة)، ص442؛ وسائل الشیعة، ج‏16، ص246. 📚 کنگره مسلمانان آمریکا ایالت میشیگان تاریخ: 1395/05/10 🆔 @a_javadiamoli_doross
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
💠 توکل 🔸 اگر ضعف احساس می ‌کنید چه اینکه احساس می ‌کنید، باید بگیرید. وکیل هم باید باشد هم باشد هم باشد هم باشد، همه اسمای حُسنای «جوشن کبیر» را ذات اقدس الهی دارد: ﴿وَ عَلَیهِ فَلْیتَوَكَّلِ الْمُتَوَكِّلُونَ﴾،[1] ما جدّاً وکیل می ‌گیریم و می ‌کنیم. 🔸 در بخش‌های وسیعی از قرآن کریم تعبیر مفید حصر است، دارد: ﴿وَ عَلَیهِ فَلْیتَوَكَّلِ الْمُتَوَكِّلُونَ﴾؛ یعنی فقط به خدا کنید، کارهای دیگر را قانونی انجام بدهید؛ ولی آنچه در دل دارید توکل به ذات اقدس الهی باشد. اگر کسی ترسید همیشه محروم می ‌شود، می ‌ترسم امتحان بدهم، می ‌ترسم وارد تولید بشوم، می ‌ترسم، نه! وقتی کار را بر اساس انجام می‌ دهید، کردید، کردید، را فراهم کردید، هراسی نداشته باشید. [1] . سوره یوسف، آیه67. 📚 درس اخلاق تاریخ: 1396/12/17 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 علم پویا 🔹 بسیاری از بزرگان قبل از اینكه مطالعه كنند فكر می‌ كردند! بعضی از اساتید ما كه نگاه می‌ كردیم چند جلد كتاب بیشتر نداشتند؛ كتابخانه این‌طور بود، كتابخانه مرحوم این‌طور بود، اینها چند جلد كتاب بیشتر نداشتند. اینها بیش از آن مقداری که به كتاب مراجعه كنند و مطالعه كنند، می ‌كردند كه چه می ‌خواهیم بگوییم؛ موضوع چیست، محمول چیست، نسبت چیست، بعد شروع می ‌كردند به مطالعه كردن. این‌طور نیست كه انسان همین كه وارد منزل شد كتاب پهن كند و كتاب ببیند، آن ‌وقت این كتابی در می ‌آید! 🔹 می ‌بینید یك وقت كسی عوام است و درس خوانده، این مثل گُل‌ های مصنوعی است كه او را معطّر كنند؛ یك وقت است نه، یك محقّق درس‌خوانده است، تعاملی با كتاب دارد؛ یعنی یك مقدار فكر می ‌كند، با فكر خود و عَرضه خود به سراغ كتاب می ‌رود و با مؤلف گفتگو می ‌كند، در نتیجه چیز خوبی به دست می ‌آید می ‌شود عالِم، نه یك عوام درس‌خوانده! 🔹 كسی است كه فكر بكند و با صاحب كتاب تعامل و تدبّر داشته باشد تا یک محقّق بار بیاید. اگر محقّق بار آمد خودش هم می ‌تواند كتاب بنویسد، می ‌شود استاد بشود، نوآوری داشته باشد و حرف جدید داشته باشد، این می ‌شود ؛ اما اگر همه ‌اش استخر بود و آب را از بیرون گرفت خب یك وقت باران نیامد یك وقت آب نیامد یا آن لوله آب بسته بود این خشك می ‌شود؛ اگر از خودش بجوشد همیشه تر و تازه است. 📚 سوره مبارکه سبإ جلسه 16 تاریخ: 1392/07/20 🆔 @a_javadiamoli_esra