بیان ماجرای وصیت پیامبر صلی الله علیه و آله از زبان عالم اهل سنت 🔰از دست دادن رسول خدا صلی الله علیه و آله، مصیبتی گران بود اما انحراف امت پس از ایشان، این مصیبت را بر همگان سخت تر کرد... 📎لینک دعوت به کانال اندیشکده مستعدان https://eitaa.com/joinchat/1079706013Ceed9a368e3 ❇️ عضو کانال اندیشکده مستعدان شوید

🔰استحقاق شفاعت [1] 📝به قلم آقای یاسین نوراهان ماه محرم و صفر، دو ماه ارزشمند است که در رشد و تعالی بشریت تأثیر شگرفی دارد؛ هر کس با هر سطحی از معرفت و مقام، در این دو ماه می­تواند به برکت رسول خدا صلی­ الله علیه و آله و خاندان مکرمشان هر چه بیشتر خود را به پروردگار متعال نزدیک کند. بااین­ حال طبق روایات، هر کس هرچقدر هم برای خود توشه جمع آورد، روز قیامت بازهم به شفاعت محتاج است[1]. مگر اینکه هیچ گناه کبیره­ ای در کارنامه­ اش ثبت نباشد که در این صورت در گروه محسنین است و بدون شفاعت وارد بهشت خواهد شد[2]؛ حتی می­توان گفت طبق نص روایات، همه افراد حتی انبیاء هم برای ارتقاء درجات معنوی محتاج شفاعت رسول خدایند و اینکه در برخی روایات محسنین بی­ نیاز از شفاعت خوانده­ شده­ اند، به این معناست که احتیاج به شفاعت برای رفع عقاب ندارند و شفاعت برای تکامل معنوی، نوع دیگری از شفاعت است که در این روایات مدنظر نیست[3]. به­ هرحال این دو ماه، در این زمینه هم­ دست افراد را پر می­کند و عزاداران و محبان را در مظان شفاعت قرار می­دهد. اگرچه مسئله شفاعت به­ صراحت در قرآن مطرح­ شده است و عامه و خاصه (جز فرقه ضاله وهابیت) در اصل وجود آن اختلافی ندارند؛ اما ابعاد گوناگون آن محل تأمل است، مسئله این نوشتار این است که شفاعت مختص چه کسانی است و کدام افراد از آن محروم هستند؟ برخی ادله گروه­ های خاصی را معرفی کرده­ اند که شفاعت شامل حالشان نمی­شود: الف) آیه ۴۸ سوره مدثر از گروهی با عنوان اصحاب شمال یاد می­کند که شفاعت شفاعت کنندگان نفعی برایشان ندارد؛ آن­ها در جایی به نام سقر قرارگرفته­ اند و خودشان علت قرار گرفتن در این مکان را چهار ویژگی دانسته­ اند: ۱. ما از مصلین نبودیم، ۲. اهل اطعام به مساکین نبودیم، ۳. اهل غرق شدن در دنیا بودیم، ۴. روز قیامت را باور نداشتیم. علامه طباطبایی نکته مهمی را تذکر می­دهند و آن­هم اینکه این آیات در ابتدای بعثت و قبل از تشریع نماز و زکات نازل­ شده­اند؛ بنابراین مقصود از نماز و اطعام مساکین، مطلق توجه به خدا و انفاق در راه اوست[4]. ب) طبق آیه ۱۸ سوره غافر شفاعت شامل حال ظالمین نمی­شود که نشان­ دهنده قبح شدید ظلم در دستگاه الهی است. ج) آیه ۲۸ سوره انبیاء دلالت دارد که شفاعت مخصوص افرادی است که خداوند متعال از دینشان رضایت دارد، همچنین آیه ۸۷ سوره مریم نشانگر آن است که شفاعت به کسانی اختصاص دارد که نزد خداوند عهد و پیمانی دارند؛ طبق روایات مقصود از عهد و پیمان اعتقاد به ولایت امیرالمؤمنین علیه­ السلام و فرزندان ایشان است[5]؛ بنابراین شفاعت اختصاص به مؤمنان دارد و شامل غیر شیعیان، مخصوصاً آزاردهندگان اهل­ بیت علیهم­ السلام و ناصبین نمی­شود[6]. در برخی روایات ذکرشده که اگر کسی بعد ارتکاب گناه از عمل خویش نادم نشود مؤمن نیست[7] و چون طبق آیات، شرط استحقاق شفاعت ایمان است، شفاعت در حق این شخص پذیرفته نخواهد شد. شاهد این مطلب روایاتی است که ذیل آیه ۱۸ سوره غافر واردشده­ اند و اهل­بیت علیهم­ السلام در توضیح اینکه ظالمین استحقاق شفاعت ندارند، کسانی را که از گناه خود پشیمان نمی­شوند را ملحق به ظالمین کرده­ اند[8]. لازم به ذکر است در برخی روایات از رسول خدا صلی­ الله علیه و آله نقل­ شده که ایشان به­ طور مطلق شفاعت چند دسته را وعده داده­ اند که معلوم می­شود غیر شیعیان از این دسته­ ها ملحق به شیعیان شده­ اند، آن­ها عبارت هستند از کسانی که اهل­ بیت علیهم­ السلام را تکریم کنند، یا حوائج آن­ها را برآورده سازند، یا آن­ها را در کارهایشان یاری رسانند و یا آن­ها را به قلب و زبان دوست داشته باشند[9]. مخصوصاً در مورد حب حضرت فاطمه سلام­ الله علیها ذکرشده است که هرکسی دیگری را به خاطر حب حضرت زهرا سلام­ الله علیها دوست داشته باشد یا به او غذا بدهد یا لباسی به او بپوشاند یا غیبتی از او رد نماید، مورد شفاعت قرار خواهد گرفت[10]. ه) در روایاتی آمده است که اگر کسی به شفاعت اعتقاد نداشته باشد شیعه نیست و شفاعت نیز شامل حالش نمی­گردد[11]. ادامه در پست بعد ... 📎لینک دعوت به کانال اندیشکده مستعدان https://eitaa.com/joinchat/1079706013Ceed9a368e3 ❇️ عضو کانال اندیشکده مستعدان شوید

استحقاق شفاعت [2] 💠درنتیجه از روایات گذشته و اخراج برخی دسته­ ها از مستحقین شفاعت، معلوم شد شفاعت برای رفع عقاب فقط به مؤمنین تعلق می­گیرد و ازآنجا که محسنین برای عذاب نشدن نیازی به شفاعت ندارند، مشخص است که این نوع شفاعت به مؤمنین گناهکار اختصاص دارد، حتی اگر هیچ حسنه­ ای نداشته باشند و بزرگ­ترین واجبات الهی را ترک و مرتکب بزرگ­ترین حرام­ها شوند. این معنا با صراحت در برخی روایات ذکرشده است: دسته­ای از روایات دلالت دارند که اگر مؤمنی هیچ حسنه­ ای هم نداشته باشد، به خاطر کوچک­ترین خیری که به یکی از شیعیان رسانده مورد شفاعت قرار می­گیرد[12]. روایات فراوان دیگری هم نشانگر آن هستند که شفاعت مخصوص مؤمنینی است که مرتکب گناهان کبیره شده­ اند[13]. البته تأکید می­شود گناه این افراد نباید از روی سرکشی و طغیان در بندگی باشد، بلکه باید صرفاً یک ضعف عملی محسوب شود، ازاین­ روست که امام سجاد علیه­ السلام در دعای ابوحمزه فرموده­ اند: إلهی لم أعصک حین عصیتک وأنا بربوبیتک جاحد، ولا بأمرک مستخف، ولا لعقوبتک متعرض، ولا بوعیدک متهاون، ولکن خطیئة عرضت، وسولت لی نفسی، وغلبنی هوای، وأعاننی علیها شقوتی، وغرنی سترک المرخی علی فَقَدْ عَصَیتُک وَخالَفْتُک بِجُهْدی اما روایت مشهوری که از امام صادق علیه­ السلام نقل­ شده و ایشان سبک شمارنده نماز را محروم از شفاعت خویش دانسته­ اند[14] با روایاتی که دلالت دارند حضرت رسول صلی­ الله علیه و آله شفاعت خود را برای افرادی از امت خود که اهل گناه کبیره هستند ذخیره کرده است تعارض ظاهری دارد، در مورد حل این تعارض چند احتمال مطرح است: ۱. مراد از سبک شمارنده نماز، کسی است که از روی عناد و لجاجت در مقابل خداوند ایستاده و صرفاً یک ضعف عملی نداشته است. این احتمال با توجه به خطر غلو و اباحه گری در میان شیعیان، احتمالی قوی محسوب می­شود. ۲. مجلسی اول احتمال داده­اند مراد از عدم استحقاق شفاعت این است که بدون در نظر گرفتن رحمت پروردگار او مستحق شفاعت نیست، اما با در نظر گرفتن آن رحمت ویژه الهی در روز قیامت، شفاعت شامل حالش خواهد شد[15]. این احتمال قوی به نظر نمی­رسد چون شفاعت بدون در نظر گرفتن رحمت الهی بی­معناست، همان­گونه که برخی روایات به این مطلب اشاره دارند[16]. ۳. احتمال دیگر آن است که شفاعت رسول خدا صلی­ الله علیه و آله شامل این مورد خاص نشود و در حقیقت این روایت شفاعت عام ایشان را تخصیص بزند. مجلسی اول این احتمال را با توجه به گستره رحمت الهی مناسب نمی­داند[17]. ۴. احتمال دارد شفاعت رسول خدا صلی­ الله علیه و آله مخصوص آخرین مرحله از قیامت باشد یا مانع از خلود در جهنم شود و شفاعت مدنظر حضرت صادق علیه­ السلام، شفاعتی باشد که مانع از ورود در آتش جهنم است. این احتمال با اطلاق کلام حضرت و استفاده ایشان از لفظ مضارع برای نفی شفاعت که سبب تأکید در کلام می­شود سازگار نیست. ۵. این احتمال هم وجود دارد که حضرت صادق علیه­ السلام خبر از عدم وقوع فعلی شفاعت برای چنین شخصی داده­ اند؛ درحالی­که روایات دال بر مقام شفاعت رسول خدا صلی­ الله علیه و آله صرفاً اثبات چنین مقامی برای ایشان است و دلالتی بر وقوع فعلی آن برای همه گناهکاران ندارد. این احتمال هم با توجه به این­که در برخی روایات تصریح­ شده که جز شاک و کافر و منافق شامل شفاعت نمی­شوند[18] صحیح به نظر نمی­رسد. 📚 منابع: [1] المحاسن، ج ۱، ص ۱۸۴/ تفسیر العیاشی، ج ۲، ص ۳۱۴/ تفسیر القمی، ج ۲، ص ۲۰۲ [2] التوحید، ج ۱، ص ۴۰۷ [3] تفسیر نمونه، ذیل آیه ۴۸ سوره بقره [4] المیزان، ج ۱، ص ۱۶۹ [5] بحار الانوار، ج ۸، ص ۳۶ [6] کافی، ج ۸، ص ۱۰۱/محاسن ج ۱ ص ۱۸۶ [7] کافی، ج ۲، ص ۲۳۲ [8] التوحید، ج ۱، ص ۴۰۷ [9] امالی طوسی، ج ۱، ص ۳۶۶ [10] بحارالانوار، ج ۱، ص ۵۸ [11] بحارالانوار، ج ۸، ص ۳۷/ همان، ج ۸، ص ۴۰ [12] کافی، ج ۸، ص ۱۰۱/ بحار الانوار، ج ۸، ص ۴۴ [13] من لا یحضره الفقیه، ج ۳، ص ۵۷۴ [14] من لا یحضره الفقیه، ج ۱، ص ۲۰۶ [15] لوامع صاحبقرانی، ج ۳، ص ۷۸ [16] بحارالانوار، ج ۸، ص ۴۴ [17] لوامع صاحبقرانی، ج ۳، ص ۷۸ [18] بحارالانوار، ج ۸، ص ۵۱ 📎لینک دعوت به کانال اندیشکده مستعدان https://eitaa.com/joinchat/1079706013Ceed9a368e3 ❇️ عضو کانال اندیشکده مستعدان شوید

❇️ بارقه ای از الطاف جلی و خفی امام رضا (ع) به بزنطی ⬅️ احمد بن محمد بن ابی نصر معروف به بزنطی یکی از یاران با عظمت و جلیل القدر امام رضا (ع) بوده است و روایات زیادی را از امام رضا (ع) و دیگر معصومان نقل کرده است. ⬅️ وی در کوفه زندگی می کرده و اصالتا غیر عرب بوده است. برخی وی را ایرانی و برخی نیز بیزانسی دانسته اند. 🔰 بزنطی پس از شهادت امام کاظم(ع)، مدت کمی در امر امامت دچار تحیر شد. اما بعد از مکاتبه با امام رضا (ع)، به امامت ایشان هدایت گردید. بزنطی می‌گوید: «من از کسانی بودم که به امامت موسی بن جعفر (ع) اعتقاد داشتم ولی درباره امامت حضرت رضا (ع) در حال تردید بودم. نامه‌ای به امام (ع) نوشتم و از چند مسئله سؤال کردم، ولی مهم‌ترین مسئله‌ای که در نظر داشتم، از یادداشت آن غفلت نمودم. نامه را به امام (ع) رساندم و ایشان در نامه‌ای جواب همه آن مسائل را آورده بودند و در آخر نامه اضافه فرموده بودند که مهم‌ترین مسئله خود را فراموش کرده بودی، ایشان هم سؤال فراموش شده من و هم جواب آن را مرقوم داشتند. این چنین شد که به امامت ایشان معتقد شدم.» 🔰 احمد بن محمد بزنطی می گوید یک بار که به مدینه رفته بودم افتخار داشتم تا پاسی از شب مهمان امام رضا (ع) باشم. اواخر شب امام می فرماید: فكر نمی كنم در این موقع شب بتوانى به منزل خود باز گردى، امشب را نزد ما بمان و صبح به یارى خداى ـ عزّ و جلّ ـ حركت كن. آنگاه امام کنیز خود را صدا می زنند و به او می گویند: بستر خواب مرا براى وى بگستران، و ملحفه مرا كه در زیر آن می خوابم بر آن بستر بیفكن، و بالش مرا زیر سر او بگذار. بزنطی که از این همه موهبت و لطف امام بهت زده می شود، اندکی به خود مغرور می شود. او می گوید: در ذهن خود گفتم: كیست كه این مقدار مقام و منزلت که اکنون نصیب من گشته او را نصیب شده باشد؟! این خیالات را در دل مى گذراندم كه ناگهان امام به سوی من آمد و رو به من فرمود: اى احمد! امیر مؤمنان علىّ بن ابى طالب(ع) از صعصعه عیادت كرد و به او گوشزد كرد كه این عیادت را سبب فخر و مباهات خود بر خویشانت نگیر و تواضع پیشه كن.(۱) (۱) عيون اخبار الرضا(ع) ج ۲، ص ۲۱۲. 📎لینک دعوت به کانال اندیشکده مستعدان https://eitaa.com/joinchat/1079706013Ceed9a368e3 ❇️ عضو کانال اندیشکده مستعدان شوید

🔰حمایت از تولید ملی: بایدها و نبایدها [1] 📝به قلم استاد گرانقدر، حجت الاسلام و المسلمین #میثم_رستمی (منتشر شده در روزنامه فرهیختگان) هیچ کشوری نمی‌تواند به رشد پایدار و طولانی‌مدت برسد مگر از مسیر تولید داخلی و افزایش آن. بنابراین حمایت از تولید داخلی یک ضرورت انکارنشدنی است. این حمایت هم باید از سوی دولت انجام بگیرد و هم از سوی نخبگان و اثرگذاران بر جامعه و هم از سوی مردم. یکی از نمونه‌های معروف و جالب حمایت از تولید داخلی توسط دولت را می‌توان در دوران انقلاب صنعتی در انگلستان مشاهده کرد. به صورت خیلی خلاصه ماجرای صنعت نساجی انگلستان به این صورت بود: 💠صنعت اصلی انگلستان از قرون وسطی تا قرن هجدهم، صنعت نساجی بود و از این جهت دولت انگلستان بیش از هر صنعت دیگری، در کنار کشاورزی، به آن توجه می‌کرد. با توسعه‌ تجارت انگلستان با هند، منسوجات پنبه‌ای هند به بازار انگلستان سرازیر شد و صنعت نساجی انگلستان را که چندان توسعه‌یافته نبود، مورد تهدید قرار داد. درنتیجه، دولت قوانینی در سال‌های 1719 تا 1721 وضع کرد تا ابتدا ورود کالاهای پنبه‌ای را به انگلستان محدود و درنهایت ممنوع کند. در نتیجه تقاضا برای منسوجات انگلستان مجددا رشد کرد و سبب شد این صنعت برای برآورده کردن این تقاضاها از عقب‌ماندگی خارج شده و گسترش یابد و افزایش بهره‌وری و کاهش هزینه‌ تولید را به دنبال داشته باشد. حالا دیگر منسوجات انگلستان قادر بود با منسوجات هر کشوری ازجمله هند رقابت کند و از این به بعد خواهان بازار آزاد و تجارت بین‌المللی شود و دخالت‌های دولت‌ها در تجارت را امری مذموم نشان دهد!۱ اما این داستان همه‌ ماجرا نیست و حمایت از تولید داخلی تنها در حمایت سیاسی دولت به واسطه‌ مالیات بر واردات یا ممنوعیت آن خلاصه نمی‌شود. باید در کنار چنین حمایتی، بایدها و نبایدهای متعددی را ملاحظه کرد تا بتوان از تولید داخلی حمایت واقعی کرد. از این رو در این نوشتار برخی از الزامات حمایت از تولید داخلی را بیان می‌کنیم تا بتوان با نگاهی جامع‌تر و کارشناسی‌تر به مساله‌ حمایت از تولید ملی پرداخت. واقع‌بین باشیم، نه ایده‌آل‌گرا: معمولا هر تصمیم اقتصادی و سیاسی دارای مجموعه‌ای از منفعت‌ها و ضررهاست و نوعا با اجرای یک سیاست عده‌ای ذی‌نفع شده و عده‌ای دیگر متضرر خواهند شد. بنابراین سیاستگذار در اجرای سیاست‌های حمایتی خود، باید اولا به روند بلندمدت اقتصاد و ثانیا منافع اکثریت مردم توجه کند. هرگونه اراده‌ای بر نفع‌رسانی به همه‌ مردم و همه‌ گروه‌ها در کوتاه‌مدت و بلندمدت، ناشی از انگاره‌های غلط یا پوپولیستی خواهد بود. به‌طور مثال اگر سود بانکی زیاد باشد، در بلندمدت به کسب‌وکارها ضرر می‌رساند، هرچند کسانی که در بانک‌ها پس‌انداز کرده‌اند در کوتاه‌مدت از این سود منتفع خواهند شد و در نتیجه با هرگونه کاهش نرخ سود بانکی مخالفت خواهند کرد؛ چراکه با کاهش سود، متضرر خواهند شد. پس بالا یا پایین بودن سود بانکی همواره عده‌ای ذی‌نفع و عده‌ای متضرر خواهد داشت. یک دولت کارآمد و مقتدر با رعایت مصالح عمومی از فشار گروه‌های ذی‌نفع نمی‌هراسد و جنجال‌های آنان را به معنای بد شدن اوضاع تفسیر نمی‌کند. شاید مساله فوق در نگاه اول بدیهی به نظر برسد. ولی به نظر نگارنده یکی از مهم‌ترین خطاهای شناختی سیاستمداران در طول سالیان متمادی همین مساله بوده است. تغییر متعدد سیاست‌ها و جهت‌گیری‌ها در بسیاری از موارد ناشی از این انگاره است که می‌توان تصمیماتی گرفت که دردی برای کسی ایجاد نکند حتی برای بانک‌های آینده! از مهم‌ترین چالش‌های این مساله تعارض‌های زیست‌محیطی و رشد اقتصادی است. اگر کسی هم خواهان حفظ محیط‌زیست باشد و هم خواهان حفظ جنگل‌ها و هم معتقد باشد نباید از سوخت‌های کثیف مثل زغال‌سنگ استفاده کرد و هم بخواهد منابعی چون نفت و گاز را برای نسل‌های آینده باقی بگذارد و هم به فکر سوراخ لایه اُزون باشد و در کنار آن هم بخواهد رشد اقتصادی ایجاد کند، دچار همین انگاره‌ غلط شده است... 📎لینک دعوت به کانال اندیشکده مستعدان https://eitaa.com/joinchat/1079706013Ceed9a368e3 ❇️ عضو کانال اندیشکده مستعدان شوید

🔰حمایت از تولید ملی: بایدها و نبایدها [۲] 📝به قلم استاد گرانقدر، حجت الاسلام و المسلمین #میثم_رستمی (منتشر شده در روزنامه فرهیختگان) ... بهتر است یک‌بار دیگر به انگلستان برگردیم. تا قبل از بهره‌برداری گسترده از معادن زغال‌سنگ، سوخت اصلی عمده‌ کارخانه‌ها و کارگاه‌های ریز و درشت تولیدی در انگلستان چوب بود. از 69 جنگلی که در قرون وسطا در انگلستان وجود داشت، در پایان قرن هجدهم (دوران انقلاب صنعتی) فقط چهار جنگل باقی‌مانده بود.۲ بدیهی است منظور نویسنده این نیست که از فردا جنگل‌ها و مراتع کشور را نابود کنیم. شرایط حال حاضر کشور ما بسیار متفاوت از دوران قرن هفدهم و هجدهم انگلستان است. بگذارید یک مثال امروزی بزنم. کشوری مانند آلمان که از انرژی پاک دم می‌زند و زبانزد شده است که حدود نیمی از انرژی خود را از خورشید و باد تامین می‌کند، با ورود به بحران انرژی، تامین انرژی خود از سوخت زغال‌سنگ را به‌شدت افزایش داده است؛ یعنی بدترین و آلوده‌ترین منبع انرژی دنیا در عصر حاضر! همان زغال‌سنگی که سوخت کثیف بود و سال‌های سال به دیگر کشورها، توصیه به کنار گذاشتن استفاده از این منبع انرژی را داشتند! البته که با استفاده‌ کشورهای اروپایی طبعا در ماهیت زغال‌سنگ استحاله صورت ‌گرفته است و از پاک‌ترین انرژی‌ها به حساب می‌آید. هرچند این شدت یافتن استفاده از زغال‌سنگ مختص آلمان نیست و کشورهای دیگر اروپایی و چین نیز به این روند پیوسته‌اند. 💠سخن اصلی بر سر اولویت‌ها و پذیرش ریسک و مضرات جانبی تصمیمات صحیح اقتصادی است. مثلا ممکن است استفاده بهینه و بیشتر از نفت در کشور، نفع نسل‌های آینده از نفت را کاهش دهد، اما رشد پایدار اقتصادی برای نسل حاضر، زندگی بهتری را حتی برای نسل‌های بعدی رقم می‌زند و درنتیجه اکثریت نسل حاضر و نسل بعد، از این تصمیم منتفع می‌شوند. درنتیجه سیاستمدار بعد از وزن‌کشی و انتخاب اولویت‌ها باید به‌عنوان مغز متفکر جریان اقتصادی، پای لرز آن بنشیند و با اولین لرز و لرزه‌ها عقب‌نشینی نکند. اگر منابع انرژی در ایران موجود است باید تبدیل به توسعه و رشد اقتصادی شود تا برای نسل‌های آینده نیز رفاه اقتصادی ایجاد کند. بعد از این تصمیم، باید از برخی اولویت‌های دست‌‌چندم چشم ‌پوشید و آنها را بعد از مسلم انگاشتن چنین تصمیمی، به‌عنوان مساله و چالش پیش رو قرار داد. البته این فقط یک مثال بود و نه راهکاری جامع و مانع. بدیهی است ظرافت‌های تصمیم‌گیری برای منابع انرژی و کمک به تولید از طریق آن، باید مورد ملاحظه و دقت کارشناسی قرار گیرد. از همین قبیل است مشکل انرژی در تابستان. اگر اولویت تولید است و حمایت از تولیدکنندگان، باید تامین سوخت آنها در اولویت باشد و مشکلات بعدی به‌عنوان چالش در نظر گرفته شود و راهکارهای حل آن مورد بررسی قرار گیرد. «قطع سوخت کارخانه‌ها، شاید تابستان بهتری نصیب خانوارها کند، اما یقینا زمستان گران‌تری برایشان رقم خواهد زد.» ادامه دارد... 📚 منابع 1- به نقل از کتاب آدام اسمیت و ثروت ملل نوشته محمدعلی کاتوزیان، ص 41 2- تاریخ تمدن نوشته ویلیام دورانت، ج9، ص 70 📎لینک دعوت به کانال اندیشکده مستعدان https://eitaa.com/joinchat/1079706013Ceed9a368e3 ❇️ عضو کانال اندیشکده مستعدان شوید

🎮 آمار game در ایران که حرف های زیادی دارد ... ▫️این گزارش میتواند پایه ای برای تحلیل های مختلف فرهنگی اجتماعی قرار بگیرد. 📎لینک دعوت به کانال اندیشکده مستعدان https://eitaa.com/joinchat/1079706013Ceed9a368e3 ❇️ عضو کانال اندیشکده مستعدان شوید

✍️ اعتبارسنجی روایات؛ «سندی» یا «فهرستی»؟! 📝 تقریر نشست علمی استاد حیدری فطرت برای اعضای اندیشکده مستعدان به قلم آقای #امیررضا_ملکی 💢رویکرد رایج در اعتبارسنجی روایات، رویکرد «سندی» بوده، که با ابزار «علم رجال» به بررسی راویان احادیث و ثقه یا ضعیف بودن آنها میپردازد و بر اساس آن، روایات را قبول یا رد میکند. ⭕️ رویکرد دیگری که در اعتبارسنجی روایات وجود دارد، تحلیل «فهرستی» اسناد روایات است. 👈این رویکرد، احادیث را بر پایه داده های کتاب شناسی منابع فهرستی بررسی میکند. آنچه در این رویکرد مهم است، این است که حدیث مدنظر از چه کتابی نقل شده است. 🔹به عنوان مثال ممکن است روایتی در اصول کافی وجود داشته باشد که یکی از راویان آن، ضعیف باشد؛ این روایت در رویکرد «سندی» ضعیف بوده و فقیه نمیتواند به آن تمسک کند. 🔹اما در رویکرد «فهرستی» ممکن است احراز شود که مرحوم کلینی، این روایت را از روی یکی از کتب همان راوی نوشتند که آن کتاب، مورد اعتماد اصحاب است. در این صورت، سند روایت بی اشکال بوده و می توان به آن تمسک کرد. ♦️قائلین به رویکرد «فهرستی» معتقدند اصحاب ائمه علیهم السلام و فقهای متقدم، اعتبارسنجی روایات را بر همین مبنا انجام میدادند. 1️⃣ یکی از شواهد آنها، فرمایش مرحوم شیخ صدوق در مقدمه من لایحضره الفقیه است. ▪️ایشان میفرمایند قصد من در این کتاب، ذکر تمام روایات نیست، بلکه روایاتی را نقل میکنم که طبق آن فتوا میدهم و اعتقاد به صحت آنها دارم. ▪️سپس میفرمایند: «و جَمِيعُ مَا فِيهِ مُسْتَخْرَجٌ مِنْ كُتُبٍ مَشْهُورَةٍ عَلَيْهَا الْمُعَوَّلُ وَ إِلَيْهَا الْمَرْجِع‏»، یعنی تمام روایات این کتاب، از کتب مشهور استخراج شده است که مورد اعتماد بوده و محل رجوع است.(1) 2️⃣ از شواهد دیگر آنها بر این مطلب، فرمایش مرحوم شیخ طوسی است. ▫️ایشان میفرمایند علمای شیعه اجماع دارند بر اینکه طبق روایاتی که اصحاب در تصانیف و نوشته هایشان نقل کرده اند، فتوا میدهند. ▫️سپس میفرمایند: «اگر یکی از فقها فتوایی دهد که سایر فقها آن را نمیشناسند [و برای آنها جدید است]، از او میپرسند که از کجا چنین حرفی را زدی؟ و اگر آن فقیه، آنان را به کتاب یا اصل(2) مشهوری ارجاع میداد و راوی آن کتاب نیز ثقه بود، ساکت می شدند و قول او را قبول میکردند.» ▫️سپس میفرمایند عادت اصحاب از زمان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نیز همین بوده است.(3) 🟢 قائلین به رویکرد «فهرستی» معتقدند طبق این شواهد، رویکرد اصحاب ائمه علیهم السلام و فقهای متقدم در اعتبارسنجی روایات، رویکرد «فهرستی» بوده و حدیث منقول در کتاب مورد اعتماد و معروف را میپذیرفتند. 📚منابع و توضیحات: 1- من لایحضره الفقیه، ج1، ص3 2- منظور از ـ«اصل»، کتابی است که نویسنده آن، احادیث آن را به طور مستقیم از امام معصوم علیه السلام شنیده و نوشته است. 3- العدة فی اصول الفقه، ج1، ص127 📎لینک دعوت به کانال اندیشکده مستعدان https://eitaa.com/joinchat/1079706013Ceed9a368e3 ❇️ عضو کانال اندیشکده مستعدان شوید

🔰 نقد ترجمه ای رایج از حدیث معروف 📝 به قلم آقای #امیررضا_ملکی 📣 حدیث مشهوری پیرامون حسن خلق وجود دارد که غالبا اشتباه ترجمه میشود. امیرالمومنین علیه السلام فرمودند: «أَكْمَلُكُمْ إِيمَاناً أَحْسَنُكُمْ خُلُقاً»(1) که ترجمه رایج آن این است: «کامل ترینِ شما از نظر ایمان، خوش اخلاق ترینِ شماست.» ❌ اشتباه این ترجمه، آنجاست که معنا و مفهوم «اخلاق» در عرف رایج زبان فارسی، با معنای آن در زبان عربی و روایات متفاوت است. ▪️کلمه «اخلاق» در زبان فارسی، انصراف به اخلاق اجتماعی و چگونگی برخورد و مواجهه با دیگران دارد. ▪️در حالیکه این کلمه در روایات، اعم از اخلاق اجتماعی است. ♦️لذا «خوش اخلاقی» در زبان فارسی، مترادف با «خوش برخوردی» بوده، در حالیکه در روایات، اعم از «خوش برخوردی» است. 🔹در زبان فارسی، به کسی میگویند «خوش اخلاق»، که رفتار و برخورد خوبی با دیگران داشته باشد، هرچند باطن او مملوّ از حسادت، بغض و کینه، حرص و طمع، بدخواهی، محبت به دنیا و ... باشد. 🔹اما در روایات، به کسی «خوش اخلاق» گفته میشود که علاوه بر خوش برخورد بودن با دیگران، سایر صفات اخلاقی مانند زهد، خیرخواهی، حیا و ... را داشته باشد. ♦️با توجه به این مطلب، اگر در توضیح روایت فوق، به همان ترجمه رایج اکتفا شود، مخاطب چنین برداشت میکند که: «هر کس خوش برخوردتر باشد، ایمانش کامل تر است» در حالیکه معنای روایت چیز دیگری است. 👈لذا هنگام توضیح این روایت به دیگران، اگر توجه به این نکته داده نشود، مخاطبِ فارسی زبان برداشت اشتباهی از معنا و مفهوم روایت میکند. 📚 منبع: 1- عیون اخبار الرضا، ج2، ص38 📎لینک دعوت به کانال اندیشکده مستعدان https://eitaa.com/joinchat/1079706013Ceed9a368e3 ❇️ عضو کانال اندیشکده مستعدان شوید

🌺 حدیث جلسه: "ایمان کامل در گرو اخلاق نیکو" 📜 روایت ابتدای درس خارج مقام معظّم رهبری (حفظه الله) 🌕 في الكافي، [مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ اَلْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ جَمِيلِ بْنِ صَالِحٍ [صَالِحٍ خ ل] عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ] عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ) قَالَ: «إِنَّ أَكْمَلَ اَلْمُؤْمِنِينَ إِيمَاناً أَحْسَنُهُمْ خُلُقاً.» 🖊 شرح حدیث: 🍃 این یک نمونه‌ از ارزش‌گذاری‌های دین مقدّس اسلام است. از جمله چیزهایی که کمال ایمان به آن وابسته است، عبارت است از اخلاق نیکو. ❌ این تصوّر که اگر عقاید و معارف الهی در قلب انسان مستحکم بود، اعمال شرعی و وظایف معمولی زندگی را هم انجام داد، ایمانش کامل است، اگرچه به فضایل اخلاقی توجّه نکند و آن‌ها را مهمّ نشمرد، و در خودش آن‌ها را به وجود نیاورد، از اخلاق بد اجتناب نکند، این یک تصوّر غلط و باطلی است. 🍃 بنابراین، اخلاق یک رکن اصلیِ ایمان است که موجب کمال ایمان می‌شود، و اگر کسی آن را نداشته باشد، ایمان او کامل نیست؛ 🍂 مثلاً تواضع نکردن، حرام فقهی و شرعی نیست، یا سخاوت و جود مثلاً، یا برخورد خوب با انسان‌ها و بِشر در صورت، نبودن اين‌ها فعل حرامی نیست، یک کسی جوانمردی نداشت، ترحّم نداشت، محبّت به دیگران نداشت، اين‌ها به احکام فقهی ارتباطی پیدا نمی‌کند، امّا نبودن آن‌ها نقص ایمان است. 🍃 پس ایمانِ یک مؤمن آن وقتی کامل است که این خصوصیات اخلاقی را هم داشته باشد. 🍃 البته اخلاق در این روایات، به معنای خُُلق خوش در اصطلاح فارسی نیست (خوشرو بودن و خوش‌اخلاق بودن با این و آن) بلکه مراد، فضائل نفسانی است، که یکی‌ از آن‌ها هم البته همین خوش‌خلق بودن و بداخلاقی نکردن است. این‌ها پایه‌های اصلی دین محسوب می‌شوند. در کنار معارف حقّه ی الهیّه و فرایض و محرّمات که تکالیف انسان است، تحلّی و آراسته بودن به اخلاق خوش و فضائل اخلاقی هم یکی از ارکان ایمان است. 📚 الشّافی (تلخیص کتب اربعه)؛ جلد ۱، صفحه ۵۴۴؛ فیض کاشانی 📆 ۱۰ آذر ۱۳۸۷ (جلسه ۲۵۲ مکاسب محرّمه). به نقل از کانال استاد گرانقدر، حجت الاسلام و المسلمین اصغری: https://eitaa.com/doros_howze_asghari 📎لینک دعوت به کانال اندیشکده مستعدان https://eitaa.com/joinchat/1079706013Ceed9a368e3 ❇️ عضو کانال اندیشکده مستعدان شوید

🔰 نقد تصور رایج از نقل احادیث 📝 برگرفته از نشست علمی استاد گرانقدر، حجت الاسلام و المسلمین دهبان برای اعضای اندیشکده مستعدان، به قلم آقای #امیررضا_ملکی روزی معلمی شاگردان خود را جمع کرد. درِ گوش شاگرد اول، به آرامی جمله ای گفت که شاگردان دیگر نشنوند. سپس به او گفت که همین جمله را به آرامی درِ گوش شاگرد دوم بگوید. شاگردان یک به یک جمله معلم را همینطور به یکدیگر میگفتند تا اینکه به شاگرد بیستم (آخرین نفر) رسید. معلم به او گفت که جمله را بلند بگوید. شاگرد آخر چنین کرد، اما جمله ی او، تفاوت زیادی با جمله معلم پیدا کرده بود. ‼️سپس معلم گفت: «دین نیز همینگونه به ما رسیده است!»‼️ 👈هدف معلم از این کار، القای این شبهه به ذهن شاگردان بود: «دینی که اکثر آن توسط روایات به ما رسیده، بسیار متفاوت از دین واقعی است که امامان علیهم السلام بیان فرموده اند.» ✅ اما پاسخ به این شبهه: 🔷 تصور رایجی که پیرامون نقل احادیث وجود دارد، این است که احادیث موجود در کتب روایی، به طور «شفاهی» در میان راویان نقل شده است. 🔹یعنی تصور میکنیم فردی در محضر امام علیه السلام حضور داشته و حدیثی را از لسان مبارک ایشان شنیده است و سپس به شخص دیگری گفته، و او نیز به شخص دیگری گفته، تا اینکه بعد از چند مرتبه انتقال شفاهی در میان راویان، نفر آخر آنها را نوشته است. 🔶در حالیکه واقعِ ماجرا چیز دیگری است و آن اینکه ائمه علیهم السلام از همان ابتدا اصحاب خود را تشویق به نوشتن احادیث کرده و آنها را طوری تربیت کردند که نظام نقل احادیث، «کتاب محور» باشد تا علاوه بر ماندگاری، مصونیت بیشتری از خطا داشته باشد. 🔸لذا اکثرِ قریب به اتفاق احادیثی که به دست ما رسیده است، بدین صورت بوده که شخصی در محضر امام علیه السلام حضور داشته و حدیثی را از لسان مبارک ایشان شنیده و آن را نوشته است. سپس آن را (به منظور نسخه برداری یا ...) به نفر دیگری داده و او نیز چنین کرده تا اینکه نفر آخر (همچون مرحوم کلینی) بسیاری از این کتب را جمع آوری کرده و جامعِ روایی خود را از روی نسخه های کتب اصحاب ائمه علیهم السلام نوشته است. ♦️با این توضیح، اشکال مطرح شده در ابتدای مطلب به احادیث شیعه پاسخ داده میشود. زیرا نظام انتقال احادیث در شیعه، شفاهی و گفتاری نبوده، بلکه «کتاب محور» بوده است، و اشکال فوق فقط در فرض اول وارد است. 📎لینک دعوت به کانال اندیشکده مستعدان https://eitaa.com/joinchat/1079706013Ceed9a368e3 ❇️ عضو کانال اندیشکده مستعدان شوید

◾️مختصری درباره امام حسن عسکری علیه السلام 📝به قلم آقای #یاسین_نوراهان امام حسن عسکری علیه السلام در عصری زیسته اند که دشمنان، هر کسی را شیعه بدانند به قتل می رسانند، هرکس نام پسرش را علی بگذارد، خونش را می ریزند، شاعر شیعه چون در مناقب وصی (علی) و معجزات نبی شعر بگوید، زبانش را می برند و دیوانش را پاره می کنند، عباسیان در صورتی به کسی بخشش می نمودند که به آل أبی طالب دشنام گوید، علویان را از یک وعده خوراک منع می کنند، یک جرعه آب را از اولاد فاطمه (س) دریغ می دارند، تا جاییکه یکی شمشیر خود را گرو می گذارد و دیگری پیراهنش را میفروشد. (ابوبکر خوارزمی، الرسائل، ص129- 130) اما آن امام بزرگوار با وجود تمام مشکلات، از روی محبت و درایت توانستند نظام شیعه را حفظ کرده و میراث امامت را از گردباد حوادث نجات دهند. 💠در احوالات ابوهاشم جعفری نقل شده که خدمت حضرت رسید و نگینی برای تبرک می خواست اما غرق حضور شد و فراموش کرد، حضرت هنگام وداع انگشتری کامل به او بخشیدند و فرمودند نگین و مزد ساخت را هم سود کردی. (کافی ج۱، ص ۵۱۲). جالب تر اینکه نقل شده ابوهاشم یک زمان در تنگ دستی شدید بود ولی حیاء مانع درخواست می شد، وقتی به منزل رسید امام کمکی برایش فرستاد بودند و در نامه ای مرقوم کردند: <<إِذَا كَانَتْ لَكَ حَاجَةٌ فَلاَ تَسْتَحْيِ وَ لاَ تَحْتَشِمْ وَ اُطْلُبْهَا فَإِنَّكَ تَرَى مَا تُحِبُّ إِنْ شَاءَ اَللَّهُ>> (کافی، ج۱، ص ۵۰۸) ♦️حال امروز ما از جهاتی بدتر از شیعیان عصر امام است؛ آنها جانشان در خطر بود و ما دینمان(۱)؛ شاهدم کلام خود امام عسکری علیه السلام است که فرمودند: ناگوارتر از نداشتن پدر و مادر، یتیمی آن کسی است که از امام خود دور افتاده و توان وصول به او را ندارد و پاسخ مسائل مورد نیازش را نمی داند. (طبرسی، احتجاج، ج۱، ص۱۶) 🔹اگر روزی مسیحیان استخوان پیامبری را از خاک بیرون کشیده و با استجابت دعای باران خود تیشه به عقاید مردم زدند (طبرسی، احتجاج)، به خدا قسم امروز هر فرقه ای برای خود چشم بندی می کند و هر روز سیلی از شبهات به راه می اندازد؛ فرقی که دارد آن است که آن زمان، امام عسکری ناجی عقاید مردم و حافظ دین الهی بودند؛ اما امروز دسترسی به امام حی مستقیم نیست و هدایت ایشان خیلی کمتر از آنی است که لازم داریم. اگر چه ما شاید مقام قرب ابو هاشم جعفری را نداشته نباشیم که حضرت هادی علیه السلام ما را مومن واقعی بخوانند و آتش را بر ما حرام بدانند (امالی، صدوق، ص 336 و 337)؛ اما نستجیر بالله ناصبی هم نیستیم؛ پس رواست از امامی که علی بن نارمش را نیز از قعر ضلالت به بلندای معرفت می رساند (۲)، بخواهیم به ما هم علم نافع و معرفت به اباء طاهرین و یوسف گمشته اش اشراب نماید و از شیعیانی قرار دهد که به فرمایش خودشان یتیمان دورافتاده از امام را در کنف حمایت خود قرار داده و با تعلیم علوم اهل بیت علیهم السلام در اعلی علیین جای میگیرند. (طبرسی، احتجاج، ج۱، ص ۱۶). 🔸در کنار امید به الطاف امام، ما هم اراده جدی داریم که به سفارش امام حسن علیه السلام درباره دین و آخرت کوتاهی نکنیم، تقوای الهی داشته باشیم، راستگو و امانت دار باشیم، سجده های طولانی انجام دهیم، به همسایگان نیکی کنیم، به بستگان خود احسان و محبت کرده و آنان را به خوش اخلاقی دعوت نماییم، زینت اهل بیت باشیم و مایه ننگشان نباشیم و خدا را ناظر بر اعمال خود بدانیم. (ابن شعبه حرانی، تحف العقول، ص۴۸۷.) 📚پی نوشت (۱) البته امروز هم بسیاری از شیعیان در یمن و افغانستان و سوریه و بحرین و ... در معرض قتل و غارت هستند. (۲) اشاره به روایت: عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ اَلْعَلَوِيِّ قَالَ: حُبِسَ أَبُو مُحَمَّدٍ عِنْدَ عَلِيِّ بْنِ نَارْمَشَ وَ هُوَ أَنْصَبُ اَلنَّاسِ وَ أَشَدُّهُمْ عَلَى آلِ أَبِي طَالِبٍ وَ قِيلَ لَهُ اِفْعَلْ بِهِ وَ اِفْعَلْ فَمَا أَقَامَ عِنْدَهُ إِلاَّ يَوْماً حَتَّى وَضَعَ خَدَّيْهِ لَهُ وَ كَانَ لاَ يَرْفَعُ بَصَرَهُ إِلَيْهِ إِجْلاَلاً وَ إِعْظَاماً فَخَرَجَ مِنْ عِنْدِهِ وَ هُوَ أَحْسَنُ اَلنَّاسِ بَصِيرَةً وَ أَحْسَنُهُمْ فِيهِ قَوْلاً. (کافی، ج ۱، ص ۵۰۸) 📎لینک دعوت به کانال اندیشکده مستعدان https://eitaa.com/joinchat/1079706013Ceed9a368e3 ❇️ عضو کانال اندیشکده مستعدان شوید

🔰حمایت از تولید ملی: بایدها و نبایدها (قسمت دوم) 📝به قلم استاد گرانقدر، حجت الاسلام و المسلمین #میثم_رستمی (منتشر شده در روزنامه عصر اقتصاد در تاریخ ۳ مهر) اگر خصوصی سازی از سیاست های کلان جمهوری اسلامی است که هست، و سیاست درستی هم می باشد، لوازمی دارد که بدون تحقق آن لوازم، خصوصی سازی واقعی و مردمی سازی اقتصاد محقق نمی شود. 💠یکی از مهمترین لوازم آن، پایان مداخله دولت در قیمتگذاری اکثر کالاهای تولیدی است. دولت باید با یک ساز و کار مناسب و زمان بندی معقول، دست از قیمت گذاری دستوری بردارد و آن را به ساز و کار بازار و عرضه و تقاضا بسپارد. قیمت گذاری دستوری یک حرکت قسری است و به قول فلاسفه «القسر لایدوم»، یعنی حرکت قسری قابل تداوم نیست. حرکت قسری به حرکتی گفته می شود که بر خلاف طبیعت باشد. مثلا حرکت سنگ از زمین به آسمان یک حرکت قسری است و چون بر خلاف طبیعت سنگ است، دوام نمی یابد و به پایان می رسد. برای دوام حرکت قسری همواره باید انرژی مضاعفی خرج کرد. قیمت گذاری دستوری همان حرکت بر خلاف مسیر طبیعی اقتصاد است. مسیری که خریدار و فروشنده خود تصمیم می گیرند با چه قیمتی معامله کنند. علاوه بر آن که بر اساس فتوای بسیاری از فقهاء از جمله امام خمینی(ره) قیمت گذاری از ناحیه ی حاکم، به حکم اولی جایز نیست. حتی قیمتگذاری کالاهای احتکار شده نیز به فتوای امام و بسیاری از فقها جایز نیست و حاکم تنها اجازه دارد محتکر را الزام به عرضه ی کالای احتکاری نماید و حق تعیین قیمت ندارد. وقتی تعیین قیمت از ناحیه ی حاکمیت باشد، باید دستگاه های عریض و طویلی برای نظارت بر قیمت ها ایجاد شود. 🔻قیمت گذاری دستوری مفاسد متعددی دارد که مهمترین آنها به صورت خلاصه از این قرار است: الف- همانطوری که گفته شد نیازمند نظارت های پیاپی و طاقت فرساست و ناظران متعددی را می طلبد که علاوه بر تحمیل هزینه ی اضافی بر دولت، زمینه ی رشوه و رانت و سوء استفاده های فراوان را فراهم می آورد. ب- از آنجا که دولت در زمان کاهش کالا و یا افزایش تقاضا توان کنترل قیمت ها را ندارد، نگاه مردم به دولت منفی شده و موجب کاهش سرمایه اجتماعی دولت می شود. به تعبیری اقتدار دولت ها شکسته خواهد شد. این کاهش سرمایه اجتماعی مانع از این خواهد شد که دولت بتواند به اصلاحات ضروری در اقتصاد و اجتماع بپردازد. ج- قیمتگذاری دستوری به انتخاب شغل های بدون بازده یا واقعا زیانده برای جامعه منجر می شود و توازن درآمدی شغل ها را بر هم می زند. مثلا با پایین نگه داشتن قیمت سوخت، شغل هایی که سوخت زیادی مصرف می کنند بیشتر می شود و درآمدش از برخی شغل های دیگر برای فرد به صرفه تر می گردد. اما برای کشور هزینه ی بیشتری ایجاد می کند. چرا که دولت باید یارانه ی بیشتری به سوخت بدهد و یا با قیمت بیشتری به واردات آن اقدام کند و در نتیجه فشار تورمی در میان مدت بر کل جامعه تحمیل شود. د- انگیزه تولید به هنگام افزایش تقاضا را از بین می برد. یکی از مهمترین آثار قیمت بازاری این است که وقتی کالایی با افزایش تقاضا مواجه می شود، قیمت کالا بالاتر رفته و به تولیدکنندگان و خدمات دهندگان این علامت را می دهد که به سوی تولید این کالا یا خدمت روی بیاورند و تقاضای مردم را تامین کنند. در قیمت گذاری دستوری، به هنگام افزایش تقاضا نسبت به یک کالا، تولیدکنندگان رغبتی برای تولید بیشتر ندارند و در نتیجه جامعه با کمبود کالا مواجه می شود. تازه این همه ی ماجرا نیست. بگذارید یک فرض ذهنی را بیازماییم که نمونه هایش در کشور ما متعدد اتفاق افتاده است. 🔸فرض کنید سه شرکت دارویی روی هم، تعداد یک میلیون «داروی الف» را تولید می کنند. به دلیل شیوع یک بیماری، تقاضای آن دارو، در کشور از یک میلیون تقاضا به یک و نیم میلیون افزایش می یابد ولی قیمت آن ثابت باقی می ماند. در این صورت چند اتفاق ممکن است رخ دهد: اول: تولیدکنندگان از عرضه داروها خودداری کنند تا دولت را تحت فشار قرار دهند که قیمت افزایش پیدا کند. در این صورت کشور با کمبود داروی شدید مواجه می شود. چرا که عرضه از روزهای معمولی نیز کمتر اتفاق می افتد؛ در حالی که تقاضا بیش از روزهای عادی شده است. دوم: تولیدگنندگان بخشی از عرضه خود را به بازار سیاه ببرند و در آنجا به قیمت های بالاتر بفروشند. نتیجه این می شود که با به وجود آمدن اختلاف بین قیمت بازار غیررسمی و بازار رسمی، تقاضای کاذبی در بازار رسمی ایجاد می شود و دلال ها برای خریدن به قیمت پایین در بازار رسمی و فروختن آن در بازار غیر رسمی وارد میدان می شوند. در نتیجه تقاضای دارو به بیش از یک و نیم میلیون افزایش می یابد. نتیجه ی چنین عملکردی آن است که دسترسی به دارو برای نیازمندان واقعی سخت تر می شود.

سوم: تولید کنندگان همه ی داروها را در بازار رسمی عرضه کنند و دارو تمام شود. در این صورت ۵۰۰ هزار تقاضای اضافی وجود دارد که عرضه ای برای آنان صورت نگرفته است. چنین تقاضایی باز منجر به ورود دلال ها به بازار و افزایش تقاضا شده و قیمت ها را در بازارسیاه بالا می برد. بدیهی است بسیاری از مردمان عادی که راه دلالی را بلد نیستند و یا بند «پ» (پول و پارتی) برای به دست آوردن دارو ندارند از خرید آن دارو باز می مانند و دارو به دست نفرات خاص یا دلال ماهری می رسد که می تواند آن را به چند برابر قیمت در کشور بفروشد و به دست مصرف کننده ی واقعی برساند. چهارم: تولید کنندگان تولید خود را افزایش دهند و در مجموع به یک میلیون و پانصد هزار تقاضا پاسخ دهند. این فرض تنها فرضی است که به نظر می رسد مشکلی ایجاد نکند. اما باید گفت این فرض اولا برای همه ی تولیدکنندگان صادق نیست و نمی توان آن را به همه ی بازار تعمیم داد. ثانیا بر فرض تعمیم باز هم مشکل حل نخواهد شد. چرا که با افزایش تولید، لزوما برای شرکت سود بیشتر اتفاق نمی افتد. افزایش تولید، نیازمند افزایش ساعت کار افراد حاضر در واحد تولیدی، افزایش استفاده از انرژی، اصطکاک دستگاه های تولیدی و… خواهد بود که ممکن است افزایش تولید را با ضرر یا کاهش سود برای بنگاه ها همراه کند. تازه همه ی این ها در فرضی است که ظرفیت های استفاده نشده در شرکت های تولیدی وجود داشته باشد. واقعیت آن است که آنچه در عمل اتفاق می افتد غالبا یکی از سه مورد اول است که نتیجه ی آن افزایش قیمت و کمبود کالا در کشور است. در اینجا ممکن است برخی اقتصاددانان به اصطلاح اسلامی با شاهد آوردنِ اربعین بگویند تحلیل اقتصاد متعارف از انسان غلط است و می توان اقتصاد را با روش اربعین اداره کرد. مردم و موکب های اربعین نشان داده اند که همه ی آمال انسان سود و منفعت دنیوی نیست و می توان بدون سود هم به نیازهای مردم پرداخت. اما چنین نتیجه گیری عجولانه ای از اربعین کاملا غیر منطقی است؛ چرا که اولا تعمیم حکم جزء به کل نادرست است. اینکه عده ای در اربعین چنین رفتاری دارند به معنای این نیست که همه ی مردم نیز چنین رفتاری خواهند داشت. چنین گذشت و خیرخواهی همواره از درصد کمی از جامعه سر می زند و نمی تواند مبنای تصمیم گیری اقتصادی کلان برای همه ی جامعه باشد. ثانیا مقایسه اربعین با کسب و کار از اساس غلط است. هدف اصلی از زیارت اربعین و خدمات آن برای شرکت کنندگان معنوی است؛ در حالی که در کسب و کار و اشتغال، هدف اصلی کسب سود است و بنگاه ها با سود بیشتر خود را موفق تر می دانند. بر خلاف اربعین که کسی خود را با کسب سود دنیوی بیشتر موفق تر نمی داند. ثالثا همان اربعین نیز کاملا مردمی و به خواست و اراده ی مردم اداره می شود و دولت نقش تنظیم کننده و تسهیل گری را ایفا می کند و نه آمر و دستور دهنده. اگر دولتی بخواهد به روش دستوری، چنین اربعینی رقم بزند قطعا تا قیام قیامت هم موفق به تحقق آن نخواهد شد. 🔹در پایان باید به این نکته اشاره کرد که حذف قیمت گذاری دستوری نیز باید تدریجی و با شیب ملایم باشد و ملزومات اجرای آن از سوی دولت پیگیری شود. مهمترین نکته در این زمینه، مبارزه دولت با انحصار در تولید یک کالاست. در صورت وجود انحصار در تولید، حذف قیمتگذاری به نتیجه دلخواه برای اقتصاد و کشور نمی انجامد؛ هرچند ادامه ی قیمت دستوری نیز بحران های دیگری ایجاد خواهد کرد که در بالا به آن اشاره شد. 📎لینک دعوت به کانال اندیشکده مستعدان https://eitaa.com/joinchat/1079706013Ceed9a368e3 ❇️ عضو کانال اندیشکده مستعدان شوید

🔰لعن های کذایی 💠سیره علماء حاج آقا رضا صدر از حاج انصاری مرحوم، واعظ معروف و ایشان از مرحوم آقای حاج شیخ عبدالکریم حائری نقل میکرده: دریکی از ملاقاتهای عمومی میرزای بزرگ شیرازی میبینند که نظر ایشان به یک شخص معین معطوف است. هرچه اشخاص جلو می آیند و بعد از دستبوسی میرزا میروند، بازهم توجه میرزا به همان شخص و همان نقطه است؛ تا اینکه بالاخره نوبت به آن شخص موردنظر میرزا میرسد و می آید دست میرزا را می بوسد. میرزا از او سؤال میکند اهل کجایی؟ میگوید: اهل کربلا. می پرسد برای چه اینجا آمده ای؟ میگوید: آمده ام تا در سامرا درس بخوانم. میرزا میفرماید: من به شما حکم میکنم که همین حالا مراجعت کنید به کربلا و شهریه و حقوقی هم که در اینجا به طلبه ها داده میشود در کربلا به شما داده می شود و همین حالا برگردید. میرزا نوکرش را صدا میزند و به او میگوید: قطار کی حرکت میکند؟ میگوید مثلاً نیم ساعت دیگر. می فرماید این آقا را الآن ببرید پای قطار و آنجا باشید تا ایشان مشرف شوند کربلا و بعد مراجعت کنید. نیم ساعت بعد میرزا مرتب می پرسد: خادم نیامد؟ همینطور منتظر بوده و دقیقه شماری میکرده که خادم برگردد. بالاخره خادم برمیگردد، میرزا میگوید: او را راه انداختی؟ میگوید بله. میگوید: خودت آنجا بودی موقع حرکت قطار؟ میگوید بله. میگوید: قطعی شد حرکتش؟ میگوید: بله. میرزا خیلی استنطاق میکند تا قطعی شود که آن شخص به کربلا برگشته است. بعداً بعضی از اصحاب از ایشان می پرسند: چرا این شخص را با این اهتمام به کربلا برگرداندید؟ ◀️میرزا میفرماید: «از خصوصیات این شخص فهمیدم که اگر در اینجا بماند کار دست ما می دهد و از آن لعن های کذایی می خواند و ما که زحمت کشیدیم مشکله اختلاف بین شیعه و سنی را به زحمت حل کردیم، او با یک عملش ممکن است این زحمات را از بین ببرد، یک لعن در حرم بخواند و تمام این زحمات به هدر رود». 📚منبع: آیت الله العظمی شبیری زنجانی، جرعه ای از دریا، ج 1، ص 120-119 📎لینک دعوت به کانال اندیشکده مستعدان https://eitaa.com/joinchat/1079706013Ceed9a368e3 ❇️ عضو کانال اندیشکده مستعدان شوید

🔰تاریخچه وحدت اسلامی 📝به قلم آقای #یاسین_نوراهان تأسیس هفته وحدت، از اقدامات بسیار کلیدی امام خمینی رحمة الله علیه می باشد که منشأ تأثیرات فراوانی در معادلات جهانی شده است. جرقه این نامگذاری به پیشنهاد آیت الله منتظری و برخی دیگر از نزدیکان امام، با الگو گیری از اقدام موفق حضرت آیت الله العظمی خامنه ای حفظه الله در ایرانشهر انجام شد؛ ایشان در دوران تبعید خود، با علمای حنفی مسلک ایرانشهر، چابهار، سراوان و زاهدان، جلساتی را به منظور تقریب فکری دو گروه تشکیل دادند و ماحصل آن نامگذاری فاصله 12 تا 17 ربیع الاول به عنوان هفته وحدت و برگزاری جشن های عمومی مشترک بود. بعد از دو سه روز از برگزاری مراسم ها، مواجهه عاقلانه با یک اتفاق طبیعی، باعث شد «وحدت» از مرحله شعار، به مرحله عمل برسد؛ جاری شدن سیل در منطقه و کمک های بیشائبه یکی از معروفترین و محبوبترین اساتید و مبلغان شیعه به مردم اهل سنت منطقه؛ یعنی رهبر معظم انقلاب، معنای درستی از وحدت و اخوت اسلامی را در ذهن و جان مردم نهادینه ساخت. 🔻اما با نگاهی به ریشه این تفکر، درمی یابیم که مسئله وحدت در بین فقها از پیشینهٔ علمی - عملی ریشه دارتری برخوردار است. مرحوم آیت الله شاه آبادی در «شذرات» خود، یکی از محورهای درمان بیماری های فکری و اخلاقی جامعه را وحدت مسلمین میداند و از آن به عنوان خیط اخوت یاد میکند. (آیت الله العظمی شاه آبادی، شذرات المعارف، ص 8) حضرت آیت الله العظمی بروجردی در مقام علم و عمل، همه جانبه به ترویج وحدت پرداختند تا جایی که به تعبیر شهید مطهری، «نبايد گفت ایشان نسبت به اين مسئله علاقه مند بود، بلکه بايد گفت عاشق و دلباخته اين موضوع بود و مرغدلش برای اين پر میزد» (استاد شهید مطهری، مجموعه آثار استاد شهيد مطهری، ج 20، ص: 155) 🔻 قطعاً منظومه فکری و سیره عملی این دو بزرگمرد تاریخ، بی تأثیر در اندیشه شاگرد ممتازشان؛ یعنی حضرت امام خمینی نبوده است. شیخ بهایی دیگر عالمی است که حسن رفتار او با مخالفین فراوان نقل شده است. (مرحوم شیخ یوسف بحرانی، الکشکول، ج 2، ص 111) قبل تر از شیخ بهایی نیز با علامه حلی مواجه هستیم که در زمان شاه شیعی –الجایتو- میزیست و اتفاقاً در همان دوره که میتوان گفت شیعه به قدرت دست یافته بود، ایشان در مدرسه ای به بحث های علمی دور از تعصب با اهل سنت مشغول بودند. درباره علامه گفته شده است: "هرگز با تعصب با مخالفین بحث نمی کرد و به جای توهین و تحقیر صحابه به بحث علمی در مورد حقائق روی می آورد" (ن.ک: آقای منوچهر مرتضوی، تحقیقی درباره دوره ایلخانان، ص 51 نقل از مجمع التواریخ، ص 52)؛ لذا در همان دوران و در ضمن حفظ وحدت، کتب «نهج الحق» و «منهاج الکرامه» را به عنوان پشتوانه استدلالی عقاید شیعه به رشته تحریر درآورد و اتفاقاً خود ایشان نقش مهمی در شیعه شدن ایلخانان داشت؛ پس وحدت در عمل منافاتی با اصرار بر عقاید ندارد. جالب آنجاست که شیخ یوسف بحرانی در مورد این نقل سید نعمت الله جزائری درباره یکی از فقهاء که میگوید: «او همواره سبّ کنندگانی را همراه خود داشته و در علن لعن شیخین و تابعین آنها میکرده اند» مینویسد: «لا يخفی ان ما نقله عن الشيخ المزبور من ترک التقية و المجاهرة بسبب الشيخين خلاف ما استفاضت به الاخبار عن الائمة الاخيار الابرار عليهم سلام الله الملك الغفار و هی غفلة عن الشيخ المشار اليه ان ثبت النقل المذكور، و قد نقل السيد المذكور ان علمآء الشيعة الذين فی مكة المشرفة كتبوا الی علماء اصفهان من اهل المحاريب و المنار انّكم تسبون ائمتهم فی اصبهان و نحن فی الحرمين نعذب بذلك اللعن و السب، انتهی. و هو كذلك»(مرحوم شیخ یوسف بحرانی، لولوه البحرین ص 153) 💠این اجتماع از سوی فقهاء مخصوصاً اجتماع دو طیفی که نگاه استنباطی متفاوتی دارند؛ یعنی علامه حلی ازیک طرف و شیخ یوسف بحرانی اخباری مسلک از سمت دیگر و همچنین ادعای استفاضه اخبار از سوی شیخ بحرانی، نشان از آن دارد که سرچشمه زلال این تفکر صرف عقل و از موارد قابل مناقشه نیست، بلکه خود معصومین (علیهم السلام) بانی این اندیشه پرمغز هستند؛ اثبات این مدعا با تورق «کتاب العشره» کتاب شریف کافی حاصل میشود. شاهد دیگر اینکه که وحدت با این تعریف ریشه های روایی دارد بیان آیت الله العظمی خوئی ذیل روایات فروانی است که دلالت بر شرکت در نماز جماعات اهل سنت دارند؛ ایشان حکمت این روایات را مصلحت نوعی و وحدت کلمه مسلمین میداند؛ زیرا معتقدند مسلمین در آن زمان معروف و مشهور بودند و لذا شرکت در جماعات اهل سنت اثری از جهت دفع ضرر نداشت.(آیت الله العظمی خوئی، التنقیح فی شرح العروة الوثقی، الطهارة 4، ص: 318­-316) 📎لینک دعوت به کانال اندیشکده مستعدان https://eitaa.com/joinchat/1079706013Ceed9a368e3 ❇️ عضو کانال اندیشکده مستعدان شوید

🔰مراد از وحدت 🔸بیانات مقام معظم رهبری ⬅️«مراد ما از وحدت اسلامی، یکی شدن عقاید و مذاهب اسلامی نیست. میدان برخورد مذاهب و عقاید اسلامی و عقاید کلامی و عقاید فقهی - هر فرقهای عقاید خودش را دارد و خواهد داشت - میدان علمی است؛ میدان بحث فقهی است؛ میدان بحث کلامی است و اختلاف عقاید فقهی و کلامی میتواند هیچ تأثیری در میدان واقعیت زندگی و در میدان سیاست نداشته باشد. مراد ما از وحدت دنیای اسلام، عدم تنازع است: «و لا تنازعوا فتفشلوا». تنازع نباشد، اختلاف نباشد.» 30/05/1385 ⬅️«اتحاد مسلمین، به معنای انصراف مسلمین و فِرَق گوناگون از عقاید خاص کلامی و فقهی خودشان نیست؛ بلکه اتحاد مسلمین به دو معنای دیگر است که هر دوی آن باید تأمین بشود: اول اینکه فِرَق گوناگون اسلامی (فِرَق سنی و فِرَق شیعه) - که هرکدام فِرَق مختلف کلامی و فقهی دارند - حقیقتاً در مقابله با دشمنان اسلام، همدلی و همدستی و همکاری و همفکری کنند. دوم اینکه فِرَق گوناگون مسلمین سعی کنند خودشان را به یکدیگر نزدیک کنند و تفاهم ایجاد نمایند و مذاهب فقهی را باهم مقایسه و منطبق کنند. بسیاری از فتاوای فقها و علما هست که اگر موردبحث فقهیِ عالمانه قرار بگیرد، ممکن است با مختصر تغییری، فتاوای دو مذهب به هم نزدیک شود». 24/07/1368 📎لینک دعوت به کانال اندیشکده مستعدان https://eitaa.com/joinchat/1079706013Ceed9a368e3 ❇️ عضو کانال اندیشکده مستعدان شوید

🔰از مزایای آیت الله العظمی بروجردی (رحمه الله علیه) 🔹به روایت شهید مطهری 🔻«یکی از مزایای معظم له توجه و علاقه فراوانی بود که به مسئله وحدت اسلامی و حسن تفاهم و تقریب بین مذاهب اسلامیه داشت. این مرد چون به تاریخ اسلام و مذاهب اسلامی آشنا بود، می دانست که سیاست حکام گذشته در تفرقه و دامن زدن آتش اختلاف چه اندازه تأثیر داشته است و هم توجه داشت که در عصر حاضر نیز سیاست های استعماری از این تفرقه حداکثر استفاده را میکنند و بلکه آن را دامن میزنند و هم توجه داشت که بُعد و دوری شیعه از سایر فرق سبب شده که آنها شیعه را نشناسند و درباره آنها تصوراتی دور از حقیقت بنمایند. به این جهات بسیار علاقه مند بود که حسن تفاهمی بین شیعه و سنّی برقرار شود که از طرفی وحدت اسلامی که منظور بزرگ این دین مقدس است تأمین گردد و از طرف دیگر شیعه و فقه شیعه و معارف شیعه آنطور که هست به جامعه تسنن که اکثریت مسلمانان را تشکیل میدهند معرفی شود. ⬅️ از حسن تصادف چند سال قبل از زعامت و ریاست معظم له که هنوز ایشان در بروجرد بودند «دار التقریب بین المذاهب الاسلامیة» به همت جمعی از روشنفکران سنّی و شیعه تأسیس شد. معظم له در دوره زعامت خود تا حد ممکن با این فکر و با این مؤسسه کمک و همکاری کرد. برای اولین بار بعد از چندین صدسال بین زعیم روحانی شیعه و زعیم روحانی سنّی شیخ عبدالمجید سلیم و بعد از فوت او به فاصله دو سه سال شیخ محمود شلتوت مفتی حاضر مصر و رئیس جامع ازهر روابط دوستانه ای برقرار شد و نامه ها مبادله گردید. قطعاً طرز تفکر معظم له و حسن تفاهمی که بین ایشان و شیخ شلتوت بود مؤثر بود در اینکه آن فتوای تاریخی معروف را در مورد به رسمیت شناختن مذهب شیعه بدهد. 🔻معظم له را نباید گفت نسبت به این مسئله علاقه مند بود، بلکه باید گفت عاشق و دلباخته این موضوع بود و مرغدلش برای این موضوع پر میزد. عجیب این است که از دو منبع موثق شنیدم که در حادثه قلبی اخیر که منجر به فوت ایشان شد، بعد از حمله قلبی اول که عارض شد و مدتی بیهوش بوده اند و بعد به هوش آمدند، قبل از آنکه توجهی به حال خود بکنند و در این موضوع حرفی بزنند موضوع تقریب و وحدت اسلامی را طرح میکنند و میگویند من آرزوها در این زمینه داشتم». 📚منبع: (مجموعه آثار استاد شهید مطهری (مزایا و خدمات مرحوم آیت الله بروجردی (شش مقاله))، ج 20، ص: 156-154) 📎لینک دعوت به کانال اندیشکده مستعدان https://eitaa.com/joinchat/1079706013Ceed9a368e3 ❇️ عضو کانال اندیشکده مستعدان شوید

🔰نقد یک انتساب 📝به قلم استاد گرانقدر، حجت الاسلام و المسلمین #دهبان کتاب "تسمیه من قتل مع الحسین" توسط آقای محمد رضا حسینی جلالی چاپ شده و این کتاب نسبت داده شده به فضیل بن زبیر که جزء یاران امام باقر و صادق علیه السلام بودند. اما در کتب رجالی و فهرستی که ایشان را ترجمه کرده اند، ذکر نکردند که ایشان کتاب داشته اند. ⬅️راز این ماجرا بر می گردد به اینکه یکی از علماء زیدیه در قرن پنجم به نام المرشد بالله (همان یحیی بن الحسین معروف به کیا) کتابی دارند به نام "الامالی الخميسية" در آن روایتی نسبتا طولانی در چند صفحه درباره اصحاب امام حسین علیه السلام از فضیل بن زبیر آورده اند و بعد محقق محترم با جداسازی این روایت آن را بصورت کتابی جداگانه چاپ کردند. اول این روش خوبی نیست و دوم باید به تمام جزئیات عملکردشان در مقدمه کتاب منتشر شده پاسخ می دادند! متن روایت المرشد بالله: 807 - أَخْبَرَنَا الشَّرِيفُ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْحَسَنِ الْبَطْحَانِيُّ، بِقِرَاءَتِي عَلَيْهِ بِالْكُوفَةِ، قَالَ: أَخْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ التَّمِيمِيُّ، قِرَاءَةً، قَالَ: أَخْبَرَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ سَعِيدٍ، قَالَ: أَخْبَرَنِي الْحَسَنُ بْنُ جَعْفَرٍ التَّمِيمِيُّ، قِرَاءَةً، قَالَ: حَدَّثَنِي عَمِّي طَاهِرُ بْنُ مِدْرَارٍ، قَالَ: حَدَّثَنِي 👈فُضَيْلُ بْنُ الزُّبَيْرِ، قَالَ " سَمِعْتُ الْإِمَامَ أَبَا الْحُسَيْنِ زَيْدَ بْنَ عَلِيٍّ، عَلَيْهِمَا السَّلَامُ، وَيَحْيَى بْنَ أُمِّ طَوِيلٍ، وَعَبْدَ اللَّهِ بْنَ شَرِيكٍ الْعَامِرِيَّ يَذْكُرُونَ تَسْمِيَةَ مَنْ قُتِلَ مَعَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ، عَلَيْهِمَا السَّلَامُ مِنْ وَلَدِهِ وَإِخْوَتِهِ وَأَهْلِهِ وَشِيعَتِهِ، وَسَمِعْتُهُ أَيْضًا مِنْ آخَرِينَ سِوَاهُمْ: الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ قَتَلَهُ سِنَانُ بْنُ أَنَسٍ النَّخَعِيُّ وَحَمَلَ رَأْسَهُ فَجَاءَ بِهِ خَوْلِيُّ بْنُ يَزِيدَ الْأَصْبَحِيُّ، وَالْعَبَّاسُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِمَا السَّلَامُ، وَأُمُّهُ أُمُّ الْبَنِينَ بِنْتُ حَرَامِ بْنِ خَالِدِ بْنِ رَبِيعَةَ بْنِ الْوَحِيدِ الْعَامِرِيِّ قَتَلَهُ زَيْدُ بْنُ رِفَادٍ الْجِنِّيُّ، وَحَكِيمُ بْنُ الطُّفَيْلِ الطَّائِيُّ السِّيسِيُّ وَكِلَاهُمَا ابْتُلِيَ فِي بَدَنِهِ، وَجَعْفَرُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِمَا السَّلَامُ وَأُمُّهُ أَيْضًا أُمُّ الْبَنِينَ بِنْتُ حَرَامٍ. قَتَلَهُ هَانِئُ بْنُ نُبَيْتٍ الْحَضْرَمِيُّ..... (ترتيب الأمالي الخميسية، الشجري، يحيى بن الحسين،ج 1، ص 224 https://lib.efatwa.ir/42143/1/224 متن کتاب تسمیه همین روایت طولانی بالاست. متن کتاب "تسمية مَنْ قُتل مع الحسين بن علي عليهما السلام من ولده وإخوته، وأهله وشيعته" را ببینید👇👇 شهداء أهل البيت عليهم‌السلام (١) الحسين بن علي، ابن رسول الله (صلوات الله عليهم): قتله سنان بن أنس النخعي وحمل رأسه، فجاء به خولي بن يزيد الأصبحي. (٢) العباس بن علي بن أبي طالب عليهما‌ السلام : واُمّه اُمّ البنين بنت حزام بن خالد بن ربيعة بن الوحيد العامري، قتله زيد بن رقاد الجنبي، وحكيم بن الطفيل الطائف السنبسي، وكلاهما ابتلي في بدنه. (٣) وجعفر بن علي بن أبي طالب عليهما‌ السلام : واُمّه - أيضاً - اُمّ البنين بنت حزام، قتله هانئ بن ثبيت الحضرمي..... (تسمية من قتل مع الحسين (ع)، الحسيني الجلالي، السيد محمد رضا، 1، ص ۲۳ https://ar.lib.eshia.ir/12001/1/23 💠نکته جالب این است که محققین گمان می کنند که جناب آقای جلالی به نسخه ای خطی دست یافته و کتابی ارزشمند از قرن دوم در مقتل نشر داده اند؛ مثلا در کتاب "موسوعه تاریخ امام حسین علیه السلام" (۲۴ جلد) در ذیل هر مطلب که منابع را می آورد ابتداء منابع متقدم را ذکر می کند، که می توانید نام کتاب "تسمية من قتل مع الحسین علیه السلام" را قبل از تمام منابع به عنوان اولین منبع ملاحظه کنید! 📎لینک دعوت به کانال اندیشکده مستعدان https://eitaa.com/joinchat/1079706013Ceed9a368e3 ❇️ عضو کانال اندیشکده مستعدان شوید

🔰پیامبر اخلاق 📝به قلم حجت الاسلام و المسلمین #نیازآبادی 💠یکی از افتخارات رسول اکرم صلی الله علیه و آله که شاید بالاترین افتخاری باشد که ممکن است نصیب انسانی شود، تمجید و تعریف خدای متعال از ایشان در آیه چهارم سوره قلم است، تمجیدی که به طور خاص به عظمت و بزرگی اخلاق ایشان اشاره می کند: «وَإِنَّكَ لَعَلَى خُلُقٍ عَظِيم. و به راستى تو بر خُلق و خوى بس بزرگى هستى». همچنین از ائمه معصومین علیهم السلام نیز روایات متعددی بر جای مانده است که همگی دلالت بر خلق و خوی بی نظیر ایشان دارد. 🔻ویژگی برجسته اخلاق حضرت، ایشان را در اذهان بسیاری از ما انسانی همیشه آرام، نرمخو، ساکت، خنده رو و مظلوم متجلی کرده است که در همه حال طرفدار آرامش، گذشت از خطای دیگران و تحمل فضای موجود است به گونه ای که بیش از هر تعبیری برای توصیف ایشان از «پیامبر مهربانی ها» استفاده می شود. اما تفسیر مذکور از «اخلاق»، مناسب معنای این کلمه در زبان عربی که روایت با آن زبان صادر شده نیست بلکه کاملا مناسب معنایی است که از این کلمه در زبان فارسی به ذهن متبادر می شود و ما با همان تبادر ذهنی روایت را ترجمه، رسول اکرم صلی الله علیه و آله را تجسّم و به همگان معرفی می کنیم. 🔻 «اخلاق خوب» در زبان عربی به معنای دارا بودن تمام صفات پسندیده و ممدوح است که هم شامل صفات مذکور و هم صفات مقابل آن ها در اوقات مقتضی خود می شود و عدم توجه به این نکته ممکن است از پیامبرمان تصویری ناقص و بعضا اشتباه بسازد. مثلا برای بسیاری از افراد سنگین می آید که باور کنند احکامی مانند اعدام، تبعید، قصاص و حدّ در مواقع لزوم از سوی رسول اکرم صلی الله علیه و آله صادر و بر اجرای آن نیز تاکید شده و حتی هیچ خواهش و تمنّایی هم موجب ترحّم ایشان و مانع عمل به آن نشده است. ⬅️یا شاید آنقدر پیامبرمان را اشتباه تصور کرده باشیم که برای بعضی از ما تصورش سخت است که ایشان گاهی به حدی از برخی مسائل غضبناک یا ناراحت می شدند که آثار آن در چهره، حرکات و سکنات ایشان هویدا می‌شد. همچنین یکی از بارز ترین صفات رسول اکرم صلی الله علیه و آله در تمام دوران حیات خود که کمتر به آن پرداخته می شود، زندگی خستگی ناپذیر و جهادی به همراه تدبیر و مدیریت فضا و امور زمانه است به گونه ای که با وجود دشمنی و مخالفت تمام بزرگان و مردمان هم عصر خویش، رسالت خود را تنها با همسر و پسر عموی کودکشان شروع نمود اما پس از ۲۳ سال تلاش بی وقفه و هنگام پایان رسالت خود، حاکم و بنیانگذار حکومت الهی و بلامنازعی در حجاز بودند که هیچ قدرت خارجی توانایی از بین بردن آن را نداشت، حکومتی که اگر از ناحیه مسلمانان از مسیر صحیح خود خارج نمی‌شد، بعید نبود که به مرور زمان تمام جهان تسلیم مبانی و قدرت مستحکم آن میشد. نظر به اتفاقات سخت، پیچیده و جانکاه زندگی رسول اکرم صلی الله علیه و آله و موفقیت در همه آنها انسان را با شخصیت بی نظیری مواجه می کند که نمی توان او را با واژه «اخلاق» در زبان فارسی به صورت کامل توصیف کرد بلکه ایشان هر صفتی را درست در زمان و مکان خود مورد استفاده قرار می داد. 💠به یقین اگر غیر مسلمانان شخصیتی هزاران برابر کوچکتر از رسول اکرم صلی الله علیه و آله را در تمدن و دین خود می‌یافتند به بهترین نحو و با استفاده از تمام امکانات مادی و معنوی و رسانه ای خود، او را به بهترین وجه به مردم دنیا شناسانده و قهرمان تمام دنیا معرفی می کردند اما متاسفانه این مقوله از سوی مسلمانان بسیار مورد غفلت قرار گرفته و رسول اکرم صلی الله علیه و آله نه تنها به طور کامل و صحیح و در قالب های متنوع به دنیا معرفی نشده اند بلکه در میان مسلمانان نیز تا حدود نه چندان کمی ناشناخته هستند. 📎لینک دعوت به کانال اندیشکده مستعدان https://eitaa.com/joinchat/1079706013Ceed9a368e3 ❇️ عضو کانال اندیشکده مستعدان شوید

عنوان مقاله: «اعتبارسنجی و ردیابی ثبت و انتقال "احادیث تردد خداوند" به روش فهرستی» 🔰به قلم استاد گرانقدر، حجت الاسلام و المسلمین #حیدری_فطرت 💠چکیده: مجموعه احادیث «تردّد خداوند» را که دربردارنده حدیث قدسی: «مَا تَرَدَّدْتُ فِي شَيْ‏ءٍ أَنَا فَاعِلُهُ كَتَرَدُّدِي فِي مَوْتِ عَبْدِيَ الْمُؤْمِنِ» است، می‌توان از نمونه‌های بارز مشکل‌الحدیث دانست که قرن‌هاست موردبحث و گفتگوی محدثان، فقیهان، متکلمان، فیلسوفان، عرفا و مفسران شیعه و سنی قرار گرفته است. نوشتار پیش رو در پی آن است که اعتبارسنجی مجموعه احادیث «تردّد» را، بر پایه نظام اعتبارسنجی قدماییِ «کتاب‌محور» واکاود. هدف از اجرای این فرایند، نه فقط پی بردن به اعتبار این مجموعه از احادیث، بلکه افزون بر آن، ردیابی ورود این روایات به اولین مصادر حدیثی شیعه و جریان آن در منابع بعدی است. گردآوری مصادر اولیه دربردارنده این حدیث، می‌تواند باور نهفته در آن را به عنوان یک اندیشه پذیرفته‌شده و فراگیر در میان امامیه مطرح ‌کند. از این رو برای دستیابی به این دو مهم، یعنی: شناسایی راویان اول و نیز کشف اولین کتب حدیثی دربردارنده حدیث تردد، با تحلیل اسناد این حدیث ارزشمند و مشهور در منابع حدیثی موجود، به ردیابی آن در مصادر حدیثی اولیه و در نتیجه، اثبات اعتبار و استحکام آن دست‌یافتیم. 📚فصلنامه مطالعات قرآن و حدیث «سفینه» شماره 79، تابستان 1402 📎لینک دعوت به کانال اندیشکده مستعدان https://eitaa.com/joinchat/1079706013Ceed9a368e3 ❇️ عضو کانال اندیشکده مستعدان شوید

🔰در قفقاز جنوبی چه خبر است؟ 📝به قلم حجت الاسلام و المسلین #محتشمی [شماره ۱] مطمئنا در ماه‌های گذشته و به خصوص در روزهای گذشته، اخبار درگیری بین کشورهای ارمنستان و جمهوری آذربایجان در منطقه قره باغ و موضع‌گیری‌های کشورهای همسایه از جمله جمهوری اسلامی، ترکیه و روسیه در خبرگزاری‌های مختلف، ذهن شما را به خود مشغول کرده و چه بسا به دلیل وجود اخبار ضد و نقیض و ابهام در آن، دچار تعجب و حیرت شده باشید. قفقاز جنوبی مناطق شمال غربی کشورمان است که امروزه شامل کشورهای گرجستان، ارمنستان و جمهوری آذربایجان می‌شود و تا حدود دوسده‌ی پیش، بخشی از خاک ایران بود اما به دلیل نفوذ اجانب و بی‌لیاقتی حکام ایرانی طی قراردادهای ننگین گلستان و ترکمنچای این مناطق از ایران جدا و به شوروی سابق ملحق شد. حدود صد سال پس از این اتفاق در سال۱۹۲۱م، استالین رهبر اتحادح جماهیر شوروی، تصمیم گرفت منطقه کوهستانی قره‌باغ را -که حدود ۹۰٪ از جمعیت آن را ارمنی‌ها تشکیل می‌دادند – از حاکمیت ارمنستان شوروی خارج و به عنوان منطقه‌ای خودمختار در قلمرو آذربایجان شوروی ایجاد نماید که این تصمیم باعث شروع جنگ و خونریزی در این منطقه گشت.[ادامه در پیام بعد] 📎لینک دعوت به کانال اندیشکده مستعدان https://eitaa.com/joinchat/1079706013Ceed9a368e3 ❇️ عضو کانال اندیشکده مستعدان شوید

[شماره ۲] ⬅️درگیری‌ها در این منطقه با فراز و نشیب همراه بود اما در هر صورت تا قبل از انحلال شوروی سابق، این درگیری‌ها توسط حکومت مرکزی شوروی تا حد زیادی مدیریت می‌شد. با انحلال شوروی در ۱۹۹۱م، نزاع و کشمکش جان تازه‌ای گرفت و زمانی که در ۱۹۹۲م، قره‌باغ کوهستانی پس از برگزاری رفراندوم اعلام استقلال نمود، جنگ به معنای واقعی خود آغاز شد. از آن زمان تا به امروز بارها جنگ و آتش‌بس در این منطقه اتفاق افتاده و هزاران نفر به خاک و خون کشیده شده‌اند چراکه هموازه ارمنستان به دلیل بافت ارمنی منطقه از جمهوری خودمختار قره‌باغ کوهستانی یا همان جمهوری آرتساخ حمایت نموده و از طرف دیگر، جمهوری آذربایجان با استناد به تقسیم بندی شوروی و قراردادن قره‌باغ کوهستانی در قلمروی آذربایجان، به دنبال الحاق این منطقه به خاک خود بوده است. 🔸اما در نهایت جمهوری آذربایجان موفق شد با طراحی حملات مختلف و امور غیرانسانی مثل بستن شریان‌های حیاتی و جلوگیری از رسیدن غذا و... به این جمهوری خودمختار و جلب نظر قدرت‌های منطقه مانند ترکیه‌، روسیه و پاکستان و همچنین با استفاده از ضعف دولت ارمنستان، موجب انحلال دولت خودمختار آرتساخ و الحاق این اراضی به کشور خود گردد. با پایان سال ۲۰۲۳م این دولت به صورت کامل منحل خواهد گشت و در روزهای اخیر، بیش از صدهزار نفر از ارمنی‌های این منطقه، خانه و خاک اجدادی خود را ترک و به ارمنستان مهاجرت نموده‌اند. علی رغم تاثیرپذیری جمهوری اسلامی از تغییرات منطقه قره‌باغ و مالکیت دیرینه‌ی ایرانیان بر این منطقه و همچنین گستردگی مذهب تشیع در جمهوری آذربایجان، نقش پررنگی از جمهوری اسلامی در این منازعه دیده نمی‌شود و در حدود چند دهه، این مناطق مورد غفلت دستگاه دیپلماسی کشورمان قرار گرفته است. 🔸اما مسئله‌ای که در این منطقه برای جمهوری اسلامی مهم‌تر جلوه کرده و باعث شده از حدود یک سال گذشته، جمهوری اسلامی به دنبال اثرگذاری در منطقه قفقاز جنوبی باشد، خطر تغییر ژئوپلیتیک (تاثیرات جغرافیای زمین بر سیاست و روابط بین الملل) در این منطقه است؛ به این صورت که جمهوری آذربایجان به واسطه‌ی حمایت‌های رژیم صهیونیستی و ترکیه و حتی روسیه (رژیم صهیونیستی با انگیزه‌ی نزدیک شدن به مرز‌های ایران، ترکیه با انگیزه‌های اقتصادی و دستیابی به مسیر ترانزیتی اتصال چین به اروپا و روسیه با انگیزه مخالفت با دولت فعلی ارمنستان) به دنبال ایجاد مسیر ترانزیتی در کریدور(دالان) زنگزور در جنوب ارمنستان و در نزدیکی مرز ایران با ارمنستان ‌است که می‌تواند موجب کاهش شدید درآمدهای ترانزیتی و افزایش خطرات امنیتی برای ایران شود. مسئولان سیاسی ایران همواره به سیاست جمهوری اسلامی دراین‌باره تاکید نموده و تغییر در ژئوپلیتیک منطقه را خط قرمز خود دانسته‌اند تا جایی که مقام معظم رهبری و ریاست جمهوری نیز از این سیاست حمایت نموده و نیروهای نظامی با استقرار در مرزهای ایران با ارمنستان، به صورت میدانی این تصمیم جمهوری اسلامی را به تصویر کشیدند. در هر صورت می‌بایست با اتخاذ سیاست‌های پیشگیرانه، از ماجراجویی های رژیم صهیونیستی و ترکیه و نوچه‌ی‌ آن‌ها یعنی جمهوری آذربایجان در نزدیکی مرزهای کشورمان جلوگیری نمود. 💠اما توجه به این نکته خالی از لطف نیست که اگر جمهوری اسلامی در دهه‌های گذشته، با استفاده از قدرت نرم و جایگاه ایدئولوژیک خود در جهان تشیع و محور مقاومت و همچنین استفاده از گستردگی تشیع در جمهوری آذربایجان، اثرگذاری خود را در این کشور افزایش می‌داد؛ امروز موازنه‌ی قدرت در منطقه به صورت دیگری بود و ایران، امکان چانه‌زنی بیشتری داشت. البته انکار تلاش‌‌های مختلف در این مورد، دور از انصاف است اما در هر صورت، اثرگذاری در این منطقه نیاز به تمرکز و دقت بیشتری بوده که متاسفانه به آن توجه نشده و مورد غفلت واقع شده است. 📎لینک دعوت به کانال اندیشکده مستعدان https://eitaa.com/joinchat/1079706013Ceed9a368e3 ❇️ عضو کانال اندیشکده مستعدان شوید