بخوانید 🔻🔻 #اسلام_و_لباس_وارونه

[نابودی اسرائیل توسط ایران] اخیرا روایتی منتشر شده است که مفاد آن، نابودی اسرائیل توسط کسانی است که به فارسی می گویند: "بکش بکش" و از این روایت استفاده می کنند که اسرائیل توسط ایران نابود می شود. 📍این روایت ابدا نام معصومی را در خود ندارد و در واقع نقل پسر ابوهریره از پدرش، از علی بن ابی طلحه است که می گوید: «یدخلون دمشق برایات سود عظام، فیقتلون فیها مقتلة عظیمة، شعارهم بکش بکش» با پرچم های سیاه بزرگ وارد دمشق شده و کشتاری عظیم می کنند و شعارشان(به فارس) بکش بکش است. 📍پس این روایت نقل معصوم نیست و در کتاب الفتن(ج ۱ ص ۲۰۷) نقل شده که برای ما قابل اعتنا نیست و متن روایت هم آن را مربوط به دمشق سوریه کرده است(نه اسرائیل) و از همه مهم تر، بنظر می رسد که این روایت بعلت انگیزه های سیاسی ساخته و ایجاد شده است. 📍استاد رسول جعفریان با بیان چنین روایاتی می گوید: «بسیاری از آنچه به عنوان علائم ظهور نقل می شود، نقل هایی است که در اطراف برخی از اتفاقات سیاسی شکل گرفته است. برخی از اینها همزمان با حادثه ساخته شده تا مردم جذب آن حرکت شوند»(مهدیان دروغین ص ۳۰) و ایشان همینطور، خاصا روایت فوق را می آورد و می گوید: «تاریخ این روایت، مربوط به ورود عباسیان و کشتاری است که به فرماندهی عبدالله بن علی عباسی از امویان و هواداران آنان کردند»(مهدیان دروغین ص ۳۱) 📍آیت الله نجم الدین طبسی در درس خارج مهدویت خویش، اثبات می کنند که تا قبل از ظهور، یهود صاحب حکومت می شود و این حکومت از بین می رود و اینگونه ما را از استناد به چنین روایاتی بی نیاز می کند. اللّهم‌َعجّل‌لولیڪ‌الفرج 🌱 @noornama

نرمش ها و خشونت ها در کنار همه ی نرمش‌ها که اسلام دارد، به "خشونت" و "تقابل" نیز توجه می کند؛ منتهی می گوید: قبل از اعمال خشونت باید چند چیز محقق باشد: ۱. باید نسبت به مسائل(بویژه مسائل دینی)، فهم عمیق داشته باشد، چنانچه امام حسین علیه السلام، قبل از اینکه به مصاف دشمن برود، خدا را حمد می کند، از این بابت که آنها را فقیه در دین قرار داده است: «و فقهتنا فی الدین» و فقیه کسی است که از دین، فهم عمیق دارد. ۲. باید عاقل باشد، به این معنا که شهوات را بجای عقل راهبر خود قرار ندهد و چنانچه أعقل باشد، حق را از باطل باز می شناسد و به "معرفت" و "تبعیت" می رسد: «اَلا وَ اِنَّ اَعْقَلَ النّاسِ عَبْدٌ عَرَفَ رَبَّهُ فَاَطاعَهُ وَ عَرَفَ عَدُوَّهُ فَعَصاه» بدانيد كه عاقل ترين مردم كسى است كه پروردگارش را بشناسد و از او پيروى كند، دشمنان خدا را بشناسد و از آنان نافرمانى كند. از این رو امام حسین علیه السلام از دشمن خود می خواهد که به عقول خود بازگردند و راهبر خود را عقل نهند: «إرجعوا إلی عقولکم». ۳. کینه ی دشمن او را از دعوت و موعظه و اتمام حجت بازندارد: «لا یحملنکم شانهم علی قتالهم قبل دعائهم» کینه ی آنها شما را وادار نکند که قبل قتال، دعوت نکنید. آیت الله جوادی آملی از این اصل تعبیر جالبی دارند و ایشان می گویند: «زبانه ی تبلیغ قبل از زبان تیغ»(حماسه و عرفان ص ۹)، همانطور که امیرالمؤمنین علیه السلام دوازده هزار نفر از خوارج را جمع کرد و با آنها سخن گفت، تا اینکه هشت هزار نفر آنها برگشت و با چهار هزار نفر باقی مانده جنگید و تنها انگشت شماری از آنها زنده ماند، یا آنکه حضرت در جنگ جمل اجازه داد دشمن آغازگر جنگ باشد و بعد آنکه تعدادی فریاد زدند ما زخمی شدیم، حضرت فرمود: ديگر عذرى نمانده است، با آنها جنگ مى‌كنيم. بنابراین نگاه تک بُعدی و احساسی به اسلام، اشتباه و چه بسا تبعات و هزینه های سنگینی به همراه خود دارد. ولو این سخنان تأثیرگذار و جذب کننده و پُرطرفدار باشد، ولی در بُلند مدت، مخرب و تضعیف ادراک مردم از دین است. خداوند متعال در اوایل سوره ی نور از مجازات سخن می کند و تأکید دارد که نباید مهربانی شما باعث شود که از مجازات آنها چشم بپوشید و علامه طباطبائی بیان می دارد که این توجه به عقلانیت است؛ یعنی اسلام یک دین عقلانی است. اللّهم‌َعجّل‌لولیڪ‌الفرج 🌱 @noornama

آیت الله جوادی آملی: در احكام اسلام در مقابل همه نرمشهاي تعليم، تهذيب، تزكيه، دعوت به حكمت و موعظه حسنه، دو نحوه خشونت تشريع شده است: ۱. خشونت به عنوان نهي از منكر كه عامل بازدارنده تبهكاران بوده و موجب «دفع تباهي» است و از مراتب شديد نهي از منكر است. ۲. خشونت بعد از ارتكاب منكر كه حد يا قصاص يا تعزير ناميده مي‌شود و عامل تنبه و بيداري خطاكاران و براي «رفع تباهي» آنهاست. (سیره رسول اکرم در قران ج ۹ ص ۴۴) اللّهم‌َعجّل‌لولیڪ‌الفرج 🌱 @noornama

🎵لالایی... #نور_نما

ذکر غروب جمعه هاا،اقام کجاست اقام کجاست 😔😔 #هربار جز شرمنده گی چیزی ندارم😔 #نور_نما اللّهم‌َعجّل‌لولیڪ‌الفرج 🌱 @noornama

زیارت نامه ی حضرت معصومه 📍از نکات جالب زیارت نامه ی حضرت معصومه، این است که ابتدا غیابا به برخی از انبیاء سلام می دهد و بعد با تغییر لحن، حاضرا پیامبر و معصومین علیهم السلام را مخاطب قرار می دهد و به آنها سلام می دهد. تا این مقصود را برساند که قم و زیارتگاه ایشان، حرم برای تمام اهل بیت علیهم السلام است(کأن تمام اهل بیت در این حرم حاضر اند) و با زیارت حضرت معصومه، در واقع همه ی اهل بیت علیهم السلام نیز زیارت می شوند. 📍امام صادق علیه السلام می فرماید: إن لِلَّهِ حَرَماً وَ هُوَ مَکةُ وَ لِرَسُولِهِ حَرَماً وَ هُوَ الْمَدِینَةُ وَ لِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ حَرَماً وَ هُوَ الْکوفَةُ وَ لَنَا حَرَماً وَ هُوَ قُمُّ خدا را حرمی است و آن مکه است، پیامبر را حرمی است و آن مدینه است، امیرالمومنین را حرمی است و آن کوفه است و برای ما حرمی است و آن قم است. اللّهم‌َعجّل‌لولیڪ‌الفرج 🌱 @noornama

حکومت اسلامی(۱) ✍️ بهترین متن نظام مند برای تبیین حکومت اسلامی، نامه ی امیرالمؤمنین به مالک اشتر برای حکمرانی در مصر است که در این نامه آمده: - هذا ما أمر به عبدالله علی أميرالمؤمنين مالک بن الحارث الأشتر حضرت در آغاز، با بهترین عنوان‌‌(امیرالمؤمنین) از خود یاد می کنند و این نشان می دهد که هر کجا هم تواضع نیکو نیست، منتهی قبل از آن متذکر می شود که من "عبدالله" هستم. - فی عهده إلیه حین ولاة مصر در عهدی که با او دارد، زمانی که امیرالمومنین او را به عنوان والی مصر برگزید و برای او چهار وظیفه تعیین نمود: - جبایة خراجها گرفتن مالیات - و جهاد عدوها جهاد با دشمنان(بیرونی و درونی) - و استصلاح أهلها تلاش برای اصلاح امور مردم - و عمارة بلادها و ایجاد آبادانی(عمران) امیرالمؤمنین علیه السلام، در بین چهار وظیفه ی کلی، امور اقتصادی و مالیات جامعه را نسبت به دیگر وظایف، در اولویت قرار می دهند. - أمره بتقوی الله تو را به تقوا امر می کنم - و إیثار طاعته و مقدم داشتن اطاعت خدا "ایثار" مصدر به معنای مقدم کردن است - و اتباع ما أمر به فی کتابه من فرائضه و سنة و تبعیت و پیروی از آنچه که در کتابش به آن امر کرده از فرائض و سنت "من" در اینجا بیانیه است و "من" بیانیه بعد از "ما" موصوله بکار می آید که ابهام دارد. "سنّت" به معناي روش و طريقه است و "سنّة النبي" به معناي سيره پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم است كه براي خود برگزيده و منهج خويش قرار داده است. - لا یسعد أحد إلا بأتباعها تنها راه سعادت تبعیت از فرائض و سنت ها است - و لا یشقی إلا مع جحودها و إضاعتها و تنها راه شقاوت، انکار و ضایع کردن فرائض و سنت ها است ابن هشام در مغنی می گوید: "جحد" با "انکار" متفاوت است و "جحد" علاوه بر انکار لسانی، مشتمل بر انکار عملی نیز است. و ممکن است "جحد" به انکار با علم نیز اطلاق شود. و همینطور "جحد" متفاوت با "جهد" است؛ "جحد" به معنای انکار و "جهد" به معنای تلاش است و به اشتباه گاهی این دو کلمه‌ بجای همدیگر بکار می روند؛ مانند آنکه در زیارت عاشورا آمده است: «جاهدت الحسین» در حالی که نوشتار صحیح آن «جاحدت الحسین» است. - و أن ینصر الله سبحانه بیده و قلبه و لسانه و تو را امر به یاری خدا با دست و قلب و لسان می کنم. "نصرت" معنای مشابهی با "جهاد" دارد؛ اینکه هر دو در مقابل دشمن بکار می آید. ابن ابی الحدید می گوید: نصرة الله بالید جهاد با شمشیر، و بالقلب اعتقاد حق، و باللسان سخن حق و امر به معروف و نهی از منکر است(شرح ابن ابی الحدید ج ۱۷ ص ۳۵). نصرت مراتبی دارد و هر کدام پاداشی: «من أحبنا بقلبه و نصرنا بيده و لسانه فهو معنا فی الغرفة التی نحن فیها و من أحبنا بقلبه و نصرنا بلسانه فهو دون ذلک بدرجة و من أحبنا بقلبه و کف بيده و لسانه فهو فی الجنة» هر آن کس که ما را در دل دوست بدارد و با دست و زبانش یاری دهد، در روز قیامت در جایگاهی که ما هستيم خواهد بود و هر آن کس که ما را در دل دوست دارد و با زبانش یاری دهد، یک درجه پایین تر از اوست و هر آن کس که ما را در دل دوست بدارد ولی دست و زبان خود را از یاری ما باز دارد، نیز در بهشت خواهد بود. - فإنه جل اسمه قد تکفل بنصره من نصره و إعزاز من أعزه خداوند(جل اسمه)پیروزی کسی که کمکش کند و عزت کسی که عزیزش کند را متکفل شده است... #نور_نما #حکومت_اسلامی اللّهم‌َعجّل‌لولیڪ‌الفرج 🌱 @noornama

[ شهر قم در روایات ] 📍حدود چهل روایت در مورد شهر قم وجود دارد که همه ی آنها را نمی توان پذیرفت، و البته در متن بعضی از آنها نیز تصحیف صورت گرفته است. 📍این روایت که آقای شاهرودی محمدی بیان می فرماید از کتاب تاریخ قم نقل شده است و سند آن غریب است؛ محمد بن قتیبه همدانی مجهول است و برای او هیچ طریقی به علی بن نعمان وجود ندارد. علی بن نعمان مشترک بین سه نفر جعفی، نخعی و رازی است که دو نفر مهمل هستند و نفر اول ثقه و از اصحاب امام رضا است و روایت وی از ابی الاکراد باید با واسطه باشد، چرا که ابی الاکراد از صحابه امام باقر و امام صادق و امام کاظم است و بعید است که صحابه امام رضا به تنهایی این صحابی پیر صادقین را درک کرده باشد. 📍در متن روایت هم نیاز به تأمل است، مانند اینکه این روایت همه ی بلایا را از قم دفع شده دانسته است؛ در حالی که در سال ۱۳۱۳ سیل مهیبی به طرف قم سرازیر شد و خرابی های فراوانی از خود برجا گذاشت و همینطور قطحی شدید که در سال ۱۲۸۸ ق اتفاق افتاد. 🔸 برای مطالعه ی بیشتر می توانید به فصلنامه ی علمی-پژوهشی علوم حدیث سال هفدهم/شماره اول/بهار ۱۳۹۱(۶۳)رجوع بفرمایید. اللّهم‌َعجّل‌لولیڪ‌الفرج 🌱 @noornama

حکومت اسلامی(۲‌) امیرالمؤمنین علیه السلام در ادامه ی اوامر خود به مالک اشتر می فرماید: - و أمره أن یکسر من نفسه الشهوات امیرالمومنین علیه السلام به مالک اشتر فرمان می دهد تا بشکند نفسش را از پیروی شهوات - و ینزعها عند الجمحات و رام کند هنگام سرکشی و طغیان - فإن النفس أمارة بالسوء إلا رحم الله بخاطر اینکه اگر چنین نکند، معلوم نیست نفس، او را به کجا ببرد مگر اینکه خدا به او رحم کند - ثم اعلم یا مالک سپس بدان ای مالک ‌- أنی قد وجهتک إلی بلاد قد جرت علیها دول قبلک من عدل و جور من تو را به جایی می فرستم که قبل از تو دولت هایی از عدل و جور دیده اند "دولت" را از آن جهت "دولت" گويند كه دست به دست مي گردد. - و أن الناس ینظرون من أمورک فی مثل ما کنت تنظر فيه من أمور الولاة قبلک و یقولون فیک ما کنت تقوله فیهم چنان که تو حکمرانی پادشاهان قبلی مصر را قضاوت می کنی، مردم نیز حکمرانی تو را قضاوت خواهند کرد و می گویند درباره ی تو آنچه که درباره حکمران های قبلی گفته اند - و إنما یستدل علی الصالحین بما یجری الله لهم علی السن عباده با آن سخنی که بر زبان بندگان خدا(عباد) جاری می شود می توان نیکوکاران را شناخت(نه هر مردمی) گفته می شود: زبان های رعيت، قلم های حق است به سوی پادشاهان - فلیکن أحب الذخائر إلیک ذخیرة العمل الصالح جمع عمل صالح برای تو باید بهترین و نیکوترین ذخیره باشد - فاملک هواک مالک هوای نفست باش - و شح بنفسک عمل لا یحل لک آنچه که بر تو حلال نیست، نفسا بخیل باش ‌"شح" به معنای بخل است، راغب در مفردات می گوید‌: «الشّحّ: بخلى كه با حرص توأم باشد، بطوريكه عادت شود»(مفردات ج ۲ ص ۳۰۷) و گفته اند: شح از بخل شدید تر است. - فإن الشح النفس الإنصاف منها فیما أحبت أو کرهت بخاطر اینکه در این راه بخیل بودن نسبت به نفس، آن است که در آنچه دوست دارد یا برای او ناخوشایند است، راه انصاف را حضرت می فرماید‌: نسبت به خویشتن بخیل باش، و شح(بخل) را برای او تفسیر کرد که چیست؟ پس گفت: در آنچه دوست داری و ناخوش داری حق خود از آن بستانی، یعنی به آن امکان رها شدن در شهوات را ندهد، و بر آن امیر باش، و سیطره داشته باش، و آن را از بی باکی و پرده دری باز دار #نور_نما #حکومت_اسلامی اللّهم‌َعجّل‌لولیڪ‌الفرج 🌱 @noornama

[تطبیق علائم ظهور] 📍تطبیق علائم و ایجاد اضطرار در جامعه، آسیب های مخربی به همراه خود دارد و البته یکی از روش های مدعیان هم استفاده از این اضطرار است تا فرد را جذب فرقه نمایند! 📍همانگونه که در روایات هم می بینیم برخی از علائم، سَد محکمی در مقابل مدعیان و فرق انحرافی هستند و با تطبیق آنها، گشایشی برای ادعاهای مختلف از سوی فرق امامت و مهدویت خواهد بود. 📍نویسنده ای می نگارد:« از میان خاندان بنی هاشم، امام صادق علیه السلام با امامت و مهدویت محمد بن عبدالله به مخالفت برخاست و با او بیعت نکرد. احادیث پر شمار نشانه های ظهور در این زمان صادر شده است. امام صادق علیه السلام با استناد به نشانه هایی که پیش از ظهور مهدی رخ می دهد، تلاش کرد تا به خاندان اهل بیت و شیعیان بفهماند که چون نشانه های ظهور محقق نشده، در آستانه ظهور امام مهدی علیه السلام قرار ندارند و محمد بن عبدالله مهدی موعود نیست » 🔸بیشتر بخوانید #خاصیت_علائم اللّهم‌َعجّل‌لولیڪ‌الفرج 🌱 @noornama

حکومت اسلامی(۳) امیرالمؤمنین علیه السلام در ادامه، روش برخورد رهبر با مردم را توضیح می دهد و می فرماید: - و أشعر قبلک الرحمة للرعیة بپوشان قلبت را از رحمت برای رعیت " أشعر قلبک الرحمة" یعنی رحمت را چون شعار که همان لباس چسبیده به تن است برای آنان قرار ده به لباس روئین "دثار" و به لباس زیرین "شعار" گفته می شود - و المحبة لهم و اللطف بهم محبت و لطف به آنها کن - و لا تکونن علیهم سبعا ضاریا تغتنم أکلهم از کسانی نباش که مانند حیوان وحشی درنده مغتنم می داند خوردن آنها را - فإنهم صنفان: إما أخ لک فی الدین و إما نظیر لک فی الخلق بخاطر اینکه مردم بر دو دسته هستند: یا برادران دینی تو اند یا مثل تو در خلقت اند - یفرط منهم الزلل و تعرض لهم العلل اگر کسی از آنها لغزش کرد و معیوب شدند ‌- و یؤتی علی أیدیهم فی العمد و الخطاء و عمداً و خطاً از سوی آنها اشتباهی روی داد ‌- فأعطهم من عفوک و صفحک پس عطا کن به آنها عفو و صفح فایده عفو برای حاکم، حفظ حکومت اوست: «عَفْوُ الْمُلُوكِ بَقَاءُ الْمُلْكِ» "عفو" از ديدگاه فقه اللغه آن است كه كسي براي محو كردن چيزي به سراغ آن چيز برود. اينكه گفته مي شود «عفت الدّيار» گويا سرزمين ها رفته اند تا آثار خودشان را محو كنند. وقتي گفته مي شود كه خداوند كسي را عفو كرد، يعني آثار گناه و ضعف هاي او را برطرف و او را بدون گناه رها كرد. و "صفح" فراتر از آن است؛ یعنی علاوه بر اینکه می بخشد و گناه را می پوشاند و یغْفَرْلَهُمْ ما قَدْ سَلَف می کند، چیز اضافه ای نیز به او عطا می کند و از سرزنش او دست می کشد. راغب در مفردات می گوید‌: «کلمه" صفح" به معنای ترک ملامت است، و فرقش با عفو این است که از عفو بلیغ تر است، و به همین جهت خدای تعالی در یک جمله هر دو را ذکر کرده و فرموده: «فَاعْفُوا وَ اصْفَحُوا حَتَّی یَأْتِیَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ» چون گاهی می‌شود که انسان عفو می‌کند، ولی صفح نمی کند(مفردات راغب ماده صفح) و در مقابل "صفح" "ثرب" قرار دارد و آن به معنای ملامت و سرزنش با بیان تک تک گناهان است؛ حضرت یوسف می فرماید: «لا تَثْرِیبَ عَلَیْکُمُ الْیَوْمَ یَغْفِرُ اللَّهُ لَکُمْ». - مثل الذی تحب و ترضی أن یعطیک الله من عفوه و صفحه مثل آن کسی که راضی است و می خواهد خداوند با او با عفو و صفح برخورد کند؛ یعنی همان انتظاری که از خداوند داری و می خواهی تو را ببخشد، تو نیز با مردم اینگونه باش - فإنک فوقهم من عفوک و إلی الأمر علیک فوقک چون تو فوق بر آنها هستی و والی امر فوق تو است(تسلط دارد) - و الله فوق من ولاک و خداوند فوق والی امر تو است - و قد استکفاک أمرهم و کار های آنها را به تو واگذار کرده اند - و ابتلاک بهم و تو مورد آزمایش هستی در مورد مردم "ابتلاء" از ماده "بلي" به معناي كهنگي است و چون همه خصوصيات ذاتي و عرضي اشيا پس از كهنه و فرسوده شدن آنها آشكار مي‌شود، امتحان را ابتلاء گفته‌اند. کلمه ی مشابه آن "فتنه" است و فتنه می تواند فراگیر تر از ابتلاء در امتحان مردم باشد. ‌- و لا تنصبن نفسک لحرب الله هرگز خودت را در مقام جنگ با خدا قرار نده ابن ابی الحدید می گوید: یعنی با معاصی با او به مبارزه برنخیز[که ظرف وجودی تو را از استعداد و نعمت برمی گیرد و تبدیل به نقمت می کند]( شرح ابن ابی الحدید ج ۱۷ ص ۳۷) - فإنه لا یدی لک بنقمته بخاطر اینکه اگر خدا بخواهد نقمتی به تو برساند، هیچ راه فراری نداری نقمت خداوند زمانی فرا می رسد که انسان با ظلم به خویش، استعداد درونی اش را تخلیه کند و جای آن را نقمت گیرد و از این رو خداوند به انسان ظلم نمی کند و این انسان است که استعداد خویش را از بین می برد. علامه طباطبائی می گوید: «عقابی که خداوند معاقبین را با آن عذاب می‌کند، همیشه به دنبال نعمت الهی ای است که خداوند قبل از آن عقاب ارزانی داشته، به این طریق که نعمت را برداشته عذاب را به جایش می‌گذارد و هیچ نعمتی از نعمت‌های الهی به نقمت و عذاب مبدل نمی شود مگر بعد از تبدل محلش که همان نفوس انسانی است» (المیزان ج ۹ ص ۱۳۱) - و لا غنی بک عن عفوه و رحمته و تو هم بی نیاز از آن عفو و رحمت نیستی(فقر ذاتی داری) #نور_نما #حکومت_اسلامی اللّهم‌َعجّل‌لولیڪ‌الفرج 🌱 @noornama

تبدیل استعداد درونی انسان به نقمت علامه طباطبائی می گوید: عقابی که خداوند معاقبین را با آن عذاب می‌کند، همیشه به دنبال نعمت الهی ای است که خداوند قبل از آن عقاب ارزانی داشته، به این طریق که نعمت را برداشته عذاب را به جایش می‌گذارد و هیچ نعمتی از نعمت‌های الهی به نقمت و عذاب مبدل نمی شود مگر بعد از تبدل محلش که همان نفوس انسانی است. (المیزان ج ۹ ص ۱۳۱) اللّهم‌َعجّل‌لولیڪ‌الفرج 🌱 @noornama

حکومت اسلامی(۴) - و لا تندمن علی عفو مبادا پشیمان شوی از اینکه کسی را بخشیده ای - و لا تبجحن یعقوبة مبادا از عقوبت کسی، بهجت پیدا کرده و خوشحال شوی "عقوب" به معناي «در پي چيزي به طور پيوسته آمدن» است. تفاوت "عَقِب" با "خَلْف" آن است كه عقب براي متأخر پيوسته و خلف براي اعم از متأخر پيوسته و گسسته است و از این رو مجازات انسان را "عقوبت" خوانده اند چون در پی گناه انسان ظاهر می شود. در مقابل آن "ثواب" قرار دارد؛ "ثواب" از ریشه ی "ثابه" است و ثابه به معنای بازگشت است و عرب به لباس "ثوب" می گوید چون لباس را که از تن بیرون می کنید دوباره به تن برمی گردد. "ثواب" هم به همین معنا است که به اعتبار بازگشت عمل انسان به خود انسان است که اگر به پاداش الهی خوب بنگرید و دقت نمایید، درمی‌یابید که این همان عمل شما است که به شما برگشته است منتهی در چهره ی خاصی که خودش دارد. - و لا تسر عن إلی بادرة وجدت عنها مندوحة از آن ناراحتی که می توانی از آن رها شوی، شتاب نکن(سریع نباش در مورد خشمی که می توانی آن را کنترل کنی) - و لا تقولن إنی مؤمر آمر فأطاع مبادا به مردم بگویی که من امر شده ام تا به شما امر بدهم، پس باید اطاعت شوم(متکبر نباش) - فإن ذلک إدغال فی القلب که این خودبزرگ بینی دغل به قلب انسان می آورد(قلب انسان را فاسد و خراب می کند) - و منهکة للدین و دین را پژمرده می کند "منهکة للدین" یعنی ضعف و بیماری است برای دین - و تقرب من الغیر و بسیاری از نعمت ها را از تو می گیرد(تغییر نعمت ها) "تقرب من الغیر" کنایه از زوال نعمت است - و إذا أحدث لک ما أنت فيه من سلطانک أبهة أو مخیلة و اگر دچار تکبر شوی و ابهت تو را دربرگیرد و دچار توهم شوی علامه مجلسی می آورد: «الخیلاء یعنی تکبر از سر تخیل کردن یک فضیلتی که انسان برای خود می بیند و لفظ «خیل» نیز به همین معنا تأویل می شود؛ زیرا گفته شده: کسی که سوار اسب می شود، قطعا در خود احساس غرور و تکبر می کند و در نهایه در مورد این خبر گفته: کسی که از سر تکبر لباس خود را به زمین بکشد، خداوند به او نظر نمی کند و گفته: «الخیلاء» به ضم و کسر خاء به معنای کبر و خودپسندی است و گفته می شود: «اختال فهو مختال و فیه خیلاء و مخیله» که همه این ها به معنای تکبر است» (بحار ج ۷۰ ص ۲۲۳) - فأنظر إلی عظم ملک الله فوقک و قدرته منک علی ما لا تقدر علیه من نفسک به قدرت و عظمت خدا نگاه کن و ببین سلطنت برای چه کسی است و آن را مقایسه کن با چیزی که خودت بر نفس خویش قادرنیستی(مثل آنکه مریض می شوی و قادر نیستی خودت را درمان کنی) علامه مجلسی می آورد: «آنچه پادشاه را بازمی دارد از این که تکبر ورزد، مشاهد کمال نعمت های خدا بر اوست که او را بر بندگان و سرزمین های خود مسلط فرموده و آنان را زیر دست و قدرت او قرار داده؛ پس این نعمت اقتضا دارد که این سلطان از مُنعم خود تشکر کند و بین خلق خدا عدالت داشته و از ظلم و فساد بازشان دارد و ضعف خود را در برابر خداوند ملِک منّان ببیند؛ پس وقتی با کفران نعمت، عمل مقابل همه این وظایفش را انجام داد، مستحق عذاب جهنم می شود(بحار ج ۷۰ ص۲۲۳) "نظر" در دو معنای "نگاه" و "دقت" بکار رفته است و اینجا می تواند هر دو معنا را شامل بشود؛ یعنی به عظمت خدا با اسبابی که دارد بنگر و دقت کن. «"مُلک" به معمای سلطنت است و "مَلِک" به معنای سلطان است و "مِلْک" به معنای اموال است. - فإن ذلک یطامن إلیک من طماحک که این مقایسه باعث نجات تو از مسیر انحراف می شود - و یکف عنک من غربک و تو را از تندی نگه می دارد "غرب" تیزی تیغ است و برای سطوت و سرعت در کیفر و خون ریزی استعاره گرفته می شود. و "غرب السّيف" تيزى شمشير است و گاه برای بیان تندی زبان و تشبیه به آن استفاده می شود: «فلان غرب اللّسان» او تند زبان است. - و یفیء إلیک بما عزب عنک من عقلک و عقل تو را به جای خود بازمی گرداند. "فیء" بازگشت به حالت پسندیده است؛ یعنی آنچه از عقلت که از تو دور شده، به سویت بازمی گرداند. - إیاک و مساماة الله فی عظمته بپرهیز از اینکه خودت را با خدا در عظمت یکی ببینی‌ امیرالمؤمنین علیه السلام، در این عبارات مالک اشتر را از تکبر برحذر می دارد،اما همین تکبر برای خدای سبحان ممدوح است: «هو الله الذی لا اله إلا هو الملک القدوس السَلام الْمُؤمن الْمُهیمن الْعَزیز الْجبار الْمُتکبر» - و التشبه به فی جبروته و در شکوه و عظمت خود را شبیه خدا کنی - فإن الله یذل کل جبار که خداوند گردن سرکش(جبار) را می شکند امام صادق علیه السلام می فرماید: «مَنْ حَقَّرَ النَّاسَ وَ تَجَبَّرَ عَلَيْهِمْ فَذَلِكَ الْجَبَّارُ» کسی که مردم را کوچک شمرد و بر آن ها گردنکشی(تکبر) کند، پس او سرکش است "تجبر" یعنی تکبر و "جبار" یعنی سرکش - و یهین کل مختال اهانت می کند(بی ارزش و خوار می کند) هر فخر فروشی را #نور_نما #حکومت_اسلامی اللّهم‌َعجّل‌لولیڪ‌الفرج 🌱 @noornama

صلی اللّه علیک یا سفینة النجاة...💔🏴 #شب_زیارتی #امام_زمان #نور_نما #پست_موقت اللّهم‌َعجّل‌لولیڪ‌الفرج 🌱 @noornama

سلام حضرت صاحب... دست ما را بگیر...