eitaa logo
نشر آثار استاد حسین عشاقی
532 دنبال‌کننده
29 عکس
3 ویدیو
73 فایل
📚 پایگاه اطلاع رسانی آثار استاد حسین عشاقی ✅ ارائه کتاب ها، مقالات، دروس و يادداشت هاي جناب حجت الاسلام والمسلمين استاد حسين عشاقي زيد عزه 🔸 متخصص در فلسفه و عرفان اسلامي 🔸 مدرس اسفار و فصوص الحكم @oshaghierfan
مشاهده در ایتا
دانلود
2️⃣ خداوند بخاطر لطف و رحمتش زمینه‌ی توبه و ایمان‌آوری و را پس از گذشت عذاب درخوری، برای گناه‌کاران در قیامت فراهم می‌کند؛ 🔶 زیرا خداوند فراوانی دارد و از جمله این اسماء لطفی، اسم است که در فرازی از دعای عهد به معنی آن اشاره شده است آنجا که می‌گوید: «بِاسْمِکَ الَّذِی‏ یَصْلُحُ‏ بِهِ‏ الْأَوَّلُونَ وَ الْآخِرُون‏»🍀 بر اساس اقتضای چنین اسمی و نیز بخاطر وعده‌ای که به گناه‌کاران داده و فرموده است: «إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعا» 🌸با تمهیداتی که در قیامت برای دوزخیان فراهم می‌کند، همه انسانها، از اولین تا آخرین را با توجیه ضروری بودن توبه، و خواهد کرد. 🌺(ذکر این اسم در دعای عهد شاید به این اشاره دارد که مظهر این اسم الهی همان مهدی آل محمد (عج) است و نشان می‌دهد که خداوند به برکت وجود آنحضرت همه واماندگان از کمالات الهی را با تمهیداتی، در قیامت، مؤمن کرده، و به کمال خواهد رساند)🌺. 3️⃣ این ایمان‌آوری آنها در عوالم بعد از مرگ، گرچه در رفع عذاب اولیه‌ای که به آنها وعده داده شده مفید نیست و رافع عذاب اولیه آنها نیست؛ چون آنها با کفر وارد این عوالم شده‌اند و کفر مایه عذاب بلکه است؛ اما در نهایت با شرایطی این توبه و ایمان آنها پذیرفته خواهد شد؛ و لذا آنها نیز دیر یا زود عذابشان قطع و به و رحمت حق خواهند رسید. 4️⃣ آیاتی که در باره نافع نبودن ایمان در قیامت وارد شده‌اند، از نظر زمانی مربوط به نیستند؛ بلکه مربوط به دوره‌ی خاصی از مراحل ابتدایی قیامت‌اند؛ لذا این گونه آیات با دیدگاه ارائه شده تنافی ندارند؛ مثلا در «۱۵۸انعام» چنین آمده است : «یَوْمَ یَأْتی‏ بَعْضُ آیاتِ رَبِّکَ لا یَنْفَعُ نَفْساً إیمانُها لَمْ تَکُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ کَسَبَتْ فی‏ إیمانِها خَیْرا»🍀؛ تعبیر «یَوْمَ یَأْتی‏ بَعْضُ آیاتِ رَبِّکَ» ظرف این نافع نبودن ایمان است؛ ♦️ ولی این ظرف، محدود به حدودی است؛ هم بخاطر این که کلمه «یوم» بحسب وضع اولیه برای وضع شده و هم بخاطر این که متمم بیان کننده آن، «یأتی بعض آیات ربک» است که خود به وقایع خاصی اشاره دارد نه به همه وقایع بی‌نهایت قیامت؛ بنابراین نافع نبودن ایمان، که در چنین ظرف محدودی واقع می‌شود، نیز محدود است؛ و همه را شامل نمی‌شود؛ در بقیه آیات راجع به عدم نفع نیز مسئله همین گونه است؛ و در هر کدام به ظرف خاص و محدودی اشاره می‌کند . ♦️ همچنین کلمه در روایت معروف «اِنَّ الْیَوْمَ‏ عَمَلٌ‏ وَ لَا حِسَابَ وَ إِنَّ غَداً حِسَابٌ وَ لَا عَمَل» 🌸 همین گونه است؛ یعنی محدود به زمان خاصی است؛ زیرا «غدا» مثل «الیوم» است که هم به وضع اولیه، برای زمان محدود وضع شده؛ و هم بدلیل اینکه مظروفش مسئله است، و حساب‌رسی خداوند به مقتضای سریع الحساب بودن خدا، زمان کوتاهی دارد، کوتاه و محدود است؛ لذا انتفاء عمل در قیامت که در این روایت با زمان حساب یکی شده و گفته «غَداً حِسَابٌ وَ لَا عَمَل»🌸، مربوط به همان یوم الحساب است که مرحله محدودی از قیامت است؛ نه این که در همه مراحل قیامت ادامه داشته باشد؛ 🔶 بنابراین از نفی عمل در این زمان محدود و جزئی، نمی‌توان نتیجه گرفت که در همه مراحل قیامت، اقدام به عمل مؤمنانه شدنی نیست؛ و لذا خداوند در مقطعی از قیامت، گناهکاران را دعوت به می‌کند «یَوْمَ یُکْشَفُ عَنْ ساقٍ وَ یُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ فَلا یَسْتَطیعُون»🌸 اگر عمل مؤمنانه آنجا، بکلی نباشد معنا ندارد که خداوند دعوت به سجود کند. 🔶 و نیز در (۵۲ اسراء) آمده است : «یَوْمَ یَدْعُوکُمْ فَتَسْتَجِیبُونَ بِحَمْدِهِ» 🌸 بر اساس مفاد این جمله، در مقطعی از قیامت، خداوند از انسانها دعوت به انجام کاری می‌کند و آنها با حمد و ستایش خداوند به این پاسخ مثبت می‌دهند؛ و این، دلالت دارد که در مقطعی از قیامت، پذیرش دعوت خدا آن هم همراه با حمد و ستایش او از ناحیه حتی گناهکاران انجام می‌شود؛ 🔸روشن است اولا دعوت خداوند، دعوت به قبول امر حقی است که نزد خداوند قبولش مطلوب و شایسته است و انسانها هم با میل این دعوت را می‌پذیرند؛ زیرا پذیرش آنها همراه با و «بِحَمْدِهِ» است که خود حاکی از پذیرش آن دعوت از روی رغبت و میل است؛ لذا باید گفت استجابت و قبول دعوت خدا و نیز حمد خداوند، هر کدام، یک کار ایمانی و عبادی است که در مرحله‌ای از قیامت از ناحیه انسانها انجام می‌‌شود؛ و لذا در مطلق مراحل قیامت با خود قرآن نیز سازگار نیست. ادامه👇 @oshaghierfan &
🔵 يادداشت‌هاي قرآني و روايي 🖌 موضوع: و توبه فراگیر و نجاتبخش برای ، و 🌺«إِنْ كُلُّ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ إِلاَّ آتِي الرَّحْمنِ عَبْداً» (93 مریم)🌺. 🌸هیچ کسی در آسمانها و زمین نیست مگر این که به حالت بندگی به سوی خدای رحمان می‌آید🌸. 🔶 کلمه «آتی» در این آیه شریفه، بر حرکت اختیاری دلالت دارد؛ چون به «من..» که برای ذوی الشعور است، نسبت داده شده؛ و ذوی الشعور کارشان از روی اختیار است؛ پس این یک فعل اختیاری است که از ناحیه موجودات ذی شعور سرمی‌زند؛ و نیز حال فاعل این آمدن است؛ 🔸پس معنی آیه این می‌شود: هیچ فرد ذی شعوری در آسمان و زمین نیست، مگر این که (در زمانی) از روی اختیار با حالت عبودیت و بندگی نسبت به خداوند، به سوی خدای رحمن می‌آید؛ این نحوه آمدن اختیاری همراه با همان ایمان‌ عمومی و توبه فراگیری است که جن و انس و فرشته را فرا می‌گیرد و به نجات همه مجرمان آنها منجر می‌شود. 🔷 البته این آمدن اختیاری و عابدانه، برای مؤمنان، در تحقق می‌یابد؛ و برای کفار، بعد از تحقق عذاب درخوری در شکل می‌گیرد؛ لذا این آمدن عابدانه در آیه مقید به دنیا یا آخرت نشده است بلکه مطلق آمده است تا مؤمنان دنیوی و اخروی، هر دو را شامل شود؛ پس انس و جن و ملک، روزی، با اظهار عبودیت نسبت به خداوند، از اندراج در تحت عنوان یا خارج شده و مندرج در تحت عنوان می‌شوند؛ و بالنتیجه همه آنها نجات یافته و مشمول رحمت الهی می‌شوند؛ 🔹 زیرا کیفر و عذاب اخروی، عینا همان کفر و گناهی است که به شکل موجودات موذی تجسم می یابند: 🔻«إِنَّما تُجْزَوْنَ ما كُنْتُمْ تَعْمَلُون؛ 16 طور» 🔻«وَ مَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَه؛ 8 زلزلة» مطابق این آیات و آیات فراوان دیگر، کیفر و عذاب اخروی چیزی جز همان کفر و گناه نیست 🔸«انَّما تُجْزَوْنَ ما كُنْتُمْ تَعْمَلُون» کیفر شما فقط همان چیزی است که عمل می کردید یعنی کارهای اعتقادی و رفتاری مجرمان است که در قالب عذاب تجسم می یابند و به مجرم آزار می دهند؛ بنابراین از کفر و گناه، و به حریم ایمان عینا همان از عذاب و دخول در رحمت الهی است؛ 🔹پس طبق آیه مورد بحث، جن و انس و ملک با اظهار عبودیت مختارانه به پیشگاه خدای رحمان از عذاب گناه رهایی یافته و مشمول رحمت الهی می شوند💐🌹🌷. 🔴 دفع یک شبهه 🔸این نجات فراگیر در حالی است که گزاره «کافر، معذب است ابدا» [خالدین فیها ابدا] بدون هیچ تخصیصی، به عموم و اطلاق خود باقی است؛ چون حکم عذاب ابدی موضوعش است نه کافری که از کفر خارج شده است . @oshaghierfan &
ادامه از بالا 👆👆👆 🔶 ولي به نظر نگارنده چون مراد از امت در «جِئْنا مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ» گروه‌هاي منحرف و گرفتار شرك هستند؛ لذا هر امتي، فرد شاخصي است كه به منزله رهبر و شاهد صدق آن گروه مطرح بوده است و در ديدگاه انحرافي گروه، او در دنيا قول و عملش شهادت به درستي راه آن گروه مي‌داد؛ 🔹به‌هر جهت چه اين از رهبران الهي باشد چه از رهبران انحرافي، مدعاي اصلي ما روشن است؛ زيرا خداوند فرد شاهد را از بين آن جمع بيرون مي‌كشد، و از براي مرام مورد ادعا، دلیل و استدلال مي‌خواهد؛ اما وقتي در حضور گروه تابعان، روشن مي‌شود كه حجت روشني بر درستی آن مرام وجود ندارد تابعان آن مرام از آن مرام و مذهب مي‌برند، و به پوچي آن مرام اذعان مي‌كنند «وَ ضَلَّ عَنْهُمْ ما كانُوا يَفْتَرُونَ» و بجاي آن به رو مي‌آورند «فَعَلِمُوا أَنَّ الْحَقَّ لِلَّهِ»؛ و کم‌کم می‌شوند اما نه به ايماني برخاسته از فشار عذاب، بلكه به ايماني كه بر اساس فهم حق و باطل براي آنان شكل مي‌گيرد؛ 🔹و لذا در مورد درك امور حقه تعبير «فَعَلِمُوا» بكار مي‌برد و می‌گوید «فَعَلِمُوا أَنَّ الْحَقَّ لِلَّهِ» و در مورد بريده شدن از امور باطل تعبير از «ضلّ عنهم» بكار مي‌برد و مي‌گويد «وَ ضَلَّ عَنْهُمْ ما كانُوا يَفْتَرُونَ». 🔸از سویی چون پاداش و کیفر در قیامت، عین همان و ما است که بشکل موجودات لذت‌بخش یا موذی تجسم می‌یابند؛ چنانچه آیاتی مثل «َالْيَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذابَ الْهُونِ بِما كُنْتُمْ تَسْتَكْبِرُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ بِما كُنْتُمْ تَفْسُقُون» بر آن دلالت دارند، نتیجه چنین مناظراتی این می‌شود که دوزخیان گرفتار، به میزان رهائی از آراء باطله، از عذابشان ، و به میزان ایمان به آراء حقه، از _خروی بهره‌مند شوند. @oshaghierfan &
🔵 یادداشت‌های قرآنی 🖌 موضوع: تمهيدات خداوند در آخرت براي تقويت ايمان بي‌ايمانان ✳️ قسمت سوم: قبلا گفته شد خداوند بر اساس مفاد جمله «بِاسْمِكَ الَّذِي‏ يَصْلُحُ‏ بِهِ‏ الْأَوَّلُونَ وَ الْآخِرُون‏» همه انسانها را صالح و مؤمن می‌کند؛ لذا برای این غرض تمهیداتی را در قیامت انجام می‌دهد از جمله این تمهیدات، داوری عادلانه خداوند است که در آیات (55 تا 57 حج) به آن اشاره شده است. 🌸«وَ لا يَزالُ الَّذينَ كَفَرُوا في‏ مِرْيَةٍ مِنْهُ حَتَّى تَأْتِيَهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً أَوْ يَأْتِيَهُمْ عَذابُ يَوْمٍ عَقيم - الْمُلْكُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ فَالَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ في‏ جَنَّاتِ النَّعيمِ- وَ الَّذينَ كَفَرُوا وَ كَذَّبُوا بِآياتِنا فَأُولئِكَ لَهُمْ عَذابٌ مُهينٌ🌸» (55 تا 57 حج). 🌺ترجمه : و كسانى كه كفر ورزيدند، پيوسته از آن (قرآن) در شك هستند، تا ساعت (رستاخيز) ناگهان برایشان فرا رسد، يا عذاب روزى نازا (و غير قابل تكرار) به سراغشان آيد؛ در آن روز، پادشاهى از آنِ خداست ميان آنان می‌كند؛ پس كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كنند در باغهاى پرنعمت خواهند بود؛ و كسانى كه كفر ورزيده و آیات ما را دروغين بدانند، براى آنان عذابى خفّت‏‌آور خواهد بود🌺. 🔶توضیح این که در دنيا اختلافات اعتقادي و غير اعتقادي موجب مي‌شود كه بسياري از انسانها حق و باطل دعاوي را ندانند بلكه گرفتار يك سردرگمي و حيرت و نهايتا مبتلا به شوند؛ 🔸يكي از تمهيداتي كه خداوند در قيامت فراهم مي‌كند تا دوزخيان را از بي‌ايماني برهاند، او است بين اين اختلافات اعتقادي و غير اعتقادي و آشكار سازي حق و باطل آنها؛ ما در مورد اين اقدام به توضيح آيات (55 تا 57حج) مي‌پردازيم. 🔹در ابتدای اين آيات خداوند مي‌فرمايد: كفار پيوسته در مورد قرآن در يك و ترديد بسر مي‌برند و اين ترديدشان ادامه دارد تا وقتي كه قيامت یا عذاب آن بپا مي‌شود؛ «وَ لا يَزالُ الَّذينَ كَفَرُوا في‏ مِرْيَةٍ مِنْهُ حَتَّى تَأْتِيَهُمُ السَّاعَةُ...»؛ بعد مي‌فرمايد حاکمیت در آن روز از آنِ خدا است لذا در مورد اختلافات آنها حكم مي‌كند؛ «الْمُلْكُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ»؛ از تعبير «حَتَّى» كه دلالت بر پايان‌يافتن حکم قبلش دارد و نيز از داوري عادلانه خداوند معلوم مي‌شود كه با اين داوري خداوند، و آن اختلافات براي كفار روشن شده، و آنها در مقطعي از قيامت از شك و شبهه‌اي كه نسبت به قرآن داشتند مي‌گردند. 🔸در ادامه في‌فرمايد: «فَالَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ في‏ جَنَّاتِ النَّعيمِ- وَ الَّذينَ كَفَرُوا وَ كَذَّبُوا بِآياتِنا فَأُولئِكَ لَهُمْ عَذابٌ مُهينٌ» در مورد اين بخش از آيات بايد توجه كرد كه در ابتدای اين بخش «فاء» نتيجه یا ترتیب آمده است و اين خود نشان مي‌دهد كه اين بخش از اتفاقات قیامت مترتب بر «يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ» است؛ و به عنوان مرحله‌اي متفرع بر خداوند در قيامت رخ مي‌دهد، نه اين كه اين بخش بریده از «يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ» بوده و مربوط به اتفاقات دنيائي باشد که قبل از قیامت رخ داده باشد؛ یعنی خدا بین آن کفار می‌کند؛ 🔸این حکم و مقدمات روشنگرانه‌اش را برخی از آن کفار می‌پذیرند و بدین وسیله می‌گردند و به اقتضای آن عمل می‌کنند؛ و برخی زیر بار حکم خدا نمی‌روند و به سرکشی خود ادامه می‌دهند @oshaghierfan & ادامه در پایین 👇👇👇
ادامه از بالا 👆👆👆 🔷بنابراين و كه بعدا در تتمه این آيات با تعبیر ««فَالَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ...» مطرح مي‌شود را بايد نتيجه آن خداوند و مترتب بر آن دانست؛ نه اين كه اين ايمان و كفر از دنيا آمده باشد؛ زيرا موضوع بحث اين آيات، كفاري هستند كه پيوسته تا روز قيامت نسبت به حقائق قرآني در شك‌ بوده‌اند و بنابراين آنها بي‌ايمان از دنيا رفته‌اند و ايماني از دنيا توسط آنها آورده نشده؛ 🔸و ضمير «بَيْنَهُمْ» كه مرجعش همان كفارند نیز دلالت مي‌كند كه اين داوري، داوري بين همان كفار بي‌ايمان است؛ پس «فاء» نتيجه یا ترتیب نيز نشان مي‌دهد كه اتفاقات اين بخش در مرحله‌ بعد از آن داوري رخ مي‌دهد؛ بنابراين بعد از داوری عادلانه خداوند عده‌اي مي‌شوند؛ و عده‌اي به ادامه مي‌دهند. 🔹پس اين داوري روشن‌گرانه خداوند در قيامت منجر مي‌گردد كه عده‌اي از بي‌ايمانان كه تا روز قيامت نسبت به حقانيت قرآن شك و ترديد داشتند در قيامت گردند و به بهشت راه يابند «فَالَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ في‏ جَنَّاتِ النَّعيمِ»؛ گرچه برخی از کفار همچنان به کفر خود ادامه می‌دهند. 🔸از این بخش آیه نیز روشن می‌شود که ایمان‌آوری ‌و عمل صالح در آخرت، و مفید است؛ چون این بخش دلالت دارد که و عمل صالح اخروی به بهشتی شدن کفاری که کفرشان تا خداوند در قیامت ادامه دارد، منجر می‌گردد. @oshaghierfan &